2013 ) ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ - ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ .

Στο Ωραιόκαστρο, στο Ναό των Ελλήνων γιορτάστηκε και φέτος η Φθινοπωρινή Ισημερία.
Αυτή τη φορά, που και ο καιρός το επέτρεψε, η τελετή έγινε το ηλιόλουστο πρωινό της Κυριακής - ημέρας του Ήλιου- Φαέθωνα, 22/09/2013.

O NAOΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΙΔΙΟΚΤΗΣΊΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΚΟΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΜΕΓΑΣ ΕΛΛΗΝ  ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΌΜΟΣ....

Αυτή τη φορά, δώσαμε έμφαση, στον Διόνυσο.
Τον αγνό, τον τριετή βοτριηφόρο, τον γιο της Περσεφόνης και του Διός.
Γιατί και ο Διόνυσος και ο Φοίνικας και ο Άδωνις και ο Ορφέας ξαναγεννιούνται, όπως και η Φύση.
Γιατί ο Έλλην, ο Πελασγός, ο Μακεδόνας, ο Ιωνας, ο Σπαρτιάτης, ξαναβρίσκει το δρόμο για την πατρίδα του, και τον τρόπο να το πράξει.

                                   

                                                                                                                                    
Και ίσως γιατί έχουμε τόσο ανάγκη να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.
Και γιατί η Ελλάδα σήμερα βάλλεται από παντού, και μεις στέλνουμε μήνυμα με τις πράξεις και τα έργα μας, να συνεχίζουμε να γιορτάζουμε και να γελάμε και να χορεύουμε.
Και γιατί, όλοι μαζί μπορούμε να μοιραζόμαστε εδέσματα και ιδέες.
Γιατί αυτός είναι ο Έλληνας! Έχει κέφι, έχει θάρρος, ήθος, και στο θάνατο τραγουδάει ακόμα. Καλό ταξίδι Απόλλωνα για τη χώρα των Υπερβόρειων.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΟΝΥΣΟ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ 

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ , ΤΙΜΟΥΝ, ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ .......

ΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΠΙΣΤΆ ΤΗΝ ΠΑΝΆΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΑΣ ΠΑΡΆΔΟΣΗ.. 

ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ''ΑΝΑΨΕ'' ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ ! !

Ο ΕΜΠΕΙΡΟΣ ''ΨΗΤΑΣ΄΄ ΚΩΣΤΑΣ ΑΧΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ... ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΓΛΕΝΤΙ ...

ΕΛλάνθεια ΕΛλάνθεια 

Στο Ωραιόκαστρο, στο Ναό των Ελλήνων γιορτάστηκε και φέτος η Φθινοπωρινή Ισημερία.
Αυτή τη φορά, που και ο καιρός το επέτρεψε, η τελετή έγινε το ηλιόλουστο πρωινό της Κυριακής - ημέρας του Ήλιου- Φαέθωνα, 22/09/2013.
Αυτή τη φορά, δώσαμε έμφαση, στον Διόνυσο. Τον αγνό, τον τριετή βοτρυοφόρο  , τον γιο της Περσεφόνης και του Διός.
Γιατί και ο Διόνυσος και ο Φοίνικας και ο Άδωνις και ο Ορφέας ξαναγεννιούνται, όπως και η Φύση. Γιατί είναι στη Φύση του ανθρώπου να τιμά τον Θεό Αγώνα και
και το Βάκχο και τον Απόλλωνα. Να ερευνά για την αλήθεια και την απόκτηση γνώσης και αρετής, αλλά και με τις Μαινάδες να εκστασιάζεται και με το ρυθμό του Πάνα να χορεύει, και σαν Ορφέας, να εξυγιαίνεται και να θεραπεύει.

Η έκσταση και η μυστηριακή του ένωση με τους μυσταγωγούς, και το θείο, μέσα του. Ο ίδιος ο θεός μοίρασμα εδεσμάτων και ιδεών, μετάληψη και θεία κοινωνία Διονύσου και Δήμητρος.

Γιατί αυτός είναι ο Έλληνας ! Έχει κέφι, έχει θάρρος, ήθος, και στο θάνατο τραγουδάει ακόμα. Και τον Κέρβερο γαληνεύει και τις αδυναμίες του νικάει. Γιατι ο θάνατος και η αρπαγή της Περσεφόνης δεν τον τρομάζουν, αλλά είναι το έναυσμα για να κατέβει στον Άδη. Είναι η ευκαιρία να μεγαλουργήσει, να καταστεί ήρωας και ημίθεος και να λατρευτεί σαν Θεός,
Η Ελληνική κοσμοθέαση απελευθερώνει τον άνθρωπο ! Στο χέρι του είναι να γίνει Δαίδαλος, και Ίκαρος, μα και Αετός.

Ο δρόμος του Έλληνα είναι κακοτράχαλος, μα έχει τη μουσική, το χρυσολύρη Απόλλωνα μέσα του ! Ο Έλληνας ξέρει να παίξει με ρυθμό και αρμονία, σαν τον Θησέα και τον Ηρακλή, και τον Ορφέα.
Γιατι ο Έλλην, είναι αυτός που ξεχωρίζει από την ανδρεία, τη σωφροσύνη και την γενναιότητα.
Έλλην θα πει Πελασγός, Μακεδόνας, Ιωνας, Σπαρτιάτης.
Πολεμιστής και φιλόσοφος μαζί. ΄

Ο Έλληνας πάντα βρίσκει το δρόμο για την πατρίδα του, πάντα ενθυμείτε, πάντα εφευρίσκει και τον τρόπο να το πράξει.

Έλλην θα πει "κανένας". Οδυσσέας : Μεγάλος άντρας, μα τίποτα το υπερβολικό.
Ο Έλλην έχει σύμβολο το Δελφικό Έψιλον. το μέτρο μεταξύ υπερβολής και έλλειψης, την ένωση πνευματικού - άυλου κόσμου και πραγματικότητας σε αυτό το συγκεκριμένο χωροχρόνο.
Έτσι και η Δήμητρα, δεν ανέβηκε στον Όλυμπο να καθίσει δίπλα σε θεούς και ημίθεους. Μα έμεινε στη Γη, να διδάξει το θάνατο και τη ζωή ! Την καλλιέργεια του σπόρου και την αξία του.
Να μεταδώσει τη γνώση, του μυστικού Ελευσίνιου σταχυού...

Και όπως ο Ήλιος τής φανέρωσε τον απαγωγέα της κόρης της , έτσι και τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Ήλιο, όπως σοφά λέει ο λαός.
Και μπορεί η Ελλάδα σήμερα βάλλεται από παντού, και να είναι στο στόχαστρο, και χιλιάδες βέλη να πέφτουν κατά πάνω μας, παραταύτα, οι Έλληνες πάντα πολεμούσαν υπό σκιά, πάντα μεθούσαν εκστατικά, πάντα  και τους ίδιους διακωμωδούσαν τους Θεούς, και πάντα ερωτεύονταν και λάτρευαν την ομορφιά και το ξεφάντωμα, ακριβώς σαν Μεγάλο Ελευσίνιο Μυστήριο,

Σήμερα και μεις στέλνουμε μήνυμα με τις πράξεις και τα έργα μας, να συνεχίζουμε να γιορτάζουμε και να γελάμε και να χορεύουμε, και να αγωνιζόμαστε με χαμόγελο και χαρά.
Και ναι , γιατί τώρα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, να μοιραζόμαστε τη χαρά αλλά και τον Αγώνα.
  Η Περσεφόνη μπορεί να βυθίστηκε στον Πλούτωνα, ίσως κάπως έτσι να είναι και η Ελλάδα μας. Όμως ένα είναι το σίγουρο, πως όλα γυρίζουν και ο Ήλιος στέκει ακόμα εκεί ψηλά στην ηγετική και μοναδική θέση του !

ΕΛλάνθεια ΕΛλάνθεια

280) ΠΛΑΤΩΝΟΣ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Γιατί οι έντιμοι & ικανοί δεν επιδιώκουν ανάληψη εξουσίας

  Ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (427-347 π.Χ.) γύρω στο 374 π.Χ. έγραψε το κορυφαίο έργο του «Πολιτεία» μέσω του οποίου σχεδίασε την εικόνα του ιδανικού πολιτεύματος με επίγνωση τού πόσο δύσκολη είναι η πραγματοποίησή του.
Στο έργο αυτό μέσα από την αφήγηση του Σωκράτη αναφέρεται και η συζήτηση που έγινε με θέμα τη φύση της δικαιοσύνης, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ενός ιδανικού κράτους, στο οποίο θα κυριαρχεί η ιδέα του αγαθού και το οποίο κράτος θα υφίσταται για να παρέχει την αληθινή ευτυχία στους πολίτες του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό οι άρχοντες πρέπει να εργάζονται για το καλό των άλλων (των αρχομένων) και όχι το δικό τους! Ένα τέτοιο κράτος όμως βρίσκεται στη σφαίρα της ουτοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Πλάτων για την εξουσία (άρχοντες - πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους - πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347].
Αφηγείται ο Σωκράτης:
«Καμιά τέχνη και καμιά εξουσία δεν έχει ως αντικείμενο της ασχολίας της την δική της προσωπική ωφέλεια, αλλά […] το αντικείμενο της εξουσίας και των προσταγών της είναι η ωφέλεια του εξουσιαζομένου, και το κάνει αυτό έχοντας εμπρός στα μάτια της το συμφέρον του εξουσιαζομένου που είναι ασθενέστερος και όχι το συμφέρον του ισχυροτέρου.
Γι’ αυτό ακριβώς […] κανένας δεν αποφασίζει με τη θέλησή του να γίνεται άρχων [μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν] και να έχει στα χέρια του την ξένη αθλιότητα, προσπαθώντας να τη διορθώσει, αλλά ζητά μισθό, επειδή όποιος έχει την πρόθεση να δουλέψει ως σωστός τεχνίτης, όταν οι προσταγές του είναι σύμφωνες με την τέχνη, δεν πράττει ούτε προστάζει ό,τι συμφέρει αυτόν τον ίδιον, αλλά ό,τι συμφέρει τον αρχόμενο. Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία, για όσους πρόκειται να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, πρέπει να εξασφαλιστεί ως μισθός, ή χρήματα ή τιμή ή τιμωρία, εάν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία [μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ]».
Τι θέλεις να ειπείς μ’ αυτό Σωκράτη; είπε ο Γλαύκων. Τα δύο είδη του μισθού που ανέφερες μπορώ να τα καταλάβω• δεν αντιλαμβάνομαι όμως πώς εννοείς την τιμωρία και πώς την έχεις βάζεις στην ίδια μοίρα με τον μισθό.
Από την ερώτησή σου εικάζεται ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο μισθός των εντίμων ανθρώπων, αυτός δηλαδή που παρακινεί τους ενάρετους ανθρώπους να φορτώνονται τα βάρη της εξουσίας, όταν αποφασίζουν να γίνονται άρχοντες, Μήπως δεν γνωρίζεις πως το να αγαπά κάποιος τις τιμές και τα χρήματα, όχι μόνο κατά την γνώμη του λαού, αλλά και στην πραγματικότητα είναι όνειδος;
Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω, είπε.
Γι’ αυτό ακριβώς, είπα εγώ, οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες [οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλειν ἄρχειν οἱ ἀγαθοί οὔτε τιμῆς]• γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας [οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται], ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γι’ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα. Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού. Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία.
Επειδή αυτή την τιμωρία, πιστεύω ότι φοβούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, δέχονται να αναλάβουν την εξουσία, όταν γίνονται άρχοντες, και ασκούν τότε την εξουσία, όχι με την ιδέα ότι κάνουν κάτι καλό ούτε για να τους δοθεί μέσω των αξιωμάτων η ευκαιρία να περάσουν καλά, αλλά ενεργούν από ανάγκη, αφού δεν θα βρίσκεται καλύτερό τους ή όμοιός τους, για να παραλάβει την εξουσία. Γιατί υπάρχει κίνδυνος πως, αν υπήρχε μια πόλη κατοικημένη από εναρέτους (έντιμους) ανθρώπους, θα ήταν μέσα σ’ αυτή περιζήτητο πράγμα η μη ανάληψη της εξουσίας, σε όσο βαθμό είναι σήμερα (περιζήτητο) η ανάληψή της [ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν]. Και στην περίπτωση αυτή θα γινόταν ολοφάνερο ότι πραγματικά στον χαρακτήρα του σωστού άρχοντα δεν είναι να επιδιώκει το συμφέρον του, αλλά το συμφέρον των αρχομένων (δηλ. των πολιτών). Έτσι κάθε γνωστικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ωφελείται αυτός από άλλον και να μην έχει σκοτούρες εργαζόμενος προς όφελος των άλλων”.
Το ανωτέρω κείμενο του Πλάτωνα είναι πολύ επίκαιρο σήμερα. Οι έντιμοι και ικανοί συνήθως απέχουν από τα κοινά και δεν επιδιώκουν να αναλάβουν εξουσίες για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αναφέρει ο Πλάτων. Όσοι το επιχείρησαν ή αφομοιώθηκαν από το κρατούν σάπιο πολιτικό σύστημα ή τα παράτησαν γρήγορα. Αλλά έως τώρα τουλάχιστον και ο πολύς λαός δεν προτιμά τους έντιμους και ικανούς.
Οι έντιμοι (αγαθοί - ενάρετοι, κατά τον Πλάτωνα) δεν επιδιώκουν τα αξιώματα και τις τιμές, ούτε έχουν ανάγκη από την εφήμερη δόξα που προσφέρει η ανάληψη εξουσίας. Ούτε φυσικά θα καταδεχτούν να γυρίζουν στην αγορά και στα καφενεία, ή και στα μνη-μόσυνα ακόμα, για να ζητήσουν την ψήφο του οποιουδήποτε. Οι ικανοί, επίσης, δεν αφήνουν την εργασία τους για να ασχοληθούν με την πολιτική για να λάβουν διάφορα αξιώματα, τα οποία φέρνουν εύκολο χρήμα και πρόσκαιρες τιμές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τον καταργηθέντα, ευτυχώς, νόμο για το ασυμβίβαστο του βουλευτικού αξιώμα-τος και της ασκήσεως επαγγέλματος εισηγήθηκαν και υποστήριξαν επαγγελματίες πολιτικοί, οι οποίοι δεν άσκησαν ποτέ οποιοδήποτε επάγγελμα στη ζωή τους!
ΠΗΓΗ trikanews.gr
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

0

Το δαχτυλίδι του Γύγη και η δικαιοσύνη

31/08/2013 21:26

Οι αρετές της Ιδανικής Πολιτείας - ΠΛΑΤΩΝ

02/06/2013 21:02

Η απογοήτευση για την άσκηση της πολιτικής εξουσίας

13/02/2013 10:50

Ψηφιακή αναπαράσταση της Μάχης του Μαραθώνα (Βίντεο)

ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ - της ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ! Θέλει και τρέλα η λογική, κι' εμπεριέχει τρέλα και αυτή, για να αντέξεις να μείνεις στην Ελλάδα, να μη σ' αρμέγουν σαν την αγελάδα...
θέλει βήμα σταθερό και βήμα άλλοτε γοργό, για να αντέξεις της εφορίας το κυνηγητό, και τον αλληλοσπαραγμό.
Θέλει τον αγράμματο και το σοφό μαζί, γιατι η σκέψη η Ελληνική δεν πρέπει να αλλοιωθεί.
Θέλει φιλοσοφία και χειροδικία, δημοκρατία και κατ'άλλους μοναρχία, για να κάνουμε επιτεύγματα μεγάλα, οι ξένοι να μην μας κλέψουν την λιακάδα.
Θέλει εμμονή, και πείσμα και λαού οργή, για να διώξουμε τους κλέφτες, της πατρίδας μας τους εφιάλτες, να πληρώσουν μια και δυο και τρεις, που μας κάνανε ραγιάδες.
Θέλει συνείδηση κι' αλληλεγγύη, τα σαπισμένα κόμματα και των πολιτικών τα πτώματα, να τα θάψουμε με λαού κραυγές, αλλά και με τις νεκρικές τιμές.
Θέλει στόχο και αστοχία, σχέδιο και ευκαιρία, ησυχία και φασαρία, και μέσα στην αναμπουμπούλα, στου καλοκαιριού τη γλύκα, στην αυγούλα,
Έλληνες να ξεσηκώσουμε και να ξεσηκωθούμε, και σε όλους τους μισέλληνες να εναντιωθούμε., και την Ελλάδα μας να σώσουμε.ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΣΟΥ,
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ, με τ'αστέρια σου, με τους βασιλικούς σου στα παρτέρια σου .
Καλημέρα Ελλάδα με το λάδι και το κρασί σου
Καλημέρα Ελλάδα με ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ ι 
 ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΤΗ ΔΡΟΣΙΑ, με όλα τα μουσκάρια, δήθεν λύκους και λιοντάρια.
Καλημέρα στην νοικοκυρά, τη σύζυγο, την πεθερά, στην όμορφη, την εργατικιά, στον άντρα τον τεμπέλη που τίποτα δεν του μέλει.
Καλημέρα ρε παιδιά, με χειμώνα και με ξαστεριά,
άντε να σύρουμε το άροτρο και το ζυγό,
λίγο ακόμα κι όσο σκάβουμε, κάποιο Ιερό,
θα βρούμε για να εξιλεωθούμε, και κει ν'αναπαυθούμε.
Καλημέρα σε σένα που βαριέσαι, κι όυτε καν αναρωτιέσαι, αν λιγάκι σ'αγαπάω ή για σένα ναι, ρωτάω
 Καλημέρα σε φίλους κι'αδελφους, μέσα απ' τους πολλούς τους στίχους τούτους εδώ,
διάλεξα τούτα τα γράμματα, για να εκφραστώ, το κέφι μου να κάνω - και τ' επεξεργαστώ.
Τι είναι λάθος, τι σωστό, δε θα σου απαντήσω
 μες το μυαλό σου τριγυρνώ, τις σκέψεις, τις αλήθειες σου, για να τις συναντήσω.
Καλημέρα Γεωργία, Άρη και Αρτεμισία, Καλημέρα Λεωνίδα, ήρωά μου και ελπίδα.
Καλημέρα ΣΑΣ ΦΙΛΩ - ΟΛΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΛΑΤΡΕΥΩ,
Και με τα γράμματα αυτα, εύχομαι να μή σας πολυ-παιδεύω....

ΕΛλάνθεια

 

ΙΣΗΜΕΡΙΑ - είναι μύηση αυτογνωσίας, συμπαντικών νόμων........

Κόκκους σίτου, καρπούς που ο Φαέθωνας ενδυναμώνει και παροτρύνει τον πνευματικό σου κόσμο να ανέλθει, μη τους αρνηθείς.
Γαία και Ουρανός ερωτοτροπούν, στο αέναο παιχνίδι της Φύσης. Κάπου ανάμεσα στα χρώματα της ουράνιας πανδαισίας, και του λαμπρού μα και του σκοτεινού τούτου κόσμου, βρίσκεσαι και συ.
Όπως τότε, στην Ακρόπολη της Αθήνας υπήρχε ένα άγαλμα της Γαίας που ικέτευε το Δία να αποστείλει σε αυτήν βροχή και να ποτίσει τα στήθη της.

Στέκεις όχι σαν χονδρόϋδέστατη ύλη χωρίζοντας την Άρτεμη, Φερσεφόνη, από την Αθηνά, μα ενώνοντας μυστηριακά τη πιο δημιουργική έκφανση του θεού-ανθρώπου.

Ενσαρκώνεις τη Δήμητρα «Γη μήτηρ πάντων, Δημήτηρ πλουτοδότειρα», όχι με την θεϊκή της μορφή, μα με κείνη της ρακένδυτης πικραμένης γυναίκας και μάνας που παραπατάει, πέφτει στο χώμα και οδύρεται, παραμιλώντας και ζητώντας την κόρη, την ψυχή, την Ιέρεια της Ελευσίνας, μα και του Άδη. «εις Ζευς, εις Αΐδης, εις Ήλιος, εις Διόνυσος, εις Θεός εν πάντεσοι»

Γη : Γαία Δήμητρα
Φερσεφόνη : "Φέρεις γαρ αεί και πάντα φονεύεις"
Άρτεμις :Τοξότρια και Σελήνη και Αγνη και Σκυλακίτη
Αθηνά : Οπλοχαρής, και Γοργοφόνη και τεχνών μητέρα Παρθένα.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ- ΨΥΧΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ- ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ "ΕΥ ΖΗΝ", ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Χρόνος και Κρόνος και Ροή και Ρέα και Ζευς και Ζωή, εμφανίζονται και εξαφανίζονται ρυθμικά, αρμονικά.
Όμοια Τιτάνες και Ολύμπιοι και Ήρωες και θνητοί, μέσα από τα ψυχοκαθαρτήρια, μεταμορφώνονται.

Δώδεκα Ολύμπιοι Θεοί και δώδεκα μήνες και Τέσσερις Εποχές μα και Τετρακτύς: Θέρος και Φθινόπωρο και Χειμώνας μα και Άδωνις - Άνοιξη, που ο τελευταίος γιατρεύει τις πληγές του, ωριμάζει, σαν σπόρος κάτω από τη γη και αναβλασταίνει με την Αφρογενή θεά.

Τη θεά την Κύπριδα που μόλις αναδύθηκε από τις ακτές του νησιού, όπου επάτησε, αμέσως φύτρωσε βλάστηση, έρωτας και φύση και ζωή και νέα γη.
Όμοια και η Περσεφόνη με το Δία, γέννησε τον Διόνυσο. και "Πάντες δ’ αθάνατοι χόρευαν". Το Διόνυσο που διαμελίστηκε από τους Τιτάνες και που ξαναγεννήθηκε από την Σεμέλη και Δία-σώθηκε. Για να τιμηθεί ως Ιατρός και Υγιάτης, Λύσσιος, για να διαλύσει και να καθαρίσει από πάση κηλίδα.
Για να αποκτήσει ο άνθρωπος Νου Λαμπρό, συνείδηση, όμοια και κείνος και συμπληρώνοντας το έργο του Χρυσολύρη Απόλλωνα.
Αιθήρ και αέρας και Ήρα, μα και Αφροδίτη-Ήρα, Μια θεά που γονιμοποιεί την θεία ένωση των συζύγων . Το ουράνιο ιδεώδες.
Εξάλλου η θεά Ήρα, ονομάζεται και "Άνθεια", γι' αυτό το λόγο γινόταν περιφορά του αγάλματος της στεφανωμένο με νέα άνθη, όπως και στις γαμήλιες τελετές.
Έτσι αλληγορικά η τελετή του γάμου, του θανάτου, της γέννησης, η ζωή των ηρώων - οι μυήσεις τους, οι εκστρατείες και οι αληθινή ιστορία της γης αυτής, Δία-σώζεται και Δια-τηρείται .
Αλληγορικά και η φύση τιμάται, όποια μορφή και να παίρνει. Όταν βρέχει ο ουρανός η γη γονιμοποιείται, παράγεται βλάστηση και
κάθε τέλος καλοκαιριού, μια νεαρή ύπαρξη η Φερσεφόνη χάνεται στον Άδη, κρατώντας έτσι τα σκήπτρα του σκοτεινού άϋλου κάτω κόσμου.
Εμβαθύνοντας περισσότερο μέσα της, προσπαθώντας να ανακαλύψει το φως και να ανέλθει.
Προσπαθεί να αποκτήσει συνείδηση, να ξεφύγει από το σκοτεινό ασυνείδητο, γεύεται το ρόδι, και ξεχνά, ωσάν ναρκωτικό. Έτσι ναρκώνεται .. στην αγκαλιά του Μορφέα και των παραισθήσεων... Σε ένα κόσμο, πολύ πρόωρο για την ηλικία της και την ομορφιά της.
Ξαναγυρίζεις στη Δήμητρα, που ψάχνει μέσα στα έγκατά της να βρει τον Ιερό καρπό της, σαν γονιός που όλο το φταίξιμο το ρίχνεις στον εαυτό σου, δεχόμενος την Ειμαρμένη.
Αυτή είναι η Ισημερία, πέρα από τα φυσικά φαινόμενα, είναι μύηση αυτογνωσίας, συμπαντικών νόμων, όπου καθένας μας καλείται να εξερευνήσει και να βρει μέσα του το φως, όχι ψάχνοντας φωτεινούς σηματοδότες, μα σηματοδοτώντας και ενεργοποιώντας την ίδια δική του εσώτερη δύναμη.....

ΕΛλάνθεια ΕΛλάνθεια

272) Ποιός όμως είναι ο απώτερος σκόπος των κατα καιρούς δηλώσεων της κας Ρεπούση;

 

Aπό το βήμα της Βουλής των Ελλήνων η κα Ρεπούση χαρακτήρισε «Νεκρή γλώσσα»  τα Αρχαία Ελληνικά , επισημαίνοντας ότι θα έπρεπε να είναι προαιρετικό μάθημα στο σχολείο για όσα παιδιά δεν επιλέξουν κλασικές σπουδές.
Υποστήριξε ότι τα Αρχαία Ελληνικά , και τα Λατινικά, συγκαταλέγονται στις «νεκρές γλώσσες», εκείνες δηλαδή που «δεν μιλιούνται σήμερα στην καθημερινή επικοινωνία των ανθρώπων».
Αυτό, είπε, «δεν σημαίνει ότι υποτιμά κανείς τον πλούτο και  την σημασία τους».
«Τι θέλει τώρα η ελληνική βουλή να εξαιρέσει τα αρχαία ελληνικά από τις μη ομιλούμενες γλώσσες;» σημείωσε, προσθέτοντας: «Όποιος τολμά να πάει κόντρα στο ρεύμα στοχοποιείται ως εθνομηδενιστής».
Νεκρό σύμφωνα  με αυτή την λογική κα Ρεπούση είναι και το θεώρημα του Πυθαγόρα, νεκρή είναι και η Πολιτεία του Πλάτωνα…και αν αυτή η άποψη τελικά ευσταθεί νεκρή είναι η παγκόσμια κοσμοθεωρία καθώς έχει βασιστεί στην αρχαία ελληνική γλώσσα…

Η ανιστόρητη κα Ρεπούση επικαλείται τον Ευριπίδη και τις Τρωάδες για να υπονοήσει οτι οι αρχαίοι έκαναν εγκλήματα έναντι ξένων λαών όπως είναι οι Τρώες κατ’αυτήν. Ας την ενημερώσει λοιπόν κάποιος πως οι Τρώες ήταν Έλληνες που κατάγονταν απο τον Δάρδανο που γεννήθηκε στην Σαμοθράκη. Εκείνη την εποχή η πολυαγαπημένη περιοχή της Τουρκίας ήταν Ελληνική, οπότε το μόνο που έχει να προσάψει στους αρχαίους μας προγόνους ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ τους, πράγμα παγκόσμια γνωστό και ένας απο τους λόγους που μας οδήγησε στην παρακμή μας ως έθνος απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα…
Ποιός όμως είναι ο απώτερος σκόπος των κατα καιρούς δηλώσεων της κας Ρεπούση; 

«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την Ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία …
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Μίλαν Κούντερα
“To Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης”

Είναι γνωστή η μέθοδος της ψυχολογικής προετοιμασίας ενός λαού για να μπορέσει να αποδεχτεί χωρίς μεγάλες αντιδράσεις κάποια μέτρα που σκοπό έχουν την πλήρη αποταύτιση του και την πολτοποίηση του, έτσι ώστε να παραδοθεί αμαχητί σε όλες τις καταστροφικές για το μέλλον του επιλογές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Εκσφενδονίζουμε μια προωθημένη πρόταση και καταγράφουμε τις αντιδράσεις. Στη συνέχεια επανερχόμαστε όλο και πιο συχνά και αλλιεργούμε το έδαφος για την «ομαλή» υλοποίηση της. Στην περίπτωση μας, η μέθοδος της σταδιακής ψυχολογικής προετοιμασίας αποταύτισης, κινείται παράλληλα με την μέθοδο του Σοκ και Δέος. Στο Σοκ και Δέος εφαρμόζεται απότομα η καθετή και αμείλικτη εφαρμογή οικονομικών μέτρων εξουθένωσης και εξαθλίωσης του κόσμου, ο όποιος μένει εμβρόντητος και καταντά να παρακολουθεί αμήχανος τις εξελίξεις. Η περίφημη αυτή «κυρία» του συνωστισμού, είναι εντεταλμένη να εκτελέσει το έργο της σταδιακής ψυχολογικής προετοιμασίας για να εξοικειωθεί ο κόσμος και να επιβληθούν όσο γίνεται πιο ανώδυνα όλα τα εθνοκτόνα μέτρα της. Έτσι κάθε λίγο και λιγάκι πετά στον αέρα μια «βόμβα» στο όνομα της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», (εδώ γελά ο κάθε πικραμένος), για να προλειάνει το έδαφος για την στιγμή της εθνοκτόνου έκρηξης. Ο στόχος είναι πάντα η ιστορική και θρησκευτική ταυτότητα του λαού μας, ότι δηλαδή πιο πολύτιμο για τον ελληνισμό, έτσι ώστε χωρίς πια κανένα σημείο ανηφόρας να άγεται και να φέρεται σαν πρόβατο επί σφαγή.
Έτσι ένας λαός εξουθενωμένος οικονομικά με τη μέθοδο του Σοκ και Δέος, θα απολέσει και την ιστορική του ταυτότητα και θα απομείνει χωρίς καμία ψυχική δυνατότητα να αντιδράσει σε όλη αυτή την καταστροφική θύελλα. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Δηλαδή η κυρία αυτή εξυγιαίνει με τον καλύτερο τρόπο την μνημιακή κατοχή της χώρας και είναι το μεγαλύτερο στήριγμα της προδοτικής κλίκας που μας κυβερνά. Όμως οι θέσεις και οι απόψεις της κυρίας αυτής, που έχει προσβάλει κάθε έννοια της εθνικής και θρησκευτικής μας υπόστασης και ενώ σε μια φυσιολογική χώρα θα έπρεπε να έχει το λιγότερο αποβληθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, αν θέλει πραγματικά να ονομάζεται ελληνικό κοινοβούλιο, δεν μας εκπλήσσουν καθόλου.
Εκείνο που μας προκαλεί οργή, είναι ότι τα διάφορα «μεγάλα κανάλια» άρχισαν να την προβάλλουν όλο και περισσότερο. Ο σκοπός φυσικά εύλογος. Να την συνηθίσει ο κόσμος και σταδιακά και πάλι με την γνωστή μέθοδο της ψυχολογικής εξοικείωσης, να αρχίσει να σκέπτεται ότι αυτό το «πρόσωπο» έχει το δικαίωμα να εκφράζει και να θέλει να επιβάλει τις απόψεις του για την εθνική και θρησκευτική μας εξόντωση.
Είναι πρόδηλο ότι η προβολή αυτής της κυρίας σε μεγάλες οθόνες, ενώ θα έπρεπε να είχε εξοβελιστεί από παντού, γίνεται και αυτή βάση του σχεδίου που περιγράψαμε παραπάνω. Βέβαια καλά και ωραία όλα αυτά, αλλά το ερώτημα που μπαίνει είναι όχι τι είναι και τι αντιπροσωπεύει αυτή η «κυρία», αλλά ποιες είναι οι δικές μας αντιδράσεις, οι αντιδράσεις της πολιτείας, οι αντιδράσεις της εκκλησίας. Ποιες είναι οι αντιδράσεις προς τα τουρκολάγνα ΜΜΕ
 που την προβάλλουν συνεχώς ενώ χρεωστάνε εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ στον ελληνικό λαό ;
Και πρώτα πρώτα, αυτός ο «αξιότιμος κύριος» πολιτικός αρχηγός της, γιατί δεν βγαίνει δημόσια ή να αποκηρύξει τις θέσεις της, ή να ομολογήσει ότι αυτές είναι και οι δικές του θέσεις ; Προσπαθεί να παρουσιάζεται πάντα ότι είναι απο τους πιο έντιμους πολιτικούς. Εμπρός λοιπόν, να πάρει ανοιχτά θέση για την «κυρία» αυτή. Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες του δημόσιου βίου να μην κρύβονται πίσω από τις «κουρτίνες» της υποκρισία τους. Ή ταυτίζονται με τις απόψεις της «κυρίας» αυτής, ή καταδικάζουν καθαρά και ξάστερα τον εθνοκτόνο ρόλο της και την αποβάλλουν μια και καλή από την δημόσια ζωή. Η αντεθνική και αντιθρησκευτική επίθεση, όπως δείχνουν όλες οι εξελίξεις, θα αυξηθεί στο μέλλον και από τον τρόπο που θα αντιδράσουμε όλοι μας σε όλα αυτά, θα κριθούμε και στο παρών, αλλά και στην ιστορία μας.
Πότε λοιπόν θα καταλάβουμε ότι ο εχθρός δεν είναι προ των πυλών αλλά ΕΝΤΟΣ;

logiosermis.net

Στηρίξτε την προσπάθειά μας με ένα like!

http://www.logiosermis.net/2013/09/1629.html#ixzz2eaY8XsyT

Εμπεδόκλεια Κοσμολογία. Σφαίρος και Δίνη – Η ανυπαρξία της Γενέσεως και της Φθοράς.

     

Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής πνευματικά και ιδεολογικά ωρίμασε σε μια έντονη συγκρουσιακή περίοδο ανάμεσα στη φυσική θεωρία του Ηράκλειτου για ένα δυναμικό σύμπαν, στο οποίο κυριαρχεί το αείζον πύρ, και στο στρατόπεδο της πυθαγόρειας και ελεατικής οντολογίας του Παρμενίδη, με ένα ον στατικό και αναλλοίωτο, με αποτέλεσμα στη δική του οντολογία να συγκεράσει αυτές τις δυο αντιτιθέμενες θεωρίες. Ωστόσο, αναζητώντας με την φιλοσοφία του μια αιτιολογημένη ερμηνεία της πραγματικότητας, της φύσης και της ύλης, ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει «πραγματική» γένεση και φθορά, αλλά μια διαρκής αλλαγή.

Θεωρούσε ότι το «Όν», δηλαδή το Σύμπαν, όταν το εννοούμε σαν σύνολο είναι ακίνητο, αμετάβλητο, ολοτελές και αιώνιο, καθώς ούτε γεννήθηκε, ούτε θα πεθάνει ποτέ. Όμως, βλέποντας το «Όν» στα μέρη του, είναι κινούμενο, σύμφωνα τους όρους της Ηρακλείτειας Κοσμολογίας. Τα βασικά στοιχεία συνθέσεως του κόσμου, τα δομικά του στοιχεία, είναι το νερό, το χώμα, ο αέρας και η φωτιά. Όλα τα όντα της φύσης σχηματίζονται από αυτά τα στοιχεία. Τίποτα δεν γίνεται από το «μη είναι» και τίποτα δεν καταλήγει εκεί. Ο φιλόσοφος, δηλαδή, πίστευε ότι τίποτα δεν γίνεται από το τίποτα και τίποτα δεν καταλήγει στο τίποτα, καθώς κάθε μεταβολή μέσα στη φύση εξηγείται από την κίνηση των μορίων, δηλαδή των ατόμων της ύλης, που στη δομική τους βάση είναι αμετάβλητα. Επομένως, αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν γένεση και φθορά, είναι η συνένωση και ο χωρισμός των στοιχειακών φορέων. Όσον αφορά στα στοιχεία που συνθέτουν την ύλη του κόσμου είναι αιώνια αμετάβλητα, αντιθέτως η ύλη του κόσμου είναι αιώνια μεταβλητή. Στη φύση και στο σύμπαν δεν υπάρχει αρχή και τέλος, καθώς και τα δυο είναι αιώνια.

Κατά τον φιλόσοφο το κοσμικό γίγνεσθαι περιγράφεται σαν μια αιώνια κυκλική πορεία, της οποίας τα δυο ορόσημα είναι ο θεϊκός σφαίρος και η χαοτική δίνη (δίνος), ενώ η συνολική πορεία διακρίνεται σε τέσσερα στάδια:

• Αρχικά επικρατεί απόλυτα η φιλότητα και τα τέσσερα ριζώματα βρίσκονται σε πλήρη ομόνοια μεταξύ τους, σε κατάσταση μείξης, δηλαδή στη μορφή του σφαίρου. Σε μια πρωταρχική ενότητα, μια μάζα ομοιογενή και συμπαγή, όπου τα πάντα χαίρονται την ένωση τους και επικρατεί μια μακαριότητα.
• Έπειτα, η είσοδος του νείκους στον σφαίρο οδηγεί σε διαδικασία σταδιακής διάλυσης και αποσύνθεσης, σε ακοσμία. Μέσω μιας επεκτεινόμενης δίνης τα ριζώματα ξεχωρίζονται και απομακρύνονται. Τα έμβια όντα που δημιουργούνται σε αυτή τη φάση του κοσμικού γίγνεσθαι υπόκεινται στην αυξανόμενη επιρροή του νείκους. Σε αυτό το στάδιο βρίσκεται ο κόσμος μας, ο οποίος βαδίζει σε κατάσταση αυξανόμενης διαμάχης και εχθρότητας.
• Ο δίνος αποτελεί την φάση της πλήρους κυριαρχίας του νείκους, στην οποία προκαλείται χάος, διάλυση και ολοκληρωτική αποσύνθεση.
•  
• Τέλος, εισέρχεται βαθμιαία η φιλότητα και ο κόσμος επιστρέφει στη συγκρότηση του σφαίρου. Με αυτό τον τρόπο η φιλότητα και το νείκος είναι δυνάμεις που ασκούνται πάνω στα τέσσερα στοιχεία, τα οποία φέρνουν σε κατάσταση ισορροπίας.

Επομένως, σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή, ο κόσμος συμπτύσσεται και αναπτύσσεται ανάλογα με ποια εκ των δυο δυνάμεων (φιλότητα-νείκος) κυβερνά. Στην φιλοσοφική του σκέψη, ο σφαίρος φαίνεται να είναι ένα είδος κοσμογονικού κέντρου, ένα είδος χάους, που μέσα του περικλείει όλους τους νόμους και τους συντελεστές της δημιουργίας.

Κατά την απόλυτη επικράτηση της φιλότητας τα δομικά στοιχεία βρίσκονται σε απόλυτη ηρεμία και αποτελούν μια ολοστρόγγυλη σφαίρα. Τα τέσσερα ριζώματα δεν ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο και κυριαρχεί η γαλήνη, η οποία απορρέει από την αρμονική συνύπαρξη. Ωστόσο, η γαλήνη αυτή δεν διαρκεί, καθώς σταδιακά εισέρχεται στον Σφαίρο, το Νείκος, οδηγώντας στην αποσύνθεση των μερών, στη διάσπαση τους, αποτελώντας την αρχή μιας στροβιλικής κίνησης, μιας δίνης. Εξαιτίας αυτής της δίνης ορισμένα στοιχεία συνενώνονται σε διαφορετικές αναλογίες, ενώ άλλα διασπώνται, έως ότου να επέλθει η ολοκληρωτική επικράτηση του Νείκους και η δημιουργία μιας πλήρως χαοτικής κατάστασης. Έπειτα, σε αυτή την πλήρους αποσύνθεσης κατάσταση έρχεται πάλι η φιλότητα, για να ξαναρχίσει η διαδικασία προς την απόλυτη επικράτηση της σφαιρώδους ηρεμίας. Όταν η ισορροπία αυτή διασπάται εκδηλώνονται οι νόμοι: μια κεντρομόλος δύναμη από τη μια, η Φιλότητα, η Αγάπη, η Στοργή και η Αρμονία, και μια φυγόκεντρος δύναμη από την άλλη, το Νείκος, η Διχόνοια, το Μίσος. Με αυτό τον τρόπο η Φιλότητα ενοποιεί τον κόσμο προς το ΕΝΑ, ενώ το Νείκος μετατρέπει την ενότητα σε πολλαπλότητα, σε επικράτηση του κακού και της δυσαρμονίας. Αποτέλεσμα της αντίδρασης των δυο αυτών πρωταρχικών νόμων είναι η διαδοχική εκδήλωση των τεσσάρων στοιχείων από τη χαώδη κατάσταση του Σφαίρου, στη γέννηση του κόσμου και των δημιουργημάτων του. 

Επομένως, αυτή είναι η συνεχόμενη και αέναη παλινδρομούσα κίνηση μεταξύ Φιλότητας και Νείκους, που αποτελεί τον κοσμικό κύκλο. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται επ’ αόριστον, ερμηνεύοντας έτσι το κοσμικό γίγνεσθαι και αποδεικνύοντας την ανυπαρξία αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν γένεση και θάνατο.

Κατηγορία Μόνιμες Στήλες 

 

 

ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ «Ε» ΕΨΙΛΟΝ ΣΤΟΝ 1Ο ΗΜΙΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Ο Αριστοτέλης με την Ελλάνθεια που του συμπαραστάθηκε σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης και τον κ. Πλακίτση Στυλιανό του δήμου Μαραθώνα ο οποίος είχε συνοδέψει τον Αριστοτέλη στην Αυστραλία το 2010 όπου κατ’ επιθυμία του Δημάρχου Bill Saravinovski και της ελληνικής παρουσίας ενσάρκωσε τον μύθο του ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ τρέχοντας τα 42 χλμ στους δρόμους του Sydney με πλήρη αρχαιοελληνική  πανοπλία.. Ο Αριστοτέλης αποθεώνεται και βραβεύεται για τον άθλο του και για την συμπλήρωση των 505 Μαραθωνίων και υπέρ μαραθωνίων με το χρυσό κλειδί του Δήμου από τον Δήμαρχο  πανοπλία Bill  Saravinovski. Αυτό που δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα από την Ελληνική ηγεσία έγινε σε μια ξένη χώρα. Όταν η Ομάδα «Ε» οργάνωσε εκδήλωση τιμής για τα 2500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα στην πόλη της Δράμας όχι μόνο δεν συμμετείχε η ηγεσία αλλά κάθισαν τον Αριστοτέλη στο εδώλιο του κατηγορουμένου με την κατηγορία ότι ο Μαραθώνιος έκανε κοιλιά. Κανείς διερωτάται που βρίσκονται οι Έλληνες εντός της Ελλάδος ή εκτός. Η απάντηση είναι ΕΚΤΟΣ.




http://omada-hepsilon.org/el/?p=782