260) ''ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ - ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΑΣ - Από την ΕΛλάνθεια (Ε.Φ.Η.) Παππά

  Μου λείπει η Ελληνική συνείδηση. Οι πενιχρές γνώσεις, και η συστηματική μου ενασχόληση με τα κοινά, χωρίς να έχω υπόβαθρο, υποβιβάζει το κίνημα ανασυγκρότησης της Ελλάδας ..
Ανταλλάσσω ιδέες, συναντώ κόσμο, φιγούρες αδιάφορες σαν τη δική μου. Κανένα φως . Κανένα μέλλον . Σκόρπιες ιδέες, διάσπαρτες και ανεφάρμοστες .
Αυταρέσκεια και εγωισμός, ψευδαίσθηση υπεροχής. Η που θα υπερεκτιμώ τις δυνάμεις μου η που θα αδιαφορώ. Η που θα χλευάζω, θα ζω στην παρανομία και θα ζω με απειθαρχία, η που με βιασύνη και ανευθυνότητα, θα κατηγορώ τους πολιτικούς ηγέτες.
Κί´αυτη η δογματικότητα πόσο δυσχεραίνει το διάλογο...
Δουλόφρων, και με τάση υπερβολής, δεν ψάχνω στο βάθος των πραγμάτων.
Κί´αν δεν διακριθω ΕΓΩ ..., τότε γίνομαι καχύποπτος και εχθρικός . Ψάχνω άλλη παρέα που θα μ´εχουν σα Θεό !
Εριστικός ναι ! Εργατικός όχι, συνεργασία ναι ! ( αλλά με τον όρο, εγώ να υπερέχω και να θέτω πλαίσια και θέση και κανόνες) !
Η ακόρεστη δίψα για αλλαγή και η ξενομανία μου, έκλεισε την βιομηχανία της χώρας μου . Κανένας τεχνίτης, όλοι εξειδικευμένοι άνεργοι και δήθεν ...όλοι έγιναν γιατροί των 600 ευρό και γεμίσαμε από φτωχοσυναιτεριστικά δικηγορικά γραφεία.
Όσοι έπαιρναν μια αξιοπρεπή σύνταξη, συνέχιζαν να εργάζονται ως δήθεν σύμβουλοι , προωθώντας ανεργία και στερώντας το μέλλον των ίδιων των παιδιών του ..
Αυτό είναι το παρελθόν και το μέλλον που προδιαγράψανε άλλοι ...και που ενστερνίστηκαν αμέσως οι πολιτικοί που ψηφίσαμε - αρκετές φορές και οι ίδιοι οι παππούδες μας-.
Η σκλαβιά 400 ετών, ο εμφύλιος, το ολοκαύτωμα της Σμύρνης, το 40, δεν έφτασε για να παραδειγματιστούμε...
Από το θέατρο του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη ... Στη σημερινή τραγωδία της Ελλαδίτσας..
Από τον κούρο και τον Οδυσσέα,ξανά στο σπήλαιο του Πλάτωνα ...
Κι όμως κάπου μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι εύστροφος, ενθυμούμαι , έχω αντίληψη και διάθεση για ζωή. Ναι, έχω αισιοδοξία και είμαι εύθυμος. 

Το σπίτι μου και τις παραδόσεις μου τα τιμώ ακόμα . Είμαι συναισθηματικός, Φιλότιμος και φιλόπατρις.
Το ιδανικό του Ολυμπισμού και της ομορφιάς με εκστασιάζει. Όλη τη γη η αρμονία θέλω να την εξουσιάζει.
Έχω και δικαιοσύνη μέσα μου, και αλήθεια ....
Είμαστε διαφορετικοί αλλά προσπαθούμε κάπου να ενταχθούμε
Και κάπως όλοι μαζί να κινηθούμε ...
Οποιαδήποτε κίνηση ξεκινάει από μέσα μας , το σπίτι μας, την πολυκατοικία μας, τη γειτονιά μας ...
Μεγάλωσα σε ένα χωριό που όλοι γιορτάζαμε κάθε λίγο και κάτι . Είτε ανάβαμε φωτιές και πηδούσαμε από πάνω τους, η πατούσαμε στα κάρβουνα , η κάναμε νυχτέρια και τραγουδούσαμε. Και η πλατεία γίνονταν το επίνειο των αποφάσεων, Κάτι σαν εκκλησία του δήμου.
Όσο για την εκκλησία του χωριού, ήταν πιο ανθρώπινη. Δεν είδα κανένα παπά με χρυσές κορώνες και σκήπτρα, αλλά ένα ζευγά σεμνό .
Και ήταν πιο αποδεκτή αυτή η εικόνα, από τη σημερινή εκμετάλλευση και εξουσία που έχουν σήμερα αποκτήσει . Κράτος και θρησκεία έγιναν ένα κράμα ψευτιάς κλοπής και αδιαντροπιάς. ..
Πόσα ακόμα έχουμε να δούμε δεν γνωρίζω . Γνωρίζω όμως ότι αν συνειδητά λειτουργούμε καθημερινά, θα μπορέσουμε να αντιταχθούμε σύμμαχοι,ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, και στην εκμετάλλευση των προβάτων - ημών ημών, από τους λυσσαλέους λύκους και καλούς δήθεν ποιμένες...
Καλό Φθινόπωρο, καλό Σεπτέμβρη να ´χουμε ...η μάλλον καλό μεσημέρι και να χαρούμε όσο πιο πολύ μπορούμε το καλοκαίρι που συνεχίζει ... Σ´αυτη την τόσο μικρή μα τόσο ηλιόλουστη χώρα ... 

ΕΛλάνθεια

261) Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ! !

Στο μέρος που δίδαξε πριν από 2400 χρόνια ο Πλάτωνας ανέπτυξαν τις θέσεις τους για την σημασία της ελληνικής φιλοσοφικής στο σήμερα, διακεκριμένοι καθηγητές Φιλοσοφίας.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Ακαδημίας του Πλάτωνα γέμισε από κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του 23ου Παγκόσμιου Συνέδριου Φιλοσοφίας, το οποίο φιλοξενείται για πρώτη φορά στην Αθήνα. «Στον χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος δεν μπορείς παρά να νιώσεις δέος για τους φιλοσόφους που πριν από χιλιετηρίδες αφιέρωσαν την ζωή τους στην έρευνα προκειμένου να αφήσουν κληρονομιά το μνημειώδες έργο τους» ανέφερε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου San Diego των ΗΠΑ, Γεώργιος Αναγνωστόπουλος καλωσορίζοντας το κοινό, ενώ υπενθύμισε την παρατήρηση του Κικέρωνα ότι κανείς συγκινείται περισσότερο στον χώρο της Ακαδημίας παρά για το έργο των σπουδαίων φιλοσόφων καθώς εκεί μπορεί να φέρει τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Σπεύσιππο και τον Ξενοκράτη μπροστά στα μάτια του. «Αν υπήρχε ένας ιερός χώρος της φιλοσοφίας αυτός θα ήταν αναμφίβολα η Ακαδημία Πλάτωνος» τόνισε ο κ. Αναγνωστόπουλος.Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα Ενρίκο Βέρτι μίλησε για την κοινή γλώσσα του έργου του Αριστοτέλη με τις βάσεις ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού, ενώ αστειευόμενος ζήτησε συγνώμη που την ομιλία του μονοπώλησε ο Αριστοτέλης και όχι ο Πλάτωνας. Όπως υπενθύμισε, πάντως, ο Αριστοτέλης πέρασε είκοσι χρόνια από τη ζωή του στην Ακαδημία ενώ στην δική του σχολή μόνο δώδεκα. Χαιρετισμό απηύθυνε και ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Καλαντζής επικεντρώνοντας την παρέμβασή του στην σχέση της φιλοσοφίας με την πολιτική. Πηγή: AMΠE

258) Aμύθητος αρχαιολογικός θησαυρός - η περιοχή έχει περικυκλωθεί από ένοπλους άνδρες της ασφάλειας

 

Aμύθητος αρχαιολογικός θησαυρός βρέθηκε στη Μεσσηνία-Άνω του ενός δισ. ευρώ εκτιμάται μόνο η αξία των χρυσών κτερισμάτων!!! Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!!

Ναι όσο απίστευτο και να φαίνεται, βρέθηκε ο θολωτός τάφος του θρυλικού Βασιλιά της Αρχαίας Μεσσήνης, Αριστόδημου, ο οποίος για αιώνες τώρα ήταν βασική επιδίωξη της αρχαιολογικής υπηρεσίας και εκατοντάδων επίδοξων

θησαυροκυνηγών, οι οποίοι είχαν κυριολεκτικά ανάσκαψε την ανατολική πλευρά του ιερού όρους της Μεσσηνίας, Ιθώμη, όπου κατά τον Παυσανία είχε… ταφεί ο εν λόγω βασιλιάς. Πολλοί πίστευαν από τα παλαιότερα χρόνια, ότι ο τάφος του Αριστόδημου ο οποίος είχε θυσιάσει την κόρη του,σύμφωνα με χρισμό του μαντείου των Δελφών, προκειμένου να απελευθερωθεί η Μεσσηνία από τους Σπαρτιάτες, ότι βρίσκεται κοντά στο χωριό Αριστοδήμειο της Ιθώμης και για το λόγο αυτό έδωσαν στο χωριό αυτό το όνομα του θρυλικού βασιλιά.
 


Νεότερες μελέτες ιστορικών είχαν αποφανθεί ότι ο περιβόητος τάφος με τους αμύθητους θησαυρούς, βρίσκεται κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού “Βαλύρα”, όπου κατά την ιστορία διάβηκε ο λυράρης της αρχαιότητας Θάμυρις και συνέβη το γνωστό περιστατικό της ρίψης της λύρας στο νερό μετά της τύφλωσή του από τις εννέα Μούσες. Έκτοτε η περιοχή αυτή οργώνονταν κατά καιρούς από λαθροανασκαφείς, οι οποίοι εφοδιασμένοι με ανιχνευτές μετάλλων προσπαθούσαν τις νύχτες να εντοπίσουν τον θησαυρό που θα τους έκανε βαθύπλουτους. Εις μάτην όμως, γιατί παρά τις δεκάδες τρύπες που δημιούργησαν σκάβοντας, ο θησαυρός ήταν αδύνατον να εντοπιστεί.Όμως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος, όπως λέει και ο σοφός λαός.

  Και η στιγμή που ήρθε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μια ομάδα ανθρώπων της περιοχής που αγαπούν την πολιτιστική παράδοση της περιοχής τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την προστατεύσουν και να την προβάλουν. 

 
Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!! 

Η ομάδα αυτή των ανθρώπων του πολιτισμού της Ιθώμης, αξιοποιώντας αρχαίες γραφές σύμφωνα με τις οποίες, κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού ΄΄Βαλύρα” ή κατά την σύγχρονη ονομασία “Μαυροζούμενα”, υπάρχει η πύλη του Άδη, εκεί που δηλαδή περνούσαν οι ψυχές των αποθανόντων για τον άλλο κόσμο στην αρχαιότητα, την εντόπισαν έχοντας ως βοηθό τους την σύγχρονη τεχνολογία GPS και έφθασαν μετά από πολύ κόπο στο επίμαχο σημείο, καθώς ήταν καλυμμένο από οργιώδη βλάστηση και μια πέτρινη πλάκα η οποία είχε ελαφρώς μετακινηθεί στο διάβα των αιώνων.

Η είσοδος στην φερόμενη ως πύλη του Άδη άφησε την ερευνητική ομάδα εμβρόντητη καθώς βρέθηκαν σε μια φυσική σπηλιά,διαστάσεων εδάφους 7,63 Χ 8,45 m , η οποία περίτεχνα είχε μετατραπεί σε υπόγειο θολωτό τάφο.

Στο βορινό μέρος υπάρχει μαρμάρινος τάφος με την επιγραφή “Αριστοδήμω Μεσσηνίων Βασιλεί” , ο οποίος είναι ανέγγιχτος και τριγύρω διάφορα ειδώλια από ατόφιο χρυσάφι, λήκυθοι οι οποίες περιέχουν χρυσαφένια ομοιώματα κλώνων ελιάς, χρυσαφένια κτερίσματα και χρυσοελεφάντινο αγαλματίδιο του Ιθωμάτα Διός.

Αμέσως η ομάδα ενημέρωσε τις αρχές ασφαλείας του νομού,τον καθηγητή αρχαιολογίας κ.Πέτρο Θέμελη οποίος κατέφθασε αμέσως από την Αρχαία Μεσσήνη, τον υπουργό Πολιτισμού και τις δικαστικές αρχές, προκειμένου να προστατευθεί πάση θυσία ο μεγάλος και ανεκτίμητος αυτός θησαυρός.

Σύμφωνα με μεταλλειολόγο που συμμετείχε στην ομάδα, η αξία σε χρυσό των ευρημάτων εκτιμάται σε περίπου ένα δισ. ευρω, ενώ συμπεριλαμβανομένης της αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής τους αξίας, κατά τον κ.Θέμελη, τούτη ανέρχεται στο 100/πλάσιο!!! Το περιστατικό αυτό που συνέβη λίγο πριν το μεσημέρι το Σάββατο, σύμφωνα με ασφαλείς και καλά διασταυρωμένες πληροφορίες μας, έχει προκαλέσει σεισμό στο κυβερνητικό επιτελείο. 

Ήδη η περιοχή έχει περικυκλωθεί από ένοπλους άνδρες της ασφάλειας, οι οποίοι καμουφλάρονται σε κάθε σημείο πρόσβασης στην περιοχή για την πιθανότητα ληστείας. Ακόμα έχουν επιστρατευθεί και σύγχρονα συστήματα δορυφορικής παρακολούθησης που διέθεσε το υπουργείο άμυνας.

http://www.otherside.gr   argolida-net:

257) ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ - Απο την ΕΛλάνθεια ( Δεύτερο Μέρος)

                                             Έτσι αυτός ο τόπος που γέννησε το πρώτο Έλληνα τον Ηρακλή, ξεπροβάλλει και χαρίζει αμέτρητες γέννες και γενιές .
Εδώ γεννήθηκε ο Διόνυσος, ο Πίνδαρος, Ο Ησίοδος, ο Επαμεινώνδας, ο Πελοπίδας και άλλοι.
Ο Παυσανίας αναφέρει πως στο Λόφο του Αμφείου, υπάρχει ο τάφος των γιών του Δία, δεν είναι άλλοι από τους Ζήθο και Αμφίονα, γνωστοί ως Διόσκουροι.
Επιτέλους ! η μυθολογία συνδέεται με την ιστορία, και το μονοπάτι της γνώσης αρχίζει να διαφαίνεται με έναν τρόπο εκπληκτικό, όπως παρακάτω..

Μαθαίνουμε πώς ο Αμφίων σαν Ορφέας έπαιζε λύρα και κυκλώπειο λίθοι εναρμονίζονταν και εναποθέτονταν από μόνοι τους, δημιουργώντας με αυτό το τρόπο, την ΕΠΤΑΠΥΛΗ ΘΗΒΑ.
Η δε Θήβα, παίρνει το όνομά της από τη σύζυγο του Ζήθου, Θήβη.
Ίσως όμως και από τη Θεά Αθηνά, η οποία για άλλη μια φορά επενέβη προκειμένου να βοηθήσει και να συντρέξει στο πλούσιο αυτό τόπο.

Για τη Θήβα λοιπόν, που είναι το επίνειο των Ηρώων, των Θεών, των Ηρωικών αγώνων, αλλά και των τιμών και της Θυσίας, πολύ περιληπτικά ας αναφέρουμε κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές , και ίσως να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε το λόγο που τόσο πολύ αίμα χύθηκε.

Η Θήβα παραμένει Πηγή ζωής με συστατικά που κανένας τυμβωρύχος δε μπορεί να κλέψει, και κανένα τσιμέντο δε μπορεί να καλύψει το μεγαλείο της.
Είναι τόσα εξάλλου τα σχέδια που δημιουργεί ο Πήγασος . Πετώντας  ... ζωγραφίζει δίδυμες πόλεις, σχηματίζοντας αστερισμούς και τρίγωνα, ακολουθώντας τις εντολές που του έχουν δοθεί.

Ο Αισχύλος στους 7 επί Θήβας, γράφει για την πολεμική εκστρατεία των Πελοποννησίων εναντίον της πόλης των Θηβών, στη προσπάθειά τους να εγκατασταθεί στο Θρόνο ο Πολυνείκης.

Περίπου από το 5000 πχ , η Θήβα είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία Μυκηναϊκή ακρόπολη, την Καδμεία, την επτάλοφη.
Θέλω να εξερευνήσω το Κάδμο..., προερχόμενος από το γένος των Φοινίκων της Ηπείρου, νυμφεύθηκε την Αρμονία, παιδί του Άρη και της Αφροδίτης, ή του Διός και της Ηλέκτρας , εξ ου και μια πύλη της Θήβας είχε και το όνομα Ηλεκτρίδες.
Το δε τέκνο τους ήταν η Σεμέλη, η μητέρα του Διονύσου.
Όμως αυτή η οικογένεια είναι όλο το Ελληνικό γενεαλογικό δέντρο μας με άπειρες διακλαδώσεις και συγγένειες.
Πατέρας του Κάδμου, και αδερφός του Αγήνορα, ο Βήλος. Παιδιά του Βήλου, ο Δαναός και ο Αίγυπτος. 

Ένα από τα παιδιά του Δαναού, η Δανάη που με το Δία, δημιουργούν τον Περσέα.. που σώζει την Ανδρομέδα, και δίνουν πνοή στον Ηλεκτρύωνα.
Ο δε Ηλεκτρύωνας παντρεύεται την Ευρυδίκη, και αποκτούν την Αλκμήνη η οποία με το Δια, φέρνει το γένος των Ηρακλειδών, με πρώτο τον Αλκμαίο..
Ανδρομέδιο σχέδιο με τόσους συσχετισμούς και συνειρμούς .. και το σταυρόλεξο συνεχίζεται ...

Η περιοχή της Βοιωτίας είναι γνωστή από τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη, η οποία έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή της, όταν αντιλήφθηκε πως ο σύζυγός ήταν ο γιος της.
Επίσης είναι η πόλη όπου ο Μενοίκεος, αυτοκτονεί χωρίς δισταγμό, προκειμένου να σωθεί η πόλη, κατόπιν χρησμού του μάντη Τειρεσία.
Αλαζονεία - Θεία Δίκη - Τιμωρία, αλλά και αυτοθυσία που πρώτη η Ανδρομέδα έρχεται να διδάξει το Λεωνίδα των Θερμοπυλών, την Ιφιγένεια, αλλά και αμέτρητους άλλους Ήρωες.
Υπάρχει ζωή χωρίς έρωτα - ερωτηματικό που θέλει απάντηση - συνάντηση ;
Ζωή χωρίς εκπαίδευση, αυτοθυσία, και αγώνα ;
Μάχη χωρίς αξίες και στόχους, γιατί να τη δώσεις...; κι άν το κάνεις ... θα ηττηθείς.. από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο θεοί σου δίνουν το παράδειγμα, και σου ζητούν να γίνεις και συ θεός. Οι θεοί θέλουν Ήρωες δίπλα τους, μάχιμους Έλληνες.
Ο Απόλλωνας, πάλεψε με το πύθωνα, ο Περσέας με το Δράκο . Πόσες μάχες δεν έδωσε η Αθηνά, ο Δίας ..

Ακόμα και ο Αη Γιώργης έτσι για να μη ξεχνάμε τις αντιγραφές ή τις επαναλήψεις και διαστρεβλώσεις ή σύμπτωση

        Η ειδοποιός διάφορα  έγκειται στο γεγονός ότι η σημερινή θρησκεία θέλει πρόβατα και όχι μαχητές.

Η Ελλάνια δε σκύβει το κεφάλι. Δε μπορεί να μη παλεύει με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Γεννά Αριστοτέλη, Αρχίλοχο, Σαπφώ και Ησίοδο. Μιλάει στη γλώσσα μας, με κάθε τρόπο, ακούει το Λίνο και συνεχίζει τον αγώνα.

Έτσι και οι μάχες στη περιοχή της Θήβας δεν έχουν τελειωμό, όπως και οι ηγεμόνες της :

Κάδμος Πενθέας, Πολύδωρος, Νυκτέας, Λύκος, Λάβδακος, Ζήθος, Λάιος , Κρέοντας, Οιδίποδας, Πολυνείκης, Ετεοκλής, Λαοδάμας, Θέρσανδρος, Πηνέλεως, Τισαμενός, Αυτεσίωνας, Δαμασίχθονας, Πτομεμαίος, Ξάνθος. 

Από τη μήτρα Θήβα, από 7 πύλες και με επέμβαση σε κάθε σώμα, αναζητώ το φως της συμπαντικής πυραμίδας.

Είναι τιμή να διαλέξω το δρόμο του Ηρακλή, να περάσω από πολλές μάχες, από Σκύλλας, χάρυβδες, να πλυθώ στη Κασταλία και να συνεχίσω.
Είμαι βέβαιη πως θα υπάρξει και θεϊκή παρότρυνση.
'Οποτε βρίσκω δυσκολίες κρύβομαι στην ασπίδα της Αθηνάς, αντικρίζω τη μέδουσα κατάματα , και η Ακρόπολη μου ανοίγει τις πύλες της.
Εξιλεώνομαι από τις Ερινύες του Κιθαιρώνα, και συνεχίζω με ελεύθερη κατάδυση στις μάχες της Θήβας.
Ξεκινώ με τη μάχη της Κορώνειας τον Ιούλιο του 394 πχ, Θηβαίοι εναντίον Αθηναίων, μέσα σε κλίμα απόλυτης σιωπής συγκρούονται όπου τα δόρατα τους σπάνε και πλέον σώμα με σώμα η μάχη συνεχίζεται με τη χρήση μαχαιριών .

Μάχη στα Λεύκτρα όπου οι Βοιωτοί με αρχηγό τον Πελοπίδα, ο γνωστός ως Ιερός λόχος, το 371 π.χ νικούν το στρατό του Επαμεινώνδα.

Σημαντική δε, η μάχη στη Χαιρώνεια το 338 π.χ. όπου ο αήττητος Ιερός λόχος αποδεκατίζεται και ο στρατός του Μακεδόνα Φιλίππου λεηλατεί και καίει τα πάντα εκτός από το σπίτι του Πίνδαρου.

Το 248 μχ η περιοχή της Βοιωτίας καταλαμβάνεται από Γότθους, τον 9ο αιώνα μ.χ. είναι πρωτεύουσα του Βυζαντίου και φημίζεται για τη παραγωγή μεταξιού. Το 1040 καταλαμβάνεται από τους Βούλγαρους, το 1146 από Νορμανδούς, το 1205 από τον Μπονιφάση του Μονφεράτ.

Φυσικά δε μπορώ να παραλείψω τις Αρχαίες Θεσπιές, που παρόλο τις διαμάχες με τη Θήβα, γνώρισε σπουδαία φήμη λόγω των καλλιτεχνικών εργαστηρίων και τη πληθώρα επιτύμβιων ανάγλυφων, αρχιτεκτονικών γλυπτών, και επιγραφών.

Στη περιοχή του σημερινού Κάστρου, μεταξύ των πόλεων Λεοντάρι - Πλαταιών και Λεύκτρων, είναι αξιοσημείωτες οι κορινθιακές πυξίδες, τα ειδώλια, και τα αναθηματικά ανάγλυφα που έχουν βρεθεί.






Ανεβαίνοντας τον Ελικώνα, το βουνό των Μουσών και της ποίησης, που αρχικά τιμώνταν 3 μούσες, η Μελέτη, η Αοιδή και η Μνήμη, η θέα με ξαφνιάζει, μα περισσότερο η σκέψη πως ολόγυρα βρίσκεται ο Ναός της Ήρας, του Απόλλωνα Ευτρησίτη, ο βωμός του Δια και τόσα άλλα.

Στον Ελικώνα και στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας, ο απόηχος από τα Πινδάρεια, τα Τροφώνια, τα Ερωτίδεια, το Πυρρίχιο χορό,και τα Βακχικά γλέντια, εντυπώνεται στο νου μου .

Αφήνοντας λοιπόν, πίσω τον Ελικώνα, τις μειλίχιες δυνάμεις των 9 Μουσών, και τη πηγή του Ναρκίσσου, τη λεγόμενη Δονακών πηγή, ( όπου δόνακες σημαίνει καλαμιές) , απλά ας συλλογιστούμε τον Πάνα με τον αυλό ή αλλιώς την αιολική άρπα και τη μουσική επίδραση, σαν πύλη να ανοίγει τη γνώση στο σώμα και το νου.
Προχωράμε στις Πλαταιές.
Τι πιο σημαντικό, να τονίσουμε για τις Πλαταιές, από τον Ιερό Όρκο των Ελλήνων το 479 πχ.
Άκου το ψίθυρο στ'αυτιά σου, κι' ας μην μπορείς να καταλάβεις όλο το νόημα, η υπόφυση αναγνωρίζει.

Οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας, οὐδ᾽ ἐγκαταλείψω τοὺς ἡγεμόνας οὔτε ζῶντας οὔτε ἀποθανόντας, ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἅπαντας θάψω. καὶ κρατήσας τῷ πολέμῳ τοὺς βαρβάρους, τῶν μὲν μαχε σαμένων ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμίαν ἀνάστατον ποιήσω, τὰς δὲ τὰ τοῦ βαρβάρου προελομένας ἁπάσας δεκατεύσω. καὶ τῶν ἱερῶν τῶν ἐμπρησθέντων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων ουδέν ἀνοικοδομήσω παντάπασιν, ἀλλ᾽ ὑπόμνημα τοῖς ἐπιγιγνο μένοις ἐάσω καταλείπεσθαι τῆς τῶν βαρβάρων ἀσεβείας.

Είναι δε απαραίτητο κατά τη ταπεινή μου γνώμη, να τιμήσω τον Ευχίδα, ο οποίος μόλις έλαβε τέλος η μάχη των Πλαταιών, έτρεξε 1.000 στάδια, δηλαδή 200 χιλιόμετρα μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, με όλη τη δύναμη της ψυχής του και ξεψύχησε, αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, να φέρει αγνή καθαρή φωτιά από το Ιερό του Απόλλωνα.

Ένας τόπος λοιπόν στον οποίο αποδεκατίστηκε ο περσικός ζυγός, και τιμήθηκε ο αδερφός Απόλλωνας με τη στήλη των 'Οφεων, τον γνωστό Τρίποδα των Πλαταιών, είναι αναισχυντία και θράσος, να εμφανίζεται ένας Μέγας Κωνσταντίνος να κλέβει από τα πάτρια εδάφη, το τρικάρηνο όφι από το μαντείο των Δελφών, το άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία από την Ολυμπία, και να τα μεταφέρει στη Κωνσταντινούπολη.... ΄

Κομμάτια διάσπαρτα σαν του Διονύσου τα μέλη, διάσπαρτα σε ξένα μουσεία, παρατημένα και παραμελημένα....

Όσο για το Ιερό του Πτώου Απόλλωνα στη σημερινή θέση Περδικόβρυση, το 177μ.χ αφού επιβλήθηκε η χριστιανική θρησκεία, σταμάτησε και αυτό να λειτουργεί και φυσικά μαζί και τα Πτώια.
Πνευματικά αγωνίσματα όπως του κιθαρωδού, του ραψωδού, του ποιητή επών, έτυχαν δυσμένειας και κατακραυγής.
  Τι άλλο να αναφέρουμε, πέρα από τα 4,5 χιλιόμετρα οχυρωματικό περίβολο που σε περιμένει στις Πλαταιές, σαν επισκέπτη ...
Το κοινό μνημείο των πεσόντων στη μάχη του 479 πχ. ,και φυσικά το βωμό του Ελευθέριου Διός που αποτελούσε και την ετήσια γιορτή, τα Ελευθέρια...

Ίσως ο αγώνας για την Ελευθερία από κάθε τι να είναι το κλειδί της Επτάπυλης Θήβας.
Γι'αυτον τον Ιερό αγώνα, τον Ιερό λόχο, τον Ηρωικό θάνατο του Λεωνίδα των Θεσπιών, των Σπαρτιατών και των συμμάχων, δεν αποδίδεται φόρος τιμής.

Γιατί, για να τολμήσεις να τιμήσεις, θα πρέπει τους εφιάλτες να παραγκωνίσεις ..

Και ίσως να είναι και τόσο δύσκολο να απελευθερωθεί το πνεύμα και ο σημερινός νους, που η πυραμίδα η πανάρχαια αυτή πυραμίδα να στέκει κλεισμένη - θαμμένη στο χώμα.
Θέλει αντοχή, μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό και ανασκαφή, και παραδοχή, και ικανότητα να δούμε το Απολλώνιο Φως.
Ίσως γιαυτό το λόγο η πυραμίδα αλλά και οι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, να δέχτηκαν πυρά από τη πολιτεία.
Παρόλο που ο Απόλλωνας θεράπευσε την Αίγυπτο εδώ και 2.500 χρόνια και ιδρύθηκε εκεί η αντίστοιχη Θήβα, υπάρχει δυσκολία να δεχθεί ο κόσμος τη γνώση ακόμα σήμερα στο γήινο 2012...

Τα σύμβολα για κείνον που αναζητά την αλήθεια ... ( α- λήθη ), βρίσκονται και θα βρίσκονται στα ίδια σημεία.

Αστερισμός Ταύρου, Ωρίωνας και Σείριος.

Αυτή είναι η  Θήβα του Κόσμου με κάθε τρόπο, σε κάθε σημείο του Ουρανού, κατά συμβολισμό του Σείριου , αυτού που λέμε σήμερα λυκάνθρωπου ή κυνός, η Αγίου Χριστόφορου.

Η Αθηνά και ο Απόλλωνας έστειλαν χρησμό, το θέμα είναι ... εμείς σήμερα ... τι ακούμε και τι πράττουμε..

Θυμάμαι την Αντιγόνη, που αψηφά νόμους και κανόνες, και αποδίδει χοές στο Πολυνείκη τον αδερφό της.

Πάω στην τότε Αθήνα του 5ου πχ. αιώνα και αναρωτιέμαι .....

Τελικά ο Σωκράτης μπορεί να δέχτηκε με χαρά το κώνειο , και ακόμα και με το τρόπο του να προσπάθησε να μας ωθήσει στην Ελευθερία πέρα από φόβο θεού και Θανάτου , και μπορεί ο Λεωνίδας και οι στρατιώτες του να μυήθηκαν σε αυτό το δρόμο των Ιλισίων πεδίων.... , όμως ακόμα είναι δύσκολο να αποδεχτούμε το μύθο του σπηλαίου και να μπορέσουμε να δούμε το φως της γνώσης και της πολυπόθητης ελευθερίας του νου της ψυχής και του σώματος.

7 πληγές του Φαραώ για κάθε σώμα του ανθρώπινου γένους, που ας ευχηθούμε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ακούσουμε τις νότες από την επτάχορδη λύρα του Απόλλωνα, και να γνωρίσουμε τη Θήβα .. που υπάρχει σε κάθε πολιτισμό, χώρο, και χρόνο.
Ίσως να τη λένε χρυσή τομή και αναλογία με τον Οφι του Τρίποδα στη περιοχή του Ιερού Οστού.

Ικεσία .. από το σώμα κάθε ανθρώπου στους Δελφούς ... και ενεργειακή δύναμη όσο είναι η απόσταση μεταξύ Δελφών και Θηβών ή Δελφών και Αθηνών.

Εικασίες πάμπολλες ... η απλά σκέψεις ...

Μεγάλωσα πια.... και γηράσκω αεί διδασκόμενος .......
Όσα σκαλιά υπόγεια κι`αν κατέβω στους ναούς που περιφέρομαι, κουβαλάω το άπειρο, και όση χονδρουδέστατη κι' αν έχω σάρκα, θα συνεχίσω να αναζητώ και να θρώσκω άνω.
Τα βήματά μου, φιλιά και ευχαριστίες στη γαία... γιατι είμαι ένας απλός άνθρωπος που καμιά φορά χρειάζομαι κάποιον να με επαναφέρει και να με διορθώνει.

Τιμή και κατάθεση στεφάνου στο Λεωνίδα, στον Ηρακλή, και σε κάθε άσημο - άγνωστο φιλέλληνα, αγωνιστή, Έλληνα, με ευγνωμοσύνη από ..αγάπη και όχι από υποχρέωση... και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου. 

 
 ep.
ΕΛλάνθεια 

Ε. Παππά

256) ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ - Απο την ΕΛλάνθεια (Μέρος Πρώτο)

Τέλη 4ου π.χ. αιώνα,  σαν άλλοτε  Παυσανίας επισκέπτομαι την ομοσπονδία που συγκροτούνται πόλεις, όπως :

Ακραιφία, Ανθηδόνα, Χαλκίδα, Κορώνεια, Αλίαρτος, Λιβαδειά, Ορχομενός,
Ωρωπός, Πλαταιές, Τανάγρα, Θήβα, Θεσπιές και Θίσβη.
Λίγο καιρό πιο μετά θα προστεθούν στο χάρτη μου, οι πόλεις Ύηττος, Χαιρώνεια, και Κώπες.

Θέλω να βγάλω αυτή τη βλέννα που εμποδίζει το νου μου να δω, και με τη ψυχή μου να ακούσω.
Κάλεσμα να ανοίξουμε για λίγο τους ορίζοντές μας και να ταξιδέψουμε στο δάσος, στη γνωστή - άγνωστη Αμφικτιονία, και ίσως λίγο ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.

Μια γοργή πτήση γύρω από τη Θήβα, με τη βοήθεια του Περσέα, με τα φτερωτά σανδάλια του Ερμή, ένα σακί και το κράνος του Άδη, πάνω από τη Χαλκίδα τον Κρομμύωνα, την Αφαία Αθηνά στην Αίγινα, τη Στέφιδα και το Αμφιάρειον, εκεί που το Φως της Θήβας ή Καδμείας αντανακλά απ το Ιερό του Απόλλωνα Ισμήνιου, μέχρι και τη Θήβα της Αιγύπτου από το 2710 π.χ. και ακόμη πιο πίσω...πέρα από κάθε διάσταση.

Μια Πυραμίδα, η θερμοκοιτίδα του Κόσμου, λάμπει, και στέλνει τη λάμψη της από τον ουρανό στον κόσμο.
Δεν είναι άλλη από εκείνη στον Άμφιον Λόφο.

Είναι μια πυραμίδα όλος ο λόφος, με υπόγειες σήραγγες και στοές ύψους 5 μέτρων, που χαρακτηριστικά λέγεται και πολυάνδριον, εκφράζοντας την ιερότητα της αιώνιας κατοικίας ημίθεων, ηγεμόνων και ηρώων.

Εκεί που σμίγει η ζωή με το θάνατο, Στο ανάκτορο του Κάδμου και στη πυραμίδα του Αμφείου,  οι   λαβύρινθοι μου θυμίζουν το παλάτι του Μίνωα. 

  

 O  δε βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης είναι εκείνος που γύρω στο 1470 πχ ανακάμπτει τη Κρήτη, και προασπίζει τις θάλασσες του Αιγαίου, δημιουργώντας πολιτισμική ανταλλαγή, και εμπόριο μεταξύ Θήβας και Κρήτης.

Βλέπω, συγκρίνω, τοιχογραφίες σχεδόν πανομοιότυπες της Μινωικής Κρήτης, της Βοιωτίας, της Σαντορίνης και της Θήβας της Αιγύπτου. Απαρυθμίζω  κάποιες πυραμίδες στον Ελληνικό σημερινό χώρο και μουδιάζει το κεφάλι μου. 

Λιγουριό - Επίδαυρος, Δαλαμαναρας, Κάμπιας, Σικυώνας, Βιγλάφιων Λακωνείας, Κρήτης Χανίων, Ταϋγέτου Σπάρτης και φυσικά το 'Αμφιον.
Προχωράει η σκέψη και με δάδα αναμμένη από τους Δελφούς, φωτίζεται η ιστορία και αποκωδικοποιείται ο μίτος της Αριάδνης.
Τα 14 παιδιά της Νιόβης, 7 αγόρια και 7 κορίτσια της, το ταξίδι για τη Μινωική Κρήτη, και τους λαβύρινθους των πυραμίδων της Αιγύπτου. Τάλως - Ηρακλής ... , μια θάλασσα... Αιγαίο ...

Πλειάδα μηνυμάτων, ηλιαχτίδες Φωτός μέσα από μία λέξη... Πυραμίδα (Πυρ+ Αμις), δοχείο συμπαντικής ενέργειας.
Ο τόπος αρχίζει να μου δείχνει το παρελθόν μου, το παρών και μέλλον μου.
Αυτός ο τόπος δε ξεκίνησε από τον Αδάμ και την Εύα.
Αποκλείεται η παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων, που έπλαθε Θεούς - ημίθεους και Ήρωες, να έχει σχέση με τη ταπεινωτική εξευτελιστική θρησκεία των εβραίων, που με μηχανορραφίες εγκαθιδρύθηκε.

Συνεχίζω να εκπαιδεύομαι σαν 7αχρονο παιδί, που ξεκινά τη μόρφωσή του στη Σπάρτη.  Παραμιλώ, κοιμάμαι και ξυπνάω με τη λέξη ΕΠΤΑΠΥΛΗ ΘΗΒΑ... Ψάχνω την αλήθεια πίσω από το παραμύθι που μου μαθαίνει ο εκπαιδευτής μου, και προσπαθώ να ερμηνεύσω τον Απολλόδωρο, το Διόδωρο Σικελιώτη.
Αναζητώ τη μνημειώδη ιστορία ή τελικά τη δικιά μου προσωπική ιστορία ;

Ερωτηματικά πολλά που ψάχνουν απάντηση, με κατευθύνσεις σε κάθε σημείο και σε όποια διάσταση ανοίγει και εν δυνάμει μπορώ να αντικρίσω.

Μεταπηδώ στο μέλλον και βλέπω όλους αυτούς που προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το γεγονός της ύπαρξης της πυραμίδας του Αμφείου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ατομικά και ανθελληνικά συμφέροντα.

 

Ακόμα όμως δεν είναι καιρός για να ασχοληθώ κακοπροαίρετα με το θέμα, αλλά από κοινού ως συσπειρωμένοι Έλληνες, θεωρώ, ότι έχουμε ένα σκοπό, να ζωντανέψουμε να υμνήσουμε και να αποδώσουμε φόρο τιμής σε κάθε χρονική περίοδο, και πρόγονό μας.
Σαν σε αγώνα δρόμου, λαμπαδηδρόμος, επιζητώ τα δώρα της γνώσης, και το πολυπόθητο κότινο του Απόλλωνα, με την αγριελιά από την Ακρόπολη και τα χέρια της Αθηνάς. 

  

Στο δρόμο συναντώ τις πόλεις από τον Ορχομενό με το Ναό των Χαρίτων και τα μινυακά αγγεία, τις Πλαταιές με τα θαμμένα βέλη και τη γύρω περιοχή της σημερινής Λιβαδειάς.
Εκείνης με το Τροφώνιο Άντρο - μαντείο του γιου του Απόλλωνα με τις αλληγορικές έννοιες κατά τον Παυσανία για το σμήνος μελισσών που υποδηλώνει και την εντολή του Απόλλωνα για την εγκαθίδρυσή του.
Το Παρνασσό με το Ιερό των Δελφών, τον Ελικώνα με το Ναό του Διός στη κορυφή, τον Κιθαιρώνα με το Ναό της Άρτεμης και κυρίως τη Πυραμίδα του Αμφείου.

Εκστασιάζομαι με την ιστορία. Αρχίζω να ανακαλύπτω ένα κόσμο κρυμμένο μέσα μου, που δε ξεκινά μόνο στη πρώιμη 3η χιλιετία με το πολιτισμό των Μινυών, αλλά αντέχει τους κατακλυσμούς, όπως του Τυφωέως, του Ωγύγου, του Δευκαλίωνα,και του Δαρδάνου, και σε κάθε  καταστροφή, ο ίδιος Πολιτισμός - το ίδιο γένος επιστρέφει,  και έρχεται στο 2012 να σημάνει την έλευση και την αρχή μιας καινούριας ζωής.

Σαν δέντρο που ξεδιπλώνει τις ρίζες του και στο εύφορο Ελληνικό χώμα, κατασκευάζει και γνωρίζει στην Αίγυπτο, τη δημιουργία πυραμίδων. 

 Έτσι είναι η Ελλάδα, καρποφορεί και τα μήλα των Εσπερίδων, θέλει να ευδοκιμούν κάπου μεταξύ Ατλαντικού και Ειρηνικού ωκεανού.

Και ποιους δε δέχεται ο Ξένιος Δίας ...και ποιόν δε προστατεύει η Άρτεμη ....
Από τους φοίνικες που φεύγουν στη προσπάθεια τους να αποφύγουν τους λημούς της Αιγύπτου και εγκαθίστανται στη Τύρο (πόλη του σημερινού Λιβάνου και τη Σιδώνα, μέχρι τους δικούς μας Φοίνικες της Ηπείρου.
Οι Φοίνικες της Ηπείρου που ήταν ένα ελληνικό φύλλο, και έδωσαν το όνομά τους στους Φοίνικες της Ασίας, λόγω της επεξεργασίας και βαφής υφασμάτων, με το φοινόν, ένα πορφυρό κόκκινο χρώμα. Το όνομα Κάδμος το συναντάμε σε ποτάμι της Ηπείρου, αλλά και στην Ιλλυρία και τη Φρυγία.
 

 Η Ελληνική γλώσσα σε συνδυασμό με παλαιαοανθρωπολογικά στοιχεία, μου φέρνουν στο νου την ετυμολογία της λέξης "Αίγυπτος" - αιγαίου υπτίως," Όσιρις" - όσιος και ιερός, Ίσις - ιδ-ειδεναι και ίεσθαι. Άρα και η πρώτη δυναστεία Μιν- Μένες- Μινύες - Μίνωας .. υποδηλώνουν οτι οι πρωτομεσογειακοί λαοί δεν ήταν άλλοι από Ουράνια Ελληνικά φύλλα, και η λέξη Μίνωας, τιμητικός τίτλος.
 

 Η ετυμολογία της Καδμείας προέρχεται από το ρήμα κέκαδμαι - κέκασμαι, που σημαίνει εξέχω και λάμπω. Στη κρητική διάλεκτο, κάδμος σημαίνει δόρυ, λόφος, ασπίδα. Ξανά έρχεται η ετυμολογία των λέξεων, να μου δείξει την ιστορία μου.
Μα φυσικά, ο Κάδμος είναι ο αδερφός της Ευρώπης, γιος του Αγήνορα.

Η πιο παλαιά πυραμίδα στην Αίγυπτο χρονολογείται γύρω στο 2650 πχ. και η νεκρόπολη, της Θήβας καθρεπτίζεται και αντικατοπτρίζει τον Πελασγικό προπάτορα. Είναι η δικιά μας Θήβα ή αλλιώς Αθήνα. Το Ιερό μαντείο του Άμμωνα και των Δελφών, προμηνύουν τη δοκιμασία της Ανδρομέδας.
Να θυσιαστεί η Ανδρομέδα για να σταματήσει η συμφορά, ακούω. Κοιτάζω και η Ανδρομέδα στέκει στη Φοινίκη, στο βράχο, σαν Προμηθέας Δεσμώτης.
Ποιο μήνυμα και ποια φωτιά ζαλίζει το μυαλό μου, μέχρι που πέφτω κατάχαμα και σέρνομαι στο λαβύρινθο του Αμφείου.
Ο χρόνος αλλάζει, η μια πυραμίδα διαδέχεται την άλλη, πίσω στο χρόνο τουλάχιστον 100-200 γήινα χρόνια ...

                                                                                                                                                                  Από την Αιθιοπία, στην Αίγυπτο του Δαναού με τα 100 παιδιά του, 50 αγόρια και 50 κορίτσια .. , και τις 100 πύλες , ανοίγεται ένα μονοπάτι ακόμα πιο βαθιά μέσα μου, που ρέει στο αίμα μου και με προσκαλεί στη γενέτειρά μου Θήβα.
Η Αθηνά εμφυσά γνώση, και ο Ερμής το μήνυμα..
Διαβάζω τα γραπτά του αρχαιολόγου που εκδιώχθηκε από τη θέση του, κ. Σπυρόπουλου.
Όλα συγκλίνουν σε μια ιδέα, που όμως δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότητα με απτές αποδείξεις ...

Η πληροφορία είναι οτι η πυραμίδα στο Άμφιον χρονολογείται τουλάχιστον 100 χρόνια, πριν από εκείνη του Ζοζέρ της Αιγύπτου.
Όλα ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου, ξεμπλέκω ( ίσως) το μίτο της Αριάδνης .....
Σύμφωνα με τον Όμηρο "Θήβαι" εννοούμε τη κοινή ονομασία 3 πόλεων Θήβα Αιγύπτου με τις 100 πύλες, Θήβα στην Ασία κοντά στη Τροία και Θήβα της Βοιωτίας, την Επτάπυλη.

Ο Ιερός αριθμός 7 κατά Πυθαγορείους, σύμβολο της λύρας του Απόλλωνα, του αριθμού των Πλειάδων.
Σαν από τα άστρα φθάνει η λάμψη της πατρώας γαίας με πρώτους και κυριότερους κάτοικους της περιοχής, Υαντες, Αονες, Μινύες,Έκτηνες με βασιλέα τον Ωγυγο εξ ου και η πρώτη ονομασία της Θήβας Ωγυγία.

Οι Μινύες ζωντανεύουν στα μάτια μου και οργανώνονται, λειτουργούν ομαδικά και με πρόγραμμα, αποξηραίνουν και ποιούν λίγα έργα, αρδευτικά στη πεδιάδα της Κωπαΐδας. Συνδέονται με το εμπόριο, τις τέχνες, και τη μεγάλη ναυτική τους δύναμη.

Οι Μινύες που πρωτοεγκαταστάθηκαν στον Ορχομενό, επιδεικνύουν μνημειώδη όχι μόνο ταφική αρχιτεκτονική, αλλά και ανακτορική οργάνωση και υψηλή τεχνολογία.
Είναι ο Λάος που έκανε πράξη την αργοναυτική εκστρατεία, με τη βοήθεια και τη φροντίδα της σοφίας, της Θεάς Αθηνάς.

Ο θησαυρός του Ατρέα των Μυκηνών τι σχέση θα μπορούσε να έχει με εκείνον του Μινύα στον Ορχομενό ....

Δε προλαβαίνω να ρωτήσω και οι συνειρμοί με έχουν οδηγήσει στην απάντηση , προγενέστερος του Μυκηναϊκού πολιτισμού είναι ο Μινυακός. 

 

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ  : https://enimerosiseola.blogspot.com/2013/08/blog-post_8204.html