256) ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ - Απο την ΕΛλάνθεια (Μέρος Πρώτο)

Τέλη 4ου π.χ. αιώνα,  σαν άλλοτε  Παυσανίας επισκέπτομαι την ομοσπονδία που συγκροτούνται πόλεις, όπως :

Ακραιφία, Ανθηδόνα, Χαλκίδα, Κορώνεια, Αλίαρτος, Λιβαδειά, Ορχομενός,
Ωρωπός, Πλαταιές, Τανάγρα, Θήβα, Θεσπιές και Θίσβη.
Λίγο καιρό πιο μετά θα προστεθούν στο χάρτη μου, οι πόλεις Ύηττος, Χαιρώνεια, και Κώπες.

Θέλω να βγάλω αυτή τη βλέννα που εμποδίζει το νου μου να δω, και με τη ψυχή μου να ακούσω.
Κάλεσμα να ανοίξουμε για λίγο τους ορίζοντές μας και να ταξιδέψουμε στο δάσος, στη γνωστή - άγνωστη Αμφικτιονία, και ίσως λίγο ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.

Μια γοργή πτήση γύρω από τη Θήβα, με τη βοήθεια του Περσέα, με τα φτερωτά σανδάλια του Ερμή, ένα σακί και το κράνος του Άδη, πάνω από τη Χαλκίδα τον Κρομμύωνα, την Αφαία Αθηνά στην Αίγινα, τη Στέφιδα και το Αμφιάρειον, εκεί που το Φως της Θήβας ή Καδμείας αντανακλά απ το Ιερό του Απόλλωνα Ισμήνιου, μέχρι και τη Θήβα της Αιγύπτου από το 2710 π.χ. και ακόμη πιο πίσω...πέρα από κάθε διάσταση.

Μια Πυραμίδα, η θερμοκοιτίδα του Κόσμου, λάμπει, και στέλνει τη λάμψη της από τον ουρανό στον κόσμο.
Δεν είναι άλλη από εκείνη στον Άμφιον Λόφο.

Είναι μια πυραμίδα όλος ο λόφος, με υπόγειες σήραγγες και στοές ύψους 5 μέτρων, που χαρακτηριστικά λέγεται και πολυάνδριον, εκφράζοντας την ιερότητα της αιώνιας κατοικίας ημίθεων, ηγεμόνων και ηρώων.

Εκεί που σμίγει η ζωή με το θάνατο, Στο ανάκτορο του Κάδμου και στη πυραμίδα του Αμφείου,  οι   λαβύρινθοι μου θυμίζουν το παλάτι του Μίνωα. 

  

 O  δε βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης είναι εκείνος που γύρω στο 1470 πχ ανακάμπτει τη Κρήτη, και προασπίζει τις θάλασσες του Αιγαίου, δημιουργώντας πολιτισμική ανταλλαγή, και εμπόριο μεταξύ Θήβας και Κρήτης.

Βλέπω, συγκρίνω, τοιχογραφίες σχεδόν πανομοιότυπες της Μινωικής Κρήτης, της Βοιωτίας, της Σαντορίνης και της Θήβας της Αιγύπτου. Απαρυθμίζω  κάποιες πυραμίδες στον Ελληνικό σημερινό χώρο και μουδιάζει το κεφάλι μου. 

Λιγουριό - Επίδαυρος, Δαλαμαναρας, Κάμπιας, Σικυώνας, Βιγλάφιων Λακωνείας, Κρήτης Χανίων, Ταϋγέτου Σπάρτης και φυσικά το 'Αμφιον.
Προχωράει η σκέψη και με δάδα αναμμένη από τους Δελφούς, φωτίζεται η ιστορία και αποκωδικοποιείται ο μίτος της Αριάδνης.
Τα 14 παιδιά της Νιόβης, 7 αγόρια και 7 κορίτσια της, το ταξίδι για τη Μινωική Κρήτη, και τους λαβύρινθους των πυραμίδων της Αιγύπτου. Τάλως - Ηρακλής ... , μια θάλασσα... Αιγαίο ...

Πλειάδα μηνυμάτων, ηλιαχτίδες Φωτός μέσα από μία λέξη... Πυραμίδα (Πυρ+ Αμις), δοχείο συμπαντικής ενέργειας.
Ο τόπος αρχίζει να μου δείχνει το παρελθόν μου, το παρών και μέλλον μου.
Αυτός ο τόπος δε ξεκίνησε από τον Αδάμ και την Εύα.
Αποκλείεται η παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων, που έπλαθε Θεούς - ημίθεους και Ήρωες, να έχει σχέση με τη ταπεινωτική εξευτελιστική θρησκεία των εβραίων, που με μηχανορραφίες εγκαθιδρύθηκε.

Συνεχίζω να εκπαιδεύομαι σαν 7αχρονο παιδί, που ξεκινά τη μόρφωσή του στη Σπάρτη.  Παραμιλώ, κοιμάμαι και ξυπνάω με τη λέξη ΕΠΤΑΠΥΛΗ ΘΗΒΑ... Ψάχνω την αλήθεια πίσω από το παραμύθι που μου μαθαίνει ο εκπαιδευτής μου, και προσπαθώ να ερμηνεύσω τον Απολλόδωρο, το Διόδωρο Σικελιώτη.
Αναζητώ τη μνημειώδη ιστορία ή τελικά τη δικιά μου προσωπική ιστορία ;

Ερωτηματικά πολλά που ψάχνουν απάντηση, με κατευθύνσεις σε κάθε σημείο και σε όποια διάσταση ανοίγει και εν δυνάμει μπορώ να αντικρίσω.

Μεταπηδώ στο μέλλον και βλέπω όλους αυτούς που προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το γεγονός της ύπαρξης της πυραμίδας του Αμφείου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ατομικά και ανθελληνικά συμφέροντα.

 

Ακόμα όμως δεν είναι καιρός για να ασχοληθώ κακοπροαίρετα με το θέμα, αλλά από κοινού ως συσπειρωμένοι Έλληνες, θεωρώ, ότι έχουμε ένα σκοπό, να ζωντανέψουμε να υμνήσουμε και να αποδώσουμε φόρο τιμής σε κάθε χρονική περίοδο, και πρόγονό μας.
Σαν σε αγώνα δρόμου, λαμπαδηδρόμος, επιζητώ τα δώρα της γνώσης, και το πολυπόθητο κότινο του Απόλλωνα, με την αγριελιά από την Ακρόπολη και τα χέρια της Αθηνάς. 

  

Στο δρόμο συναντώ τις πόλεις από τον Ορχομενό με το Ναό των Χαρίτων και τα μινυακά αγγεία, τις Πλαταιές με τα θαμμένα βέλη και τη γύρω περιοχή της σημερινής Λιβαδειάς.
Εκείνης με το Τροφώνιο Άντρο - μαντείο του γιου του Απόλλωνα με τις αλληγορικές έννοιες κατά τον Παυσανία για το σμήνος μελισσών που υποδηλώνει και την εντολή του Απόλλωνα για την εγκαθίδρυσή του.
Το Παρνασσό με το Ιερό των Δελφών, τον Ελικώνα με το Ναό του Διός στη κορυφή, τον Κιθαιρώνα με το Ναό της Άρτεμης και κυρίως τη Πυραμίδα του Αμφείου.

Εκστασιάζομαι με την ιστορία. Αρχίζω να ανακαλύπτω ένα κόσμο κρυμμένο μέσα μου, που δε ξεκινά μόνο στη πρώιμη 3η χιλιετία με το πολιτισμό των Μινυών, αλλά αντέχει τους κατακλυσμούς, όπως του Τυφωέως, του Ωγύγου, του Δευκαλίωνα,και του Δαρδάνου, και σε κάθε  καταστροφή, ο ίδιος Πολιτισμός - το ίδιο γένος επιστρέφει,  και έρχεται στο 2012 να σημάνει την έλευση και την αρχή μιας καινούριας ζωής.

Σαν δέντρο που ξεδιπλώνει τις ρίζες του και στο εύφορο Ελληνικό χώμα, κατασκευάζει και γνωρίζει στην Αίγυπτο, τη δημιουργία πυραμίδων. 

 Έτσι είναι η Ελλάδα, καρποφορεί και τα μήλα των Εσπερίδων, θέλει να ευδοκιμούν κάπου μεταξύ Ατλαντικού και Ειρηνικού ωκεανού.

Και ποιους δε δέχεται ο Ξένιος Δίας ...και ποιόν δε προστατεύει η Άρτεμη ....
Από τους φοίνικες που φεύγουν στη προσπάθεια τους να αποφύγουν τους λημούς της Αιγύπτου και εγκαθίστανται στη Τύρο (πόλη του σημερινού Λιβάνου και τη Σιδώνα, μέχρι τους δικούς μας Φοίνικες της Ηπείρου.
Οι Φοίνικες της Ηπείρου που ήταν ένα ελληνικό φύλλο, και έδωσαν το όνομά τους στους Φοίνικες της Ασίας, λόγω της επεξεργασίας και βαφής υφασμάτων, με το φοινόν, ένα πορφυρό κόκκινο χρώμα. Το όνομα Κάδμος το συναντάμε σε ποτάμι της Ηπείρου, αλλά και στην Ιλλυρία και τη Φρυγία.
 

 Η Ελληνική γλώσσα σε συνδυασμό με παλαιαοανθρωπολογικά στοιχεία, μου φέρνουν στο νου την ετυμολογία της λέξης "Αίγυπτος" - αιγαίου υπτίως," Όσιρις" - όσιος και ιερός, Ίσις - ιδ-ειδεναι και ίεσθαι. Άρα και η πρώτη δυναστεία Μιν- Μένες- Μινύες - Μίνωας .. υποδηλώνουν οτι οι πρωτομεσογειακοί λαοί δεν ήταν άλλοι από Ουράνια Ελληνικά φύλλα, και η λέξη Μίνωας, τιμητικός τίτλος.
 

 Η ετυμολογία της Καδμείας προέρχεται από το ρήμα κέκαδμαι - κέκασμαι, που σημαίνει εξέχω και λάμπω. Στη κρητική διάλεκτο, κάδμος σημαίνει δόρυ, λόφος, ασπίδα. Ξανά έρχεται η ετυμολογία των λέξεων, να μου δείξει την ιστορία μου.
Μα φυσικά, ο Κάδμος είναι ο αδερφός της Ευρώπης, γιος του Αγήνορα.

Η πιο παλαιά πυραμίδα στην Αίγυπτο χρονολογείται γύρω στο 2650 πχ. και η νεκρόπολη, της Θήβας καθρεπτίζεται και αντικατοπτρίζει τον Πελασγικό προπάτορα. Είναι η δικιά μας Θήβα ή αλλιώς Αθήνα. Το Ιερό μαντείο του Άμμωνα και των Δελφών, προμηνύουν τη δοκιμασία της Ανδρομέδας.
Να θυσιαστεί η Ανδρομέδα για να σταματήσει η συμφορά, ακούω. Κοιτάζω και η Ανδρομέδα στέκει στη Φοινίκη, στο βράχο, σαν Προμηθέας Δεσμώτης.
Ποιο μήνυμα και ποια φωτιά ζαλίζει το μυαλό μου, μέχρι που πέφτω κατάχαμα και σέρνομαι στο λαβύρινθο του Αμφείου.
Ο χρόνος αλλάζει, η μια πυραμίδα διαδέχεται την άλλη, πίσω στο χρόνο τουλάχιστον 100-200 γήινα χρόνια ...

                                                                                                                                                                  Από την Αιθιοπία, στην Αίγυπτο του Δαναού με τα 100 παιδιά του, 50 αγόρια και 50 κορίτσια .. , και τις 100 πύλες , ανοίγεται ένα μονοπάτι ακόμα πιο βαθιά μέσα μου, που ρέει στο αίμα μου και με προσκαλεί στη γενέτειρά μου Θήβα.
Η Αθηνά εμφυσά γνώση, και ο Ερμής το μήνυμα..
Διαβάζω τα γραπτά του αρχαιολόγου που εκδιώχθηκε από τη θέση του, κ. Σπυρόπουλου.
Όλα συγκλίνουν σε μια ιδέα, που όμως δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότητα με απτές αποδείξεις ...

Η πληροφορία είναι οτι η πυραμίδα στο Άμφιον χρονολογείται τουλάχιστον 100 χρόνια, πριν από εκείνη του Ζοζέρ της Αιγύπτου.
Όλα ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου, ξεμπλέκω ( ίσως) το μίτο της Αριάδνης .....
Σύμφωνα με τον Όμηρο "Θήβαι" εννοούμε τη κοινή ονομασία 3 πόλεων Θήβα Αιγύπτου με τις 100 πύλες, Θήβα στην Ασία κοντά στη Τροία και Θήβα της Βοιωτίας, την Επτάπυλη.

Ο Ιερός αριθμός 7 κατά Πυθαγορείους, σύμβολο της λύρας του Απόλλωνα, του αριθμού των Πλειάδων.
Σαν από τα άστρα φθάνει η λάμψη της πατρώας γαίας με πρώτους και κυριότερους κάτοικους της περιοχής, Υαντες, Αονες, Μινύες,Έκτηνες με βασιλέα τον Ωγυγο εξ ου και η πρώτη ονομασία της Θήβας Ωγυγία.

Οι Μινύες ζωντανεύουν στα μάτια μου και οργανώνονται, λειτουργούν ομαδικά και με πρόγραμμα, αποξηραίνουν και ποιούν λίγα έργα, αρδευτικά στη πεδιάδα της Κωπαΐδας. Συνδέονται με το εμπόριο, τις τέχνες, και τη μεγάλη ναυτική τους δύναμη.

Οι Μινύες που πρωτοεγκαταστάθηκαν στον Ορχομενό, επιδεικνύουν μνημειώδη όχι μόνο ταφική αρχιτεκτονική, αλλά και ανακτορική οργάνωση και υψηλή τεχνολογία.
Είναι ο Λάος που έκανε πράξη την αργοναυτική εκστρατεία, με τη βοήθεια και τη φροντίδα της σοφίας, της Θεάς Αθηνάς.

Ο θησαυρός του Ατρέα των Μυκηνών τι σχέση θα μπορούσε να έχει με εκείνον του Μινύα στον Ορχομενό ....

Δε προλαβαίνω να ρωτήσω και οι συνειρμοί με έχουν οδηγήσει στην απάντηση , προγενέστερος του Μυκηναϊκού πολιτισμού είναι ο Μινυακός. 

 

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ  : https://enimerosiseola.blogspot.com/2013/08/blog-post_8204.html