Όπως μας λέει ο Πρόκλος στο έργο του " εις Πλάτωνος Τίμαιον" στα μισά του μηνός Εκατομβαιώνος ,δηλαδή 14η Αυγούστου, γιόρταζαν οι Αθηναίοι την λαμπρή γιορτή των ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ, τιμωντας την Υπέρμαχο Θεά Αθήνα.
Παρθένες μετέφεραν το πέπλο και το εναπόθεταν στο πρωταρχικό "ξύλινο ξόανο της Θεάς . Τόσο βαθιές οι ρίζες του!
Σήμερα στην χώρα της Παλλάδος τελούνται γιορτές (κλεμμένα αρχαιοελληνικά αρχέτυπα) σε όλην την επικράτεια μη γνωρίζοντας όμως οι Έλληνες την αρχαία προέλευσή τους.
Εμείς συμμετέχοντες στον εορτασμό ας ψάλουμε ύμνον στην δική μας Θεά μας:
Έκκληση στην Παλλάδα
Πώς να σε προσφωνήσω πολυώνυμη Θεά;
Ποιους ύμνους να συνθέσω ικετευτικούς
και πως θα τους ταξιδέψω στην μακρινή εξορία Σου;
Αιολόμορφη θεά που απ’ το κεφάλι του Διός
ξεπετάχτηκες πάνοπλη, αφού την Μήτιδα
που κυοφορούσε εσένα, την κόρη του, εγκλώβισε μέσα του.
Ζωσμένη την Αιγίδα με το Γοργόνειο μάτι,
τιμωρός και πολέμιος ήσουν για το σκοτάδι
το κακό και την άρνηση.
Βασίλισσα της σοφίας, που το «κλεινόν άστυ»
τίμησες χαρίζοντας του το ακτινοβόλο σου όνομα.
Ζηλωτές κι εραστές σου εκείνοι
με ναούς, αγάλματα και θρησκευτικά δρώμενα
το όνομα σου επαξίως ετίμησαν.
Εργάνη Θεά, καλλιτέχνης υπέροχη, που αθάνατα έργα
τού πνεύματος ύφανες γλαυκώπις Αθήνη!
Ανηφόρησε και στήσου χρυσελεφάντινη ζώσα
και μεγαλοπρεπής στον ιερόν σου βράχο
και διαφέντεψε πάλι τα της πόλης σου.
Έλα ώ θεά πολυλάτρευτη
στην κατεχόμενη χώρα σου,
που άσυλο έγινε των παραριγμένων του κόσμου.
Του Ομήρου η γλώσσα αγνώριστη,
Λέξεις, λάφυρα χάθηκαν στις λεηλασίες του χρόνου.
Πάταξε Νικηφόρε, τις πλάνες
που σε εξόρισαν μακριά,
παραμέρισε την λήθη κι ελευθέρωσε τις αλήθειες
που είναι κλειδωμένες στους βωμούς,
στα ιερά και στους ναούς σου.
Κάνε Παλλάδα να λάμψει ξανά η δόξα των Ολυμπίων.
Κάνε να ομιλήσουν χρησμούς συμπαντικούς
τα βουβαμένα μαντεία
και να διακηρύξουν πανταχόθεν
την δόξα των Ελλήνων,
που τηρώντας το παράγγελμα
«συν Αθηνά και χείρα κίνει»
διακηρύττουν στα σύμπαντα
«επανελληνισμός τώρα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου