Με πολύ αγάπη να τιμούμε τις γυναίκες κάθε ημέρα όλο τον χρόνο όλη την ζωή μας , τους χρωστούμε τα πάντα
Το κείμενο που ακολουθεί είναι της κ. Μαρίνας Ψαράκη , πολύ διαφωτιστικό !
Καλημέρα.
Ημέρα της γυναίκας λέει σήμερα. Δεν μου αρέσουν οι ημέρες που μάς επιβάλλουν να εορτάσουμε κάτι. Όμως θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις μου, γι αυτήν την ημέρα. Η γυναίκα όπως και όλα τα θηλυκά όντα επάνω στον πλανήτη, έχουν την ευλογία τού να κυοφορούν και να φέρνουν στον κόσμο νέες ζωές. Αυτό το θαυμάσιο γεγονός, έκανε την γυναίκα στα μάτια του πρωτόγονου ανθρώπου να την λατρέψει ως Θεά. Οι πρώτες θεότητες ήταν θηλυκές.
Όταν ο άνθρωπος έπαψε να είναι νομάς, η γυναίκα είχε την φροντίδα των παιδιών τους, όταν ο άνδρας, πήγαινε να διασφαλίσει την τροφή, ή να προστατέψει την οικογένειά του. Με την δημιουργία των οργανωμένων κοινωνιών, η γυναίκα απετέλεσε το ένα από τα δύο μέλη της οικογένειας, που ήταν το πρωταρχικό κύτταρο των πρώτων εκείνων κοινωνιών.
Στον Ελλαδικό χώρο, σε κάθε πόλη, η γυναίκα είχε και διαφορετική θέση. Άλλες ήταν οι γυναίκες στην Σπάρτη, άλλες στην Ιωνία. Άλλες στην Θήβα και άλλες στην Ακαρνανία. Όμως η γυναίκα είχε μία σταθερή θέση σ΄ όλες αυτές τις κοινωνίες: ήταν η Ιέρεια του Οίκου της. Ήταν η Ιέρεια της Θεάς Εστίας. Αντίστοιχα ήταν ο Ιερέας του Διός, ο άνδρας του Οίκου.
Όπως λοιπόν είχαν συγκεκριμένους ρόλους στις θεότητες, είχαν και ορισμένους ρόλους στον Οίκο τους. Δεν ήταν ανώτερος ή κατώτερος ο ρόλος του ενός ή του άλλου. Στις κοινωνίες αυτές το κατώτερο σε οργάνωση κύτταρο ήταν η οικογένεια, η οποία προστατευόταν από τον Έρκειο Δία. Δεν υπήρχε η έννοια του ατόμου. Ψήφιζε ο άνδρας εν ονόματι όλης της οικογένειας. Κρατούσε την οικονομία του σπιτιού της η γυναίκα εν ονόματι όλης της οικογένειας. Ήταν ισότιμη με τον άνδρα της, αλλά με διαφορετικές προτεραιότητες.
Κανείς δεν της απαγόρευε να σπουδάσει, κανείς δεν την εξανάγκαζε να δουλέψει έξω στην αγορά. Ζούσε σε μία κοινωνία με ρόλους που τους δημιουργούσε η ανάγκη που λεγόταν οικογένεια. Έχουμε πει πολλές φορές ότι για να είναι μία κοινωνία Υγιής, δεν εξαρτάται μόνο από την καλή θέληση των μελών της, αλλά και από τους Θεσμούς που ισχύουν και οδηγούν τους πολίτες της προς την Εντιμότητα, την Αξιοπρέπεια, την Αιδώ, την Ανδρεία.
Και μετά εμφανίστηκαν κάποιοι με ένα "ιερό" βιβλίο στο χέρι και είπαν ότι οι γυναίκες, είναι κατώτερες, δεν έχουν ψυχή, (έπρεπε να γίνει σύνοδος Ιερέων για της αναγνωριστεί ότι έχει ψυχή), δεν επιτρέπεται να μιλούν μπροστά στον άνδρα, δεν πρέπει να έχουν γνώμη και άποψη για τίποτα, και κυρίως να φοβούνται τον άνδρα τους (ποιος ξέρει με τι ποινές αν δεν υπάκουαν) να έχουν σκεπασμένο κεφάλι για να μη τις βλέπει ο Θεός και άλλα πολλά.
Και αυτό προσπάθησαν και εν μέρει το κατάφεραν, να εξαπλωθεί τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.
Και διαβήκαμε τους αιώνες του σκοταδισμού και κάποιες φωτισμένες γυναίκες προσπαθούσαν κατά καιρούς να αλλάξουν τα πράγματα και έφθασε ο Φεβρουάριος του 1909, (αργότερο ορίστηκε η 8η Μαρτίου ως ημέρα της γυναίκας) και κάποιες εργαζόμενες γυναίκες εξεγέρθηκαν και πέτυχαν κάποια ελάχιστα, μα για την εποχή τους σπουδαία πράγματα.
Και πέρασαν τα χρόνια με αγώνες με κινήματα, που άλλα πέτυχαν και άλλα απέτυχαν. Κινήματα εναντίον ποιων; Εναντίον του άλλου τους μισού; Εναντίον του συμπληρώματός τους;
Και πάλι αυτοί που κυβερνούν με το ένα βιβλίο, έστρεψαν την προσοχή τους αλλού. Αντί να πολεμήσουν το χέρι που κρατάει το τσεκούρι, πολεμούν το ίδιο το τσεκούρι. Διέσπασαν το κύτταρο που λέγεται οικογένεια σε άτομα, μοίρασαν την πίττα σε μικρότερα κομμάτια και της είπαν "τώρα είσαι ελεύθερη".
Και έτσι φθάσαμε στο σημείο σήμερα, να μιμείται η γυναίκα αυτό που θέλει να καταργήσει. Αλλά όπως όλες οι μιμήσεις είναι κακέκτυπες έως γελοίες. Αυτήν την εποχή διανύουμε. Εποχή των διαλυμένων ρόλων, διάσπαση του κυττάρου που λέγεται οικογένεια και την γυναίκα υπηρετούσα πολύ περισσότερο, από την γυναίκα με τον συγκεκριμένο ρόλο και την συγκεκριμένη θέση στην οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου