ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Γενικά Τα Ελληνικά Γράμματα και η Φιλολογία  των Ελλήνων  είναι τόσο μεγάλη όσο και το βάθος του χρόνου στον οποίο ανεπτύχθησαν . Λόγω δε του μακρου χρόνου είναι τόσο περιπλεγμένη αναφορικά με τα γεγονότα και τα  σημαίνοντα πρόσωπα σε κάθε εποχή  , ώστε δε χωράει σε λίγες σελίδες, όταν μάλιστα το μέγιστο μέρος της(95% και πλέον) έχει καταστραφεί.  .

Οι άνθρωποι αρχικά λάτρευαν τον Ηλιο  και τα άστρα σαν θεότητες , έπειτα τους προγόνους των που έγιναν βασιλείς και έκαναν καλά στον τόπο και τους αναγόρευσαν  θεούς.  Έτσι  δημιουργήθηκε  η πατρώα μας θρησκεία πάνω στην οποία βασίστηκε η Ελληνική σκέψη και φιλοσοφία για να θεμελιώσει τον μοναδικό στον κόσμο ανθρώπινο πολιτισμό. Οι άνθρωπο της εποχής εκείνης δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν και να μπουν στην φιλοσοφία των Ορφικών και των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Αυτά ήταν για τους ολίγους , τους μύστες. Ο λαός χρειαζόταν κάτι το χειροπιαστό και το ρεαλιστικό για να εκφράσει την θρησκευτική του πίστη. Αυτό ίσχυε τότε, αυτό άλλωστε ισχύει και σήμερον, παρά την διάδοση της επιστήμης. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πατρώοι θεοί.

 Η Προιστορική Ανθηση των Ελληνικών Γραμμάτων    Η Μυθολογία (Ελληνική Αρχαιολογία) μαρτυρεί την πνευματική άνοδο της Ελλάδος σε πανάρχαια εποχή . Οι Έλληνες  από ενωρίς σχημάτισαν τη δική τους καλλωπισμένη . θεολογία προσαρμοσμένη στον ελεύθερο χαρακτήρα της φυλής μας. Τους θεούς τους εξομοίωσαν με τους ανθρώπους και τους τοποθέτησαν στον Όλυμπο  και τους σημαίνοντες ανθρώπους τους αναγόρευσαν θεούς(όπως λ.χ ο Ηρακλής, Θησεύς κ.α) Ποιητές ανακηρύχθηκαν   ευεργέτες των ανθρώπων όπως: Ορφεύς, Εύμολπος, Μελάμπους, Λίνος, Νουσαίος  οι οποίοι θεωρούνται ιεροί ποιητές

Στη χώρα μας  συνέβησαν    πολλά κοσμογονικα  γεγονότα και  άλλα που  δίδονται σε αλληγορίες και γι ’αυτό σήμερα ένεκα του ρεαλισμού της ζωής μας μερικά φαίνονται ακατανόητα από  τα γραφόμενα στην Ελληνική Μυθολογία.    Όμως επειδή ορισμένα δίδονται υπό αλληγορική μορφή  χρειάζεται ο μελετητής να βρει τις κλείδες για να αποκρυπτογραφήσει τα γεγονότα. Σήμερα με την ανάπτυξη των διαφόρων επιστημονικών κλάδων  γίνεται  αποκρυπτογράφηση στα   φανταστικά   μυθεύματα που δίδονται αλληγορικά και υπό μορφή μύθων . Αν   κάποιος   μελετήσει εις βάθος θα βρεθεί μπροστά σε ένα καταυγάζον και υπέρλαμπρο Φως.  

Η  φιλοσοφική βάση του Ελληνικού Πολιτισμού  Τα πρόσωπα τα οποία θεοποιήθηκαν υπήρξαν η αιτία να γίνουν ύμνοι, ποιήματα, αγάλματα, γιορτές, ήθη-έθιμα και να προωθηθούν τα  Γράμματα οι Τέχνες , η Μουσική, ο Χορός,  ο Ρυθμός,  η αισθητική ,   η  αρχιτεκτονική, η γλυπτική , η επιστήμη,  η ιατρική ,  η αστρονομία και όλα εκείνα τα στοιχεία της ενεργητικότητας , της ευρηματικότητας και της φαντασίας που  έκαναν καλύτερη και ανθρωπινότερη  τη ζωή του Έλληνα  . Σε άλλους λαούς δεν συνέβη τούτο στην ένταση που συνέβη στους Έλληνες. Με τον ένα και μοναδικό θεό, άγνωστο, εξωσυμπαντικό και απόκοσμο υπήρχε το απόλυτο κενό.

Οι Έλληνες έπλασαν το Δυτικό τρόπο ζωής. Έτσι οι Έλληνες έφτιαξαν το μοντέλο  της ζωής στον  κόσμο,  ο οποίος σήμερα λέγεται δυτικός Η Δύση  όμως  δεν έκανε  καλή αντιγραφή με  όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τους Έλληνες τόσο δημιουργικούς ιδιαίτερα  στον ψυχο-πνευματικό τομέα   που τους  κατέστησε  ευτυχισμένους. Περιορίσθηκα στον υλιστικό τομέα και αδιαφόρησαν για τα Γράμματα και τις Τέχνες που συνθέτουν τον πυρήνα του Ελληνικού Πολιτισμού.

 Η Εξάπλωση του Ελληνικού Πολιτισμού.      Οι Έλληνες Πελασγοί αρχικά και εν συνεχεία οι διάδοχοι τούτων Αχαιοί, Αιολείς, Ίωνες και Δωριείς  με την δημιουργία του ναυτικού τους ,  με τις εκστρατείες και μέσω των   αποικιών διέδωσαν  αφιλοκερδώς τον πολιτισμό τους  στους   πρωτόγονους λαούς    και  ωφέλησαν όλο τον κόσμο      Βέβαια οι ξένοι τα εφάρμοσαν ατελέστερα και τα ανάμιξαν με τη δική τους λατρεία  διότι δεν ήταν αυτοί οι δημιουργοί, αλλά οι Έλληνες. Για παράδειγμα, ο Κέκροψ βασιλιάς της Αθήνας νομοθέτησε τον Γάμο , ο   Κάδμος το Ασυλον για να προάγει τον ανθρωπισμό, ο Σόλων τη Δημοκρατία για να έχουν όλα τα άτομα  ίσα πολιτικά δικαιώματα κ.ο.κ Πρώτος ο Δίας αντιμετώπισε την  Αναρχία  και τη Βία  με  Νόμους   και με τον Ορκο και όλα αυτά τα συνέδεσαν με θαύματα ανωτέρων δυνάμεων για να γίνουν σεβαστά από τον απαίδευτο όχλο.

Ιερείς  και μάντεις έπαιξαν σπουδαίο ρόλο εκείνη την εποχή, όπως και τα Μαντεία και οι προφήτες , για να γίνουν οι αποφάσεις των  βασιλέων  σεβαστές και  προς χαλιναγώγηση  του  αμόρφωτου κοινού. Έτσι ο λαός θεωρούσε ότι όλα ήταν εκ θεού και όχι εξ αιτίας των ανθρώπινων εντολών , κάτι που συμβαίνει και σήμερον με την βοήθεια των ΜΜΕ και των Κέντρων Σκέψεως,(Think-tank) ενώ εκπηγάζουν από το διεθνές σύστημα  εξουσίας

Τα συλλογικά γεγονότα της Εποχής  Υστερον η Εκστρατεία των Αργοναυτών , οι δύο πόλεμοι των Θηβών , η συμμαχία κατά του Καλυδωνίου Κάπρου, τα κατορθώματα του Ηρακλή και   Θησέως , ο Τρωικός Πόλεμος και άλλα  ηρωικά  γεγονότα όπως η Τιτανομαχία και Κενταυρομαχία , οι Περσικοί Πόλεμοι  κ.α  έδωσαν τροφή στους ποιητές, στους γλύπτες , ζωγράφους, στο θέατρο , το χορό , μουσική και άλλα να ανθίσουν και με τις τραγωδίες να νουθετούν το λαό.

Ο Όμηρος ο αξιολογότερος ποιητής   έκανε  να ακμάσει το ηρωικό έπος. Επομένως οι πατρώοι θεοί υπήρξαν πηγή εμπνεύσεως και όχι εμπόδιο στην ανάπτυξη του Ελληνικού  λαού

Ανεξάντλητη η  χαμμένη Ελληνική Φιλολογία Μέγιστοι ποιητές: ο Αρκτίνος ο Μιλήσιος, ο  Στασίνος έγραψε την Ιλίου Πέρσιν , Στασίνος  ο Κύπριος «τα Κύπρια έπη», Εύμηλος ο Κορίνθιος  υπήρξε συνεχιστές  του Ομήρου, ο Λέσχης ο Λέσβιος έγραψε την Μικράν Ιλιάδα, Αριστέας ο Προικονήσιος  τον «πόλεμο των Αριμασπών- Γρύφων» με τα λεγόμενα Κυκλικά    ποιήματα της εποχής του Ομήρου ,  όλα δυστυχώς απωλεσθέντα εκτός των τίτλων.  Ύστερα ήκμασε ο Ησίοδος με την «Θεογονία» του . ο Επιμενίδης στην Κρήτη με την Θεογονία των Κρητών και Αργοναυτικά και Κτίσεις των Ελληνικών πόλεων, ο Πίνδαρος   την καταγωγή μας εκ θεών, ο Καλίνος ο Εφέσιος με τα «Εμβατήρια υπέρ πατρίδος», ο Τυρταίος ο Μιλήσιος  με τα «Πολεμικά εμβατήρια», Τέρπανδρος ο τραγουδοποιός των « Ομηρικών Επών» και ο Κλιταγόρας  και Τελαμών οι ευρετές του «Σκολιού Άσματος» το  700 π.Χ  , οι Σοφοκλής και Ευριπίδης με τις τραγωδίες των , οι Αριστοφάνης και Θεόκριτος  έγραψαν τις κωμωδίες των.Τα συλλογικά γεγονότα και οι γιορτασμοί ενένωουν το λαό και δημιουργούν τη συλλογική συνείδηση

Ιστορικοί συγγραφείς Ιστορία έγραψαν ο Μιλήσιος Κάδμος «περί κτίσεως Μιλήτου και Ιωνίας» το 640 π. Χ, ο  Διονύσιος ο Μιλήσιος την «Καθολική ιστορία» , ο Ακουσίλαος ο Αργείος , Διονύσιος ο Χαλκιδεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Ξάνθος ο Λυδός , Ιππεύς ο Ρηγίνος, Ελλάνικος ο Μιτυληναίος, και πολλοί άλλοι που έλαβαν το υλικό των γενεαλογιών και έγραψαν για την ιστορία και θεολογία , τους πολέμους, τις εκστρατείες   και τα κατορθώματα   τους. Μετά ήλθε ο Ηρόδοτος ο οποίος γνώρισε το δρόμο της Ιστορίας και δικαίως ονομάστηκε «πατήρ της Ιστορίας» παρότι έχει κατηγορηθεί για ανακρίβειες και ψεύδ, καθώς και για ανθελληνικές πληροφορίες

, ο Ηρόδοτος έγραψε για τον πόλεμο και την ήττα του Ξέρξου. Τέλος, ο Θουκυδίδης  έγραψε την εντελεστάτην  και αντικειμενική ιστορία που ακόμη και σήμερα είναι οδηγός σε κάθε ηγέτη. Αυτός  απέβαλε όλο το μυθολογικό στοιχείο και ξεχώρισε την ιστορία με βάση την επιστημονική και αντικειμενική  αλήθεια χωρίς να χαρίζεται σε φίλους και εχθρούς.

Χαμένοι οι Ελληνικοί Θησαυροί  Ύστερα ο Αναξιμένης ο Λαμψακινός «τις πράξεις Ελλήνων και βαρβάρων», ο Διόδωρος  «περί   αρχαιολογίας των εθνών» (Μέρος του έργου του  φυλάσσεται  σε μονές Μετεώρων , Αγίου Όρους) Το πλείστον των προαναφερθέντων συγγραμμάτων εξαφανίστηκαν και η Ευρώπη σήμερον αναζητεί  με έξοδα υπέρμετρα και με κόπους και κινδύνους  για την απόκτηση τούτων. Δυστυχώς, οι «Αγιοι πατέρες » των μοναστηριών και ο Πάπας του Βατικανού δεν δείχνουν την ανάλογη  προθυμία να επιτρέψουν την φωτογράφιση των αρχαίων κειμένων χωρίς να   στερήσουν τα πρωτότυπα από την Εκκλησία. Ίσως τους  φοβίζει το ξύπνημα του προοδευτικού  Ελληνικού πνεύματος;  Αλλά ακόμη και τα συγγράμματα των μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου, του Χρυσοστόμου του Δαμασκηνού και άλλων πατέρων της Χριστιανοσύνης σήπονται και φθείρονται . Και είναι πρόβλημα αν σώζονται και που ;

 Η Ελληνική φιλολογία πέρασε στην Αλεξάνδρεια κατά τους χρόνους των Πτολεμαίων , διωκόμενη υπό των Ρωμαίων ,  ήλθε δε εκεί και η θεολογία αυτών. Οι Πτολεμαίοι της Αλεξάνδρειας και ο λαός τα δέχθηκε φιλοφρόνως και άρχισε μια αναγεννητική προσπάθεια των    Ελληνικών Γραμμάτων . Διαιρέθηκε η ελληνική θεολογία(δηλαδή η μυθολογία) σε τρία μέρη.

 Το  1^ον Μέρος επεξεργάζονταν  οι ποιητές. Εκεί έγραψεν ο Απολλώνιος ο κορυφαίος των ποιητών τα «Αργοναυτικά» , ο Λυκόφρων την « Κασσάνδρα», ο Λυσίμαχος τα «Θηβαϊκά» και τους «Νόστους», ο Καλλίμαχος  τους «Ύμνους», ο Ερατοσθένης τους «Καταστερισμούς» , ο Αρατος τα «Φαινόμενα», ο Ευφορίων τα «Μοψοπια»  αλλά και τους Χρησμούς , τα οποία δεν σώζονται . Έγραψαν και άλλοι πολλοί αλλά όλα χάθηκαν

 Το   2^ον Μέροςς ανέλαβαν οι ιστορικοί   από της θεογονίας αρχόμενον και μάρτυς η σωζόμενη ατελής Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου. Άλλο δε έργο δεν σώζεται  

Το  3^ον Μέρος  ασχολήθηκαν  οι σχολιαστές εκ της ύλης των Κυκλικών και των τραγικών ποιητών . Εκεί εσχολίασεν ο Δίδυμος τον Όμηρον, όπου αναφέρει τα «Κύπρια Επη» και άλλους πολλούς αρχαιότερους ποιητές και ιστορικούς. Και ενώ υπήρχε ένας πραγματικός οργασμός μελέτης των αρχαίων κειμένων κατέφθασε ο Ρωμαϊκός στρατός στην Αλεξάνδρεια.

Ρωμαίοι και  Χριστιανισμός καταστροφείς της Ελληνικής Γραμματείας   Όλα  τότε σταμάτησαν και οι διανοούμενοι διασκορπίστηκαν άλλοι στην Ελλάδα και άλλοι αλλού. Έπιασαν αιχμάλωτο τον Τιμαγέτην , τον οποίον ο Κιντιλιανός αποκαλεί ανορθωτή της ιστορίας στη Ρώμη και  τον πούλησαν ως ανδράποδον στον Φαύστον γιό του Σύλλα, αλλά ένεκα της αρετής  του   ο Τιμαγέτης    ελευθερώθηκε  και έγινε δάσκαλος της ρητορικής στη Ρώμη. Αυτός έγραψε την «Ιστορία του Αλεξάνδρου» αφού πρότερον έκαψε την ιστορία του Αυγούστου. Την εποχή εκείνη έγραψε και ο Πλούταρχος τα σωζόμενα αυτού , και ο Διόδωρος  Ιστορία και ο Ιώσηπος και ο Φίλων ο Βύβλιος έγραψε «αρχαιολογία των εθνών της Ασίας», μετέφρασε δε και τον Σαγχουνιάθωνα , τα οποία δεν σώζονται εκτός μερικών τμημάτων. Τότε ήκμαζε και ο Λουκιανός προς σατυρισμόν προσώπων, έγραψε και ο Αθηναίος,   ο Πορφύριος,   ο Παρθένιος τα ερωτικά  και ύστερον ο Οβήδιος και Βιργίλιος, ο Φουρνούτος τις αλληγορίες ή περί φύσεως θεών , τον οποίον εξόρισε ο Νέρων από τη Ρώμη, ο Ηφαιστίωνας Πτολεμαίος την «εις πολυμάθειαν καινήν ιστορίαν» , ο Αντώνιος ο Λιβεράλης τις «μεταμορφώσεις». Τότε μεταφέρθηκαν οι συγγραφείς και η φιλολογία  και συγγραφή στη Ρώμη και έγινε μετάφραση αρκετών Ελλήνων ποιητών και ιστορικών, όπως ο Ματτιος την Ιλιάδα, ο Ναίβιος τα Κύπρια Επη, ο Οβήδιος τις Μεταμορφώσεις, ο Οράτιος, Κάτουλλος , Τίβουλος, Απούλειος ,Προπέρτιος , Υγίνος , Κικέρων, Αφρώνιος ,  Αμμιανός ,  Απούλιος , Αρνόβιος ,  Αυγουστίνος , Αυσώνιος, ο Καίσαρ Καλπούρνιος , Κάτων, Κοίλιος, Δονάτος , Ενιος κ.α

 Επιστροφή της  φιλολογίας στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα δεν έπαυσε εντελώς κάθε πνευματική ενασχόληση. Οι Σχολές των Αθηνών ήκμαζαν μέχρι του Ιουστινιανού, όπου εδιδάσκετο η Πλατωνική και Αριστοτελική φιλοσοφία, η ρητορική κ.α, ενώ στην Κωνσταντινούπολη οι Σχολές εδίδασκαν ελεύθερες  τέχνες   ,   τη νομική και αργότερα την Χριστιανική θεολογία .

Ακμή της Αλεξάνδρειας επι εποχής  Σελευκιδών  Την εποχή των Σελευκιδών κάθε πόλη είχε και σχολή, στην Εδεσσα της Συρίας όπου διδάσκετο γραμματική, ρητορική, φιλοσοφία και ιατρική ,  άλλα και στη Βηρυτό της Φοινίκης όπου εδιδάσκετο η νομική. Στην Λλεξάνδρεια όπου   κατεδάφισε τη Σχολή  ο Διοκλητιανός  αναγέρθηκε και λειτούργησε εκ νέου . Εκεί εδίδασκε και η περιώνυμη  φιλόσοφος Υπατία, διαδεχθείσα τον πατέρα της Θέωνα τον μαθηματικόν .

Διασκορπισμός Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας

Επί   Θεοφίλου διασκορπίστηκε η Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας  και επί Κυρίλλου συνέβη το μέγιστο των εγκλημάτων .Η   Υπατία δολοφονήθηκε   με τον πιο βάρβαρο και απάνθρωπο  τρόπο.

 Το  αποτρόπαιο  χρονικό της δολοφονίας της  Υπατίας- :

Σύμφωνα λοιπόν με τον πιο αμερόληπτο Σχολιαστικό, ο θάνατος της Υπατίας ήταν αποτέλεσμα της διαμάχης μεταξύ του Έπαρχου της Αλεξάνδρειας, Ορέστη και του Επισκόπου της Αλεξάνδρειας, Κυρίλλου. Το 415 μ.Χ, ο Ορέστης εξέδωσε διάταγμα με το οποίο ρύθμιζε τις δημόσιες γιορτές των Εβραίων, καθώς συνήθως συγκέντρωναν μεγάλα πλήθη και προκαλούσαν ταραχές. Το διάταγμα τοιχοκολλήθηκε και ένας χριστιανός, ονόματι Ιέραξ, υποστήριξε φωναχτά τις νέες ρυθμίσεις. Οι Εβραίοι εξέλαβαν την πράξη του Ιέρακα ως προσβολή και απευθύνθηκαν στον Έπαρχο, ο οποίος διέταξε να συλληφθεί ο χριστιανός Ιέραξ και να βασανιστεί δημοσίως. Η σκληρή τιμωρία του χριστιανού εξόργισε τον Επίσκοπο Κύριλλο, ο οποίος εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των Εβραίων. Ύστερα από συνεχείς αντεπιθέσεις, κατά τις οποίες και τα δύο στρατόπεδα είχαν μεγάλες απώλειες, ο Κυρίλλος εξόρισε όλους τους Εβραίους απΌ την Αλεξάνδρεια και επέτρεψε στους χριστιανούς να σφετεριστούν τις περιουσίες τους. Ο Έπαρχος εξαγριώθηκε με τον Κύριλλο και η ένταση μεταξύ τους κορυφώθηκε. Τότε κατέφτασαν 500 φανατισμένοι μοναχοί για να πολεμήσουν στο πλευρό του Κυρίλλου. Ένας από αυτούς, ο Αμμώνιος, έριξε μια πέτρα στον Ορέστη, η οποία τον τραυμάτισε στο κεφάλι. Ο Αμμώνιος συνελήφθη επιτόπου, βασανίστηκε και εκτελέστηκε. Η δολοφονία της Υπατίας Τότε ενεπλάκη στην ιστορία η Υπατία, η οποία ήταν στενή φίλη και σύμβουλος του Έπαρχου. Σύμφωνα με τον Σχολαστικό, η φιλόσοφος ήταν θύμα των πολιτικών ανταγωνισμών, καθώς κατηγορήθηκε αβάσιμα από τους Χριστιανούς ότι έστρεφε τον Ορέστη εναντίον τους. Την απήγαγε ο όχλος με επικεφαλής τον κληρικό Πέτρο και τη μετέφερε σε μια εκκλησία, όπου την έγδυσαν και την έγδαραν ζωντανή. Όταν πέθανε, διαμέλισαν το σώμα της και έριξαν κάθε κομμάτι στη φωτιά. Το μαρτυρικό τέλος της Υπατίας το 415 μ.Χ. χαρακτηρίστηκε από την καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν, Καθλίν Γουάιντερ, ως το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας

Ο Ιουστινιανός ο Μέγας Διώκτης των Ελληνικών Γραμμάτων. Αν ο Θεοδόσιος είναι ο μέγας καταστροφέας του Ελληνικού κόσμου ο Ιουστινιανός είναι ο μέγας διώκτης της Ελληνικής Παιδείας  Σταμάτησε τη μισθοδοσία και τα δικαιώματα  των δασκάλων των Αθηνών τους ανάγκασε να φύγουν και να πάνε στον βασιλιά της Περσίας Χοσρόην . Οι διάδοχοι του έκλεισαν και τη Ελληνική Σχολή της Εδέσσης της Συρίας και της Βηρυτού, Τούτο δεν έγινε από τους Άραβες οι οποίοι ήταν αντίθετοι, αλλά από τους Βυζαντινούς χριστιανούς. Τον έβδομον( 7^ον) αιώνα οι Άραβες  κυρίευσαν την Αντιόχειαν , Αλεξάνδρεια και Βηρυτόν και έπαυσαν τα εκεί σχολεία τη λειτουργία τους. Η παύση δεν έγινε από τους Άραβες αλλά από τους χριστιανούς διότι  θεώρησαν τους δασκάλους Νεστοριανούς .

Εκαψαν τη Σχολή της Κωνσταντινουπόλεως  και  την Βιβλιοθήκη   οι αυτοκράτορες  των Ρωμαίων (της λεγομένης από εμάς Βυζαντινής αυτοκρατορίας) κατά  την Εικονομαχία  έκαψαν και την Βιβλιοθήκη της Αιγύπτου και διασκόρπισαν τα βιβλία όχι οι Άραβες αλλά οι χριστιανοί.

Τα σχολεία τα πήγαν στα Μοναστήρια(πρόκειται για το κρυφό σχολειό;) ή στα εκκλησιαστικά σχολεία εντός του ναού της κάθε επισκοπής. Εκεί δίδασκαν  την χριστιανική θεολογίαν. Όμως και αυτά παραμελήθηκαν ένεκα της Εικονομαχίας τον όγδοον αιώνα.(Ήταν ο ταλεμπανισμός των χριστιανών)

Τον έννατον αιώνα άρχισαν να εννοούν ότι το πυκνό σκοτάδι  δεν κάνει καλό στην αυτοκρατορία και οι αυτοκράτορες Βάρδας και Βασίλειος Μακεδών προσπάθησαν να ανορθώσουν   την παιδεία και ιδιαίτερα ο γιός του Λέων ο ονομαζόμενος Σοφός και ο γιός αυτου Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος. Τότε ανεγέρθησαν  σχολεία σε  αρκετές πόλεις για διάφορες μαθήσεις . Στην Κωνσταντινούπολη μάλιστα άνοιξε η φιλοσοφική σχολή την οποία «προστάτευε»(το άγρυπνο μάτι της εκκλησίας) ο πατριάρχης Κλεινός Φώτιος 

Οι Άραβες φρόντισαν και  διέδωσαν τα Ελληνικά Γράμματα. Στο διάστημα αυτό οι Άραβες έκαναν ευρεία διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων σε Ελληνικά  σχολεία στην επαρχία   .Ιδιαίτερα δίδαξαν τη φιλοσοφία  του  Πλάτωνα και Αριστοτέλη και των νεοπλατωνικών

Οι Έλληνες χριστιανοί οι ασπονδότεροι εχθροί Ο δεσποτισμός και η θεοκρατία εδούλωσε τις ψυχές και θόλωσε τη λογική του Ελληνικού Έθνους το οποίον με την βίαια αλλαγή της θρησκείας του έγινε ο ασπονδότερο  διώκτης των προγόνων  του   ,  του  πνευματικού τους έργου  και της ιστορίας του.  Αυτό το φαινόμενο δυστυχώς συνεχίζεται ακόμη και σήμερον σε ορισμένους φανατικούς θεοκρατικούς κύκλους διότι φοβούνται ότι η ανόρθωση του Ελληνισμού θα καταλύσει τον χριστιανισμό τον οποίον  ταυτίζουν με τον  Ελληνισμό .   Ένεκα του φόβου τούτου  κανείς δεν τολμά εισέτι να   αρχίσει  σε  ανώτερο  επίπεδο διάλογο για την σοβούσα διαίρεση του Εθνους μας εξ αιτίας της υιοθετήσεως της ξενόφερτης θρησκείας . Αυτή  μπαίνει εμπόδιο στην ανάδειξη και μελέτη  της πατρογονικής γνώσεως και ανορθώσεως των αρχαίων  μνημείων τα οποία κείνται ερείπια , εν αντιθέσει προς την γειτονική καθολική Ιαταλία όπου έχει αρχίσει η ανόρθωση τους  .

Η αυτοκρατορία αρχίζει να εξελληνίζεται Στο τέλος του ενδεκάτου(11^ου) και δωδεκάτου(12^ου )  αιώνος άρχισε κάποιο ενδιαφέρον για την παιδεία εκ μέρους των Ελληνικής καταγωγής αυτοκρατόρων Κομνηνών και Δουκών με την υποστήριξη του Μιχαήλ Ψελλού. Τότε  πρωτοστάησαν  υπέρ της παιδείας εκ της βασιλικής αυλής  η Ευδοκία και Αννα Κομνηνή .

Οι Λατίνοι ανέκαθεν άσπονδοι εχθροί του Ελληνισμού  Μετά όμως την Άλωση της πόλεως από τους Λατίνους το 1202 εξέπεσε και πάλι η παιδεία και παραμελήθηκαν τα σχολεία. Μετά την εκδίωξη των Λατίνων και με την άνοδο των Παλαιολόγων ανέστησαν και πάλιν οι μαθήσεις, καθώς οι Παλαιολόγοι σπούδαζαν τα τέκνα τους κανονικώς μέχρι της Αλώσεως. Μάλιστα όπως γράφει ο Ιταλιώτης Φίλελφος προ της Αλώσεως οι γυναίκες στα αριστοκρατικά σαλόνια ομιλούσαν την γλώσσα του Πλάτωνος, Αριστοτέλους , Ευριπίδου και Αριστοφάνους..

Οι φωτισμένοι δάσκαλοι του Βυζαντίου  εκ των σχολείων των Παλαιολόγων  πήγαν στην Ιταλία κομίζοντες την Ιεράν Παρακαταθήκη η οποία έλαμψε  το φως της φιλοσοφίας κατά τον δέκατον πέμπτον αιώνα  και φώτισε την μεσημβρινή Ευρώπη  .

Η πτώση της Ελληνικής Γλώσσας Η Ελληνική γλώσσα άρχισε να  πέφτει από τον τέταρτον αιώνα όταν μετακόμισε ο θρόνος στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή οι Ρωμαίοι εισήγαγαν τη Λατινική στους νόμους και στα αξιώματα της αυλής.

Πρώτος καταστροφέας της  Παιδείας ο Ιουστινιανός ο οποίος καθιέρωσε τη Λατινική,  ως τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο ο οποίος καθιέρωσε πάλι την Ελληνική γλώσσα. Τέλος η εισβολή των αλλόγλωσσων εθνών , η συνένωση των Βουλγάρων και η διασπορά των Αλβανών καθώς και  οι από άμβωνος κακοί ομιλητές των εκκλησιών   και  αργότερα   η Γαλλική στα σαλόνια, αλλοίωσε τη γλώσσα.  Οι ποιητές έγραψαν πολλά επιγράμματα όπως ο ΄Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς, Αγαθίας ο Μυριννούσιος, Κωνσταντίνος Κεφαλάς, Μαξιμος ο Πλανούδης και τέλος εξέκωκεν την ανθολογίαν ο Ιωάννης Λάσκαρης στη Φλωρεντία το 1494. Ο Μάξιμος ο Ηπειρώτης  δάσκαλος του Ιουστιανιανού έγραψε περί της επιρροής των άστρων στις ανθρώπινες επιχειρήσεις, ο δε Νόνος έγραψε τα «Διονυσιακά» ,ο δε Κοίντος ο Σμυρναίος  τα «Παραλειπόμενα του Ομήρου» ο δε Κόλουθος ο Αιγύπτιος «Ελένης αρπαγήν» και «Καλυδωνιακά», ο Τριφιόδωρος «Ιλίου Άλωση»  Τον 6ον αιώνα έσβησε η ποιητική συγγραφή των Ελλήνων .

 Τον δωδέκατον αιώνα  έγραψαν: ο Ιωάννης Τζέτζης τα «Προ Ομηρικά» , «Ομηρικά» και «Μεθ’ Ομηρικά» και τις «Χιλιάδες» όπως ονομάστηκαν . Μετά οι φιλόσοφοι Ιάμβλιχος ,Φιλόστρατος , Πορφύριος  και άλλοι επεξεργάστηκαν την ύλη αυτών . Εξαίρετος σχολιαστής του Ομήρου αναδέχθηκε ο   Ευστάθιος, ο Διονύσιος Περιηγητής , ο δε Ισαάκης Κομνηνός έγραψε περί των «χαρακτήρων των Ελλήνων και  Τρώων» κατά τον Τρωικό Πόλεμο.

Οι πρώτοι δάσκαλοι της Ευρώπης   1/ Οι ιστορικοί και λεξικογράφοι  :  Σουίδας, Ησύχιος, ο Ετυμολόγος, Ζωναράς , Κεδρινός , Ευδοκία η Μακρεμβολίτισσα, Στέφανος ο Βυζάντιος κ.α

Ο  Εμμανουήλ Χρυσολωράς είναι ο πρώτος που ήλθε στην Ιταλία προ της αλώσεως και δίδανε την Ελληνική φιλοσοφίαν γι’ αυτό ονομάσθηκε ο «πρώτος  φωτοδότης της Ευρώπης». Ακολούθησαν ο Ιωάννης Αργυρόπουλος , Γεώργιος ο Τραπεζούντιος, Θεόδωρος Λάσκαρης, Γεώργιος ο Γεμιστός , ο Βησσαρίων ο Καρδινάλης ο οποίος εκόμισε άπειρα χειρόγραφα στην βιβλιοθήκη της Βενετία κ.α . Πάμπολλοι δε οι διανοούμενοι και σοφοί που πήγαν στην Ιταλία: ο Κωνσταντίνας και Ιωάννης Λάσκαρης , Δημήτριος Χαλκοκονδύλης  Αθηναίος, Εμμανουήλ ο Μοσχόπουλος Κρης, Μιχαήλ ο Αποστόλιος Βυζάντιος, Ματθαίος Καμαριώτης Θεσσαλονικεύς, Ιωάννης Ανδρόνικος ο Καλλίστου Θεσσαλονικεύς  , Μάρκος ο Μονεμβασίας  Επίσκοπος ο Κρης , Θωμάς ο Διπλοβατάτιος  Βυζάντιος και ο δάσκαλος της νομικής  Ιωάννης Αουρίσπας ο Σικελιώτης ο οποίος εκόμισε πλήρη συγγράμματα εκ Κωνσταντινουπόλεως στην Ιταλία του Πλάτωνος , Πλωτίνου, Πρόκλου, Λουκιανού, Ξενοφώντος, Δίωνος του Κασίου, του Αρριανού, Διοδώρου, του Σικελιώτου , του Στράβωνος, του Καλλιμάχου, Πινδάρου, Οππιανού κ.α  Έμειναν όμως  αιχμάλωτοι μετά την Άλωση οι συγγενείς αυτών  πενόμενοι, γυμνοί και λιμότωντες  . Συνεπώς , η Ευρώπη οφείλει ευγνωμοσύνη στο Ελληνικό γένος

Η πατρώα Θρησκεία δεν  είναι ειδωλολατρική αλλά Ιδεοκρατικη  Οι πρόγονοι μας ήταν   ένθερμοι λατρευτές των αγνώστων και νοουμένων θεών.   Αναγνώριζαν Εν υπέρτατο Ον, ανώτερο πάντων  τον οποίον ονόμαζαν Δία, σύμφωνα με τους «Ύμνους του Ορφέα». Μάλιστα έλεγαν ότι το θείον είναι αόρατον, απαθές, αμετάβλητον νοητόν μόνον κλπ  Οι δε δοξάζοντες αθανασίαν της ψυχής , βεβαίως δεν προσκυνούν ούτε λατρεύουν  τα είδωλα. Οι Πυθαγόριοι , Ορφικοί, Πλατωνικοί φιλόσοφοι μίλησαν και έγραψαν για αυτά. Οι ποιητές είχαν ελευθερία να γράψουν ότι ήθελαν χωρίς να δίνουν λόγο. Το ίδιο και οι γλύπτες και αγαλματοποιοί έπλασαν όπως ήθελαν τους θεούς, Εκείνοι που ήταν αχρείοι και συμφεροντολόγοι στο έπακρον ήταν οι ιερείς και πολιτικοί οι οποίοι είπαν τα πιο τερατώδη ψέματα προς το συμφέρον τους(«Ωγυγία», Αθαν. Σταγειρίτης, Τόμος Α, εκδ. Ελευθερα Σκέψη)

 

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

 Μετά από μύρια λόγια παλαιά και αρχαία είναι καιρός να πούμε και τα τελευταία. Η  μέγιστη  σε  προϊστορία φυλή, με τα μεγαλύτερα  ιερά  τέρατα , με τους   ενδοξότερους   ήρωες που έκαναν τους μεγαλύτερους άθλους, που  κατέβηκαν ακόμη και στου  Αδη το σκοτάδι, πως  έφθασε στο σημερινό σημείο να κινδυνεύει με εξαφάνιση «κάποιο βράδυ»; Ένα έθνος που μοιάζει με αναμμένο κάρβουνο που ζέστανε και φώτισε με τον πολιτισμό του  τις παγωμένες και σκοτεινές νύχτες της πρωτόγονης εποχής και αναλώθηκε ολόκληρο  χωρίς την επιβίωση του κανείς σοφός δεν  προνόησε τούτο  να μη συμβεί ; Αλλά οι ίδιοι οι Έλληνες έγιναν οι χειρότεροι εχθροί του και το έφθειραν μέχρι σχεδόν του  τελικού του θανάτου με εμφύλιους πολέμους και εξ ιδίων τα  πιο φαρμακερά βέλη, εν ονόματι ενός ξένου «θεού» και αυτού Ιουδαίου ! Μήπως αυτή ήταν η Ειμαρμένη , να καθίσει επάνω στην πυρά που άναψε , σαν τον Ήρωα Ηρακλή στην Οίτη που  ζήτησε  κάποιος σύντροφος του να ανάψει την πυρά  όντας ο ίδιος ξαπλωμένος και άρρωστος ,  για   να καεί και να μείνει στην αθανασία όπως είπε ο χρησμός , σαν  το πρότυπο  και ιδανικό κόσμημα   στα μουσεία;

Γιατί δεν βρέθηκε κανείς από τους μέγιστους  και σοφούς   εγκεφάλους να προνοήσει και για την αυτοσυντήρηση της ράτσας μας που φώτισε και ζέστανε τον κόσμο σε καιρούς άλλους  να ενδιαφερθεί για να επιβιώσει: Να συνεχίσει αιώνια  να ζει και την οικουμένη να σώσει;  Μήπως  ζωή είναι και το ζείδωρο έργο που   αφήνει;  Μια αιώνια ζωή που όσο ζει ο  Έλληνας δεν   σβήνει, και αν το έργο του  μελετήσει θα  και πάλι θα μεγαλουργήσει; Τούτη η φλόγα που σιγοκαίει  δεν θα σβήσει , σαν  Ήλιος  συρρικνώθηκε  καινοφανής και αιώνια θα φωτίζει τους λαούς της γης. Το δρόμο της φρόνησης του μέτρου  και της δικαιοσύνης εσαεί θα δείχνει , στο  συμπαντικό Όλυμπο ο άνθρωπος  να πετάξει και η οικουμένη ειρηνικά να  ζήσει  πολιτισμένη και πάλι ο νέος διαστημικός Πολιτισμός να λάμψει  .

 Αθάνατη Ελληνική φυλή   

Ο  Έλληνας το πνεύμα αν  ενεργοποιήσει  η λύση της επιβίωσης θα βρεθεί και θα θαυματουργήσει . ημίθεος  και αυτός θα γίνει και ο κόσμος  δεν θα  αυτοκαταστραφεί. Για τον πλανήτη μας και πάλι  θα  φροντίσει  ,  ό,τι  άχρηστο και περιττό    να  ξεφορτωθεί   και  ο ίδιος Δίας  να γενεί και νέους δρόμους να ανοίξει, όπως οι πρόγονοι μας οι τρανοί.  Η ράτσα μας  την Ιερά Παρακαταθήκη   να  χαρίσει δωρεάν στην Οικουμένη για να ευτυχίσει. Ο Έλληνας όπως πρώτα τον αγώνα παγκοσμίως να   συνεχίζει . Ποτέ σε νέο εμφύλιο   το σαράκι του μην αφήσει  .Αυτή είναι η αιτία που μας αποδεκατίζει.

Και  πρέπει να  αισχύνεται  η παγκόσμια κοινότητα μπρος  στο δυσθεώρητο  κακούργημα, της γενοκτονίας και  του ξερριζωμού του Ελληνισμού και την απώλεια του πολιτισμού του   από την Ιωνία, Πόντο ,   Κωνσταντινούπολη,  Καπαδοκίακία κ.α το 1922 με την βδελυρότατη σφαγή και  διωγμό του από   το βάρβαρο τουρκομογγολικό  φύλο των  Ούννων, Σελτζούκων και Οσμανλίδων  ακόμη σε βάρος της ανθρωπότητας ασχημονεί ατιμωρητί και κορυβοντιά( 28/4/23)

Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Υποτιμούν τη νοημοσύνη σας και τους χειροκροτείτε ;

 

Γράφει η Dora Kountoura
Λοιπόν επειδή τα μυαλά πολλών συμπατριωτών μας έχουν μείνει στον καιρό του παππού μου και ο κόσμος γύρω μας αλλάζει καθώς και η πολιτική, καλό θα ήταν να επανεξετάσουμε τις νέες συνθήκες.
Στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού όλοι οι υποστηρικτές του, ευαγγελίζονται μια ανάπτυξη μέσω της ιδιωτικοποίησης.
Κι αυτό γιατί λόγω της κρίσης, ο καπιταλισμός μεταπηδά από τη λογική της κερδοφορίας σε εκείνη της προσοδοφορίας.
Αντί δλδ για μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις που έχουν πια μεγάλο ρίσκο και αποδίδουν όλο και λιγότερο, το κεφάλαιο στοχεύει στην αρπαγή των δημόσιων αγαθών, γιατί δεν υπάρχει ρίσκο αφού πρόκειται για απολύτως απαραίτητα αγαθά όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, το ασφαλιστικό, η υγεία, η παιδεία κλπ που έχουν εξασφαλισμένη ζήτηση και κέρδη καθώς και την εγγύηση του δημοσίου.
Στην Ελλάδα της κρίσης αυτό που συνηθίζουν πια να αποκαλούν ως ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ οι πολιτικοί μας, είναι η εξαγορά δημόσιων εταιριών και η εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών όπως πχ λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, γη και τώρα συντάξεις και υγεία.
Η εξαγορά τους μάλιστα, συνήθως χρηματοδοτείται από δανεικά κεφάλαια, μέσω των ανακεφαλαιοποιημένων από το δημόσιο τραπεζών. Ύστερα, οι ιδιώτες εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια (τα μονοπώλια είναι κακά μόνο όταν είναι δημόσια) και αυξάνουν τις τιμές.
Τελικά τη νύφη την πληρώνουν οι καταναλωτές.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Αττική Οδός που αποφάσισε να διπλασιάσει τα διόδια.
Με τις υποδομές να έχουν ξεπουληθεί όλες ή να δρομολογείται το ξεπούλημά τους, αυτά που έμειναν είναι η ασφάλιση, η υγεία και η παιδεία.
Η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης που σχεδιάζει η ΝΔ χαρίζει στο κεφάλαιο περίπου 75 δισ. ευρώ σε βάθος 20ετίας.
Οι εισφορές των εργαζομένων θα παραδοθούν στις ασφαλιστικές εταιρίες με ένα μέρος τους να παρακρατείται ως κέρδος τους και το υπόλοιπο να τζογάρεται στα χρηματιστήρια, τροφοδοτώντας κάθε λογής φούσκες.
Με δεδομένη μάλιστα την αστάθεια των αγορών και τις συνεχείς κρίσεις του καπιταλισμού – θυμηθείτε τι συνέβη όταν τα αποθεματικά των ταμείων επενδύθηκαν στο ελληνικό χρηματιστήριο - είναι πολύ πιθανό αυτά τα χρήματα να εξανεμισθούν ή και να χαθούν, όπως συνέβη πολλές φορές μετά από χρεοκοπίες ασφαλιστικών εταιριών (Ασπίς Πρόνοια, AIG, κλπ).
Ούτε επενδύσεις λοιπόν θα φέρει η ιδιωτικοποίηση, ούτε νέες δουλειές, ούτε αύξηση των συντάξεων, ούτε ανάπτυξη, ούτε πρόοδο.
Πρόκειται για καραμπινάτη μεταφορά πόρων από το δημόσιο και τους πολίτες, στο κεφάλαιο.
Σας ληστεύουν και τους ψηφίζετε. Σας εκμεταλλεύονται και χασκογελάτε.
Υποτιμούν τη νοημοσύνη σας και τους χειροκροτείτε.
Σας δουλεύουν ψιλό γαζί και τους πιστεύετε.
Μα θέλει τόσο μυαλό για να καταλάβετε τι γίνετε στον κόσμο σήμερα;
Πότε σκοπεύετε να ξυπνήσετε και να αλλάξετε τον ρου των γεγονότων προς όφελός σας.
Το καζάνι σιγοβράζει και ο βάτραχος που πέφτει σε λήθαργο όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία του νερού, είστε εσείς.
Dora Kountoura

Το άγιο φως της Αναστάσεως προέρχεται από την αρχαία ελληνική παράδοση του «ιλαρού φωτός» των Ελευσινίων Μυστηρίων

Του Αναστασίου Στάμου

Ἐπειδὴ διαβάσαμε τὸ «διχαστικό» καὶ ὑποβολιμαῖο δημοσίευμα περὶ τοῦ «ἁγίου φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως» στὰ Ἱεροσόλυμα...

Δὲν ἔχει σημασία ἄν ὄντως ἐπιτελείται θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ ἤ μὲ ἀνθρώπινο χέρι...

Σημασία ἔχει πὼς τοῦτο προέρχεται (ἤ ἔχει κλαπεῖ) ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ παράδοση τοῦ "ἱλαροῦ φωτός" τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, ποὺ ἐμφανιζόταν κατὰ τὴν ἀνάβαση (ἀνάσταση) τῆς Κόρης ἀπὸ τὸ σκοτάδι τοῦ Ἅδη (ἀπὸ ζόφου ἠερόεντος αὖτις ἄνει μέγα θαῦμα)! 

Γιὰ τοὺς μεμυημένους τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Ἀριστοφάνη (Βάτραχοι, 440-459):

- Χωρεῖτε νῦν ἱερὸν κύκλον θεᾶς... μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆς... Ἐγὼ δὲ σὺν ταῖς κόραις εἶμι καὶ γυναιξίν, οὗ παννυχίζουσιν θεᾷ, ΦΕΓΓΟΣ ΙΕΡΟΝ οἴσων... Χωρῶμεν εἰς πολυρρόδους λειμῶνας ἀνθεμώδεις, τὸν ἡμέτερον τρόπον τὸν καλλιχορώτατον παίζοντας... Μόνοις γὰρ ἡμῖν ἥλιος καὶ ΦΕΓΓΟΣ ΙΛΑΡΟΝ ἐστιν, ὅσοι ΜΕΜΥΗΜΕΘΑ...

- (Ἱερὸς κύκλος θεᾶς, ὁλονυκτία μὲ γυναῖκες καὶ κόρες, καλλίχορος στὸν λειμῶνα ποὺ γέμει ροδιὲς καὶ ἄνθη... ἡ θεοφιλὴς ἑορτὴ ἔξω ἀπὸ τὸ ἱερόν τῆς Ἐλευσῖνος)!

(Ὁ ἄντρας φέρει τὸ Ἱερὸν Φέγγος -την δάδα- λαμπάδα σήμερα - καὶ μυεῖται ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ... τότε ἀντικρίζει πλέον τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινόν, ποὺ εἶναι μόνον τὸ Ἡλιακὸν καὶ τὸ Ἱλαρὸν Φέγγος τῆς Ἀναστάσεως τῆς Κόρης)!

 

 

Ο πανάρχαιος ιερός κύκλος / κυκλικός χορός.

Φυσικὰ κάποιος ἱερεὺς τὸ ἄναβε τὴν κατάλληλη στιγμὴ συμβολικῷ τῷ τρόπῳ... καὶ ἀπὸ τὰ σκοτάδια ἐξεχύνετο Φῶς Ἱλαρόν - τὸ ἅγιον φῶς σήμερα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ.

Ἀφῆστε τὰ ἐμφύλια μίση καὶ ἀγωνισθῆτε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ "κιπά" ποὺ μᾶς φορέσανε, ἤγουν τὴν Ἑβραϊκὴ Βίβλο ὡς "παλαιὰ διαθήκη", ἀντικαθιστῶντας τὴν δική μας πανίερη καὶ παμμέγιστη θεία παράδοση.

ΠΗΓΗ: Αν. Στάμος, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 21.3.2019.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΕΛΕΥΣΙΝΑ, ΕΔΩ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΕΔΩ. 

 http://www.arxeion-politismou.gr/2019/03/agio-fos-elefsinia-mystiria.html?spref=fb

 

ΟΒΕΛΙΑΣ - Στην Α ραψωδία της Ιλιάδας στ. 465, οι σούβλες είναι οι οβελοί...

 

ΟΒΕΛΙΑΣ

 

Ὀβελίας ο σημερινός λεκτικός τύπος μας από το ὀβελός, τοῦ ὀβελοῦ, που ήταν η σούβλα.

 Στην Α ραψωδία της Ιλιάδας, ο ιερέας του Απόλλωνα, ο Χρύσης, προσφέρει θυσία στον θεό και στη συνέχεια οι Αχαιοί ετοιμάζουν τα κρέατα, που θα φάνε οι στρατιώτες, αφού πρώτα τα περάσουν σε σούβλες (ἀμφ' ὀβελοῖσιν ἔπειραν, στ. 465). Αυτές οι σούβλες είναι οι οβελοί, που στα αρχαία χρόνια, αλλά και στα νεότερα ήταν ξύλινοι και αποτελούσαν απαραίτητο μέρος του οικιακού εξοπλισμού.

Ὀβελός ήταν και η πέτρινη στήλη, ο σημερινός μας οβελίσκος.

 Έμοιαζε με σούβλα, γιατί η απόληξή της ήταν οξεία, μυτερή. Διάσημος οβελίσκος είναι αυτός του Θεοδοσίου του Α', τον οποίο μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη από την Αλεξάνδρεια, και τον τοποθέτησε στον ιππόδρομο το 390 μ. Χ. Εξάλλου, η συνήθεια αυτή να κατασκευάζουν κωνικού σχήματος κολόνες ανήκε στους Αιγυπτίους. Ὀβελίσκος, επίσης, ήταν και το μυτερό σκέλος του διαβήτη.

Ο ὀβελός, όμως, ήταν και μια οριζόντια γραμμή, που αργότερα απέκτησε πάνω και κάτω δυο τελείες (έγινε ὀβελός περιστιγμένος) και σημείωνε ότι κάποιο τμήμα ενός κειμένου, κυρίως φιλοσοφικού, δεν ήταν γνήσιο. Και σήμερα κάνουμε λόγο για εξοβελισμό φράσεων που δεν θεωρούμε ότι ανήκουν σε ένα κείμενο. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούμε δυο αγκύλες, για να δηλώσουμε ποιο κομμάτι θέλουμε να εξοβελίσουμε, επειδή είναι νόθο.

Εξοβελίζουμε, δυστυχώς, και φίλους,

Εδώ, όμως, λεξιλογούμε και θα θυμίσουμε ότι οι αρχαίοι μας αγαπούσαν και τον ὀβελίαν ἄρτον, το σουβλιστό ψωμί. Είχαν, και το ὀβελισκολύχνιον, ένα ραβδί, δηλαδή, που έμοιαζε με οβελό, για να τοποθετούν οι στρατιώτες τα λυχνάρια τους.

Οβελός εξακολουθεί να είναι η σούβλα. Βέβαια, στην γλώσσα των όπλων οβελός ονομάζεται και η μεταλλική ράβδος, με την οποία καθαρίζουν το εσωτερικό της κάννης ενός όπλου.

Σήμερα στην καθομιλουμένη, είναι μόνο το ψητό αρνί.

Γεωργία Σκαπινάκη

 

ΤΑ ΕΚΛΕΨΑΝ ΟΛΑ! Η Ανάσταση στην αρχαία Ελλάδα, Το Άγιο φως και η γιορτή της Λαμπρής!

Ο Ιησούς γεννήθηκε ως Καισαρίων, γιος του Ιουλίου Καίσαρα και της Κλεοπάτρας;

 

Το παρακάτω έπος είναι αυτό που πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν διαβάσει ή ακούσει. 

Πραγματικά, η ζωή του Καισαρίωνα αντιπροσωπεύει την πιο σημαντική κριτική αναθεώρηση της ιστορίας των τελευταίων 2.000 ετών. 

Μέχρι τώρα, αυτή η μοναδική και εκπληκτική ιστορία παρέμενε πολύ μυστική. Ωστόσο, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η πραγματική ιστορία. 

Καθώς η αλήθεια αναδεικνύεται, οι βαθιές προεκτάσεις και το βαθύ νόημα αυτής της μοναδικής ιστορίας ζωής θα αναγκάσουν ολόκληρο τον κόσμο να σκεφτεί βαθιά για «την σπουδαιότερη ιστορία που έχει ειπωθεί ποτέ».

Καισαρίων: γιος του Ιουλίου Καίσαρα και της Κλεοπάτρας  

Τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα, που ξεκίνησαν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, μιλούν άμεσα για τις πολλές και εξαιρετικές ομοιότητες μεταξύ της ιστορίας του Ιησού του Χριστού και της ιστορίας του Καισαρίωνα, του τελευταίου φαραώ της Αιγύπτου. Τα ιστορικά αρχεία επιβεβαιώνουν ότι ο Καισαρίων ήταν γιος του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα, του μεγάλου στρατηγού και πολιτικού της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, και της Κλεοπάτρας Ζ' Φιλοπάτορα, της αινιγματικής και πολύ σεβαστή γυναίκα φαραώ της Αιγύπτου. Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Καισαρίων γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 47 π.Χ. Λέγεται ότι έμοιαζε πολύ με τον πατέρα του, Ιούλιο Καίσαρα. Ο Καισαρίων ανακηρύχθηκε «ο Βασιλιάς των Βασιλέων» και ήταν γνωστός ως «Κύριος των Κυρίων» κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η τελευταία φαραωνική δυναστεία που κυβέρνησε την Αίγυπτο. Μετά το θάνατο της μητέρας του Κλεοπάτρας, ο Πλούταρχος λέει ότι ο Καισαρίων είχε πράγματι καταφύγει στην Ινδία, αλλά του υποσχέθηκαν ψευδώς το βασίλειο της Αιγύπτου. "Ο Καισαρίων, που λέγεται ότι ήταν γιος της Κλεοπάτρας από τον Ιούλιο Καίσαρα, στάλθηκε από τη μητέρα του, με πολύ θησαυρό, στην Ινδία, μέσω Αιθιοπίας. Εκεί ο Ρόδον, ένας άλλος δάσκαλος όπως ο Θεόδωρος, τον έπεισε να επιστρέψει, με την αιτιολογία ότι [Οκταβιανός] Ο Καίσαρας τον είχε προσκαλέσει να πάρει το βασίλειο. (Πηγή — Caesarion)

Αυτές οι καταγεγραμμένες παρατηρήσεις δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση αδρανή γεγονότα ή σχόλια για τη ζωή του Καισαρίωνα. Αντίθετα, αυτά τα σημαντικά γεγονότα, καθώς και άλλα αρκετά σύγχρονα γεγονότα, θα εμφανιστούν αργότερα σε αυτήν την αφήγηση για να δείξουν μια αξιοσημείωτη συμφωνία με τη σκόπιμα κρυμμένη μυστική ζωή του Ιησού Χριστού. Η ιστορική καταγραφή είναι πολύ λιγότερο πειστική στην περίπτωση του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα, δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε ένα αρχαιολογικό στοιχείο που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό ότι ένας «Ιησούς Χριστός» γεννήθηκε στη Βηθλεέμ ή έζησε ποτέ την ακριβή χρονική περίοδο που περιγράφεται στην Αγία Γραφή. Μετά από προσεκτική εξέταση της γενικά αποδεκτής χρονολογίας της ζωής του Ιησού Χριστού, φαίνεται ότι η ζωή ενός άλλου ιστορικού προσώπου χρησιμοποιήθηκε ως ο ουσιαστικός Ιησούς, του οποίου η βιβλική αναπαράσταση ήταν στην πραγματικότητα μια σύνθεση από διάφορες προσωπικότητες, με κυριότερη τον Καισαρίωνα. τελευταίος φαραώ της Αιγύπτου.

 

 Είναι απλώς σύμπτωση που ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Ιησούς Χριστός κατέληξαν με τα ίδια αρχικά; Είναι επίσης σύμπτωση ότι ο ένας (ο Καίσαρας) είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία της μεγαλύτερης και αρχαιότερης αυτοκρατορίας στον δυτικό πολιτισμό, ενώ ο άλλος (ο Χριστός) χρησίμευσε ως γένεση της αρχαιότερης θρησκείας; ευρύτατα διαδεδομένης και με μεγαλύτερη επιρροή γνωστή ως Χριστιανισμός. Σίγουρα, ο Κωνσταντίνος εγγυήθηκε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο Χριστιανικός κόσμος θα καταλάμβαναν το ίδιο βασίλειο με διάταγμα; Και το έκαναν. Κι έτσι εξαπλώθηκαν, το ένα πριν ή το άλλο, πάντα σε ένα είδος διαπλοκής μεταξύ τους για λόγους που μόλις τώρα αποκαλύπτονται. Αυτό που είναι ιδιαίτερα αναμφισβήτητο είναι η ομοιότητα μεταξύ της αιγυπτιακής μυθολογίας που περιβάλλει τον Όσιρι, την Ίσιδα και τον Ώρο και την επική ιστορία που αφορά τον Ιούλιο Καίσαρα, την Κλεοπάτρα και τον Καισάριο. Ακριβώς όπως ο κακός Σεθ λέγεται ότι έκοψε το σώμα του Όσιρι σε δεκατέσσερα κομμάτια, οι συνωμότες γερουσιαστές της αρχαίας Ρώμης μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου τον Καίσαρα στη Γερουσία, προκαλώντας πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι από τα οποία δεν μπόρεσε να συνέλθει. Στη συνέχεια, η Κλεοπάτρα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρώμη και να υπηρετήσει ως προστάτιδα στον γιο της Καισαρίωνα, όπως η Ίσις υπηρέτησε ως θεραπευτής στον άρρωστο Ώρο. Υπάρχουν πολλές άλλες εντυπωσιακές ομοιότητες που θα εξεταστούν λεπτομερέστερα και οι οποίες παρέχουν μια πραγματικά συναρπαστική υπόθεση ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στην πραγματικότητα από Ρωμαίους και Αιγύπτιους βασιλείς, όπως και πολλά άλλα ιερά όντα σε όλη την ιστορία.θρήσκοι του κόσμου. Είτε κοιτάμε τις ζωές του Μωυσή, του Βασιλιά Σολομώντα και του Βασιλιά Δαβίδ, είτε εξετάζουμε τον Βούδα, τον Λόρδο Κρίσνα ή τον πανίσχυρο πολεμιστή βασιλιά Ράμα, βλέπουμε ότι τα θρησκευτικά δράματα λαμβάνουν χώρα πιο συχνά στο πλαίσιο των βασιλικών οικογενειών και των ανακτόρων. τοίχους. Ο κομήτης του Καίσαρα "Ο κομήτης του Καίσαρα[1] (επιστημονική ονομασία C/-43 K1) - επίσης γνωστός ως κομήτης Καίσαρας και ο μεγάλος κομήτης του 44 π.Χ. - ήταν ίσως ο πιο διάσημος κομήτης της αρχαιότητας. Η επταήμερη επίσκεψη θεωρήθηκε από τους Ρωμαίους ως σημάδι της θεοποίησης του πρόσφατα νεκρού δικτάτορα, Ιουλίου Καίσαρα (100-44 π.Χ.).[2] Ο κομήτης του Καίσαρα ήταν γνωστός στους αρχαίους συγγραφείς ως Sidus Iulium («Ιουλιανό αστέρι») ή Caesaris astrum («αστέρι του Καίσαρα»). (Πηγή - Caesar's Comet) Πολλοί ξεχνούν, ή αγνοούν τελείως το γεγονός, ότι ο Ιούλιος Καίσαρας και η Κλεοπάτρα απέκτησαν έναν γιο που ονομαζόταν Καισάριος (κυριολεκτικά Μικρός Καίσαρας) που γεννήθηκε το 47 π.Χ. JC. Σε ηλικία τριών ετών, και μετά τον θάνατο του Ιουλίου Καίσαρα το 44 π.Χ. μ.Χ., η Κλεοπάτρα Ζ' της Αιγύπτου ονόμασε τον μεγαλύτερο γιο της - τον Πτολεμαίο XV Φιλοπάτορα Φιλομήτορα Καίσαρα (γνωστός και ως Καισάριος) - συγκυβερνήτη της Αιγύπτου. Ήταν ο μόνος γιος του Ιουλίου Καίσαρα και ως εκ τούτου ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου του. Ο Καισαρίων ήταν επίσης ο τελευταίος φαραώ της δυναστείας των Πτολεμαίων της Αιγύπτου και ήταν γνωστός στους υπηκόους του ως Βασιλιάς των Βασιλέων και Κύριος των Κυρίων. «…το 34 π.Χ. J.-C., ο Marc Antony παραχώρησε διάφορα εδάφη και ανατολίτικους τίτλους στον Καισαρίωνα και στα τρία παιδιά του Marc Antony και της Cleopatra. Ο Καισαρίων ανακηρύσσεται θεός, γιος του θεού και «βασιλιάς των βασιλιάδων». Αυτός ο μεγαλειώδης τίτλος ήταν «άνευ προηγουμένου στη διαχείριση των σχέσεων Ρωμαίου πελάτη-βασιλιά» και θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι «απειλούσε το «μεγαλείο» του ρωμαϊκού λαού».[2] Πιο απειλητικός για τον Οκταβιανό (του οποίου η αξίωση για την εξουσία βασιζόταν στην ιδιότητά του ως ανιψιού και υιοθετημένου γιου του Ιουλίου Καίσαρα), ο Αντώνιος δήλωσε ότι ο Καισαρίων ήταν ο πραγματικός γιος και κληρονόμος του Καίσαρα. (Πηγή — Caesarion) Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την εξαιρετικά μοναδική και βασιλική καταγωγή του Καισαρίωνα που έφερε στις γενεαλογικές του φλέβες μια σύγκλιση ρωμαϊκής, ελληνικής και αιγυπτιακής μοναρχικής καταγωγής. Κάποιοι θα πουν ακόμη και μια μεγάλη εβραϊκή καταγωγή, η οποία θα αναλυθεί αργότερα σε αυτό το δοκίμιο. "Ο κομήτης του Καίσαρα ήταν ένας από τους μόλις πέντε κομήτες που είναι γνωστό ότι είχαν αρνητικό απόλυτο μέγεθος και ήταν πιθανώς ο λαμπρότερος κομήτης της ημέρας στην καταγεγραμμένη ιστορία.[3] Ήταν μη περιοδικός και μπορεί να είχε αποσυντεθεί." "Η χρονολόγηση αναθεωρήθηκε πρόσφατα σε ένα περιστατικό τον Ιούλιο του ίδιου έτους, περίπου τέσσερις μήνες μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, καθώς και τον μήνα γέννησης του Καίσαρα. Σύμφωνα με τον Σουετόνιο, καθώς άρχισαν οι εορτασμοί, "ένας κομήτης έλαμψε για επτά συνεχόμενες ημέρες , ανατέλλει περίπου την ενδέκατη ώρα, και πίστευαν ότι ήταν η ψυχή του Καίσαρα». (Πηγή - Caesar's Comet) Ίσως η ιστορία της γέννησης του Ιησού σε μια φάτνη στην πόλη της Βηθλεέμ είχε σκοπό να μεταφέρει ολόκληρη την αφήγηση από την Αίγυπτο και τη Ρώμη σε ένα εξαιρετικά ταπεινό σκηνικό στην Παλαιστίνη. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς γίνεται γρήγορα ο Εβραίος γιος ενός πολύ ταπεινού ξυλουργού που ονομάζεται Ιωσήφ και της συζύγου του Μαρίας. Η παρθενογέννηση φυσικά προστίθεται και για

 Αν αυτή η εναλλακτική ιστορία του «Caesarion is the real Jesus» είναι αληθινή, τότε ολόκληρη η αφήγηση γύρω από την προγέννηση, τη γέννηση και την παιδική του ηλικία στη Βίβλο φαίνεται να έχει δημιουργηθεί σχολαστικά από εκείνους που θα μας έβαλαν να πιστέψουμε ορισμένα στοιχεία της παιδικής του φυλής και θρησκευτικό υπόβαθρο. Αυτό το δοκίμιο δεν θα συζητήσει αυτό το συγκεκριμένο θέμα, αλλά είναι ωστόσο εξαιρετικής σημασίας για τη σωστή αφήγηση της αναθεωρημένης ιστορίας. Επιπλέον, καθώς γίνεται όλο και πιο σαφές ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξη του ιστορικού Ιησού, γίνεται φανερό ότι μεγάλο μέρος της βιβλικής αφήγησης που βρίσκεται στα τέσσερα κανονικά ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης κατασκευάστηκε. Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τον Ιησού τον Χριστό λιγότερο αληθινό. Όταν αποκαλυφθεί η αληθινή ιστορία, μπορεί κάλλιστα να κάνει την έκδοση γνωστή ως King James Version αρκετά συνηθισμένη και ήμερη σε σύγκριση. Εξάλλου, το γεγονός ότι ο Ιησούς ο Χριστός ήταν στην πραγματικότητα ο Αυτοκράτορας Καισαρίωνας, ο οποίος κατέφυγε στην Ινδία και επέστρεψε για να εξαγοράσει την αυτοκρατορία του πατέρα του, είναι μια αρκετά εντυπωσιακή ιστορία. Με πολύ οξυδέρκεια, αναρωτήθηκε κανείς πώς αλλιώς θα μπορούσε ο Σατανάς να έχει δελεάσει τον Ιησού στην έρημο με τον ακόλουθο χλευασμό: «Ο διάβολος τον οδήγησε και του έδειξε σε μια στιγμή όλα τα βασίλεια του κόσμου. Και του είπε: «Θα σου δώσω όλη τους την εξουσία και τη μεγαλοπρέπειά τους, γιατί μου έχει δοθεί, και μπορώ να τη δώσω σε όποιον θέλω. Αν λοιπόν με λατρεύεις, όλα θα είναι δικά σου. » Ο Ιησούς απάντησε: «Είναι γραμμένο: «Λάτρεψε τον Κύριο τον Θεό σου και υπηρέτησε αυτόν μόνος». (Πηγή — Λουκάς 4:1-3) Προφανώς, ένας τέτοιος πειρασμός θα ήταν απολύτως λογικό να παρουσιαστεί στον πρώην αυτοκράτορα Καισάριο της Αλεξάνδρειας. Όσο για έναν φτωχό πρώην Εβραίο ξυλουργό της Βηθλεέμ, αυτό απλά δεν έχει νόημα και δεν ταιριάζει με την ιστορία με κανέναν τρόπο.  

Κλεοπάτρα και Ιούλιος Καίσαρας 

 Ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουμε πλήρως πώς ο Καισαρίων ήταν ο αρχικός Ιησούς Χριστός είναι να κατανοήσουμε τους γονείς του. Ο Ιούλιος Καίσαρας (JC) ήταν ο αδιαμφισβήτητος «δικτάτορας στο διηνεκές» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο απόγειο της ισχύος της. Η Κλεοπάτρα ήταν ο τελευταίος μεγάλος φαραώ της Αιγύπτου και θεωρήθηκε από τον λαό της ως ενσάρκωση της Ίσιδας, ίσως της μεγαλύτερης θεότητας στο αιγυπτιακό πάνθεον των θεών και των θεών. Ο Καισαρίων, το μοναχοπαίδι τους, φαινόταν προορισμένος για έναν εξαιρετικό και απαράμιλλο ρόλο στην παγκόσμια σκηνή - έναν ρόλο που φαινόταν να εμποδίζεται από τους ουρανούς για να παίξει έναν πολύ μεγαλύτερο πνευματικό ρόλο σε αυτό το πραγματικά κοσμικό δράμα. Προφανώς, το παιδί του αυτοκράτορα Καισαρίωνα πρέπει να είχε μια πολύ ασυνήθιστη ζωή λόγω των εξαιρετικά ισχυρών εχθρών του στο εξωτερικό και των φίλων του με μεγάλη επιρροή στο εσωτερικό. Δεδομένων των τρομερών δυνάμεων στις οποίες δεν είχε κανέναν έλεγχο, μόνο το Σύμπαν θα μπορούσε να είχε γράψει ένα σενάριο του Ιησού Χριστού Σούπερ σταρ που ήταν τόσο θαυμαστό όσο και προκαλώντας δέος.

 

​ 

Δεδομένου ότι ο Καίσαρας και η Κλεοπάτρα δεν παντρεύτηκαν ποτέ, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Καισαρίων γεννήθηκε εκτός γάμου. Είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι «η Κλεοπάτρα συνέκρινε τη σχέση της με τον γιο της με την αιγυπτιακή θεά Ίσιδα και το θεϊκό της παιδί Ώρο. Προκειμένου να τονίσει αυτή την ιδιαίτερη σχέση, καθώς και να επικαλεστεί το θείο δικαίωμα των βασιλιάδων, η Κλεοπάτρα χορογράφησε πολύ προσεκτικά όλες τις απαραίτητες τελετουργίες και παρατήρησε τις διάφορες τελετουργίες μετάβασης που συνήθως χορηγούνταν σε έναν νεαρό φαραώ κατά την κατασκευή. Θα ήταν καθόλου ασυνήθιστο για τους Τρεις Μάγους από την Ανατολή να επισκεφτούν τον Καισαρίωνα κατά τη στέψη του το 44 π.Χ.; ακριβώς την ίδια περίοδο του «διασημότερου κομήτη της αρχαιότητας», γνωστού και ως «Αστέρι του Καίσαρα»; 

  

Ιησούς, σημαίνει «γιος της Ίσιδας» Σίγουρα, αυτή η επανάληψη της ιστορίας της «Γέννησης του Ιησού» θα εξηγούσε πολλά ανεξήγητα και ιστορικά μη επαληθευμένα γεγονότα που υποτίθεται ότι έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Κατά την αξιολόγηση όλων των αποδεικτικών στοιχείων, φαίνεται ότι εκείνοι που δημιούργησαν την ιστορία "Γέννηση του Ιησού" ανέλαβαν πολλά πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή του Καισαρίωνα...επειδή ήταν στην πραγματικότητα ο χαρακτήρας του Καισαρίωνα που χρησιμοποιήθηκε ως κεντρική φιγούρα στο συγγραφή της Καινής Διαθήκης. Διαφορετικά, γιατί τα τέσσερα διακριτά κανονικά ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης θα είχαν γραφτεί από συγγραφείς που παραμένουν άγνωστοι μέχρι σήμερα; Για ποιον λόγο, εκτός από την επικάλυψη με τρόπους που προσδίδουν νομιμότητα ο ένας στους φανταστικούς λογαριασμούς του άλλου. Φυσικά, η πρωταρχική και αρχική μυθοπλασία ήταν η "Παρθενογέννηση" του μοναδικού "Γιού του Θεού" σε ένα πιο απίθανο μέρος γνωστό ως Βηθλεέμ, και σε μια απίθανη ομάδα Εβραίων γνωστή ως φυλή του Ιούδα (Εβραίος είναι η συντομογραφία αυτών που προέρχονται από αυτή τη φυλή του Ισραήλ). Επομένως, η αναθεωρημένη ιστορία αντικαθιστά μια εξαιρετικά ταπεινή παρθενική γέννηση με την αληθινή παράνομη βασιλική γέννηση. Αντικαθιστά τον νόμιμο κληρονόμο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Αιγυπτιακής φαραωνικής δυναστείας με τον γιο ενός σεμνού ξυλουργού που μεγάλωσε στη Ναζαρέτ*. Μεταφέρει την ιστορία της γέννησης του Ιησού από τη Βηθλεέμ στην Αλεξάνδρεια. Το πιο σημαντικό, αυτή η αναθεωρημένη ιστορική προοπτική συγκεντρώνει τα βασιλικά γενεαλογικά νήματα και από τις τέσσερις γωνιές της πρώιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτή η νέα αφήγηση παρέχει τόσο την πολιτική όσο και τη φιλοσοφική βάση για την οποία κατασκευάστηκε εξαρχής μια τέτοια σύνθεση. *Η πόλη της Ναζαρέτ δεν αναγνωρίζεται καν από τους ιστορικούς ότι υπήρχε κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού Χριστού. Πρέπει να αναγνωριστεί εξαρχής ότι μια τέτοια συνεχιζόμενη πολυχιλιετής συνωμοσία για την κατασκευή του πιο σημαντικού και βαθύτερα κομμάτι της ιστορίας του δυτικού πολιτισμού διαπράχθηκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους και με μεγάλο σκοπό. Και έτσι έγινε. Είναι η θέση αυτού του δοκιμίου ότι αυτή ήταν η σκόπιμη πρόθεση των ιδρυτών αυτής της νέας θρησκείας, γνωστής ως Χριστιανισμού, η οποία ενσωματώθηκε ως η κρατική θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Η αυτοκρατορία ήταν τόσο αποφασισμένη να συγκεντρώσει ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κάτω από μια θρησκευτική ομπρέλα που διάφορες ευσεβείς και ιερές μορφές από διαφορετικά μέρη του βασιλείου συντέθηκαν σε έναν και μοναδικό «Υιό του Θεού». Η Ρώμη στράφηκε σε όλες τις διάφορες φυλές, έθνη και πολιτισμούς, που επηρέασαν έντονα τα κατακτημένα εδάφη τους, για να αναζητήσει εκείνα τα μεγάλα όντα που είχαν αποκτήσει το καθεστώς της θεότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια νέα θρησκεία σε όλη την αυτοκρατορία, η οποία θα συνδυάζει όλες τις κυρίαρχες θρησκείες, μυθολογίες και φιλοσοφίες που λειτουργούσαν σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μόνο έτσι θα μπορούσαν οι πολλές και διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες και οι αντιμαχόμενες φατρίες να τεθούν υπό τον αποτελεσματικό έλεγχο της Ρώμης. Μόνο έτσι μπόρεσε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας να κυβερνά για αιώνες με τον υψηλό βαθμό ελέγχου που ήταν απαραίτητος για να επιφέρει σχετική αρμονία σε όλο το βασίλειο. Γιατί είναι η νέα θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός που έχει φέρει άνευ προηγουμένου ειρήνη και συνεργασία σε μια απείθαρχη σειρά διαφορετικών πολιτισμών και κοινωνιών, εθνών και κρατών, φυλών και φυλών, θρησκειών και φιλοσοφιών. Απλώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος για τους Ρωμαίους να ζήσουν «ειρηνικά» και αποτελεσματικά από τα λάφυρα όλων των κατακτημένων εδαφών τους από το να τους έχουν όλους να λατρεύουν και να αποδίδουν φόρο τιμής στον ίδιο θεό.

Παρόμοια με την Ίσιδα, η Κλεοπάτρα διέθετε μεγάλες θεραπευτικές δυνάμεις και θεραπευτική σοφία που μάθαινε στα αιγυπτιακά σχολεία μυστηρίου. Η Ίσις συνδέεται με την εσωτερική γνώση της θεραπείας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο θεό ή θεά σε οποιαδήποτε θρησκευτική παράδοση. 

 Στο μεγάλο έπος του Όσιρι και του Σεθ, λέγεται ότι η Ίσις επανέφερε τον Όσιρι στη ζωή για να κυοφορήσει τον γιο της Ώρο. Ο Ώρος ήταν ένα τόσο άρρωστο παιδί που μόνο λόγω των αποκαταστατικών δυνάμεων της μητέρας του όχι μόνο επέζησε, αλλά ευδοκίμησε καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του ως βασιλιάς και θεός του ουρανού σε όλη την Αίγυπτο. Ομοίως, η Κλεοπάτρα είχε μια πολύ παρόμοια μοίρα σχετικά με τον βίαιο θάνατο του Ιουλίου Καίσαρα από δολοφόνους της Ρωμαϊκής Γερουσίας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν για την Κλεοπάτρα ό,τι ο Όσιρις για την Ίσιδα, ειδικά όσον αφορά την προδοσία και τον σκληρό θάνατο που υπέστησαν οι δύο άνδρες. Επιπλέον, η Κλεοπάτρα αναγκάστηκε να προστατεύσει τη ζωή του γιου της Καισαρίωνα, όπως η Ίσις έσωσε τη ζωή του γιου της Ώρου. Από αυτή την άποψη, είναι γνωστό ότι η Κλεοπάτρα δολοφονήθηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες που μπήκαν στους ιδιωτικούς της θαλάμους και στη συνέχεια διέδωσαν μια ιστορία αυτοκτονίας από τον Ασπ για να κρύψουν τη δειλή τους πράξη. Θα ακολουθούσε πολύ λογικά ότι η Κλεοπάτρα δίδαξε στον Καισαρίωνα τις ίδιες θεραπευτικές πρακτικές και πειθαρχίες, οι οποίες στη συνέχεια προσκολλήθηκαν σε αυτόν σε όλη του τη ζωή ως Ιησούς Χριστός. Όπως η μητέρα, όπως ο γιος, και αυτό το αποδεικτικό στοιχείο παρέχει μια εξαιρετικά σημαντική σύνδεση μεταξύ του Καισαρίωνα και του Ιησού. Αν όχι, πώς απέκτησε ο Ιησούς τη γνώση και τη θεραπευτική του δύναμη; Από τη μητέρα του Κλεοπάτρα, ασφαλώς, που φημιζόταν για την απόκοσμη ομορφιά και τη λαμπρότητά της, καθώς και από το εξαιρετικά προνομιακό μαθησιακό περιβάλλον της νιότης της στην Αίγυπτο. Υπάρχουν επίσης οι μεγάλες πνευματικές παραδόσεις της Ινδίας, όπως θα δούμε, οι οποίες έχουν συμβάλει πολύ στην ικανότητά της να θεραπεύει με θαύματα και να θεραπεύει με την Αγιουρβεδική σοφία. Ο Καισαρίων είχε αρκετά γενεαλογία με σκέλη που προέρχονταν από ρωμαϊκές, αιγυπτιακές και ελληνικές βασιλικές γραμμές. Ο Καισαρίων μεγάλωσε σε μια οικογένεια που περιελάμβανε έναν μικρότερο δίδυμο αδερφό και μια αδελφή που παίζουν και οι δύο πολύ σημαντικούς ρόλους σε αυτή τη νέα ιστορία για τον Ιησού Χριστό. Τα δίδυμα γεννήθηκαν από τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα που είχαν δημιουργήσει μια αναγκαία και επείγουσα σχέση για πολιτικούς, στρατιωτικούς και οικονομικούς λόγους. Τα ονόματά τους ήταν Αλέξανδρος Ήλιος και Κλεοπάτρα Σελήνη Β'. Ο Αλέξανδρος ήταν επίσης γνωστός ως Δίδυμος ή Θωμάς (που σημαίνει «ο δίδυμος») και περιγράφεται ως εξής: Ο Αλέξανδρος Ήλιος (ελληνικά: ο Αλέξανδρος Ήλιος, 25 Δεκεμβρίου 40 π.Χ. – πιθανώς μεταξύ 29 π.Χ. και 25 π.Χ.) ήταν Πτολεμαϊκός πρίγκιπας και ήταν ο πρωτότοκος γιος της Πτολεμαϊκής Ελληνίδας βασίλισσας Κλεοπάτρας Ζ΄ της Αιγύπτου και του ρωμαϊκού τριήμερου Μάρκου Αντώνιου. Η δίδυμη της ήταν η Κλεοπάτρα Σελήνη Β'. Ήταν ελληνικής και ρωμαϊκής καταγωγής. Η Κλεοπάτρα τον ονόμασε Αλέξανδρο προς τιμήν της μακεδονικής κληρονομιάς του και του παππού του από τη μητέρα του. Το δεύτερο όνομά του στα αρχαία ελληνικά σημαίνει "Ήλιος". ήταν το αντίστοιχο του μεσαίου ονόματος της δίδυμης αδερφής της, Selene, που σημαίνει «Φεγγάρι».

 Η Κλεοπάτρα Σελήνη II περιγράφεται ομοίως από την ίδια πηγή ως εξής: "Η Κλεοπάτρα Σελήνη Β' (ελληνικά: η Κλεοπάτρα Σελήνη, 25 Δεκεμβρίου 40 π.Χ., οπουδήποτε από τις 9 Μαρτίου 5 π.Χ. Η βασίλισσα των Πτολεμαίων Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου και ο Ρωμαίος τριήμερος Μάρκος Αντώνιος. Ήταν η αδελφική δίδυμη του πρίγκιπα των Πτολεμαίων Αλέξανδρος Ήλιος. Το μεσαίο όνομά της στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «φεγγάρι», που είναι το αντίστοιχο του μεσαίου ονόματος του δίδυμου αδερφού της Ήλιου. σημαίνει «ήλιος» Ήταν ελληνικής και ρωμαϊκής καταγωγής. Η Κλεοπάτρα γεννήθηκε, μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στα τέλη του 34 π.Χ., κατά τις Δωρεές της Αλεξάνδρειας, διορίστηκε κυρίαρχος της Κυρηναϊκής και της Λιβύης. (Πηγή - Cleopatra Selene II) Ο Θωμάς και η Σελήνη (γνωστή και ως Μαγδαληνή) ήταν και οι δύο εξαιρετικά αφοσιωμένοι στον Καισαρίωνα και έπαιξαν σημαντικούς ρόλους σε όλη τη δημόσια διακονία του Ιησού του Χριστού, όπως θα δούμε αργότερα σε αυτήν την αφήγηση. Προτομή της Κλεοπάτρας Σελήνης Β' δίπλα στο Άγαλμα της Ελευθερίας Ο ΚΑΙΣΑΡΙΩΝ πηγαίνει στην Ινδία Ένα κρίσιμο μέρος αυτής της ιστορίας συμβαίνει όταν η Κλεοπάτρα κανονίζει να σταλεί ο Καισαρίωνας από την Αίγυπτο και να μεταφερθεί λαθραία στην Ινδία υπό την προστασία ενός πολύ πλούσιου Εβραίου εμπόρου κασσίτερου, του Ιωσήφ της Αριμαθίας και του βασιλικού του ξαδέλφου, Παντρεμένου. Καθώς έφευγε από τα προελαύνοντα στρατεύματα του Οκτάβιου, του μελλοντικού αυτοκράτορα Αυγούστου, ο Καισαρίων μπορούσε να προστατευτεί μόνο αν φύγει από την περιοχή του κόσμου γνωστή ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αυτό απαιτούσε να πάει ανατολικά, όπως στην Άπω Ανατολή, και έτσι η Ινδία έγινε η μελλοντική του πατρίδα καθώς το πεπρωμένο του ήταν να διδάξει τον εαυτό του στους τρόπους της ανατολικής πνευματικότητας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χριστιανισμός μοιάζει περισσότερο με τον ηθικό κώδικα του Βουδισμού από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Πράγματι, ο Καισαρίωνας (γνωστός και ως Ιησούς ο Χριστός) κατοικούσε σε ένα θιβετιανό βουδιστικό μοναστήρι στο Hemis, στο Ladakh, που βρίσκεται στην ινδική πολιτεία Τζαμού και Κασμίρ. Εκεί στο μοναστήρι, ως νέος, ο Καισαρίων έμαθε όλους τους τρόπους, τις γραφές, τις τελετουργίες και τις ιεροτελεστίες που σχετίζονται με τον Βουδισμό. Όταν τελικά επέστρεψε στη Δύση για να ξεκινήσει τη δημόσια διακονία του, διέδωσε τις διδασκαλίες του Βούδα που είχαν περάσει πάνω από 500 χρόνια νωρίτερα σε μεγάλο μέρος της Ανατολής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ινδία και σε άλλα μέρη της Ανατολής, είναι γνωστό ότι ο Άγιος Ίσσα, όπως ήταν γνωστός τότε ο Καισάριος, έγινε οπαδός των ινδουιστικών πνευματικών παραδόσεων του διαλογισμού και της μαθητείας. Κάθε μεγάλος πνευματικός δάσκαλος προέρχεται από τη μαθητεία σε έναν άλλο μεγάλο πνευματικό δάσκαλο, και ο Ιησούς ο Χριστός δεν ήταν εξαίρεση. Ποιος ήταν ο Γκουρού του Καισαρίωνα (γνωστός και ως Ιησούς ο Χριστός) δεν γνωρίζουμε, αλλά αυτή η έλλειψη γνώσης από την πλευρά μας δεν τον απαλλάσσει από το να καθοδηγηθεί από κάποιον που είχε ήδη επιτύχει την τέλεια Αυτοπραγμάτωση. Υπάρχουν άφθονες ιστορικές μαρτυρίες ότι ένας Άγιος Ίσσας από τη Δύση έκανε τον γύρο της Ανατολής την εποχή της παραμονής του Καισαρίωνα. Έχει περιγραφεί με μεγάλη λεπτομέρεια και με διάφορους τρόπους, επομένως η ιστορική καταγραφή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ακόμη και η φυσιογνωμία του έχει περιγραφεί επαρκώς ώστε να διακρίνει κανείς τα χαρακτηριστικά της εξαιρετικά μοναδικής και βασιλικής γενεαλογίας του σε περιπτώσεις όπου τα φυσικά του χαρακτηριστικά έχουν περιγραφεί σε διάφορα γραπτά αυτής της περιόδου. Το Κασμίρ, πρέπει να σημειωθεί, ήταν η αρχική υποσχεμένη γη της αρχαίας φυλής του Ισραήλ και ήταν πραγματικά, όπως είναι πάντα, μια «γη του γάλακτος και του μελιού». Στην πραγματικότητα, οι χαμένες φυλές του Ισραήλ κατέληξαν εκεί, όπως έχει αποδειχτεί οριστικά από αρκετούς συγγραφείς που έχουν ερευνήσει εκτενώς αυτό το θέμα. Για παράδειγμα, στο βιβλίο του με τίτλο Ο Ιησούς πέθανε στο Κασμίρ: Ο Ιησούς, ο Μωυσής και οι Χαμένες Δέκα Φυλές του Ισραήλ, ο Andreas Faber Kaiser υποστηρίζει πειστικά ότι οι τόποι ταφής του Ιησού και του Μωυσή πρέπει να βρίσκονται στα βουνά του Κασμίρ. Φωτογραφία ταφικού γλυπτού με έντονες ουλές και στα δύο πόδια Για όσους δεν μπορούν να δουν τις εμφανείς ουλές, εδώ είναι μια άλλη φωτογραφία με καλύτερο φωτισμό για να τις δείτε: Γλυπτό που βρέθηκε στον τάφο του Ιησού στο Κασμίρ δείχνοντας σημάδια στα πόδια του Αυτό ολοκληρώνει την πρώτη μας δόση στο "CAESARION: The Greatest Story Ever Told". Ο σκοπός αυτού του πρώτου κομματιού είναι να καταλύσει μια νέα διαδικασία σκέψης γεμάτη με κριτική σκέψη και κοινή λογική σχετικά με το "The Greatest Story Ever Told" για τον Ιησού Χριστό. Σκοπεύουμε να μην προσβάλουμε τις θρησκευτικές ευαισθησίες ή τις πεποιθήσεις κανενός. μόνο για να ενθαρρύνει έναν νέο τρόπο σχέσης με την ιστορία του Χριστού που αποδεικνύεται πολύ πιο εντυπωσιακός.

Μετάφραση της Γκούκλ απο τα Γαλλικά

 https://numidia-liberum.blogspot.com/2023/04/jesus-est-il-ne-en-tant-que-cesarion.html