Ένας οικτρός "ήρωας" στην χώρα της Τραγωδίας...Καραγκιόζης...
Αν υπήρχε στην Πατρίδα μας πνευματικός κόσμος με αξιοπρέπεια κι ουσιαστική γνώση της Αρχαίας και Νεώτερης Γραμματείας, θα έπρεπε να έχει απαιτήσει την κατάργηση αυτής της άθλιας φιγούρας με το τούρκικο όνομα και τ' ανάλογα χαρακτηριστικά, η οποία φέρεται ως λαϊκός ήρωας!
Για την ιστορία, ο Καραγκιόζης είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του παραδοσιακού τουρκικού Θεάτρου Σκιών (τ' όνομά του -Karagöz- σημαίνει Μαυρομάτης).
Στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, η πρώτη παράσταση δόθηκε το 1809 στα Ιωάννινα κι οι πρώτοι Καραγκιοζοπαίχτες ήταν Τσιγγάνοι κι Εβραίοι. Έκτοτε, το θέαμα διαδόθηκε κι άρχισε να παίζεται στην ελληνική γλώσσα, περιλαμβάνοντας και θέματα από την ελληνική παράδοση.
Από τότε, ο Καραγκιόζης γίνεται λαϊκός ήρωας των Ελλήνων (!!!) κι εκπροσωπεί τον εξαθλιωμένο ραγιά ο οποίος, με πονηριά προσπαθεί να επιβιώσει στο περιβάλλον της Τουρκοκρατίας, υπό την απειλή και τον φόβο του Σουλτάνου.
Ο νέος "ήρωας" των Ελλήνων είναι καμπούρης, φαλακρός, έχει τεράστια μύτη, είναι ρακένδυτος, πεινασμένος, ξυπόλητος, μικροκλέφτης, μικροαπατεώνας...
Ένα μικρο/τίποτα που ζει με την ταλαίπωρη οικογένειά του σ' ετοιμόρροπη παράγκα...
Αυτός ο άθλιος Καραγκιόζης (ελληνιστί Μαυρομάτης), αποτελεί τη χειρότερη μορφή/καρικατούρα που θα μπορούσε να δωθεί σε λαϊκό ήρωα ενός λαού. Όλα όσα συνθέτουν την εικόνα του: δυσμορφία, κουτοπονηριά, φτώχεια, καρπαζιά, φόβος, δουλικότητα, υποταγή, μιζέρια... είναι στοιχεία που σημειοδοτούν την ασχήμια στο έπακρον! Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα στοιχεία "κυτταροποιούνται" μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο, ώστε ο σημερινός Νεοέλληνας καταντά να ενστερνίζεται τον καμπούρη φουκαρά και ν' απαρνιέται τον "είδωλολάτρη" πρόγονό του!
Εν ολίγοις,
ο Καραγκιόζης ΔΕΝ είναι ήρωας, ούτε καν λαϊκός, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τον Ελληνα, και κυρίως ΔΕΝ έχει θέση στην Ελληνική παράδοση, εκεί όπου από την αρχή του Χρόνου κυριαρχεί το κάλλος που πηγάζει από τους αληθινούς Ήρωες, τις Νύμφες και τα ερωτικά τους μειδιάματα...
Αλλά εμείς, φαίνεται πως έχουμε αποδεχθεί τον ρόλο του ραγιά κι ως άξιοι Καραγκιοζο/συνεχιστές, έχουμε συνηθίσει να στεκόμαστε πίσω από τον μπερντέ και ν' απολαμβάνουμε μ' ενδιαφέρον όσα διαδραματίζονται στη διαχρονική παράγκα του άθλιου Καραγκιόζη. Ίσως αυτά μας αξίζουν, καθώς έχουμε ξεπέσει από αξίες και ξεμείναμε από ήρωες, έστω και λαϊκούς...
Σ.Μ.Μ.
Σημ. : Ευχαριστώ την αγαπημένη μου φίλη, Μέδουσα, που έδωσε έναυσμα να ξεδιπλωθούν αυτές οι σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου