Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Ἡ Τουρκία προκαλεῖ στό Αἰγαίο. Ἀγνοεῖ τήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα καί ἀνακηρύττει αὐθαίρετα ΑΟΖ. Γιατί ἡ Ἑλλάς ἀκόμη δέν ἔχει ἀνακηρύξει τήν δική της τόσα χρόνια; Ποιός ἦταν ὁ πρώτος ἡγέτης πού ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ὑφαλοκρηπίδα; Καί ποιός ὑπῆρξε ἑκείνος πού πρώτος ξεκίνησε ἔρευνες γιά πετρέλαιο;

Ἡ Σύμβασις τῆς Γενεύης τό 1958 καθιέρωσε στό Διεθνές Δίκαιο τήν ἔννοια τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” ὡς ἑξῆς:

- Ἡ “ὑφαλοκρηπίδα”  ἑνός παρακτίου κράτους εἶναι ὁ βυθός καί τό ὑπέδαφος τῶν ὑποθαλασσίων περιοχῶν πού βρίσκονται πέ­ραν τῆς «αἰγιαλίτιδος ζώνης» του καί φθάνουν σέ βάθος βυθοῦ με­χρι 200 μ. ἤ καί “πέραν αὐτοῦ”, ἐφ’ ὅσον τό βάθος ἐπιτρέπει τήν ἐκ­­­­μετάλλευσι τῶν φυσικῶν πηγῶν.

- Τά κυριαρχικά δικαιώματα ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος εἶναι γιά κά­θε παράκτιο κράτος «ἀποκλειστικά», μέ σκοπό τήν ἐξερεύνησι καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου της. Δηλαδή, ἡ ὑφαλο­κρη­πί­δα ἀποτελεῖ τήν “φυσική προέκτασι” τοῦ παρακτίου κράτους “ὑ­­πο­θαλασσίως”.

- Τό παράκτιο κράτος γιά νά ἀσκήση τά κυριαρχικά του δι­και­ώ­ματα στήν ὑφαλοκρηπίδα, πρέπει νά τά ἀνακηρύξη ἐπισή­μως στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ Ἑλλάς ὑπέγραψε τήν Σύμβασι τῆς Γενεύης ἀλλά δέν τόλ­μησε ν’ ἀνακηρύξη τά κυριαρχικά δικαιώματά της στήν “ὑφα­λο­κρη­πίδα” της. Ἀντιθέτως τό ἐπόμενο ἔτος -1959- ἡ τότε Κυβέρνησις Κ. Καρα­μανλῆ δημοσίευσε τόν Νόμο 3948/59 (ΦΕΚ 68), ὁ ὁποῖος ἔδιδε πε­ριο­­ρισμένο δικαίωμα ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως: «…ἐπί τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, ὡς καί τοῦ ὑποθαλασσίου ἐδαφικοῦ ἀντερείσματος τῆς αἰγια­λί­τι­δος ζώνης τοῦ ἐξικνουμένου μέχρι τῆς κοίτης τῆς ἀνοικτῆς θα­λάσ­σης».

Δηλαδή, παρότι τό Διεθνές Δίκαιο, μᾶς παραχωροῦσε κυ­ρια­ρχι­κά δικαιώματα στήν “ὑφαλοκρηπίδα”, ὁ Νόμος 3948/59 τά περιό­ριζε μόνον στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”. Γιατί; Διότι φο­βόταν ἡ Ἑλ­λάς τήν Τουρκία, ἡ ὁποία ἐπέμενε ὅτι στό Αἰγαῖο δέν ἰσχύουν οἱ κα­­νόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διότι ἐπικρατοῦν “εἰδι­κές συνθῆ­κες”, ἀφοῦ εἶναι “περίκλειστη θάλασσα” καί οἱ νῆσοι του στε­ροῦ­νται… ὑφαλοκρηπίδος!...

Ν.Δ. 142/1969: Ἡ πρώτη δια­­κήρυξις κυριαρχίας στήν ὑφα­λοκρηπίδα

 Στίς 13 Μαρτίου 1969 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τόλμησε ὅτι δέν εἶχε τολμήσει κανείς ἡγέτης ἀπό δεκαετίας: Στό ΦΕΚ 48 δημοσιεύτηκε τό Ν.Δ. 142/69 «Περί ἐρεύνης καί ἐκ­μεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλού­του». Τό περιεχόμενό του ἦταν παραπάνω ἀπό σαφές:

 Ἄρθρον 1

       Εἰς τό ἄρθρον 1 τοῦ Μεταλλευτικοῦ Κώδικα καί μετά τήν πα­ράγραφο 6 αὐτοῦ, προστίθεται παράγραφος 6α, ἔχουσα ὡς ἀκο­λούθως:

1. Τό Δημόσιον ἔχει ὡσαύτως τό ἀποκλειστικόν δικαίωμα ἐ­ρεύ­­νης καί ἐκμεταλλεύσεως πάντων τῶν μεταλλευτικῶν ὀρυκ­τῶν, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ὑδρογονανθράκων ἐν στε­ρεᾷ, ὑγρᾷ καί ἀεριῶδει καταστάσει, ὡς καί τῶν λατομικῶν τοι­ού­των, τῶν ἀπαντωμένων:

        α) Ἐπί τοῦ ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθοῦ τῆς θα­λάσσης ἤ ὑπ’ αὐτόν.

        β) Ἐπί τοῦ καί πέραν τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης βυθοῦ τῆς θα­λάσ­σης ἤ ὑπ’ αὐτόν, τοῦ συνεχομένου ἤ παρακειμένου μετά τῆς ἠπειρωτικῆς ἀκτῆς ἤ νήσων καί εἰς βάθος 200 μέτρων ἀπό τῆς ἐ­πιφανείας τῆς θαλάσσης, ἔτι δέ καί πέραν τοῦ τελευταίου τού­του, ὅπου τά ὑπερκείμενα ὕδατα ἐπιτρέπουσι τήν ἄνω ἔρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν, τουτέστιν ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος, ὡς αὕ­τη νοεῖται καί προσδιορίζεται ὑπό τῶν κεκυρωμένων διά νό­μου διεθνῶν συμβάσεων.

    

   Εἰς περίπτωσιν καθ’ ἦν ἡ ἀνωτέρω ὑφαλοκρηπίς παράκειται τοῦ ἐδάφους τῆς Ἑλλάδος καί ἑτέρου τινός Κράτους, ὁμόρου ἤ οὕ­τινος αἱ ἀκταί κεῖνται ἔναντι τῶν Ἑλληνικῶν ἀκτῶν, διά τόν καθορισμόν τῶν ὁρίων τῆς ὑφαλοκρηπίδος ταύτης θά τυγ­χά­νουν ἐφαρμογῆς οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

2. Αἱ διατάξεις τῆς προηγουμένης παραγράφου ἐφαρμόζο­νται καί διά τήν ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν μεταλλευτικῶν καί λα­τομικῶν ὀρυκτῶν εἰς τόν πυθμένα λιμνῶν ἡ ὑπ’ αὐτόν.
3. Δικαιώματα ἐξ ἀδείας μεταλλευτικῶν ἐρευνῶν ἤ παρα­χωρήσεως μεταλλείου, κτηθέντα μέχρι τῆς δημοσιεύσεως πα­ρό­ντος ἐπί ὑποθαλασσίων περιοχῶν ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώ­νης ὡς καί ἐπί ὑπολιμνίων τοιούτων δέν θίγονται ὑπό τῶν δια­τά­ξεων τοῦ παρόντος.
4. Τό κατά τάς ἀνωτέρω διατάξεις δικαίωμα τοῦ Δημοσίου ­ἀσκε­ῖται κατά τάς περί μεταλλείων καί λατομείων τοῦ Δημο­σίου ἰσχύουσας διατάξεις.
5. Εἰς περίπτωσιν ἐκχωρήσεως τοῦ ὡς ἄνω δικαιώματος τοῦ Δημοσίου διά Συμβάσεως, ἐπιτρέπεται ἡ ἀναγκαστική ἀπαλλο­τρίωσις παρακτίου ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας διά τήν ἐκτέλεσιν πά­σης φύσεως ἔργων ἤ ἐγκαταστάσεων ἀναγκαιουσῶν διά τήν ἔ­ρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν τηρουμένης τῆς ἐκάστοτε ὁριζομέ­νης διαδικασίας ἐπί μεταλλείων περί ἀναγκαστικῆς ἀπαλλο­τρι­­ώ­σεως ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας.

 Ἄρθρον 2

     Ἡ παράγραφος 3 τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ Ν.Δ. 3948/59 «περί ἀναζη­τή­σεως ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως ὑδρογονανθράκων ἐν ὑ­γρᾷ καί ἀεριώδει καταστάσει» καταργεῖται.

 Ἄρθρον 3

     Ἡ ἰσχύς τοῦ παρόντος ἄρχεται ἀπό τῆς δημοσιεύσεώς του εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Μαρτίου 1969»

 Ὁ ἀνωτέρω Νόμος δηλαδή, ἀπετέλεσε ἐπισήμως τήν πρώτη δια­­κήρυξι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μας στήν Ἑλληνική ὑφα­λοκρηπίδα:

* Κατοχύρωνε τό “ἀποκλειστικό δικαίωμα” ἐρεύνης καί ἐκ­με­ταλ­λεύ­σεως ἀπό τήν Ἑλλάδα.

* Ἔδιδε τόν ὁρισμό τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” καί ἀνακήρυττε τήν κυ­ρια­ρχία τῆς Ἑλλάδος ἐπ’ αὐτῆς.

* Ἀπέρριπτε τίς ἀντιρρήσεις τῆς Τουρκίας μέ τήν ξεκάθαρη ἀ­πά­ντη­σι τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

* Καταργοῦσε τόν δειλό νόμο 3948/59 πού περιόριζε τά δικαιώ­ματά μας μόνο στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.

* Ἔθετε τό νομικό πλαίσιο γιά τήν ἔρευνα καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυ­κτοῦ πλούτου τοῦ Αἰγαίου μας καί κυρίως τοῦ πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου.

 

περισσότερα στο: https://eoniaellhnikhpisti.blogspot.com/2019/12/blog-post_10.html?spref=fb&fbclid=IwAR0sjccLZC3z_x3cO7HvfzbgS1aqYiYo7Q_JGBQSbqvPr723nrK3Ttf7bac