ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ - ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ
Πηγές: (Ηροδότου Ιστορία- Πλουτάρχου Βίοι)
Η λέξη Ζεϊμπέκικο έχει πρώτο συνθετικό την κλητική του Ζεύς "Ζέυ", το δεύτερο συνθετικό είναι παραφθορά της λέξης Βάκχος, ( Ζευ-βάκχικο - Ζευβέχικο- Ζευμπέκικο ) και συμβολίζει κατά κάποιο τρόπο μια αναζήτηση για την ένωση του πνεύματος με το γήινο σώμα. Χορεύονταν προς τιμήν του Δια και του Διονύσου.
Οι χορευτές με τα χέρια τους προσομοιάζουν το σύμβολο του Διός το γεράκι που απλώνει τα φτερά του, αναζητεί σιγά σιγά την λεία του κατεβαίνοντας σε κυκλική τροχιά πρός το έδαφος, όταν την εντοπίσει, την αρπάζει, συμβολικά το σφηνάκι με το στόμα του - ραμφος του, ερχόμενο σε επαφή με τα γήινα, το πίνει, έτσι υπό την επήρεια του Βάκχου καί της μουσικής επέρχεται διονυσιακή έκσταση.
Όπως μας εξιστορεί ο Πλούταρχος, γυρίζοντας νικητής ο Θησέας από την Κρήτη πέρασε πρώτα από τη Νάξο, όπου άφησε την Αριάδνη και πρίν γυρίσει στην Αθήνα πέρασε από τη Δήλο.
Εκεί αφού προσέφερε θυσία στον Απόλλωνα χόρεψε τον Γεράνιο χορό πρός τιμήν του Διά ο οποίος είχε πολλές περιστροφές και ελιγμούς, κάτι που επιβεβαιώνεται και απο αρχαιολογικά ευρήματα που παρουσιάζουν έναν νεαρό άνδρα να χορεύει ζεϊμπέκικο υπό την συνοδεία αυλού σε αγγείο κλασσικής εποχής (βλέπε εικόνα).
Onesicritos Astypalean
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου