Με ένα δημοσίευμα ύμνο στην αρχαία ελληνική τέχνη, η αρθρογράφος του BBC Natalie Haynes επισημαίνει στο βρετανικό κοινό ότι τα αγάλματα που θαυμάζουν σήμερα στα μουσεία δεν ήταν πάντα φτιαγμένα από κατάλευκο μάρμαρο.
Όπως εξηγεί η Heynes τα ανεκτίμητα αυτά έργα τέχνης αποτελούσαν κατα την έναρξη της δημιουργίας τους «μία έκρηξη χρώματος και φανταχτερής διακόσμησης», κάτι που σημαίνει ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε σχηματίσει λάθος εικόνα στο μυαλό μας για τον αρχαίο κόσμο.
Διαβάστε παρακάτω το άρθρο της Heynes όπως δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του BBC
«Όταν ο Βικτωριανός ζωγράφος Lawrence Alma-Tadema παρουσίασε για πρώτη φορά το έργο του "Ο Φειδίας δείχνει τη ζωφόρο του Παρθενώνα σε φιλους" πρέπει να υπήρξε μία ευχάριστη "κυκλικότητα": ένας ζωγράφος αποκαλύπτει με υπερηφάνεια τον νέο του πίνακα για έναν γλύπτη που αποκαλύπτει με υπερηφάνεια το νέο του γλυπτό. Ήταν το 1868 και, στα μάτια του σύγχρονου θεατή ο πίνακας φαίνεται αρκετά αθώος. Ο Φειδίας, ο γενειοφόρος γλύπτης, στέκεται μπροστά στη Ζωφόρο του Παρθενώνα - τις φιγούρες της οποίας, ανθρώπινες και ζωικές, θα μπορούσε να μελετήσει λεπτομερώς ο Alma-Tadema στο Βρετανικό Μουσείο.
Αυθεντίες της Αθήνας του 5ου αι. θαυμάζουν την εκπληκτική δουλειά του γλύπτη: τις πτυχές των υφασμάτων, το απίστευτο βάθος (σε κάποια σημεία τέσσερα άλογα καλπάζουν το ένα δίπλα στο άλλο μόλις σε λίγα εκατοστά μαρμάρου). Οι θεατές μπορεί επίσης να σχολιάζουν τα σκούρα, πανέμορφα χρώματα που «ζωντανεύουν» το γλυπτό.
Ο πίνακας του Alma-Tadema «Ο Φειδίας δείχνει την ζωφόρο του Παρθενώνα σε φίλους»
Ο Alma-Tadema έκανε μια τολμηρή δήλωση με αυτόν τον πίνακα: το χρώμα είχε χαθεί τελείως από τα γλυπτά όταν αυτά παρουσιάστηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. Πάνω από δύο χιλιετίες καιρικών φαινομένων και πολέμου είχαν αποχρωματίσει τελείως το μάρμαρο, λευκαίνοντάς το. Από τον 18ο αιώνα και μετά, πολλοί σημαντικοί ιστορικοί τέχνης προτιμούσαν ακριβώς έτσι τα πράγματα: Συγγραφείς όπως ο Johann Joachim Winckelmann -του οποίου το δίτομο βιβλίο ιστορίας της αρχαίας τέχνης εκδόθηκε το 1764- αρέσκονταν να φαντάζονται τα αρχαία γλυπτά ως ένα ενιαίο σύνολο πανέμορφου, λαμπερού λευκού.
Ο Winckelmann θαύμαζε ιδιαίτερα τα ρωμαϊκά μαρμάρινα αντίγραφα των ελληνικών χάλκινων αγαλμάτων: οι Ρωμαίοι συχνά αντέγραφαν σε μάρμαρο τα ελληνικά πρωτότυπα. Μπορεί κανείς να ξεχωρίσει το μαρμάρινο αντίγραφο ενός χάλκινου έργου αν περιλαμβάνει μια φιγούρα που στηρίζεται σε κάτι: για παράδειγμα, έναν κορμό δέντρου ή ένα ραβδί. Ή ίσως υπάρχει ένα μικρό κομμάτι μαρμάρου που ενώνει τα δύο πόδια μαζί. Το μάρμαρο δεν έχει την αντοχή εφελκυσμού του χαλκού, επομένως απαιτεί επιπλέον στήριξη για να διατηρήσει σταθερές τις φιγούρες.
Περισσότερα στο : https://www.msn.com/el-gr/news/culture/%cf%84%ce%bf-bbc-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%8e%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b7-%c2%ab%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b8%ce%b5%ce%bd%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%b5-%ce%b5%ce%ba%ce%b8%ce%b1%ce%bc%ce%b2%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1%c2%bb/ar-AAv6jfo?li=BBqxHCu&ocid=SK2MDHP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου