ΣΚΟΠΙΑ: Η πληθυσμιακή κατάστασις εις το κράτος των Σκοπίων. Ιστορική άποψις και σημερινή πραγματικότης.

Η πληθυσμιακή κατάστασις εις το κράτος των Σκοπίων. Ιστορική άποψις και σημερινή πραγματικότης. 

Του Κωνσταντίνου Βαβούσκου

Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Σχολής Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Θράκης. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επίτιμος δικηγόρος των δικηγορικών συλλόγων Θεσσαλονίκης και Κομοτηνής.

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝ. ΒΑΒΟΥΣΚΟΣ
(Δράμα 18.11.1921 – Θεσσαλονίκη 10.02.2012)

Ο γεννημένος στη Δράμα, αλλά με καταγωγή από το Κρούσοβο, Κωνσταντίνος Αν. Βαβούσκος σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από την οποία έλαβε πτυχίο το 1947. Με υποτροφία της ΕΜΣ, συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και το Φράϊμπουρκ της Γερμανίας. Διδάκτωρ του Δικαίου του Πανεπιστημίου των Παρισίων (1952). Πρώτος Επιστημονικός συνεργάτης του νεοϊδρυθέντος Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (1953-1964) και δικηγόρος Θεσσαλονίκης από το 1955.Υφηγητής (1957) και καθηγητής του Αστικού Δικαίου από το 1969, της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης της οποίας διετέλεσε και Κοσμήτωρ (1974-1978). Μέλος της Εταιρείας από τη δεκαετία του 1950, εξελέγη για πρώτη φορά στο Διοικητικό Συμβούλιο το 1970 και συνέχισε εκλεγόμενος για τριανταέξι χρόνια. Αναδείχθηκε Πρόεδρος της ΕΜΣ για μια τριακονταετία (1976-2006), Πρόεδρος του ΙΜΧΑ και εξελέγη Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Συνέγραψε πληθώρα μελετών νομικού περιεχομένου, ενώ ασχολήθηκε ιδιαίτερο ζήλο με την ιστορία της Μακεδονίας, του βόρειου ελληνισμού και κυρίως με το Μακεδονικό Ζήτημα, όπως αυτό εξελίχθηκε ως σήμερα. Συνέγραψε μελέτες, άρθρα, και ανακοινώσεις σε συνέδρια, έδωσε ποικίλες διαλέξεις σε όλο τον κόσμο υπερασπιζόμενος τα ελληνικά δίκαια.

A) Iστορικόν

Κατά τα τελευταία έτη της Τουρκοκρατίας, η σημερινή περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας, της βουλγαρικής Μακεδονίας και του κράτους των Σκοπίων απετελείτο από τρία (Τουρκικά) βιλαέτια (από τρείς νομούς) δηλ. από το βιλαέτιον Θεσσαλονίκης, το βιλαέτιον Μοναστηρίου και το βιλαέτιον Σκοπίων. Από τα τρία αυτά βιλαέτια, τα μεν δύο (δηλ. το της Θεσσαλονίκης και το του Μοναστηρίου) ωνομάζοντο «μακεδονικά», το δε τρίτον (δηλ. των Σκοπίων) «αλβανικόν». Εκ τούτων συνάγεται ότι αι τουρκικαί αρχαί εγνώριζον, αυτό το οποίον δεν θέλουν ή προφασίζονται ότι δεν γνωρίζουν οι Σκοπιανοί, ότι δηλ. εις το κράτος των, το οποίον ονομάζουν «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ένα μικρό μόνον τμήμα της (ιστορικής και πραγματικής) Μακεδονίας υπάρχει και αυτό εις το νότιον τμήμα του κράτους των, δηλ. εις το βόρειον τμήμα του τέως βιλαετίου του Μοναστηρίου. Την πόλιν του Μοναστηρίου ονομάζουν Μπίτολα, αλλά τόσον η ονομασία «Μοναστήριον», όσον και η ονομασία «Μπίτολα» είναι ελληνικαί. Ως προς μεν τη ελληνικότητα της ονομασίας «Μοναστήριον» δεν χωρεί ερμηνεία, διότι είναι αυταπόδεικτος, ως προς δε την ελληνικότητα της ονομασίας «Μπίτολα» ισχύουν τα εξής: Κατά την βυζαντινήν περίοδον η πόλις (η οποία είναι αρχαία μακεδονική ιδρυθείσα υπό του βασιλέως Φιλίππου ως Ηράκλεια η Λυγκηστίς, όπου ως γνωστόν κατέφυγεν ο νεαρός Αλέξανδρος μετά την λογομαχίαν του με τον πατέρα του Φίλιππον κατά την τελετήν των γάμων αυτού του πατρός του Φιλίππου με την ανεψιάν του στρατηγού Αττάλου Κλεοπάτραν-Ευρυδίκην) ωνομάσθη Βουτέλιον, ονομασία η οποία εχρησιμοποιείτο και χρησιμοποιείται απλοελληνικώς υπό των Ελλήνων και των (κατά τους Σλαύους κατοίκους) «γραικομάνων» κατοίκων του ως Βιτώλια, ονομασία την οποίαν οι σλαυόφωνοι (Βούλγαροι και Σέρβοι) αντέγραψαν ως «Μπίτολα».

Διοικητής των «μακεδονικών» βιλαετίων διετέλεσε κατά τα τελευταία έτη της Τουρκοκρατίας, με έδραν την Θεσσαλονίκην, ο εκτουρκισθείς Ελλην εκ της νήσου Λέσβου Χιλμή Πασάς, ο οποίος τον Μάρτιον του 1905 προέβη εις την καταμέτρησιν του πληθυσμού (δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό την εποπτείαν της Ρωσίας και Αυστροουγγαρίας) των δύο μακεδονικών βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου.

Κατά την διενεργηθείσαν λοιπόν στατιστικήν του πληθυσμού των δύο μακεδονικών βιλαετίων Θεσσαλονίκης – Μοναστηρίου (γνωστήν πλέον ως στατιστικήν του Χιλμή Πασά) χρησιμοποιηθείσαν ευρέως υπό των ασχοληθέντων με την ιστορίαν των Βαλκανίων [η στατιστική αύτη εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα Ηassir (Νο 974/1904) και ανεδημοσιεύθη εις την Politische Correspondez της Βιέννης την 18 Μαρτίου 1905, εκ της οποίας την παρέλαβεν ο Paillares, L’ improglio macedonien, Paris 1907, σελ.407, ο Douglas Dakin, The Greek Struggle in Macedonia 1897-1913, σελ.20 και σημ.63], υπήρχον εις αυτά 678.910 Ελληνες και 385,729 Βούλγαροι. Ειδικώτερον, εις μεν το βιλαέτιον Θεσσαλονίκης ευρέθησαν 395.222 Ελληνες και 207.537 Βούλγαροι, εις δε το βιλαέτιον Μοναστηρίου 261.283 Ελληνες και 178.412 Βούλγαροι (βλ. σχετικώς εμήν μελέτην, Μακεδονικός Αγών, Θεσσαλονίκη 1962, σελ.1290).

 

Περισσότερα στο :  http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2015/09/blog-post_3.html