Κυριακή 30 Απριλίου 2017
Βαρουφάκης: Τι μου πρότεινε ο Σόιμπλε για δημοψήφισμα - Grexit
Η κίνηση του Βόλφγκανγκ
Πιστός στη συμβουλή «κράτα τους φίλους σου κοντά αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα», όταν κανόνισα να συναντηθώ με τον Βόλφγκανγκ, πήρα μαζί μου τον Θεοχαράκη και τον Χουλιαράκη. Η συνάντηση θα γινόταν στο γραφείο της γερμανικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, λίγο πριν αρχίσει το Eurogroup.
Μας δέχτηκε μαζί με τους υφυπουργούς του και μπήκε κατευθείαν στο ψητό: «Κοίτα», είπε, «είναι λάθος να πιστεύεις οτιδήποτε από αυτά που σου λέει η Επιτροπή. Τι μπορούν να σου δώσουν; Ολο λόγια είναι και τίποτα παραπάνω. Μην τους δίνεις σημασία».
Βάσει προηγούμενων εμπειριών, ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Αυτό που δεν ήξερα, όμως, ήταν ότι στον κατάλογο αυτών που με συμβούλευε να αγνοήσω συμπεριλάμβανε και την ίδια την καγκελάριο της Γερμανίας. «Ξέρω ότι ο πρωθυπουργός σου μιλάει μαζί της όλη την ώρα», είπε. Με φανερή έξαψη συνέχισε ρωτώντας: «Γιατί μιλάει μαζί της τόσο πολύ; Για ποιο πράγμα; Τι περιμένει από κείνη; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να του δώσει!».
Aναδίπλωση
«Χάρηκα πολύ που άκουσα τον πρωθυπουργό σου να αναφέρει την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Αυτό θα ’ταν τέλειο! Αλλά πρόσεξε. Πρέπει να είσαστε πολύ πολύ ξεκάθαροι απέναντι στους Ελληνες ως προς το ποιες είναι οι επιλογές τους. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία είναι υπέρ του ευρώ. Πρέπει να τους πείτε ότι, αν θέλουν το ευρώ, πρέπει να δεχτούν το μνημόνιο. Αν δε θέλουν το μνημόνιο, δεν πειράζει, ας προχωρήσουν. Ας προχωρήσουν».
Ανταπάντησα ότι η συμμετοχή μιας χώρας στην Eυρωζώνη δεν μπορούσε να έχει ως προϋπόθεση τη συγκατάθεση σε αποτυχημένες πολιτικές που υπονομεύουν το μέλλον της χώρας σε αυτή την ίδια την Eυρωζώνη. Απέρριψε το επιχείρημά μου χωρίς δεύτερη σκέψη:
«Το μνημόνιο, το μνημόνιο ως έχει, χωρίς αλλαγές. Ή τη δραχμή. Πρέπει να δεχτείτε το μνημόνιο, αν θέλετε το ευρώ. Αν δε θέλετε το ευρώ, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να το αποφασίσει αυτό. Γι’ αυτό χάρηκα που άκουσα τον πρωθυπουργό σας να μιλάει για δημοψήφισμα. Πρέπει πραγματικά να το οργανώσετε αυτό το δημοψήφισμα. Και ξέρεις, αν οι Ελληνες χρειάζονται έξι μήνες καιρό για να πάρουν την απόφασή τους μετά από σοβαρό διάλογο και σκέψη, κανένα πρόβλημα. Θα σας χρηματοδοτήσουμε πλήρως για έξι μήνες».
Εδώ ήμασταν λοιπόν. Ολη εκείνη η φιλολογία περί αναντίρρητων κανόνων που –ανεξαρτήτως πολιτικής βούλησης– απαγόρευαν στην ΕΚΤ να μας παράσχει ρευστότητα «επειδή απλά τηρεί τους κανόνες της» αποδεικνυόταν ένα σκέτο ψέμα. Αν ήθελαν, για πολιτικούς λόγους, μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν «πλήρως» τις δανειακές υποχρεώσεις της κυβέρνησής μας. Και όχι μόνο για δύο ή τρεις εβδομάδες, όπως τους ζητούσαμε εμείς, αλλά για έξι ολόκληρους μήνες, το οποίο πρακτικά σήμαινε την εκταμίευση εκ μέρους τους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ για εκείνο το εξάμηνο!
«Ομως, Βόλφγκανγκ», απάντησα σοκαρισμένος ακόμα από τα λόγια του, «ως υπεύθυνοι ηγέτες –και ευρωπαϊστές– πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε το Grexit και να προσφέρουμε στους λαούς μας την προοπτική μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσα στην Eυρωζώνη. Το να τους πιέζουμε να διαλέξουν μεταξύ μιας καταστροφικής δημοσιονομικής πολιτικής εντός Eυρωζώνης και μιας καταστροφικής εξόδου από την Eυρωζώνη δεν είναι δείγμα πεφωτισμένης πολιτικής ηγεσίας. Δε βλέπεις ότι το πρόβλημα με το μνημόνιο είναι ότι στερεί κάθε ελπίδα για ένα αξιοπρεπές μέλλον;».
Παραδοχή
Φυσικά και το έβλεπε, το παραδέχτηκε άλλωστε: «Το μνημόνιο είναι κακό για τον λαό σας. Δε θα σας αφήσει να ανακάμψετε. Δε βοηθάει την ανάπτυξη. Γι’ αυτό χρειάζεστε το δημοψήφισμα. Για να γίνει αυτό ξεκάθαρο».
Σοκαρισμένος από την άνεση με την οποία υποστήριζε ουσιαστικά την αποδόμηση της Eυρωζώνης, του απάντησα: «Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη την Ελλάδα, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση όταν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με το Grexit; Αυτό είναι σκέτη τρέλα. Κανείς δε θα μπορεί να την ελέγξει. Θα είναι ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων».
«Μην το λες Grexit τότε», είπε ο Βόλφγκανγκ. «Δεν είναι ανάγκη να το σκέφτεσαι ως μόνιμη έξοδο. Σκέψου το σαν time-out. Οπως το καταλαβαίνω εγώ, βγαίνετε για λίγο, ανακτάτε την ανταγωνιστικότητά σας μέσω της υποτίμησης κι έτσι επανακάμπτετε πολύ γρήγορα. Και μετά από έναν χρόνο περίπου, όταν θα έχετε ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της χαμένης σας ανταγωνιστικότητας, μπορείτε να ξαναμπείτε».
Αντίδραση
Δεν ήξερα από πού να αρχίσω. «Βόλφγκανγκ, δεν μπορώ να αποδεχτώ την έξοδο της Ελλάδας από μία νομισματική ένωση στην οποία παραδέχομαι ότι δεν έπρεπε να έχουμε μπει. Εφόσον χρειάζεται να περάσει ένας χρόνος αφότου δημιουργήσεις ένα νέο νόμισμα μέχρι να μπορέσεις να το υποτιμήσεις, είναι σαν να ανακοινώνεις μια νομισματική υποτίμηση έναν χρόνο νωρίτερα. Το βραχυπρόθεσμο κόστος θα ήταν τεράστιο. Αν και φοβάμαι λιγότερο αυτό το κόστος από το κόστος της επ’ αόριστον παραμονής στο ευρώ υπό το καθεστώς ενός καταστροφικού μνημονίου, επιμένω ότι το να μας τίθεται το δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή δε συνάδει με το συμφέρον της Ευρώπης. Ακόμα κι αν δε σε ενδιαφέρει η Ελλάδα, ένα Grexit ή time-out, πες το όπως θες, θα κάνει το ευρώ να σταματήσει να φαίνεται ως κάτι αναπόδραστο. Αυτό θα φέρει ένα άμεσο και γερό χτύπημα στην Ιταλία και στην Ισπανία, πριν οι συνέπειες φτάσουν και στο Παρίσι. Και τότε δε θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει ο Μάριο Ντράγκι για να περιορίσει τη ζημιά, ακόμα κι αν τυπώσει έναν πακτωλό χρημάτων. Η νομισματική ένωση θα ξηλωθεί από παντού από δυνάμεις που δεν μπορείτε να ελέγξετε».
Ο Βόλφγκανγκ διαφωνούσε. Αλλά εξέφρασε τη διαφωνία του μέσα από ένα περίεργο κομπλιμέντο. «Μέσα στο Eurogroup είσαι ο μόνος που καταλαβαίνει ότι η Eυρωζώνη δεν είναι βιώσιμη», είπε. «Η Eυρωζώνη φτιάχτηκε με λάθος τρόπο. Πρέπει να αποκτήσουμε μια πολιτική ένωση, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό». «Πάντα ήξερα ότι είσαι αφοσιωμένος φεντεραλιστής», τον διέκοψα. «Θυμάμαι τη διαφωνία σου με τους συναδέλφους σου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και τα άρθρα σου με τον Lammers. Είμαι σίγουρος ότι η κ. Μέρκελ δεν έβλεπε με τόσο καλό μάτι όπως εσύ τη δημιουργία ομοσπονδιακής πολιτικής δομής παράλληλα με τη νομισματική ένωση».
Προς στιγμήν έδειξε ευχαριστημένος. «Ούτε οι Γάλλοι το έβλεπαν», πρόσθεσε. «Μου αντιτάχθηκαν».
«Το ξέρω», είπα. «Ηθελαν να χρησιμοποιούν το μάρκο σας χωρίς να μοιραστούν την κυριαρχία τους!»
Ο Βόλφγκανγκ συμφώνησε εγκάρδια: «Ναι, έτσι είναι. Και δε θα το δεχτώ», διαβεβαίωσε. «Βλέπεις λοιπόν», συνέχισε, «ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει η ένωση, το μόνο πράγμα που μπορεί να μας κρατήσει, είναι περισσότερη πειθαρχία. Οποιος θέλει το ευρώ πρέπει να αποδεχτεί την πειθαρχία. Η Eυρωζώνη θα δυναμώσει πολύ αν ένα Grexit επιβάλει την πειθαρχία».
Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τον Χουλιαράκη να χλωμιάζει. Ο Θεοχαράκης, από την άλλη, έδειχνε εντυπωσιασμένος αλλά όχι έκπληκτος με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, που είχε πάρει φωτιά. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια, επέστρεψα σε αυτό που θεωρούσα την ουσία του θέματος: «Δε θα μπορέσετε να ελέγξετε τη χαοτική διαδικασία που θα πυροδοτήσει ένα Grexit. Ξέχνα το προσωρινό time-out. Απαξ και βγήκαμε, τελείωσε, είμαστε εκτός, και θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Σχεδιάζεις να ελευθερώσεις μια δυναμική που δεν μπορείς να ελέγξεις».
«Δε συμφωνώ μαζί σου», απάντησε κουνώντας το κεφάλι ενώ κοίταζε το πάτωμα. «Μπορούμε να θωρακίσουμε καλύτερα το ευρώ όταν φύγετε, με τεράστια βοήθεια από εμάς προς εσάς, και μετά ξαναγυρνάτε».
Ηταν φανερό ότι δεν είχε νόημα να προσπαθώ να τον πείσω ότι δεν μπορεί να ελέγξει ένα φαινόμενο τρομερό σαν δύναμη της φύσης. Και όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προσφέρει στην εξαθλιωμένη χώρα σου «τεράστια βοήθεια», οφείλεις να ζητήσεις διευκρίνιση. Ετσι τον ρώτησα:
«ΟΚ, όταν λες τεράστια βοήθεια, τι εννοείς με τον όρο “τεράστια”; Παρεμπιπτόντως, η καγκελάριος είναι ενήμερη γι’ αυτό;».
Κοιτώντας με έντονα και με ένα χαμόγελο γεμάτο σημασία μού είπε: «Αν σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση και το διαρρεύσεις, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!»
«Βόλφγκανγκ», του είπα, «έχω ποτέ διαρρεύσει τίποτα από όσα λέμε στις συναντήσεις μας; Εσύ το έχεις κάνει αλλά, όπως ξέρεις, εγώ όχι!»
Γέλασε και είπε: «Ναι, έχεις δίκιο, έχεις δίκιο. Είναι ενήμερη και θα την πείσω ότι είναι καλή ιδέα».
Το «δράμα»
Οπως είχα υποψιαστεί, η καγκελάριος ήξερε το σχέδιο του Βόλφγκανγκ αλλά δεν το ενέκρινε. Εκείνη τη στιγμή με πλημμύρισε η συνειδητοποίηση πως είχαμε κάτι κοινό. Διαφωνούσαμε στα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του Grexit, αλλά μοιραζόμασταν ένα δράμα: λειτουργούσαμε υπό ηγέτη, τόσο εκείνος όσο και εγώ, που αυτοσχεδίαζε χωρίς αποφασιστικότητα, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. «Από αυτά που μου λες καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μια συζήτηση που δεν έχεις την εξουσιοδότηση να κάνουμε», του είπα, για να ξεχάσω εκείνη τη στενόχωρη σκέψη.
«Ναι», συμφώνησε. «Για να κάνουμε αυτή την κουβέντα, εσύ χρειάζεσαι έγκριση από τον πρωθυπουργό σου και εγώ από την καγκελάριο».
«ΟΚ», του είπα, «θα σε καλέσω αργότερα». Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να μιλήσουμε μετά το Eurogroup που ακολουθούσε.
http://www.msn.com/el-gr/news/national/%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%86%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b9-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%ce%bf-%cf%83%cf%8c%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1-grexit/ar-BBAxDNH?li=BBqxHCu&ocid=SK2MDHP
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ( ΒΙΝΤΕΟ )
*ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ*
*e-mail: erwdios@otenet.gr <erwdios@otenet.gr>*
*Τα νέα μας βίντεο είναι αναρτημένα στον λογαριασμό:
https://www.youtube.com/user/a
<https://www.youtube.com/user/
*Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ζ**΄** (1 - 36): Μάχη χωρίς Θεούς. *
* <https://youtu.be/fpaXa5LEfyw> https://youtu.be/OqSetzP-cso
<https://youtu.be/OqSetzP-cso>
*Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ζ**΄** (37 - 71): Κανείς να μην ξεφύγει.
* <https://youtu.be/8r8qZuJUZIw> https://youtu.be/uddZRukorhI
<https://youtu.be/uddZRukorhI>
*Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ζ**΄** (72 - 91): Έλενος οιωνοπόλος. *
* <https://youtu.be/kX1P2P7G8tI> https://youtu.be/SAZjsf7Qzgk
<https://youtu.be/SAZjsf7Qzgk>
* <https://youtu.be/2oeNy4kDLS0> *
*Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ζ**΄** (92 - 118): Ο Έκτωρ πηγαίνει
στην πόλη.*
* <https://youtu.be/_bfTmESqqvI> https://youtu.be/mEXyq-X2ZyE
<https://youtu.be/mEXyq-X2ZyE>
*Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ζ**΄** (119 - 143): Μονομαχία Γλαύκου –
Διομήδη. *
* <https://youtu.be/AV-Cwwxjgc4> https://youtu.be/mOal7cW7KAc
<https://youtu.be/mOal7cW7KAc>
* Δημήτριος Καψάλας:
e-mail: erwdios@otenet.gr <erwdios@otenet.gr>
Σάββατο 29 Απριλίου 2017
Η Συρρίκνωση του Ελληνισμού από το Βδέλυγμα του Γιαχβέ - ....έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για μας τους Έλληνες να επανέλθουμε στην γνήσια Ελληνική μας παράδοση
Εικόνα από : http://terrapapers.com/?p=37107
=========================================================================
Η Συρρίκνωση του Ελληνισμού από το Βδέλυγμα του Γιαχβέ
«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν»
Ελεγε ο μεγάλος ιστορικός της αρχαιότητος Θουκυδίδης και το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί έδινε τόση μεγάλη σημασία στην μάθηση και γνώση της ιστορίας για τον άνθρωπο. Η απάντηση είναι διότι η ιστορική γνώση είναι η εμπειρία του λαού στον οποίο αναφέρεται και περιλαμβάνει όχι μόνον τα μεγαλουργήματα των προγενεστέρων γενεών αλλά και τα λάθη ώστε οι νεώτερες γενεές να επαναλάβουν τις εποποιίες και τα μεγαλουργήματα των προγόνων τους τα οποία θα τους οδηγήσουν σε πρόοδο και ευημερία αλλά και να αποφεύγουν τα λάθη τους.
Συνεπώς η αληθινή ιστορική γνώση είναι μια υπέρτατη γνώση για τις μέλλουσες γενιές ενός λαού γιατί, επαναλαμβάνω και μάλιστα με έμφαση, περιλαμβάνει όλη την πείρα των προγόνων του και αυτή η πείρα ενισχύσει το φρόνημα του λαού όχι μόνον για να επαναλάβουμε τις εποποιίες των προγόνων μας, αλλά και για να μας προστατεύσει ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα, διότι η έκφραση «η ιστορία επαναλαμβάνετε» είναι μια πραγματικότητα την οποία κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Πέραν αυτού λαός που αγνοεί την ιστορία του είναι ουσιαστικά αποκομμένος από τις ρίζες του γιατί οι ρίζες του κάθε λαού είναι οι πρόγονοί του και λαός αποκομμένος από τις ρίζες του δεν έχει ηθικές αρχές και δεν έχει μέλλον.
Ειδικότερα για μας τους Έλληνες τώρα σε μια εποχή που κλονίζονται ιδανικά, αντιλήψεις και αξίες εμπρός στον ολετήρα της παγκοσμιοποίησης και ομογενοποίησες είναι θέμα εθνικό αλλά ταυτόχρονα και συμφέρον να μάθουμε επιτέλους την πραγματική μας ιστορία, γιατί εμείς οι Έλληνες, λαός φύσει ερευνητικός, φιλομαθής και συνάμα διεκδικητικός όταν θίγονται τα εθνικά και πάτρια συμφέροντά του. Ο Έλληνας μεγαλούργησε κατά την αρχαία εποχή και διέδωσε τα ιδανικά του και τις αξίες του στα πέρατα της οικουμένης.
Ο Έλληνας με στρατιωτική αρετή αλλά και με ανοικτούς πνευματικούς ορίζοντες χάραξε δική του πορεία με βήματα σταθερά και γοργά και συνέβαλε στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Ο Έλληνας της αρχαιότητος στιβαρός και άξιος πολεμιστής αλλά ταυτόχρονα φιλόσοφος δίδαξε τους λαούς της υφηλίου με τον ανυπέρβλητο πολιτισμό του τι σημαίνει ελευθερία, δικαιοσύνη, ανδρεία, φιλοπατρία, επιστημονική πρόοδος, φιλοσοφικός στοχασμός και τόσες άλλες αξίες που θεμελίωσαν την ιδεολογική ταυτότητα του απανταχού της γης πολιτισμένου σήμερα κόσμου. Ας μην ξεχνάμε ο Τσόρτσιλ κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έλεγε «Από σήμερα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!»
Γνωρίζουμε(
;)
εμείς οι απόγονοί τους ποίοι και γιατί κατέστρεψαν αυτόν τον υπέροχο
πολιτισμό ώστε σήμερα από τα 82 έργα του Αισχύλου έχουμε μόνο τα 7, από
τα 92 έργα του Ευριπίδη μόνο τα 18, από τα 123 του Σοφοκλή μόνο τα 7 ενώ
τα υπόλοιπα χάθηκαν δια παντός ως επίσης Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές,
τραγωδοί, επιστήμονες έχουν μείνει στην ιστορία μόνο από τα ονόματα τους
και μικρά αποσπάσματα από τα γραπτά τους που εμπεριέχονται σε άλλα
κείμενα, ενώ δεκάδες άλλοι συγγραφείς έχουν χαθεί ακόμα και τα ονόματά
τους για πάντα μαζί με τα έργα τους; Στο σημείο αυτό πρέπει να
διευκρινιστεί ότι το ερευνητικό πνεύμα των Ελλήνων προγόνων μας καθώς
και η φιλομάθεια τους ήταν αυτή που είχε δημιουργήσει τεράστιο όγκο
συγγραφικού έργου που βρισκόταν τόσο σε δημόσιες όσο και σε ιδιωτικές
βιβλιοθήκες ώστε να έχουμε την αναφορά ότι στην βιβλιοθήκη της
Αλεξάνδρειας υπήρχαν 700.000 συγγράμματα τα οποία καταστράφηκαν για
πάντα. Ποίοι και γιατί τα κατέστρεψαν;
Γνωρίζουμε την αλήθεια, όπως αυτή διασώθηκε μέσα από κείμενα και ιστορικές πηγές, ποίοι ήταν οι υπεύθυνοι για τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος του Ελληνισμού και τα οποία οδήγησαν ακόμα και σε απώλεια Ελληνικών πληθυσμών ώστε ο Ελληνισμός να γνωρίσει μεγάλη συρρίκνωση; Βλέπουμε και θαυμάζουμε στους αρχαιολογικούς χώρους ερείπια περικαλλών ναών, βλέπουμε στα μουσεία αγάλματα ακρωτηριασμένα ή θραύσματα αυτών και κάποια ελάχιστα πλήρη αγάλματα που στην θέα τους πραγματικά αγάλεται η ψυχή μας από το κάλος και την τελειότητά τους αλλά ποίοι και γιατί τα κατάντησαν έτσι;
Μαθαίνουμε για τις πολεμικές τους αρετές των Ελλήνων στους πολέμους κατά των Περσών, μαθαίνουμε για τα κατορθώματα των προγόνων μας οι οποίοι υπό την ηγεσία του Αλεξάνδρου δημιούργησαν μια αυτοκρατορία και στις χώρες που κατέκτησαν ίδρυσαν περί τις 280 ελληνικές πόλεις οι οποίες ανθούσαν στο εμπόριο, στις τέχνες και στις επιστήμες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πολιτιστική επέκταση των Ελλήνων και πέραν της Μικράς Ασίας στην Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο. Σήμερα από αυτές τις πόλεις ελάχιστες σώζονται (π.χ. η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο) με ελάχιστους Έλληνες, όμως γνωρίζουμε πως και γιατί χάθηκε αυτός ο ελληνισμός;
Μαθαίνουμε για την κατάκτηση ολόκληρου του Ελληνικού κόσμου από τους Ρωμαίους, μαθαίνουμε ότι «κατακτήσαμε» πολιτιστικά τον Ρωμαίο κατακτητή και ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε Ελληνική Αυτοκρατορία με την επωνυμία Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αγνοούμε ότι α) η ονομασία «Βυζαντινή αυτοκρατορία» δόθηκε τον 17ον αιώνα δηλαδή τρεις αιώνες μετά την οριστική της κατάρρευση, από τους τότε Ευρωπαίους ιστορικούς· λόγω του ακραίου θεοκρατικού και καταπιεστικού της χαρακτήρα της προς τους λαούς που είχε υπό την κατοχή της. και β) ότι όλοι οι Αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ἠ «Βυζαντινής αυτοκρατορίας» υπέγραφαν ως Ρωμαίοι Αυτοκράτορες παρά το γεγονός ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν μετά από κάποια περίοδο ήταν η ελληνική επομένως ουδέποτε υπήρξε ελληνική διοίκηση αυτής της αυτοκρατορίας.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα και ας κρίνουμε. Ας μάθουμε επιτέλους την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι και ας έχουμε το θάρρος και την ευθυκρισία ως αρωγούς στην αναζήτηση της ταυτότητός μας ως Έλληνες και ως Άνθρωποι. Έτσι θα εξετάσουμε τα γεγονότα κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής κατοχής.
ΤΗΝ ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΑΤΟΧΗ την διακρίνουμε σε δυο περιόδους, την πρώτη μέχρι τον Κωνσταντίνο τον Α’ (324 μ.κ.ε.) την δεύτερη από τον Κωνσταντίνο τον Α’ μέχρι την άλωση της Πόλης (1453 μ.κ.ε.) και αυτό διότι από την άνοδο στον θρόνο του Κωνσταντίνου η συμπεριφορά των Ρωμαίων αυτοκρατόρων έναντι των Ελλήνων αντιστράφηκε.
Πρώτη περίοδος ρωμαϊκής κατοχής
Κατά την πρώτη περίοδο (μέχρι το 324 μ.κ.ε.) ο Ελληνισμός υφίσταται αρχικά μια καθοδική πορεία αλλά γρήγορα κατορθώνει να αναλάμψει και να κατακτήσει πολιτιστικά τους κατακτητές του και αυτό έγινε γιατί οι Ρωμαίοι ήταν φιλοπρόοδοι και όχι μόνον υιοθέτησαν πρόθυμα τα επιτεύγματα των Ελλήνων αλλά και τα προήγαγαν. Κατά την περίοδο αυτήν οι Ρωμαίοι, υιοθέτησαν τις τέχνες και τις επιστήμες που εισήγαγαν από τους κατακτημένους τους Έλληνες, μελετούσαν και εναρμονίστηκαν με τον ελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό ακόμα και την ελληνική γλώσσα υιοθέτησαν την οποία είχαν ως γλώσσα της επιστήμης, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας με αποτέλεσμα να ομιλείται σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία παρά το γεγονός ότι η επίσημη γλώσσα της διοίκησης ήταν η λατινική γλώσσα και μάλιστα πολλοί Ρωμαίοι έγραφαν στην Ελληνική γλώσσα όπως ο Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος και, αργότερα, ο Μ. Ιουλιανός.
Στην Μ. Ασία, την Παλαιστίνη και στην Μεσοποταμία, υπήρχαν περί τις 280 Ελληνικές πόλεις με μικτούς πληθυσμούς όπου οι κάτοικοι, έλληνες και μη, μιλούσαν ελληνικά και ακολουθούσαν την Ελληνική παράδοση παρά το γεγονός ότι η διοίκηση ήταν ρωμαϊκή. Αυτήν την ελληνίζουσα αυτοκρατορία παρέλαβε ο Μ. Κωνσταντίνος όταν κατέλαβε τον αυτοκρατορικό θρόνο.
Δευτέρα περίοδος ρωμαϊκής κατοχής
Η δεύτερη περίοδος αρχίζει με ενθρόνιση στον αυτοκρατορικό θρόνο του λεγόμενου “Μέγα” και “άγιου” και ισαπόστολου Κωνσταντίνου. Μια από τις πρώτες πράξεις του Κωνσταντίνου του Α’ (324-337) ήταν η μεταφορά της πρωτεύουσας του κράτους στην Ελληνική πόλη Βυζάντιο, την οποία μετονόμασε σε Νέα Ρώμη και την στόλισε με έργα τέχνης που απόσπασε βιαίως από ελληνικούς ναούς. Θα περίμενε κανείς η μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας μέσα στην καρδιά του ελληνισμού να συντελέσει στον πλήρη εξελληνισμό της αυτοκρατορίας, όμως στην πράξη συνέβη το αντίθετο διότι αρχίζει η συστηματική καταστροφή των ναών των Ελλήνων όπου στην θέση τους κτίζονται εκκλησίες ενώ οι ιερείς θανατώνονται με βασανιστήρια.
Κατά την περίοδο αυτήν αποκεφαλίζεται ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος ο οποίος ούτω υπήρξε ο πρωτομάρτυρας του ελληνισμού. Μετά θάνατον ο Κωνσταντίνος και παρά το εγκληματικό του παρελθόν (μεταξύ των άλλων θανάτωσε την σύζυγό του Φαύστα μέσα καζάνι με βραστό νερό), ανακηρύσσεται από το ιερατείο “Μέγας” και “Άγιος” και ισαπόστολος.
Ο Κωνστάντιος (337-361), που διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο τον Α’, υπήρξε ακόμα σκληρότερος. Μία από τις πρώτες ενέργειες του Κωνστάντιου είναι να θέση εκτός νόμου το «ελληνίζειν» δηλαδή την ενασχόληση με τις επιστήμες, τις τέχνες και την φιλοσοφία. Ο Κωνστάντιος θα μείνει στην ιστορία ως εκείνος που (κατά τον Λιβάνιο) «ιερά και νεώ τους μεν έκλεισε, τους δε κατέσκαψε τους δε βεβήλους αποφήνας πόρνοις ενοικείν έδωκεν» (31) δηλαδή τα μεν ιερά των Ελλήνων κατέσκαψε τους δε ναούς τους έδωσε σε πόρνες να ενοικούν.
Από το 354 αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκών σε πολλές πόλεις της αυτοκρατορίας και περίπου αυτό θα διαρκέσει επί 1000 περίπου χρόνια. Κατά την περίοδο αυτήν θα καούν στην πυρά ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικά βιβλία μαθηματικών κλπ τα οποία για τον εξαιρετικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου όχλο αποτελούσαν (ιδιαίτερα τα μαθηματικά) κείμενα μαγείας και προϊόντα της ελληνικής «μωρίας».
Η καταστροφή της ελληνικής γραμματείς είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της επιστήμης και της πνευματικής και τεχνολογικής προόδου της ανθρωπότητος. Το αποτέλεσμα αυτών των πράξεων φαίνεται σήμερα αφού από την αρχαιοελληνική γραμματεία διεσώθει, όπως υπολογίζεται, λιγότερο από τον 1% αυτής. Αυτή η τακτική της πυρπολήσεως βιβλιοθηκών με έργα που αναφέρονται στην ελληνική παράδοση και φιλοσοφία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα με την πυρπόληση βιβλιοπωλείων που πωλούν κατά κύριο λόγο βιβλία της ελληνικής γραμματείας και βιβλία που αφορούν τον ελληνικό πολιτισμό από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές» οι οποίοι ουδέποτε έκαψαν βιβλιοπωλεία με χριστιανικές και εβραϊκές εκδόσεις.
Οι ίδιοι «αντιεξουσιαστές» βεβήλωσαν το άγαλμα του υμνητή της ελευθερίας Ρήγα Φεραίου ενώ το άγαλμα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ που βρίσκεται δίπλα το άφησαν ανέγγιχτο. Τότε (τον χριστιανικό μεσαίων) το ιερατείο της ορθοδοξίας και ο όχλος (παρακινούμενος από το ιερατείο) χαρακτήριζαν τους Έλληνες «ειδωλολάτρες, μιαρούς κλπ» και ο όχλος (υποκινούμενος από το ιερατείο) επιτίθετο κατά των ιερών των Ελλήνων και τα κατέστρεφε τώρα οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές» χαρακτηρίζουν τους Έλληνες «φασίστες και ρατσιστές» και επιτίθενται κατά βιβλιοπωλείων με εκδόσεις Ελλήνων. Ποίοι είναι αυτοί που υποκινούν τώρα τους «αντιεξουσιαστές»;
Τότε (τον χριστιανικό μεσαίων) η πολιτική ηγεσία του κράτους (αυτοκράτορες) παρακινούμενοι από το ιερατείο συνέτασσαν νόμους με τους οποίους διέτασσαν την εξόντωση του Ελληνισμού τώρα η πολιτική ηγεσία αφήνει ανέγγιχτους τους «αντιεξουσιαστές»! Μήπως η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ποίοι κρύβονται και καθοδηγούν τους «αντιεξουσιαστές και δεν θέλει να τους θίξει»;
Τα μεγάλα ερωτήματα!
Ο Μέγας Ιουλιανός (361-363), που διαδέχεται τον Κωνστάντιο, παρά το γεγονός ότι είχε βαπτισθεί με την βία χριστιανός, διατάξει όπως παύσει κάθε είδος διωγμός κατά των εθνικών. Θεσμοθετεί απόλυτη ανεξιθρησκία και επιδιορθώνει όσους από τους ελληνικούς ναούς δεν είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί από τους χριστιανούς. Θέλοντας κάθε άνθρωπος να έχει την δυνατότητα να ακολουθεί ελεύθερα το θρησκευτικό του μονοπάτι επιδιώκει ακόμα και την αναστήλωση του ναού του Σολομώντα. Ο Ιουλιανός το 363 δολοφονείται πισώπλατα, κατά τον χρονικογράφο Μαλάλα, από τον Μερκούριο ο οποίος αμέσως ανακηρύσσεται από το ιερατείο «άγιος» ενώ ο Ιουλιανός «παραβάτης».
Κατά την περίοδο αυτήν και ιδίως από τους επόμενους αυτοκράτορες Θεοδόσιο τον Α’, Αρκάδιο και Ιουστινιανό έλαβαν χώρα οι μεγάλες διώξεις των Ελλήνων. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση: την περίοδο αυτήν όταν έλεγαν «Έλληνες» εννοούσαν τους μετέχοντας της ελληνικής παιδείας και συνεπώς του ελεύθερου φιλοσοφικού στοχασμού, Έλληνες διότι οι Έλληνες που ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό απεκδύθηκαν τον χαρακτηρισμό τους ως έλληνες, παρά το γεγονός ότι ομιλούσαν ελληνικά και πολλοί είχαν ελληνική καταγωγή αλλά χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους απλώς ως χριστιανούς και Ρωμαίους (ή Ρωμιούς) και αυτό συνεχίσθηκε μέχρι την άλωση της Πόλης όπου π.χ. ο Γεώργιος Σχολάριος, ο μετέπειτα οικουμενικός πατριάρχης Γεννάδιος, διακηρύσσει ότι «αν και ομιλώ ελληνικά δεν είμαι Έλλην… αν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι θα του απαντήσω ότι είμαι χριστιανός» και ο ίδιος προτρέπει «τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (δηλ. καταραμένους) Ελληνιστάς … πυρί και σιδήρω και ύδατι και παντίς τρόποις εξαγάρετε της παρούσης ζωής…» επίσης προτρέπει «ράβδιζε, είργε (δηλ. φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαιρεί, είτα χείρα απότεμνε, κι αν και ούτως μένη κακός, θαλάσσης πέμπε βυθώ» (30).
Ο Θεοδόσιος ο Α’ (379-395) με διάταγμα που εξέδωσε στις 27 Φεβρουαρίου του 380 στην Θεσσαλονίκη ορίζει επίσημη και μοναδική θρησκεία του κράτους τον χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία. Όποιος δεν είναι χριστιανός χαρακτηρίζεται «ως σιχαμερός, αιρετικός, μωρός και τυφλός και απειλείται με επουράνια και επί γης τιμωρία» (βλέπε Κώδιξ Θεοδοσίου). Το 390 ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των Εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας Επακολουθεί νέα εξέγερση των Εθνικών η οποία καταπνίγεται στο αίμα και το Σεράπειο και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καίγονται.
Το 392 ο Θεοδόσιος ο Α’ με νέο έδικτο απαγορεύει την θρησκεία του Δωδεκαθέου και κάθε μη χριστιανική τελετή και επακολουθούν νέες σφαγές Ελλήνων εθνικών. Το 394 ο Θεοδόσιος απαγορεύει τους Ολυμπιακούς αγώνες (39επ) ως «ελληνικό μίασμα», νομοθετεί την καταστροφή των ελληνικών ναών και καταστρέφονται οι ναοί της Ολυμπίας ενώ ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή Ιουδαϊκών συναγωγών. Μετά από όλα αυτά ο Θεοδόσιος χαρακτηρίζεται στην ελληνική ιστορία ως «Μέγας» και «Άγιος».
Ο Αρκάδιος (395-408) με δύο έδικτα του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και Εθνικών. Όμως ο κίνδυνος των χριστιανών Γότθων αρχίζει να ανησυχεί τον Αρκάδιο. Ο σύμβουλος του Αρκάδιου Ρουφίνος, συμβουλεύει τον αρχηγό των Γότθων Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Γης των Ελλήνων διότι αμύθητα πλούτη του λέγει ότι κρύβονται μέσα στους ελληνικούς ναούς και στους οίκους των Ελλήνων.
Οι Γότθοι του Αλάριχου (42) επί τρία χρόνια (396-399) συνεπικουρούμενοι από πλήθος μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και την σφαγή των Ελλήνων. Το Δίων, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Διός στην Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπιάς, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά ενώ οι ιερείς τους σφάζονται ή καίγονται ζωντανοί όπως ο Ιλάριος ενώ οι αυτοκρατορικές φρουρές παρακολουθούν απαθέστατα.
Ο Αλάριχος για το «θεάρεστο» έργο της ισοπέδωσης της Ελλάδος διορίζεται από τον Αρκάδιο διοικητής της Ιλλυρίας. Το 396 με έδικτο ορίζεται ότι η ενασχόληση με τις εθνικές λατρείες αποτελεί πράξη ύστατης προδοσίας και το 397 με νέο έδικτο διατάζει το περίφημο «Ες έδαφος φέρειν» για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων Εθνικών. Οι αδιάκοπες διώξεις των Ελλήνων με διατάγματα των διαφόρων χριστιανών αυτοκρατόρων αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες όπως και οι υπόλοιποι εθνικοί επέμεναν με πείσμα στις πατρώες τους αντιλήψεις εκτελώντας ακόμα και κρυφά και με κίνδυνο της ζωής τους τις ιεροπραξίες τους.
Το 408 αυτοκράτωρ αναγορεύεται ο Θεοδόσιος ο Β’ (408-450) ο οποίος συνεχίζει τους διωγμούς των Ελλήνων. Η περίοδος αυτή σημαδεύεται από τρία σημαντικά γεγονότα για τον ελληνισμό που πρέπει να αναφερθούν α) το 415 έγινε ο μαρτυρικός θάνατος της Μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας από σωματοφύλακες του πατριαρχείου και καλόγηρους την οποία έγδαραν ζωντανή με κοχύλια και κατόπιν της έσπασαν τα κόκαλα και την τεμάχισαν ο δε θεωρούμενος από πολλούς συγγραφείς ως ηθικός αυτουργός Πατριάρχης Κύριλλος (σ 262) ανακηρύχθηκε από την εκκλησία «Άγιος» β) 429 όπου ροπαλοφόροι μοναχοί και αυτοκρατορικοί στρατιώτες γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα και λαφυραγωγούν το ιερό και παράλληλα διώκονται οι Έλληνες εθνικοί της Αθήνας και γ) ο Θεοδόσιος ο Β’ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και ειδικότερα του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου που υπήρξε μαθητής του Πλωτίνου.
Επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού και Λέοντος του Α’ (450-474) συνεχίζεται το καταστροφικό έργο για ότι είχε απομείνει από την Ελληνική γραμματεία. Φιλόσοφοι και επιστήμονες με την κατηγορία ότι ελληνίζουν εκτελούνται όπως π.χ. ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος και ο Σεβεριανός ενώ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εκτελούν βασανίζουν και διαπομπεύουν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Επί αυτοκράτορος Ζήνωνος (474-491), εκδηλώνεται εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες τον Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφό Παμπρέπιο, όμως παρά τον γενναίο αγώνα των η εξέγερση καταστέλλεται μέσα σε 4 χρόνια και οι επαναστάτες θανατώνονται κατά χιλιάδες
Ακολουθεί η Ιουστινιάνειος Δυναστεία ιδίως κατά την περίοδο του Ιουστινιανού ή Γιουτπράδα (527-565) κατά την οποία συνεχίζονται δια πυρός και βασανιστηρίων και με μεγαλύτερη ένταση οι διωγμοί των Ελλήνων με αιτιολογικό την «των ανοσιών και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη».). Επί Ιουστινιανού συντάσσεται ο περίφημος «Ιουστινιάνειος κώδικας» μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού και καταργεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μέσα στα αντίποινα είναι η αφαίρεση κτημάτων των Ελλήνων τα οποία δίδονται στην εκκλησία.
Το 529 ο Ιουστινιανός κλείνει την φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Στην Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία ότι είναι «Έλληνες» διότι το έλληνας σημαίνει πλέον τον μισερό ειδωλολάτρη και αποτελεί ύβρη για έναν άνθρωπο να ονομάζεται έλληνας. Τέλος το 562 νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη και ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά ότι Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο ελληνικών βιβλίων και εικόνων των Θεών.
Επί αυτοκράτορος Τιβέριου (578-582), δεν υπάρχουν πλέον εθνικοί έλληνες οι οποίοι να δηλώνουν δημοσίως το Έλληνες και το Εθνικοί αλλά οι εναπομείναντες πιστοί στις πατρώες παραδόσεις κινούνται κρυφά. Έτσι την περίοδο αυτήν εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται όταν αποκαλυφθούν τα θρησκευτικά τους πιστεύω όπως π.χ. ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος. Οι έλληνες εθνικοί πλέον έχουν εξοντωθεί και επιζούν όσοι βαπτίστηκαν χριστιανοί και όσοι είχαν τα οικονομικά μέσα μεταναστεύουν προς τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Επί αυτοκράτορος Μαυρίκιου (582-602), συνεχίζονται οι διωγμοί κατά οποιουσδήποτε κριθεί ύποπτος για εθνική λατρεία και με συνοπτικές διαδικασίες τον οδηγούν στην πυρά ή τον σταυρώνουν αφού προηγουμένως τον βασανίσουν.
Ακολουθεί η Ηράκλειος δυναστεία (610-717) κατά την οποία συνεχίζονται οι διωγμοί. Ο Ηράκλειος υπήρξε μεγάλος στρατηγός. Το βάρος των προσπαθειών του επικεντρώθηκε στην απόκρουση των Αβάρων, των Σλάβων και κυρίως των Περσών. Το 627 μετά νικηφόρα εξαετή εκστρατεία κατά των Περσών κατάφερε να κλείσει ειρήνη με τους Πέρσες οι οποίοι επέστρεψαν στους Βυζαντινούς την Συρἰα, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και τον Τίμιο Σταυρό. Οι μακροχρόνιοι πόλεμοι με τους Πέρσες εξασθένησαν τόσο την αυτοκρατορία όσο και τους Πέρσες και αυτό διευκόλυνε τους Άραβες ώστε να καταλάβουν εύκολα την Παλαιστίνη, την Συρία και την Αίγυπτο.
Επίσης οι διώξεις από το ορθόδοξο Βυζάντιο των αιρετικών κυρίως Νεστοριανών και Μονοφυσιτών που ζούσαν στις περιοχές αυτές τους ώθησαν να συνεργαστούν με τους Πέρσες και ιδίως αργότερα με τους Άραβες, οι οποίοι έδειχναν θρησκευτική ανοχή, πράγμα που είχε καταστρεπτικές συνέπειες για την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν οι Άραβες και εύκολα απέσπασαν από τους Βυζαντινούς μόνον με 27.000 άνδρες αρχικά μεν την Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, αργότερα δε και άλλες περιοχές όπου οι περισσότεροι κάτοικοι έγιναν μωαμεθανοί. Στα μετέπειτα χρόνια οι Άραβες επεκτείνουν τις κατακτήσεις τους και φθάνουν να πολιορκήσουν ακόμα και την Κωνσταντινούπολη. Προς την πλευρά της Βαλκανικής χερσονήσου το 679 οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν την Βάρνα, καθυποτάσσουν τις γύρω φυλές Σλάβων και εγκαθίστανται οριστικά στην κάτω Μοισία.
Γενικότερα οι διώξεις των Ελλήνων και οι θρησκευτικές διενέξεις μέσα στους κόλπους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν η αιτία να καταστραφεί ο ακμάζων Ελληνισμός με τους θεσμούς του στις πόλεις κυρίως της Συρίας και της Αιγύπτου και να κυριαρχήσουν οι ιθαγενείς λαοί των περιοχών αυτών που ζούσαν στην ύπαιθρο, οι οποίοι αντιτάχτηκαν στο Βυζαντινό κράτος και τελικά προσχωρήσαν στους Άραβες με τους οποίους είχαν και φυλετική συγγένεια. Έτσι οι Έλληνες των περισσοτέρων από τις προαναφερθείσες 280 ελληνικές πόλεις χάθηκαν και όσοι επέζησαν και άφησαν απογόνους σήμερα λέγονται Ιταλοί, Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Πέρσες, Ιορδανοί, Ιρακινοί, Άραβες, Αιγύπτιοι Τούρκοι κλπ αλλά δεν γνωρίζουν πλέον ότι είναι Έλληνες.
Μέχρι και την 11η εκατονταετηρίδα το Βυζαντινό κράτος ήταν ακόμη το πλουσιότερο κράτος της γης, και μπορούσε να συγκροτήσει αξιόλογη δύναμη στρατού και ναυτικού για να προστατεύσει τα σύνορα, όμως, περί το τέλος της Μακεδονικής Δυναστείας, έχασε την «Μεγάλη Ελλάδα» (δηλαδή την κάτω Ιταλία και την Σικελία).
Στην Βαλκανική έχασε τις βόρειες περιοχές. Κοντά στον Δούναβη εγκαθίστανται σλαβικές φυλές και Βούλγαροι, οι Έλληνες περιορίζονται στα παράλια. Επίσης σλαβικές φυλές προωθούνται νοτιότερα κατά καιρούς σε περιοχές γύρω από την Θεσσαλονίκη, στην Θεσσαλία, στην Ήπειρο και κατά τα μέσα της 8ης εκατονταετηρίδας οι φυλές αυτές καταλαμβάνουν σημαντικές περιοχές της Πελοποννήσου.
Έτσι ενώ στις βόρειες περιοχές οι Έλληνες περιορίσθηκαν στις παραλιακές περιοχές νοτιότερα, από την Μακεδονία μέχρι του Ταινάρου αναγκάσθηκαν να παραχώρηση στις σλαβικές φυλές αρκετές περιοχές της υπαίθρου. Αλλά εδώ ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πολυπληθέστερος και επικρατέστερος και κατόρθωσε στο διάστημα από την 8η έως την 14η εκατονταετηρίδα να αφομοιώσει ή να τις εκδιώξει τις σλαβικές αυτές φυλές. Έκτος από τους Σλάβους και Βουλγάρους είχαν εγκατασταθεί κατά την 10η και 11η εκατονταετηρίδα στις ευρωπαϊκές περιοχές της αυτοκρατορίας Βλάχοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Σύριοι, Τούρκοι, Μαδραΐτες, ακόμη και Ιουδαίοι.
Άλλο κακό αυτής της περιόδου ήταν οι λεηλασίες των παραλίων και των νησιών από τους μωαμεθανούς πειρατές. Το 896 πειρατές κατάσφαξαν όλους τους κατοίκους της Δημητριάδος. Παρόμοιες καταστροφές δοκίμασαν τα νησιά Αίγινα, Πάρος, Νάξος, Λέσβος. Το έτος 904 πειρατές κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη, έσφαξαν πολλούς κατοίκους, λεηλάτησαν την πόλη και πήραν μαζί τους στην αιχμαλωσία 22.000 νέους.
Κατά την 7η εκατονταετηρίδα η Αίγυπτος και η Συρία καταλαμβάνονται από τους Άραβες. Όλες οι μεγάλες πόλεις, που έκτισε εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοι του χάνονται οριστικώς, εξ αιτίας κυρίως των θρησκευτικών διενέξεων όπου οι Ορθόδοξοι στράφηκαν κατά των Νεστοριανών, των Μονοφυσιτών και των Παυλιανιτών. Μαζί με τις πόλεις χάνεται και ο εκεί Ελληνισμός, που ήταν σε μεγάλη ακμή. Η ελληνική γλώσσα υποχωρεί μπροστά στην αραβική. Οι Έλληνες αυτοί είναι σήμερα Άραβες, Σύριοι, Πέρσες, Ιορδανοί, κλπ και από αυτούς είναι ζήτημα αν υπάρχουν σήμερα κάποιοι που θυμούνται ότι ήσαν κάποτε Έλληνες.
Στην Μικρά Ασία ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πυκνότερος αλλά ο Ελληνισμός αυτός αφανίσθηκε, γιατί στερήθηκε τις παραδόσεις, τις αναμνήσεις και τα αισθήματα φιλοπατρίας του Ελληνισμού και πέραν αυτού, λόγω των διώξεων από τον κλήρο όσων τολμούσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως Έλληνες, αφού δεν τολμούσαν να πουν ότι είναι Έλληνες και έτσι έχασαν την ελληνική τους συνείδηση. Ποίοι φταίνε γι αυτό;
Κατά τις επόμενες εκατονταετίες η αυτοκρατορία συνεχώς εξασθενεί και αδυνατεί να συγκρατήσει τα στίφη των βαρβάρων που εισβάλουν από κάθε κατεύθυνση. Η Ιταλία κατακτήθηκε από τους Φράγκους και αργότερα Σαρακηνοί εισβάλουν και κατακτούν την Σικελία με αποτέλεσμα μέρος από τους εκεί Έλληνες της Μεγάλη Ελλάδος να χαθούν. Στην βαλκανική χερσόνησο εισβάλουν Γότθοι, Άβαροι, Σλάβοι και Βούλγαροι οι οποίοι επί αιώνες έσφαζαν, αφάνιζαν και φεύγοντας έσερναν μαζί τους στην αιχμαλωσία ελληνικούς πληθυσμούς με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του ελληνισμού της βόρειας Βαλκανικής να σφαγή ή να αφομοιωθεί με τους εισβολείς.
Μια από τις συνέπειες αυτών των εισβολών και της καταστροφής των Ελληνικών πληθυσμών της Βαλκανικής χερσονήσου είναι το λεγόμενο σήμερα μακεδονικό πρόβλημα. Στην Μικρά Ασία, στην Συρία, στην Μεσοποταμία, στην Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο εισβάλουν Πέρσες, Άραβες και αργότερα Τούρκοι που εγκαθίστανται εκεί και όλες οι ελληνικές πόλεις και οι εκεί Έλληνες σφάζονται ή αφομοιώνονται με την βία από τους εισβολείς με αποτέλεσμα να χαθούν οριστικά όλοι οι εκεί ελληνικοί πληθυσμοί.
Τέλος οι σταυροφορίες και ιδιαίτερα η 4η σταυροφορία υπήρξε καταστρεπτική για την Βυζαντινή αυτοκρατορία η οποίας, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι τότε ουσιαστικά καταλύθηκε. Μετά την 4η σταυροφορία και την απελευθέρωση της Κων/πόλεως από τους Λατίνους η αυτοκρατορία είχε τόσο πολύ εξασθενήσει ώστε το 1453 έγινε η τυπική της κατάλυση.
Μια σημαντική διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των Θεών (όπως τους εννοούν οι Έλληνες) εκτός από την τεραστία διαφορά στο νοητικό, το γνωστικό κλπ επίπεδο, είναι η αθανασία. Οι άνθρωποι είναι θνητοί ενώ οι Θεοί αθάνατοι. Οι ΘΕΟΙ, σύμφωνα με την ελληνική θρησκεία, βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν την γνώση, να προοδεύσουν πνευματικά ώστε να αποκτήσουν κι αυτοί την αθανασία (δηλαδή να γίνουν κι αυτοί Θεοί) και αυτό γινότανε μέσω των μυστηριακών σκηνωμάτων (Ελευσίνιων Μυστηρίων κλπ).
Αντίθετα ο Θεός των βιβλικών θρησκειών (δηλαδή ο Γιαχβέ), θέλει τον άνθρωπο χωρίς γνώση (δηλαδή σε κατάσταση αποκτηνώσεως). Όταν όμως ο άνθρωπος έφαγε από το «ξύλο» της γνώσεως ο Γιαχβέ είπε ότι με την απόκτηση της γνώσεως [ο άνθρωπος] έγινε σαν αυτόν και [φοβάται] ότι αν ακολούθως [ο άνθρωπος] φάγει και από το «ξύλο» της ζωής δηλαδή της αθανασίας θα αποκτήσει και την αθανασία! Γι αυτό τον εξεδίωξε από τον «παράδεισο» και τον «καταδίκασε» να εργάζεται, θεωρών ότι η εργασία είναι καταδίκη κι όχι ευλογία! Ας μας προβληματίσει αυτή η διαφορά!
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Εμείς οι Έλληνες από το 330 μ.κ.ε. μέχρι το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γνωρίσαμε αφανισμό τόσο του 99% της πολιτιστικής μας κληρονομίας όσο και της ύπαρξής μας ώστε σήμερα να αποτελούμε χωρίς υπερβολή περίπου το 20% του Ελληνισμού και σήμερα με την καθοδηγούμενη λαθρομετανάστευση κινδυνεύουμε με ολοκληρωτική εξαφάνηση. Αυτό το φοβερό ολοκαύτωμα των Ελλήνων προγόνων μας η πλειοψηφία του λαού το αγνοεί γιατί εσκεμμένα οι κρατούντες (που είναι διάδοχοι αυτών που μας κατάσφαξαν) το κρύβουν.
Ο όρος «εβραιοχριστιανοί» οφείλεται στο ότι: α) το σημαντικότερο μέρος της «βίβλου» δηλαδή του ιερού βιβλίου των χριστιανών· το αποτελούν τα ιερά βιβλία των Εβραίων και τα υπόλοιπα (καινή διαθήκη) είναι εξαρτημένα από τα ιερά βιβλία των Εβραίων γιατί παραπέμπουν σ’ αυτά και συνεπώς ο χριστιανισμός δεν μπορεί να υπάρξει ως θρησκεία χωρίς τα ιερά βιβλία των Εβραίων δηλαδή είναι θρησκεία μέσα από την θρησκεία των Εβραίων, β) ο κύριος πρωταγωνιστής του έργου του χριστιανισμού· ο Ιησούς ή Γιαχβέ ή Ιεχωβάς ήταν Εβραίος και θεωρείται από τους χριστιανούς ως ο αναμενόμενος μεσσίας των Εβραίων και γ) ο Γιαχβέ Ιησούς έλεγε ότι δεν ήλθε να καταργήσει την εβραϊκή θρησκεία αλλά για να την συμπληρώσει. Επομένως ο χριστιανισμός είναι η «συμπληρωμένη» εβραϊκή θρησκεία. Τώρα τι δουλειά έχει ο ΕΛΛΗΝΑΣ με τα Εβραϊκά δρώμενα (σωστά ή λάθος μας είναι αδιάφορο) μόνο το σάπιο μυαλό ενός χριστιανού μπορεί να εξηγήσει, άλλωστε είναι γνωστό ότι η ΛΟΓΙΚΗ είναι απούσα στις θεολογικές υποθέσεις!!!
Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Όταν αυτό το συναίσθημα γίνεται καταλύτης για την πνευματική αλλά και κοινωνική εξέλιξη του άνθρωπου, τότε μπορούμε με βεβαιότητα να ισχυριστούμε, ότι η συγκεκριμένη θρησκεία που γεμίζει αυτό το έμφυτο συναίσθημα αποτελεί θρησκεία που συντελεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Όταν όμως μια θρησκεία από την μια δημιουργεί ουσιαστικά ανελεύθερα και καταπιεσμένα πνευματικά και όχι μόνο άτομα και από την άλλη αποτελεί το όχημα για ομάδες ανθρώπων να επιβουλεύονται και να εκμεταλλεύονται με το χείριστο τρόπο τον λαό, πατώντας πάνω ακριβώς σε αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα, τότε η συγκεκριμένη θρησκεία είναι υπεύθυνη για την δημιουργηθείσα πνευματική αναπηρία της ανθρωπότητας. Και όχι ακριβώς υπεύθυνη αλλά συνυπεύθυνη γιατί ο κάθε άνθρωπος οφείλει, σαν μια πνευματική, σωματική και ολοκληρωμένη οντότητα που είναι, να προσπαθεί συνέχεια για την δική βελτίωση. Οπότε η αποδοχή εκούσιας ή συνειδητής, μιας καταστάσεως που τον εμποδίζει να πράξει τα ανώτερο, βαρύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τον ίδιο.
Και αυτό είναι το κύριο νόημα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ. Η Συμμετοχή, η Δράση, η ανάληψη ευθυνών. Με άλλα λόγια, ο απώτερος στόχος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ είναι το ακριβώς αντίθετο του εβραιοχριστιανισμού· δηλ. να αποτελεί μια στοχαστική, ανεξάρτητη και πάνω απ’ όλα ουσιαστική και για τον ίδιο αλλά και για τον συνάνθρωπο, Ζωή.
Τέλος νομίζω ότι τώρα έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για μας τους Έλληνες να επανέλθουμε στην γνήσια Ελληνική μας παράδοση, αυτήν που ανέπτυξε τις επιστήμες και που δημιούργησε Παρθενώνες και έργα τέχνης και πολιτισμού για τα οποία όλη η ανθρωπότητα υποκλίνεται και να απεκδυθούμε κάθε δοξασία που υποδουλώνει το πνεύμα και το κάνει υποχείριο δογμάτων αντιθέτων με τον ελεύθερο φιλοσοφικό στοχασμό.
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ η ΙΑΧΩΒΑ
Η ΓΝΩΣΗ
Η γνώση των Νόμων της λειτουργούσης Φύσεως δίδει στον κάτοχό της πτέρυγας αετού και δύναμη λέοντος, ώστε να έχει την δυνατότητα να υποτάξει στην θέλησή του τις μορφές του απείρου. Σε αντίθεση με την αξία της γνώσεως υπάρχει η αρνητική διδαχή· από την λεγόμενη «παλαιά διαθήκη» η οποία ατυχώς μέσω των «βιβλικών» λεγομένων θρησκειών διασώθηκε μέχρι σήμερα και διδάσκει ότι η γνώση του «καλού» και του «κακού» αποτελεί τον απαγορευμένο για τον άνθρωπο καρπό και συνεπώς είναι θεϊκή κατάρα την οποία πρέπει να αποφύγει ο άνθρωπος γιατί διαφορετικά θα προκαλέσει την οργή του «ενός εξωκοσμικού θεού ή Ιαχωβά ή Γιαχβέ» και ότι δεν θα έχει θέση στον «παράδεισο» δηλαδή σε χώρο όπου ο άνθρωπος θα παραμένει αδρανής σαν φυτό και σε κατάσταση άγνοιας δηλαδή αποκτήνωσης κι ότι αυτή η κατάσταση (της αδράνειας και άγνοιας) αποτελεί τέτοια ευτυχία που ορισμένοι θυσιάζουν την ζωή τους γι’ αυτήν και κατά τον μεσαίωνα κατέστρεψαν έναν λαό, τους Έλληνες και όλα τα πολιτισμικά τους στοιχεία!. Η γνώση δεν είναι κατάρα αλλά είναι δύναμη και μάλιστα η μεγαλύτερη μέσα στο Σύμπαν και συνεπώς ευλογία την οποία ο πνευματικός κόσμος μεταβιβάζει στην ανθρωπότητα ώστε μέσω αυτής να προοδεύει και εξελίσσεται πνευματικά.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ
Η εργασία για τον ελεύθερο άνθρωπο είναι ύψιστη αρετή και ο οποίος όχι μόνον δοξάζει την εργασία και τους εργάτες αλλά και καταδικάζει τους άεργους και κατ’ επέκταση καταδικάζει τον παρασιτισμό και την μάστιγα της ανθρωπότητας που έχει ως εφεύρημα αφενός μεν το οικονομολογικό θεώρημα της «ήσσονος προσπάθειας» (δηλαδή κέρδος με ελάχιστη προσπάθεια, ανεξάρτητα από τον σκοπό και προορισμό αυτής της προσπάθειας) και αφετέρου την αρνητική διδαχή από την «παλαιά διαθήκη» και διδάσκει ότι η εργασία είναι θεϊκή κατάρα στην οποίαν καταδικάστηκε και πρέπει να υποκύψει ο άνθρωπος γιατί οι «πρωτόπλαστοι» παραβίασαν την εντολή του «ενός εξωκοσμικού θεού του Γιαχβέ»
Η εργασία δεν είναι κατάρα αλλά ευλογία την οποία ο πνευματικός κόσμος κληροδότησε στην ανθρωπότητα γιατί μέσω αυτής προοδεύει και εξελίσσεται πνευματικά και πολιτιστικά. Η αποφυγή της εργασίας, ακόμα και αν βασίζεται σε «ιερά βιβλία», προκαλεί στασιμότητα που αποτελεί έμπνευση του σκότους, το οποίο δεν θέλει την πρόοδο και εξέλιξη της ανθρωπότητας, αφού η εργασία είναι μοχλός προόδου και εξελίξεως της ανθρωπότητας και, πέραν του χρησίμου αποτελέσματος, μας αποκαλύπτει τα μυστικά της Φύσεως, τόσο της οργανικής όσο και της πνευματικής.
Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των Θεών· όπως τους εννοούν οι Έλληνες, είναι η αθανασία. Οι άνθρωποι είναι θνητοί ενώ οι Θεοί αθάνατοι. Οι Θεοί, σύμφωνα με την ελληνική θρησκεία, βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν την γνώση, να προοδεύσουν και να αποκτήσουν την αθανασία (δηλαδή να γίνουν κι αυτοί Θεοί) και αυτό γινόταν μέσω των μυστηριακών σκηνωμάτων. Αντίθετα ο Γιαχβέ, θέλει τον άνθρωπο χωρίς γνώση δηλαδή σε κατάσταση αποκτήνωσης και φοβάται μήπως αποκτήσει κι ο άνθρωπος την αθανασία και γίνει σαν αυτόν! Ας μας προβληματίσει αυτή η διαφορά! Απορώ, τι τέλος πάντων είναι ο Γιαχβέ; Είναι ο δημιουργός του κόσμου ή ο άρχων του σκότους!
«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν»
Ελεγε ο μεγάλος ιστορικός της αρχαιότητος Θουκυδίδης και το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί έδινε τόση μεγάλη σημασία στην μάθηση και γνώση της ιστορίας για τον άνθρωπο. Η απάντηση είναι διότι η ιστορική γνώση είναι η εμπειρία του λαού στον οποίο αναφέρεται και περιλαμβάνει όχι μόνον τα μεγαλουργήματα των προγενεστέρων γενεών αλλά και τα λάθη ώστε οι νεώτερες γενεές να επαναλάβουν τις εποποιίες και τα μεγαλουργήματα των προγόνων τους τα οποία θα τους οδηγήσουν σε πρόοδο και ευημερία αλλά και να αποφεύγουν τα λάθη τους.
Συνεπώς η αληθινή ιστορική γνώση είναι μια υπέρτατη γνώση για τις μέλλουσες γενιές ενός λαού γιατί, επαναλαμβάνω και μάλιστα με έμφαση, περιλαμβάνει όλη την πείρα των προγόνων του και αυτή η πείρα ενισχύσει το φρόνημα του λαού όχι μόνον για να επαναλάβουμε τις εποποιίες των προγόνων μας, αλλά και για να μας προστατεύσει ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα, διότι η έκφραση «η ιστορία επαναλαμβάνετε» είναι μια πραγματικότητα την οποία κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Πέραν αυτού λαός που αγνοεί την ιστορία του είναι ουσιαστικά αποκομμένος από τις ρίζες του γιατί οι ρίζες του κάθε λαού είναι οι πρόγονοί του και λαός αποκομμένος από τις ρίζες του δεν έχει ηθικές αρχές και δεν έχει μέλλον.
Ειδικότερα για μας τους Έλληνες τώρα σε μια εποχή που κλονίζονται ιδανικά, αντιλήψεις και αξίες εμπρός στον ολετήρα της παγκοσμιοποίησης και ομογενοποίησες είναι θέμα εθνικό αλλά ταυτόχρονα και συμφέρον να μάθουμε επιτέλους την πραγματική μας ιστορία, γιατί εμείς οι Έλληνες, λαός φύσει ερευνητικός, φιλομαθής και συνάμα διεκδικητικός όταν θίγονται τα εθνικά και πάτρια συμφέροντά του. Ο Έλληνας μεγαλούργησε κατά την αρχαία εποχή και διέδωσε τα ιδανικά του και τις αξίες του στα πέρατα της οικουμένης.
Ο Έλληνας με στρατιωτική αρετή αλλά και με ανοικτούς πνευματικούς ορίζοντες χάραξε δική του πορεία με βήματα σταθερά και γοργά και συνέβαλε στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Ο Έλληνας της αρχαιότητος στιβαρός και άξιος πολεμιστής αλλά ταυτόχρονα φιλόσοφος δίδαξε τους λαούς της υφηλίου με τον ανυπέρβλητο πολιτισμό του τι σημαίνει ελευθερία, δικαιοσύνη, ανδρεία, φιλοπατρία, επιστημονική πρόοδος, φιλοσοφικός στοχασμός και τόσες άλλες αξίες που θεμελίωσαν την ιδεολογική ταυτότητα του απανταχού της γης πολιτισμένου σήμερα κόσμου. Ας μην ξεχνάμε ο Τσόρτσιλ κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έλεγε «Από σήμερα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!»
Γνωρίζουμε(
;)
εμείς οι απόγονοί τους ποίοι και γιατί κατέστρεψαν αυτόν τον υπέροχο
πολιτισμό ώστε σήμερα από τα 82 έργα του Αισχύλου έχουμε μόνο τα 7, από
τα 92 έργα του Ευριπίδη μόνο τα 18, από τα 123 του Σοφοκλή μόνο τα 7 ενώ
τα υπόλοιπα χάθηκαν δια παντός ως επίσης Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές,
τραγωδοί, επιστήμονες έχουν μείνει στην ιστορία μόνο από τα ονόματα τους
και μικρά αποσπάσματα από τα γραπτά τους που εμπεριέχονται σε άλλα
κείμενα, ενώ δεκάδες άλλοι συγγραφείς έχουν χαθεί ακόμα και τα ονόματά
τους για πάντα μαζί με τα έργα τους; Στο σημείο αυτό πρέπει να
διευκρινιστεί ότι το ερευνητικό πνεύμα των Ελλήνων προγόνων μας καθώς
και η φιλομάθεια τους ήταν αυτή που είχε δημιουργήσει τεράστιο όγκο
συγγραφικού έργου που βρισκόταν τόσο σε δημόσιες όσο και σε ιδιωτικές
βιβλιοθήκες ώστε να έχουμε την αναφορά ότι στην βιβλιοθήκη της
Αλεξάνδρειας υπήρχαν 700.000 συγγράμματα τα οποία καταστράφηκαν για
πάντα. Ποίοι και γιατί τα κατέστρεψαν;Γνωρίζουμε την αλήθεια, όπως αυτή διασώθηκε μέσα από κείμενα και ιστορικές πηγές, ποίοι ήταν οι υπεύθυνοι για τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος του Ελληνισμού και τα οποία οδήγησαν ακόμα και σε απώλεια Ελληνικών πληθυσμών ώστε ο Ελληνισμός να γνωρίσει μεγάλη συρρίκνωση; Βλέπουμε και θαυμάζουμε στους αρχαιολογικούς χώρους ερείπια περικαλλών ναών, βλέπουμε στα μουσεία αγάλματα ακρωτηριασμένα ή θραύσματα αυτών και κάποια ελάχιστα πλήρη αγάλματα που στην θέα τους πραγματικά αγάλεται η ψυχή μας από το κάλος και την τελειότητά τους αλλά ποίοι και γιατί τα κατάντησαν έτσι;
Μαθαίνουμε για τις πολεμικές τους αρετές των Ελλήνων στους πολέμους κατά των Περσών, μαθαίνουμε για τα κατορθώματα των προγόνων μας οι οποίοι υπό την ηγεσία του Αλεξάνδρου δημιούργησαν μια αυτοκρατορία και στις χώρες που κατέκτησαν ίδρυσαν περί τις 280 ελληνικές πόλεις οι οποίες ανθούσαν στο εμπόριο, στις τέχνες και στις επιστήμες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πολιτιστική επέκταση των Ελλήνων και πέραν της Μικράς Ασίας στην Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο. Σήμερα από αυτές τις πόλεις ελάχιστες σώζονται (π.χ. η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο) με ελάχιστους Έλληνες, όμως γνωρίζουμε πως και γιατί χάθηκε αυτός ο ελληνισμός;
Μαθαίνουμε για την κατάκτηση ολόκληρου του Ελληνικού κόσμου από τους Ρωμαίους, μαθαίνουμε ότι «κατακτήσαμε» πολιτιστικά τον Ρωμαίο κατακτητή και ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε Ελληνική Αυτοκρατορία με την επωνυμία Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αγνοούμε ότι α) η ονομασία «Βυζαντινή αυτοκρατορία» δόθηκε τον 17ον αιώνα δηλαδή τρεις αιώνες μετά την οριστική της κατάρρευση, από τους τότε Ευρωπαίους ιστορικούς· λόγω του ακραίου θεοκρατικού και καταπιεστικού της χαρακτήρα της προς τους λαούς που είχε υπό την κατοχή της. και β) ότι όλοι οι Αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ἠ «Βυζαντινής αυτοκρατορίας» υπέγραφαν ως Ρωμαίοι Αυτοκράτορες παρά το γεγονός ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν μετά από κάποια περίοδο ήταν η ελληνική επομένως ουδέποτε υπήρξε ελληνική διοίκηση αυτής της αυτοκρατορίας.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα και ας κρίνουμε. Ας μάθουμε επιτέλους την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι και ας έχουμε το θάρρος και την ευθυκρισία ως αρωγούς στην αναζήτηση της ταυτότητός μας ως Έλληνες και ως Άνθρωποι. Έτσι θα εξετάσουμε τα γεγονότα κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής κατοχής.
ΤΗΝ ΡΩΜΑΪΚΗ ΚΑΤΟΧΗ την διακρίνουμε σε δυο περιόδους, την πρώτη μέχρι τον Κωνσταντίνο τον Α’ (324 μ.κ.ε.) την δεύτερη από τον Κωνσταντίνο τον Α’ μέχρι την άλωση της Πόλης (1453 μ.κ.ε.) και αυτό διότι από την άνοδο στον θρόνο του Κωνσταντίνου η συμπεριφορά των Ρωμαίων αυτοκρατόρων έναντι των Ελλήνων αντιστράφηκε.
Πρώτη περίοδος ρωμαϊκής κατοχής
Κατά την πρώτη περίοδο (μέχρι το 324 μ.κ.ε.) ο Ελληνισμός υφίσταται αρχικά μια καθοδική πορεία αλλά γρήγορα κατορθώνει να αναλάμψει και να κατακτήσει πολιτιστικά τους κατακτητές του και αυτό έγινε γιατί οι Ρωμαίοι ήταν φιλοπρόοδοι και όχι μόνον υιοθέτησαν πρόθυμα τα επιτεύγματα των Ελλήνων αλλά και τα προήγαγαν. Κατά την περίοδο αυτήν οι Ρωμαίοι, υιοθέτησαν τις τέχνες και τις επιστήμες που εισήγαγαν από τους κατακτημένους τους Έλληνες, μελετούσαν και εναρμονίστηκαν με τον ελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό ακόμα και την ελληνική γλώσσα υιοθέτησαν την οποία είχαν ως γλώσσα της επιστήμης, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας με αποτέλεσμα να ομιλείται σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία παρά το γεγονός ότι η επίσημη γλώσσα της διοίκησης ήταν η λατινική γλώσσα και μάλιστα πολλοί Ρωμαίοι έγραφαν στην Ελληνική γλώσσα όπως ο Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος και, αργότερα, ο Μ. Ιουλιανός.
Στην Μ. Ασία, την Παλαιστίνη και στην Μεσοποταμία, υπήρχαν περί τις 280 Ελληνικές πόλεις με μικτούς πληθυσμούς όπου οι κάτοικοι, έλληνες και μη, μιλούσαν ελληνικά και ακολουθούσαν την Ελληνική παράδοση παρά το γεγονός ότι η διοίκηση ήταν ρωμαϊκή. Αυτήν την ελληνίζουσα αυτοκρατορία παρέλαβε ο Μ. Κωνσταντίνος όταν κατέλαβε τον αυτοκρατορικό θρόνο.
Δευτέρα περίοδος ρωμαϊκής κατοχής
Η δεύτερη περίοδος αρχίζει με ενθρόνιση στον αυτοκρατορικό θρόνο του λεγόμενου “Μέγα” και “άγιου” και ισαπόστολου Κωνσταντίνου. Μια από τις πρώτες πράξεις του Κωνσταντίνου του Α’ (324-337) ήταν η μεταφορά της πρωτεύουσας του κράτους στην Ελληνική πόλη Βυζάντιο, την οποία μετονόμασε σε Νέα Ρώμη και την στόλισε με έργα τέχνης που απόσπασε βιαίως από ελληνικούς ναούς. Θα περίμενε κανείς η μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας μέσα στην καρδιά του ελληνισμού να συντελέσει στον πλήρη εξελληνισμό της αυτοκρατορίας, όμως στην πράξη συνέβη το αντίθετο διότι αρχίζει η συστηματική καταστροφή των ναών των Ελλήνων όπου στην θέση τους κτίζονται εκκλησίες ενώ οι ιερείς θανατώνονται με βασανιστήρια.
Κατά την περίοδο αυτήν αποκεφαλίζεται ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος ο οποίος ούτω υπήρξε ο πρωτομάρτυρας του ελληνισμού. Μετά θάνατον ο Κωνσταντίνος και παρά το εγκληματικό του παρελθόν (μεταξύ των άλλων θανάτωσε την σύζυγό του Φαύστα μέσα καζάνι με βραστό νερό), ανακηρύσσεται από το ιερατείο “Μέγας” και “Άγιος” και ισαπόστολος.
Ο Κωνστάντιος (337-361), που διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο τον Α’, υπήρξε ακόμα σκληρότερος. Μία από τις πρώτες ενέργειες του Κωνστάντιου είναι να θέση εκτός νόμου το «ελληνίζειν» δηλαδή την ενασχόληση με τις επιστήμες, τις τέχνες και την φιλοσοφία. Ο Κωνστάντιος θα μείνει στην ιστορία ως εκείνος που (κατά τον Λιβάνιο) «ιερά και νεώ τους μεν έκλεισε, τους δε κατέσκαψε τους δε βεβήλους αποφήνας πόρνοις ενοικείν έδωκεν» (31) δηλαδή τα μεν ιερά των Ελλήνων κατέσκαψε τους δε ναούς τους έδωσε σε πόρνες να ενοικούν.
Από το 354 αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις βιβλιοθηκών σε πολλές πόλεις της αυτοκρατορίας και περίπου αυτό θα διαρκέσει επί 1000 περίπου χρόνια. Κατά την περίοδο αυτήν θα καούν στην πυρά ανυπολόγιστος αριθμός ελληνικών βιβλίων φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ιστορίας, γεωγραφίας, ποιητικές συλλογές και κυρίως επιστημονικά βιβλία μαθηματικών κλπ τα οποία για τον εξαιρετικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου όχλο αποτελούσαν (ιδιαίτερα τα μαθηματικά) κείμενα μαγείας και προϊόντα της ελληνικής «μωρίας».
Η καταστροφή της ελληνικής γραμματείς είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της επιστήμης και της πνευματικής και τεχνολογικής προόδου της ανθρωπότητος. Το αποτέλεσμα αυτών των πράξεων φαίνεται σήμερα αφού από την αρχαιοελληνική γραμματεία διεσώθει, όπως υπολογίζεται, λιγότερο από τον 1% αυτής. Αυτή η τακτική της πυρπολήσεως βιβλιοθηκών με έργα που αναφέρονται στην ελληνική παράδοση και φιλοσοφία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα με την πυρπόληση βιβλιοπωλείων που πωλούν κατά κύριο λόγο βιβλία της ελληνικής γραμματείας και βιβλία που αφορούν τον ελληνικό πολιτισμό από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές» οι οποίοι ουδέποτε έκαψαν βιβλιοπωλεία με χριστιανικές και εβραϊκές εκδόσεις.
Οι ίδιοι «αντιεξουσιαστές» βεβήλωσαν το άγαλμα του υμνητή της ελευθερίας Ρήγα Φεραίου ενώ το άγαλμα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ που βρίσκεται δίπλα το άφησαν ανέγγιχτο. Τότε (τον χριστιανικό μεσαίων) το ιερατείο της ορθοδοξίας και ο όχλος (παρακινούμενος από το ιερατείο) χαρακτήριζαν τους Έλληνες «ειδωλολάτρες, μιαρούς κλπ» και ο όχλος (υποκινούμενος από το ιερατείο) επιτίθετο κατά των ιερών των Ελλήνων και τα κατέστρεφε τώρα οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές» χαρακτηρίζουν τους Έλληνες «φασίστες και ρατσιστές» και επιτίθενται κατά βιβλιοπωλείων με εκδόσεις Ελλήνων. Ποίοι είναι αυτοί που υποκινούν τώρα τους «αντιεξουσιαστές»;
Τότε (τον χριστιανικό μεσαίων) η πολιτική ηγεσία του κράτους (αυτοκράτορες) παρακινούμενοι από το ιερατείο συνέτασσαν νόμους με τους οποίους διέτασσαν την εξόντωση του Ελληνισμού τώρα η πολιτική ηγεσία αφήνει ανέγγιχτους τους «αντιεξουσιαστές»! Μήπως η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ποίοι κρύβονται και καθοδηγούν τους «αντιεξουσιαστές και δεν θέλει να τους θίξει»;
Τα μεγάλα ερωτήματα!
Ο Μέγας Ιουλιανός (361-363), που διαδέχεται τον Κωνστάντιο, παρά το γεγονός ότι είχε βαπτισθεί με την βία χριστιανός, διατάξει όπως παύσει κάθε είδος διωγμός κατά των εθνικών. Θεσμοθετεί απόλυτη ανεξιθρησκία και επιδιορθώνει όσους από τους ελληνικούς ναούς δεν είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί από τους χριστιανούς. Θέλοντας κάθε άνθρωπος να έχει την δυνατότητα να ακολουθεί ελεύθερα το θρησκευτικό του μονοπάτι επιδιώκει ακόμα και την αναστήλωση του ναού του Σολομώντα. Ο Ιουλιανός το 363 δολοφονείται πισώπλατα, κατά τον χρονικογράφο Μαλάλα, από τον Μερκούριο ο οποίος αμέσως ανακηρύσσεται από το ιερατείο «άγιος» ενώ ο Ιουλιανός «παραβάτης».
Κατά την περίοδο αυτήν και ιδίως από τους επόμενους αυτοκράτορες Θεοδόσιο τον Α’, Αρκάδιο και Ιουστινιανό έλαβαν χώρα οι μεγάλες διώξεις των Ελλήνων. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση: την περίοδο αυτήν όταν έλεγαν «Έλληνες» εννοούσαν τους μετέχοντας της ελληνικής παιδείας και συνεπώς του ελεύθερου φιλοσοφικού στοχασμού, Έλληνες διότι οι Έλληνες που ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό απεκδύθηκαν τον χαρακτηρισμό τους ως έλληνες, παρά το γεγονός ότι ομιλούσαν ελληνικά και πολλοί είχαν ελληνική καταγωγή αλλά χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους απλώς ως χριστιανούς και Ρωμαίους (ή Ρωμιούς) και αυτό συνεχίσθηκε μέχρι την άλωση της Πόλης όπου π.χ. ο Γεώργιος Σχολάριος, ο μετέπειτα οικουμενικός πατριάρχης Γεννάδιος, διακηρύσσει ότι «αν και ομιλώ ελληνικά δεν είμαι Έλλην… αν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι θα του απαντήσω ότι είμαι χριστιανός» και ο ίδιος προτρέπει «τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (δηλ. καταραμένους) Ελληνιστάς … πυρί και σιδήρω και ύδατι και παντίς τρόποις εξαγάρετε της παρούσης ζωής…» επίσης προτρέπει «ράβδιζε, είργε (δηλ. φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαιρεί, είτα χείρα απότεμνε, κι αν και ούτως μένη κακός, θαλάσσης πέμπε βυθώ» (30).
Ο Θεοδόσιος ο Α’ (379-395) με διάταγμα που εξέδωσε στις 27 Φεβρουαρίου του 380 στην Θεσσαλονίκη ορίζει επίσημη και μοναδική θρησκεία του κράτους τον χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία. Όποιος δεν είναι χριστιανός χαρακτηρίζεται «ως σιχαμερός, αιρετικός, μωρός και τυφλός και απειλείται με επουράνια και επί γης τιμωρία» (βλέπε Κώδιξ Θεοδοσίου). Το 390 ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των Εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας Επακολουθεί νέα εξέγερση των Εθνικών η οποία καταπνίγεται στο αίμα και το Σεράπειο και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καίγονται.
Το 392 ο Θεοδόσιος ο Α’ με νέο έδικτο απαγορεύει την θρησκεία του Δωδεκαθέου και κάθε μη χριστιανική τελετή και επακολουθούν νέες σφαγές Ελλήνων εθνικών. Το 394 ο Θεοδόσιος απαγορεύει τους Ολυμπιακούς αγώνες (39επ) ως «ελληνικό μίασμα», νομοθετεί την καταστροφή των ελληνικών ναών και καταστρέφονται οι ναοί της Ολυμπίας ενώ ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή Ιουδαϊκών συναγωγών. Μετά από όλα αυτά ο Θεοδόσιος χαρακτηρίζεται στην ελληνική ιστορία ως «Μέγας» και «Άγιος».
Ο Αρκάδιος (395-408) με δύο έδικτα του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και Εθνικών. Όμως ο κίνδυνος των χριστιανών Γότθων αρχίζει να ανησυχεί τον Αρκάδιο. Ο σύμβουλος του Αρκάδιου Ρουφίνος, συμβουλεύει τον αρχηγό των Γότθων Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Γης των Ελλήνων διότι αμύθητα πλούτη του λέγει ότι κρύβονται μέσα στους ελληνικούς ναούς και στους οίκους των Ελλήνων.
Οι Γότθοι του Αλάριχου (42) επί τρία χρόνια (396-399) συνεπικουρούμενοι από πλήθος μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και την σφαγή των Ελλήνων. Το Δίων, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Διός στην Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπιάς, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά ενώ οι ιερείς τους σφάζονται ή καίγονται ζωντανοί όπως ο Ιλάριος ενώ οι αυτοκρατορικές φρουρές παρακολουθούν απαθέστατα.
Ο Αλάριχος για το «θεάρεστο» έργο της ισοπέδωσης της Ελλάδος διορίζεται από τον Αρκάδιο διοικητής της Ιλλυρίας. Το 396 με έδικτο ορίζεται ότι η ενασχόληση με τις εθνικές λατρείες αποτελεί πράξη ύστατης προδοσίας και το 397 με νέο έδικτο διατάζει το περίφημο «Ες έδαφος φέρειν» για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων Εθνικών. Οι αδιάκοπες διώξεις των Ελλήνων με διατάγματα των διαφόρων χριστιανών αυτοκρατόρων αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες όπως και οι υπόλοιποι εθνικοί επέμεναν με πείσμα στις πατρώες τους αντιλήψεις εκτελώντας ακόμα και κρυφά και με κίνδυνο της ζωής τους τις ιεροπραξίες τους.
Το 408 αυτοκράτωρ αναγορεύεται ο Θεοδόσιος ο Β’ (408-450) ο οποίος συνεχίζει τους διωγμούς των Ελλήνων. Η περίοδος αυτή σημαδεύεται από τρία σημαντικά γεγονότα για τον ελληνισμό που πρέπει να αναφερθούν α) το 415 έγινε ο μαρτυρικός θάνατος της Μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας από σωματοφύλακες του πατριαρχείου και καλόγηρους την οποία έγδαραν ζωντανή με κοχύλια και κατόπιν της έσπασαν τα κόκαλα και την τεμάχισαν ο δε θεωρούμενος από πολλούς συγγραφείς ως ηθικός αυτουργός Πατριάρχης Κύριλλος (σ 262) ανακηρύχθηκε από την εκκλησία «Άγιος» β) 429 όπου ροπαλοφόροι μοναχοί και αυτοκρατορικοί στρατιώτες γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα και λαφυραγωγούν το ιερό και παράλληλα διώκονται οι Έλληνες εθνικοί της Αθήνας και γ) ο Θεοδόσιος ο Β’ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και ειδικότερα του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου που υπήρξε μαθητής του Πλωτίνου.
Επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού και Λέοντος του Α’ (450-474) συνεχίζεται το καταστροφικό έργο για ότι είχε απομείνει από την Ελληνική γραμματεία. Φιλόσοφοι και επιστήμονες με την κατηγορία ότι ελληνίζουν εκτελούνται όπως π.χ. ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος και ο Σεβεριανός ενώ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εκτελούν βασανίζουν και διαπομπεύουν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Επί αυτοκράτορος Ζήνωνος (474-491), εκδηλώνεται εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες τον Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφό Παμπρέπιο, όμως παρά τον γενναίο αγώνα των η εξέγερση καταστέλλεται μέσα σε 4 χρόνια και οι επαναστάτες θανατώνονται κατά χιλιάδες
Ακολουθεί η Ιουστινιάνειος Δυναστεία ιδίως κατά την περίοδο του Ιουστινιανού ή Γιουτπράδα (527-565) κατά την οποία συνεχίζονται δια πυρός και βασανιστηρίων και με μεγαλύτερη ένταση οι διωγμοί των Ελλήνων με αιτιολογικό την «των ανοσιών και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη».). Επί Ιουστινιανού συντάσσεται ο περίφημος «Ιουστινιάνειος κώδικας» μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού και καταργεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μέσα στα αντίποινα είναι η αφαίρεση κτημάτων των Ελλήνων τα οποία δίδονται στην εκκλησία.
Το 529 ο Ιουστινιανός κλείνει την φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Στην Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία ότι είναι «Έλληνες» διότι το έλληνας σημαίνει πλέον τον μισερό ειδωλολάτρη και αποτελεί ύβρη για έναν άνθρωπο να ονομάζεται έλληνας. Τέλος το 562 νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη και ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά ότι Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο ελληνικών βιβλίων και εικόνων των Θεών.
Επί αυτοκράτορος Τιβέριου (578-582), δεν υπάρχουν πλέον εθνικοί έλληνες οι οποίοι να δηλώνουν δημοσίως το Έλληνες και το Εθνικοί αλλά οι εναπομείναντες πιστοί στις πατρώες παραδόσεις κινούνται κρυφά. Έτσι την περίοδο αυτήν εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται όταν αποκαλυφθούν τα θρησκευτικά τους πιστεύω όπως π.χ. ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος. Οι έλληνες εθνικοί πλέον έχουν εξοντωθεί και επιζούν όσοι βαπτίστηκαν χριστιανοί και όσοι είχαν τα οικονομικά μέσα μεταναστεύουν προς τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Επί αυτοκράτορος Μαυρίκιου (582-602), συνεχίζονται οι διωγμοί κατά οποιουσδήποτε κριθεί ύποπτος για εθνική λατρεία και με συνοπτικές διαδικασίες τον οδηγούν στην πυρά ή τον σταυρώνουν αφού προηγουμένως τον βασανίσουν.
Ακολουθεί η Ηράκλειος δυναστεία (610-717) κατά την οποία συνεχίζονται οι διωγμοί. Ο Ηράκλειος υπήρξε μεγάλος στρατηγός. Το βάρος των προσπαθειών του επικεντρώθηκε στην απόκρουση των Αβάρων, των Σλάβων και κυρίως των Περσών. Το 627 μετά νικηφόρα εξαετή εκστρατεία κατά των Περσών κατάφερε να κλείσει ειρήνη με τους Πέρσες οι οποίοι επέστρεψαν στους Βυζαντινούς την Συρἰα, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και τον Τίμιο Σταυρό. Οι μακροχρόνιοι πόλεμοι με τους Πέρσες εξασθένησαν τόσο την αυτοκρατορία όσο και τους Πέρσες και αυτό διευκόλυνε τους Άραβες ώστε να καταλάβουν εύκολα την Παλαιστίνη, την Συρία και την Αίγυπτο.
Επίσης οι διώξεις από το ορθόδοξο Βυζάντιο των αιρετικών κυρίως Νεστοριανών και Μονοφυσιτών που ζούσαν στις περιοχές αυτές τους ώθησαν να συνεργαστούν με τους Πέρσες και ιδίως αργότερα με τους Άραβες, οι οποίοι έδειχναν θρησκευτική ανοχή, πράγμα που είχε καταστρεπτικές συνέπειες για την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν οι Άραβες και εύκολα απέσπασαν από τους Βυζαντινούς μόνον με 27.000 άνδρες αρχικά μεν την Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, αργότερα δε και άλλες περιοχές όπου οι περισσότεροι κάτοικοι έγιναν μωαμεθανοί. Στα μετέπειτα χρόνια οι Άραβες επεκτείνουν τις κατακτήσεις τους και φθάνουν να πολιορκήσουν ακόμα και την Κωνσταντινούπολη. Προς την πλευρά της Βαλκανικής χερσονήσου το 679 οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν την Βάρνα, καθυποτάσσουν τις γύρω φυλές Σλάβων και εγκαθίστανται οριστικά στην κάτω Μοισία.
Γενικότερα οι διώξεις των Ελλήνων και οι θρησκευτικές διενέξεις μέσα στους κόλπους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν η αιτία να καταστραφεί ο ακμάζων Ελληνισμός με τους θεσμούς του στις πόλεις κυρίως της Συρίας και της Αιγύπτου και να κυριαρχήσουν οι ιθαγενείς λαοί των περιοχών αυτών που ζούσαν στην ύπαιθρο, οι οποίοι αντιτάχτηκαν στο Βυζαντινό κράτος και τελικά προσχωρήσαν στους Άραβες με τους οποίους είχαν και φυλετική συγγένεια. Έτσι οι Έλληνες των περισσοτέρων από τις προαναφερθείσες 280 ελληνικές πόλεις χάθηκαν και όσοι επέζησαν και άφησαν απογόνους σήμερα λέγονται Ιταλοί, Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Πέρσες, Ιορδανοί, Ιρακινοί, Άραβες, Αιγύπτιοι Τούρκοι κλπ αλλά δεν γνωρίζουν πλέον ότι είναι Έλληνες.
Μέχρι και την 11η εκατονταετηρίδα το Βυζαντινό κράτος ήταν ακόμη το πλουσιότερο κράτος της γης, και μπορούσε να συγκροτήσει αξιόλογη δύναμη στρατού και ναυτικού για να προστατεύσει τα σύνορα, όμως, περί το τέλος της Μακεδονικής Δυναστείας, έχασε την «Μεγάλη Ελλάδα» (δηλαδή την κάτω Ιταλία και την Σικελία).
Στην Βαλκανική έχασε τις βόρειες περιοχές. Κοντά στον Δούναβη εγκαθίστανται σλαβικές φυλές και Βούλγαροι, οι Έλληνες περιορίζονται στα παράλια. Επίσης σλαβικές φυλές προωθούνται νοτιότερα κατά καιρούς σε περιοχές γύρω από την Θεσσαλονίκη, στην Θεσσαλία, στην Ήπειρο και κατά τα μέσα της 8ης εκατονταετηρίδας οι φυλές αυτές καταλαμβάνουν σημαντικές περιοχές της Πελοποννήσου.
Έτσι ενώ στις βόρειες περιοχές οι Έλληνες περιορίσθηκαν στις παραλιακές περιοχές νοτιότερα, από την Μακεδονία μέχρι του Ταινάρου αναγκάσθηκαν να παραχώρηση στις σλαβικές φυλές αρκετές περιοχές της υπαίθρου. Αλλά εδώ ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πολυπληθέστερος και επικρατέστερος και κατόρθωσε στο διάστημα από την 8η έως την 14η εκατονταετηρίδα να αφομοιώσει ή να τις εκδιώξει τις σλαβικές αυτές φυλές. Έκτος από τους Σλάβους και Βουλγάρους είχαν εγκατασταθεί κατά την 10η και 11η εκατονταετηρίδα στις ευρωπαϊκές περιοχές της αυτοκρατορίας Βλάχοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Σύριοι, Τούρκοι, Μαδραΐτες, ακόμη και Ιουδαίοι.
Άλλο κακό αυτής της περιόδου ήταν οι λεηλασίες των παραλίων και των νησιών από τους μωαμεθανούς πειρατές. Το 896 πειρατές κατάσφαξαν όλους τους κατοίκους της Δημητριάδος. Παρόμοιες καταστροφές δοκίμασαν τα νησιά Αίγινα, Πάρος, Νάξος, Λέσβος. Το έτος 904 πειρατές κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη, έσφαξαν πολλούς κατοίκους, λεηλάτησαν την πόλη και πήραν μαζί τους στην αιχμαλωσία 22.000 νέους.
Κατά την 7η εκατονταετηρίδα η Αίγυπτος και η Συρία καταλαμβάνονται από τους Άραβες. Όλες οι μεγάλες πόλεις, που έκτισε εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοι του χάνονται οριστικώς, εξ αιτίας κυρίως των θρησκευτικών διενέξεων όπου οι Ορθόδοξοι στράφηκαν κατά των Νεστοριανών, των Μονοφυσιτών και των Παυλιανιτών. Μαζί με τις πόλεις χάνεται και ο εκεί Ελληνισμός, που ήταν σε μεγάλη ακμή. Η ελληνική γλώσσα υποχωρεί μπροστά στην αραβική. Οι Έλληνες αυτοί είναι σήμερα Άραβες, Σύριοι, Πέρσες, Ιορδανοί, κλπ και από αυτούς είναι ζήτημα αν υπάρχουν σήμερα κάποιοι που θυμούνται ότι ήσαν κάποτε Έλληνες.
Στην Μικρά Ασία ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πυκνότερος αλλά ο Ελληνισμός αυτός αφανίσθηκε, γιατί στερήθηκε τις παραδόσεις, τις αναμνήσεις και τα αισθήματα φιλοπατρίας του Ελληνισμού και πέραν αυτού, λόγω των διώξεων από τον κλήρο όσων τολμούσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως Έλληνες, αφού δεν τολμούσαν να πουν ότι είναι Έλληνες και έτσι έχασαν την ελληνική τους συνείδηση. Ποίοι φταίνε γι αυτό;
Κατά τις επόμενες εκατονταετίες η αυτοκρατορία συνεχώς εξασθενεί και αδυνατεί να συγκρατήσει τα στίφη των βαρβάρων που εισβάλουν από κάθε κατεύθυνση. Η Ιταλία κατακτήθηκε από τους Φράγκους και αργότερα Σαρακηνοί εισβάλουν και κατακτούν την Σικελία με αποτέλεσμα μέρος από τους εκεί Έλληνες της Μεγάλη Ελλάδος να χαθούν. Στην βαλκανική χερσόνησο εισβάλουν Γότθοι, Άβαροι, Σλάβοι και Βούλγαροι οι οποίοι επί αιώνες έσφαζαν, αφάνιζαν και φεύγοντας έσερναν μαζί τους στην αιχμαλωσία ελληνικούς πληθυσμούς με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του ελληνισμού της βόρειας Βαλκανικής να σφαγή ή να αφομοιωθεί με τους εισβολείς.
Μια από τις συνέπειες αυτών των εισβολών και της καταστροφής των Ελληνικών πληθυσμών της Βαλκανικής χερσονήσου είναι το λεγόμενο σήμερα μακεδονικό πρόβλημα. Στην Μικρά Ασία, στην Συρία, στην Μεσοποταμία, στην Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο εισβάλουν Πέρσες, Άραβες και αργότερα Τούρκοι που εγκαθίστανται εκεί και όλες οι ελληνικές πόλεις και οι εκεί Έλληνες σφάζονται ή αφομοιώνονται με την βία από τους εισβολείς με αποτέλεσμα να χαθούν οριστικά όλοι οι εκεί ελληνικοί πληθυσμοί.
Τέλος οι σταυροφορίες και ιδιαίτερα η 4η σταυροφορία υπήρξε καταστρεπτική για την Βυζαντινή αυτοκρατορία η οποίας, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι τότε ουσιαστικά καταλύθηκε. Μετά την 4η σταυροφορία και την απελευθέρωση της Κων/πόλεως από τους Λατίνους η αυτοκρατορία είχε τόσο πολύ εξασθενήσει ώστε το 1453 έγινε η τυπική της κατάλυση.
Μια σημαντική διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των Θεών (όπως τους εννοούν οι Έλληνες) εκτός από την τεραστία διαφορά στο νοητικό, το γνωστικό κλπ επίπεδο, είναι η αθανασία. Οι άνθρωποι είναι θνητοί ενώ οι Θεοί αθάνατοι. Οι ΘΕΟΙ, σύμφωνα με την ελληνική θρησκεία, βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν την γνώση, να προοδεύσουν πνευματικά ώστε να αποκτήσουν κι αυτοί την αθανασία (δηλαδή να γίνουν κι αυτοί Θεοί) και αυτό γινότανε μέσω των μυστηριακών σκηνωμάτων (Ελευσίνιων Μυστηρίων κλπ).
Αντίθετα ο Θεός των βιβλικών θρησκειών (δηλαδή ο Γιαχβέ), θέλει τον άνθρωπο χωρίς γνώση (δηλαδή σε κατάσταση αποκτηνώσεως). Όταν όμως ο άνθρωπος έφαγε από το «ξύλο» της γνώσεως ο Γιαχβέ είπε ότι με την απόκτηση της γνώσεως [ο άνθρωπος] έγινε σαν αυτόν και [φοβάται] ότι αν ακολούθως [ο άνθρωπος] φάγει και από το «ξύλο» της ζωής δηλαδή της αθανασίας θα αποκτήσει και την αθανασία! Γι αυτό τον εξεδίωξε από τον «παράδεισο» και τον «καταδίκασε» να εργάζεται, θεωρών ότι η εργασία είναι καταδίκη κι όχι ευλογία! Ας μας προβληματίσει αυτή η διαφορά!
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Εμείς οι Έλληνες από το 330 μ.κ.ε. μέχρι το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γνωρίσαμε αφανισμό τόσο του 99% της πολιτιστικής μας κληρονομίας όσο και της ύπαρξής μας ώστε σήμερα να αποτελούμε χωρίς υπερβολή περίπου το 20% του Ελληνισμού και σήμερα με την καθοδηγούμενη λαθρομετανάστευση κινδυνεύουμε με ολοκληρωτική εξαφάνηση. Αυτό το φοβερό ολοκαύτωμα των Ελλήνων προγόνων μας η πλειοψηφία του λαού το αγνοεί γιατί εσκεμμένα οι κρατούντες (που είναι διάδοχοι αυτών που μας κατάσφαξαν) το κρύβουν.
Ο όρος «εβραιοχριστιανοί» οφείλεται στο ότι: α) το σημαντικότερο μέρος της «βίβλου» δηλαδή του ιερού βιβλίου των χριστιανών· το αποτελούν τα ιερά βιβλία των Εβραίων και τα υπόλοιπα (καινή διαθήκη) είναι εξαρτημένα από τα ιερά βιβλία των Εβραίων γιατί παραπέμπουν σ’ αυτά και συνεπώς ο χριστιανισμός δεν μπορεί να υπάρξει ως θρησκεία χωρίς τα ιερά βιβλία των Εβραίων δηλαδή είναι θρησκεία μέσα από την θρησκεία των Εβραίων, β) ο κύριος πρωταγωνιστής του έργου του χριστιανισμού· ο Ιησούς ή Γιαχβέ ή Ιεχωβάς ήταν Εβραίος και θεωρείται από τους χριστιανούς ως ο αναμενόμενος μεσσίας των Εβραίων και γ) ο Γιαχβέ Ιησούς έλεγε ότι δεν ήλθε να καταργήσει την εβραϊκή θρησκεία αλλά για να την συμπληρώσει. Επομένως ο χριστιανισμός είναι η «συμπληρωμένη» εβραϊκή θρησκεία. Τώρα τι δουλειά έχει ο ΕΛΛΗΝΑΣ με τα Εβραϊκά δρώμενα (σωστά ή λάθος μας είναι αδιάφορο) μόνο το σάπιο μυαλό ενός χριστιανού μπορεί να εξηγήσει, άλλωστε είναι γνωστό ότι η ΛΟΓΙΚΗ είναι απούσα στις θεολογικές υποθέσεις!!!
Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Όταν αυτό το συναίσθημα γίνεται καταλύτης για την πνευματική αλλά και κοινωνική εξέλιξη του άνθρωπου, τότε μπορούμε με βεβαιότητα να ισχυριστούμε, ότι η συγκεκριμένη θρησκεία που γεμίζει αυτό το έμφυτο συναίσθημα αποτελεί θρησκεία που συντελεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Όταν όμως μια θρησκεία από την μια δημιουργεί ουσιαστικά ανελεύθερα και καταπιεσμένα πνευματικά και όχι μόνο άτομα και από την άλλη αποτελεί το όχημα για ομάδες ανθρώπων να επιβουλεύονται και να εκμεταλλεύονται με το χείριστο τρόπο τον λαό, πατώντας πάνω ακριβώς σε αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα, τότε η συγκεκριμένη θρησκεία είναι υπεύθυνη για την δημιουργηθείσα πνευματική αναπηρία της ανθρωπότητας. Και όχι ακριβώς υπεύθυνη αλλά συνυπεύθυνη γιατί ο κάθε άνθρωπος οφείλει, σαν μια πνευματική, σωματική και ολοκληρωμένη οντότητα που είναι, να προσπαθεί συνέχεια για την δική βελτίωση. Οπότε η αποδοχή εκούσιας ή συνειδητής, μιας καταστάσεως που τον εμποδίζει να πράξει τα ανώτερο, βαρύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τον ίδιο.
Και αυτό είναι το κύριο νόημα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ. Η Συμμετοχή, η Δράση, η ανάληψη ευθυνών. Με άλλα λόγια, ο απώτερος στόχος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ είναι το ακριβώς αντίθετο του εβραιοχριστιανισμού· δηλ. να αποτελεί μια στοχαστική, ανεξάρτητη και πάνω απ’ όλα ουσιαστική και για τον ίδιο αλλά και για τον συνάνθρωπο, Ζωή.
Τέλος νομίζω ότι τώρα έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για μας τους Έλληνες να επανέλθουμε στην γνήσια Ελληνική μας παράδοση, αυτήν που ανέπτυξε τις επιστήμες και που δημιούργησε Παρθενώνες και έργα τέχνης και πολιτισμού για τα οποία όλη η ανθρωπότητα υποκλίνεται και να απεκδυθούμε κάθε δοξασία που υποδουλώνει το πνεύμα και το κάνει υποχείριο δογμάτων αντιθέτων με τον ελεύθερο φιλοσοφικό στοχασμό.
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ η ΙΑΧΩΒΑ
Η ΓΝΩΣΗ
Η γνώση των Νόμων της λειτουργούσης Φύσεως δίδει στον κάτοχό της πτέρυγας αετού και δύναμη λέοντος, ώστε να έχει την δυνατότητα να υποτάξει στην θέλησή του τις μορφές του απείρου. Σε αντίθεση με την αξία της γνώσεως υπάρχει η αρνητική διδαχή· από την λεγόμενη «παλαιά διαθήκη» η οποία ατυχώς μέσω των «βιβλικών» λεγομένων θρησκειών διασώθηκε μέχρι σήμερα και διδάσκει ότι η γνώση του «καλού» και του «κακού» αποτελεί τον απαγορευμένο για τον άνθρωπο καρπό και συνεπώς είναι θεϊκή κατάρα την οποία πρέπει να αποφύγει ο άνθρωπος γιατί διαφορετικά θα προκαλέσει την οργή του «ενός εξωκοσμικού θεού ή Ιαχωβά ή Γιαχβέ» και ότι δεν θα έχει θέση στον «παράδεισο» δηλαδή σε χώρο όπου ο άνθρωπος θα παραμένει αδρανής σαν φυτό και σε κατάσταση άγνοιας δηλαδή αποκτήνωσης κι ότι αυτή η κατάσταση (της αδράνειας και άγνοιας) αποτελεί τέτοια ευτυχία που ορισμένοι θυσιάζουν την ζωή τους γι’ αυτήν και κατά τον μεσαίωνα κατέστρεψαν έναν λαό, τους Έλληνες και όλα τα πολιτισμικά τους στοιχεία!. Η γνώση δεν είναι κατάρα αλλά είναι δύναμη και μάλιστα η μεγαλύτερη μέσα στο Σύμπαν και συνεπώς ευλογία την οποία ο πνευματικός κόσμος μεταβιβάζει στην ανθρωπότητα ώστε μέσω αυτής να προοδεύει και εξελίσσεται πνευματικά.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ
Η εργασία για τον ελεύθερο άνθρωπο είναι ύψιστη αρετή και ο οποίος όχι μόνον δοξάζει την εργασία και τους εργάτες αλλά και καταδικάζει τους άεργους και κατ’ επέκταση καταδικάζει τον παρασιτισμό και την μάστιγα της ανθρωπότητας που έχει ως εφεύρημα αφενός μεν το οικονομολογικό θεώρημα της «ήσσονος προσπάθειας» (δηλαδή κέρδος με ελάχιστη προσπάθεια, ανεξάρτητα από τον σκοπό και προορισμό αυτής της προσπάθειας) και αφετέρου την αρνητική διδαχή από την «παλαιά διαθήκη» και διδάσκει ότι η εργασία είναι θεϊκή κατάρα στην οποίαν καταδικάστηκε και πρέπει να υποκύψει ο άνθρωπος γιατί οι «πρωτόπλαστοι» παραβίασαν την εντολή του «ενός εξωκοσμικού θεού του Γιαχβέ»
Η εργασία δεν είναι κατάρα αλλά ευλογία την οποία ο πνευματικός κόσμος κληροδότησε στην ανθρωπότητα γιατί μέσω αυτής προοδεύει και εξελίσσεται πνευματικά και πολιτιστικά. Η αποφυγή της εργασίας, ακόμα και αν βασίζεται σε «ιερά βιβλία», προκαλεί στασιμότητα που αποτελεί έμπνευση του σκότους, το οποίο δεν θέλει την πρόοδο και εξέλιξη της ανθρωπότητας, αφού η εργασία είναι μοχλός προόδου και εξελίξεως της ανθρωπότητας και, πέραν του χρησίμου αποτελέσματος, μας αποκαλύπτει τα μυστικά της Φύσεως, τόσο της οργανικής όσο και της πνευματικής.
Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των Θεών· όπως τους εννοούν οι Έλληνες, είναι η αθανασία. Οι άνθρωποι είναι θνητοί ενώ οι Θεοί αθάνατοι. Οι Θεοί, σύμφωνα με την ελληνική θρησκεία, βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν την γνώση, να προοδεύσουν και να αποκτήσουν την αθανασία (δηλαδή να γίνουν κι αυτοί Θεοί) και αυτό γινόταν μέσω των μυστηριακών σκηνωμάτων. Αντίθετα ο Γιαχβέ, θέλει τον άνθρωπο χωρίς γνώση δηλαδή σε κατάσταση αποκτήνωσης και φοβάται μήπως αποκτήσει κι ο άνθρωπος την αθανασία και γίνει σαν αυτόν! Ας μας προβληματίσει αυτή η διαφορά! Απορώ, τι τέλος πάντων είναι ο Γιαχβέ; Είναι ο δημιουργός του κόσμου ή ο άρχων του σκότους!
Vagelis Tzigalidis
Παρασκευή 28 Απριλίου 2017
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ... - ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΨΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ.ΑΦΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΤΗΜΕΛΗΤΟΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΦΘΙΝΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΝΕΟ ΡΑΓΙΑΔΩΝ.ΒΛΕΜΜΑ ΑΠΛΑΝΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΠΥΝΘΙΡΟΒΟΛΟ, ΠΡΟΕΥΤΡΕΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.ΠΝΕΥΜΑ ΕΝ ΥΠΝΩΣΕΙ ΗΔΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΜΕ SURVIVOR ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΜΕΣΑ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΤΑΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ,ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΟΡΥΑΛΩΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ.ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΛΛΑΔΑ.ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΩΝΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ,ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ.Η ΜΠΟΥΡΓΚΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΙΣΘΗΤΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙΠΛΑΤΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ.ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ.
ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΚΕΣ,ΤΟ.ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΓΚΕΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ.ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΣΤΗΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ,ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΤΑ ΚΑΦΕ ΓΕΜΑΤΑ,ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ.. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ....ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΥΣ ΔΟΞΑΖΟΥΝ.ΜΙΚΡΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΝΑΚΑ ΠΑΡΑΚΜΗΣ .ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟΜΕΙΝΑΤΕ, ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ.
Ηλίας Ηλιακόπουλος
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Επειδή ο πολιτισμός αναμφίβολα αποτελεί βασικό παράγοντα της εξέλιξης του ανθρώπου και επειδή παραγωγός σημαντικού πολιτισμού είναι και η ελληνική αρχαιότητα, έψαξα να βρω την ιδιαίτερη σχέση που συνέδεσε την κρατούσα -σήμερα- στη χώρα μας θρησκεία με τον αναφερθέντα πολιτισμό. Η έρευνα αυτή αποτελεί περίληψη περιλήψεων, λόγω της πληθώρας των γεγονότων και τον όγκο των διαθέσιμων στοιχείων.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
324 μ.ν.χ.
Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, λεηλατεί το περίφημο Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα στην Ιωνία, και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του.
326 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει ολοκληρωτικά το ιερό του Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας.
330 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος κλέβει όλους τους θησαυρούς και τα αγάλματα που βρίσκονται μέσα στα Ελληνικά ιερά για να διακοσμήσει την Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο ο χριστιανικός όχλος, καίει στο Bayeux το ιερό του Βελλενού – Απόλλωνα και λυντσάρει τους ιερείς του.
335 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει δεκάδες εθνικούς ναούς στη Μικρά Ασία και Παλαιστίνη ενώ διατάζει τη σταύρωση(!) όλων των εθνικών επιστημόνων, φιλοσόφων και ιερέων.
Τότε μαρτύρησε και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος. Ακολουθούν καταστροφές ελληνικών ναών και στη θέση τους κτίζονται χριστιανικές εκκλησίες.
337 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος, από τους πρώτους καταστροφείς του ελληνικού πνεύματος, παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος πεθαίνει και η εκκλησία για το θεάρεστο(!) έργο του, ανακηρύσσει αυτόν και τη μητέρα του Ελένη Αγίους και Ισαποστόλους.
341 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου το ελληνίζειν και την άσκηση της μαντικής τέχνης. Πολλοί Έλληνες είτε εκτελούνται, είτε φυλακίζονται.
353 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λατρεία και την προσφορά θυσίας επί ποινή θανάτου.
354 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λειτουργία των ελληνικών ιερών.
Οι εθνικοί ιερείς εκτελούνται. Νέο διάταγμα διατάζει την καταστροφή όλων των ελληνικών ναών και τη σφαγή όλων των εθνικών. Ασβεστοκάμινα κατασκευάζονται δίπλα σε ελληνικούς ναούς για να εκμεταλλευτούν τα μάρμαρα. Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη, την πνευματική και τεχνολογική πρόοδο άλλους ανθρωπότητας.
357 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει δια νόμου -ξανά- όλες τις μεθόδους μαντείας.
359 μ.ν.χ.
Στη Σκυθόπολη της Συρίας οργανώνονται από τους χριστιανούς τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας.
Εκεί συγκεντρώνονται οι εθνικοί, αιρετικοί, Εβραίοι και εκτελούνται με φρικτά βασανιστήρια.
361 μ.ν.χ.
Ο ελληνολάτρης Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, ανεβαίνει στο θρόνο. Αμέσως παύει κάθε διωγμός των εθνικών. Θεσμοθετεί απόλυτη ανεξιθρησκία και επιδιορθώνει όσους ελληνικούς ναούς δεν είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί.
363 μ.ν.χ.
Ο Ιουλιανός, ο τόσο άδικα δυσφημισμένος από το χριστιανικό ιερατείο δολοφονείται πισώπλατα από φανατικό χριστιανό κατά τη διάρκεια μάχης με τους Πέρσες, μόλις μετά 2 χρόνια βασιλείας. Ο χριστιανός Σωζόμενος επαινεί το δολοφόνο «που για την αγάπη του θεού και της θρησκείας εκτέλεσε μια τέτοια πράξη».
Τυπικό δείγμα μισαλλοδοξίας και αρρωστημένου φανατισμού.
364 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάζει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αντιόχειας. Χιλιάδες ελληνικά βιβλία φιλοσοφίας και επιστήμης καίγονται.
365 μ.ν.χ.
Απαγορεύεται στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάζουν χριστιανούς στρατιώτες.
370 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Βάλης διατάζει μεγάλο διωγμό κατά των Ελλήνων. Καίγονται χιλιάδες ελληνικά βιβλία με την κατηγορία της μαγείας! Ο φιλόσοφος Σιμωνίδης καίγεται στην πυρά, ο φιλόσοφος Μάξιμος, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίζεται, οι ιερείς Πατρίκιος και Ιλάριος εκτελούνται, όπως και χιλιάδες εθνικοί, επώνυμοι και μη.
372 μ.ν.χ.
Ο ανθέλληνας Βάλης διατάζει τους κυβερνήτες της Μικράς Ασίας να εξολοθρεύσουν όλους τους Έλληνες καθώς και όλα τα κείμενα της κοσμοθεωρίας και λατρείας τους!
373 μ.ν.χ.
Νέα απαγόρευση όλων των μορφών μαντείας. Αρχίζει η χρήση του όρου pagani (δηλαδή κάτοικος της υπαίθρου), υποτιμητικά για τους Έλληνες και τους λοιπούς εθνικούς.
Ο όρος παγανισμός χρησιμοποιείται έως και σήμερα.
375 μ.ν.χ.
Ο ναός του Ασκληπιού στην Επίδαυρο κλείνεται από τους χριστιανούς.
380 μ.ν.χ.
Ο Ισπανός και φανατικός ανθέλληνας Θεοδόσιος ο Α΄ (ο αποκαλούμενος και Μέγας), ορίζει επίσημη και μοναδική θρησκεία του κράτους το χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία.
Οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί και απειλούνται με επουράνια και επί γης τιμωρία. Εξουσιοδοτεί τον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο («άγιο» επίσης) να καταστρέψει όλους τους ναούς των εθνικών. Χριστιανοί ιερείς καθοδηγούν τον όχλο ενάντια στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα και καταστρέφουν τα πάντα.
Ο 95χρονος ιεροφάντης Νεστόριος κηρύσσει το τέλος των Ελευσινίων μυστηρίων. Είναι η αρχή του πνευματικού σκότους για την ανθρωπότητα.
381 μ.ν.χ.
Ο (μέγας) Θεοδόσιος με διάταγμά του στερεί τα πολιτικά δικαιώματα όλων των χριστιανών που επιστρέφουν στις παραδοσιακές λατρείες.
Με νέο διάταγμά του απαγορεύει ακόμα και την απλή επίσκεψη στους ελληνικούς ναούς. Στην Κων/πολη ο ναός της Αφροδίτης μετατρέπεται σε πορνείο ενώ της Άρτεμης και του θεού Ηλίου σε στάβλους!
384-388 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος διορίζει Έπαρχο Ανατολής το Ματέριο Κυνήγιο και τον διατάζει να χρησιμοποιήσει τους χριστιανούς μοναχούς για την καταστροφή των ελληνικών και εθνικών ναών σε νότια Ελλάδα και Μικρά Ασία, καθώς και για το κάψιμο όλων των ελληνικών βιβλίων. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται. Χιλιάδες Έλληνες και εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθόπολης.
389 μ.ν.χ.
Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου.
390 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας.
Οι μισαλλόδοξοι χριστιανοί, φορτώνουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη.
Ο γότθος Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί με τη βία να επιβάλλει το χριστιανισμό στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες αντιδρούν και εξεγείρονται.
Ο Θεοδόσιος τους καλεί στον ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε 3 ώρες με τη βοήθεια των Γότθων σφάζονται 7000 Έλληνες (κατ’ άλλους 15000), επειδή εμμένουν στις παραδόσεις και τους θεούς τους. Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, η χριστιανική εκκλησία καταδικάζει την πράξη του Θεοδόσιου, αλλά στη συνέχεια τον ανακηρύσσει Μέγα και Άγιο!
391 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος με νέο του νόμο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ακόμα και το κοίταγμα των σπασμένων αγαλμάτων! Καταργεί την ελληνική και καθιερώνει τη λατινική ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας.
Οι διωγμοί και οι σφαγές οδηγούν σε νέα εξέγερση των εθνικών στην Αλεξάνδρεια, που οχυρώνονται στο Σεράπειο. Ο φιλόσοφος Ολύμπιος καλεί σε ένοπλο υπέρ βωμών αγώνα τους αρχαιόθρησκους της πόλης.
Για την αποφυγή γενίκευσης των εξεγέρσεων ο Θεοδόσιος λύνει την πολιορκία, αμέσως όμως μετά την αποχώρηση του Ολύμπιου και των συναγωνιστών του, ο δειλός πατριάρχης Θεόφιλος και οι εξίσου δειλοί συνεργοί του επιτίθενται στον ανυπεράσπιστο ναό, τον καταστρέφουν και παραδίδουν στις φλόγες την τεράστια βιβλιοθήκη (700.000 τόμοι!) που φιλοξενούσε το ιερό. Στη θέση του ναού οι χριστιανοί κτίζουν μοναστήρι.
392 μ.ν.χ.
Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποι Επιφάνιος και Τύχων (άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της θεάς Αφροδίτης σταματούν.
Εκδίδεται άλλος ένας παρανοϊκός νόμος του Θεοδόσιου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον «Άγιο» Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί!
393 μ.ν.χ.
Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Ακτίων αγώνων ως ελληνικών μιασμάτων.
Οι οπαδοί της θρησκείας της αγάπης ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας. Παράλληλα με όλα αυτά ο Θεοδόσιος -όλως περιέργως- ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή ιουδαϊκής συναγωγής.
395 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Αρκάδιος με δύο νόμους του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και εθνικών. Ο ευνούχος του Αρκάδιου Ρουφίνος, για να εξουδετερώσει την απειλή των Γότθων, συμβουλεύει τον αρχηγό τους Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Ελλάδας.
Οι εκχριστιανισμένοι Γότθοι βοηθούμενοι από πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και τη σφαγή των Ελλήνων. Το Δίον, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Δία στη Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπίας, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και το ιερό της Ελευσίνας μαζί με πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά, ενώ οι ιερείς τους είτε σφάζονται, είτε, όπως ο ιεροφάντης του Μίθρα Ιλάριος, καίγονται ζωντανοί.
396 μ.ν.χ.
Νόμος του Αρκαδίου ορίζει ότι οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με το Δωδεκάθεο και τις εθνικές λατρείες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ύστατη προδοσία απέναντι στην αυτοκρατορία. Οι εναπομείναντες εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες φυλακίζονται.
397 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Αρκαδίου. Με την παρότρυνση του «αγίου» και φανατικού ανθέλληνα Χρυσοστόμου, (του ανεκδιήγητου «ιεράρχη», που αποκάλεσε τους Έλληνες φιλόσοφους ανήθικα καθάρματα), διατάζει το «ες έδαφος φέρειν» για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων και εθνικών, καθώς και την ασβεστοποίηση των μαρμάρων τους και τη χρήση τους ως οικοδομικών υλικών, ώστε να χαθούν για πάντα τα ίχνη των εθνικών λατρειών.
398 μ.ν.χ.
Το 4ο εκκλησιαστικό συνέδριο της Καρχηδόνας απαγορεύει τη μελέτη των βιβλίων των Ελλήνων και λοιπών εθνικών, ακόμα και στους χριστιανούς επίσκοπους. Ο επίσκοπος Πορφύριος, και αυτός «άγιος», ισοπεδώνει σχεδόν όλους τους ναούς των εθνικών στη Γάζα.
399 μ.ν.χ.
Ο Αρκάδιος διατάζει με νέο νόμο την ισοπέδωση όσων από τους ελληνικούς ναούς έχουν παραμείνει ακόμα όρθιοι.
400 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Διονύσου στις Βάσσες και «βαπτίζει» δια της βίας χριστιανούς τους κατοίκους της πόλης.
401 μ.ν.χ.
Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας καταστρέφει ναούς και είδωλα. Ο «άγιος» Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στη Γάζα, καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας εθνικούς.
404-406 μ.ν.χ.
Ο «άγιος» Χρυσόστομος στέλνει τις ορδές των παρανοϊκών μοναχών να διαλύσουν όλα τα αγάλματα και τους ναούς στην Παλαιστίνη. Πείθει με γλυκόλογα διάφορες πλούσιες «νεοφώτιστες» χριστιανές να χρηματοδοτήσουν τις «ειδωλοφαγικές» δραστηριότητες αυτού και του όχλου του.
Ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου πυρπολείται και εκθεμελιώνεται από τους ροπαλοφόρους του και τα περίφημα γλυπτά γίνονται οικοδομικά υλικά για εκκλησιές και σπίτια. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου ο «άγιος» Επιφάνιος καταστρέφει και ληστεύει τον εκεί ναό του Δία.
Ο «άγιος» Ευτύχιος καταστρέφει το μαντείο και το ναό της Αφροδίτης.
407 μ.ν.χ.
Για ακόμα μια φορά οι μη χριστιανικές γιορτές και ιεροπραξίες απαγορεύονται δια νόμου.
408 μ.ν.χ.
Κοινό διάταγμα του αυτοκράτορα της Ανατολής Αρκαδίου και της Δύσης Ονώριου απαγορεύει την οποιαδήποτε κατοχή εθνικών γλυπτών, ενώ διατάσσεται η αφαίρεση όλων των αγαλμάτων από τους ναούς των εθνικών και η μετατροπή των ναών σε εκκλησίες.
Νέες σφαγές και διωγμοί του ελληνικού και εθνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας και νέες πυρπολήσεις βιβλίων.
Την ίδια εποχή ο Αυγουστίνος (άγιος κι αυτός) σφαγιάζει στη Δύση εκατοντάδες, και με τη βοήθεια του χριστιανικού όχλου και του αυτοκρατορικού στρατού γκρεμίζει πολλά εθνικά ιερά.
409 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ απαγορεύει την αστρολογία και τις μεθόδους μαντείας δια ποινής θανάτου.
415 μ.ν.χ.
Στην Αλεξάνδρεια, σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, βρίσκουν στο δρόμο τη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής.
Τη συλλαμβάνουν και τη σέρνουν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, της ξεσκίζουν τα ρούχα, γδέρνουν το δέρμα της με κοφτερά όστρακα, της σπάνε τα κόκαλα, την κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα πετάνε μαζί με τα έργα της στην πυρά και στα αδέσποτα σκυλιά.
Η μόνη αιτία του ειδεχθέστερου εγκλήματος όλων των αιώνων, το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, άρα μάγισσα για τους χριστιανούς και το σημαντικότερο, κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανένα από τα κτήνη που ευθύνονταν για τον θάνατό της δεν τιμωρήθηκε. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος, ο ηθικός αυτουργός της άγριας δολοφονίας, ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ! Νέοι διωγμοί των εθνικών στην Αφρική όπου οι τρόποι εκτέλεσης είναι δύο: σταύρωση ή θάνατος στην πυρά.
416 μ.ν.χ.
Στην Αβησσυνία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και «σπάθα του θεού» μαζί με ροπαλοφόρους περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, καίγοντας ιερά άλση και σκοτώνοντας λυσσωδώς κρυφούς εθνικούς ιερείς.
Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στους πατρώες θρησκείες χάνουν τις θέσεις τους.
423 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ με διάταγμά του χαρακτηρίζει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με φυλακίσεις και βασανιστήρια όσους τις ασπάζονται.
429 μ.ν.χ.
Ροπαλοφόροι μοναχοί γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν τη σκεπή του ναού και τον λαφυραγωγούν. Οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται.
435 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς. Επίσης ορίζει ότι νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία εκτός από τη χριστιανική είναι και ο Ιουδαϊσμός.
438 μ.ν.χ.
Μεγάλος λοιμός πέφτει το χειμώνα του έτους αυτού στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β΄ κατηγορεί ως υπαίτιους τους εθνικούς, γιατί λατρεύουν τους δαίμονες!
440-450 μ.ν.χ.
Οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απόμειναν.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και κυρίως αυτών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του ‘’κατά χριστιανών’’ αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας.
Οι ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.
451 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Θεοδόσιου Β΄ ορίζει ως ποινή για κάθε μορφή «ειδωλολατρίας» το θάνατο.
457-491 μ.ν.χ.
Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σ’ όλη την αυτοκρατορία.
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται, όπως ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβηριανός και άλλοι, ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλοσόφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι διαπομπεύουν, βασανίζουν και εκτελούν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς.
474 μ.ν.χ.
Αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων. Επί βασιλείας του το 484, εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες το Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέπιο. Παρά το γενναίο αγώνα των Ελλήνων, 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από λυσσαλέο πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού.
515 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος με ειδωλοφάγους μοναχούς και στρατό ισοπεδώνει το ναό του θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας, καθώς και δεκάδες άλλα ιερά. Οι εθνικοί της περιοχής εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου, γίνεται υποχρεωτικό το βάπτισμα.
528 μ.ν.χ.
Ο κορυφαίος ανθέλληνας Γιουτπράβδα (Ιουστινιανός), καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Στις μέρες του εκδηλώνεται η περίφημη στάση του Νίκα.
Οι δύο μεγάλες φατρίες του ιππόδρομου, οι Πράσινοι και οι Βένετοι, επιζητούσαν την παύση κάθε είδους διωγμού για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους. Με την αρχή της εξέγερσης πυρπόλησαν τις φυλακές, για να ελευθερώσουν τους κρατούμενους εθνικούς. Έπειτα έκαψαν τη «χαλκή πύλη» του παλατιού και την Αγία Σοφία.
O αυτοκρατορικός στρατός, σε συνεργασία με το βαρβαρικό φύλο των (χριστιανών) Έρουλων, πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε χαθεί.
Ο Ιουστινιανός επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης, πυρός και βασανιστηρίων στους «εκ τους των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχομένους πλάνης». Συντάσσει τον «Ιουστινιάνειο κώδικα», μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.
529 μ.ν.χ.
Ο Ιουστινιανός κλείνει τη φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Οι τελευταίοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην αυλή του λάτρη του ελληνικού πολιτισμού Πέρση βασιλιά Χοσρόη.
532-546 μ.ν.χ.
Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν τη Μ. Ασία και διαλύουν ό,τι απομένει από τις εθνικές λατρείες. Για τη δράση του ο Ιουστινιανός τον ονομάζει «επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή». Στην Κωνσταντινούπολη εντωμεταξύ φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι «Έλληνες».
556 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει τις κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την «ανόσια» γνώση των Ελλήνων.
562 μ.ν.χ.
Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη.
Ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά: «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύτηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο όσων ελληνικών βιβλίων βρέθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές».
578-582 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος, συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο των προκατόχων του.
Εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται.
Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Δία.
582-602 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος εξαπολύει νέους διωγμούς κατά των εθνικών που απόμειναν στην αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί εκτελούν, βασανίζουν, καίνε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία.
602 μ.ν.χ.
Με το θάνατο του Μαυρίκιου ξεσπά «εμφύλια διαμάχη» στους κόλπους της αυτοκρατορίας.
Οι όχλοι της Κιλικίας, Μ. Ασίας, Παλαιστίνης, Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και αυτής της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας, όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες.
692 μ.ν.χ.
Λαμβάνει χώρα η Πενθέκτη σύνοδος. Σ’ αυτήν, η ίδια η ηγεσία του χριστιανισμού παραδέχεται πως παρά τις πολύχρονες (4 αιώνες διωγμών) προσπάθειές τους υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα.
Έτσι, αποφασίζεται η απαγόρευση όσων από τις γιορτές των εθνικών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και οι διονυσιακές και εθνικές εορτές.
804 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Κων/πολης Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας, τους κατοίκους της Μέσα Μάνης, αλλά συναντάει σθεναρή αντίσταση.
850-860 μ.ν.χ.
Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με τη φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και «άγιος» «Νίκων ο μετανοείτε». Ο Νίκων έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές, ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι «νεοφώτιστοι» Λάκωνες να σκύβουν το κεφάλι τους. Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει και η τελευταία λατρεία Ελλήνων θεών στην ίδια τη χώρα που γεννήθηκε.
Όπως είδαμε στον παραπάνω εξαιρετικά περιληπτικό χρονολογικό πίνακα, η χριστιανική θρησκεία αντιμετώπισε με μεγάλο φόβο και μίσος το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα, για έναν απλό λόγο: βασιζόμενη στην αρχή του «πίστευε και μη ερεύνα» θεωρεί οτιδήποτε πέραν της δικής της ιδεολογίας «σατανικό» και καταδικαστέο (συνήθως σε θάνατο. Η «ιερά εξέταση» σταμάτησε δια νόμου μόλις το 1850).
Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες, που είχαν έμφυτα τα στοιχεία της αναζήτησης και του προβληματισμού. Ήταν επομένως απειλή για τους εκφραστές της θρησκείας της «αγάπης». Με δικαιολογία λοιπόν τον εκχριστιανισμό τους, κατέστρεψαν έναν πολιτισμό ανώτερο από κάθε άποψη. Έναν πολιτισμό, που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής σκέψης, της καλλιτεχνικής αναζήτησης και ενός ιδεώδους που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ζώο με προκαθορισμένη μοίρα, αλλά ένα ον νοήμον, ικανό να εξελιχθεί ελεύθερα και να μεγαλουργήσει, χωρίς το φόβο κανενός εξωσυμπαντικού «θεού».
Η καταγραφή αυτή μπορεί μεν να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ του 324 και του 860 (536 έτη!), όπου έγινε και το μεγαλύτερο μέρος των διωγμών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, οι σποραδικές όμως καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πολιτισμού συνεχίστηκαν (το 1729 π.χ. ο Γάλλος αβάς Φουρμόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την αρχαία Σπάρτη, την Τροιζήνα και την Ερμιόνη) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Φυσικά τίποτα και ποτέ δε δημοσιοποιείται και κανείς ασφαλώς δεν τιμωρείται για τις πράξεις αυτές.
Όπως πάντα, άλλωστε, αφού αρωγός των βαρβαρικών αυτών ενεργειών είναι, τις περισσότερες φορές, ο κρατικός μηχανισμός, δια των υπουργείων του και άλλων οργανισμών!
Για του λόγου το ασφαλές, αναφέρω μόνο το υπουργείο «Πολιτισμού», το οποίο ελέγχει κατά το δοκούν τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και το υπουργείο «α-Παιδείας» που εντελώς απροκάλυπτα έχει ως συμπλήρωμα του τίτλου του «και Θρησκευμάτων»! Ερωτώ κάθε νοήμονα πολίτη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα και που έχει στο κρανίο του έστω μερικά ίχνη φαιάς ουσίας, πώς ανέχεται ακόμη να τον «δουλεύουν» έτσι άγρια και ξεδιάντροπα από κοινού Πολιτεία και «εκκλησία»;
Πηγές:
1. Karlheinz Deschner: Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού. Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 2004
2. Λιλής Ζωγράφου: Αντιγνώση. Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 18η έκδοση
3. Δημ. Κοργιανίτη: Το λυκόφως των θεών. Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ 2002
4. Θ. Αλεξάνδρου: Για τους ελληνικής καταγωγής χριστιανούς. Εκδόσεις ΔΙΟΝ 2003
5. Γ. Γρηγορομιχελάκη: Βίοι αγίων. Εκδόσεις ΔΑΔΟΥΧΟΣ 2004
6. C. Fouquet: Ιουλιανός. Ο θάνατος του αρχαίου κόσμου. Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ 1995
7. Π. Τρεμπέλα: Η καινή διαθήκη. Εκδόσεις αδελφότητας Ο ΣΩΤΗΡ 1974
8. Μ. Dzielska: Υπατία η Αλεξανδρινή. Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ 1995
9. Δ. Κούτουλα: Το Βυζάντιο έναντι των ελλήνων εθνικών. Εκδόσεις ΔΙΟΝ 2002
10. Α. Καμάρα: Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της ύστερης Ρωμαϊκής αυτ/ρίας. Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ
11. Ι. Λάζαρη: Η θαμμένη Ελλάδα. Εκδόσεις ΔΑΥΛΟΣ 2006
12. Βλ. Ρασσιά: Ες έδαφος φέρειν. Εκδόσεις ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ
13. Λιβάνιος: Υπέρ ιερών. Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ
Τετάρτη 26 Απριλίου 2017
Τρίτη 25 Απριλίου 2017
Σχεδιαζουν να κλείσουν σε μια νύχτα τα ελαιοτριβεία για πάρουν τον έλεγχο οι ξένοι...
Ρεπορτάζ: Ζωή
Χειμωνίδου- newx.gr
Μορφή «χιονοστιβάδας» παίρνουν οι αποκαλύψεις του newx.gr για την άμεση παρέμβαση Αμερικάνικης πολυεθνικής εταιρείας, με τη βοήθεια μάλιστα Ελλήνων, που επιχειρεί να βάλει στο… χέρι, τον εθνικό «θησαυρό» της χώρας, που είναι το ελαιόλαδο.
Στις αρχές Ιανουαρίου ο γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής από τη Φθιώτιδα Βάιος
Γκανής, αποκάλυψε στο newx.gr πως τα τελευταία 4 χρόνια έχουν κατατεθεί σε
συγκεκριμένες Περιφέρειες, προτάσεις για την κατασκευή τριών «mega factories»
ελιάς και ελαιολάδου.
Μάλιστα, χορηγός αυτής της προσπάθειας φαίνεται να είναι η Εθνική Τράπεζα,
σύμφωνα με τον κ. Γκανή.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την κατασκευή των τριών «mega factories»; Ο
Βάιος Γκανής περιγράφει την κατάσταση, με τα μελανότερα «χρώματα», δηλώνοντας
χαρακτηριστικά:
«Θα σβήσουν σε μία νύχτα 2.750 μικρά ελαιοτριβεία, στις περιοχές που θα
λειτουργήσουν τα mega factories».
Οι τρεις περιοχές, τις οποίες «στοχεύει» η Αμερικάνικη πολυεθνική, είναι η
Δυτική Ελλάδα, η Πελοπόννησος και η Κρήτη.
«Δηλαδή φανταστείτε ο πλούτος της ελιάς, το λάδι θα συγκεντρωθεί σε μία
πολυεθνική. Δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες, δεν θα υπάρχουν τίποτα. Ένας μικρός
ελαιοπαραγωγός με μικρό ελαιοτριβείο, δεν θα μπορεί να επιβιώσει, γιατί θα
υπάρχουν προϋποθέσεις, όπως η διαχείριση αποβλήτων και ο βιολογικός καθαρισμός,
τις οποίες προϋποθέσεις δεν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν, λόγω αυξημένου
οικονομικού μεγέθους.
Μέσα σε μια νύχτα θα σβήσουν οι μικρές επιχειρήσεις. Φανταστείτε τι έχει να
γίνει,» τόνισε με έμφαση ο Βάιος Γκανής.
Σήμερα, ένα ακόμη «λιθαράκι» στις αποκαλύψεις έρχεται να βάλει ο Πρόεδρος του
ΓΕΩΤΕΕ Σπύρος Μάμαλης, ο οποίος δήλωσε στο newx.gr, πως είναι γνώστης του θέματος
και δίνει επιπλέον πληροφορίες, για την προσπάθεια που γίνεται να «σβηστούν από
χάρτη» 2750 Ελληνικά ελαιοτριβεία.
Σύμφωνα με τον κ. Μάμαλη, η Αμερικάνικη πολυεθνική έχει βρει «συμμάχους»
Έλληνες καθηγητές, τα ονόματα των οποίων θα δημοσιοποιηθούν στο άμεσο μέλλον
από το newx.gr.
«Το γνωρίζουμε και μάλιστα έχουμε παρέμβει σ’ αυτή τη λογική στον κανονισμό του
ελληνικού σήματος ελαιολάδου, καθώς κάποιοι επιχείρησαν να περάσουν κανονισμό
έτσι ώστε το 25% του λαδιού να μην είναι ελληνικό, να μπορεί να χαρακτηρίζεται
ένα λάδι ως ελληνικό, ενώ το 25% δεν είναι ελληνικό. Το ίδιο έγινε και στο γάλα
και είχαμε παρέμβει ως ΓΕΩΤΕΕ και μαζί με άλλους φορείς και αποτρέψαμε
ουσιαστικά τέτοιες εξελίξεις.
Υπάρχει αυτή η λογική και δεν θέλω να μιλήσω με ονόματα, αλλά αν προκληθώ
θα το κάνω, γιατί έχω τα ονόματα, γι’ αυτούς που έχουν κάνει προτάσεις στην
Ελληνική κυβέρνηση να κλείσουν αυτά τα μικρά ελαιοτριβεία,» τόνισε
χαρακτηριστικά ο κ. Μάμαλης.
Ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ υποστήριξε μάλιστα ότι στο νέο ΠΑΑ (πρόγραμμα αγροτικής
ανάπτυξης) υπάρχει περιορισμός στην επιδότηση νέων ελαιοτριβείων.
«Υπάρχουν πάρα πολλοί τριγύρω από το υπουργείο, όχι επίσημα στελέχη, αλλά
φορείς ή πρόσωπα μεμονωμένα τα οποία ακριβώς προσδοκούν να στρέψουν την
κυβέρνηση στο να κλείσουν αυτά τα μικρά ελαιοτριβεία με το πρόσχημα των
οικονομιών κλίμακος και των μεγαλύτερων μεγεθών που θα προσφέρει μια τέτοια
επένδυση.
Είναι Έλληνες και μάλιστα έχουν θέση σε πανεπιστήμια. Εμείς προσπαθούμε
να το αποτρέψουμε, γιατί θεωρούμε ότι το συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού
λαδιού είναι η χαμηλή οξύτητα η οποία επιτυγχάνεται με την άμεση μεταφορά των
ελιών στα ελαιοτριβεία, τα οποία αν μεταφερθούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις και
περιμένουν οι ελιές για να γίνει η όλη διαδικασία μεταποίησης, προφανώς η οξύτητα
θα είναι πιο ανεβασμένη, όπως γίνεται στην Ισπανία και στην Ιταλία.
Αυτές οι προτάσεις έχουν άμεση σχέση με την Αμερικάνικη πολυεθνική,»
υπογράμμισε ο κ. Σπύρος Μάμαλης.
Τι ρόλο, όμως, μπορούν να παίξουν στην προκειμένη περίπτωση οι τοπικές αρχές,
οι τοπικές κοινωνίες; Είθισται οι όποιες επενδύσεις γίνονται να περνάνε και να
ζητείται η έγκριση των Περιφερειακών Συμβούλιων. Υπάρχει, όμως, ένα…
παραθυράκι, που αυτές οι διαδικασίες μπορούν να παρακαμφθούν κι αυτό το
«παραθυράκι» είναι το fast truck.
Δηλαδή, αν είναι μια επένδυση άνω των 100 εκατομμυρίων παρακάμπτονται όλοι οι
θεσμοί.
«Και αυτό το έχουμε καταγγείλει στη βουλή. Για παράδειγμα, ένας επιχειρηματίας
με 100 εκατομμύρια, μπορεί να έρθει στο νομό Σερρών και να γεμίσει τον κάμπο με
φωτοβολταϊκά,» δήλωσε ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Σπύρος Μάμαλης.
ΠΗΓΗ: agroeconomy.gr
μέσω ideopigi
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)