Η πατρίδα μας μονο μουσεία παντου να ειχαν, θα είμασταν παγκόσμια αυτοκρατορία - Τα αρχαιολογικά ευρήματα του μετρό της Θεσσαλονίκης

Τρομερές φωτογραφίες από τα αρχαιολογικά ευρήματα του μετρό της Θεσσαλονίκης. Καθυστέρησε 20+ χρόνια για να ολοκληρωθεί; Ανακαλύφθηκε μια ολόκληρη δεύτερη πόλη κάτω από την Θεσσαλονίκη από τα έργα του μετροπόντικα με σύνολο 300.000 ευρήματα!

 

Στην πρώτη εικόνα, βλέπουμε ψηφιδωτά του σταθμού "Αγίας Σοφίας". Ουσιαστικά κάτω από την σημερινή κεντρική οδό, ονόματι "Εγνατία", βρισκόταν και κατά την αρχαιότητα το Ρωμαϊκό, Ελληνιστικό και αρχαίο Ελληνικό παρελθόν της Θεσσαλονίκης.

 

Στην δεύτερη εικόνα, βλέπουμε ακριβώς αυτό το παρελθόν, πάλι στον σταθμό "Αγίας Σοφίας". Οι κίονες στοών, οι δρόμοι με πλίνθους και τα περιγράμματα αρχαίων κτισμάτων, δείχνουν πόσο ζωντανό ήταν το κέντρο της Θεσσαλονίκης ακόμα και πριν από αιώνες. Καταστήματα, οικίες και εργαστήρια κοσμούσαν τους δρόμους της πόλης, εκεί που μέχρι και σήμερα χιλιάδες Σαλονικείς βγαίνουν για δουλειά ή βόλτα.

 

Στην τρίτη εικόνα, βλέπουμε τον τρομερό Ρωμαϊκό δρόμο ονόματι "Decumanus Maximus" στον σταθμό "Βενιζέλου", ο οποίος είναι πρακτικά η "Εγνατία" οδός των Ρωμαϊκών και Βυζαντινών χρόνων. Διέσχιζε την Θεσσαλονίκη από το Βαρδάρη μέχρι τα πανεπιστήμια και περιτριγυριζόταν από στοές με κίονες και καταστήματα. Ο δρόμος εγκαταλήφθηκε τα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής της Θεσσαλονίκης.

 

Στην τέταρτη εικόνα, βλέπουμε ένα Ελληνιστικό νεκροταφείο στον σταθμό "Συντριβανίου". Το νεκροταφείο αυτό πρόσθεσε τόνους νέων γνώσεων στην βιβλιογραφία της Ελληνιστικής εποχής για τον τρόπο ταφής των νεκρών. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ θα τα εκθέσουν. Η παρτίδα μας μονο μουσεία παντου να ειχαν ,θα είμασταν παγκόσμια αυτοκρατορία, Δυστυχώς έχουμε κανει μαγκες τους κλεφτες με τους συνεργάτες τους εδώ για να μας φτωχοποιούν . Πιστεύω δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Ο νοών νοείτω. 

George Christodoulou

Οι κλέφτες του χρόνου - Θεόδωρος Μαραγκός - Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους -...

Φυσική της Πληροφορίας στην Κατασκευή -Γεωμυθολογία/Ατλαντίδα & η Γεωλογική Γεωπολιτική του Αιγαίου

 

Ο Ομότιμος Καθηγητής Γεωφυσικής του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και Πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας , Σταύρος Παπαμαρινόπουλος , σε μια συνέντευξη -έκπληξη με θεματικές που θα αιφνιδιάσουν και θα προκαλέσουν συζητήσεις.Ο Σταύρος Παπαμαρινόπουλος που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ανακάλυψη της διώρυγας του Ξέρξη στην Ανατολική Χαλκιδική την οποία μνημονεύει ο Ηρόδοτος, ενώ εντόπισε και τον υπόγειο ποταμό Ηριδανό στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα , με πάνω από 250 γεωφυσικές έρευνες στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στην Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ρωσία, στην Κεντρική Ασία στο κεντρικό υψίπεδο των Αλτάι, στην Βορειοανατολική και στην Βορειοδυτική Αφρική επιχειρώντας να εντοπίσει θαμμένες αρχαίες πόλεις, μέλος της Ευρωπαϊκής και της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, σε τρεις θεματικές πρόκληση : - Παρουσιάζει την Φυσική της Πληροφορίας στη κατασκευή , όπως υποστηρίζει, του καλύτερου ορνιθοτροφείου στο κόσμο, στη Κρήτη μέσα στο 2025 , ως πρόταση για μια άλλη στρατηγική ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας - Το υπόδειγμα του Ησίοδου από την Θεογονία και οι πρακτικές εφαρμογές στο σήμερα των κοινωνιών - Και το "άβατον" της μυθολογίας και των σεναρίων επιστημονικής φαντασίας γύρω από την υπόθεση "Ατλαντίδα και Έλληνες" - Τι μας λέει η ενότητα του Αιγιακού χώρου στις γεωπολιτικές προβολές του σήμερα , ειδικά για την Ανατολική Μεσόγειο… 📺 "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV 👉 Ακολουθήστε μας στο Facebook: https://goo.gl/3US22m #krititvnadeis #antitheseis

Συλλογή με τις απόψεις του Καρλ Σαγκάν για την ζωή

 

Μία σύντομη αλλά ταυτόχρονα πολύ -περιεκτική συλλογή με τις απόψεις του καθηγητή Καρλ Σαγκάν για την ζωή στην Γη, την προστασία και την διαχείριση της, και το μέλλον του είδους μας σε αυτή.

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΕΙ ΣΕ ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ....

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

 

Αποκάλυψη: Να πως αρχίζει η τελετουργία της "Ελληνικότατης" βάπτισης :

«Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν....

ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ"

Το τυπικό της τελετής του χριστιανικού βαπτίσματος...

Αρχικά ο ιερέας παίρνει το «φακελάκι» στο γραφείο του απ΄ το νονό ή τους γονείς του βρέφους για ν΄ αρχίσει την τελετή. Διαβάζουμε μερικά απ’ τα λόγια του τελετουργικού, που πήραμε κατευθείαν απ΄ το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας της Ελλάδος, «Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος»: «…Απόστησον απ΄ αυτού ή αυτής, την παλαιάν εκείνην πλάνην» (σελ. 6). Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα, ότι το τελετουργικό του νηπιοβαπτισμού ξεκινά με την προσπάθεια αποβολής απ΄ το νήπιο της πλάνης των Ελλήνων.

Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που καθιερώθηκε η βάπτιση. Φτάνουμε γρήγορα στον 1ο εξορκισμό (εξορκισμό) κατά του Σατανά: «Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν ανθρώποις…

Επιτιμήθητι και αναχώρησον… Φοβήθητι, έξελθε και υπαναχώρησον από του πλάσματος τούτου…» (σελ. 7). Στο ίδιο μέτρο συνεχίζονται οι απειλές κατά του Σατανά και στον 2ο εξορκισμό. Στον 3ο εξορκισμό ξεκινά με επίκληση στον θεό Γιαχβέ: «Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν, επίβλεψον επί τον-την δούλον-η σου… σύντριψον τον Σατανά» (σελ. 9).

Και φτάνουμε στην ουσία, δηλαδή πάλι στην ελληνική «ειδωλολατρία»: «Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας, πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου» (σελ 11). Εδώ πλέον τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα.

Ο Σατανάς ταυτίζεται και καθοδηγεί το ελληνικό πνεύμα. Η τελετή συνεχίζεται με συνεχόμενες αποτάξεις και συντάξεις: «Αποτάσση τω Σατανά;… Απετάξω τω Σατανά; Απεταξάμην… Συντάση τω Χριστώ; Συντάσσομαι. Συνετάξω τω Χριστώ; Συνεταξάμην» (σελ. 12). Ακολουθεί το «πιστεύω» και οι παρακλήσεις να φωτίσει ο Γιαχβέ-Χριστός τον βαπτισθέντα δούλο του…

Στην συνέχεια έρχονται οι επικλήσεις στα Χερουβείμ και στα Σεραφείμ, σε αρχαγγέλους κ.ά.. Ο θεός μετά κατατροπώνει δράκοντες, το Σατανά, δαιμονικά πνεύματα και φυσικά τα είδωλα των Ελλήνων θεών: «Υποχωρησάτωσαν ημίν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα, και μη υποκρυβήτω τω ύδατι τούτω δαιμόνιον σκοτεινόν…» (σελ. 22). Μετά γίνεται αναφορά στο Νώε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και σε άλλους Εβραίους προπάτορές μας… και όταν πέφτουν τα λάδια «χρίεται ο δούλος ή η δούλη του θεού…» (σελ. 24).

Το τελετουργικό τελειώνει με την φράση: «Και απόπλυνόν μου τον ρύπον του σώματος και τον σπίλον της ψυχής· αυτός ως δούλος αμαρτίας δόκιμος γένομαι· μη αποστραφείην τεταπεινωμένος και κατησχυμένος.» Η ύβρις της βάπτισης εναντίον ενός αθώου βρέφους έχει ολοκληρωθεί.

Ο Σατανάς, δηλαδή το παλαιό ελληνικό πνεύμα έχει αποβληθεί και το παιδί έχει καθαρθεί.

Κατά την διάρκεια της τελετής το νήπιο βουτιέται τρεις φορές με την βία αν χρειαστεί, μέσα στην κολυμπήθρα (πολλά ατυχήματα έχουν καταγραφεί κατά την διάρκεια αυτής της βάρβαρης πράξης).

Ο ιερέας φτύνει στο πρόσωπο το βρέφος τρεις φορές, φτύνει άλλες τρεις φορές στο πάτωμα και κατά την διάρκεια του αλείμματος με το λάδι, κόβει τρεις τούφες απ΄ τα μαλλιά του.

Βέβαια ύστερα από παρακλήσεις των χριστιανών γονέων, τα τελευταία χρόνια οι πράξεις αυτές γίνονται με ηπιότερο τρόπο.

Αφού η τελετή έχει τελειώσει η μητέρα για να παραλάβει το παιδί της γονατίζει μπροστά στο νονό ή στη νονά, που κρατάει το παιδί και προσκυνάει.

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει, ότι η μητέρα προσκυνάει το νονό, για να της δώσει το παιδί πίσω.

Στην πραγματικότητα όμως, η μητέρα προσκυνάει το ίδιο της το παιδί, το οποίο, μέσα απ΄ το θέατρο αυτό της υποκρισίας, υποτίθεται, ότι εκείνη τη στιγμή είναι ο μόνος αναμάρτητος επί της γης, καθ΄ ότι μόλις έχει βαπτιστεί κι έχουν συγχωρεθεί οι έως τότε τυχόν αμαρτίες του (π.χ. αν έχει πιει κάποτε με βουλιμία το γάλα της μάνας του, σύμφωνα με κάποιο θεολογικό προβληματισμό...)

Το τελετουργικό της ορθόδοξης βάπτισης μοιάζει πολύ με τελετή μαύρης μαγείας.

Ο ιερέας φυσάει στο πρόσωπο του βρέφους και φτύνει προς τη Δύση και καταριέται το Σατανά (ελληνικό πνεύμα). Μέχρι πρό τινος οι ιερείς δέν φυσούσαν, αλλά έφτυναν και επάνω στα κεφάλια των νηπίων.

Με τη σειρά της η νονά φυσάει και φτύνει προς τη δύση αποποιούμενη κι αυτή το Σατανά (ελληνικό πνεύμα) και γυρνάει προς την Ανατολή (Ιερουσαλήμ), όπου συντάσσεται με το Χριστό (εβραϊκό πνεύμα). Ο ιερέας κατόπιν κόβει μαλλιά από το βρέφος, το αλείφει με λάδια και μύρο και το βουτάει με βία μέσα στην κολυμπήθρα.

Η απαράδεκτη προσφώνηση απ΄ τον ιερέα «βαπτίζεται ο δούλος του θεού» οριοθετεί τη δουλική σχέση, που θα έχει το βαπτισμένο παιδί με τη θρησκεία και το θεό του Χριστιανισμού σε όλη του τη ζωή.

Υποσυνείδητα καταγράφηκε στο βρέφος ο φόβος και η δουλική υποταγή στο θεό Γιαχβέ-Χριστό. Ο Χριστιανισμός σφραγίστηκε στην ψυχή του…

Η βάπτιση αποτελούσε στα σκοτεινά χρόνια του Βυζαντινού Μεσαίωνα χειραγώγηση και εκμετάλλευση του αγράμματου όχλου, κάτι που συνεχίζεται αδιάκοπα και στις μέρες μας, πάντοτε με το πρόσχημα της παράδοσης.

Όλοι γελούν και χαίρονται σαν υπνωτισμένοι και νοιώθουν ευχαριστημένοι χωρίς να έχουν καταλάβει τι ειπώθηκε και γιατί έγινε όλο αυτό, χωρίς καν να αναρωτηθούν.

Όλοι, εκτός απ΄ το μωρό, που έχει βιασθεί, σοκαριστεί και κλαίει ασταμάτητα…

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι η εξευτελιστική και υβριστική αυτή τελετή αρχικά γινόταν απ΄ τους ιερείς της Ορθοδοξίας και απευθυνόταν προς όσους είχαν σχέση με την ελληνική παιδεία και το ελληνικό πνεύμα εν γένει.

Σήμερα η τελετή γίνεται με τον ίδιο τρόπο στους υπόλοιπους Ορθοδόξους επί γης

Θέλεις να συνέχισης την Ιουδαία παράδοση και να βαπτίσεις το παιδάκι σου Χριστιανικά; ΈΛΛΗΝΑ ΠΑΨΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ... ΣΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΣΠΑΣΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ

 

πηγή eleusisdiagoridon.blogspot.gr

 

ΔΙΑ ΔΩΣΤΕ

Τάνια Αποστολίδου

ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Πέσμου τη γνώμη σου ! - kallimaxos2023@gmail.com

 

Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν - Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν - Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως - Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα

  

 

  Ἡ μεταπτωση των ισημεριων ἀνεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο Ῥόδιο. Δεινὸς μαθηματικός, ἀστρονόμος, ἀστρολόγος, γεωγράφος, καὶ μετεωρολόγος, ὁ Ἵππαρχος θεωρεῖται ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἀρχαίων ἐπιστημόνων. Ὅμως ὁ ἀληθινὸς Ἵππαρχος ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὸ στερεότυπο τοῦ συχρόνου “ἀστρονόμου”, ὅπως μᾶς ἔχει παρουσιασθεῖ ἐπανειλημμένα. Τὸ δὲ ἔργο του εἶναι ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων τῆς πρωΐμου ἑλληνικῆς ἀστρολογίας.

  Περὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἱππάρχου δὲν θὰ γνωρίζαμε τίποτε ἐὰν δὲν ἀναφερόντουσαν εἰς αὐτὸν πλεῖστοι ἄλλοι μεταγενέστεροι συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Πλούταρχος, ὁ Πλίνιος ὁ πρεσβύτερος, ὁ Πτολεμαῖος, ὁ Θέων Σμυρναῖος, ὁ Στράβων, ὁ Αἰλιανός, ὁ Θέων Ἀλεξανδρεύς, καὶ ὁ Ἡφαιστίων Θηβαῖος. Ἀπὸ τὰ συγγράμματά του μόνον ἕνα σώζεται καθ’ ὁλοκληρία, μὲ τίτλο Τῶν Ἀράτου καὶ Εὑδόξου Φαινομένων ἐξηγήσεως, ἕνας ἐκτενῆς σχολιασμὸς εἰς τὸ ἔργο τοῦ Ἀράτου.

  Ὁρισμένα ὅμως ἔργα του διεσώθησαν ἀποσπασματικὰ ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου, ὁ ὁποῖος συμπεριέλαβε καὶ τὸν λίαν σημαντικὸ κατάλογο ἀστέρων τοῦ Ἱππάρχου. Ὁ Ἡφαιστίων διέσωσε λεπτομερῶς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ὅπου ὑπόκεινται διάφορες χῶρες, καὶ ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις περὶ τῶν χωρῶν αῦτῶν, “ὅπως εἶχαν ὁρισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο καὶ τοὺς παλαιοὺς Αἰγυπτίους”.

Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν

  Τὸ ἔτος 134 π. Χ. ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν αἰφνιδία ἐμφάνιση ἑνὸς ἀστέρος στὸν ἀστερισμὸ τοῦ Σκορπιοῦ, ποὺ εἰκάζεται ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ καινοφανή. Διαπιστώνοντας ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμφανισθοῦν νέοι ἀστέρες, ποὺ ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχαν παρατηρηθεῖ, ἀποφάσισε νὰ συντάξῃ κατάλογο ἀπλανῶν ἀστέρων. Κατέγραψε τὴν ἀκριβὴ θέση ἑκάστου καὶ τὴν λαμπρότητά του, ἔχοντας προηγουμένως κατατάξει τοὺς ἀπλανεῖς ἀναλόγως φωτεινότητος εἰς 6 μεγέθη. Ὁ κατάλογος αὐτός περιείχε 1080 ἀστέρες καὶ διεσώθη ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου εἰς τὴν Μαθηματικὴ Σύνταξη (Ἀλμαγέστη)  περιέχοντας συνολικῶς 1022 ἀστέρες.

  Διὰ τῆς ἐργασίας του αὐτῆς παρέδωσε στοὺς μεταγενέστερους τὸ “ἀρχεῖο τοῦ Οὐρανοῦ” καὶ ὁ κατάλογός του, Περὶ τῶν ἀπλανῶν ἀναγραφαί, καθιερώθη ἔκτοτε εἰς τὴν μαθηματικὴ ἀστρονομία.

Καὶ ἀνέλαβεν ἔργον πρὸ τοῦ ὁποίου θὰ ὠπισθοχώρει καὶ θεός ἀκόμη· τουτέστι νὰ ἀριθμήσῃ χάρη τῶν μεταγενεστέρων πάντας τοὺς ἀστέρας καὶ νὰ δώσῃ εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ἰδιαίτερον ὄνομα ἐν τῷ ἀστερισμῷ. Ἐφηῦρε κατάλληλα ὄργανα γιὰ τὸν ὁρισμὸ τῆς θέσεως ἑκάστου, ὥστε ἐξ αὐτῆς καὶ ἐκ τοῦ μεγέθους τοῦ ἀστέρος εὐκόλως νὰ ἀναγνωρίζωνται οὗτοι· προσέτι ἐάν τις ἐξ αὐτῶν ἐξηφανίζετο ἢ νέος τὶς ἐνεφανίζετο ἢ τινὲς τούτων μετεκινοῦντο ἢ ἐὰν ἡ λάμψη τινῶν μετεβάλλετο· οὕτω δὲ ἀφῆκεν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὸν οὐρανὸν ὁλόκληρον ὡς κληρονομιά, ἥν πᾶς βουλόμενος καὶ δυνάμενος ἠδύνατο νὰ δεχθῇ καὶ χρησιμοποιήσῃ.

~ Πλίνιος, Φυσικὴ Ἱστορία, ΙΙ, 26 

  Ὁ Ἵππαρχος συνέταξε καὶ ἀστρικὲς ἐφημερίδες, ὑπολογίζοντας θέσεις ἡλίου καὶ σελήνης γιὰ περίοδο 600 ἐτῶν, συμπεριλαμβανομένων τῶν μηνῶν, τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν ὡρῶν, καθὼς καὶ τὴν προσαρμογὴ γιὰ τὰ κλίματα διαφόρων τόπων καὶ τὶς ὄψεις ποὺ σχηματίζουν (Πλίνιος ). Ὑπάρχουν πολλὲς διάσπαρτες ἀναφορὲς ἀπὸ ἀρχαίους συγγραφεῖς γιὰ τὴν περίοδο τῶν 600 ἐτῶν, ποὺ ὀνομάζεται μέγα ἔτος, καθὼς τὰ ἡλιακὰ καὶ τὰ σεληνιακὰ φαινόμενα ἐπαναλαμβάνονται ἀκριβῶς ἐπὶ τῶν ἰδίων σημείων. Τὰ 600 ἔτη ἰσοῦνται μὲ 7421 σεληνιακοὺς μῆνες, καὶ ἀντιστοιχοῦν εἰς 32 δεκαεννεατηρίδες μεῖον μία ὀκταετηρίδα (608 ἔτη / 7520 σεληνιακοὶ μῆνες μεῖον 8 ἔτη / 99 σεληνιακοὺς μῆνες).

Ἡ ἀνακάλυψη τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν

  Ἀσχολούμενος μὲ τὸν προσδιορισμὸ τῆς διαρκείας τοῦ τροπικοῦ ἔτους καὶ μὲ τὴν μέτρηση τῶν ἐκλειπτικῶν συντεταγμένων τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων προς σύνταξη τοῦ ἀστρικοῦ του καταλόγου, τῇ βοηθείᾳ ἀστρολάβων ποὺ εἶχε ἐπινοήσει, ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν διαφορὰ παλαιοτέρων ὑπολογισμῶν. Κατὰ τὴν μελέτη παλαιοτέρων συγγραμμάτων, ὅπως τοῦ ποιήματος τοῦ Ἀράτου, Φαινόμενα (ἡ ἔμμετρη ἀπόδοση τοῦ ὁμωνύμου ἔργου τοῦ Εὐδόξου Κνιδίου, Φαινόμενα), ἐπρόσεξε ὅτι οἱ περιγραφόμενες θέσεις τῶν ἀστέρων διέφεραν ἐν συγκρίσει πρὸς αὐτὲς ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε παρατηρήσει. Ἦταν λόγῳ τῆς ἀνεπαρκείας τῶν ὀργάνων καὶ τῶν σφαλμάτων παρατηρήσεως τῶν παλαιοτέρων ἀστρονόμων ἢ μήπως ὑπῆρχε κάποια ἄλλη αἰτία;

  Ὁ Ἵππαρχος ἀνέτρεξε εἰς τὰ συγγράμματα δύο γνωστῶν ἀλεξανδρινῶν φιλοσόφων καὶ παρατηρητῶν ἀστρικῶν φαινομένων, τοῦ Τιμοχάριδος καὶ τοῦ Ἀριστύλλου Σαμίου (6^ος αἰ. μ. Ὀ. / 3^ος αἰ. π. Χ.) ποὺ ἀμφότεροι εἶχαν ὑπολογίσει τὴν θέση ἀρκετῶν λαμπρῶν ἀστέρων. Συγκρίνοντας τὴν θέση τοῦ Στάχυος (α′ Παρθένου), που εἶχε καταγράψει ὁ Τιμόχαρις 154 ἔτη πρὸ τοῦ Ἱππάρχου μὲ αὐτὴν ποὺ ὑπολόγισε ὁ ἴδιος παρατήρησε σταθερὰ διαφορὰ 2°: ὁ Τιμόχαρις ἔθετε τὸν Στάχυ εἰς ἀποστάσι 8° ἐκ τοῦ σημείου τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας, ἐνῶ ὁ Ἵππαρχος εἶχε ὑπολογίσει ἀπόσταση 6°. Παρόμοια ἀπόκλιση ὑπῆρχε καὶ γιὰ ἄλλους λαμπροὺς ἀστέρες. Παρομοία εἰκόνα παρουσίαζαν καὶ οἱ ὑπολογισμοὶ τοῦ Ἀριστύλλου.

  Διεπίστωσε ὅτι εἶχε μεταβληθεῖ τὸ ἐκλειπτικὸ μῆκος τῶν ἀστέρων ἀλλὰ ὄχι τὸ πλάτος, συμπεραίνοντας τὴν ὀπισθοδρόμηση τῶν ἰσημερινῶν σημείων ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς Ἐκλειπτικῆς κατὰ 48″ ἀνὰ ἔτος (σήμερα ὑπολογίζεται εἰς 50,26″). Οὕτως ὁδηγήθη εἰς τὴν διατύπωση τοῦ φαινομένου τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν. 

Ἡ φθινοπωρινὴ ἰσημερία τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἱππάρχου καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀριστύλλου, καὶ ὁ ἐγγὺς λαμπρὸς ἀστὴρ Στάχυς τῆς Παρθένου.

Σημείωση

• Εἰς τὰ διαγράμματα ἡ ἐρυθρὰ γραμμὴ εἶναι ὁ ἰσημερινὸς μὲ ἕκαστο διάστημα 20′ (λεπτὰ ὡρῶν) νὰ ἀντιστοιχῇ εἰς 5°, καὶ ἡ κίτρινη γραμμὴ ἡ ἐκλειπτικὴ μὲ διαστήματα 5°. Ἡ τομή τους, ἰσημερινῆς τιμῆς 12ω καὶ ἐκλειπτικῆς 180°, εἶναι τὸ σημεῖο τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας ὅπου εὑρίσκεται ὁ Ἥλιος.
• Ὁ Ἵππαρχος ἐχρησιμοποίησε τὸ ἐκλειπτικὸ σύστημα, ὅπου ἡ μέτρηση τοῦ μῆκους γίνεται ἐπὶ τῆς ἐκλειπτικῆς καὶ τὸ πλάτος (ὕψος ἀστέρος) ὑπολογίζεται ὡς ἀπόσταση ἄνω ἢ ὕπὸ τῆς ἐκλειπτικῆς. Δεῖτε σχετικὰ τὰ συστήματα συντεταγμένων.

Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως

  Ἡ Γῆ ταλαντεύεται κατὰ τὴν περιστροφή της, δηλαδὴ ὁ ἄξων της μεταπίπτει ἀκριβῶς ὅπως καὶ ὁ περιστρεφόμενος ῥόμβος (κοιν. σβούρα). Ἡ μετάπτωση αὐτὴ ὀφείλεται εἰς τὴν ἄσκηση κάποιας ἐξωτερικῆς δυνάμεως, π. χ. διὰ τὴν ἀξονικὴ μετάπτωση τοῦ ῥόμβου, ὑπεύθυνη εἶναι ἡ γήινη ἔλξη. Ἡ μετάπτωση τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς προκαλεῖται κυρίως ἐκ τῆς ἐλκτικῆς δυνάμεως τοῦ Ἡλίου καὶ ἐλαχίστως τῆς Σελήνης. Ἡ ταλάντωση τῆς Γῆς εἶναι βραδύτατη καὶ χρειάζεται περίπου 25.920 ἔτη γιὰ τὴν πλήρη περιστροφὴ γύρω ἀπὸ τοὺς ἐκλειπτικοὺς πόλους. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ταλαντώσεως αὐτῆς εἶναι ὅτι οἱ ἀξονικοὶ πόλοι καὶ ὁ ἰσημερινὸς προβαλλόμενοι ἐπὶ τῆς οὐρανίας σφαίρας φαίνονται νὰ κινοῦται ὡς πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς κατὰ 1° / 71,5 ἔτη περίπου.

  Ὁμοίως καὶ οἱ πολικοὶ ἀστέρες φαίνονται νὰ μετατοπίζονται βραδέως λόγῳ τῆς διαφορετικῆς θέσεως τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς. Περὶ τὸ ἔτος 2871 μ. Ὀ. / 2095 μ. Χ. ὁ γνωστός μας Πολικὸς (α′ Μικρᾶς Ἄρκτου) θὰ φθάσει τὴν μεγίστη εὐθυγράμμιση μὲ τὸν προβαλλόμενο ἄξονα τοῦ βορείου πόλου τῆς Γῆς, ἀπέχοντας μόλις 27′. Μετὰ ἀπὸ 2.000 ἔτη δὲν θὰ σημειοδοτεῖ κάποιος ἀστὴρ τὸν βόρειο οὐράνιο πόλο, ἀκριβῶς ὅπως δὲν ὑπῆρχε καὶ πρὸ 2.000 ἐτῶν. Οἱ ἐπόμενοι ἀστέρες ποὺ θὰ σημάνουν τὸν βορρᾶ θὰ εἶναι ὁ α′ Κηφέως (Ἀλδεραμίν, Al Deramin) μετὰ ἀπὸ 5.500 ἔτη καὶ ὁ α′ Κύκνου (Δενέβ, Deneb) μετὰ ἀπὸ 8.000 ἔτη. Περίπου 12.000 ἔτη ἀπὸ σήμερα ὁ ἄξων τῆς Γῆς θὰ ἔχει εὐθυγραμμισθεῖ μὲ τὸν λαμπρὸ ἀστέρα Λύρα (α′ Λύρας, Vega). Καθὼς ἡ ἀργὴ αὐτὴ περιστροφὴ θὰ συνεχίζεται ὁ α′ Δράκοντος (Θουβάν, Thuban) ἔπειτα ἀπὸ 18.500 ἔτη θὰ εἶναι ὁ ἑπόμενος πολικὸς ἀστὴρ, θέση ποὺ κατεῖχε πρὸ 5.500 ἐτῶν.

  Ἡ μετάπτωση τοῦ γηίνου ἄξονος ἐπηρεάζει ὅλην τὴν εἰκόνα τῆς οὐρανίας σφαίρας, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν Γῆ. Πέραν τῶν πόλων, καὶ τὰ σημεία τῶν τροπῶν (ἡλιοστάσια) καὶ τῶν ἰσημεριῶν μετακινοῦνται βραδέως ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τοῦ ζῳδιακοῦ, ἀφοῦ αὐτοὶ φαίνονται νὰ ὀπισθοδρομοῦν ὡς πρὸς τὰ σημεῖα αὐτά. Γιὰ τὴν ἀστρολογία τὸ φαινόμενο τῆς μεταπτώσεως εἶναι σημαντικὸ διότι ἡ φαινόμενη ὀπισθόδρομος κίνηση τῶν ἀστερισμῶν τῆς ἐκλειπτικῆς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν βραδεία μεταβολὴ τῶν ἡμερομηνιῶν τῆς διελεύσεως τοῦ ἡλίου ἀπὸ τὰ ζῴδια.

Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν καὶ ἡ φαινόμενη ὀπισθοδρόμηση ἐν σχέσει μὲ τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς ἐκλειπτικῆς (Planetario di Milano).

Ζῳδιακὲς ἡμερομηνίες σήμερα

  Δεῖτε τὸ τμῆμα Ζῳδιακός, ὅπου γίνεται μία πλήρης παρουσίαση τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τῶν δωδεκατημορίων, τῶν ἡμερομηνιῶν τῶν ζῳδίων καὶ πολλῶν ἄλλων θεμάτων.

Γιατὶ δὲν ἰσχύουν οἱ ἰσχυρισμοὶ περὶ ζῳδιακῶν ἐποχῶν

  Κατ’ ἀρχὴν οὐδέποτε ὑπῆρξε κάτι τέτοιο εἰς τὴν ἀστρολογία. Ἦταν οἱ θεοσοφιστὲς τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 20^ου αἰ. ποὺ κατασκεύασαν αὐτὰ τὰ νεοεποχίτικα ἐπιθυμώντας νὰ προωθήσουν ἰδίες πεποιθήσεις καὶ σκοπούς. Ἡ ἀστρολογία εἶναι πλήρως ἄσχετη μὲ ὅλο αὐτό. Θὰ ὑπάρξει ἄλλο ἄρθρο μὲ ἀναλυτικὴ παρουσίαση τοῦ ζητήματος.

Ἡ ἀστρολογικὴ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου

  Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα καὶ μὲ τὴν παρούσα κοσμοαντίληψη ὅπου βασίζεται εἶναι ἐφεύρεση μόλις τοῦ τελευταίου ἑνὸς μὲ δύο αἰῶνων. Ἀντιθέτως ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ οὐράνια ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ μετὰ ἦταν ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν θεολογία, τὴν κοσμολογία, τὴν περὶ θεῶν καὶ κόσμου φιλοσοφία, καὶ βεβαίως τὰ μαθηματικὰ – ὄχι ὑπὸ τὴν σημερινὴ ἐννοία ἀλλὰ ὡς μελέτη, γνώση καὶ κατανόηση ὁρισμένων νοητῶν προτύπων καὶ ἀναλογιῶν, θείας προελεύσεως, ποὺ διατρέχουν ἀπὸ ἄκρη εἰς ἄκρη τὸν σύμπαντα κόσμο. Ἐξ αὐτῆς τῆς ἐνασχολήσεως μὲ τὰ οὐράνια, καὶ τῆς ἀναπτύξεως τῶν μαθηματικῶν ποὺ ὑπαγόρευε, προέκυπταν παρατηρήσεις καὶ γνώσεις περὶ καιροῦ, ἡμερολογίων, θρησκευτικῶν ἑορτῶν, τελεστικῆς, καί, τέλος, περὶ χρόνου καὶ σημείων – γιὰ τὰ μέλλοντα, τὰ παρελθόντα, καὶ τὰ παρόντα.

  Ὅλα αὐτὰ πέραν τῶν ἐπιμέρους ἐφαρμογῶν τους, ἐπηρέαζαν ἴσως τὸν σημαντικότερο τομέα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, τὰ περὶ χωρῶν καὶ διοικήσεως αὐτῶν. Τὸ πρῶτο εἴδος ἀστρολογίας ποὺ ἀνεπτύχθη ἦταν ἡ Καθολική, ὅπως ἀπεκλήθη ἀργότερα. Ἐδῶ ἡ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου ὑπῆρξε καθοριστικὴ καὶ ἠ ἐργασία του ὡς πρὸς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις χωρῶν παρέμεινε κυρίαρχη, πολὺ μετὰ τὴν δημιουργία ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου νέων συσχετισμῶν ἀπορρεόντων ἀπὸ τὰ Τρίγωνα. Οἱ ἀστρικοὶ κατάλογοι καὶ τὰ βελτιωμένα ὄργανα ποὺ εἰσῆγε ἐξέλιξαν σημαντικὰ τὴν δυνατότητα ὑπολογισμῶν γιὰ πολλοὺς τομεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἡμερολογιακὸς καὶ ὁ προγνωστικός.

  Οἱ ἀνακαλύψεις ἀνθρώπων σᾶν τὸν Ἵππαρχο ἔγιναν ὑπὸ μία ἄλλη κοσμοθέαση καὶ χάριν αὐτῆς. Ὁ οὐρανὸς εἶναι τὸ λίκνο τοῦ θείου στοιχείου, καὶ οἱ ἀστέρες ζωντανὰ ὄντα μετέχοντα θείας φύσεως περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἄλλο αἰσθητό. Ἡ μελέτη λοιπὸν τῶν οὐρανίων ἦταν ταυτοχρόνως μιὰ ἐλάχιστη προσέγγιση τοῦ θεοῦ, καὶ οὐδεμία σχέση εἶχε μὲ τὴν σημερινὴ ἀστρονομία καὶ τοὺς ἀστρονόμους της, ποὺ καπηλεύονται ἐπιτεύγματα ποὺ δὲν θὰ εἶχαν ποτὲ προκύψει μὲ τὴν δική τους ὁπτικὴ καὶ πεποιθήσεις. Πρὸς τιμὴν τοῦ ἀληθινοῦ Ἱππάρχου ἀρκεῖ νὰ λεχθῇ:

Ὁ Ἵππαρχος αὐτός, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἐπαινέσουμε ἀρκετὰ γιὰ τὸ ὅτι ἀπέδειξε ἰδιαιτέρως τὴν σχέσιν τῶν ἀστέρων μὲ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ὅτι αἱ ψυχαὶ ἡμῶν εἶναι μέρος τοῦ οὐρανοῦ. 

~ Πλίνιος ὁ Πρεσβύτερος

 https://www.astrologicon.org/arthra/cosmographia/metaptosis-ton-isimerion.html