Περί Ημερολογίων Στην Αρχαία Ελλάδα

Περί Ημερολογίων 

 

Στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ενιαίο ημερολογιο. 

Κάθε πόλη/κράτος διέθετε το δικό της, το οποίο είχε δημιουργηθεί και καθιερωθεί ανάλογα με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα του κάθε τοπου.

Είναι γνωστά τα ημερολόγια της Κρήτης, Ιωνίας, Δήλου, Δελφών και ιδίως το Αθηναϊκό, το οποίο ξεκίνησε το -776, με τους πρώτους Ολυμπιακούς, και πήρε την τελική του μορφή το -430 από τον γεωμέτρη, αρχιτέκτονα και αστρονόμο Μέτωνα. 

Σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα, θεωρήθηκε το πιο ακριβές κι έχει καταγραφεί στην ιστορία ως Αττικό Ημερολόγιο το οποίο περιλάμβανε 12 σεληνιακούς μήνες. 

Κάθε σεληνιακός μήνας είχε 29,5 ημέρες και για το παραλειπόμενο σεληνιακό κλάσμα, υπολογιζόταν ο ένας σεληνιακός μήνας με 30 ημέρες κι ο άλλος με 29 (πλήρης και κοίλος μην).

Το -47 τέθηκε σ' εφαρμογή το Ιουλιανό ημερολόγιο, που πήρε τ' όνομά του από τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος το καθιέρωσε. 

Το συγκεκριμένο ημερολόγιο που υποδείχθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Σωσιγένη, ήταν ηλιακό και περιελάμβανε 365 1/4 ημέρες.

Το Ιουλιανό ημερολόγιο υιοθετήθηκε από τον Χριστιανισμό και διαδοθηκε σ' όλα τα Χριστιανικά Κράτη. Ήταν όμως μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 11 πρώτα λεπτά και 12,55 δευτερόλεπτα και προέκυπτε διαφορά μιας ημέρας ανά 128 έτη.

Το 1528 θεσπίστηκε το Γρηγοριανό, μέσω του οποίου έγινε η διόρθωση - η διαφορά του από το Ιουλιανό, ανέρχεται σε 13 ημέρες.

Το Γρηγοριανό, καθιερώθηκε ως επίσημο ημερολόγιο στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο 1923.

Στίλβη Μαρία Μαυρίδου

 

Πανίσχυρο Ανοσοποιητικό με Φυσικούς Τρόπους | Liana Telioni - Ενίσχυσε τον οργανισμό και την υγεία σου με φυσικούς τρόπους. Ενεργοποίησε την αυτο-θεραπευτική ικανότητα του οργανισμού σου δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες σε σώμα, νου και πνεύμα.

Μένανδρος ο «Σωτήρ»: Ο Έλληνας κατακτητής της Ινδίας και προστάτης των Βουδιστών

 

 

 Στο σημερινό μας επεισόδιο θα ταξιδέψουμε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την λεκάνη της Μεσογείου, στην ευρύτερη περιοχή της Ινδίας, όπου θα συναντήσουμε έναν σπουδαίο και συνάμα άγνωστο κατακτητή, τον βασιλιά Μένανδρο τον «Σωτήρα». Την ίδια περίπου εποχή που ο κυρίως ελλαδικός χώρος έπεφτε στα χέρια των Ρωμαίων, ο χαρισματικός ήρωάς μας οδηγούσε ένα μακρινό ελληνικό βασίλειο στο απόγειο της δύναμής του, επεκτείνοντας τα σύνορά του μέχρι τα βάθη της Ινδίας. Πάμε, λοιπόν, να παρουσιάσουμε την απίστευτα ενδιαφέρουσα και κατά πολύ άγνωστη ιστορία του Μενάνδρου. Του Έλληνα κατακτητή της Ινδίας!

Δείτε το βίντεο :  https://youtu.be/25NpqOWg4Zg

Για περισσότερες περιηγήσεις στην Ιστορία μας κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook! Facebook: https://www.facebook.com/Istorikos.P/

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Φθινοπωρινή ισημερία ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

Γράφει η Ελένη Μανιωράκη

Η Πανσέληνος του Σεπτεμβρίου ονομάζεται Πανσέληνος του Καλαμποκιού, αλλά και Φθινοπωρινή Πανσέληνος αν συμπίπτει ή είναι κοντά στην Ισημερία. Φέτος Ισημερία και Πανσέληνος σχεδόν συμπίπτουν.

Συμβαίνει κάθε χρόνο, αλλά ο ερχομός του φθινοπώρου δεν παύει να μας εκπλήσσει. Είναι οι νέες μυρωδιές που ξεχύνονται στον αέρα; είναι τα πρωτοβρόχια; είναι η πτώση της θερμοκρασίας; είναι η αλλαγή του σκηνικού της φύσης; Ό,τι και να είναι μάς φορτώνει με αλλαγές συναισθημάτων και σκέψεων. Σαν κάτι να περιμένουμε καινούριο να μας φέρει. Σαν κάτι νέο να συμβεί

Ο ήλιος, αυτός ο παντεπόπτης φταίει για όλα. Από τα πανάρχαια χρόνια οι άνθρωποι σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης λάτρεψαν ως θεούς τα δύο ευκολοδιάκριτα ουράνια σώματα, τον Ήλιο και την Σελήνη. Ο φόβος και το δέος του ανθρώπου, όταν το σκοτάδι κατάπινε το φως ,εξαιτίας της απουσίας του άστρου της ημέρας, έγινε η αιτία ήλιος να αποτελέσει την πρώτη θεότητα σε όλες τις αρχαίες θρησκείες. Ο θεός Ήλιος ταυτίστηκε με το υπέρτατο Όν που αποτελεί τον χορηγό τού φωτός και της ζωής. Κατά τη μυθολογία ο ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα και της Ευρυφάεσσας ή της Τιτανίδος Θείας. Αδέρφια του η ροδοδάκτυλη Ηώ κι η ωραιοπλέξουδη Σελήνη. Ο ήλιος σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση διασχίζει τον ουρανό καθισμένος σε ένα χρυσό άρμα που το σέρνουν τέσσερις ίπποι , ο Εώος, ο Αίθων, ο Πυρρόης και ο Φλέγων, φωτίζοντας με τις ακτίνες του το σύμπαν. Σε όλες τις αρχαίες θρησκείες επικράτησε ο πανηγυρικός εορτασμός του Ήλιου κατά την αλλαγή των εποχών δηλαδή κατά τις ισημερίες (Εαρινή ισημερία 21 Μαρτίου, Φθινοπωρινή Ισημερία 22 ή23 Σεπτεμβρίου) και τα ηλιοστάσια (22 Δεκεμβρίου- 21 Ιουνίου) στο βόρειο Ημισφαίριο.

Για τον πρωτόγονο βέβαια η παρατήρηση και κατανόηση των εποχικών μεταβολών λόγω της πορείας του ήλιου, ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του. Η ζωή του εξαρτιόταν από τον κύκλο της βλάστησης, γι’ αυτό ανέδειξε την Γαία σε μεγάλη Μητέρα θεά. Η εκκλησία , ότι δεν μπορούσε να εξαφανίσει το ενσωμάτωνε. Έτσι στην θέση των Ισημεριών και των Ηλιοστασίων τοποθέτησε χριστιανικές εορτές. Φέτος την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η Φθινοπωρινή Ισημερία, που εξισώνει την ημέρα με την νύχτα, βαδίζοντας σταδιακά προς την αύξηση των ωρών της νύχτας (στο βόρειο ημισφαίριο έξι μήνες νύχτα) ως το χειμερινό ηλιοστάσιο της 22 Δεκεμβρίου. Στην αρχαία Ελλάδα αμέσως μετά την Φθινοπωρινή Ισημερία ετελούντο τα «ΕΛΕΥΣΊΝΙΑ ΜΥΣΤΉΡΙΑ». Κατά τη μυθολογία, ιδρυτής τους θεωρούνταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος, ο οποίος θεωρούνταν γιος του Ορφέα και τελετάρχης των μυστηρίων . Η αρχή λοιπόν των μυστηρίων συμπίπτει, εντελώς τυχαία, με την 14η Σεπτεμβρίου που πάλι εντελώς τυχαία ο χριστιανισμός έχει τοποθετήσει την «Ύψωση του τιμίου σταυρού. Κι αυτό σημαίνει ότι όπως η Ισημερία επιφέρει την εξισορρόπηση της διάρκειας ημέρας και νύχτας, έτσι και οι άξονες του σταυρού εξισορροπούν και εναρμονίζουν τις αντίθετες δυνάμεις οριζόντια και κάθετη. Ο Ισόπλευρος σταυρός καθώς γνωρίζουμε ήταν ένα από τα Μινωικά σύμβολα.Η ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας γιορτάζεται σύμφωνα με παραδόσεις από πολλούς λαούς, ενώ αποτελεί εθνική γιορτή για τους Ιάπωνες. Στην Κίνα, η ισημερία του Σεπτεμβρίου γιορτάζεται στο Φεστιβάλ της Σελήνης, όπου οι αγρότες παρουσιάζουν την σοδειά του καλοκαιριού και φτιάχνουν νοστιμιές με εποχικά προϊόντα. Αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία (πρωτοχρονιά) την φθινοπωρινή ισημερία. Ακριβώς όπως κι οι εποχές, έτσι και εμείς αλλάζουμε πάντα και πάντα ενθαρρυνόμαστε να ακολουθούμε την ροή της ζωής. Ο αιώνιος κύκλος ζωή –θάνατος. Ας υποδεχτούμε το Φθινόπωρο προετοιμάζοντας τους εαυτούς μας για μια καινούργια πραγματικότητα, στρώνοντας τα καθαρά σεντόνια του εξαγνισμού και βάζοντας στον χώρο μας φρέσκα λουλούδια και μυρωδιές του φθινοπώρου. Αυτή είναι η τέλεια στιγμή για να τιμήσετε Έλληνες όλα αυτά που είστε, και να θυμάστε ότι από το φως θα αναδυθούμε. Είθε ο ανθρώπινος πολιτισμός να ακολουθήσει την φωτεινή διαδρομή του ήλιου και να κάνει μιαν στροφή σε έναν πολιτισμό που θα μπορεί να αφουγκραστεί την συμπαντικότητα της ύπαρξης του. Αναζητώντας τις ρίζες μας ας αρχίσουμε να συμμετέχουμε κι εμείς στις προγονικές εορτές ,τις δικές μας εορτές, μήπως μπορέσουμε να σωθούμε από την τρικυμία που μας έριξε η ανήθικη επιδημία. Αφύπνιση τώρα.

 

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ ΖΩΙΔΑΚΗ

(δασκάλα,λογοτέχνις)

 

Ελένη Μανιωράκη

 

Γιάννης Νάκος "Καταστράφηκε η ζωή του και η αθλητική του καριέρα μετά το εμβόλιο"

Α. Ράλλης: Βλάβες στο αίμα από τα εμβόλια - Α. Λαμπρόπουλος "Στην Αιχμή του Δόρατος" 08/09/2021 - "Ανακάλυψη τοξικού οξειδίου του γραφενίου και βαρέων μετάλλων στο εμβόλιο προκαλώντας βλάβη στο αίμα"

Ευρήματα τουλάχιστον 130.000 χρόνων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου! Της Αναστασίας Τζιγκουνάκη, διευθύντριας Εφορείας Αρχαιοτήτων Ρεθύμνου

 

Εκτεταμένη επιφανειακή έρευνα στις νότιες ακτές του Ρεθύμνου, έφερε στο φως λίθινα εργαλεία, όπως αχελαίους χειροπελέκεις και κοπείς, της Κατώτερης και Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου στις περιοχές Πρέβελης, Σχοινάρια, Τίμιος Σταυρός και Κοτσυφού. Τα εργαλεία αυτά, κατασκευασμένα από τοπικό χαλαζία, με τα πρωιμότερα να χρονολογούνται τουλάχιστον στα 130.000 χρόνια πριν από σήμερα, αποτελούν ισχυρή ένδειξη για το πρώτο διά θαλάσσης πέρασμα των ανθρωπίδων, του είδους του Homo erectus ή Homo heidelbergensis, στις νότιες ακτές της Κρήτης από τον ελλαδικό ηπειρωτικό κορμό ή τις βόρειες ακτές της Αφρικής.

 

Την ανθρώπινη παρουσία στις νότιες ακτές του Ρεθύμνου κατά τη Μεσολιθική περίοδο επιβεβαιώνει η εύρεση λίθινων εργαλείων, όπως ξέστρων, κοπέων, λεπίδων και μικρολιθικών εργαλείων, κατασκευασμένων από τοπικό χαλαζία και κερατόλιθους. Τα ευρήματα αυτά εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια επιφανειακής έρευνας στις περιοχές Δαμνόνι, Αμμούδι, Σχοινάρια, Τίμιος Σταυρός, Πρέβελης και Άγιος Παύλος, καθώς και από την ανασκαφή σπηλαίου στο Δαμνόνι, κατά την οποία ανακαλύφθηκαν και λίγα εργαλεία από οψιανό μηλιακής προέλευσης, γεγονός που παρέχει σημαντική πληροφόρηση για την επικοινωνία και το εμπορικό δίκτυο κατά την περίοδο αυτή.

Νεολιθική Περίοδος (περ. 7000 – 3200 π.Χ.)

Κατά την περίοδο αυτή παρατηρείται εντατική χρήση των σπηλαίων, ενώ κατοίκηση διαπιστώνεται στις πλαγιές υψωμάτων και στους υψηλούς ορεινούς όγκους. Ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας εντοπίστηκαν στο σπήλαιο του Γερανίου, όπου επιβεβαιώθηκε σποραδική κατοίκηση ήδη από το 6000 π.Χ. και περιστασιακή εποχική χρήση του έως και το 3800 π.Χ., εποχή στην οποία χρονολογούνται και ίχνη εγκατάστασης στον λόφο της Φορτέτζας στο Ρέθυμνο.

Στο τέλος της περιόδου χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι κατοίκησης και καταφυγίου το Ιδαίον Άντρον στον Ψηλορείτη, και τα σπήλαια Μελιδονίου και Ελλενών, μαρτυρείται κατοίκηση στην ακρόπολη της Αξού, ενώ ίχνη καταγράφονται στον Βρύσινα και την Κουρούπα.

Την ανθρώπινη παρουσία κατά τη Νεολιθική περίοδο μαρτυρούν και λίθινα εργαλεία, κυρίως πελέκεις, που έχουν βρεθεί στην Ονυθέ, τη Βιράν Επισκοπή, τις Σίσες, το Άνω Μέρος και τον Άγιο Ιωάννη, ενώ στη μετάβαση από τη Νεολιθική στην Προανακτορική περίοδο χρονολογούνται οικισμός νότια των Σελλίων, οικιστική εγκατάσταση στις Μέλαμπες και συνεχίζεται η χρήση του σπηλαίου στις Ελλένες.

Εποχή του Χαλκού - Προανακτορική Περίοδος (περ. 3200 – 1900 π.Χ.)

Στην αυγή του μινωικού πολιτισμού, κατά την Προανακτορική περίοδο, στην περιοχή του Ρεθύμνου διαπιστώνεται συνέχιση της κατοίκησης σε παλαιότερες θέσεις αλλά και ίδρυση νέων οικισμών.

Γύρω στα 2600 π.Χ. χρονολογείται η πρωιμότερη φάση του σημαντικού οικισμού στο Χαμαλεύρι, με διάρκεια ζωής σε όλους τους Μινωικούς χρόνους, και με την κατοίκηση να επιβεβαιώνεται τόσο στα παράλια, στον Σταυρωμένο, όσο και στα χαμηλά και εύφορα υψώματα της Κακαβέλας και των Τσικουριανών. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η υπαίθρια εργαστηριακή εγκατάσταση παραγωγής αρωματικών ελαίων που αποκαλύφθηκε στο ύψωμα των Τσικουριανών και χρονολογείται περίπου στα 2100-2000 π.Χ. Οι εστίες και οι πυρές, οι λάκκοι απορριμμάτων, τα λίθινα εργαλεία και τα πήλινα αγγεία ειδικής χρήσης, με ίχνη καύσης, λόγω της εκτεταμένης επαφής με τη φωτιά, υποδηλώνουν εγκατάσταση οργανωμένης βιοτεχνίας. Εργαστηριακές αναλύσεις στα τοιχώματα των αγγείων απέδωσαν ελαιόλαδο, ιριδέλαιο, μέλι και ρητίνη, που υποδεικνύουν παραγωγή αρωματικών ελαίων. Τα μικύλλα – μικρογραφικά – κύπελλα χρησιμοποιούνταν πιθανά ως μονάδες μέτρησης, ενώ οι πολλές λεπίδες οψιανού μπορούν να συνδεθούν με τον τεμαχισμό αρωματικών υλών, όπως των ριζωμάτων της ίριδας. Η βιοτεχνική μονάδα στο Χαμαλεύρι καταδεικνύει την ύπαρξη, ήδη από το 2000 π.Χ., ανεπτυγμένης αρωματοποιίας στην Κρήτη.

Περισσότερα στο : http://www.arxeion-politismou.gr/2021/09/evrimata-130000-xronon-sto-Rethymno.html?spref=fb