Με αφορμή το πρόσφατο Νομοσχέδιο για τα εργασιακά αλλά και τον νέο πτωχευτικό Κώδικα
Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο
Ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων στήριξε εν πολλοίς την ύπαρξη του σε δυο βασικούς πυλώνες. Στην εργασία του, στον μόχθο του που του εξασφάλιζε τα προς το ζην αλλά και στην ανεύρεση κατοικίας που του εξασφάλιζε ώρες γαλήνης , οικογενειακής συνύπαρξης αλλά και χαλάρωσης της σκληρής καθημερινότητας .
Στην αρχαιότητα η εργασία είχε συνδεθεί και με την δουλεία , γι αυτό και πολλές φορές η ταύτιση της με αυτό τον θεσμό, αφέντη και δούλου .
Η βιομηχανική επανάσταση προκάλεσε ριζοσπαστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις , αφού καθιερώθηκε η εξαρτημένη εργασία του εργαζόμενου από τον εργοδότη και αντίστοιχα το Διευθυντικό Δικαίωμα του τελευταίου.Ταυτόχρονα όμως κατοχυρώθηκαν και τα δικαιώματα των εργαζομένων μέσα από το νόμιμο ωράριο , τους θεσμούς ,υπερεργασίας , υπερωρίας , τις νόμιμες άδειες, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας , αλλά και τα θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας για την προστασία των εργαζομένων.
Η πάλη των τάξεων ξεπρόβαλλε ανάγλυφα μετά το τέλος της φεουδαρχίας στην Ευρώπη και εξελίχθηκε ολίγον κατ ολίγον μετά την Γαλλική Επανάσταση με κατάληξη τα ρεύματα του καπιταλισμού αλλά και του υπαρκτού Σοσιαλισμού. τα οποία αναπτύχθηκαν τους προηγούμενους δυο αιώνες, αρχικά στην Ευρώπη αλλά στην συνέχεια στην Αμερική αλλά και τις αποικιοκρατούμενες χώρες .
Αποκορύφωμα και ξέσπασμα των αντίρροπων αυτών τάσεων ήσαν οι αιματηροί δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, προάγγελοι μιας επερχόμενης ρευστής σε όλα αλλά και ιδιαίτερα σκοτεινής εποχής …
Η εργασία ως δικαίωμα κατοχυρώθηκε σε όλα τα σύγχρονα Συντάγματα , φυσικά και στο δικό μας (Άρθρο 22 Σ) ενώ η κατοικία βρήκε την Συνταγματική της κατοχύρωση στην νομική μορφή της ιδιοκτησίας (Άρθρο 17 Σ).
Η εποχή της πανδημίας του κορονοιού δεν ήλθε τυχαία στην ζωή μας αλλά με πρόσχημα αυτή, να σαρώσει κεκτημένα Δικαιώματα του ατόμου , τα οποία η κοινωνία κατέκτησε στο διάβα του χρόνου μέσα από αιματηρούς και επίπονους αγώνες …
Δύο είναι τα κυρίαρχα νομοθετήματα τα οποία ήλθαν πρόσφατα προς ψήφιση εν μέσω πανδημίας .
Το νομοσχέδιο επί των εργασιακών σχέσεων , το οποίο καλείται οσονούπω να ψηφίσει η Βουλή και ο ήδη ψηφισμένος Πτωχευτικός Κώδικας .
Το ένα δημιουργεί ρήγματα στην παραδοσιακά παρεχόμενη εργασία .
Το άλλο με πρόσχημα την σωτηρία των υπερχρεωμένων οφειλετών , κυρίως Δανειοληπτών θίγει τον σκληρό πυρήνα του Δικαιώματος της ιδιοκτησίας του ατόμου μέσα από την διαδικασία πλειστηριασμών ακόμη και αυτής της πρώτης κατοικίας του !
Στο εργασιακό Νομοσχέδιο παρατηρούνται δυσεξήγητες αλλαγές όπως αυτή της κατάργησης του ΣΕΠΕ , που μέχρι τώρα παρά τα στραβά στην λειτουργία του , απολάμβανε της εμπιστοσύνης των εργαζομένων .
Οδηγεί αλήθεια σε εφικτές λύσεις η κατάργηση του ή θα έπρεπε να στελεχωθεί καλύτερα και με εξειδικευμένο προσωπικό; !
Εκεί όμως που προκαλείται τεκτονικός σεισμός είναι ο νέος υποχρεωτικός χρόνος εργασίας .
Οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται σε δεκάωρη εργασία για έξι συνεχόμενους μήνες, θα αμείβονται όμως για οκτώ ώρες .
Οι επιπλέον ώρες εργασίας θα ισοφαρίζονται κατά το Νομοσχέδιο με άδειες ή ρεπό το επόμενο διάστημα .
Οι εργοδότες όμως θα μπορούν να επιβάλλουν επιπλέον υπερωρίες .
Με το Νομοσχέδιο αυξάνονται στο υπερδιπλάσιο οι υπερωρίες , που θα μπορεί να επιβάλλει σε ετήσια βάση ο εργοδότης. Ειδικότερα το ετήσιο πλαφόν των υπερωριών θα φτάνει τις 150 ώρες , όταν σήμερα είναι 96 ώρες για τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες και 120 ώρες για τους εργαζόμενους στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας.
Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι θα εργάζονται περισσότερο αλλά θα έχουν μικρότερες απολαβές…
Οι «σοφοί» αποβλέπουν με το ελαστικό αυτό ωράριο να μειώσουν το κόστος εργασίας προς όφελος των επιχειρήσεων αλλά σε βάρος των εργαζομένων!
Και όλα αυτά ξεφεύγουν από το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων και οδηγούνται από το Νομοσχέδιο ως αντικείμενο συμφωνίας με ατομικές συμβάσεις.
Πως θα λειτουργήσουν όμως ισοδύναμα , όταν ο εργοδότης είναι εκ προϊμίου από θέση ισχύος σε σχέση με τον εργαζόμενο .
Και φυσικά σύμφωνα με τις έρευνες της ΓΣΕΕ το 52% των εργαζομένων εργάζεται παραπάνω από το κανονικό και το 40% δεν αμείβεται για τις υπερωρίες του ... Θεσπίζεται η δυνατότητα του εργοδότη να χορηγεί στον εργαζόμενο άδεια άνευ αποδοχών όταν δεν τον χρειάζεται , δηλαδή με άλλα λόγια θα τον απολύει και θα τον ξαναπροσλαμβάνει (!) , όταν θα τον έχει ανάγκη.
Ή μήπως με τις νέες διατάξεις του Νομοσχεδίου δεν προκρίνεται η αυθαιρεσία του εργοδότη ,αφού θα μπορεί να απολύει τον εργαζόμενο ακόμη και καταχρηστικά-πχ πως τάχα δεν εμβολιάζεται - και σε περίπτωση που η καταγγελία απόλυσης κριθεί δικαστικώς άκυρη , ο εργοδότης ακόμη και τότε δεν θα έχει την υποχρέωση της επαναπρόσληψης αλλά θα καταβάλλει κάποιους μισθούς ως αστική ποινή και όχι ως μισθούς υπερημερίας.
Η έστω και ως δυνατότητα του εργαζομένου να ζητήσει επιλεκτικά μισθούς υπερημερίας τεσσάρων μηνών άλλως την επαναπρόσληψη του μέσω της δικαστικής οδού , στην οποία εφαρμόζεται οιονεί αντιστροφή του βάρους απόδειξης , δεν αποτελεί διέξοδο στα όσα ισοπεδωτικά για τα δικαιώματα του εργαζομένου επιχειρεί το κρίσιμο Νομοσχέδιο !
Όλες αυτές οι ρυθμίσεις οδηγούν σε μεγαλύτερες εντάσεις με τους απασχολούμενους με χαμηλότερες αποδοχές … Γιατί πρέπει ο Υπουργός εργασίας ,Χατζηδάκης, να λύσει τον γρίφο , πως με τόσο χαμηλές αποδοχές και χωρίς καμία εξασφάλιση της θέσης εργασίας των χαμηλόμισθων , οι τελευταίοι θα μπορέσουν μέσα σε αυτή την λαίλαπα να καλύψουν τις βιοτικές ανάγκες τους και στην συνέχεια να πληρώσουν τις ενδεχόμενες δανειακές υποχρεώσεις τους ή έστω και να τις ρυθμίσουν για να μη χάσουν την προστασία της πρώτης κατοικίας τους ;!
Μια σειρά διατάξεων περιορίζει δραστικά την δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά το κυριότερο να προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας καλύτερες αμοιβές σε Εθνικό ή κλαδικό επίπεδο .
Αυτό που το σωτήριο έτος 1982 φάνταζε αυτονόητο , το ιερό δικαίωμα των εργαζομένων σε νόμιμη απεργία ,συνταγματικά κατοχυρωμένο , τότε που όλα «έβραζαν» υπέρ των Συνδικάτων , μετά από μια παρατεταμένη κατάχρηση δεκαετιών στην συμπεριφορά τους ( όρα συνδικαλιστές ΔΕΗ) , σήμερα μετά από 40 χρόνια ψαλιδίζεται από μνημονιακές δεσμεύσεις που φέρνει η κυβέρνηση ως υλοποίηση των συμφωνημένων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ , Σύριζα ,Πασόκ με την Τρόικα και τους θεσμούς αλλά και την Ευρωπαϊκή επιτροπή .
Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα έστω και αν τα πιο πάνω «αριστερίζοντα» κόμματα βρέθηκαν ακόμη και πρόσφατα σε συλλαλητήρια και διαδηλώσεις και διατράνωσαν την κροκοδείλια αντίθεση τους με τις θέσεις του Νομοσχεδίου !
Με το Νομοσχέδιο όμως δεν προστατεύεται πια το δικαίωμα σε απεργία αλλά η λειτουργία της επιχείρησης .Γι αυτό προβλέπεται το υψηλότατο ποσοστό του 33% των εργαζομένων ως προσωπικό ασφαλείας. Κάτι τέτοιο όμως καθιστά ανενεργή οποιαδήποτε προσπάθεια απεργιακής κινητοποίησης. Η πληθώρα όρων και προϋποθέσεων που απαιτούνται για την κήρυξη μια απεργίας ως νόμιμης αλλά επιπλέον η πρόσθετη καινοτομία , πως καθίσταται υπόλογη και η συνδικαλιστική οργάνωση που την κηρύσσει ακόμη και για ψυχολογική βία εις βάρος όσων δεν συμμετέχουν, αποδυναμώνουν κατά πολύ το πεδίο εφαρμογής της( της απεργίας).
Το «χτύπημα κάρτας» στο ξεκίνημα και στο τέλος της εργασίας του εργαζόμενου μe απευθείας online σύνδεση με το σύστημα «Εργάνη» πολύ λίγο θα προσφέρει στον εντοπισμό του πραγματικού χρόνου απασχόλησης του , καθότι στην πράξη το κτύπημα αυτό γίνεται καθ υπόδειξη.
Οι πολύ λίγες εύστοχες και προς την ορθή κατεύθυνση ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου , πχ η εξίσωση αποζημιώσεων απόλυσης των εργατοτεχνιτών με εκείνες των υπαλλήλων, η αύξηση του χρόνου άδειας πατρότητας , η επιδοτούμενη από τον ΟΑΕΔ γονική άδεια και στον πατέρα κι όχι μόνο στην μητέρα , η προστασία του νέου πατέρα από απόλυση για 6 μήνες από την γέννηση του τέκνου , η θέσπιση αυστηρών μέτρων για την βία και την σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία , δεν μπορούν να εξωραΐσουν ένα νομοθέτημα που στόχο έχει την ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εξαρτημένων από τον εργοδότη τους εργαζομένων .Γι αυτό και οι συμπληγάδες του εργασιακού σφίγγουν όλο και περισσότερο , αφού ο νέος πτωχευτικός εφαρμόζεται όχι μόνο σε εμπόρους αλλάς και σε φυσικά πρόσωπα …
Και προς την κατεύθυνση αυτή τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα ευοίωνα .
Δυστυχώς και ενώ η φιλοσοφία του νεοπαγούς Νομοθετήματος για τον πτωχευτικό κώδικα είναι η προστασία των «ευάλωτων οφειλετών» και μάλιστα της πρώτης κατοικίας τους στο πλαίσιο της ρύθμισης των οφειλών τους, μετά την κατάργηση του Νόμου για την προστασία των υπερχρεωμένων Νοικοκυριών και την εκδίκαση των σχετικών αιτήσεων από το οικείο Ειρηνοδικείο (Ν 3968/2010) τελικά δεν εξασφαλίζονται χιλιάδες οφειλέτες , ενώ επίκεινται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας .
Και αυτό γιατί;!!! Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί οι προβλεπόμενες εφαρμοστικές του Νόμου Υπουργικές αποφάσεις αλλά κυρίως γιατί δεν έχει συσταθεί « ο φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης» .Όπως χαρακτηριστικά λέγεται …η σχετική πλατφόρμα του εξωδικαστικού συμβιβασμού είναι σήμερα « αδειανό πουκάμισο».!
Τόσο ακόλουθη με τον εαυτό της και τις δεσμεύσεις της αυτή η κυβέρνηση !
Οι δυσάρεστες αυτές εξελίξεις στερούν πλέον κάθε προστασία των ευάλωτων δανειοληπτών .
Οι τελευταίοι αφήνονται παντελώς εκτεθειμένοι στα συμφέροντα των Τραπεζών και των Εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων ( funds)
Η Πολιτεία με την νομοθετική της συμπεριφορά δείχνει πόσο πραγματικά ευαίσθητη είναι στα δυο αυτά ατομικά δικαιώματα νευραλγικής , υψίστης σημασίας για τον Έλληνα (;!).
Το ατομικό του δικαίωμα προς εργασίαν και το ατομικό του Δικαίωμα προστασίας της ιδιοκτησίας του και κατ επέκταση της πρώτης κατοικίας του !
Σε μια εποχή που η αποδυναμωμένη αυτή κοινωνία χειμάζεται …και δοκιμάζεται από μνημόνια και πανδημία , σε μια εποχή που το δικαίωμα προς εργασίαν θα έπρεπε να είναι απόλυτα κατοχυρωμένο από τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών και εξασφαλισμένο σε ρευστότητα μισθού και όχι αντισταθμιστικά με ρεπό, σε μια εποχή που μια πτωχευμένη κοινωνία θα έπρεπε να είναι εξασφαλισμένη ως προς την πρώτη κατοικία της και να μην περιμένει την Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας –πάλι καλά που υπάρχουμε! - να προτείνει έστω και την τελευταία στιγμή Αναστολή Πλειστηριασμών των ευάλωτων οφειλετών νομοθετικώς καθώς και την θέσπιση δεοντολογικού κανονισμού λειτουργίας των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων δια Νόμου, να προτείνει στους οικείους Δικηγορικούς Συλλόγους να αποφασίσουν την αποχή των δικηγόρων μελών τους από διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης για επίσπευση πλειστηριασμών- θα υπακούσουν άραγε όλοι;- με εντολείς Τράπεζες ή εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων κατά της πρώτης κατοικίας των « ευάλωτων οφειλετών» τότε η κοινωνία αυτή , που έχει μόνο τον φόβο των εμβολίων( sic!) , θα έπρεπε να αναρωτηθεί πόσο η πολιτεία αυτή με τα κυβερνητικά της όργανα είναι κοντά της, νοιάζεται και παλεύει γι αυτήν ή είναι απέναντι …
Και ξέρετε γιατί ;
Γιατί οι εργαζόμενοι του εργασιακού Νομοσχεδίου είναι σε μεγάλο βαθμό οι « ευάλωτοι οφειλέτες» που κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη τους κατοικία …!
Νοιάζεται πραγματικά για την « μεσαία τάξη» αυτή η «αλλόκοτη» κυβέρνηση ή μέσα από ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων και απώλεια της πρώτης κατοικίας θα υπάρξει εξαφάνιση της;! ( της μεσαίας τάξης)!
Ιδού η αποκάλυψη και τα συμπεράσματα δικά σας Συνέλληνες !
ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2021 - 26ο έτος συνεχούς ανάδειξης της ελληνικής κοσμοθεάσεως
Σας καλούμε στα 26α ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ , την μεγαλύτερη ελληνική γιορτή , που θα πραγματοποιηθει στις 8/9/10 και 11 Ιουλίου στο Άλσος Προμηθέα (θεση Αη Γιάννη ) στον Ολυμπο.
Οι γιορτές των Προμηθείων επιχειρούν την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας τον οποίο προβάλλουν και αναδεικνύουν στις εκδηλώσεις.
Όχι σαν άγονη λατρεία ενός πεπερασμένου παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα.
Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα, με άξονα σκέψης και πλαίσιο αναφορών την κοσμοαντίληψη εκείνων.
Η είσοδος στις γιορτές των Προμηθείων είναι ελεύθερη, γιατί απευθύνονται σε όλους όσους τιμούν την ελληνική παιδεία και τον ελληνικό πολιτισμό. Ευπρόσδεκτοι στις γιορτές των Προμηθείων είναι όλοι όσοι νιώθουν πως η διαύγεια σκέψης και οι αξίες των προγόνων μας, μπορούν ν’ αποβούν βατήρας πνευματικής παλιγγενεσίας, ελπίδας και αντίστασης απέναντι στην υποδούλωση που, μηχανισμοί αλλότριοι και ισοπεδωτικοί, επιδιώκουν να επιβάλλουν για άλλη μια φορά στον ελληνισμό.
Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν
Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για όλους τους Έλληνες να μάθουν εκείνη την κρυφή και άγνωστη μέχρι σήμερα πτυχή των προγόνων τους.
Να αναζητήσουν την γνώση και να αφεθούν σε ένα άκρως μαγευτικό ταξίδι στα Ελληνικά Ιερά και Ιδεώδη!
Είναι πλέον ανάγκη για τον Έλληνα η πνευματική αφύπνιση και επανασύνδεση του με την κοσμοαντίληψη εκείνη όπου γεννήθηκε στην Ελλάδα χιλιάδες χρόνια πριν.
Εκείνα που σκοπίμως του έκρυβαν τόσο καιρό, πλέον έχουν φωνή και είναι αυτά που κάνουν τον κάθε άνθρωπο που φέρει Ελληνικά γονίδια να ανατριχιάζει στο άκουσμα τους.
Μόνο οι Αρχαίοι Έλληνες παραδέχεται ομόφωνα όλη η ανθρωπότητα, κατάφεραν να αναπτύξουν αξιοζήλευτη κοινωνία και υψηλό πνεύμα συνδυάζοντας τόσο την ζωή τους όσο και την κοινωνία τους με τα ιδεώδη τους.
Αυτό πλέον σήμερα προσπαθούμε όλο και περισσότεροι Έλληνες να κάνουμε.
Να ανακαλύψουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τα Ιερά των προγόνων μας και να επαναφέρουμε την πραγματική θεολογία των Ελλήνων.
Πλέον ξέρουμε ότι αυτό το σεμνότυφο και κάλπικο σύστημα προωθεί την προβατοποίηση και τον σκοταδισμό των Ελλήνων.
Όμως πλέον ο Έλληνας ξυπνά.
Η φύσις του είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει άλλο λήθαργο.
Ναι θα το βροντοφωνάξουμε σε όλο τον κόσμο.
ΝΑΙ, οι θεοί μας είναι εδώ και είναι ζωντανοί!
Ναι ο Ελληνισμός παρά την καταστροφή του και την παραποίηση του ποτέ δεν πεθαίνει και είναι έτοιμος πλέον για την κάθαρση του, από όλα τα στοιχεία που τον λέρωσαν τόσους αιώνες!
Τα
Προμήθεια έχουν αναχθεί πλέον σε θεσμό μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Παρόλο που ξεκίνησαν από το όραμα και το σθένος ενός ανθρώπου, του
καθηγητού του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφωνα Ολύμπιου, πολύ
γρήγορα αγκαλιάστηκαν από όλους όσους έλκονται από τα ιδανικά και τις
αξίες των αρχαίων Ελλήνων.
Ο
σπόρος που έριξε ο Τρύφων Ολύμπιος βλάστησε και κάρπισε.
Η περιδίνηση
που δημιούργησαν τα Προμήθεια στην ελληνική συνείδηση και κοινωνία,
προκάλεσε στροβιλισμό σε μια ροή που πια είναι δύσκολο να τη σταματήσει
κανείς όσο κι αν το επιδιώξει.
Οι εκδηλώσεις των Προμηθείων βρήκαν
θαλερούς και ενθουσιώδεις συνεχιστές σ’ όλη την Ελλάδα, αποτέλεσαν την
αφορμή για τη δημιουργία δεκάδων συλλόγων, ομάδων και φορέων
ελληνοπρεπούς κατεύθυνσης και προβληματισμού σ’ όλη τη χώρα και έθεσαν
τις βάσεις για την αναβίωση αρχαϊκών εορτών σε πολλά άλλα μέρη,
διευρύνοντας την ακτίνα των εκδηλώσεων αυτών και συμβάλλοντας σημαντικά
στη συνειδητοποίηση των νεοελλήνων για το παρελθόν τους, για τις
συλλογικές μνήμες που φέρουν, για το ποιοι είναι και πού θέλουν να πάνε.
26
χρόνια μετά , οι αναβιώσεις των αρχαίων εορτών έχουν πάρει τέτοια
έκταση που αρκετά χρόνια πριν, κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν τελείως
αδύνατο!
ΜΑ ΕΧΟΥΝΕ ΜΑΘΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ
ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ; ΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΦΑΛΙΑ; ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ ΤΟΥ
ΤΡΙΤΟΥ ΡΑΙΧ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ; ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΘΜΟΥ; ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ
ΟΛΟΙ, ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΚ ΤΩΝ
ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΧΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝΤΑΣ
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ; ΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ
ΣΤΗΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ; ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΔΕΝ
ΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ. ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΜΕΤΑ.
ΠΩΣ ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΕΓΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟ : ERIC LANDER, JULIAN HUXLEY ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΩΜΕΝΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ
Όσο κι αν μπορεί να μας προκαλέσει αρκετή δυσαρέσκεια, ακόμη και στομαχικές διαταραχές, η εξέταση τέτοιων ιδεών όπως η επιρροή της ευγονικής στη σημερινή ταραγμένη εποχή μας,
πιστεύω ότι η αγνόηση ενός τέτοιου θέματος δεν κάνει πραγματικά σε
κανέναν καλό μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό, καθώς κορυφαίοι
αγαπημένοι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ όπως ο Yuval Harari επιδεικνύουν έννοιες όπως “η νέα παγκόσμια τάξη των άχρηστων”, την οποία υποτίθεται ότι εγκαινιάζουν η Τεχνητή Νοημοσύνη, η γενετική μηχανική, η αυτοματοποίηση και η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση.
Άλλα πλάσματα του Νταβός, όπως ο Klaus Schwab, καλούν ανοιχτά για έναν παγκόσμιο πολίτη με μικροτσίπ, ικανό να συνδεθεί με έναν παγκόσμιο ιστό με μια μόνο σκέψη, ενώ ο Elon Musk και ο Mark Zuckerberg προωθούν “νευρωνικούς συνδέσμους” (‘neuralinks’) για να “κρατήσουν την ανθρωπότητα επίκαιρη”
συγχωνεύοντας με τους υπολογιστές σε μια νέα εποχή εξελικτικής
βιολογίας. Κορυφαίοι δαρβινικοί γενετιστές όπως ο Sir James Watson και ο
Sir Richard Dawkins υπερασπίζονται ανοιχτά την ευγονική, ενώ
μια τεχνοκρατία εδραιώνεται σε έναν κυβερνητικό σταθμό χρησιμοποιώντας
την “Μεγάλη Επανεκκίνηση” ως δικαιολογία για να εγκαινιάσει μια νέα
μετα-εθνική κρατική εποχή.
Αν υπάρχει κάτι θεμελιωδώς σατανικό που κρύβεται πίσω από αυτές τις
διαδικασίες και έχει κάποια σχέση με την αγγλοαμερικανική άνοδο του
φασισμού και της ευγονικής πριν από σχεδόν έναν αιώνα, τότε ας έχουμε
τουλάχιστον το θάρρος να διερευνήσουμε αυτή την πιθανότητα. Ήταν
άλλωστε, μόνο κοιτάζοντας αυτή την ασχήμια πριν από 80 χρόνια, που οι
πατριώτες μπόρεσαν να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να αποτρέψουν μια
τεχνοκρατική δικτατορία των τραπεζιτών το 1933 και ξανά κατά τη διάρκεια
του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.. οπότε ίσως μια παρόμοια επίδειξη θάρρους να
σκεφτούμε το αδιανόητο, να άξιζε την προσπάθεια για όσους μπορεί να
βρεθούν σε μια παρόμοια κατάσταση σήμερα.
ΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ
ΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ;
Εβδομήντα έξι χρόνια πριν, καθώς οι σύμμαχοι εδραίωναν τη νίκη τους επί της ναζιστικής μηχανής και καθώς τα “δικαστήρια της Νυρεμβέργης”
οργανώνονταν γρήγορα, μια νέα στρατηγική τέθηκε σε κίνηση από τις ίδιες
ακριβώς δυνάμεις που είχαν επενδύσει τεράστια ενέργεια, χρήματα και
πόρους στην άνοδο του φασισμού ως “τη θαυματουργή λύση” του οικονομικού χάους μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της εποχής μας το γεγονός ότι
η μηχανή της Wall Street- City of London που χρηματοδότησε τον Χίτλερ
και τον Μουσολίνι ως πολιορκητικούς κριούς για μια νέα παγκόσμια τάξη
δεν οδηγήθηκε ποτέ στη δικαιοσύνη.
Παρόλο που ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ κατάφερε να βάλει λουρί στη Wall Street
μεταξύ 1933-1945, ενώ παράλληλα έστησε το παγκόσμιο σκηνικό για ένα
όμορφο μεταπολεμικό όραμα μιας συνεργασίας που θα κέρδιζαν όλοι, οι πιο
σκοτεινές δυνάμεις της ολιγαρχίας των χρηματιστών που το μόνο που ήθελαν
ήταν να εγκαθιδρύσουν ένα παγκόσμιο μονοπολικό σύστημα διακυβέρνησης
όχι μόνο απέφυγαν την τιμωρία, αλλά δεν έχασαν χρόνο για να ανακτήσουν
τη χαμένη ηγεμονία τους πριν τελειώσει ο πόλεμος.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ SIR JULIAN HUXLEY
Ένας από τους εννοιολογικά μεγάλους στρατηγιστές αυτής της
διαδικασίας ήταν ένας άνδρας με το όνομα Julian Sorrel Huxley
(1887-1975). Γνωστός ως βιολόγος και κοινωνικός μεταρρυθμιστής, ο Julian ήταν αφοσιωμένο ισόβιο μέλος της Βρετανικής Ευγονικής Εταιρείας που υπηρέτησε δίπλα στον John Maynard Keynes ως γραμματέας και αργότερα ως πρόεδρός της.
Ο Julian ήταν ένας πολυάσχολος άνθρωπος, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Aldous, εργάστηκαν σκληρά για να γεμίσουν τα πολύ μεγάλα παπούτσια του παππού τους Thomas (γνωστού και ως: το μπουλντόγκ του Δαρβίνου). Ενώ ταυτόχρονα διαχειριζόταν το κίνημα ευγονικής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Julian βρέθηκε να δρομολογεί το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα ως ιδρυτής της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης το 1948, συνιδρυτής του Παγκόσμιου Ταμείου Άγριας Ζωής το 1961, δημιούργησε τον όρο “μετανθρωπισμός” και επίσης ίδρυσε έναν τεράστιας επιρροής οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών με την ονομασία UNESCO
(συντομογραφία του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση,
την Επιστήμη και τον Πολιτισμό) το 1946, τον οποίο διηύθυνε ως Γενικός
Διευθυντής από το 1946-1948.
“Η ηθική για την UNESCO είναι
σαφής. Το καθήκον που της έχει ανατεθεί για την προώθηση της ειρήνης και
της ασφάλειας δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί πλήρως με τα μέσα που
της έχουν ανατεθεί – εκπαίδευση, επιστήμη και πολιτισμός. Πρέπει να
οραματίζεται κάποια μορφή παγκόσμιας πολιτικής ενότητας, είτε μέσω μιας
ενιαίας παγκόσμιας κυβέρνησης είτε με άλλο τρόπο, ως το μόνο βέβαιο μέσο
αποφυγής του πολέμου… Στο εκπαιδευτικό της πρόγραμμα μπορεί να τονίσει
την απόλυτη ανάγκη για μια παγκόσμια πολιτική ενότητα και να εξοικειώσει
όλους τους λαούς με τις συνέπειες της μεταβίβασης της πλήρους
κυριαρχίας από τα ξεχωριστά έθνη σε έναν παγκόσμιο οργανισμό”.
Σε ποιο σκοπό θα αποσκοπούσε αυτή η “παγκόσμια πολιτική ενότητα”; Αρκετές σελίδες αργότερα, το όραμα του Huxley εκτίθεται σε όλες τις διαστρεβλωμένες λεπτομέρειές του:
“Προς το παρόν, είναι πιθανό ότι το έμμεσο αποτέλεσμα του
πολιτισμού είναι δυσγονικό αντί για ευγονικό, και σε κάθε περίπτωση
φαίνεται πιθανό ότι το νεκρό βάρος της γενετικής βλακείας, της σωματικής
αδυναμίας, της διανοητικής αστάθειας και της επιρρέπειας σε ασθένειες,
που ήδη υπάρχει στο ανθρώπινο είδος, θα αποδειχθεί πολύ μεγάλο βάρος για
την επίτευξη πραγματικής προόδου.
Έτσι, παρόλο που είναι απολύτως αληθές ότι οποιαδήποτε
ριζοσπαστική ευγονική πολιτική θα είναι για πολλά χρόνια πολιτικά και
ψυχολογικά αδύνατη, θα είναι σημαντικό για την UNESCO να φροντίσει να
εξεταστεί το ευγονικό πρόβλημα με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή και να
ενημερωθεί η κοινή γνώμη για τα ζητήματα που διακυβεύονται, ώστε πολλά
από αυτά που σήμερα είναι αδιανόητα να γίνουν τουλάχιστον νοητά”.
Αφού ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει πώς έμοιαζε ένα πρόγραμμα
ευγονικής υπό την πλήρη υποστήριξη ενός φασίστα κοινωνικού μηχανικού,
δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχασε μεγάλο μέρος της δημοτικότητάς
του στα μάτια ενός παγκόσμιου πληθυσμού που εξακολουθεί να είναι πολύ
συνδεδεμένος με παραδοσιακούς πολιτιστικούς θεσμούς όπως ο
χριστιανισμός, ο πατριωτισμός και ο σεβασμός στην ιερότητα της ζωής.
Παρόλο που τριάντα πολιτείες των ΗΠΑ και δύο καναδικές επαρχίες είχαν
νομιμοποιήσει πολιτικές ευγονικής (συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής
στείρωσης των ακατάλληλων) μεταξύ 1907-1945, η στατιστική επιστήμη και η
πολιτική εφαρμογή της ευγονικής σταμάτησαν με το τέλος του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου και όπως επανέλαβε ο Huxley στο μανιφέστο του, έπρεπε να γίνει κάτι καινούργιο.
ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΒΙΣΤΟΚ (TAVISTOCK)
Ο Huxley συνεργάστηκε επίσης πολύ στενά με την Κλινική Tavistock του Λονδίνου, η οποία έλαβε χρηματοδότηση τόσο από τα Ιδρύματα Rockefeller όσο και από το Ίδρυμα Macy καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών 1930-1950. Με επικεφαλής έναν ψυχίατρο που ονομαζόταν ταξίαρχος John Rawlings Rees, το Tavistock μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό ως το “ψυχιατρικό παράρτημα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας”
που ιδρύθηκε το 1921 και το οποίο καινοτόμησε ψυχιατρικές τεχνικές
χρησιμοποιώντας μείγματα του παβλοφικού συμπεριφορισμού και των
φροϋδικών θεωριών για να επηρεάσει τη συμπεριφορά των ομάδων με ποικίλους τρόπους.
Από νωρίς, η κλινική διερεύνησε τις ακραίες ψυχικές καταστάσεις των
θυμάτων σοκ από οβίδες που υπέστησαν περιπτώσεις ψυχολογικής αποδόμησης
κατά τη διάρκεια των τρόμων του πολέμου χαρακωμάτων αναγνωρίζοντας τον
υψηλό βαθμό ευπλαστότητας σε αυτά τα άτομα.
Όπως περιγράφεται σε μια λαμπρή έκθεση του 1996 του EIR από τον L. Wolfe, η ιδέα πίσω από την Tavistock είχε πάντα ως γνώμονα τον στόχο να καταλάβει πώς ο εγκέφαλος θα μπορούσε να “αποδιαταχθεί” και να αποδομηθεί προκειμένου να ανακατασκευαστεί εκ νέου σαν λευκή πλάκα,
με την ελπίδα ότι αυτή η γνώση για τα άτομα θα μπορούσε να αναπαραχθεί
αργότερα σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ακόμη και σε ολόκληρα έθνη.
Πολλές από αυτές τις έρευνες εφαρμόστηκαν με τη μορφή της MK Ultra εντός των ΗΠΑ και θα αποτελέσουν αντικείμενο μιας μελλοντικής έκθεσης.
G. Brock Chrisholm: O ταβιστοκανός Τσάρος της Παγκόσμιας Υγείας
Ένας διακεκριμένος ψυχίατρος που εργάστηκε για χρόνια με τον Rees στο Tavistock ήταν ένας Καναδός ονόματι G. Brock Chrisolm.
Το 1948, ο Christolm ίδρυσε έναν οργανισμό που συνδεόταν με τον ΟΗΕ και ονομαζόταν Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ)
με στόχο την προαγωγή της ψυχικής και σωματικής υγείας του κόσμου. Ένα
ευγενές εγχείρημα που έφερε μεγάλη ευθύνη και δύναμη και απαιτούσε έναν
ηγέτη με εξαιρετική διορατικότητα στη φύση της ασθένειας και της υγείας.
Δυστυχώς, με βάση τις δικές του αρρωστημένες απόψεις για τη
φύση της ανθρωπότητας και της κοινωνίας, ο Chrisholm ήταν σίγουρα ο
λάθος άνθρωπος για τη δουλειά.
Μεταξύ των σημαντικότερων αιτιών του πολέμου και της ψυχικής ασθένειας κατά τον Chrisholm δεν βρίσκονταν στον ιμπεριαλισμό ή στην οικονομική αδικία, αλλά μάλλον στην πίστη της κοινωνίας στο σωστό και στο λάθος.
Γράφοντας το 1946, ο Chrisholm έθεσε τον σκοπό της “καλής” ψυχοθεραπείας και εκπαίδευσης λέγοντας: “η
επανερμηνεία και τελικά η εξάλειψη της έννοιας του σωστού και του
λάθους που αποτέλεσε τη βάση της παιδικής εκπαίδευσης, η αντικατάσταση
της ευφυούς και ορθολογικής σκέψης από την πίστη στις βεβαιότητες των
γερόντων – αυτοί είναι οι καθυστερημένοι στόχοι πρακτικά όλης της
αποτελεσματικής ψυχοθεραπείας“.
Αλλά δεν ήταν απλώς η “έννοια του σωστού και του λάθους” ή η “πίστη στις βεβαιότητες των παλιών ανθρώπων” που έπρεπε να εξαλειφθούν, αλλά η μονοθεϊστική θρησκεία, η οικογένεια και ο πατριωτισμός.
“Για να επιτευχθεί παγκόσμια κυβέρνηση, είναι απαραίτητο να
αφαιρεθεί από το μυαλό των ανθρώπων ο ατομικισμός, η πίστη στην
οικογενειακή παράδοση, ο εθνικός πατριωτισμός και τα θρησκευτικά
δόγματα”.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΤΑΙ
Αφού η UNESCO και ο ΠΟΥ ήταν
σταθερά στη θέση τους, δημιουργήθηκε ένας τρίτος οργανισμός για να
προωθήσει τη χρηματοδότηση και την πρακτική της παγκόσμιας ψυχικής
υγείας.
Όπως περιγράφει ο ιστορικός Anton Chaitkin, με χρηματοδότηση κυρίως από το Ίδρυμα Macy, δημιουργήθηκε το 1948 η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας (WFMH). Το ίδιο το Ίδρυμα Macy το οποίο δημιουργήθηκε το 1930 υπό την ηγεσία του στρατηγού Marlborough Churchill (ξάδελφος του Winston), ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τις μυστικές στρατιωτικές πληροφορίες από το 1919-1929 με τη μορφή του “Μαύρου Επιμελητηρίου“. Το νέο του ίδρυμα ήταν μέρος της μηχανής Rockefeller και χρησιμοποιήθηκε ως αγωγός για να διοχετεύσει χρήματα στις “επιστήμες υγείας” με έμφαση στην ευγονική.
Ο τεχνικός συντονιστής των ΗΠΑ στο συνέδριο που δημιούργησε το WFMH έκανε σαφώς γνωστή την προέλευση της νέας οργάνωσης. Η Nina Ridnour έγραψε ότι “η
Παγκόσμια Ομοσπονδία για την Ψυχική Υγεία… είχε δημιουργηθεί μετά από
σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας των Ηνωμένων Εθνών και της
UNESCO, επειδή χρειάζονταν έναν μη κυβερνητικό οργανισμό ψυχικής υγείας
με τον οποίο θα μπορούσαν να συνεργαστούν“.
Και ποιος αλήθεια θα γινόταν ο πρώτος γενικός διευθυντής της WFMH;
Ενώ εξακολουθούσε να εκτελεί χρέη επικεφαλής της κλινικής Tavistock του Λονδίνου, ο ταξίαρχος John Rawlings Rees τέθηκε επικεφαλής του νέου οργανισμού από ποιον άλλον εκτός από τον αρχιρατσιστή Montagu Norman (επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας), ο οποίος είχε δημιουργήσει την επιχείρηση από την Εθνική Ένωση για την Ψυχική Υγεία που λειτουργούσε από το σπίτι του Thorpe Lodge στο Λονδίνο.
Περιγράφοντας αυτό το στρατηγικό σχέδιο μάχης για τη μεταρρύθμιση της κοινωνίας, ο Rees είπε:
“Αν ετοιμαζόμαστε να βγούμε
στην επιφάνεια και να επιτεθούμε στα κοινωνικά και εθνικά προβλήματα των
ημερών μας, τότε πρέπει να έχουμε τα στρατεύματα κρούσης, και αυτά δεν
μπορούν να παρέχονται από την ψυχιατρική που εδρεύει εξ ολοκλήρου σε
ιδρύματα. Πρέπει να έχουμε κινητές ομάδες ψυχιάτρων που είναι ελεύθερες
να μετακινούνται και να κάνουν επαφές με την τοπική περιοχή”.
Η ιδέα των κινητών ομάδων ψυχιατρικών στρατευμάτων κρούσης ήταν μια ιδέα που προωθήθηκε από τον κορυφαίο μεγάλο στρατηγιστή λόρδο Bertrand Russell, ο οποίος είχε γράψει το 1952 στο “Impact of Science on Society“:
“Νομίζω ότι το θέμα που θα
έχει τη μεγαλύτερη πολιτική σημασία είναι η μαζική ψυχολογία….. Η
σημασία του έχει αυξηθεί πάρα πολύ με την ανάπτυξη των σύγχρονων μεθόδων
προπαγάνδας. Από αυτές η πιο επιδραστική είναι αυτό που ονομάζεται
“εκπαίδευση”. Η θρησκεία παίζει ένα ρόλο, αν και μειούμενο- ο τύπος, ο
κινηματογράφος και το ραδιόφωνο παίζουν έναν αυξανόμενο ρόλο…. Μπορούμε
να ελπίζουμε ότι με τον καιρό οποιοσδήποτε θα μπορεί να πείσει
οποιονδήποτε για οτιδήποτε, αν μπορέσει να πιάσει τον ασθενή νέο και του
παρέχονται από το κράτος χρήματα και εξοπλισμός”.
Ο ΔΙΠΟΛΙΚΟΣ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η UNESCO, ο ΠΟΥ και η WFMH εργάστηκαν από
κοινού για να συντονίσουν εκατοντάδες επιδραστικές υπο-οργανώσεις,
πανεπιστήμια, ερευνητικά εργαστήρια και μυστική επιστήμη,
συμπεριλαμβανομένου του MK Ultra της CIA, προκειμένου
να επιτευχθεί η επιθυμητή “ψυχικά υγιής” κοινωνία, καθαρισμένη από τους
δεσμούς της με τον Χριστιανισμό, την πίστη στην αλήθεια, τον εθνικό
πατριωτισμό ή την οικογένεια.
Μέχρι το 1971, ο κόσμος ήταν ώριμος για μια μεγάλη αλλαγή.
Οι baby boomer (μεταπολεμική γενιά) στόχοι αυτού του τεράστιου
πειράματος κοινωνικής μηχανικής είχαν κατακλυστεί από ένα τεράστιο
οπλοστάσιο πολιτιστικού πολέμου σε κάθε επίπεδο. Ενώ το LSD διαδιδόταν
στα πανεπιστήμια της Αμερικής και οι δολοφονίες δυτικών ηγετών που
αντιστέκονταν στη νέα εποχή των πολέμων στη Νοτιοδυτική Ασία γίνονταν ο
κανόνας, οι baby boomers παρακολουθούσαν τους αγαπημένους τους να
επιστρέφουν από το Βιετνάμ μέσα σε σακούλες με πτώματα.
Το “να μην εμπιστεύεσαι κανέναν άνω των 30 ετών”
έγινε η νέα σοφία, καθώς η αγάπη για την πατρίδα ασφυκτιούσε κάτω από
την αφύσικη εξάπλωση του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού στο εξωτερικό
και τις επιχειρήσεις τύπου COINTEL PRO στο εσωτερικό.
Όταν η CFR και η Τριμερής Επιτροπή
αποσύνδεσαν το δολάριο των ΗΠΑ από το απόθεμα χρυσού, μια νέα εποχή
απορρύθμισης, καταναλωτισμού και ριζοσπαστικού υλισμού εγκαινιάστηκε με
αποτέλεσμα η γενιά των baby boomers να μεταμορφωθεί γρήγορα στη γενιά
του 1980, την υπερ-υλιστική γενιά του “εγώ”.
Σε οικολογικό επίπεδο, μια νέα ηθική του “συντηρητισμού” είχε αρχίσει
να μετακινείται από τις παρυφές στην επικρατούσα τάση αντικαθιστώντας
την προηγούμενη φιλο-βιομηχανική ηθική της κοινωνίας του
παραγωγού-δημιουργού που ιστορικά είχε κυβερνήσει τον καλύτερο δυτικό
πολιτισμό.
Πρώτος μεταξύ των δημιουργών αυτής της νέας ηθικής της διατήρησης, η
οποία αντικατέστησε την ιδέα της “προστασίας της ανθρωπότητας από την
αυτοκρατορία” με την “προστασία της φύσης από την ανθρωπότητα”, δεν ήταν
άλλος από τον ίδιο τον Julian Huxley.
Την ίδια χρονιά που συνίδρυσε το Παγκόσμιο Ίδρυμα Άγριας Ζωής, ο Huxley συνέταξε το Μανιφέστο του Morges
(1961) ως το οργανωτικό μανιφέστο του σύγχρονου οικολογικού κινήματος
που έθετε τον ανθρώπινο πολιτισμό σε πλήρη αντίθεση με την υποτιθέμενη
κλειστή, μαθηματική ισορροπία της φύσης.
Ο Huxley συνίδρυσε το WWF με τους αρχιμαλθουσιανούς πρίγκιπα Φίλιππο: “Θέλω να μετενσαρκωθώ ως θανατηφόρος ιός” Mountbatten και τον πρίγκιπα Bernhard της Ολλανδίας.
ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ HOLDREN
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ένας από τους κορυφαίους νεομαλθουσιανούς της εποχής, ο Paul Ehrlich, καθοδηγούσε έναν νεαρό προστατευόμενο του, τον John Holdren, και μαζί δημιούργησαν ένα αηδιαστικό εγχειρίδιο με τίτλο Ecoscience το 1977, όπου οι δυο τους έγραφαν:
“Ίσως αυτοί οι οργανισμοί, σε
συνδυασμό με το UNEP και τους οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών για τον
πληθυσμό, θα μπορούσαν τελικά να εξελιχθούν σε ένα Πλανητικό Καθεστώς –
ένα είδος διεθνούς υπεραυτοδιοίκησης για τον πληθυσμό, τους πόρους και
το περιβάλλον. Ένα τέτοιο ολοκληρωμένο Πλανητικό Καθεστώς θα μπορούσε να
ελέγχει την ανάπτυξη, τη διαχείριση, τη διατήρηση και τη διανομή όλων
των φυσικών πόρων, ανανεώσιμων ή μη, τουλάχιστον στο βαθμό που υπάρχουν
διεθνείς επιπτώσεις.
Έτσι, το καθεστώς θα μπορούσε
να έχει την εξουσία να ελέγχει τη ρύπανση όχι μόνο στην ατμόσφαιρα και
τους ωκεανούς, αλλά και σε σώματα γλυκού νερού όπως ποτάμια και λίμνες
που διασχίζουν διεθνή σύνορα ή που εκβάλλουν στους ωκεανούς. Το Καθεστώς
θα μπορούσε επίσης να είναι ένας λογικός κεντρικός οργανισμός για τη
ρύθμιση όλου του διεθνούς εμπορίου, ίσως συμπεριλαμβανομένης της
βοήθειας από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τις λιγότερο ανεπτυγμένες
χώρες, καθώς και όλων των τροφίμων στη διεθνή αγορά.
Στο Πλανητικό Καθεστώς θα
μπορούσε να ανατεθεί η ευθύνη για τον καθορισμό του βέλτιστου πληθυσμού
για τον κόσμο και για κάθε περιοχή και για τη διαιτησία των μεριδίων των
διαφόρων χωρών εντός των περιφερειακών τους ορίων. Ο έλεγχος του
μεγέθους του πληθυσμού θα μπορούσε να παραμείνει στην αρμοδιότητα κάθε
κυβέρνησης, αλλά το Πλανητικό Καθεστώς θα είχε κάποια εξουσία να
επιβάλει τα συμφωνηθέντα όρια”.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτά τα λόγια γράφτηκαν μόλις τρία χρόνια μετά την έκθεση NSSM-200 του Henry Kissinger που μετέτρεψε το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από φιλοαναπτυξιακό σε φιλοπληθυσμιακό, τα λόγια του Holdren το 1977 δεν πρέπει να λαμβάνονται ελαφρά τη καρδία.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΤΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΑ ΤΕΡΑΤΑ
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών ο Holdren έγινε στενός φίλος με έναν υπότροφο του Χάρβαρντ με έδρα το Harvard και μαθηματικό ονόματι Eric Lander, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος
από το 1995 έως το 2002. Ο Lander ανακοίνωσε την επιτυχία της
αποκάλυψης της πλήρους αλληλουχίας του ανθρώπινου γονιδιώματος το 2003
λέγοντας:
“Το Πρόγραμμα Ανθρώπινου
Γονιδιώματος αποτελεί ένα από τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα στην ιστορία
της επιστήμης. Η αποκορύφωσή του αυτό το μήνα σηματοδοτεί την έναρξη
μιας νέας εποχής στη βιοϊατρική έρευνα. Η βιολογία μετατρέπεται σε
επιστήμη της πληροφορίας”.
Σχολιάζοντας τις δυνατότητες για την καθοδήγηση της ανθρώπινης
εξέλιξης που κατέστησαν εφικτό το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος του
Lander και οι νέες εξελίξεις στην τεχνολογία mRNACRISPR που εκτυλίσσονταν τότε, ο Sir Richard Dawkins έγραψε το 2006:
“Στη δεκαετία του 1920 και του
1930, οι επιστήμονες τόσο από την πολιτική αριστερά όσο και από τη
δεξιά δεν θα θεωρούσαν την ιδέα των σχεδιαζόμενων νεογνών ιδιαίτερα
επικίνδυνη – αν και φυσικά δεν θα χρησιμοποιούσαν αυτή τη φράση.
Σήμερα,
υποψιάζομαι ότι η ιδέα είναι πολύ επικίνδυνη για άνετη συζήτηση, και η
εικασία μου είναι ότι ο Adolf Hitler είναι υπεύθυνος για την αλλαγή…
Αναρωτιέμαι αν, περίπου 60 χρόνια μετά το θάνατο του Hitler, θα
μπορούσαμε τουλάχιστον να τολμήσουμε να αναρωτηθούμε ποια είναι η ηθική
διαφορά μεταξύ της αναπαραγωγής για μουσικές ικανότητες και του
εξαναγκασμού ενός παιδιού να κάνει μαθήματα μουσικής.
Ή
γιατί είναι αποδεκτό να εκπαιδεύουμε γρήγορους δρομείς και άλτες σε
ύψος, αλλά όχι να τους αναπαράγουμε. Μπορώ να σκεφτώ κάποιες απαντήσεις,
και είναι καλές, οι οποίες μάλλον θα κατέληγαν να με πείσουν. Αλλά δεν
έχει έρθει η στιγμή που θα πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε ακόμη και
να θέσουμε το ερώτημα;”
Δεν άργησε να βρεθεί ο Holdren να απολαμβάνει μεγαλύτερη εξουσία από όση είχε ποτέ φανταστεί ως τσάρος της επιστήμης και αρχιτέκτονας του “τεκμηριωμένου” προγράμματος διακυβέρνησης του Obama,
το οποίο περιελάμβανε τη μεγιστοποίηση της χρηματοδότησης της πράσινης
τεχνολογίας για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον άνθρακα στο
πλαίσιο νέων συστημάτων παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ο Lander συνεργάστηκε στενά με τον Holdren ως συμπρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του Obama και επίσης με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Whitehead David Baltimore για τη δημιουργία του Ινστιτούτου Broad του MIT και του Harvard.
Μαζί ο Lander και ο Baltimore επέβλεψαν το 2015 ένα μεγάλο συνέδριο για τη “νέα εποχή της βιοϊατρικής έρευνας“, στο οποίο παρουσιάστηκε μια νέα τεχνολογία τροποποίησης γονιδίων, γνωστή ως CRISPR,
η οποία περιλαμβάνει τη χρήση ενζύμων και RNA που βρίσκονται στο ecoli,
τα οποία ανακαλύφθηκε ότι έχουν την ικανότητα να στοχεύουν αλληλουχίες
DNA και να προκαλούν διάφορες μεταλλάξεις.
Ενώ είναι προφανές ότι αυτή η ισχυρή τεχνολογία προσφέρει δυνητικά
καλό στην ανθρωπότητα ως εργαλείο για την εξάλειψη των κληρονομικών
ασθενειών στους ανθρώπους και στις καλλιέργειες, η απίστευτη
δύναμη του CRISPR να μεταβάλλει εκ βάθρων το ανθρώπινο DNA για πάντα
μπορεί να προκαλέσει αφάνταστη ζημιά αν βρεθεί σε λάθος χέρια.
Στην “ιστορική” διεθνή σύνοδο κορυφής για την επεξεργασία ανθρώπινων γονιδίων
τον Δεκέμβριο του 2015, ο πρόεδρος του συνεδρίου David Baltimore
επανέλαβε τα ανατριχιαστικά λόγια του Julian Huxley κατά τη διάρκεια της
κεντρικής ομιλίας του: “με την πάροδο των ετών, το αδιανόητο έχει γίνει εφικτό. Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής στην ανθρώπινη ιστορία“.
Τον Ιανουάριο του 2021, ο John Holdren συνεχάρη τον Erik Lander για τον διορισμό του ως επιστημονικού Τσάρου του Joe Biden (Διευθυντή Επιστημονικής και Τεχνολογικής Πολιτικής του Λευκού Οίκου)- τη θέση που κατείχε προηγουμένως ο Holdren.
Σε αυτή τη θέση, ο Lander επέβλεψε την επαναδραστηριοποίηση κάθε
επιστημονικής πολιτικής της εποχής Obama ως μέρος μιας τεχνοκρατικής
αναμόρφωσης της κυβέρνησης των ΗΠΑ, σύμφωνα με την ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση.
Χρησιμοποιώντας την τεράστια δύναμη της Πράξης Εξουσιοδότησης Έκτακτης Ανάγκης για να παρακάμψει το FDA και να προωθήσει τις τεχνολογίες γονιδιακής θεραπείας που πλασάρονται ως “εμβόλια”, ένα νέο κοινωνικό πείραμα έχει ξεκινήσει. Η τεχνολογία CRISPR χαιρετίζεται ήδη ως το κλειδί για την επίλυση των νέων μεταλλασσόμενων στελεχών του COVID-19 και χρησιμοποιείται ως “εμβόλιο” για ορισμένες τροπικές ασθένειες από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Η προφανής σύνδεση μεταξύ των οργανισμών ευγονικής του χθες και της
ανόδου των σύγχρονων επιχειρήσεων mRNA που συνδέονται με την GAVI και την Astra Zeneca της Οξφόρδης, που αποκαλύφθηκε από τον ερευνητή δημοσιογράφο Whitney Webb νωρίτερα φέτος, θα πρέπει να διατηρηθεί σταθερά κατά νου.
Θα χρησιμοποιηθεί αυτή η τεχνολογία από τους σύγχρονους
κληρονόμους των ναζιστών ευγονιστών σε μια προσπάθεια να συνεχίσουν από
εκεί που σταμάτησε ο Dr. Mengele Ή θα δούμε αυτή τη βιοτεχνολογία να
εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ανθρωπότητας στο πλαίσιο ενός πολυπολικού
παραδείγματος που τιμά την εθνική κυριαρχία, την ανθρώπινη ζωή, την
οικογένεια και την πίστη;
Οι μελλοντικές έρευνες αυτής της σειράς θα διερευνήσουν τις ευγονικές
ρίζες του Μέτα-ανθρωπισμού, της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Μεγάλης
Επανεκκίνησης. Θα ασχοληθούμε επίσης με τη Σχολή της
Φρανκφούρτης, την άνοδο της Κυβερνητικής του Wiener και το πρόγραμμα που
περιέγραψαν ο Bertrand Russell και ο David Hilbert το 1900 για να
στοιβάξουν ολόκληρο το σύμπαν σε ένα στάσιμο νεκρό κλουβί.
H Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, απευθύνοντας
τον παρακάτω χαιρετισμό στην παρουσίαση της νέας πρωτοβουλίας Εταιρικής
Κοινωνικής Ευθύνης της Τράπεζας Eurobank, για την ανάδειξη
του δημογραφικού ζητήματος και την αντιμετώπισή του, ζήτησε, ούτε λίγο
ούτε πολύ, το θέμα να λυθεί, εκτός των άλλων με την ενσωμάτωση των
παρανόμων μεταναστών!
Μεταξύ άλλων δήλωσε στο πλαίσιο της Λευκής Βίβλου, η οποία έχει ανακοινωθεί και εφαρμόζεται στην Ελλάδα:
«Θεωρώ πολύ ουσιαστική την πρωτοβουλία σας να αναδείξετε το
δημογραφικό ζήτημα ως εθνική προτεραιότητα, συνεργαζόμενοι με θεσμικούς
και κοινωνικούς εταίρους σε δράσεις που θα αποτρέψουν τη μετατροπή της
πατρίδας μας στην πιο γερασμένη χώρα της Ευρώπης. Θεωρώ, επίσης,
ιδιαίτερα σημαντική την εστίαση στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας. Είναι
τέλος αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών,
ιδιαίτερα αυτών που προσπαθούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Η
ομαλή ένταξη τους δεν συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά
βοηθά και στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της
χώρας μας.
Παρατίθενται τα λόγια της:
Ο πληθυσμός της Ελλάδας
μειώνεται. Ο πληθυσμός της Ελλάδας γερνάει. Από το 2011, όπως
αποδεικνύουν σχετικές έρευνες, η χώρα μας έχει μπει σε μια νέα φάση,
πρωτοφανή στα μεταπολεμικά χρόνια. Οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις
γεννήσεις. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης πολλοί Έλληνες, ιδίως
νέοι, εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Η
ικμάδα του έθνους αποξηραίνεται. Η γήρανση του πληθυσμού, με δεδομένη τη
ραγδαία αύξηση του προσδόκιμου της ζωής, είναι ολοφάνερη. Το
αποδεικνύουν οι αριθμοί: το 1961 μόλις το 8,3% του πληθυσμού ήταν
γηραιότερο των 65 ετών, ενώ το 26,2% ήταν νεότερο των 14 ετών. Το 2020 η
σύνθεση του πληθυσμού ήταν εντελώς διαφορετική: το 22,3 % ήταν άνω των
65 ετών, και μόλις το 14,2% κάτω των δεκατεσσάρων. Σύμφωνα με σχετικά
πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ο δείκτης γήρανσης, ο
λόγος δηλαδή του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών προς τον πληθυσμό
ηλικίας 0-14 ετών, ανέρχεται σήμερα σε 156,2. Ένα στοιχείο πολύ
αποθαρρυντικό.
Και το χειρότερο είναι ότι, σύμφωνα με
όλες τις έρευνες και τις μετρήσεις των ειδικών, η περαιτέρω μείωση του
πληθυσμού είναι αναπόφευκτη. Όπως καταγράφηκε σε έρευνα της διαΝΕΟσις η
οποία πραγματοποιήθηκε το 2016, ο πληθυσμός της χώρας μας, από τα 10,7
περίπου εκατομμύρια που είναι σήμερα, το 2050 θα μειωθεί στα δέκα. Και
αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Το απαισιόδοξο υπολογίζει ότι οι
Έλληνες θα είναι ακόμη λιγότεροι, 8,3 εκατομμύρια περίπου.
Οι νέοι έχουν μεγάλες ανησυχίες για το μέλλον
Είναι
προφανές ότι οι επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης θα είναι καταλυτικές σε
μια σειρά από ζητήματα όπως η γεωπολιτική θέση της χώρας, οι
αναπτυξιακές της δυνατότητες, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, η
ισορροπία μεταξύ των γενεών. Εξίσου προφανής είναι η συνθετότητα του
δημογραφικού μας προβλήματος. Δεν είναι ότι οι Έλληνες δεν θέλουν
παιδιά, ότι αργούν να ενηλικιωθούν και να αναλάβουν ευθύνες, ότι τους
αποτρέπουν οι δυσχερείς οικονομικές συνθήκες. Και μεταπολεμικά ήταν
δύσκολες οι συνθήκες. Όμως τότε δεν επικρατούσε το σημερινό κλίμα
αβεβαιότητας, ανασφάλειας, αποθάρρυνσης. Τότε υπήρχε ελπίδα. Σήμερα οι
νέοι μας φοβούνται το αύριο, δεν το αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία, με τη
φυσική ορμή της ηλικίας τους. Φοβούνται ότι θα ζήσουν χειρότερα από τους
γονείς τους. Δεν εμπιστεύονται το οικονομικό σύστημα, ανησυχούν για την
κατάσταση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή. Το κάποτε ρητορικό
ερώτημα «Σε τι κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου;» έχει σήμερα ρεαλιστική,
άκρως ανησυχητική βάση. Ειδικότερα οι νέες γυναίκες διαπιστώνουν ότι η
παραμονή και η ανέλιξή τους στην αγορά εργασίας δε διασφαλίζεται πλήρως
μετά την τεκνοποιία. Ακόμη κι όταν καταφέρνουν να διατηρήσουν την
εργασία τους και να προχωρήσουν, οι νέες μητέρες εξακολουθούν να
επωμίζονται ανισομερώς τις οικογενειακές ευθύνες, να δυσκολεύονται να
εναρμονίσουν οικογενειακή και επαγγελματική ζωή και, πολύ συχνά, ιδίως
οι μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών, να αισθάνονται μόνες, χωρίς καμιά
προνοιακή στήριξη.
Για τους λόγους αυτούς θεωρώ πολύ
ουσιαστική την πρωτοβουλία σας να αναδείξετε το δημογραφικό ζήτημα ως
εθνική προτεραιότητα, συνεργαζόμενοι με θεσμικούς και κοινωνικούς
εταίρους σε δράσεις που θα αποτρέψουν τη μετατροπή της πατρίδας μας στην
πιο γερασμένη χώρα της Ευρώπης. Θεωρώ, επίσης, ιδιαίτερα σημαντική την
εστίαση στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας. Είναι τέλος
αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ιδιαίτερα
αυτών που προσπαθούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξη
τους δεν συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά βοηθά και στην
τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας.
Εύχομαι
οι δράσεις σας να αποτελέσουν την αφετηρία μιας διαδικασίας αναστροφής
αυτής της αρνητικής εξέλιξης, ώστε το δημογραφικό κενό της χώρας μας να
καλυφθεί και να μεταβληθεί σε οικονομικό και κοινωνικό πλεόνασμα.
