ΟΙ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ παραποιώντας ως συνήθως τα λεγόμενα των προγόνων μας πολλές φορές αναφέρονται στον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ για να δικαιολογήσουν την μεγάλη μας αγκαλιά στους συρφετούς της οικουμένης, χωρίς φυσικά να γνωρίζουν (ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν) ποια ήταν και είναι, η έννοια και η σημασία της φιλοξενίας μας στους ξένους η οποία βασιζότανε στους νόμους του Πλάτωνα.
Οι προγονοί μας λοιπόν (κι εμείς οι προγονόπληκτοι όπως μας αποκαλούν) διέκριναν τους ξένους σε τέσσερα είδη.
Ο οποιοσδήποτε αποδείξει ότι υπάρχει σχέση έστω και μεταφορικής ή αλληγορικής σημασίας με τους ξένους των Νόμων του Πλάτωνα και τους λαθρομετανάστες αλλοδαπούς που ''φιλοξενούμε στην χώρα μας'' θα κατέβω σε διαδήλωση υπέρ των λαθρομεταναστών!
1) Το πρώτον είδος είναι οι θερινοί επισκέπτες καθώς τα διαβατικά πτηνά, και από αυτούς οι περισσότεροι κυριολεκτικώς, καθώς πετούν μέσω θαλάσσης προς χάριν χρηματισμού είναι εμπορευόμενοι και μεταπηδούν κατά την καλοκαιρινή περίοδο σε άλλες πόλεις. Αυτούς πρέπει να τους υποδεχόμαστε στην αγορά, τα λιμάνια και τα δημόσια οικοδομήματα έξω από τα τείχη της πόλεως και πλησίον σ` αυτά οι διορισμένοι άρχοντες να προσέχουν μήπως κάποιος απ` αυτούς είναι παράνομος και να του απονέμουν ορθώς την δικαιοσύνη σχετιζόμενοι μαζί τους όσον το δυνατόν ολίγον διά τα απολύτως αναγκαία. (δεν εννοεί μόνιμη εγκατάσταση).
2) Το δεύτερον είδος είναι οι αληθινοί θεατές όλων των θεαμάτων και ακροατές όλων των μουσικών ακροαμάτων. Για όλους λοιπόν αυτούς πρέπει να υπάρχουν καταλύματα πλησίον των προσκυνημάτων ευτρεπισμένα προς υποδοχή.
Αυτούς τους ξένους πρέπει να τους επιμελούνται και να τους περιποιούνται οι ιερείς και οι επίτροποι των ναών, έως ότου να συμπληρωθεί κατάλληλος χρόνος της διαμονής, και αφού δουν και ακούσουν όλα εκείνα, διά τα οποία ήρθαν, να αναχωρήσουν χωρίς να κάμουν ή να πάθουν κανένα κακό. Δικασταί δε γι' αυτούς να είναι οι ιερείς αν κανείς αδικεί κάποιον από αυτούς ή αυτοί αδικούν κάποιον άλλον, εφ' όσον το αδίκημα είναι κατώτερο των πενήντα δραχμών. Εάν δε εγερθεί εναντίον αυτών μεγαλύτερη καταγγελία, αυτοί πρέπει να δικάζονται εμπρός εις τους αγορανόμους. (Μέχρι εδώ ομιλεί για Έλληνες φιλοξενούμενους από Έλληνες).
3) Τρίτον είδος ξένων, τους οποίους πρέπει να υποδεχόμαστε δημοσίως, είναι όσοι έρχονται από άλλην χώρα διά κάποιαν δημοσίαν υπόθεσιν, τους οποίους πρέπει να υποδέχονται μόνον οι στρατηγοί και οι ίππαρχοι και οι ταξίαρχοι, την δε επιμέλεια περί αυτών ας αναλάβει μαζί με τους πρυτάνεις μόνον εκείνος, ο οποίος φιλοξενεί τον ξένο στην οικίαν του (!)
4) Το τέταρτον δε είδος είναι μεν σπάνιο, αλλά αν τύχη κάποτε να έλθει κανείς, όστις αποτελεί τον αντίποδα των ερχομένων εις την πόλιν μας θεατών εξ άλλης χώρας, πρώτον μεν να μην είναι ηλικίας κατωτέρας των πενήντα ετών, συνάμα δε να έχει την απαίτηση να δει κάτι τι, στις άλλες πόλεις, υπέροχον διά την καλλονήν του, ή και να δείξει ο ίδιος κάτι τι, εις άλλην πόλιν. (Πολιτιστική ανταλλαγή). Επίσης ας πηγαίνει χωρίς εντολή οποιοσδήποτε τέτοιος στις θύρες των πλουσίων και των σοφών, αν είναι και αυτός παρόμοιος. Λόγου χάριν ας υπάγει στην οικία του επιμελητού της όλης εκπαιδεύσεως ως ξένος, έχοντας πολλή εκτίμηση σε αυτόν τον ξένο, ή εις την οικία κάποιου νικηφόρου στην αρετή. Σχετισθείς δε μαζί με αυτούς και άλλα διδάξας εις αυτούς, άλλα δε μαθαίνοντας από αυτούς, ας κατευοδωθεί ως φίλος από φίλους τιμηθείς με τα ανάλογα δώρα και τας τιμάς.
Με αυτούς λοιπόν τους νόμους πρέπει μία πόλη να υποδέχεται όλους τους ξένους των άλλων χωρών και να αποστέλλει τους ιδικούς της, τιμώντας τον ξένιο Δία, και να μην κάμνει ξενηλασίας από τας τραπέζας και τας θυσίας, καθώς κάμνουν τα θρέμματα του Νείλου, ούτε με αγρίας προκηρύξεις.
Μετά τιμής και πικρίας
Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης
(Το παρόν κείμενο αποτελεί απόσπασμα επιστολής την οποία έστειλα στις 14/9/2012 στα προσωπικά email του τότε Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και του Υπουργού Παιδείας. Κι επειδή όπως ήταν αναμενόμενο δεν μου απάντησαν ποτέ, συμπεριελήφθη στο βιβλίο μου με τίτλο ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ).
