Είμαι μητέρα των Θεών,
των ποιητών,αρίστων γόνων,
λογοτεχνών,γλυπτών κι επιστημόνων,
είμαι η γενέτειρα σοφών,
γραμμάτων και τεχνών,
είμαι η χώρα θαυμαστών πολιτισμών.
Έχω τον Όμηρο,με έργα
διαλεκτά και δοξασμένα,
σε όλο ανεξαιρέτως
τον πλανήτη ξακουσμένα.
Τον Σοφοκλή με τραγωδίες που μαγέψαν,
την προσοχή του κόσμου,
πάνω μου την στρέψαν.
Στα σπλάχνα μου μεγάλωσε ο Σωκράτης,
ο Περικλής,ο Πλάτωνας,
μα και ο Ιπποκράτης.
Ο Λεωνίδας,ο Θαλής,
ο Αριστοφάνης κωμικός,
ο Πυθαγόρας,ο Ευκλείδης,
ο Αισχύλος τραγικός.
Γέννησα ένα στρατηλάτη
στην πορεία,
τον Μέγα Αλέξανδρο,
που έγραψε ιστορία.
Τίμησα με την στάση μου
λαούς,πολιτισμούς,
σεβάστηκα συνήθειες
ανθρώπων και θεσμούς.
Τα έργα κι οι ημέρες μου,
αιώνων ιστορία,
διακοσμούν το σήμερα
μ'αθάνατα μνημεία.
Ακρόπολη,Κνωσσός,Φαιστός,
κοσμήματα πλατίνα,
Δήλος,Μυκήνες και Δελφοί,Αμφίπολη,Βεργίνα.
Ανάβω ως και σήμερα,
το ιερό μου φως,
στην Ολυμπία φλέγεται
κι ανάβει ο πυρσός,
σήμα ειρήνης κι αδελφότητας
στα πέρατα του κόσμου,
ο τίτλος της τιμής μ'ανήκει,
είναι μοναχά δικός μου.
Πονάω που στο σήμερα
αρπάζουν τα παιδιά μου,
οι συγκυρίες και τα
παίρνουν μακριά μου,
Πονάω!!Κομματιάζονται
τα σπλάχνα μου,μου λείπουν,
γνωρίζω πως δεν θέλουνε
να με εγκαταλείπουν.
Ντρέπομαι που είμαι ανήμπορη
σαν μάνα να τα θρέψω,
κι ούτε μπορώ ν'ακολουθώ,
κοντά τους για να τρέξω.
Δεν το αντέχω να τα βλέπω
με την πίκρα μες στο βλέμμα,
γέννησα η δύστυχη και κάποια
που με γέμισαν στο ψέμμα..
Κι ύστερα με ξεπούλησαν
σαν γη κατεστραμένη,
νιώθω γυμνή,απροστάτευτη,
μόνη,κατατρεγμένη.
Με λένε Ελλαδα,μα δεν ξέρω
πόσο ακόμα θα κρατήσει,
το όνομα μου θέλουν καποιοι να χαθεί,παντοτινά να σβήσει..
