ΠΟΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ;; - ΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ
17/11/18

Πολυτεχνείο εδώ..Πολυτεχνείο εκεί...
Σήμερα όλη μέρα,
ακούμε αφιερώματα,ακούμε για πορεία.
Πράγματι!!Οι αγωνιστές,του τότε, μερικοί,
έγραψαν τις σελίδες τους στο ρου της ιστορίας.

Όμως οι περισσότεροι,ως είναι φανερό,
ουδόλως αγωνίστηκαν για την ελευθερία.
Τυχάρπαστοι,κακόβουλοι και συμφεροντολογοι,
γρήγορα καταπάτησαν ότι είχαμε ιερό,
αλλάξανε συνθήματα,γίναν παπαρολογοι.

Πλούτος και δόξα , δύναμη και θέσεις εξουσίας,
ητανε το ζητούμενο! Η δόλια μας πατρίδα,
πιότερο εγονατισε με τα καμώματά τους.
Ξεπούλησαν την πίστη τους και πέσαν στην παγίδα,
ξεχνώντας τους αγώνες τους και τα ιδανικά τους.

Χαμένοι στη μετάφραση των ξένων συμφερόντων,
σήμερα περιφέρονται λεμεδες πληρωμένοι,
στο σιχαμένο πλούτο τους,στις θέσεις τους κλεισμένοι.
Κι αφήσανε τους Έλληνες στο ελεος παραγόντων,
εξωγενών να γίνονται στη χώρα τους οι ξένοι.

Τριάδα Ζερβού

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ !! - Επέτειος Του Πολυτεχνείου: Μύθοι Και Αλήθειες.

Γ. Λαγός: Δεν υπήρξε ποτέ νεκρός εντός του Πολυτεχνείου!

Αντιπατριωτισμός, μια πέμπτη φάλαγγα πληρωμένη με εκατομμύρια δολάρια και ευρώ

 

Σάββας Καλεντερίδης

Δημόσια Δοίκηση , Διαφθορά , Εγκληματικότητα , Τρομοκρατία

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης

Πού βρέθηκαν τόσοι Έλληνες να χλευάζουν την έννοια της πατρίδας, να απαξιώνουν κάθε τι που εμφανίζεται ελληνικό, να καταδικάζουν κάθε πολιτική που υπερασπίζεται εδάφη και κυριαρχίες της χώρας και να περηφανεύονται ότι είναι αντιεθνικιστές; 

Μα, στα ελληνικά πανεπιστήμια, στα απομεινάρια μιας εμμονικής αριστεράς και, κυρίως, στα κονδύλια αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, που μετά το ’80 χρηματοδότησαν ανθρώπους σε χώρες όπου η έννοια πατρίδα ήταν φρένο στην παγκοσμιοποίηση.

Επειδή η παγκοσμιοποίηση είναι το αύριο του καπιταλιστικού συστήματος. Και ο μόνος που μπορεί να καθυστερήσει το χτίσιμό του είναι τα σύνορα.
Οι πατρίδες. Αν δεν υπήρχαν πατρίδες δεν θα υπήρχαν και σύνορα.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο αριστερός διεθνισμός ταυτίζεται στο στόχο αυτό με τον καπιταλισμό! Όχι πατρίδες, όχι σύνορα. Όπως άλλωστε ταυτίζονται και στο μείζον: Ότι ο άνθρωπος είναι οικονομικό ζώο και ότι όλα τα της ζωής του εξαρτώνται από την οικονομία. Και ταυτίζονται και στο ότι ευημερία σημαίνει οικονομική ευημερία. Πού διαφέρουν; Στη διαχείριση αυτής της ιδεολογίας του homo economicus. Όχι στην ιδεολογία! Ο Μαρξ διαφωνούσε με τη διαχείριση που κάνει ο καπιταλισμός στο κεφάλαιο. Όχι με το κεφάλαιο αυτό καθεαυτό σαν αξία.

Σ’ αυτή την ταύτιση με τον μαρξισμό έπαιξε πολλά από τα λεφτά της η κεφαλαιοκρατική κλίκα που εξουσιάζει τον κόσμο εδώ και δεκαετίες. Έφτιαξε ιδρύματα δήθεν σύσφιξης της σχέσης των λαών και ιδρύματα συμφιλίωσης, όχι για να ειρηνέψει τους λαούς και να αμβλύνει τις εντάσεις ανάμεσα σε χώρες. Αλλά, για να σβήσει ιστορικές μνήμες, να μειώσει τα πατριωτικά αισθήματα των λαών, στην ανάγκη να τα εξαλείψει, και να μπορέσει έτσι να σπείρει πιο εύκολα τους αγωγούς, τα μαζικά προϊόντα, την κατανάλωση, τα κέρδη.

Και πώς θα το έκανε ευκολότερα αυτό από το να αλλάξει την παιδεία λαών- και του ελληνικού- με όχημα και πρόθυμους χρήσιμους ηλίθιους όσους εχθρεύονταν την έννοια της πατρίδας. Αυτοί ήταν τα έμμισθα ή άμισθα οχήματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Αυτοί είναι και σήμερα.

Το έκανε αυτό η Πέμπτη φάλαγγα του επεκτατικού καπιταλισμού και για να μπορεί να επεμβαίνει χωρίς αντίσταση όπου θέλει. Μια Γιουγκοσλαβία δεν ήταν καλό παράδειγμα. Ήταν όμως καλή άσκηση. Γιατί έπεσαν εκατομμύρια από ιδρύματα και λέσχες εξουσίας σε ΜΜΕ και σχολεία και σε κυβερνήσεις και σε κόμματα και σε πρόσωπα (και στην Ελλάδα) για να λοιδορηθεί ο Σερβικός πατριωτισμός και να μετονομαστεί σε εθνικισμό.

Η Συρία και η Λιβύη είναι τρανταχτά παραδείγματα λαών που δεν αντιστάθηκαν καθόλου στην ξένη εισβολή, ενώ αντίθετα χωρίστηκαν σε οργανώσεις χρυσοπληρωμένες από τους εισβολείς, για να κάνουν τη δουλειά των ξένων κεφαλαιούχων και να σκοτώνονται μεταξύ τους. Αν είχαν μέσα τους την έννοια της πατρίδας τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για τους ξένους.

Όπως είναι πολύ δύσκολα με τους Κούρδους και τους Παλαιστίνιους. Επειδή και οι δύο υπερασπίζονται σθεναρά μια πατρίδα. Αλλά, και με τους Κουβανούς. Για τους οποίους τα σύνθημα ήταν αυτό που εμφυσούσε ο- Αργεντίνος παρ όλα αυτά- Τσε Γκεβάρα: Patria o muerte. Πατρίδα ή θάνατος!

Επειδή, κι αυτό δεν το ξέρει η αριστερίστικη αρρώστια, η αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι πατριωτική. Για να σέβεται όλες τις πατρίδες.

Όσοι έχουν μια ηλικία θα θυμούνται ότι μέχρι την εισβολή και το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας οι αντιπατριωτικές κορώνες και η αντιπατριωτική κουλτούρα ήταν περιορισμένη στην Ελλάδα. Περιοριζόταν σε ελάχιστες αριστερίστικες οργανώσεις και σε ένα μέρος από τους οπαδούς του ΚΚΕ. Ένα μέρος, γιατί ο Φλωράκης δεν υπήρξε ποτέ αντιπατριώτης.

Ο Φλωράκης, όπως και πολλοί κομμουνιστές και αριστεροί μη μαρξιστές και αναρχικοί, ήξεραν από τη θεωρία και την πράξη, αυτό που τόνισε χτες και ο Μίκης. Ότι δεν μπορείς να αγαπάς τις πατρίδες των άλλων αν δεν αγαπάς τη δική σου. Δεν μπορείς να σέβεσαι κανέναν αν δεν σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου. Ο αληθινός διεθνισμός είναι πατριωτικός.

Από το ’90 και μετά, λοιπόν, τα ξένα κονδύλια πλήθυναν, όπως και οι καθηγητές στα ελληνικά πανεπιστήμια, τα βιβλία, τα συγγράμματα, αλλά και οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι στις εφημερίδες. Και μαζί τους πλήθυναν και εκείνοι που μεθοδικά άρχισαν να διαστρέφουν τις έννοιες και να διδάσκουν κάθε τι πατριωτικό σαν εθνικιστικό! Ανεμπόδιστοι και από ένα κοσμοπολιτικό σοσιαλδημοκρατικό κεντρικό κράτος, που είχε πάρει διαζύγιο από το πατριωτικό σοσιαλδημοκρατικό του Ανδρέα και του λεγόμενου πατριωτικού ΠΑΣΟΚ.

Ο Τσακαλώτος και ο Βαφειάδης έγιναν, από σύμβολα που έδωσαν τα χέρια για εθνική συμφιλίωση, καρικατούρες. Και σήμερα λοιδορούνται από άκαπνα παιδάκια και από αιματοβαμμένα κυβερνητικά μυαλά που ονειρεύονται τον εμφύλιο αντί να ντρέπονται γι αυτόν!

Θλιβερά αμετανόητα απομεινάρια μιας ελληνικής τραγωδίας.

Η έννοια του πατριωτισμού σχεδόν εξαφανίστηκε και από τα σχολεία, που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν ακόμα συλλήβδιν κάθε τι που αφορά σε πατρίδα ως εθνικιστικό και ακροδεξιό. Στα πανεπιστήμια, η διαστροφή αυτή και η απαξίωση της έννοιας της πατρίδας έχει ήδη παγιωθεί ως κυρίαρχη θέση. Μ’ αυτήν μορφώνονται οι δυο νέες γενιές!

Αλλά, και οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 35 χρόνων ποια πατρίδα υπηρέτησαν για να περηφανεύονται γι αυτήν οι σημερινοί 15χρονοι και 30χρονοι; Τι έκαναν για την πατρίδα τα κόμματα, πέρα από το να την καταντήσουν κλωτσοσκούφι των ξένων και τους Έλληνες υποχείρια; Σε ποιες ακριβώς αξίες πατρίδας να πιστέψουν οι νέοι, που έχουν ζήσει μέσα στα σπίτια τους την απαξίωση κάθε ιδανικού και την αποθέωση μιας στείρας κατανάλωσης και μιας ακόμα πιο στείρας αντικοινωνικής αγωπάθειας;

Και σχεδόν κανείς πια δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τον πατριωτισμό, που αγαπάει την πατρίδα του σεβόμενος και όλες τις άλλες πατρίδες, από τον εθνικισμό που πιστεύει ότι η δική του πατρίδα είναι καλύτερη από τις άλλες. Τον πατριωτισμό που δεν επιβουλεύεται κανέναν αλλά είναι έτοιμος να υπερασπιστεί την πατρίδα του, από τον εθνικισμό που επιβουλεύεται άλλους και είναι έτοιμος να πολεμήσει εναντίον τους γι’ αυτό.

Και καθώς η έννοια της πατρίδας λοιδορείται από την ίδια την κυβέρνηση, από αριστερίστικα γκρουπούσκουλα και από έμμισθους ή απλώς φανατικούς καθηγητάδες και διανοούμενους και πολιτικούς, σπρώχνονται όσοι αγαπάνε τα χώματά τους στην αγκαλιά εκείνων που είναι πραγματικά εθνικιστές και πολεμοκάπηλοι. Στην ακροδεξιά.

Το ειρωνικό είναι ότι αυτοί οι ίδιοι δεν χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους εθνικιστές όταν υπερασπίζονται αυτούς που πολεμάνε για την πατρίδα τους έξω από την Ελλάδα! Τους Κούρδους, τους Ιρλανδούς, τους Βάσκους, τους Παλαιστίνιους, τους Αφγανούς για παράδειγμα! Ούτε φυσικά και κανέναν άλλον που τους υπερασπίζεται. Ώστε να ορθώνεται το εύλογο ερώτημα: Τελικά μισούν τον εθνικισμό ή απλώς μισούν την Ελλάδα;

Για όσο η ελληνική αριστερά δεν καταλαβαίνει ότι είναι ο χρήσιμος ηλίθιος ενός παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, που δεν θέλει πατριωτισμούς, και ενός γεωπολιτικού συστήματος που θέλει όλα τα Βαλκάνια «εις την Δύσιν» για να μην αποτελούν πια χώρο επιρροής της Ρωσίας, στα σχολεία τα παιδιά θα διδάσκονται ότι το υψηλότερο αγαθό είναι να υπερασπίζεσαι τον πλούτο σου. Κι όχι το χώμα που παράγει τον πλούτο σου.

Ένα βράδυ, παλιότερα, μιλώντας με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες βιομήχανους για την ελληνική γλώσσα, μου είπε: «Τι σημασία έχει σε ποια γλώσσα μιλάς. Σημασία έχει να σε καταλαβαίνουν».

Για να καταλάβει ο καθένας ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί ο αντιπατριωτισμός.

 

https://infognomonpolitics.gr/2018/11/blog-post_105-2-2/?spref=bl 

 

ΈΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ !

 

Γράφει η Ευρυδικη Κελασιδου

Το όνομα Ρωμιός που πολλοί το χρησιμοποιούν με μεγάλη ευκολία δεν διαφέρει καθόλου από το ραγιάς! Όπως οι Ρωμαίοι μας απαγόρευσαν να έχουμε έθνος έτσι αργότερα το παρέλαβαν και το συνέχισαν οι Οθωμανοί.
Στην ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Ιουδαίοι, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι, οι Γότθοι, οι Αρμένιοι, όλοι οι υπήκοοι αυτής της αχανούς πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας είχαν το δικαίωμα του εθνικού προσδιορισμού. Όλοι πλην ενός! Των Ελλήνων και ο λόγος απλός.
Η λέξη και μόνο Έλλην ήταν το αντίθετο της δεσποτικής αυτοκρατορίας ενός ανθρώπου και ενός θεού.
Αυτό που επέβαλε η μεσαιωνική τάξη πραγμάτων. Επειδή δε, αυτός ο λαός δεν έπρεπε πλέον να φέρει το πανάρχαιο όνομά του ονομάστηκε Ρωμιός! Δηλαδή υπήκοος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και μόνο. Χωρίς όνομα, χωρίς έθνος, χωρίς ιστορία! Ένας Ρομά, ένας γύφτος, όπως θα μας το θυμίσει εύστοχα ο Κωστής Παλαμάς αργότερα.
Αυτό τον όρο θα χρησιμοποιήσουν οι Οθωμανοί συνοδευόμενο από το όνομα ραγιάς!
Δηλαδή έναν απλά υποταγμένο λαό. Πριν στους Ρωμαίους, τώρα στους Οθωμανούς!
Αργότερα που η διαφώτιση του 18ου αιώνα θα θυμίσει στον λαό αυτό, την ιστορία του και την καταγωγή του, τότε αυτός ο λαός θα αποκτήσει και την δύναμη να επαναστατήσει.
Να αποκτήσει ξανά ταυτότητα.
Το όνομα των εξανθρωπιστών του κόσμου. Των Ελλήνων!
Ο Κολοκοτρώνης θα μας το πει καθαρά και ξάστερα στην ομιλία του στην Πνύκα:
"Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε.
Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι.
Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία."
Ποιο είναι όμως το σημαντικότερο όλων θα το καταλάβει κάποιος αν έκανε την υπομονή να διαβάσει την ανάρτηση έως εδώ, διότι έτσι πρέπει. Κάποιοι (οι γνωστοί δούρειοι ίπποι του Ιουδαϊσμού με τα μαύρα και τα μακριά γένια) θέλουν να δημιουργήσουν σύγχυση. Πως τάχα το όνομα Έλληνας δεν είναι και τόσο σημαντικό και πως έχουμε και άλλα ονόματα. Ρωμιός, Γραικός κλπ...
Όλα αυτά λέγονται και γράφονται εκ του πονηρού. Στην επανάσταση Έλληνες (δηλ. Ήρωες) αποκαλούνταν μόνο όσοι σήκωσαν τα όπλα κατά των Τούρκων:
Στις 4 Αυγούστου 1821 οι ομογενείς της Οδυσσού στέλνουν επιστολή στον Τσάρο για να βοηθήσει τους επαναστατημένους Ορθόδοξους Έλληνες. Οι ίδιοι όμως υπογράφουν «εν Οδησσώ σεσωσμένοι Γραικοί» Αυτοί που είναι έξω από τον Αγώνα δεν τολμούν να ειπωθούν Έλληνες!
Αυτοί που σε ήθελαν Ρωμιό των Ρωμαίων και ραγιά των Τούρκων, σήμερα ξανά θέλουν να μειώσουν την εθνική σου υπόσταση. Ο λόγος είναι ένας.
Αν μάθεις το βαρύ όνομα που κουβαλάς και το πόσο "λίγοι", είναι αυτοί που φορτώθηκαν από την ανατολή και σου επιβλήθηκαν από την δύση, τότε θα τους αποτινάξεις και θα ξαναγίνεις πραγματικός Έλληνας. Και τούτο δεν το θέλουν μηδέ οι πρώτοι, μηδέ οι δεύτεροι.

Ευρυδικη Κελασιδου

Αστρονομική χρονολόγηση του τέλους του Τρωικού Πολέμου – Σταύρος Π...

Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ - Τι πραγματικα συνεβη σε αυτη την εξεγερση "Μαιμου"

Γραφει ο Ηλίας Ηλιακόπουλος

Τοσες δεκαετιες ζουσαμε με τον
"θρυλο" του Πολυτεχνειου.Καποια στιγμη ομως ολα βγαινουν στο φως για να μαθαινουν οι ιθαγενεις τι πραγματικα συνεβη σε αυτη την εξεγερση "Μαιμου"το εφαλτηριο για την επανοδο στην Δημοκρατια...Και καθως οι πηγες λεγουν εκεινες τις ημερες του Νοεμβρη ειχε ελθει στην Αθηνα ο σκοτεινος ισραηλινος στρατηγος Μοισε Νταγιαν.Στοχος η αποσταθεροποιηση και η ανατροπη του Γεωργιου Παπαδοπουλου.Οτελευταιος επαψε να ειναι αρεστος στους Ισραηλινους, αφου δεν τους παραχωρησε τις βασεις στα νησια μας για ανεφοδιασμο στον πολεμο του Γιομ Κιπουρ, ενώ ήθελε και τα ελληνικά πετρέλαια υπό ημεδαπή διαχείριση... Η Αιγυπτος μετα την αιφνιδια επιθεση ανακατελαβε την Χερσονησο του Σινα και οι Ισραηλιτες το φυσαγαν και δεν κρυωναν, αφού αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν.Γι αυτο ο Μοισε Νταγιαν φροντισε να ετοιμασει τον "αορατο δικτατορα"Ιωαννιδη στη θεση του Γ. Παπαδοπουλου. Ο τελευταιος δεν ηταν προθυμος να συμμετασχει σε πραξικοπημα εναντιον του αρχιεπισκοπου Μακαριου,χαλωντας και γι αυτο τα σχεδια των ισραηλινων.Αναπτυσσοντας ο Νταγιαν περι τους χιλιους επιλεκτους κομαντος στο πεδιο του Αρεως,οι οποιοι χτυπουσαν αλλυπητα προς πασα κατευθυνση και με "Δουρειους ιππους"την Δαμανακη,την εκφωνητρια του ερασιτεχνικου σταθμου με το αξεχαστο αλλα πια εμετικο"εδω πολυτεχνειο,εδω πολυτεχνειο","το θειο βρεφος", Λαλιωτη, εκλεκτο του Αντρεα και τον στην συνεχεια αμερικανοδιαιτο αλλα κατα τα αλλα "σοσια-ληστη" Τζουμακα ,που μπηκαν στο Πολυτεχνειο εκεινες τις κρισιμες ωρες για να δειξουν την δηθεν φοιτητικη εξεγερση και με συντονιστη τον Γιαγκο Πεσματζογλου,μελος της λεσχης Μπιλντεμεργκ ,συμφωνα και με τις μαρτυριες του πολλα γνωριζοντος Αθανασιου Στριγγα (βλ.Παγκοσμιοι εντολοδοτες,οι αθεατες πλευρες του Πολυτεχνειου,σελ.539επ.)πετυχαν να σερβιρουν στον δεσμιο απο αρρωστημενες ιδεοληψιες λαο μας,πως ο μυσαρος δικτατωρ ανετραπη απο την γενναια γενια του Πολυτεχνειου...Στην πραγματικοτητα ανοιγοντας τον δρομο στην εμετική κουστωδια των πολιτικων τρωκτικων,που προευτρεπιζαν (προετοιμαζαν)την προδοσια της Κυπρου με τους δυο Αττιλες και την αναιμακτη επανοδο στην οζουσα μεχρι αηδιας "δημοκρατια".Οι πατρονες βλεπετε ,μια μερα τα βγαζουν ολα στο φως για να συνεχιζουν να ελεγχουν...

Ηλίας Ηλιακόπουλος