Το άγαλμα του Μ. Αλέξανδρου. Στα δώδεκά του χρόνια να δαμάζει ένα άγριο άλογο,....

Ο Αλέξανδρος δαμάζει το Βουκεφάλα ανάμεσα στις 6μετρες Μακεδονικές Σάρισες.
Φωτογραφία: Socrates Sidiropoulos — στην τοποθεσία Μεσαίο. - Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης


Το άγαλμα αυτό βρίσκεται στο ναό του θεού Αλεξάνδρου που χτίστηκε προς τιμή του στο Μεσαίο Θεσσαλονίκης. Είναι κατασκευή και έργο του Αριστοτέλη Κακογεωργίου που έγινε μόνο από αγάπη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τον πρόγονο του Ελληνισμού τον Αλέξανδρο. 
Εκεί στο χώρο αυτό αναπαύονται οι ψυχές των προγόνων του Ελληνισμού και εκεί μόνο δυστυχώς χτυπάει η καρδιά της Μακεδονίας και της λοιπής Ελλάδας. 
Είναι το μοναδικό σημείο των 11 στρεμμάτων που ανήκει απόλυτα στις ψυχές των προγόνων του Ελληνισμού. 
Το ότι είναι περιφρονημένο από τα πολιτικά, θρησκευτικά και χριστιανικό λαό αλλά όχι λίγες φορές και από τους ονομαζόμενους "ελληνιστές" δεν χάνει την αίγλη του και την γνησιότητα των κινήτρων που στήθηκε. 
Η περιφρόνηση σημαίνει φόβο από την αλήθεια που πλέον σήμερα ορθώνεται μπροστά στα μάτια όλης της υφηλίου με την ύπαρξη των δύο ναών και με την νομική αναβίωση της θεοποίησης του Αλεξάνδρου. 
Κανένας εχθρός των αθάνατων αυτών ψυχών, δεν μπορεί να μειώσει την αίγλη αυτών των πραγματικά θεϊκών υπάρξεων. 
Στην εικόνα βλέπουμε τον Αλέξανδρο στα δώδεκά του χρόνια να δαμάζει ένα άγριο άλογο, που κανένας από τους γενναίους του Φιλίππου δεν τα κατάφερε. 
Σήμερα τα παιδιά της ηλικίας αυτής δεν είναι ικανά ούτε να φάνε χωρίς την βοήθεια των γονέων τους αλλά το χέρι τους είναι αγκυλωμένο μ' ένα κινητό και όχι λίγες φορές και με ένα τσιγάρο.

Aristotelis Kakogeorgiou

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ - ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΣΤΕ;

Γράφεο ο Ιωαννης Θεοδωροπουλος

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ

Εκείνο που μου προκαλεί προβληματισμό είναι ότι ενώ ζούμε την εποχή των επιτευγμάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, που είναι τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που τα βλέπουμε και τα απολαμβάνουμε, γιατί είναι γνήσια και όχι σκηνοθετημένα σαν της θρησκείας, σήμερα που η γνώση παρέχετε απλόχερα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες που είναι θιασώτες του μεσαιωνικού σκοταδισμού που είναι μια οργανωμένη θρησκευτική απάτη και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το νόημα της δημοκρατίας που είναι η ελεύθερη σκέψη και έκφραση, και αποτελεί ένα θλιβερό κωμικοτραγικό κατάλοιπο της διανοητικής εξέλιξης του ανθρώπου.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Τον δρόμο της Θεοκρατίας και τον δρόμο της Φιλοσοφίας. Η επιλογή όπως την βλέπω εγώ είναι μονόδρομος. Μόνο Φιλοσοφία. Γιατί ο δρόμος που ακολουθούσαμε της θεοκρατίας μόνο δεινά μας φόρτωσε μέχρι τώρα.
Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, και κανένα θεό να του υποδείξει το «ευ ζειν».
Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων που το παίζουν και διαβασμένοι ξέχασαν τα μνημειώδη γραπτά που μας κληροδότησαν οι προγονοί μας, και αναγόρευσαν τις ραδιουργίες τις επιδιώξεις και τα παραμύθια των Εβραίων ως ιερά κείμενα. Εγώ ως Έλληνας θλίβομε για τo πως μας κατάντησαν.
Μου είναι αδιανόητο το πάθος των θρησκόληπτων για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Επιμένουν σε ένα μάθημα που διδάσκει ανοησίες. Επιμένουν σώνει και καλά τα παιδιά μας να μάθουν και να θεωρούν της ανοησίες που φαντάστηκαν δίδαξαν και έγραψαν οι Εβραίοι από τον Μωυσή και μετά μέχρι τον Χριστό και τους Αποστόλους ως πραγματικότητα.
Μόνο άτομα που στερούνται λογικής μπορούν να πιστεύουν ότι υπάρχει «παράδεισος, κόλαση, μετά θάνατο ζωή, γκάστρωμα με τον κρίνο, Ανάσταση νεκρών, Δευτέρα παρουσία, δαίμονες, Άγγελοι, κ.λ.π.». που αποβλέπει το πάθος των θρησκόληπτων να χάνουν το χρόνο τους τα παιδιά μας στο σχολείο και να διδάσκονται ουτοπίες. Να τους γεμίζουμε τα μυαλά με μεταφυσικές δοξασίες και δουλικά μοιρολατρικά πρότυπα, που γελοιοποιούν την κοινή λογική και έχουν το αποτέλεσμα την δημιουργία ατόμων που έχουν χάσει την δυναμική τους οντότητα που προσφέρει η φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτό βεβαίως γίνετε εσκεμμένα γιατί θέλουν τους πιστούς άβουλα όντα που θα τα κατευθύνουν ως αγέλες προβάτων. Αυτό άλλωστε λέει ο χροστιανισμός «μακάριοι οι πτωχοί τω πνέυματι».
Μας λένε ότι στο μάθημα αυτό διδάσκονται την ηθική. Όμως εγώ έχω να τους πω ότι όσα «ου φονεύσεις» και να πει η θρησκεία αυτός που έχει σκοπό να πράξει τον φόνο θα τον κάνει. Αν όμως του πει η συνείδηση του όχι δεν θα το κάνεις σίγουρα δεν θα το κάνει. Άρα ο ενάρετος τρόπος ζωής είναι καθαρά θέμα συνειδησιακό, που μας οδηγεί σε φιλοσοφική θεώρηση του.
Γνώστες της θεώρησης αυτής οι φιλόσοφοι μας την έκαναν θέμα που έχρηζε προτεραιότητας. Όμως για το χριστιανικό ιερατείο έγινε το κόκκινο πανί.
Για αυτόν τον λόγο τους φιλοσόφους τον μεσαίωνα τους αποδεκάτισαν και όσοι διέφυγαν τον θάνατο, τους έθεσαν σε άγριο διωγμό. Αποτέλεσμα να επιζήσουν μόνο όσοι έμαθαν καλά το «κυριελέησον» και το «αλληλούια». Και οι «πτωχοί τω πνέυματι».
Έτσι ο σκοταδισμός, στον χώρο που άνθησε η γνώση και η φιλοσοφία, πείρε απίστευτες διαστάσεις παραλογισμού και γελοιότητας, γιατί του έλειπαν οι άνθρωποι της γνώσης που θα ηγούντο της πορείας προς την «των όντων γνώση» και τον πολιτισμό.
Οι συνέπιες αυτού του σκοταδισμού για το Ελληνικό έθνος ολέθριες. Μας αφάνισαν, μας αποδεκάτισαν. Ενώ ήμασταν ο πολυπληθέστερος λαός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αν δεν αφομοιώναμε εισβολείς από τον Βορά και κυρίως τους Αρβανίτες σήμερα αμφιβάλλω αν θα υπήρχαμε ούτε και ως έθνος.
Ο Επίκουρος είχε μια πιο προχωρημένη θέση. Μια θέση που ούτε τότε αλλά ούτε και σήμερα έχουν την δύναμη να τον εννοήσουν, οι άνθρωποι που είναι δέσμιοι της Θεοκρατίας.
Ο Λουκρίτιος που μπήκε πλήρως στο πνεύμα της Επικούριας φιλοσοφίας έγραψε:
«Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που από τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη. Και απειλούσε τους θνητούς. Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών………..»
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ όπως καταλαβαίνετε καθιστάτε μονόδρομος αν θέλουμε να δομήσουμε τους ιδανικούς Έλληνες πολίτες, που και θα αποτελέσουν το σημείο αναφοράς όπως οι προγονοί μας
Για όλους τους λαούς της Γης.
Το πρώτο και ενδεδειγμένο βήμα ξεκινά από το σχολείο. Αν εκεί εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που προσφέρει το σχολείο στην πιο εύπλαστη ηλικία ώστε να διαπλάσουμε τους μελλοντικούς ενεργούς πολίτες θα έχουμε κάνει το αποφασιστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα θα είναι ορατό αφού πρώτα δομήσουμε πολίτες υγιώς σκεπτόμενους και ορθολογικά πράττοντας.
Η συγγραφή και η διδασκαλία για περισσότερες ώρες του κατάλληλου μαθήματος, Αγωγή του πολίτη, θα συμβάλλει προς τον σκοπό αυτό. Έτσι θα διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους, που οδηγούμενοι από το «γνώθει σε αυτόν» που τους υποδεικνύει το « ορθώς λογίζεστε», και πολίτες που θα είναι γνώστες των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων των προς ένα οργανωμένο κράτος και του τρόπου λειτουργίας του. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε νέος θα βάλει τα θεμέλια για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ώστε να αποτελεί και αυτός ένα αξιόλογο μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Για να επιτύχουμε πρέπει να υποδείξουμε στους Έλληνες, πως θα διαπαιδαγωγήσουμε πολίτες που θα κατατάσσουν τον εαυτόν τους στους Ορθολογιστές.
Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης, θα έλεγα είναι η αποδοχή των πραγμάτων με φιλοσοφική διάθεση.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις του ανθρώπου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην παιδία, κ.α. είναι καρπός του ορθολογισμού. Όπου απουσίαζε ο ορθολογισμός είχαμε ακραία φαινόμενα όπως [[ Νταχάου, Σκυθόπολη. κ.α.]]
Οπότε η θρησκεία δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με φιλοσοφικά θέματα. Γιατί αυτό που θα καταφέρει είναι η διαστρέβλωση της ορθής συμπεριφοράς του ατόμου, που έχει προέλθει από την γόνιμη φιλοσοφημένη συζήτηση των ανθρώπων του πνεύματος, αλλά και των σοφών μας προγόνων που έθεταν προ κάθε θέματος το «γιατί». Σε αντίθεση με την θρησκεία που προβάλει το «πίστευε και μη ερεύνα» .

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

ΓΑΒΡΙΗΛ, ΡΑΦΑΗΛ, ΜΙΧΑΗΛ, ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΒΡΑΙΙΚΑ !

ΓΑΒΡΙΗΛ, ΡΑΦΑΗΛ, ΜΙΧΑΗΛ,

Ετυμολογία

ΓΑΒΡΙΉΛ : Από το εβραϊκό όνομα Gavri'el ( גַבְרִיאֵל ), που σημαίνει ο «δυνατός άνδρας του Θεού».

Εμμανουήλ < ελληνιστική κοινή Ἐμμανουήλ < εβραϊκή עמנו אל (=ο θεός μαζί μας)^[1] < עם (im: μαζί) + אל (el: θεός, θεότητα)

ΡΑΦΑΗΛ: Από το εβραϊκό όνομα Rafa'el ( רָפָאֵל ) = ο Κύριος ιάται.

ΜΙΧΑΗΛ : Εξελληνισμένη εκδοχή του εβραϊκού ονόματος Mīkhāʼēl ( מִיכָאֵל / מיכאל‎ ), που σημαίνει «Ποιος είναι σαν τον Θεό;».

ΔΑΝΙΗΛ : Εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Daniyyel, που σημαίνει «Ο Θεός είναι ο Κριτής μου».

ΙΕΖΕΚΙΗΛ: Εξελληνισμένος τύπου του εβραϊκού ονόματος Yḥezqel, που σημαίνει «Ισχύς μου ο Θεός».

ΣΑΜΟΥΗΛ : Εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Shemu'el (στο όνομα του Θεού ή ο Θεός άκουσε).

 Γαμαλιήλ ο Πρεσβύτερος ή Ραββί (Ραμπάμ) Γαμαλιήλ Α΄: ήταν Φαρισαίος νομοδιδάσκαλος ραββίνος και εγγονός του περίφημου Ιουδαίου διδασκάλου Χιλλέλ. Ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου (Σανχεντρίν) της Ιερουσαλήμ του 1ου αιώνα μ.Χ. Έδρασε γύρω στο 30 - 40 μ.Χ. Υπήρξε δάσκαλος του αποστόλου Παύλου. Επρόκειτο για μία από τις εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες, που βοήθησε στην ανάπτυξη της περίφημης ραββινικής παράδοσης. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AE%CE%BB

Πηγή :

https://www.onomatologio.gr/

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΊΠΟΛΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ - #ΜΕΓΑΛΗ #ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ #ΔΙΑΣΗΜΟ #ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΚΥΡΙΟ #ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ #ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ.

Τέτοιο Ταμείο αξιοποίησης σκοπεύουν να φτιάξουν Τσίπρας και Ιερώνυμος;

 

Γράφει ο Giorgos Ierodiakonos

Όποιος νομίζει πως η σημερινή συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου είναι άσχετη με τις απαιτήσεις των ευρωκρατών, είναι βαθιά νυχτωμένος. Καθότι, η μία πλευρά (η εκκλησία) υφίσταται ως νομικό πρόσωπο. Το κράτος όμως;
Το κράτος, όπως είναι γνωστό, έχει παραχωρηθεί στους δανειστές για 99 χρόνια. Γέες, κινητή και ακίνητη περιουσία, υποδομές, εταιρικό χαρτοφυλάκιο, τα πάντα! Σ’ αυτό το κράτος παραχωρεί ο Ιερώνυμος την εκκλησιαστική περιουσία προς αξιοποίηση;
Πολλά με προβληματίζουν με την ως άνω συμφωνία. Αυτό όμως που, πραγματικά, με εξόργισε, είναι η αναφορά στο Ταμείο Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας.
Μας θυμίζει κάτι αυτό; Βέβαια! Το έτερο “Ταμείο αξιοποίησης”. Το γνωστό ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Εκείνο ντε! Εκείνη η Ανώνυμη Εταιρία, που είναι θυγατρική της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. Που ΔΕΝ ανήκει στο δημόσιο ή στον ευρύτερο έστω δημόσιο τομέα, αλλά είναι Ανώνυμη Εταιρία. Που μας την επέβαλαν οι δανειστές, με στόχο να ξεπουλήσει την Ελλάδα προς όφελός τους. Εκείνο ακριβώς!
Τέτοιο Ταμείο αξιοποίησης σκοπεύουν να φτιάξουν Τσίπρας και Ιερώνυμος; Ε λοιπόν, ναι! Τέτοιο Ταμείο θέλουν να φτιάξουν. Κατ’ εντολή και κατ’ απαίτηση των δανειστών, βέβαια! Καθότι, δεν τους αρκεί η δημόσια περιουσία. Τα θέλουν όλα! Ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σ’ αυτό τον τόπο. Ακόμα και την εκκλησιαστική περιουσία!
Την δημόσια περιουσία την παραχώρησαν στο ΤΑΙΠΕΔ οι δημόσιοι λειτουργοί (οι πολιτικοί). Την εκκλησιαστική όμως; Πώς θα την έπαιρναν οι ξένοι; Κάπως έπρεπε να γίνει. Και το βρήκαν το κόλπο. Το ονόμασαν Ταμείο Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας.
Καταλάβατε τι ακριβώς συμφώνησαν σήμερα Τσίπρας και Ιερώνυμος; Όλα τα υπόλοιπα, περί διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, περί μισθοδοσίας των κληρικών ή περί ουδέτερου θρησκευτικά κράτους, είναι απλά τα χαϊμαλιά για το πόπολο. Η περιουσία είναι το ζουμί.
Τον ακούσατε τον Ιερώνυμο... Μίλησε καθόλου για Θεό, Χριστό, θρησκεία, ιερές παραδόσεις; Όχι! Ολόκληρος ο λόγος του περιστράφηκε σε ένα και μοναδικό πράγμα. Σε μία και μοναδική λέξη, την οποία και επαναλάμβανε, επαναλάμβανε, επαναλάμβανε, με εκνευριστική συχνότητα: ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ!
Όσον αφορά για το πόσους Νενέκους γέννησε αυτός ο χιλιοπροδομένος τόπος, το ξέρω πως χάσατε πλέον τον λογαριασμό. Τους μετράγατε, τους μετράγατε, τους μετράγατε… και στο τέλος σάς έλειπε ένας. Ε, ήρθε η ώρα να τον προσθέσετε κι αυτόν. Ονομάζεται Ιερώνυμος!

Giorgos Ierodiakonos

ΔΡΑΞΑΣΘΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - Τι άραγε να είχε κατά νου ο Αδαμάντιος Κοραής

Αδαμάντιος Κοραής

Γράφει ο  Ιωάννης Θεοδωρόπουλος

Επειδή πολύς λόγος έγινε για την Μικρασιατική καταστροφή.
και πολλά ελέχθησαν. Δημοσιεύω το παρακάτω άρθρο μου με τον τίτλο ΔΡΑΞΑΣΘΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τι άραγε να είχε κατά νου ο Αδαμάντιος Κοραής όταν προ της επανάστασης του 1821 συνέστησε στους Έλληνες ότι δεν ήλθε ακόμη ο κατάλληλος χρόνος, και «δράξασθε παιδείας».
 Θα προσπαθήσω να μπω στην σκέψη του, εξετάζοντας την υπάρχουσα κατάσταση την εποχή εκείνη, και τις δυνατότητες του Ελληνισμού, εντός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και του διάσπαρτου Ελληνισμού εκτός αυτής.
Μετά την οριστική κατάλυση του πελοποννησιακού δεσποτάτου του Μυστρά από τους Οθωμανούς (1460), άρχισαν εχθροπραξίες των Τούρκων εισβολέων με τους Ενετούς (1463), που διατηρούσαν αρκετές σημαντικές κτήσεις στα ελληνικά εδάφη ήδη από την εποχή των σταυροφοριών.
Εκείνα τα χρόνια, ως μεγάλος βεζίρης της Υψηλής Πύλης αναφέρεται ο Μαχμούτ Πασάς, ο οποίος ήταν (κατά γενική παραδοχή όλων των ιστορικών) ελληνικής καταγωγής.
Ο διάδοχός του στο ίδιο αξίωμα κατά την αποτυχημένη εισβολή του Μωάμεθ του Πορθητή στη Ρόδο το έτος 1467, ο μεγάλος βεζίρης Μεζίχ Παλαιολόγος, από το επώνυμο φαίνεται πως όχι μόνο ήταν ελληνικής καταγωγής αλλά κρατούσε κιόλας «ως εφημίζετο, εκ του ομωνύμου αυτοκρατορικού οίκου». Ο μεγάλος βεζίρης Μεζίχ Παλαιολόγος ονομαζόταν πριν Μανουήλ, και ήταν ο γιος του τελευταίου δεσπότη του Μυστρά Θωμά και ανιψιός του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.
Επίσης, ο τελευταίος πρωτοβεστιάριος της ποντιακής αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας Γεώργιος Αμοιρούτζης, μετά την συνθηκολόγηση και παράδοση του αυτοκράτορα Δαβίδ το 1461, έγινε μουσουλμάνος και πέρασε στην υπηρεσία του Μωάμεθ του Πορθητή ως αξιωματούχος και λόγιος: «Αυτός ο κατά τα άλλα μορφωμένος και ταλαντούχος Τραπεζούντιος μπορεί να χρησιμέψει σαν υπόδειγμα στρεβλωμένου απ’ τη δουλεία υποκριτή ραγιά. Σε μίαν επιστολή προς τον Βησσαρίωνα θρηνεί πικρά την πτώση της Τραπεζούντας, ο ίδιος όμως αλλαξοπίστησε× εγκωμίαζε το σουλτάνο ως νέο Αχιλλέα και Αλέξανδρο, ως γιο της Ελληνίδας μούσας κι έγραψε γι’ αυτόν ποιήματα στον τύπο των χριστιανικών ύμνων προς την Παναγία».
Ογδόντα χρόνια περίπου μετά, βρίσκουμε στην αυλή του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (δισέγγονου του Μωάμεθ) να διορίζεται κατά το 1523 στο αξίωμα του μεγάλου βεζίρη ο Ιμπραήμ Πασάς, εξισλαμισμένος Έλληνας και αυτός, που ως αιχμάλωτος είχε μεγαλώσει μαζί με τον σουλτάνο στο παλάτι και είχε γίνει ο πιο στενός του φίλος. O Σουλεϊμάν ένα χρόνο μετά το διορισμό του τον πάντρεψε με την αδελφή του, τη Χαλίς. Επίσης, ο μεγαλύτερος αρχιτέκτονας των Οθωμανών Σινάν, γεννημένος το 1497, σε ηλικία 13 ετών είχε στρατολογηθεί αρχικά στο πλαίσιο του «ντεβσιρμέ», δηλαδή του βίαιου ετήσιου παιδομαζώματος προικισμένων χριστιανών (συνήθως ελληνικής καταγωγής) για να εξισλαμιστούν και να πυκνώσουν τις τάξεις των γενιτσάρων. Αποτέλεσμα της ευρείας αξιοποίησης όλων αυτών των ελληνικής καταγωγής εξισλαμισμένων αξιωματούχων ήταν, η Ελληνική γλώσσα να εκτοπίσει εντελώς την βάρβαρη και ακατέργαστη τουρκική μέσα από το παλάτι. Μάλιστα και ο ίδιος ο σουλτάνος, ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής, πέρα από τη φημολογούμενη ελληνική του καταγωγή, ο ίδιος μίλαγε άπταιστα και έγραφε Ελληνικά, ενώ μελετούσε επισταμένα την αρχαία Ελληνική Παιδεία. Έτσι, ήδη από το έτος 1479 σώζονται οθωμανικά διπλωματικά έγγραφα «γεγραμμένα πάντα εν τη Ελληνική», η οποία ήταν «επισήμω τότε γλώσση του Οθωμανικού κράτους».
Κατά την πρώτη λοιπόν περίοδο της τουρκοκρατίας η Ελληνική γλώσσα όχι μόνο δεν αντιμετώπισε κανένα κίνδυνο από τους Οθωμανούς, αλλά απ’ ό,τι βλέπουμε επειδή η άρχουσα τάξη των μουσουλμάνων είχε στελεχωθεί από Έλληνες εξωμότες, εξαιτίας της μόρφωσης και της προηγούμενης κυβερνητικής εμπειρίας τους, πήρε τη θέση της επίσημης διπλωματικής γλώσσας της ισλαμικής αυτοκρατορίας, αλλά και της γλώσσας της σουλτανικής διοίκησης!
Με λίγα λόγια, η Ελληνική παρέμεινε ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας σε όλους τους τομείς!
Βεβαίως οι Οθωμανοί (όπως και οι Ρωμαίοι πριν από αυτούς) δεν διατήρησαν την Ελληνική γλώσσα από κάποια αγάπη προς τους Έλληνες και τον πολιτισμό τους, αλλά για εντελώς πρακτικούς και πολιτικούς λόγους. Εφόσον τα Ελληνικά ακόμα τότε ομιλούνταν από τη συντριπτική πλειοψηφία όχι μόνο των χριστιανών υπηκόων του σουλτάνου, αλλά και από τους μουσουλμάνους, οι οποίοι ήταν στη μεγάλη τους πλειοψηφία Έλληνες «τουρκεμένοι» και ως τέτοιοι παρέμεναν ελληνόφωνοι. Επίσης, η Ελληνική ήταν απαραίτητη ως διπλωματική γλώσσα με τις αυλές της Δύσης, διότι τα τουρκικά δεν τα γνώριζε και δεν τα αναγνώριζε κανείς.
Παράλληλα, ο Μωάμεθ ο Πορθητής, που είχε γνώση της μακρινής ρωμαίικης του καταγωγής και μάλιστα από την αυτοκρατορική οικογένεια των Κομνηνών όπως μαρτυρεί ο Φραντζής, ήθελε να αναγνωριστεί από τις δυτικές αυλές ως γνήσιος Ρωμαίος αυτοκράτωρ, παρά ως Οθωμανός σουλτάνος. Και αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο αν αναλογιστεί επιτέλους κανείς ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησε ως παγανιστική, έπειτα έγινε χριστιανική και πλέον θα μπορούσε να γίνει και ισλαμική! Εξάλλου ο Μωάμεθ είχε δώσει στον εαυτό του και τον τίτλο του Καίσαρα!
Οι Έλληνες τα χρόνια της Τουρκοκρατίας εκμεταλλευόμενοι την απροθυμία των Τούρκων για μόρφωση αλλά και για εκμάθηση ξένων γλωσσών, καθ’ ότι το Κοράνι τους απαγόρευε να μιλούν την γλώσσα των απίστων. Έδωσαν μεγάλη έμφαση στην μόρφωση και στην γλωσσομάθεια.
Το Τουρκικό κράτος δεν απαγόρευε την μόρφωση, αλλά δεν την χρηματοδοτούσε. Έτσι οι Έλληνες προχώρησαν στην δημιουργία δικών τους σχολείων.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε πώς τρεις είναι οι κύκλοι γνώσεων κατά την Τουρκοκρατούμενη περίοδο. Ο πρώτος ο κατώτερος, το λεγόμενο σχολείο των κοινών και ιερών γραμμάτων, ο δεύτερος παρέχει την Ελληνοπαιδεία δηλαδή την τεχνογνωσία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.
Ο τρίτος, ο ανώτερος, παρέχει τη μελέτη της φιλοσοφίας και των επιστημών.
Ο πρώτος παρουσιάζεται συνήθως ανεξάρτητος. Το σίγουρο είναι ότι ο τοπικός παράγοντας και οι υπάρχουσες εκάστοτε οικονομικές δυνατότητες συντελούσαν στην οργάνωση των σχολείων αυτών. Ικανοποιητικότερη, παρουσιάζεται η κατάσταση στην ανώτερη εκπαίδευση.
Η δημιουργία μιας σχολής αυτού του επιπέδου, είναι οπωσδήποτε ένα σημαντικό γεγονός.
Η παρουσία εξ άλλου σε μια τέτοια σχολή ως διδακτικού προσωπικού λογίων με μεγάλη ακτινοβολία, συνετέλεσε ώστε η φήμη της να πάρει ευρύτερες διαστάσεις.
Ας σημειωθεί πάντως ότι η μόρφωση, σε όλα αυτά τα χρόνια, από τη βασική βαθμίδα και πέρα, που και αυτή δεν την έφθαναν όλοι, αποτελούσε προνόμιο των ευπόρων.
Η εικόνα που προσφέρει η Σμύρνη λίγο πριν από αγώνα είναι, ένας Ελληνικός πληθυσμός γύρω στις 40.000 κατοίκους, στο σύνολο των 120.000, έχει 8 κοινά σχολεία και 2 ανώτερα.
Τα σχολεία δημιουργήθηκαν κυρίως από χορηγούς, οι οποίοι ήσαν πλούσιοι Έλληνες έμποροι.
Οι Σουλτάνοι προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της αυτοκρατορίας τους σε θέσεις όπως διπλωμάτες, και διερμηνείς, που ήταν απαραίτητη η υψηλή μόρφωση χρησιμοποίησαν τους Έλληνες Φαναριώτες, οι οποίοι και απεδείχθησαν άξιοι των καθηκόντων των.
Η ιστορία καταγράφει από το 1661 και μέχρι το 1821 τον τίτλο του μεγάλου διερμηνέα ή αλλιώς Δραγουμάνου (που ισοδυναμούσε με υπουργό εξωτερικών) απέκτησαν 41 Έλληνες.
Ο πρώτος που έλαβε αυτόν τον τίτλο ήταν ο Παναγιώτης Νικούσιος. Ο Νικούσιος που γνώριζε εκτός από τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, και την Ελληνική, γνώριζε Τουρκικά, Περσικά, και Αραβικά.
Αλλά πέρα από διερμηνέας ήταν και μεγάλος διπλωμάτης, τούτο φάνηκε όταν κατάφερε μέσω της διπλωματικής οδού να παραδώσουν οι Βενετοί το (1669) το μεγάλο κάστρο της Κρήτης στους Οθωμανούς. Χαρακτηριστική είναι και η διπλωματική επιδεξιότητα του μεγάλου διερμηνέα Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, στις διαπραγματεύσεις το (1699) για την συνθήκη του Κάρλοβιτς, μεταξύ Αυστριακών και Τούρκων, όπου απέσπασε τον θαυμασμό Τούρκων και Αυστριακών. Τελευταίος από τους 41 και μέχρι το 1821 ήταν ο Σταυράκης Αριστάρχης.
Εκτός από τις παραπάνω υψηλές θέσεις, κατείχαν και χαμηλότερες θέσεις όπως των γραμματέων κ.α. Αυτή η άμεση επαφή με την διοίκηση, τους είχε καταστήσει γνώστες των αδυναμιών, και των επιδιώξεων των Οθωμανών. Πολλές φορές μάλιστα με την διπλωματική τους ικανότητα επηρέαζαν και τις αποφάσεις της υψηλής Πύλης.
Οι Σουλτάνοι ακόμη εμπιστεύθηκαν στους Έλληνες, και την διοίκηση των ηγεμονιών της Βλαχίας και της Μολδαβίας. Στην Βλαχία από το 1715 μέχρι το 1821 ηγεμόνευσαν 42 Έλληνες Φαναρειώτες, με πρώτον το Νικόλαο Μαυροκορδάτο, και τελευταίο τον Σκαρλάτο Καλλιμάχη.
Στην Μολδαβία από το 1709 και μέχρι το 1821 ηγεμόνευσαν 42 Έλληνες, με πρώτο τον Νικόλαο Μαυροκορδάτο, και τελευταίο τον Μιχαήλ Σούτσο. Οι ηγεμόνες της Βλαχίας και της Μολδαβίας διακρίθηκαν για το νομοθετικό τους έργο, προώθησαν την παιδεία δημιουργώντας ανώτερα Ελληνικά σχολεία, όπου σπούδαζαν όχι μόνο Έλληνες, αλλά και Ρουμάνοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, ακόμη και Τούρκοι. θεωρώντας τις χώρες αυτές ως συνέχεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
 Ένα άλλο πλεονέκτημα που είχαν οι Έλληνες ήταν ο έλεγχος του εμπορίου.
Παρ’ ότι με το εμπόριο ασχολούνταν ακόμη οι Αρμένιοι, και οι Εβραίοι. Αλλά οι Έλληνες είχαν τον πρώτο λόγο, και ειδικά με το διακομιστικό εμπόριο μέσω θαλάσσης ήταν αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων. ιδίως μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το (1774) Αυτό τους είχε κάνει την πιο εύπορη τάξη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έγιναν οι οικονομικοί παράγοντες του κράτους. Μπορούσαν να επηρεάζουν τις διαμορφούμενες καταστάσεις, και η επιρροή τους έφτανε ακόμη και τον Σουλτάνο.
Στην εκκλησία δια του χρήματος προωθούσαν όποιον ήθελαν.
Άλλος παράγων που καθόριζε και άλλα ατού υπέρ των Ελλήνων ήταν ο πληθυσμός των καθαρά Τούρκων, ο οποίος δεν υπερέβαινε το 20% επί του συνόλου. Ο πληθυσμός ειδικά της Μικράς Ασίας που αποτελείτο από Λύδιους, Κάρες, Καππαδόκες, Φρύγιους, Τρώες, Βηθύνιους, κ.α. μπορεί να είχαν εξισλαμιστεί, αλλά δεν ένιωθαν γνήσιοι Τούρκοι. Καθ’ ότι οι προγονοί τους επί εποχής των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, είχαν οικιοθελώς εξελληνιστεί.
Όλα αυτά που αποσπασματικά αναφέρω ήταν γνωστά στον Αδαμάντιο Κοραή.
Με το «δράξασθε παιδείας» σίγουρα δεν περίμενε ότι οι Έλληνες θα γινόταν πιο σκληροτράχηλοι πολεμιστές, αλλά δια της μόρφωσης να θέσουν υπό τον έλεγχο τους όλους τους τομείς της διοίκησης του κράτους.
Αν και δεν ήταν στρατιωτικός υπολόγιζε τον φόρο αίματος, και των πολεμιστών και των αμάχων, που θα είχε μια επανάσταση δια των όπλων. Την εξαθλίωση του πληθυσμού, και τις δυσκολίες που θα συναντούσαν. Τις αιματηρές αντεκδικήσεις των Τούρκων κατά του άμαχου πληθυσμού, όπως αυτές που έγιναν στη Χίο, στα Ψαρά, στο Μεσολόγγι, στη Μακεδονία στη Σμύρνη, στη Κωνσταντινούπολη, κ.λ.π. και τέλος αν δεν επέμβαιναν οι μεγάλες δυνάμεις με την ναυμαχία του Ναβαρίνου, πιθανόν η επανάσταση να κατάρρεε..
Εγώ πιστεύω ότι ο Αδαμάντιος Κοραής είχε κατά νου πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο, την άλωση της εξουσίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκ των έσω, όχι δια των όπλων. Να προωθηθεί Έλληνας Σουλτάνος αφού χρησιμοποιηθούν όλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα. Και με δεδομένο ότι η οθωμανική αυτοκρατορία είχε πάρει την κατηφόρα, με έντονα τα συμπτώματα σήψης, και αποδυνάμωσης.
Ένας Έλληνας Σουλτάνος που θα υπερείχε σε μόρφωση, και διοικητικές ικανότητες, πλαισιωμένος από τους μορφωμένους διπλωματικούς, και διοικητικούς υπαλλήλους θα ήταν εύκολο να επιβληθεί ως η μόνη λύση να αποφευχθεί η αποδυνάμωση της αυτοκρατορίας. Δεν αποκλείεται και οι Ευρωπαίοι επηρεασμένοι από τους Έλληνες της διασποράς να το έβλεπαν με καλό μάτι.
Ένας άλλος και ο πιο σημαντικός παράγων θα ήταν και συμπεριφορά του στρατού.
Αν θα γινόταν αποδεκτός Σουλτάνος Ελληνικής καταγωγής. Αλλά και αυτός ο παράγων θα συναινούσε διότι οι Γενίτσαροι που ήταν το πιο εκλεκτό στρατιωτικό σώμα προήρχετο από το παιδομάζωμα Ελληνοπαίδων.
Ο Κοραής πρέπει να είχε για παράδειγμα την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όπου μετά το 530 μετατράπηκε σταδιακά σε Ελληνικό κράτος. Όπου καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Ελληνική γλώσσα. Τοιουτοτρόπως με το «δράξασθε παιδείας» απέβλεπε στο ίδιο αποτέλεσμα καθ’ ότι η κρατική μηχανή της οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε επανδρωθεί με Έλληνες κρατικούς λειτουργούς.
Δηλαδή ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ!!!

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Κασιδιάρης κατά Πολάκη και Γεωργιάδη στην Εξεταστική