Γράφεο ο Ιωαννης Θεοδωροπουλος
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ
Εκείνο που μου προκαλεί προβληματισμό είναι ότι ενώ ζούμε την εποχή των επιτευγμάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, που είναι τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που τα βλέπουμε και τα απολαμβάνουμε, γιατί είναι γνήσια και όχι σκηνοθετημένα σαν της θρησκείας, σήμερα που η γνώση παρέχετε απλόχερα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες που είναι θιασώτες του μεσαιωνικού σκοταδισμού που είναι μια οργανωμένη θρησκευτική απάτη και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το νόημα της δημοκρατίας που είναι η ελεύθερη σκέψη και έκφραση, και αποτελεί ένα θλιβερό κωμικοτραγικό κατάλοιπο της διανοητικής εξέλιξης του ανθρώπου.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Τον δρόμο της Θεοκρατίας και τον δρόμο της Φιλοσοφίας. Η επιλογή όπως την βλέπω εγώ είναι μονόδρομος. Μόνο Φιλοσοφία. Γιατί ο δρόμος που ακολουθούσαμε της θεοκρατίας μόνο δεινά μας φόρτωσε μέχρι τώρα.
Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, και κανένα θεό να του υποδείξει το «ευ ζειν».
Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων που το παίζουν και διαβασμένοι ξέχασαν τα μνημειώδη γραπτά που μας κληροδότησαν οι προγονοί μας, και αναγόρευσαν τις ραδιουργίες τις επιδιώξεις και τα παραμύθια των Εβραίων ως ιερά κείμενα. Εγώ ως Έλληνας θλίβομε για τo πως μας κατάντησαν.
Μου είναι αδιανόητο το πάθος των θρησκόληπτων για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Επιμένουν σε ένα μάθημα που διδάσκει ανοησίες. Επιμένουν σώνει και καλά τα παιδιά μας να μάθουν και να θεωρούν της ανοησίες που φαντάστηκαν δίδαξαν και έγραψαν οι Εβραίοι από τον Μωυσή και μετά μέχρι τον Χριστό και τους Αποστόλους ως πραγματικότητα.
Μόνο άτομα που στερούνται λογικής μπορούν να πιστεύουν ότι υπάρχει «παράδεισος, κόλαση, μετά θάνατο ζωή, γκάστρωμα με τον κρίνο, Ανάσταση νεκρών, Δευτέρα παρουσία, δαίμονες, Άγγελοι, κ.λ.π.». που αποβλέπει το πάθος των θρησκόληπτων να χάνουν το χρόνο τους τα παιδιά μας στο σχολείο και να διδάσκονται ουτοπίες. Να τους γεμίζουμε τα μυαλά με μεταφυσικές δοξασίες και δουλικά μοιρολατρικά πρότυπα, που γελοιοποιούν την κοινή λογική και έχουν το αποτέλεσμα την δημιουργία ατόμων που έχουν χάσει την δυναμική τους οντότητα που προσφέρει η φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτό βεβαίως γίνετε εσκεμμένα γιατί θέλουν τους πιστούς άβουλα όντα που θα τα κατευθύνουν ως αγέλες προβάτων. Αυτό άλλωστε λέει ο χροστιανισμός «μακάριοι οι πτωχοί τω πνέυματι».
Μας λένε ότι στο μάθημα αυτό διδάσκονται την ηθική. Όμως εγώ έχω να τους πω ότι όσα «ου φονεύσεις» και να πει η θρησκεία αυτός που έχει σκοπό να πράξει τον φόνο θα τον κάνει. Αν όμως του πει η συνείδηση του όχι δεν θα το κάνεις σίγουρα δεν θα το κάνει. Άρα ο ενάρετος τρόπος ζωής είναι καθαρά θέμα συνειδησιακό, που μας οδηγεί σε φιλοσοφική θεώρηση του.
Γνώστες της θεώρησης αυτής οι φιλόσοφοι μας την έκαναν θέμα που έχρηζε προτεραιότητας. Όμως για το χριστιανικό ιερατείο έγινε το κόκκινο πανί.
Για αυτόν τον λόγο τους φιλοσόφους τον μεσαίωνα τους αποδεκάτισαν και όσοι διέφυγαν τον θάνατο, τους έθεσαν σε άγριο διωγμό. Αποτέλεσμα να επιζήσουν μόνο όσοι έμαθαν καλά το «κυριελέησον» και το «αλληλούια». Και οι «πτωχοί τω πνέυματι».
Έτσι ο σκοταδισμός, στον χώρο που άνθησε η γνώση και η φιλοσοφία, πείρε απίστευτες διαστάσεις παραλογισμού και γελοιότητας, γιατί του έλειπαν οι άνθρωποι της γνώσης που θα ηγούντο της πορείας προς την «των όντων γνώση» και τον πολιτισμό.
Οι συνέπιες αυτού του σκοταδισμού για το Ελληνικό έθνος ολέθριες. Μας αφάνισαν, μας αποδεκάτισαν. Ενώ ήμασταν ο πολυπληθέστερος λαός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αν δεν αφομοιώναμε εισβολείς από τον Βορά και κυρίως τους Αρβανίτες σήμερα αμφιβάλλω αν θα υπήρχαμε ούτε και ως έθνος.
Ο Επίκουρος είχε μια πιο προχωρημένη θέση. Μια θέση που ούτε τότε αλλά ούτε και σήμερα έχουν την δύναμη να τον εννοήσουν, οι άνθρωποι που είναι δέσμιοι της Θεοκρατίας.
Ο Λουκρίτιος που μπήκε πλήρως στο πνεύμα της Επικούριας φιλοσοφίας έγραψε:
«Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που από τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη. Και απειλούσε τους θνητούς. Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών………..»
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ όπως καταλαβαίνετε καθιστάτε μονόδρομος αν θέλουμε να δομήσουμε τους ιδανικούς Έλληνες πολίτες, που και θα αποτελέσουν το σημείο αναφοράς όπως οι προγονοί μας
Για όλους τους λαούς της Γης.
Το πρώτο και ενδεδειγμένο βήμα ξεκινά από το σχολείο. Αν εκεί εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που προσφέρει το σχολείο στην πιο εύπλαστη ηλικία ώστε να διαπλάσουμε τους μελλοντικούς ενεργούς πολίτες θα έχουμε κάνει το αποφασιστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα θα είναι ορατό αφού πρώτα δομήσουμε πολίτες υγιώς σκεπτόμενους και ορθολογικά πράττοντας.
Η συγγραφή και η διδασκαλία για περισσότερες ώρες του κατάλληλου μαθήματος, Αγωγή του πολίτη, θα συμβάλλει προς τον σκοπό αυτό. Έτσι θα διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους, που οδηγούμενοι από το «γνώθει σε αυτόν» που τους υποδεικνύει το « ορθώς λογίζεστε», και πολίτες που θα είναι γνώστες των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων των προς ένα οργανωμένο κράτος και του τρόπου λειτουργίας του. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε νέος θα βάλει τα θεμέλια για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ώστε να αποτελεί και αυτός ένα αξιόλογο μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Για να επιτύχουμε πρέπει να υποδείξουμε στους Έλληνες, πως θα διαπαιδαγωγήσουμε πολίτες που θα κατατάσσουν τον εαυτόν τους στους Ορθολογιστές.
Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης, θα έλεγα είναι η αποδοχή των πραγμάτων με φιλοσοφική διάθεση.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις του ανθρώπου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην παιδία, κ.α. είναι καρπός του ορθολογισμού. Όπου απουσίαζε ο ορθολογισμός είχαμε ακραία φαινόμενα όπως [[ Νταχάου, Σκυθόπολη. κ.α.]]
Οπότε η θρησκεία δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με φιλοσοφικά θέματα. Γιατί αυτό που θα καταφέρει είναι η διαστρέβλωση της ορθής συμπεριφοράς του ατόμου, που έχει προέλθει από την γόνιμη φιλοσοφημένη συζήτηση των ανθρώπων του πνεύματος, αλλά και των σοφών μας προγόνων που έθεταν προ κάθε θέματος το «γιατί». Σε αντίθεση με την θρησκεία που προβάλει το «πίστευε και μη ερεύνα» .
Εκείνο που μου προκαλεί προβληματισμό είναι ότι ενώ ζούμε την εποχή των επιτευγμάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, που είναι τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που τα βλέπουμε και τα απολαμβάνουμε, γιατί είναι γνήσια και όχι σκηνοθετημένα σαν της θρησκείας, σήμερα που η γνώση παρέχετε απλόχερα, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες που είναι θιασώτες του μεσαιωνικού σκοταδισμού που είναι μια οργανωμένη θρησκευτική απάτη και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το νόημα της δημοκρατίας που είναι η ελεύθερη σκέψη και έκφραση, και αποτελεί ένα θλιβερό κωμικοτραγικό κατάλοιπο της διανοητικής εξέλιξης του ανθρώπου.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Τον δρόμο της Θεοκρατίας και τον δρόμο της Φιλοσοφίας. Η επιλογή όπως την βλέπω εγώ είναι μονόδρομος. Μόνο Φιλοσοφία. Γιατί ο δρόμος που ακολουθούσαμε της θεοκρατίας μόνο δεινά μας φόρτωσε μέχρι τώρα.
Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, και κανένα θεό να του υποδείξει το «ευ ζειν».
Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων που το παίζουν και διαβασμένοι ξέχασαν τα μνημειώδη γραπτά που μας κληροδότησαν οι προγονοί μας, και αναγόρευσαν τις ραδιουργίες τις επιδιώξεις και τα παραμύθια των Εβραίων ως ιερά κείμενα. Εγώ ως Έλληνας θλίβομε για τo πως μας κατάντησαν.
Μου είναι αδιανόητο το πάθος των θρησκόληπτων για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Επιμένουν σε ένα μάθημα που διδάσκει ανοησίες. Επιμένουν σώνει και καλά τα παιδιά μας να μάθουν και να θεωρούν της ανοησίες που φαντάστηκαν δίδαξαν και έγραψαν οι Εβραίοι από τον Μωυσή και μετά μέχρι τον Χριστό και τους Αποστόλους ως πραγματικότητα.
Μόνο άτομα που στερούνται λογικής μπορούν να πιστεύουν ότι υπάρχει «παράδεισος, κόλαση, μετά θάνατο ζωή, γκάστρωμα με τον κρίνο, Ανάσταση νεκρών, Δευτέρα παρουσία, δαίμονες, Άγγελοι, κ.λ.π.». που αποβλέπει το πάθος των θρησκόληπτων να χάνουν το χρόνο τους τα παιδιά μας στο σχολείο και να διδάσκονται ουτοπίες. Να τους γεμίζουμε τα μυαλά με μεταφυσικές δοξασίες και δουλικά μοιρολατρικά πρότυπα, που γελοιοποιούν την κοινή λογική και έχουν το αποτέλεσμα την δημιουργία ατόμων που έχουν χάσει την δυναμική τους οντότητα που προσφέρει η φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτό βεβαίως γίνετε εσκεμμένα γιατί θέλουν τους πιστούς άβουλα όντα που θα τα κατευθύνουν ως αγέλες προβάτων. Αυτό άλλωστε λέει ο χροστιανισμός «μακάριοι οι πτωχοί τω πνέυματι».
Μας λένε ότι στο μάθημα αυτό διδάσκονται την ηθική. Όμως εγώ έχω να τους πω ότι όσα «ου φονεύσεις» και να πει η θρησκεία αυτός που έχει σκοπό να πράξει τον φόνο θα τον κάνει. Αν όμως του πει η συνείδηση του όχι δεν θα το κάνεις σίγουρα δεν θα το κάνει. Άρα ο ενάρετος τρόπος ζωής είναι καθαρά θέμα συνειδησιακό, που μας οδηγεί σε φιλοσοφική θεώρηση του.
Γνώστες της θεώρησης αυτής οι φιλόσοφοι μας την έκαναν θέμα που έχρηζε προτεραιότητας. Όμως για το χριστιανικό ιερατείο έγινε το κόκκινο πανί.
Για αυτόν τον λόγο τους φιλοσόφους τον μεσαίωνα τους αποδεκάτισαν και όσοι διέφυγαν τον θάνατο, τους έθεσαν σε άγριο διωγμό. Αποτέλεσμα να επιζήσουν μόνο όσοι έμαθαν καλά το «κυριελέησον» και το «αλληλούια». Και οι «πτωχοί τω πνέυματι».
Έτσι ο σκοταδισμός, στον χώρο που άνθησε η γνώση και η φιλοσοφία, πείρε απίστευτες διαστάσεις παραλογισμού και γελοιότητας, γιατί του έλειπαν οι άνθρωποι της γνώσης που θα ηγούντο της πορείας προς την «των όντων γνώση» και τον πολιτισμό.
Οι συνέπιες αυτού του σκοταδισμού για το Ελληνικό έθνος ολέθριες. Μας αφάνισαν, μας αποδεκάτισαν. Ενώ ήμασταν ο πολυπληθέστερος λαός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αν δεν αφομοιώναμε εισβολείς από τον Βορά και κυρίως τους Αρβανίτες σήμερα αμφιβάλλω αν θα υπήρχαμε ούτε και ως έθνος.
Ο Επίκουρος είχε μια πιο προχωρημένη θέση. Μια θέση που ούτε τότε αλλά ούτε και σήμερα έχουν την δύναμη να τον εννοήσουν, οι άνθρωποι που είναι δέσμιοι της Θεοκρατίας.
Ο Λουκρίτιος που μπήκε πλήρως στο πνεύμα της Επικούριας φιλοσοφίας έγραψε:
«Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που από τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη. Και απειλούσε τους θνητούς. Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών………..»
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ όπως καταλαβαίνετε καθιστάτε μονόδρομος αν θέλουμε να δομήσουμε τους ιδανικούς Έλληνες πολίτες, που και θα αποτελέσουν το σημείο αναφοράς όπως οι προγονοί μας
Για όλους τους λαούς της Γης.
Το πρώτο και ενδεδειγμένο βήμα ξεκινά από το σχολείο. Αν εκεί εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που προσφέρει το σχολείο στην πιο εύπλαστη ηλικία ώστε να διαπλάσουμε τους μελλοντικούς ενεργούς πολίτες θα έχουμε κάνει το αποφασιστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα θα είναι ορατό αφού πρώτα δομήσουμε πολίτες υγιώς σκεπτόμενους και ορθολογικά πράττοντας.
Η συγγραφή και η διδασκαλία για περισσότερες ώρες του κατάλληλου μαθήματος, Αγωγή του πολίτη, θα συμβάλλει προς τον σκοπό αυτό. Έτσι θα διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους, που οδηγούμενοι από το «γνώθει σε αυτόν» που τους υποδεικνύει το « ορθώς λογίζεστε», και πολίτες που θα είναι γνώστες των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων των προς ένα οργανωμένο κράτος και του τρόπου λειτουργίας του. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε νέος θα βάλει τα θεμέλια για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ώστε να αποτελεί και αυτός ένα αξιόλογο μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Για να επιτύχουμε πρέπει να υποδείξουμε στους Έλληνες, πως θα διαπαιδαγωγήσουμε πολίτες που θα κατατάσσουν τον εαυτόν τους στους Ορθολογιστές.
Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης, θα έλεγα είναι η αποδοχή των πραγμάτων με φιλοσοφική διάθεση.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις του ανθρώπου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην παιδία, κ.α. είναι καρπός του ορθολογισμού. Όπου απουσίαζε ο ορθολογισμός είχαμε ακραία φαινόμενα όπως [[ Νταχάου, Σκυθόπολη. κ.α.]]
Οπότε η θρησκεία δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με φιλοσοφικά θέματα. Γιατί αυτό που θα καταφέρει είναι η διαστρέβλωση της ορθής συμπεριφοράς του ατόμου, που έχει προέλθει από την γόνιμη φιλοσοφημένη συζήτηση των ανθρώπων του πνεύματος, αλλά και των σοφών μας προγόνων που έθεταν προ κάθε θέματος το «γιατί». Σε αντίθεση με την θρησκεία που προβάλει το «πίστευε και μη ερεύνα» .
