ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΙ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ
Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.
Κύριοι του Ιερατείου, εμείς οι Έλληνες κομπάζουμε ότι δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα, και δικαίως κομπάζουμε, γιατί οι πρόγονοι μας υπήρξαν οι γεννήτορες της Δημοκρατίας, οι γεννήτορες του αλφάβητου, την πιο σημαντική και ιστορικά αναλλοίωτη προσφορά των Ελλήνων στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Όλοι οι θησαυροί, της επιστήμης και της τέχνης του δυτικού κόσμου, έχουν γραφεί με αλφάβητα, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα (λατινικό: το αλφάβητο της Κύμης). (σλάβικο: αποτελεί ελάχιστα παραλλαγμένη μορφή του Ελληνικού).
Υπήρξαν οι γεννήτορες της πιο τέλειας γλώσσας του κόσμου. Η γλώσσα η οποία στήριξε τη Φιλοσοφία, τη Ρητορική, την Επιστήμη, τις Τέχνες, τη Δημοκρατία. Η γλώσσα που εξέφρασε τις μύχιες σκέψεις ενός λαού, γέννησε τη διαλογική και οδήγησε σε ένα απόγειο γραμμάτων και τεχνών, τον πολιτισμό των Αρχαίων Ελλήνων, δημιουργώντας φιλοσοφικά ρεύματα, επιστήμες και τέχνες απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας, δίνοντας έτσι τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο.
Αλλά και στις θετικές επιστήμες, αν ανατρέξουμε στην Αρχαία Ελλάδα βλέπουμε ότι Ο Θαλής το 500 π.χ. είχε ανακαλύψει το στατικό Ηλεκτρισμό. Ο Λεύκιππος και Ο Δημόκριτος το 400 π. χ. διατυπώνουν την Ατομική θεωρεία, που είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια υλιστικής εξήγησης του κόσμου, χωρίς παρέμβαση καμιάς υπερφυσικής δύναμης. Ο Αρίσταρχος το 300 π.χ. διατύπωνε πρώτος την Ηλιοκεντρική θεωρία, Ο Ερατοσθένης το 250 π.χ. αποδεικνύει την σφαιρικότητα της Γης, και υπολογίζει τη περίμετρο της, με αρκετή ακρίβεια, σε 252.000 στάδια. 700 δε πλέον χρόνια αργότερα, αλλά ακόμη και σήμερα, η Εκκλησία μας λέει ότι η Γη επιπλέει των υδάτων, όπως σαφώς ψέλνεται την Μ. πέμπτη « ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.» Χαίρε σκότος……..
Ο Πυθαγόρας έβαζε τις βάσεις των Μαθηματικών, ο Ευκλείδης της Γεωμετρίας, ο Αρχιμήδης με ένα πλήθος μηχανικών επινοήσεων, και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς κατασκεύασε την πρώτη ατμομηχανή, (Ατμοστρόβιλος), το 150 π. χ. Μια κατασκευή που είχαν εφαρμοσθεί δύο τρομερές εφευρέσεις. Η δύναμη του ατμού, που ακόμη και σήμερα κινεί πλοία και Ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, και η δύναμη των αερίων, που σήμερα είναι η τελευταία λέξη για την κίνηση των πυραύλων, των αεροπλάνων, και των διαστημοπλοίων.
Ο Ιπποκράτης το 400 π. χ. Αποφαίνεται αυτό που η σύγχρονη ιατρική έχει αποδείξει ότι ο δαιμονισμός είναι ασθένεια και συγκεκριμένα πάθηση του εγκεφάλου, ενώ Ο Χριστός (καίτοι γιος Θεού, όπως έλεγε), δεν το γνώριζε, και διέταζε τα δαιμόνια να εξέλθουν από τους ασθενείς......που δεν ήταν ασθενείς, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήταν αβανταδόροι, μέλη της 70μελούς ομάδας που προηγείτο του Χριστού. (όρα κατά Λουκά κεφ.Ι΄ παρ.1).
Ο πολύπλοκος μηχανισμός των Αντικυθήρων που ανασύρθηκε από τη θάλασσα τον περασμένο αιώνα, κατασκευασμένος το 100 π.χ. πιθανόν από τον μαθηματικό, αστρονόμο, και γεωγράφο Ίππαρχο τον Ρόδιο, η από μαθητή του Αρχιμήδη, αποτελεί το πρώιμο στάδιο των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών και μαρτυρεί το υψηλό επίπεδο επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας των Αρχαίων Ελλήνων. Μια γνώση που δεν θα αργούσε να δώσει τους καρπούς της που δεν ήταν άλλοι από την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση. Προσφέροντας τα πολύτιμα αγαθά της στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς όμως για την ανθρωπότητα, η τεχνολογική επανάσταση που άρχισε να εκδηλώνει τα πρώτα της δειλά βήματα στην Αλεξάνδρεια, στην Ιωνία, στον κυρίως Ελλαδικό χώρο στην κάτω Ιταλία, δεν πραγματοποιήθηκε διότι με την υποταγή τους στους Ρωμαίους, αλλά κυρίως στον Χριστιανισμό, πάνω από είκοσι εκατομμύρια Έλληνες θανατώθηκαν, μαζί και οι σοφοί τους, και όσοι διέφυγαν το θάνατο, ετέθησαν υπό διωγμό. Οι επιστημονικές και τεχνολογικές τους γνώσεις οδηγήθηκαν σε διαπόμπευση, κατασυκοφάντηση, και τελικώς στον ενταφιασμό τους, από τους (Άγιους) πατέρες της Εκκλησίας, για πάνω από 15 αιώνες, με τα γνωστά ''πίστευε και μη ερεύνα'' και ''απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου''.
Και λέει ο γερμανός φιλόσοφος Νίτσε «δεν θα αποκάμνω να αναπολώ αυτούς τους έλληνες στοχαστές, που κάθε ένας τους είχε μια ασύλληπτη ιδιαιτερότητα.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, κύριοι. Από τότε που δια πυρός και σιδήρου μας τα επέβαλαν οι προκάτοχοι σας τίποτα δεν έχετε να παρουσιάσετε, παρά μόνο καταστροφές, καταστροφές των έργων τέχνης, το μαρτυρούν τα ακρωτηριασμένα αγάλματα που στολίζουν τα μουσεία όλου του πολιτισμένου κόσμου, και εκεί βουβά και ακίνητα, θαρής ότι σου λένε: ποιοί βάρβαροι μας βεβήλωσαν.
Με δημόσιες καύσεις βιβλίων, αφανίσατε τα μνημειώδη κείμενα, του Ελληνικού πολιτισμού.
Κάψατε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, αυτόν το Ναό της γνώσης και των βιβλίων… το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας, ηλικίας 700 ετών, που μόρφωσε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο… κατάστρεψε με πελεκιοφόρους ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος… υπακούοντας στο κάλεσμα του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ι. Χρυσοστόμου… ότι εκεί «Δαίμονες οικούσι».
Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων που το παίζουν και διαβασμένοι ξέχασαν τα μνημειώδη γραπτά που μας κληροδότησαν οι προγονοί μας, και αναγόρευσαν τις ραδιουργίες τις επιδιώξεις και τα παραμύθια των Εβραίων ως ιερά κείμενα. Εγώ ως Έλληνας θλίβομε για την κατάντια τους.
Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, να του υποδείξει πως θα διάγει βίο ενάρετο.
Μου είναι αδιανόητο να βλέπω και να ακούω τις τόσο χοντροκομμένες θρησκευτικές ανοησίες, αναστάσεις, θαύματα, αναλήψεις, γκάστρωμα με τον κρίνο, κόλαση, παράδεισο, μετά θάνατο ζωή, και να υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν. Φαντασθείτε το πόσο κουτόχορτο έχουν ταΐσει τον κόσμο, όταν η πλύση εγκεφάλου, που συνοδεύετε με εμφύτευση φόβου, ότι θα πάθεις κακό αν δεν πιστεύεις, αρχίζει στην ηλικία των τριών ετών περίπου και τελειώνει με το θάνατο. Και μετά θριαμβολογούν ότι είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Ας σταματήσει η κατήχηση και θα δουν πόσα είναι τα ποσοστά τους. Πώς λοιπόν να απαλλαγή ο άνθρωπος από τέτοια δεσμά. Οι επόμενες γενεές θα μας κοροϊδεύουν αν εξακολουθήσουμε να πιστεύουμε τα δήθεν θαύματα. Όπως κοροϊδεύουμε εμείς σήμερα τους υποανάπτυκτους λαούς της Αφρικής, όταν βλέπουμε τις θρησκευτικές τους τελετές στα ντοκιμαντέρ. Η λύση είναι μόρφωση και διαφωτισμός στα αχνάρια του Κοραή και του Καΐρη. Πρέπει ο κόσμος να μάθει την αλήθεια και τα εγκλήματά τους που τα κρύβουν επιμελώς.
Εκείνο που μου προκαλεί θλίψη είναι ότι ενώ ζούμε την εποχή των επιτευγμάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, που είναι τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που τα βλέπουμε και τα απολαμβάνουμε, γιατί είναι γνήσια και όχι σκηνοθετημένα σαν της θρησκείας, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες που είναι θιασώτες του μεσαιωνικού σκοταδισμού και να βάζουν τον Μωυσή πάνω από την σύγχρονη επιστήμη. Αγαπητοί φίλοι, προσπαθούμε να ξυπνήσουμε από το λήθαργο που έχουμε περιπέσει, από το πολύ κουτόχορτο που μας είχαν ταΐσει τα μαθητικά μας χρόνια.
Κάποιοι από εμάς πιστεύουμε ότι καταφέραμε να το αποβάλουμε. Όμως μερικοί ούτε που προσπάθησαν. Και τους ερωτώ ζούνε στην Ελλάδα και είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, αν ζούσαν στην Αραβία θα ήσαν μουσουλμάνοι, αν ζούσαν στις Ινδίες θα ήσαν ινδουιστές, αν ζούσαν στη Κίνα θα ήσαν βουδιστές, κ.ο.κ.ε. τελικά μπορείτε να μας πείτε πια είναι η πραγματική θρησκεία. Για εμένα που δεν αποδέχομαι καμία, δεν έχω πρόβλημα με την λογική μου, εσάς τι σας λέει η λογική σας;
Eσείς κύριοι που κόβεστε για την ορθοδοξία και την Ρωμανία, πρέπει να γνωρίζετε ότι ο υπολογιστής που κάθεστε και γράφετε τις βλακείες σας, το αυτοκίνητο που οδηγείτε, και ένα πλήθος επιτευγμάτων της σύγχρονης τεχνολογίας που απολαμβάνετε, και για την υγεία σας αν θα κινδυνεύσει εκεί θα εναποθέσετε τις ελπίδες σας, Όλα αυτά είναι επιτεύγματα ευφυών ανθρώπων, γιατί αν η ανθρωπότητα ακολουθούσε την ρύση του Χριστού «μακάριοι οι πτωχοί τω πνέυματι» θα ζούσαμε ακόμη στον μεσαίωνα.
Οι κύριοι του ιερατείου και οι προκάτοχοι σας, παπάδες και δεσποτάδες μαζί με τις ορδές των καλογέρων, συνεπικουρούμενοι και από τα εξοντωτικά αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) διέπραξαν την μεγαλύτερη γενοκτονία του Ευρωπαϊκού χώρου εις βάρος των Ελλήνων. Πάνω από είκοσι εκατομμύρια Έλληνες θανατώθηκαν Και μετά από αυτά χίλια χρόνια σκοταδισμό και κυριελέησον
Ο αφανισμός του Ελληνικού στοιχείου σταμάτησε την πρόοδο και έφερε την οπισθοδρόμηση. Ο επίσκοπος Θεοδώρητος Κύρος συγκρίνοντας την εποχή των ελλήνων με την εποχή επί Ιουστινιανού διαμαρτύρεται και γράφει: «την εποχή της ειδωλολατρίας όλες οι πόλεις ανθούσαν και τώρα που θριάμβευσε ο Χριστιανισμός βρίσκονται σε πτώση κι ερήμωση».
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν. Οι ποιητικοί και θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤ΄ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΙ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Ο Ασαντ «ρίχνει χημικά», ο Σαντάμ «είχε χημικά», «Ο Καντάφι έκρυβε χημικά»: Η προπαγάνδα ως προκάλυψη της επίθεσης των ΗΠΑ

 

Γράφει ο Λεωνίδας Βουρλιώτης
Αιφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς με πυραύλους εξαπέλυσαν τα ξημερώματα της Παρασκευής οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον αεροπορικής βάσης των κυβερνητικών δυνάμεων του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, σε μία κίνηση που απειλεί να βάλει «φωτιά στην πυριτιδαποθήκη» της Μέσης Ανατολής και της ευρύτερης περιοχής.

Επίσημη δικαιολογία των ΗΠΑ ήταν η «επίθεση με χημικά όπλα» την οποία απέδωσαν στη συριακή κυβέρνηση.
Εύστοχο σχόλιο του Στάθη (από το enikos.gr) που αποκαλύπτει την αθέατη πλευρά της επίθεσης των ΗΠΑ στη Συρία:
Αίφνης το «καθεστώς Ασαντ» (ξανά «καθεστώς» ο Ασαντ) βομβάρδισε παιδιά και αμάχους στη Συρία. Και άρχισε η «καμπάνια» (ήδη βρισκόμαστε στην τρίτη μέρα) σε όλον τον παγκόσμιο τηλεοπτικό ιστό. Η ίδια μονότονη προπαγάνδα. Η ίδια σιχαμένη χειραγωγούμενη δημοσιογραφία: ο Ασαντ βομβαρδίζει αμάχους – οι Αμερικανοί ποτέ. Ο Ασαντ «ρίχνει χημικά», ο Σαντάμ «είχε χημικά».
Τώρα, το ερώτημα «γιατί να χρησιμοποιήσει χημικά ο Ασαντ σε μια στιγμή που βρίσκεται στα πάνω του;» δεν πρέπει να απασχολήσει κανέναν μας, διότι όλοι είμαστε κρετίνοι.
Προς κρετίνους λοιπόν απευθυνόμενη η «Liberation», κυκλοφόρησε με ένα μαύρο ή μάλλον φαιό εξώφυλλο, στο οποίον αποτυπώνονται νεκρά παιδιά με τίτλο «Τα παιδιά του Ασαντ». Παραδόξως η ίδια εφημερίδα δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ με ανάλογο εξώφυλλο και τίτλο «Τα παιδιά του Ομπάμα» ή του Μπους ή του Μπλαιρ, διότι, ως γνωστόν, η Δύση δεν έχει ποτέ σκοτώσει παιδάκια, ούτε καθημερινώς σκοτώνει παιδιά και αμάχους στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη, στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στη Μαύρη Αφρική, στην Ουκρανία – πουθενά η Δύση
δεν έχει σκοτώσει παιδάκια, ώστε να συγκινηθεί η «Λιμπερασιόν» και να γίνουμε όλοι «Σαρλί Εμπντό».
Τίποτα! Αυτού του είδους τα ΜΜΕ απλώς έχουν ξεκινήσει για μιαν ακόμα φορά την προπαγάνδα που χρειάζονται ως προκάλυψη οι στρατιωτικές επιχειρήσεις – κάτι ετοιμάζει πάλι η Δύση στη Συρία κι ως εκ τούτου άρχισαν πάλι να κλαίνε οι κροκόδειλοι για όσους σκοτώνουν…

https://hellas-now.com/o-asant-richni-chimika-o-santam-iche-chimika-o-kantafi-ekryve-chimika-propaganda-os-prokalypsi-tis-epithesis-ton-ipa/ 

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ .... ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΔΙΑΙΡΗΜΕΝΟΣ ??? -ΕΑΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ .... ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΧΑΣΜΟ ??? ΜΙΣΟΣ ???

 

-Αστειο ειναι αυτο ??? Οχι,ειναι η νεα λασπη της παπαδοκρατιας των περιουσιων τεμπελχαναδων .... που φροντιζει παντα να εξαπατα τους Ελληνες,περιεργος τροπος να το περνας στο ποιμνιο [μην το πω αλλοιως,θυμωνουν] μα η αληθεια ειναι αυτη.-ΓΙΑΤΙ EIMAΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ???
-Αγαπω την ΕΛΛΑΔΑ την πατριδα μας ???
-Εσυ οχι ???
-Διαφερουμε ???
-Αγαπω την ιστορια της χωρας μας,των προγονων μας.
-Εσυ όχι ???
-Θελω να μεγαλουργει ο Ελληνισμος.
-Εσυ όχι ???
-Θελω ολοι να είναι ισοι απεναντι στους νομους.
-Εσυ όχι ???
-Θελω να διδασκεται η Ελληνικη παιδεια στα σχολεια και όχι η εβραικη.
-Εσυ οχι ???
-Από την ιστορια μας μαθαινουμε τα λαθη μας.
-Εσυ διαφωνεις ???
-Ειμαστε Γεννητορες των παντων και όχι εμπορακοι .... αμφιβαλλεις ???
-Υπερασπιζομαι και αγαπω την περιοχη μου.

-Που ειναι η διαφορα μας ???
-Πιστευω στον θεσμο της οικογενειας και των δεσμων της.
-Διαφερουμε ???
-Λατρευω τον Αρχαιο-Ελληνικο Πολιτισμο μας,τον προ αιωνων Αθανατο Ελληνικο Πνευμα.
-Εσυ όχι ???
-Ατελειωτο κατεβατο μπορω να σου γραψω,αυτά τα λιγα όμως ΔΕΙΧΝΟΥΝ τον δολιο τροπο σκεψης αυτων που σε μαθαινουν το
παραμυθι του ΔΙΧΑΣΜΟΥ,ειναι ο γνωστος εχθρος του Ελληνισμου ανα τους αιωνες,το ΜΙΣΟΣ που σε ποτιζουν,τα ψεμματα που σε κουμανταρουν .... ΕΛΑΙΩ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΓΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗΣ ΣΟΥ .... ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ !!!

Fileas Fonk

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

    

(Αποσπασμα απο το αρθρο του Μιχαλη Τιβέριου, καθηγητου της Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.)
Ένα από τα κυρίαρχα δόγματα του Χριστιανισμού είναι εκείνο της «Ανάστασης του Ιησού». Από τους πιστούς θεωρείται ως η μεγαλύτερη απόδειξη για την θεϊκή φύση του Χριστού.
Η ιστορική αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική.
Από τα αρχαία κείμενα πληροφορούμαστε, ότι στο σύνολο τους οι αρχαίες θρησκείες πίστευαν σε θεούς που είχαν πεθάνει και στη συνέχεια αναστηθεί.
Ο Πλούταρχος, αναφέρει:
«Οι Φρύγες, επίσης, που πίστευαν ότι ο θεός κοιμάται τον χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι είναι ξυπνητός, έκαναν βακχικές τελετές προς τιμήν του, τον χειμώνα τους κατευνασμούς και το καλοκαίρι τις ανεγέρσεις. Οι Παφλαγόνες, τέλος, ισχυρίζονται ότι τον χειμώνα είναι ο θεός δεμένος και φυλακισμένος, ενώ την άνοιξη κινείται και ελευθερώνεται»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 378E).
Που οφειλόταν, άραγε αυτή η πανάρχαια πεποίθηση ότι ο θεός αναγεννιέται την Άνοιξη; Ο Πλούταρχος, το αποδίδει στην ίδια την φύση της εποχής:
«Η ίδια η εποχή υποβάλλει τη σκέψη πως η κατήφεια οφείλεται στην εξαφάνιση των καρπών, τους οποίους οι παλιοί δεν θεωρούσαν βέβαια θεούς, αλλά δώρα των θεών, αναγκαία και μεγάλα για να μη ζούμε σαν τα άγρια θηρία.
Την εποχή, λοιπόν, που έβλεπαν από τη μια τους καρπούς να εξαφανίζονται εντελώς από τα δέντρα και να λείπουν, ενώ, από την άλλη, οι ίδιοι τους φύτευαν με πολλή δυσκολία και μεγάλα προβλήματα ξύνοντας τη γη με τα χέρια και με τα χέρια καλύπτοντάς τους πάλι, βάζοντας τους εκεί, χωρίς να ξέρουν, αν θα εμφανιστούν ξανά, έκαναν πράγματα παρόμοια με εκείνα που κάνουν όσοι θάβουν τους νεκρούς και τους πενθούν.
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, αλλά θρηνούν τους καρπούς και προσεύχονται στους θεούς, που τους γεννούν και τους δωρίζουν, να δημιουργήσουν πάλι άλλους καινούριους και να τους κάνουν να φυτρώσουν στη θέση εκείνων που χάθηκαν. Για τούτο πολύ σωστά λένε οι φιλόσοφοι πως όσοι δεν ασκούνται να καταλάβουν σωστά τις λέξεις, χρησιμοποιούν λανθασμένα τα πράγματα»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 379A έως C).
Ο Πλούταρχος, λοιπόν, υποστηρίζει, ότι η ανάσταση του θεού συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης ύστερα από τον χειμερινό της λήθαργο.
Ο Μανίλιος μας πληροφορεί, ότι τα άστρα που θεωρούνταν και θεοί, όταν έδυαν και χάνονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα έκαναν τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν, ότι ο θεός (άστρο) ήταν νεκρός. Κατά την επιτολή του άστρου, έλεγαν, ότι ο θεός με τον οποίον ταυτιζόταν είχε αναστηθεί ή είχε γεννηθεί :
«Οι άνθρωποι κοίταζαν την εξωτερική εμφάνιση της δημιουργίας δίχως να την καταλαβαίνουν. με κατάπληξη έβλεπαν το καινούργιο φως του σύμπαντος. Μερικές φορές θρηνούσαν επειδή πίστευαν πως το είχαν χάσει. ύστερα πάλι χαίρονταν επειδή τα άστρα έμοιαζαν να ξαναγεννιούνται [ακολουθεί αβέβαιο κείμενο]»
(Μανίλιος, «Αστρονομικόν», 1.25-112).
Το ίδιο ίσχυε και με τις τελετές του αστέρα Σείριου. Το άστρο αυτό ταυτιζόταν από τους Αιγυπτίους με τον Όσιρι και από τους Έλληνες με τον Διόνυσο. Επίσης, το ίδιο το ταύτιζαν οι Αιγύπτιοι με την Ίσιδα και οι Έλληνες με την Αθηνά. Τις πληροφορίες αυτές μας διασώζει ο Πλούταρχος στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος».
Σήμερα ξέρουμε, ότι στις 24 Ιουλίου κατά την επιτολή του Σείριου στην Αθήνα γιορταζόταν η γέννηση της θεάς Αθηνάς και το άστρο αυτό ευθυγραμμιζόταν με τον σηκό του Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών.
Επίσης, τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Έλληνες, πίστευαν, ότι ο Όσιρις – Διόνυσος είχε πεθάνει και στην συνέχεια αναστηθεί:
«Συν τοις άλλοις, οι μύθοι για τους Τιτάνες και τα λεγόμενα Νυκτέλια έχουν αντιστοιχίες με το διαμελισμό του Οσίριδος, την ανάσταση και την αναγέννηση του. Το ίδιο και τα περί της ταφής, γιατί όπως οι Αιγύπτιοι, σύμφωνα με όσα ήδη έχουν λεχθεί, δείχνουν σε πολλά σημεία φέρετρα του Οσίριδος, έτσι και οι κάτοικοι των Δελφών πιστεύουν ότι τα λείψανα του Διονύσου απόκεινται στην πόλη τους…»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 364F).
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν, ότι κάθε άνθρωπος αποτελείται από το Νοητό (θεϊκό στοιχείο) και από την Ύλη. Το πρώτο, για λόγους που δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν εδώ, έπρεπε να αφυπνισθεί. Η διαδικασία αυτή, αφύπνισης του εσωτερικού θείου, συμβολιζόταν μέσα από τα μυστήρια και τις τελετές της ανάστασης. Η αναγέννηση του Θείου, ήταν πρωτίστως μία εσωτερική νίκη του ανθρώπου η οποία εξελισσόταν στην οδό που στο τέλος τον ένωνε με το Θείον. Ο κοσμικός άνθρωπος για να το πετύχει αυτό, πρέπει να εναρμονιστεί (Νοητό – Ύλη) με τρόπο ανάλογο του σύμπαντος. Ο Πλάτων, λέει σχετικά:
«Η σωστή φροντίδα για όλα τα πράγματα είναι μία και μοναδική: να προσφέρεις στο καθένα τις οικείες τροφές και κινήσεις. Οικείες όμως και συγγενείς κινήσεις για το θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα μας είναι οι σκέψεις και οι περιφορές του σύμπαντος. Αυτές πρέπει να ακολουθούμε όλοι. Και τους δικούς μας κύκλους, που διαστρεβλώθηκαν κατά την γέννηση μας, πρέπει να τους επαναφέρουμε στην ορθή τροχιά μαθαίνοντας την αρμονία και την ομαλή περιφορά του σύμπαντος. Έτσι θα εξομοιώσουμε τη νόηση μας με το αντικείμενο της – ομοιότητα σύμφωνη με την πρωταρχική της φύση. Και με την εξομοίωση αυτή θα κατακτήσουμε την προδιαγεγραμμένη άριστη ζωή, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό που έθεσαν και θα συνεχίσουν να θέτουν πάντα στους ανθρώπους οι θεοί»
(Πλάτων, «Τίμαιος», 90c).
Γιατί οι αρχαίοι Ελληνες ανάσταιναν τους θεούς τους;
Στην αρχαία Ελλάδα, όπως και σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου, απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση. Ο Διόνυσος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θεού που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο
Ο Απρίλης είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου έχουμε την πιο μεγάλη γιορτή των Χριστιανών, που είναι τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού.
Ιδιαίτερα για τους Ελληνες η γιορτή αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία, αφού αρκετές φορές η Ανάσταση του Χριστιανικού Θεανθρώπου συσχετίστηκε με την ανάσταση της ίδιας της φυλής, ενώ συγχρόνως τους θύμιζε και πανάρχαια θρησκευτικά και λατρευτικά δρώμενα που η αρχή τους χάνεται στο βάθος των αιώνων, σε χρόνους πολύ πριν από τον ερχομό του Χριστού - Σωτήρα.
Σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου και στην αρχαία Ελλάδα απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση, όπως π.χ. ο φοινικικός Άδωνις, (Φοινικες, πιθανότατα Μινωϊκο φύλο), ή ο Ελληνικός Διόνυσος. Επειδή μάλιστα συχνά οι τεθνεώτες και αναστάντες αυτοί θεοί συμβαίνει να είναι θεοί της γονιμότητας, πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι η ιδέα αυτή του θανάτου και της ανάστασης εκ νεκρών είναι παρμένη από την ετήσια εναλλαγή των εποχών, όπου το νέκρωμα της φύσης κατά τη διάρκεια του παγερού χειμώνα το διαδέχεται το ξαναζωντάνεμά της κατά τη διάρκεια της ζωοδότρας άνοιξης. Επομένως με τα πάθη αυτά των θεών συμβολίζονται οι λειτουργίες της ίδιας της φύσης και, όπως είναι γνωστό, η πίστη συχνά εκφράζεται με συμβολισμούς.
Η «επίκλησις» του Διονύσου
Ο Διόνυσος, χωρίς αμφιβολία, ήταν κι αυτός ένας θεός της βλάστησης και σαν τέτοιος ήταν ένας πάσχων θεός, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Ωστόσο τα επεισόδια που σχετίζονται με τον θάνατό του, ο οποίος προκαλούσε τον μαρασμό της φύσης, μπορούμε να πούμε ότι δεν αποτελούσαν σημαντικό μέρος της όλης διήγησης. Εκτός από αναφορές στον βίαιο θάνατό του και τον διαμελισμό του υπήρχαν και παραδόσεις που έκαναν λόγο και για μια ομαλή κατάβασή του στον Αδη, προκειμένου να φέρει στον πάνω κόσμο, στον κόσμο των ζωντανών, τη μάνα του τη Σεμέλη.
Στους Δελφούς, μέσα στο άδυτο του ναού του Απόλλωνος, «παρά το χρηστήριον», έδειχναν τον τάφο του θεού. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, που έζησε προς τα τέλη του 1ου αι. π.Χ., μιλά για θρήνους κατά τη διάρκεια «των διονυσιακών παθών». Αλλά για τις τελετουργίες τις σχετικές με τον θάνατό του, όπως άλλωστε και γι’ αυτές που σχετίζονται με την ανάστασή του, ξέρουμε λιγοστά πράγματα. Κύρια αιτία ήταν η ευσέβεια των αρχαίων συγγραφέων που δεν ήθελαν να κοινοποιήσουν τίποτε «περί ων ου θέμις τοις αμυήτοις ιστορείν».
Με τη θριαμβευτική επανεμφάνιση του θεού οι πιστοί του ξεσπούσαν σε ουρανομήκεις φωνές και χαρούμενα τραγούδια και ξεφάντωναν με χορούς και πανηγύρια. Και εκτός από πάσχοντες θεούς στην αρχαία μυθολογία υπάρχουν και ήρωες που είχαν κατορθώσει να νικήσουν τον θάνατο, όπως ο Ηρακλής, ο Ορφέας, ο Καπανέας κ.ά.
Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο Άδωνις
Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του βρισκόταν στην Βηθλεέμ σε μία υπόγεια σπηλιά στα θεμέλια του Ναού της Θεάς Αστάρτης. Πιθανολογείται ότι το σημείο βρίσκεται εκεί που σήμερα είναι χτισμένος ο Ναός της Γεννήσεως.
Τα Αδώνεια
Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια. Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομίωνος (Αύγουστος – Σεπτέμβριος ) και αλλού, στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί, με το στόλισμα των λεγόμενων, «επιτάφιων Κήπων του Αδώνιδος»
Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για το μισό χρόνο.
Αμέτρητοι οι «θεοί» που… σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν!
Ο Κρίσνα, το δεύτερο πρόσωπο της Ινδικής τριάδας αντίστοιχο της χριστιανικής τριάδας, ο οποίος ονομάζεται και «υιός θεού», σταυρώθηκε όπως και ο Ιησούς. Πρόκειται για την ενσάρκωση του Βισνού. Οι ουρανοί σκοτείνιασαν την ώρα του θανάτου. Ο Κρίσνα κατέβηκε στον άλλο κόσμο, και αναστήθηκε την τρίτη μέρα, και ανελήφθει στους ουρανούς. Ο Κρίσνα, θεωρείται επίσης«άνθρωπος και Θεός» καταρρίπτοντας το χριστιανικό επιχείρημα πως ο Ιησούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος-θεός που νίκησε τον θάνατο.
Ο Πέρσης θεός Μίθρα αποκαλούνταν «ο καλός ποιμένας» και σταυρώθηκε τουλάχιστον μια χιλιετία πριν τον Ιησού, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα.
Ο Ασσυροβαβυλώνιος Ταμμούζ (Damuzu) σταυρώθηκε και αναστήθηκε από την Αστάρτη.
Ο Άττις, αποκαλούμενος «ο αμνός του θεού» περνάει το μαρτύριο της σταύρωσης και ανασταίνεται.
Ο Μεξικανός Κετσατκοάτλ θανατώθηκε με σταύρωση και αναστήθηκε την τρίτη μέρα.
Ο Όσιρης σκοτώνεται από τον Σεθ, και ανασταίνεται από την Ίσιδα, ενώ ο γιος τους Ώροςσταυρώνεται μεταξύ δύο κλεφτών.
Ο Όντιν σταυρώθηκε στο δέντρο της ζωής, ενώ ο γιος του Μπάλντερ σκοτώνεται από τον πανούργο Λόκι με γκυ. Αμφότεροι ανασταίνονται.
Οι θεοί ΙΑΩ, και Χέσους σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν για να σώσουν την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού.
Ο Ίντρα αναπαριστάται με οπές από καρφιά.
Ο Χαλδαίος Κριτε και ο Ασιάτης Μπαλού αναφέρονται στα αντίστοιχα ιερά τους κείμενα ως«εσταυρωμένοι λυτρωτές».
Ο Αιγύπτιος Θούλις πέθανε στο σταυρό, θάφτηκε, αναστήθηκε και ανήλθε στους ουρανούς.
Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης (Αξιόκερσα κατά τα Καβείρια) περιέχει την κάθοδο στον Άδη, την παραμονή εκεί για ένα χρονικό διάστημα και την επιστροφή στη ζωή.
Η ανάσταση νεκρών και η νίκη επάνω στο θάνατο, δεν είναι λοιπόν μια ιδέα που γεννήθηκε στον χριστιανισμό. Στις αρχαίες θρησκείες υπήρξε πληθώρα θεών και ανθρώπων που είτε θυσιάστηκαν και ξαναγύρισαν στη ζωή, ή ήρθαν σε συμφωνία με τις θεότητες του Άδη να μοιράζουν τη ζωή τους ανάμεσα σε δύο κόσμους. Η ιδέα της ανάστασης πιθανολογείται πως προήλθε από την παρατήρηση της «νεκρανάστασης» της φύσης.
Κανένας χριστιανός ιερέας η Θεολόγος δεν έχει απαντήσει ουσιαστικά στο ερώτημα, "σε τι ακριβώς διαφέρει η σταύρωση κι η ανάσταση του θεού σας από τις αντίστοιχες των προαναφερθέντων θεών; .."
Τα βασικά συστατικά του μύθου εμφανίζονται στις παραδόσεις όλων σχεδόν των λαών της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.
Η σταύρωση και η ανάσταση του Ιησού δεν είχε κάτι το πρωτότυπο να δείξει.
Απλά, οι εμπνευστές της χριστιανικής θρησκείας παρέλαβαν τους αρχαίους μύθους, τους άλλαξαν ελαφρώς και τους παρουσίασαν ως δική τους αποκάλυψη.

Konstantinos Spilos

Τιμώ τους αναβλαστικούς θεούς καλοσωρίζοντάς τους ...

Το όργωμα και η σπορά της Γης παρομοιάζονταν με την ερωτική πράξη , μέσω της οποιας αναδύεται η νέα ύπαρξη.
Ο θανατος των αναβλαστικών θεών ,(του Άδωνι , του Όσιρι ....) , ήταν απαραίτητος για να συνεχιστεί η ζωή .Επρεπε να πεθάνουν , να "διεισδύσουν" μέσα στη Γη , να την γονιμοποιήσουν , ολοκληρώνοντας τον Ιερό γάμο.
Η Δήμητρα αποχωρίζεται την κόρη της Περσεφόνη. Ενα μέρος της υπαρξής της ενώνεται με τον Αδη σε έναν Ιερό γάμο στα έγκατα της γης ,για να παραδώσουν τον καρπό της ένωσής τους και πάλι στο φως της ζωής.
Τα δύο μοτίβα , ο θανατος και η αναγέννηση είχαν πολυ βαθιες ρίζες στην νοοτροπία των ανθρώπων, Ο σπόρος θάβεται στο σκοτάδι του γης,και αναβλασταίνει ,όπως ο σπόρος που κυοφορείται στο ζεστο σκοτάδι της μήτρας. .Το μεγάλο μήνυμα των μυστηρίων είναι οτι θάνατος δεν ειναι το τέλος , μα ο κύκλος που κλείνει ,για να γεννηθεί μια καινούρια ζωή. Η ζωή και ο θάνατος συνυπάρχουν σε μια αέναη περιδινούμενη σπείρα , και οι θεοί είναι εδώ για να μας το θυμίζουν ..

Μύρτις Κυδωνιάτου

Η αρχαία αθηναϊκή γλαύκα σε νόμισμα της... Νέας Ζηλανδίας!

Του Γιώργου Λεκάκη

Πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, η αθηναϊκή γλαύκα σε τετράδραχμο νόμισμα, ήταν το πιο σημαντικό νόμισμα στον κόσμο! Η γλαύκα / κουκουβάγια συμβόλιζε την δύναμη, την σοφία (που δίνει δύναμη), και την διορατικότητα. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, η θεά Αθηνά κρατούσε μια γλαύκα στον ώμο της, που αποκάλυπτε αλήθειες σε αυτήν…

Έκτοτε η γλαυξ έγινε παγκόσμιο σύμβολο σοφίας!

Ως και το Νομισματοκοπείο της Νέας Ζηλανδίας εξέδωσε το 2018 ένα λαμπερό, ασημένιο (999/1000) νόμισμα δυο δολλαρίων (Ν. Ζηλανδίας), με θέμα του το πουλί της σοφίας για τους αρχαίους Έλληνες, το πουλί της θεάς της σοφίας Αθηνάς, την γλαύκα / κουκουβάγια!

Το νόμισμα έχει βάρος 31,1 γραμμάρια και διαστάσεις 39 x 2,3 χλστ.

Στην α΄ όψη εικονίζει μια μεγαλοπρεπή κουκουβάγια, σε κλαδί δένδρου, μια ημισέληνο και ένα κλαδί ελιάς. Τα μάτια της, σαν καθρέπτης, αντιπροσωπεύουν την διόφθαλμη νυκτερινή όραση και την σοφία της κουκουβάγιας. Γράφει ελληνικά… ΑΘΕ (= Αθενών > Athen > Αθηνών)…

Στην πίσω όψι, βέβαια, η εικόνα της… βασίλισσας Ελισσάβετ Β΄…
http://www.arxeion-politismou.gr/2018/04/glafka-nomisma-Neas-Zilandias.html?spref=fb 

Η Ανάσταση του Άδωνι – Μια πανάρχαια ελληνική εορτή της Άνοιξης!!!

Η Ανάσταση του Άδωνι – Μια πανάρχαια ελληνική εορτή της Άνοιξης!!!
...και φυσικά οι ..κατακτητές αντέγραψαν ..
Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου, υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως – ανεγέρσεως.
Στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα, ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται, είναι ο Άδωνις
Σύμφωνα με την παράδοση ο Άδωνις ήταν γιος του Κινύρα κι της Σμύρνας. Όταν γεννήθηκε ήταν τόσο πανέμορφο μωρό που μόλις τον είδε η Θεά Αφροδίτη τον ερωτεύτηκε και για να μην τον χάσει τον έβαλε σε μία λάρνακα και τον εμπιστεύθηκε στην Περσεφόνη, την Θεά του Κάτω Κόσμου.
Όταν όμως ο Άδωνις μεγάλωσε, η Περσεφόνη θαμπωμένη και αυτή από την ομορφιά του, αρνήθηκε να τον επιστρέψει και τότε η Αφροδίτη ζήτησε την συνδρομή του Δία. Ο πατέρας των Θεών τότε έδωσε τον όμορφο νέο για τα 2/3 του χρόνου στην Αφροδίτη και το 1/3 στην Περσεφόνη.
Η Αφροδίτη εγκατέλειψε τον Όλυμπο και ακολούθησε τον πανέμορφο νέο στην γη. Δυστυχώς όμως κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού ο Άδωνις σκοτώθηκε από ένα αφηνιασμένο κάπρο. Η Αφροδίτη απαρηγόρητη και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε από την Περσεφόνη πίσω τον όμορφο νέο και τότε οι δύο Θεές αποφάσισαν να τον έχουν η κάθε μία για έξι μήνες τον χρόνο. Η διαμάχη της Αφροδίτης και της Περσεφόνης συμβολίζει και διδάσκει ότι ο Έρωτας μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο.
Από το αίμα του Άδωνι γεννήθηκαν τα τριαντάφυλλα και οι παπαρούνες και από τα δάκρυα της Αφροδίτης οι ανεμώνες.
Ο Αδωνις είναι ένας πανάρχαιος Θεός της Ανατολής και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη στην Συρία την Φοινίκη την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Από εκεί η λατρεία του πέρασε στην Κύπρο και από την Κύπρο στην Ελλάδα ήδη από τη Αρχαϊκή Εποχή.
Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του βρισκόταν στην Βηθλεέμ σε μία υπόγεια σπηλιά στα θεμέλια του Ναού της Θεάς Αστάρτης. Πιθανολογείται ότι το σημείο βρίσκεται εκεί που σήμερα είναι χτισμένος ο Ναός της Γεννήσεως.
Τα Αδώνεια
Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια. Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομίωνος (15 Αυγούστου -15 Σεπτεμβρίου ) και αλλού, στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί, με το στόλισμα των λεγόμενων «Κήπων του Αδώνιδος» (που τους προετοίμαζαν οι γυναίκες οκτώ ημέρες πριν), καθώς και με μοιρολόγια και λυπητερές μουσικές από πένθιμο αυλό (τη λεγόμενη «γίγγρα»).
Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για το μισό χρόνο.
Οι Κήποι του Αδώνιδος (Επιτάφιος)
Οι κήποι του Αδώνιδος ήσαν πανέρια η γλάστρες γεμάτες χώμα μέσα στις οποίες έσπερναν και καλλιεργούσαν ειδικά για τα Αδώνεια, πολύτριχο και αλλά φυτά ταχέως αυξανόμενα, καθώς και σιτάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα είδη λουλουδιών που τα περιποιούντο επί 8 ημέρες, κατά κύριο λόγο η αποκλειστικά, οι γυναίκες.
Την ημέρα του «Αφανισμού» οι λατρευτές κυρίως γυναίκες με λυμμένα τα μαλλιά τους, ξυπόλητες και γυμνόστηθες, περιέφεραν με θρήνους και οδυρμούς τα ομοιώματα του Θεού και τους «Κήπους» στους δρόμους των πόλεων και κατόπιν τα οδηγούσαν στη θάλασσα (ή σε πηγές και ποτάμια σε άλλες πόλεις), τα έριχναν στα νερά και παρακαλούσαν να επιστρέψει ο Θεός από τον κάτω κόσμο.
Στα «Αδώνεια» προσφερόταν ως θυμίαμα μύρα, ενώ ψάλλονταν και ειδικά άσματα, τα λεγόμενα «Αδωνίδια», από τα οποία έχει διασωθεί ένα πολύ αξιόλογο δείγμα. Πρόκειται για τον «Επιτάφιον Αδώνιδος» του Βίωνος.
Σε κάποια από τα ανά τόπους «Αδώνεια» γίνονταν και μυήσεις σε Μυστήρια του Θεού (Ο Λουκιανός διασώζει ότι οι μύστες θυσίαζαν πρόβατο και έπαιρναν μετάληψη).
Πηγή: Αποκάλυψη

Μύρτις Κυδωνιάτου