Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018
Κυριακή 11 Μαρτίου 2018
Ο ΤΖΩΡΤΖ ΣΟΡΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο γνωστός μεγάλο μεγιστάνας, Τζωρτζ Σόρος και μεγάλος σπόνσορας της Νέας Τάξης, είχε στηρίξει τον Ερντογάν από τα πρώτα χρόνια που είχε ανεβεί στην εξουσία και αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα για να εδραιωθεί, σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet.
Ήταν ο Ιανουάριος του 2003 και η ετήσια συνάντηση του Νταβός ήταν σε εξέλιξη. Ο τότε μόλις δυο ετών Τούρκος πρωθυπουργός, Ταιγίπ Ερντογάν, ζήτησε και συναντήθηκε με τον Τζωρτζ Σόρος σε μια σημαντική, όπως χαρακτηρίστηκε συνάντηση. Εκεί ο Ερντογάν είπε στον Σόρος πως η λεγόμενη ανοιχτή κοινωνία που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει είναι ήδη η… Τουρκία (!!!) και γι αυτό θα πρέπει να την(τον) στηρίξει.
Ο Σόρος ανταποκρίθηκε θετικά στον Ερντογάν, προφανώς για ευνόητους λόγους και άρχισε να ρίχνει νέο ζεστό χρήμα στην τουρκική οικονομία ενώ ίδρυσε και την «Ανεξάρτητη Επιτροπή της Ανοιχτής Κοινωνίας», δηλαδή το παράρτημα των ιδρυμάτων του στην Τουρκία. Παράλληλα υποσχέθηκε στον Ερντογάν να τον βοηθήσει στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τότε είχε αρχίσει πάλι η διαβούλευση για να καταστεί η Τουρκία μέλος της Ένωσης.
Συνέχεια στο : http://nikosxeiladakis.gr/%CE%BF-%CF%84%CE%B6%CF%89%CF%81%CF%84%CE%B6-%CF%83%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%83-%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF/
Σάββατο 10 Μαρτίου 2018
ΟΡΧΙΔΕΕΣ, ΤΑ ΆΝΘΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ
Η Ορχιδέα είναι ένα άνθος που όλοι το θαυμάζουμε και το αγαπάμε !
Έχω πάνω από 20 χρόνια στο σπίτι μας Ορχιδέες κι έτσι απέκτησα την εμπειρία ως προς το θέμα της διατήρησης, αυτού του ωραίου φυτού, για πολλά χρόνια !
Μια Ορχιδέα μου κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια και έβγαλε δεκάδες φορές άνθη !
Το μυστικό τους είναι πως δεν θέλει πολύ νερό, δεν θέλει να την αλλάξει κανείς γλάστρα και θέλει πάντα να βρίσκεται κοντά στο παράθυρο ή σε μπαλκονόπορτα, Η Ορχιδέα θέλει Φώς, θέλει να βλέπει έξω, έστω και πίσω από μιά κουρτίνα.
Η Ορχιδέα δεν είναι όπως όλα τα φυτά που γνωρίζουμε, η Ορχιδέα είναι ένα φυτό παράσιτο που ζει πάνω στα δέντρα και μέσα στις κουφάλες τους, έτσι δεν έχει ρίζες σε χώμα, οι ρίζες της είναι σαν κλωνάρια που χώνονται μέσα σε σάπια φύλλα και ξύλα και άλλα βγαίνουν στην επιφάνεια παίρνοντας φως και υγρασία από το περιβάλλον
Την Ορχιδέα την διατηρούμε με αυτό το πλαστικό διαφανές γλαστράκι όπως την αγοράζουμε και για να έχει κάποιο βάρος και να μην πέφτει όταν μεγαλώσει, τοποθετούμε αυτό το γλαστράκι μέσα σε μια μεγαλύτερη γλάστρα από γυαλί όπως είναι χωρίς να συμπληρώσουμε τίποτα. Εκεί θα διατηρηθεί για πολλά χρόνια, αφού , όπως είπαμε παραπάνω θα την έχουμε κοντά σε φωτεινό μέρος και θα την ποτίζουμε με ελάχιστο νερό μια φορά στις 15 ημέρες η και μια φορά τον μήνα, ανάλογα την εποχή και την θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
Όταν τα παλιά της φύλλα αρχίζουν να κιτρινίζουν τα κόβουμε με ένα ψαλίδι και τα τεμαχίζουμε σε μικρά κομματάκια που τα ρίχνουμε πάνω από τις ρίζες της, καθώς και τα παλιά της άνθη που ξεράθηκαν, αυτά είναι ένα είδος τροφής για την Ορχιδέα μας.
Η Ορχιδέα μας δεν θέλει ποτέ χώμα, άν πρέπει να συμπληρώσουμε μετά από χρόνια λίγο υλικό, σαν αυτό που είχε όταν την αγοράσαμε στις ρίζες της, να ζητήσουμε από ένα ανθοπωλείο λίγο από αυτά τα σάπια ξυλάκια που είχε και να τα προσθέσουμε από πάνω.
Την Ορχιδέα την αρέσει κάπου κάπου να την ψεκάζουμε τα φύλλα της με δροσερό νερό αποσταγμένο, αυτό που χρησιμοποιούμε για το σιδέρωμα, της αρέσει πάρα πολύ !!
Οι Ορχιδέες πολλές φορές ανθίζουν και τρεις φορές τον χρόνο, Ιανουάριο, Απρίλιο και Αύγουστο, μου έχει τύχει πολλές φορές να έχουν καινούργια κλωνάρια με άνθη τρεις φορές, συνήθως όμως οι Ορχιδέες ανθίζουν δυο φορές τον χρόνο, Ιανουάριο και Μάιο, είναι όμως ανάλογα με το περιβάλλον που ζούνε αν θα της αρέσει...
Τέλος να πούμε πως η Ορχιδέα είναι ένα αριστοκρατικό άνθος με μια ιδιαίτερη προσωπικότητα γιαυτό όταν κάνουμε δώρο ένα γλαστράκι Ορχιδέας εντυπωσιάζουμε αλλά κι αυτός που την λαμβάνει ενθουσιάζεται !!
Νικόλαος Παζαίτης
https://twitter.com/PAZAITIS
*ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ* *ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ* - ΒΙΝΤΕΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο, Ερμού 61 - 54623 Θεσσαλονίκη
Τηλ.: 2310-282782
e-mail: erwdios@otenet.gr
Τα νέα μας βίντεο είναι αναρτημένα στον λογαριασμό: https://www.youtube.com/user/amatus3/videos
Μπορείτε να μπαίνετε:
Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ν΄ (1 – 19): Ο Ποσειδών στην Σαμοθράκη. https://youtu.be/JI8RFdhE9ME
Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ν΄ (20 – 31): Η θάλασσα ανοίγει από χαρά.
Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ν΄ (32 – 79): Το σκήπτρο του Ποσειδώνος. https://youtu.be/Boi5d_a5vII
Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Ν΄ (80 – 115): Η αμέλεια των λαών.
Λιάτσα Δήμ.: Ομήρου Ιλιάς ραψωδία Μ΄ Ν΄ (116 – 135): Αθηνά Λαοσόος.
Δημήτριος Καψάλας: Το μυρμήγκι που έγινε η σημερινή Ελλάδα.
Διάλεξη του Δημοσιογράφου Δημητρίου Καψάλα
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΛΕΤΑΣ: «Ορφεύς. Ο Έλληνας μύστης – γέννημα της Μακεδονικής γης».
Διάλεξη του νομικού και ε.α. Ταξιάρχου ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΛΕΤΑ με θέμα: «Ορφεύς. Ο Έλληνας μύστης – γέννημα της Μακεδονικής γης».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΤΣΙΟΣ: «Μπάζιλ Ζαχάρωφ»
Διάλεξη του συγγραφέως Βασιλείου Κάρτσιου με θέμα - Παρουσίαση βιβλίου .
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018
Ξεσπάει σε λίγο «το αντάρτικο της ελιάς» Το νου σας μην ξεριζώσετε τις ελιές,λόγω επιδότησης.
Ο Γιώργος Λεκκάκης, γνωστός
συγγραφέας – δημοσιογράφος, για τις θέσεις και απόψεις του γύρω απο την
Ελλάδα, την παράδοση, τη φύση και το περιβάλλον παρουσιάζει μέσα απο την
Kontranews άρθρο που καθιστά τους Έλληνες πέρα από ενήμερους του
θέματος, υπόλογους αν δεν αντιδράσουν…
Κάνει λόγο για την συντονισμένη προσπάθεια καταστροφής των γνήσιων ελαιόδενδρων της Ελλάδας και την αντικατάστασή τους από υβδριδικά… Δηλαδή «κάποιοι» θα επιχειρήσουν να κάνουν ότι και με το σιτάρι.
Αφού έχουν αποκτήσει στον τόπο τους
τα εξαιρετικά ελληνικά φυτά και δένδρα, θα επιβάλουν στους Έλληνες να τα
καταστρέψουν και να υποβαθμίσουν απόλυτα την ποιότητα και την
γνησιότητα της παραγωγής.
Ειδικά στην περίπτωση της Ελληνικής
ελιάς, αν το καταφέρουν θα έχουν αποκόψει τον Έλληνα από ένα κυρίαρχο
συστατικό της ιστορίας, της παράδοσης, της πίστης, της καλλιέργειας, της
παραγωγής, της διατροφής, της Ζωής του! Απομένει η θάλασσα και ο ήλιος.
Ο Γιώργος Λεκκάκης επισημαίνει ότι υπάρχει λύση. αθηνα
Υπάρχει λύση για τη σωτηρία των ελαιώνων;
Ο Γιώργος Λεκκάκης επισημαίνει ότι υπάρχει λύση. αθηνα
Υπάρχει λύση για τη σωτηρία των ελαιώνων;
Εαν πραγματικά θέλουμε να σωθούν τα ελαιόδενδρα, οι ελιές και το, ζωτικό για εμάς, ελαιόλαδό μας, με το πρόβλημα του «βακτηρίου» (που «ξαφνικά» «προέκυψε» κι αυτό, μέσ’ στην κρίση), ίσως, μια λύση είναι η αντιμετώπιση του με ζεόλιθο σε συνδυασμό και με ενεργούς μικρο-οργανισμούς (*) μαζί… Και όχι μόνον!
Στο τέλος – τέλος, εάν κάποιοι αμφιβάλουν, τι έχουν να χάσουν; Αφού εν τέλει θα τους επιβάλουν να κόψουν τα «άρρωστα ελαιόδενδρα», θα τα δυσφημίσουν ως άρρωστα (οι άρρωστοι), και θα πείσουν τον κόσμο πως πρέπει να θανατωθούν, όπως οι «τρελλές αγελάδες» και τα «τρελλά κοτόπουλα»…
Οι τρελλοί τα βλέπουν όλα τρελλά… Κι όλα αυτά με την βούλα κάποιων «επιστημόνων»…
Στην θέση των πανάρχαιων ελληνικών ελαιόδενδρων (μόνο στην Κρήτη υπάρχουν περισσότερα απο 100 ελαιόδενδρα, που ζουν από την μινωική εποχή και είναι ακόμα ενεργά και παράγουν και προσφέρουν στην τοπική εθνική οικονομία!) θα φυτευθούν κάτι ξερακιανά υβρίδια κακομοίρικων ελιών, άσχετα με την ελληνική φύση, το ελληνικό χώμα, τον Έλληνα…
Και θα επιδοτείται και θα έχει
πρόσβαση στα ελαιοτριβεία μόνον όποιος θα έχει υβριδιακές ελιές! Και
τότε θ’ αρχίσει το «αντάρτικο της ελιάς»! Ένα αντάρτικο, πολύ χειρότερο
απ’ αυτό που βίωσαν οι Γερναμοί ναζί στην Ελλάδα επι Κατοχής! Και επειδή
το θυμούνται καλά, τους το ξανα- υπενθυμίζω… κι αυτών, και όλων των
συν-εμπνευστών αυτού του σχεδίου…
Εγώ πιστέυω ότι, αυτό το κτύπημα στα
ελαιόδενδρα και το ελαιόλαδο είναι εσκεμμένο. Θέλουν να μας πιούν το
λάδι στην κυριολεξία πια! Θα πρέπει να το σταματήσουμε με κάθε τρόπο!
Και οι επιστήμονες, και οι καθηγητές, να σταθούν στο ύψος τους, κάποτε,
επιτέλους!
Τέλος, πρέπει να βρούμε και να επαναφέρουμε τους παλαιούς σπόρους.
Οι καινούργιοι είναι υβρίδια και, τελικά, ύβρις. Και αν δεν βρούμε τους παλαιούς, μπορούμε να τους επαναφέρουμε στην πρωταρχική τους μορφή…
(*) Για τους ενεργειακούς μικροοργανισμούς μπορείτε να ενημερωθείτε απο τα βιβλία και τις έρευνες του Ιάπωνα καθηγητή Φυτοκομίας στο Κολλέγιο Γεωργίας (Πανεπιστήμιο του Ρίουκους), Teruo Higa. Αλλά και τον δικό μας, κ. Θ. Θωμίδη, του Α.Π.Θ. Φυσικά το (εγ)κατεστημένο θα πέσει πάνω τους να τους φάει – γνωστός καννίβαλος!
Όμως οφείλουμε να δώσουμε στην
εναλλακτική επιστήμη την ευκαιρία να αποδείξει αυτά που ισχυρίζεται. Για
το καλό της φύσεως, δηλ. της ανθρωπότητας, δηλ. του πλανήτη Γη, του
σπιτιού μας…
Γράφει ο Γιώργος Λεκκάκης
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ - ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ;
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Ίσως
η πατρίδα μας αναγκαστεί να υπερασπιστεί -ίσως πολύ σύντομα- την εθνική
της αξιοπρέπεια. Να πολεμήσουν τα παιδιά της. Θέλω όμως να ρωτήσω.
Είναι δυνατόν να ζούμε περιτριγυρισμένοι από αρπακτικά και στα σχολεία
να διδάσκεται, μέσω των άθλιων βιβλίων, η δειλία και η ηττοπάθεια;
Tι μαθαίνουν τα νιάτα της πατρίδας για τα δύο
κορυφαία κατορθώματα τους έθνους-’21 και ’40-41- που μόνο περηφάνια και
φιλοπατρία μας γεμίζουν; Γιατί αφήνουμε τόσα χρόνια τους ποικιλώνυμους
εθνομηδενιστές να ροκανίζουν την ψυχή του λαού μας, ενώ γνωρίζουμε ότι
κάποια στιγμή θα έρθουμε αντιμέτωποι με την Τουρκιά και τότε θα
στραφούμε για θάρρος και παρηγοριά στα όσια και τα ιερά μας;
Ας
το καταλάβουμε, δεν προασπίζουν την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική
ακεραιότητα μόνο οι ένοπλες δυνάμεις. Τις προασπίζει ο λαός, με την
ομηρική και θουκυδίδεια έννοια. Όχι ο φιλοπόλεμος, αλλά ο ετοιμοπόλεμος,
ο ψυχικά αρματωμένος, ο νηφάλιος.
Ο
πεπαιδευμένος πολίτης που είναι ταυτόχρονα και οπλίτης. Τι μαθαίνει
όμως ο Ελληνόπουλο, ο αυριανός οπλίτης, για τα τιμαλφή του Γένους; Με
τέτοια χαμερπή κείμενα θυσιάζεσαι για την πατρίδα;
Aς δούμε κάποιες από τις ασχημονίες.
Το έπος του ’40:
Στην σελίδα 44 του α’ τεύχους του βιβλίου Γλώσσας Ε’ δημοτικού, περιέχεται κείμενο με τίτλο:
«Η
Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο!» Και υπότιτλο: «Κι εμείς πήγαμε στο
υπόγειο». Και αφού κρύφτηκαν στο υπόγειο, διαμείβονται οι εξής άθλιοι
διάλογοι:
«Μετά
γύρισε (ο μπαμπάς) στη μάνα και της είπε πώς θα τρέξει στην τράπεζα να
σηκώσει λεφτά. «Δεν έχουμε δραχμή», είπε κι έφυγε τρέχοντας στη
σκάλα…».
Όταν
ο προκομμένος ο μπαμπάς γύρισε από την τράπεζα απογοητευμένος, γιατί η
τράπεζα ήταν κλειστή και δεν μπόρεσε «να σηκώσει λεφτά», πήγαν σ’ ένα
υπόγειο, «στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί τα σπίτι της έχει υπόγειο και
το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι
μπόμπες». Και ο μπαμπάς –πρότυπο ήρωα- πήρε στην αγκαλιά του τον
αφηγητή, παιδί μικρό και του είπε:
«-Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας». Και ο Άκης, εμπνεόμενος από την «γενναιότητα» του πατέρα του, απάντησε:
«Εγώ
τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας…».
Βεβαίως, γιατί οι άντρες στρατεύονται και πολεμούν! Ενώ όσοι δεν θέλουν
να γίνουν άντρες, παίρνουν το Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί απόλυσης και
σπεύδουν στα υπόγεια και άσε τα κορόιδα να κατασκοτώνονται για την τιμή
της πατρίδας!
Τι κείμενο είναι αυτό;
Τι «προάγει» το προαναφερόμενο σκουπίδι; Πρώτον: Την δειλία, την ηττοπάθεια, την αφιλοπατρία, το ψεύδος!
Γνωρίζουμε
από τα «επίκαιρα» της εποχής ότι την ημέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος και η
γενική επιστράτευση ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας!
Έξαρση,
ενθουσιασμός, φιλοπατρία, πίστη για το δίκαιο του αγώνα, θάρρος, ένα
πραγματικό γλέντι του λαού, που είχε απηυδήσει από τις προκλήσεις του
ιταμού Μουσολίνι!
Και
οι μπαμπάδες δεν κρύβονταν σαν λαγοί στα υπόγεια ούτε έτρεχαν στις
τράπεζες! Αυτά τα σκέφτονται οι Γραικύλοι της σήμερον που γράφουν τα
βιβλία! Να γλιτώσουν τις καταθέσεις τους και τα παλιοτόμαρά τους και η
πατρίδα ας χαθεί!
Εκείνοι
οι μπαμπάδες, οι παππούδες μας, ντύνονταν στα χακί, και πήγαιναν, «με
το χαμόγελο στα χείλη», μπροστά, στα μαρμαρένια αλώνια του Γένους! Καλά
το γράφει ο ποιητής:
«Με ζήλο στα σκολειά της προδοσίας
του σάπιου αιώνα σέπεται η γενιά!».
(Κ.Βάρναλης, «Αιδώς, Αργείοι!»)
Το αθάνατο ’21.
Στην
Νεοελληνική Γλώσσα Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα
στο ᾽21 με τίτλο «Η παράσταση». Αντιγράφω ένα απόσπασμα: «…τότε ο
Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να
πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα
κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα…
Καί ο κύριος διευθυντής… άρχισε να φωνάζει:
–
Ζήτω η 25η Μαρτίου! και είπε «και του χρόνου» κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια
μπροστά και είπαμε και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και
σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί
χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να
φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να
βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που
είχε την εθνική εορτή του».
(Σε
τέτοια αξιοθρήνητη γλώσσα γραμμένο το κείμενο – «σπασμένα ελληνικά»!!
Και στην ίδια σελίδα, αντί να μπει μια εικόνα του ᾽21, όπως για
παράδειγμα η «Έξοδος», παρεισέφρησε διαφήμιση για το ερεβοειδές
κινηματογραφικό έργο «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»!!).
Το
ίδιο χλευαστικό και ανίερο ύφος συναντούμε και στο «Τετράδιο Εργασιών»
Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35). Κείμενο με τίτλο
«Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Αντιγράφω και από αυτό το
κουρελούργημα ένα απόσπασμα (τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και…
εκτελεστικά! «Εκτελούν» και μαγαρίζουν ανυποψίαστες, αθώες παιδικές
ψυχές!).
«Τέλεια!
Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε
πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία,
θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά
τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο:
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δωσ᾽του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες
μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας
λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι
Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες
χαμένες ώρες μαθημάτων…».
Ερωτώ:
Πώς θα μάθει ο άγουρος νέος μαθητής, πώς θα του καλλιεργηθεί το σέβας
για το ᾽21 και η υπερηφάνεια για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των
προγόνων του, όταν του «διδάσκουμε» τέτοιες αθλιότητες; Γιατί ύστερα να
μην καίνε την σημαία μας; Πού είναι τα γραμμένα με αίμα
«απομνημονεύματα» των πολέμαρχων του Εικοσιένα; Τι απέγιναν οι Ελεύθεροι
Πολιορκημένοι του Σολωμού, που τιτλοφόρησε κατ᾽ αρχάς το αριστούργημά
του με τη λέξη Χρέος. Μόνο η Παιδεία, που αρδεύεται από την Παράδοση του
Γένους, μπορεί να μας σώσει!! Αυτή η Παιδεία θα οδηγήσει στον
Επαναγνισμό μας!! Να ξαναγίνουμε αγνοί, ζώντας με τα δικά μας ήθη και
έθιμα, με τα ρωμαίικα πλούτη και όχι με τις γουρουνοτροφές, τα
ξυλοκέρατα των Φράγκων και των ημετέρων Νενέκων.
Παραπέμπω
και σ᾽ ένα ακόμη πονήρευμά τους, στην Στ´ Δημοτικού αυτή την φορά, στην
Γλώσσα (β´ τεύχος, σ. 105). Εδώ λογοκρίθηκε ο περίφημος λόγος του
Κολοκοτρώνη στην Πνύκα. Λέει σε μια αποστροφή του λόγου ο Γέρος του
Μοριά: «Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν
και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι,
έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι.
Οι
έμποροι και οι προκομμένοι…». Μετά την λέξη «Μουσουλμάνοι», ο ήρωας
είπε και κάποια άλλα πράγματα: «Καί έκαμαν ο,τι ημπορούσαν διά να αλλάξη
ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ᾽
εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον σταυρό
του έκαμνε». Αλλά το κομμάτι αυτό λογοκρίθηκε, διότι θα πικραθεί ο
απέναντι «φίλος»…το λυσσασμένο σκυλί.
Στα
δε «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Γ´ Γυμνασίου, στις σ. 46-48,
συμπεριέλαβαν και ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού
Μακρυγιάννη. Λες «δόξα σοι ο Θεός»!
Όμως…
από το ακατέργαστο αυτό διαμάντι, εντόπισαν -οι τυμπανιαίοι αποφοράς
πατριδομάχοι- το σημείο όπου ο Μακρυγιάννης γράφει κάτι εναντίον του
Κολοκοτρώνη: «Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν “Εκλαμπρότατοι”…
έγινε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι συγγενείς και φίλοι, πλούσιοι από γες
(χωράφια), αργαστήρια, μύλους… Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοί του
ήρθαν από τη Ζάκυνθο, δεν είχαν ούτε πιθαμή γης…».
Ο
Μακρυγιάννης σε άλλα πενήντα σημεία επαινεί τον Κολοκοτρώνη, αλλά αυτό
έπρεπε να μπει! Γιατί; Για να μειώσουν τους ήρωες, να τους ευτελίσουν! Ο
ήρωας, όπως και ο άγιος, που πολλές φορές στην ιστορία μας ταυτίζονται,
είναι «επικίνδυνα» πρότυπα για τους νέους!! Ο δειλός και πειθήνιος
νεοραγιάς των Μνημονίων είναι προτιμότερος.
Τα
ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας παραμένει: Ως πότε θα
ανεχόμαστε «τα σκολειά της προδοσίας»; Ως πότε θα αυτοκτονούμε;
Δημήτρης Νατσιός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)