ΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ - 16.12.2016 - Γιάνης Βαρουφάκης - ΤΕΤ Α ΤΕΤ PIK - ΥΠΕΡΟΧΟΣ, ΑΛΗΘΙΝΟΣ, ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.. ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΕ ΤΟ, ΑΞΙΖΕΙ !!Ι

Βελγική κουζίνα-ΣΙΚΟΡΕ WITLOF - Ενα γεύμα με σίκ εμφάνιση και γεύση !!

 Eνα υπέροχο φαγητό από το Βέλγιο θα φτιάξουμε σήμερα . Είναι το γνωστό Σικορέ ή Witlof στα φλαμανδικά, ένα λαχανικό σαν την καρδιά  τού μαρουλιού . Το Σικορέ τρώγεται και ωμό σαλάτα με λεμόνι και λάδι ή βραστό με βούτυρο (χωρίς νερό) σε σιγανή φωτιά μέσα σε μια μικρή κατσαρόλα, αφού έχουμε ξεφυλλίσει όλα τα φύλα τού. Αυτό όμως που έχει μεγάλη νοστιμιά είναι το...


 Σικορέ στο φούρνο με μπεσαμέλ. 

Τα υλικά για 4 άτομα είναι

 Σικορέ μεγάλα και χοντρά 5 ή 10 μικρά και λεπτά                                          

 Ζαμπόν καπνιστό από μπούτι  10 φέτες όχι πολύ χοντρές 

Τυρί γκούντα Ολλανδίας 10 φέτες

Για την μπεσαμέλ θέλουμε 100 γραμ. βούτυρο Φρέσκο(γίνεται και με μαργαρίνη)

 4 Κουταλιές της σούπας αλεύρι 

 Ένα λίτρο γάλα  1 αυγό, αλάτι, πιπέρι.

 Foto 1 Πλένουμε τα Σικορέ και κόβουμε λίγο απ` το κοτσάνι του, το πετάμε

Foto 2 Όταν βράσει το νερό ρίχνουμε τα Σικορέ να ζεματιστούν

Foto 3 Ρίχνουμε λίγο αλάτι Τα σκεπάζουμε να βράσουν για 5 λεπτά

 Foto 4 Τα αδειάζουμε σε ένα τρυπητό Ετοιμάζουμε το ζαμπόν και το γκούντα   

Foto 5.Κόβουμε το γκούντα στη μέση τις φέτες

Foto 6 Όταν τα Σικορέ μας είναι μεγάλα τα κόβουμε στη μέση 

Foto 7 Καθαρίζουμε το ζαμπόν το εξωτερικό του λίπος εάν δεν θέλουμε να γίνει λιπαρό  φαγητό μας

Foto 8 Απλώνουμε μια φέτα ζαμπόν και μισή φέτα γκούντα, από πάνω βάζουμε το Σικορέ 

Foto 9 Και το τυλίγουμε ρολό, βάζοντας από πάνω ακόμα μισή φέτα Γκούντα

Foto 10 Βάζουμε λίγο λάδι στο ταψί μας ή το πυρέξ μας. Τοποθετούμε τα Σικορέ στη σειρά στο ταψί Βάζουμε λίγο λάδι στο ταψί μας ή το πυρέξ μας.

Foto 11 Τα υλικά της είναι, 100γρ. βούτυρο, 1 αυγό, 4 κουταλιές σούπας αλεύρι, αλάτι,    

 πιπέρι και 1 λίτρο γάλα. Βάζουμε το βούτυρο να λιώσει στην κατσαρόλα που θα κάνουμε την μπεσαμέλ. Όταν λιώσει το βούτυρο ρίχνουμε το αλεύρι 

Foto 12 Ανακατεύουμε συνέχεια ασταμάτητα μέχρι να πήξει

 Ή ένταση της φωτιάς πρέπει να είναι στο 1/3

Foto 13 Όταν αρχίζει να πήζει και να κάνει φουσκάλες (γκλουπ..γκλούπ..) είναι έτοιμη.

 Κλείνουμε τη φωτιά, σπάζουμε το αυγό να ανοίξει ο κρόκος, και το ρίχνουμε μέσα στη μπεσαμέλ, την ανακατεύουμε γρήγορα. Ή μπεσαμέλ μας είναι έτοιμη. Τη ρίχνουμε πάνω στα Σικορέ

Foto 14 Ρυθμίζουμε στους 150βάθμ, και χρόνο 15λέπτ. Το παρακολουθούμε πότε θα ροδοκοκκινίσει 

Foto 15 και είναι

έτοιμο Μ..Μ..ΜΆΜ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!         

Νικόλαος Παζαίτης

npazaitis@hotmail.com

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ.. - ΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ..

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ..

Ηγέτες!!!Πολυεθνικές!!Κι εσεις οι μπουκωμένοι,
που χέζετε χρυσά σκατά!!!Ξέρω πως το πιστεύετε!
Τρισάθλιοι!!Στα παλάτια σας μέσα ταμπουρωμένοι!
Προσκυνητές του χρήματος!Ποιον αντιπροσωπεύετε;

Εκπρόσωποι του Σατανά!!Τα κάστρα σας κλειδώσατε!
Τοποθετήσατε φρουρές,πάνοπλες να σας βλέπουν!
Ριπές δακρύων!Συμφορές!Φτώχεια,πολέμους δώσατε,
του σατανά οι εντολές, την ζήση σας διέπουν!

Γεμίσατε με πτώματα μια γη που ηδη αιμορραγει!!
Χτυπάτε ανελέητα αμάχους και ω!!Θεε μου τα παιδια!!
Ο κόσμος όλος μολυσμένος!! Μια ορθάνοιχτη πληγή!
Τέρατα!!Συνείδηση δεν έχετε;Χτυπά στα στήθη σας καρδιά;

Ο φόβος των παιδιών,η πείνα κι η ορφάνεια,
να ρθεί να κυριεύσει την απάνθρωπη ψυχή σας!
Να περιφέρεστε σαν ζώα,δίχως στάλα περηφάνεια,
κατατρεγμένοι να 'στε στην υπόλοιπη ζωή σας!

Τριάδα Ζερβού Πανταζή.

‘’ ΘΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ‘’’ Τού ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ

‘’ ΘΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ‘’’

Όσο υπάρχουν Άνθρωποι
Υπάρχει ακόμη Ελπίδα
Κι αυτή ποτέ δε θα χαθεί
Σαν άλλη Ατλαντίδα

Όσο υπάρχουνε παιδιά
Με θεϊκό σπινθήρα
Σαν τα κεριά θα λαμπούνε
Στην κοσμική τη νύχτα

Απ τις γενιές που φύγανε και θα ‘ρθουν
‘’Καταραμένη’’ ετούτη των καιρών
Επιλεγμένη απ τη μοίρα της να αλλάξει
Το μέλλον της και όλων των γενιών

Θ' ανάψουν όλα τα κεριά
Το ένα με το άλλο
Σαν οι λαμπάδες πάσχαλιά
Σε ένα χωρίο μεγάλο

Θυμήσου γιέ μου είναι κοντά
Το νοιώθω δε θα αργήσει
Που μια ανύποπτη αφορμή
Θα ανάψει το φυτίλι

Θα ξεχυθεί σαν τη φωτιά ο κόσμος
Απ την ορμή ετούτης της γενιάς
Που αβίαστα θα παρασύρει όλους
Στους δρόμους στις πλατείες τα χωρία

Γυναίκες γέροι και παιδιά
Θα την ακολουθήσουν
θα βγουν από τα σπίτια τους
Τον καναπέ θα αφήσουν

Θα μοιάζει ο κόσμος πάσχαλιά
Και τα κεριά λαμπάδες
Που θα χτυπάνε τα παιδια
Του κόσμου τις καμπάνες

Αν δίκαια το δίκιο του ζητάει
Ενας λαός μόθυμα στη γη
Ανίκητος κανείς δεν τον νικάει
Καμία εξουσία δεν μπορεί

Θα απαιτήσει η γενιά
Αυτή που τώρα τρέχει
Το δίκαιο ..δικαίωμα
Και μάρτυρες οι λέξεις

Σα-φως εχει δικαίωμα
Στο όνειρο στο μέλλον
Και θα απαιτήσει σύντομα
Το δίκαιο και πρέπον .-

28.12.16 ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ

 NTON MESSIE

Έθιμα από την Αρχαιότητα - Το ρόδι, το οποίο το "σπάμε" ως έθιμο την Πρωτοχρονιά, θεωρείται σύμβολο της καλοτυχίας, της αφθονίας και της γονιμότητας...

To σπάσιμο του Ροδιού - Έθιμα από την Αρχαιότητα

Το ρόδι, το οποίο το "σπάμε" ως έθιμο την Πρωτοχρονιά και σε γάμους, θεωρείται σύμβολο της καλοτυχίας, της αφθονίας και της γονιμότητας, λόγω της εσωτερικής δομής του. Αν ανατρέξουμε πολλούς αιώνες πίσω, θα δούμε πως αναφέρεται σε περιπτώσεις στην μυθολογία μας και από αυτό το γεγονός συμπεραίνει κάποιος πως το έθιμο συνδέεται με την αρχαϊκή παράδοση της χώρας μας.
Ένας φημισμένος μύθος που σχετίζεται με το ρόδι, είναι αυτός της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη.

Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, ο Άδης, αφού άρπαξε την όμορφη Περσεφόνη σε μία στιγμή που μάζευε άνθη, την πήρε μαζί του στον κάτω κόσμο. Η Δήμητρα, ως μητέρα της, στεναχωρήθηκε πολύ από τον χαμό της και την έψαξε παντού χωρίς αποτέλεσμα. Όταν έμαθε την αλήθεια, απαίτησε με πυγμή από τους θεούς να επέμβουν και να μεσολαβήσουν για να επιστρέψει η κόρη της στον επάνω κόσμο, μαζί της. Οι θεοί κατέληξαν πως το αίτημα της Δήμητρας ήταν δίκαιο και έστειλαν με εντολή του Δία, τον Ερμή για να την επιστρέψει από τον Άδη. Ο Άδης όμως μαθαίνοντας τις αποφάσεις των θεών, προσέφερε στην Περσεφόνη να φάει επτά σπόρους ροδιού, ώστε να την «δέσει» κοντά του, αφού ήταν και σύμβολο γάμου. Μετά την επιλογή της Περσεφόνης να φάει τους σπόρους τoυ ροδιού, οι θεοί επέβαλλαν να ανεβαίνει κάποιους μήνες στον επάνω κόσμο και να κατεβαίνει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο.

Έτσι, όταν ζούσε στον πάνω κόσμο με την μητέρα της, αναγεννιόταν η φύση, συμβολίζοντας την Άνοιξη, ενώ όταν απομακρυνόταν στον κάτω κόσμο, ερχόταν ο θάνατος της φύσης, κοινώς η εποχή του Χειμώνα.

Παρομοίως το ρόδι έγινε σύμβολο του ερχομού της Άνοιξης μετά τον κρύο Χειμώνα και έκανε έντονη την παρουσία του στα αρχαία Ελευσίνια Μυστήρια. Οι Ιερείς της Δήμητρας, στην Ελευσίνα, οι Ιεροφάντες, ήταν στεφανωμένοι με κλαδιά ροδιάς κατά την διάρκεια των μεγάλων μυστηρίων.
Το φρούτο το ίδιο απαγορευόταν στους μύστες γιατί, ως σύμβολο γονιμότητας, φέρει την ιδιότητα να κάνει να κατεβαίνουν οι Ψυχές στη σάρκα. Στη διάρκεια των εορτών της Δήμητρας (τα "Θεσμοφόρια"), οι Αθηναίες έτρωγαν τα μικροσκοπικά λαμπερά σπόρια για να αποκτήσουν γονιμότητα και ευημερία.

Η Αφροδίτη συνέδεσε το όνομά της με την καταγωγή του ροδιού μιας και, όπως μας λέει ο μύθος, η ίδια φύτεψε την πρώτη ροδιά στην Κύπρο.

Η Ήρα, η μητέρα των Θεών, θεωρείται η προστάτιδα του γάμου και της γονιμότητας και η ίδια κρατάει στο δεξί της χέρι ένα ρόδι.

Ο Παυσανίας στα «Κορινθιακά», περιγράφοντας το άγαλμα της Ήρας, αναφέρει ότι:
«η Θεά καθόταν σε θρόνο από ελεφαντόδοντο και χρυσό. Στο διάδημά της ήταν χαραγμένες οι Χάριτες και οι Ώρες, στο ένα της χέρι κρατάει το σκήπτρο και στο άλλο ένα ρόδι».
Επίσης δεν είναι τυχαίο πως η Γαμήλια Ήρα είχε τρία βασικά σύμβολα τα οποία ήταν το παγόνι, το πτηνό κούκο και το ρόδι.

Στην Ελληνική Μυθολογία ο πιο παλαιός μύθος είναι ίσως αυτός που συνδέει την Ροδιά με τον Ωρίωνα. Ο Ωρίων, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και λαμπρότερους αστερισμούς, ήταν ένας πελώριος Γίγας, γιος της Γης και ξακουστός για την ομορφιά του. Ήταν λέει, άξιος κυνηγός και σκότωνε τ’ αγρίμια με χάλκινο ρόπαλο. Σύμφωνα με το Μύθο, ο Ωρίων νυμφεύθηκε την Σίδη, αλλά δεν στάθηκε τυχερός: Η Σίδη παινεύτηκε πως είναι πιο όμορφη από την Ήρα και για τιμωρία η θεά την έστειλε στον Κάτω κόσμο όπου μεταμορφώθηκε σε Ροδιά.

Η Σίδη, δηλαδή το Ρόδι, με την μνήμη των νεκρών στη σχέση τους με τον κάτω κόσμο.
Σύμφωνα με άλλους μύθους, η Ροδιά φύτρωσε από το αίμα του Ζαγρέα Διονύσου αλλά και του Αδωνη. Επίσης στον τάφο του Πολυνείκη, του γιου του Οιδίποδα φύτρωσε, σύμφωνα με την θέληση των Ερινύων μια Ροδιά, που οι καρποί της έσταζαν αίμα όταν τους άνοιγες.

Τέλος, συνηθίζονταν να κρεμούν ένα ρόδι στις πόρτες των σπιτιών, για να φέρει ευημερία.
Η συνήθεια αυτή επιβιώνει μέχρι σήμερα, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας.

http://elhalflashbacks.blogspot.gr/2016/12/to-spasimo-tou-ridiou-ethima-apo-tin-archaiotita.html 

ΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΕΝ ΕΤΕΙ 2019 - Ο Έλληνας δυστυχισμένος, σκυθρωπός και ταπεινωμένος, η πατρίδα μας υπό κατοχή και ο λαός υποδουλωμένος

Ποιος περίμενε εν έτει  2019

καταθλιπτικός     να γίνει ο  Έλληνας

παρότι από τη φύση του αισιόδοξος και    καθ’ έξιν

δυστυχισμένος,   σκυθρωπός και ταπεινωμένος

η  πατρίδα μας  υπό κατοχή  και  ο λαός υποδουλωμένος

κι’ όμως τούτος ο αδούλωτος λαός μένει ναρκωμένος

τον σύγχρονο Έλληνα η δουλεία δεν τον πολύ-απασχολεί

αρκεί το στομάχι  νάχει μισογεμισμένο

Το  40% και πλέον τοις εκατό του πλούτου μας

ντόπιοι και ξένοι  το έχουν  αρπάξει

το Ελληνόπουλο   στην αλλοδαπή  πήγε   μετανάστης

τούτο το  λαό   αχρείοι πολιτικοί τον έχουνε προδώσει

και   οι δικαστές στη   φυλακή  έναν ως τώρα  έχουν  χώσει

Οι φτωχοί  έγιναν  πλέον πένητες και πεινασμένοι

φτωχοποιημένη η μεσαία τάξη και εξουθενωμένη

οι δανειστές μας κουνούν το δάχτυλο  εξαγριωμένοι

για εκατό χρόνια   αποικία θα είμαστε  υπερχρεωμένη

Με τόσες  θυσίες   περιμέναμε το χρέος να  χαμηλώνει

αυτό όμως από χρόνο σε χρόνο σαν τον Πύργο του Αιφελ   ψηλώνει

το μαρτύριο της σταγόνας   μας λένε ότι  τελειώνει

κι’ αυτό σαν το τσουνάμι της Φουκουσίμα

ορμάει  και μας πλακώνει

Κι’ ενώ βλέπουν ότι όλα    ήταν    ουτοπίες

χαμένες πήγαν οι παλιές και νέες υπεράνθρωπες θυσίες

ο Έλληνας κόμματα ψηφίζει ακόμη  συμμορίες

παρότι γνωρίζει ότι του λένε ψέματα και βλακείες

Κάθε χρόνο το ίδιο  μας λένε παραμύθι

σαν της γιαγιάς το κουκί  και το ρεβίθι

κάθε πρωθυπουργός  το ίδιο  μας λέει πράγμα

το   μνημόνιο  θα  φέρει της ανάκαμψης το  θαύμα

τούτο όμως αργεί, όπως του έθνους μας το τάμα

Και παρότι  ο Ελληνισμός το Κύκνειο  χορεύει Άσμα

στέρεψαν   οι αντιστάσεις του  και τα δάκρυα για κλάμα

κι’ αυτοί νομίζουν ότι άρχισε η ανάρρωση  του ασθενούς

ημιθανή τον  σπρώχνουν  στις  αγορές

στα νύχια του  γαμψόνυχου  γερακιού

Άλλα  θέλει  ο  Έλληνας  και άλλα ψηφίζει

την θηλεία στο λαιμό του πιο σφιχτά την περισφίγγει

ο   δημοσκόπος τον χειραγωγεί και καταλλήλως  τον   αυνανίζει

τον διχοτομεί , τον μοιράζει και τον κομματιάζει

ό, τι     κοστούμι  ο  ενδιαφερόμενος παραγγείλει   αυτός το ράβει

και   από τα ψέματα χρήματα βγάζει

Κάθε χρόνο το ίδιο παραμύθι

ο τοκογλύφος Οβριός το χρέος τάχα θα  μας χαρίσει

λίγο ακόμη και σωθήκαμε  θα γίνει  το θαύμα

ένα ακόμη μνημόνιο  και  γίναμε «μπανάνα»

Φρικαλέα  η φοροκαταιγίδα

στον 88ετή μου βίο παρόμοια δεν είδα

κοριούς χωρίς αίμα μας έχουν καταντήσει

σαλταρισμένος ο Έλληνας στα κάγκελα να τους ξεσκίσει

Διπρόσωπος ο Έλληνας σαν Ιανός

άλλα στην κάλπη ρίχνει  και άλλα έχει  στο μυαλό

δεν θέλει τα μνημόνια αλλά εξορκίζει την δραχμή

ψηφίζει μνημονιακά κόμματα  που τον οδηγούν στην καταστροφή

όσο για  την σκλαβιά ; λίγο τον  απασχολεί και λιγότερο τον  εγγίζει

ο Έλληνας είναι κάργα ρεαλιστής και όλα τα …συνηθίζει

*Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

Η ΑΡΕΙΑ ΦΥΛΗ - ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

Καλημέρα, φίλοι μου! Επιτρέψετέ μου να σας πω αυτό που δεν σας λέει ο Μπαμπινιώτης...
Η ΑΡΕΙΑ ΦΥΛΗ
Όποιος νομίζει πως πρόκειται περί ψηλών, ξανθών, Γερμανών με γαλάζια μάτια γελιέται.
Ευσεβείς πόθοι μερικών επαρμένων του περασμένου αιώνος. Ούτε γίνεται λόγος για κάποια γενετική υπεροχή μίας φυλής ή ενός λαού έναντι άλλων... υποδεέστερων.
Πρόκειται, όμως, για το μόνο ανθρωπολογικό είδος που θα μπορούσε να σώσει την οικονομική κατάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε χώρα του πλανήτη, γενικότερα.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που αποκωδικοποιεί το λήμμα ξεκαθαρίζοντας ότι «Άρειος» είναι αυτός που ασχολείται με την γη του αντλώντας δύναμη από τον τόπο του.
Το πρόθεμα αρ- είναι διάσπαρτο σε πολλές λέξεις που σχετίζονται με την μητέρα «Γη», όπως δηλώνει και η πρώτο-ελληνική λέξη «άρουρα» – «καλλιεργήσιμη γη», από το αρ ‘γη’ και το ‘ουρ’ (πρόθεμα του ουρανού, του οποίου νερό την καθιστά γόνιμη). Διόλου τυχαίως, λοιπόν, «αρ-ουραίος» ονομάζεται ο μυς που τρυπώνει στην «άρουρα» σε αντίθεση με τον μικρότερο «ποντικό» (τον «θαλασσινό», δηλαδή) που τρύπωνε στα καράβια και ταξίδευε στον ‘πόντο’ (θάλασσα).
Με άρ-οτρο οργώνει την γη ο γεωργός, και μετά τον κάματο αρ-άζει (κάθεται επί της γης).
Όποιος έχει γη είναι ‘άρ-χων’ (ο ‘αρ’ έχων), καθώς μόνο όσοι είχαν γη θεωρούντο ‘άρχοντες’. «Άρ-ιστος» μπορεί να είναι μόνο αυτός που ορθώς ‘ίσταται’ επί της γης και «άρση» μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν κάποιος πατάει γερά επάνω της.
Ωστόσο, ό, τι ‘μονιάζει’ με την γη επιφέρει «αρ-μονία», ενώ “πάτημα γερό” στα επιχειρήματά του πρέπει να έχει κάποιος ώστε με «άρα» να συμπεράνει. Και επειδή μόνο η τελεσφόρος Γαία παρέχει συνθήκες για ζωή, δυνατά, αρτιμελή παιδιά γεννάει - και μόνο ό, τι είναι άρτιο καλά κρατάει…
Υπάρχουν πολλά ακόμη παράγωγα που αντλούν την αρχική τους σημασιολογία από το αρ, αλλά στις μέρες μας πρέπει να επικεντρωθούμε στο σοφό δίδαγμα που μας κομίζει η λέξη “Άρειος”: δηλαδή, ότι δεν γίνεσαι δυνατός (Άρειος) ως άνθρωπος ή ως λαός εάν δεν ασχολείσαι ενεργά με την δική σου γη – τον δικό σου τόπο. Αυτό ακριβώς απηχεί και το αρχαίο ρήμα «αρείω» που σημαίνει «δυναμώνω» και απαντάται στον όρκο του Αθηναίου οπλίτη σε μία εποχή που έλαμψε ακριβώς επειδή οι λέξεις τότε κόμιζαν την αλήθεια: «Την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω.
Πλείω δε και αρείω όστις αν παραδέξομαι». Δηλαδή: «Την πατρίδα φτωχότερη δεν θα την παραδώσω. Θα την μεγαλώνω και θα την δυναμώνω περισσότερο από ό,τι την παρέλαβα.» (Θυμίζει λίγο τα σημερινά μας «μαργαριτάρια», τους σύγχρονούς μας πολιτικούς, καλή τους ώρα…)
Άρα, λοιπόν, όταν καλλιεργείς τον τόπο σου, αντλείς δύναμη και έμπνευση από την δική σου γη - τον δικό σου οίκο. Αυτό σε καθιστά Άρειο/δυνατό και ευδοκιμούν τα πάντα του «οίκου» σου επειδή τον νοικοκυρεύεις και τον «νέμεσαι» με τους δικούς σου ανθρώπους. Εξ ου και ο όρος “οικο-νομία”.
Εν αντιθέσει, όσοι έπαψαν να πατούν στην γη τους βρήκαν την καταστροφή διά της «έπαρσης».
Η λέξη “έπαρση” (επί + άρση) δηλώνει την κατάσταση αιώρησης τινός πάνω από ή μακριά από την γη του. Όπως ό, τι αιωρείται , είναι καταδικασμένο κάποια στιγμή να πέσει, έτσι και όλες οι επίδοξες αυτοκρατορίες πάντοτε κατέρρεαν συνεπεία της έπαρσης των υπερφύαλων που τις δημιουργούσαν, επειδή ακριβώς ενήργησαν σε ξένα εδάφη.
Όμως, αν και εμείς οι Έλληνες δεν είχαμε επεκτατικές βλέψεις, η δική μας «έπαρση» αποδείχτηκε από τις καταστροφικότερες: Όπως το παιδάκι που δεν έχει εισιτήριο να μπει σε έναν θερινό κινηματογράφο σκαρφαλώνει τον φράχτη για να δει την ταινία, αλλά αντί τούτου πέφτει και σπάει το πόδι του, έτσι κι εμείς αδέξια σκαρφαλώσαμε για να μακαρίσουμε ξένους τρόπους ζωής που καμία σχέση είχαν με την δική μας πραγματικότητα. Έχοντας ξεριζωθεί από τα χωριά μας, αποποιούμενοι την ταυτότητά μας, πιθηκίζαμε ό, τι βλέπαμε στην οθόνη. Για τέσσερις δεκαετίες αιωρούμασταν στον φράκτη επαρμένοι, ταλαντεύοντας τα πόδια χωρίς να πατάμε στην γη μας και ατροφήσαμε, πάθαμε οστεοπόρωση. Όταν τελικά πέσαμε πάνω της, τσακιστήκαμε!
Τώρα τι κάνουμε; Μαζέυουμε ό, τι κομμάτια έχουν μείνει και συναρμολογούμε το σπίτι μας.
Πρώτο μας μέλημα: να επαναγειώσουμε τα νιάτα μας, των οποίων την ανατροφή η «ηδονοθηρική» γενιά των τελευταίων δεκαετιών ανέθεσε στην «οθονο-νταντά». Τι κι αν αυτή τα τάιζε με τοξικές ουσίες; Τους έδειξε και κάποια χελωνάκια που έπεσαν στα τοξικά απόβλητα και μεταλλάχθηκαν σε χελωνονιντζάκια. Παραδειγματιζόμενα από τέτοιες εικόνες και αλλότριους ήχους μεταλλάχθηκαν και τα δικά μας παιδιά σε τερατολάγνους, ή, στην ηπιότερη περίπτωση, παντελώς αδιάφορα για το ό, τι συνέβαινε στην χώρα τους. Φυσικό επακόλουθο οι τάσεις τους για αυτοκαταστροφή και αναρχία. Πού η επαφή με την αρχή – την γη τους; Χωρίς αρχή, πού κάποιο όραμα; Φυσικό να λερώνουν τοίχους με ακαταλαβίστικα συνθήματα που μοιάζουν με οξύδωση χημικών αποβλήτων.
Φυσικότατο, αντί να πιάνουν χέρια σε χορούς, να πηθικίζουν «ροκάροντας» μοναχικά ή να φορούν στραβά το καπελάκι και να «ραπάρουν» με αυτιστικά κουνήματα με το ένα χέρι στα γεννητικά τους όργανα και το άλλο αμερικανεγρορυθμικά να δακτυλοδείχνει. Κι ενώ τέτοιες τυφλές απομιμήσεις άλλωτε θα θεωρούντο αστείες, στις μέρες μας φοβίζουν... Προμηνύουν την πολιτισμική σήψη γοργώς κατακυλούσα όλον τον πλανήτη, όπως το θέλει η «εθνοφάγος» νέα τάξη.
Καιρός, λοιπόν, να ακούσουμε τον ψίθυρο του αρουραίου μυός κάτω από τα πόδια μας - τον «μυ» που «τηρεί» (βλέπει) το μυς-τήριο που θα μας κάνει Άρειους: την δύναμη της άρουρας/γης.
Καιρός να καταλάβουν οι νέοι που έχουν εμποτισθεί με ξένες ιδεολογίες ότι χωρίς βαθειές ρίζες στην Ελληνική «αρούρα» θα είναι πεσμένοι δρύες που κάθε καιροσκόπος θα ξυλεύεται.
Αντί να σπάνε βιτρίνες, να γράφουν μισελληνικά συνθήματα και να κάνουν ξένων οράματα δικά τους, ας χτυπήσουν το σύστημα εκεί που πονάει διεκδικώντας ό, τι αυτό τους έχει στερήσει: δηλαδή την γλώσσα τους, την ιστορία τους, την ταυτότητά τους, την τίμια εργασία στη γη τους.
Ας γυρίσουν την πλάτη στις πόλεις που τους καταστρέφουν, αλλά όχι στην πατρίδα.
Να ξεχυθούν στην ύπαιθρο και να χτυπήσουν την ανεργία πέρνοντας τις δουλειές από τους αλλοδαπούς που νέμονται τον δικό μας οίκο στις χώρες τους. Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, σε λίγο μόνο οι κοινότητες στα χωριά θα αποτελούν την πρωτογενή ανάπτυξη και θα είναι η μόνη σωτηρία καθώς η παγκόσμια οικονομία θα καταρρέει.
Όσον αφορά τους μεγαλύτερους και «βολεμένους», καιρός να προχωρήσουμε από τα σχέδια επί χάρτου στις επιχειρήσεις. Και μάλιστα μας δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία: Τώρα που όλα τα διεθνή μέσα επικεντρώνονται σε μας και μας χλευάζουν, επιτέλους να πρωτοπορήσουμε και να δείξουμε τον δρόμο και σε άλλα έθνη που έχουν μπει στο στόχαστρο του πραγματικού φασισμού – αυτόν της «εθνοκτόνου» παγκοσμιοποίησης.
Να αποτρέψουμε την μετανάστευση των νέων μας και συνάμα την λαθρομετανάστευση προτιμώντας ελληνόπουλα σε όλες τις θέσεις εργασίας, προτιμώντας δικά μας προιόντα, Ελληνικούς ήχους και Ελληνικούς τρόπους ζωής. Εάν ξαναποτισθεί αυτή η γη με Ελληνικό ιδρώτα, πολλάκις θα μας αμοίψει. Εξ άλλου, είχαμε έναν πολιτισμό για τον οποίον αξίζει να ζει κανείς.
Ως επίλογο, καλό είναι να θυμηθούμε τον μύθο του Ανταίου. Ως γιος της Γαίας, ήταν ανίκητος όσο πατούσε και ρίζωνε πάνω στην μητέρα Γη. Κατατροπώθηκε από τον Ηρακλή, όταν κάποια στιγμή ο ήρωας κατάφερε να τον "επάρει"....

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ
28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

Δημήτριος Ὀλύμπιος

 Maria Dimitriou