Γιουρογκρουπιάδα Νο 2 - Άρθρο από τον '' Αντιφωνητη ''

Δέν ξέρω πόσοι Ἕλληνες ἀντέχουν ἀκόμη νά παρα-
κολουθοῦν τήν σαπουνόπερα τῶν διαπραγματεύσεων
Κυβέρνησης καί “θεσμῶν”, πάντως ἐμεῖς σίγουρα δέν
ἀνήκουμε σ’ αὐτούς. Δηλώσεις, διαφωνίες, πακέτα
μέτρων, ὅλα αὐτά πού ἔχουν πνίξει τήν χώρα μας καί
τίς ζωές μας συνεχίζονται ἀκάθεκτα ἐπί ἕξι ὁλόκληρα
χρόνια, μέ ἄλλους πρωταγωνιστές ἀλλά στόν ἴδιο φαῦλο κῦκλο.
Καί παρότι οἱ νῦν κυβερνῶντες διακήρυξαν τήν φιλοδοξία τους νά μᾶς βγάλουν ἀπό αὐτόν,
τώρα πιά δείχνουν μέσα του σάν τό ψάρι στό νερό.
Πᾶμε λοιπόν στό Eurogroup τῆς Δευτέρας μέ ὅπλο
κάποια σημάδια εὐρωπαϊκῆς στήριξης (δηλώσεις
τῶν Μοσκοβισί καί Τούσκ, στάση τῆς Ἰταλίας,
προβλέψεις τῆς Eurostat...) καί στόχο νά πετύχουμε
τήν ἀξιολόγηση - πού πέρυσι ἀπορρίπταμε μετά
βδελυγμίας - σέ συνδυασμό μέ τήν συζήτηση γιά τήν
βιωσιμότητα τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους.
Κάπως ἔτσι ἡ Κυβέρνηση ἐλπίζει νά μᾶς χρυσώσει τό χάπι τῶν νέων
μέτρων λιτότητας, ὑπερφορολόγησης καί ἀσφαλιστι-
κῆς καταλήστευσης, παρουσιάζοντας ὡς ἐπιτυχία
της μιά πρόβλεψη γιά ἐλάφρυνση τοῦ δημόσιου
χρέους - τό ὁποῖο ἔφτασε στό 206% χάρη (καί) στή δική της ἀνεπάρκεια.
Παράλληλα, μαζεύει ὅπως καί πέρυσι τά ταμειακά διαθέσιμα ὅλων τῶν ὀργανισμῶν,
μιλάει γιά τήν δυνατότητα ἀντοχῆς δύο μηνῶν πρίν
τήν πτώχευση, λέει μισόλογα γιά ...ἐκλογές καί
δημοψηφίσματα (ἔ-λε-ος!), στήνει δηλαδή ξανά τό
σκηνικό καταστροφῆς πού ζήσαμε πέρυσι καί πού
ἀποφύγαμε τίς πιό μοιραῖες του συνέπειες τήν ὕστατη
στιγμή, χάρη στό ἔνστικτο πολιτικῆς ἐπιβίωσης τοῦ Τσίπρα.
Τό πῶς θά μποροῦσε νά ἐξελιχθεῖ ἐφέτος, οὐδείς γνωρίζει.
Τί μποροῦμε νά ἐλπίζουμε;
 Ὅλη ἡ φασαρία γίνεται γιά τά μέτρα - “κάβα” πού ζητοῦν Σόιμπλε καί
ΔΝΤ (μά καί ἡ κυβερνητική ἀντιπρόταση δέν εἶναι
καλύτερη) κι ἀποσιωπᾶται ὅτι καί τά ἄλλα μέτρα
πού ψηφίζονται μέσα στό Σαββατοκύριακο εἶναι καταστροφικά.
Ἡ παρελκυστική τακτική τοῦ Σύριζα
τό μόνο πού σίγουρα πετυχαίνει εἶναι νά διαλύσει
ἔτι περαιτέρω τό οἰκονομικό κλῖμα στή χώρα, στήν
ὁποία παρεμπιπτόντως ζοῦν καί ἐπαγγελματίες,
ἔμποροι, ἐπιχειρηματίες, κατηγορίες πολιτῶν δηλαδή καταστροφικά.
 Ἡ παρελκυστική τακτική τοῦ Σύριζα
τό μόνο πού σίγουρα πετυχαίνει εἶναι νά διαλύσει
ἔτι περαιτέρω τό οἰκονομικό κλῖμα στή χώρα, στήν
ὁποία παρεμπιπτόντως ζοῦν καί ἐπαγγελματίες,
ἔμποροι, ἐπιχειρηματίες, κατηγορίες πολιτῶν δηλαδή
πού εὐθύνονται γιά τήν παραγωγή εἰσοδήματος.
ἩΚυβέρνηση, πού συστηματικά ἀγνοεῖ ὅλους τούς ἀνω-
τέρω (ὅπως καί οἱ προκάτοχοί της), μέ διακηρυγμένο
μόνο της μέλημα τήν διασφάλιση τῆς πληρωμῆς τῶν
δημοσίων ὑπαλλήλων καί τῶν συνταξιούχων, ὁδηγεῖ
μέ ἀσφάλεια τήν πατρίδα μας στόν γκρεμό.
Καί τό καλό σενάριο κάθε φορᾶς εἶναι τό χειρότερο τῆς προηγούμενης.

http://antifonitis.gr/online/4007

Mάιος (Majus) - Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης

Mάιος (Majus)

Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης 

(Από το βιβλίο των Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζης "Η Οδύσσεια των Ημερολογίων". Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 1995  Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «H Kαθημερινή - «Eπτά Hμέρες», στις 6 Μαίου 2001)

 O Mάιος είναι σήμερα ο πέμπτος μήνας του ημερολογίου μας με διάρκεια 31 ημερών, ενώ αρχικά ήταν ο τρίτος μήνας του δεκάμηνου αρχαίου ρωμαϊκού ημερολογίου.

H ονομασία του προέρχεται από τη Maja (Mάγια), την αρχαία ρωμαϊκή θεότητα, το όνομα της οποίας προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη μαία που σημαίνει τροφός, μητέρα, συνεπώς, ως θεότητα συμβόλιζε τη γονιμότητα της γης.

Tη Mάγια τιμούσαν οι Pωμαίοι με ειδικές γιορτές την Πρωτομαγιά θυσιάζοντας στον βωμό της γουρουνάκια.

Aργότερα η θεά Mάγια ταυτίστηκε με την ελληνική νύμφη Mαία, την ομορφότερη από τις Aτλαντίδες, μητέρα του θεού Eρμή στον οποίο κυρίως αφιερώθηκε αυτός ο μήνας (Πλούταρχος, Bίος Nουμά, 19).

Σύμφωνα πάλι με τον Πλούταρχο, η ονομασία του Mαΐου μπορεί να προέρχεται από τη λέξη Major, πουείναι ο συγκριτικός βαθμός του επιθέτου magnus (magnus-major-maximus=μέγας-μείζων-μέγιστος), ενώ ο Oβίδιος αναφέρει ότι η ονομασία του παράγεται από το Majestas, που σημαίνει μεγαλειότης. Πάντως η ονομασία Maja είναι το θηλυκό του Majus, που θεωρείται αρχαιότερος τύπος του Magnus. Αλλοι, τέλος, θεωρούν ότι ο Mάιος ήταν αφιερωμένος στους Majores, στους ένδοξους αρχαίους προγόνους και από αυτούς πήρε την ονομασία του.

Στην αρχαία Pώμη, κατά τη διάρκεια του μηνός Mαΐου ετελούντο ιερές γιορτές προς τιμήν της πηγαίας νύμφης Hγερίας (Egeria), σε ανάμνηση των πολύτιμων συμβουλών της προς τον βασιλιά Nουμά Πομπίλιο, οι οποίες αφορούσαν τις θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις που αυτός εισήγαγε στο ημερολόγιο.

Eιδικά την 1η και 2η ημέρα του Mαΐου συνεχίζονταν τα Φλοράλια, που ο εορτασμός τους άρχιζε στη Pώμη στις 28 Aπριλίου. Eπίσης την 1η Mαΐου οι Pωμαίοι τιμούσαν την Bona Dea, την Aγαθή θεά, με την ιδιομορφία ότι στον πανηγυρισμό δεν παρευρισκόταν κανένας άντρας.

Oι Pωμαίοι την 9η, 11η και 13η Mαΐου τελούσαν τα Lemuria (Mειλίχια), εορτές προς γαλήνευση των σκιών των νεκρών. Θεσπίστηκαν μετά τον φόνο του Pώμου από τον Pωμύλο, όταν η σκιά του νεκρού Pώμου πλανιόταν στα αγαπημένα του μέρη.

Στους Eιδούς του Mαΐου στη Pώμη, οι αδελφοί Aρουάλεις, ο σύλλογος των δώδεκα ιερέων, τελούσε, τουλάχιστον μέχρι τον 4ο μ.X. αιώνα, λιτανείες με τραγούδια και χορούς στην ύπαιθρο υπέρ ευφορίας των καρπών των δέντρων και των αγρών της Pώμης (Varro, De Ling. Latin. V, παρ. 85). Oι δώδεκα ιερείς σ’ αυτές τις λιτανείες έφεραν στεφάνια από στάχια με λευκές μάλλινες ταινίες (infulae). Oι μεγάλες ετήσιες αυτές γιορτές ονομάζονταν Aμπαρβάλια ή Aρουάλεια και κατά τη διάρκειά τους οι ιερείς θυσίαζαν στους θεούς ένα χοίρο, ένα ταύρο και μία αμνάδα (θηλυκό πρόβατο μικρής ηλικίας).

Kατά τον μήνα Mάιο, στην αρχαία Pώμη, ετελείτο μια γενική γιορτή με την ονομασία «Mαϊουμάς» προς τιμήν της Mαίας, προστάτιδας της γονιμότητας της γης και των καρπών της. Kατάλοιπα της γιορτής αυτής υπήρχαν σε πόλεις και χώρες της Aνατολής (Aντιόχεια, Συρία) την περίοδο των βυζαντινών χρόνων. Eιδικά στη Συρία ο Mαϊουμάς ήταν γιορτή ανάλογη προς τις πάνδημες γιορτές του Διόνυσου και της Aφροδίτης και ετελείτο μάλλον τον μήνα Aύγουστο. Eπί Λέοντος Δ' (775-790) γιορταζόταν και στην Kωνσταντινούπολη με την ονομασία Bρυτά.

Oι Pωμαίοι θεωρούσαν τον Σείριο, το λαμπρότερο άστρο του Mεγάλου Kυνός, αλλά και του νυκτερινού ουρανού, ως υπαίτιο διαφόρων ασθενειών και ότι έφερνε κατά τη διάρκεια του Aυγούστου τις ιδιαίτερα θερμές ημέρες (κυνικά καύματα). Γι’ αυτό τον λόγο προσπαθούσαν να τον εξευμενίσουν, θυσιάζοντας προς τιμήν του σκύλους με ξανθωπό κυρίως τρίχωμα. Oι θυσίες αυτές γίνονταν κατά τη διάρκεια τριών σημαντικών γιορτών, που είχαν καθιερωθεί στο εορτολόγιο γύρω στο 238 π.X., προς το τέλος Aπριλίου και κατά τη διάρκεια  του Mαΐου, όταν ο Ηλιος άρχιζε ήδη να πλησιάζει τον Σείριο. H πρώτη ήταν τα Vinalia priora που γιορτάζονταν, όπως είδαμε, στις 22 Aπριλίου. H δεύτερη ήταν τα Floralia, για την πλούσια άνθιση των δέντρων και την ωρίμανση των καρπών τους. Tα Floralia γιορτάζονταν στη Pώμη από 28 Aπριλίου έως 2 Mαΐου. Tέλος, η τρίτη γιορτή ήταν τα Robigalia, προς τιμήν της θεάς Robigo (Eρυσιβίη), για να προφυλάξει τα δημητριακά από την ερυσίβη (στάχτιασμα) του σίτου και από άλλες ασθένειες.

H Pωμαϊκή Σύγκλητος πρότεινε τη μετονομασία του Mαΐου σε Kλαύδιο (Claudius), κατά προσφιλή συνήθειά της προς τους εκάστοτε ισχυρούς της Pώμης και ιδιαίτερα τους εκάστοτε αυτοκρατόρες. H ονομασία αυτή όμως δεν επεκράτησε.

Tο όνομά του πάντως ο ελληνικός λαός το συσχετίζει με τα μάγια, από παρετυμολογική κυρίως επίδραση (Mάης-μάγια) και γι’ αυτό θεωρεί τον μήνα Mάη μαγεμένο. Aπό το γεγονός αυτό προέρχονται πολλές προλήψεις, όπως ότι δεν πρέπει να γίνονται γάμοι τον Mάιο, ούτε να επιχειρείται σοβαρή εργασία αυτόν τον μήνα: «Mάη μήνα μη φυτέψεις, Mάη να μην παντρευτείς».

Eπίσης οι τυχαίες ραγδαίες βροχές κατά τον μήνα Mάιο, επειδή είναι καταστρεπτικές για τα χλωρά ακόμα σιτηρά και για το μαζεμένο τριφύλλι, θεωρούνται κακός οιωνός. Γι’ αυτό ο ελληνικός λαός λέει: «Στον καταραμένο τόπο, Mάη μήνα βρέχει».

Ωστόσο, ο λαός μας δίνει στον Mάιο ή Mάη ονομασίες που γενικά προέρχονται από την ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση. Ετσι τον ονομάζει: Πράσινο, Kερασάρη, Tριανταφυλλά, Λούλουδο, Πενταδείλινο και Kαλομηνά.

http://manosdanezis.gr/index.php/blog/481-2016-05-01-07-55-29 

Οι προδότες πολιτικοί νομοθετούν πάντα υπέρ των ξένων τοκογλύφων

 

Οι προδότες πολιτικοί νομοθετούν πάντα υπέρ των ξένων τοκογλύφων
Οι τοκογλύφοι δεν είναι ψιλικατζήδες και κλέφτρόνια …Είναι μεγαλοαπατεώνες επιπέδου που όχι μόνο κλέβουν ολόκληρους λαούς αλλά φροντίζουν να είναι κατοχυρωμένη νομικά η ληστεία από κυβερνήσεις που εξουσιοδοτήσαμε εμείς. Οι προδότες πολιτικοί νομοθετούν πάντα υπέρ των ξένων τοκογλύφων γιατί το Σιωνιστικό Λόμπι είναι αυτό που αποφασίζει για την τύχη των πολιτικών ακόμα και των υποψηφίων στην Ελληνόφωνη αποικία των Rothschild.
Mε νόμο φορολογούν επί ΕΙΚΟΝΙΚΏΝ αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα για να αρπάξουν όσα περισσότερα μετρητά μπορούν καθιστώντας τον πολίτη ανίκανο να ανταποκριθεί στους φόρους …και με νόμο θα του κατάσχουν το σπίτι με βάσει την ΕΜΠΟΡΙΚΗ του αξία ώστε να του το αφαιρέσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος αφήνοντάς τον άστεγο και σταθερά πάλι χρεωμένο.
Αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι Έλληνες δεν θα έχουν μετρητά για την πληρωμή των φόρων και ακολούθως θα βρεθούν και χωρίς σπίτια.
Θα περάσει μετά o Soros των Rothschild και θα αρπάξει χιλιάδες ακίνητα, όπως έκανε και στην Αργεντινή, …ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και ποτέ χωρίς την προστασία των κυβερνήσεων.
Από το πλιάτσικο θα πάρουν μερτικό οι Πολιτικοί , οι Συνδικαλιστές, οι ΜΚΟ και οι Δημοσιογράφοι …οπότε μην περιμένετε ΚΑΜΙΑ οργανωμένη αντίδραση καμία ενημέρωση.
Η πρώτη φορά Αριστερά δεν είναι παρά μία ακόμα κυβέρνηση πρακτόρων των τοκογλύφων …που φόρεσε την Κόκκινη Προβιά.
Διαβάστε στα σχόλια τι συνέβη στην Αρχαία Αίγυπτο όταν ο περιούσιος τοκογλύφος Ιωσήφ ανέλαβε να φορολογήσει τους Αιγύπτιους για να εισπράξει τα δανεικά που έδωσε στους Φαραώ.

>>Με νομοθετική ρύθμιση που προωθεί -σύμφωνα με πληροφορίες- η κυβέρνηση, υλοποιείται στην πράξη η σχετική πρόβλεψη του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ) που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι, υπό τη θύελλα αντιδράσεων του νομικού (και όχι μόνο) κόσμου της χώρας και υπό τις ισχυρές πιέσεις των δανειστών και εν όψει της τότε απειλούμενης κατάρρευσης της οικονομίας.
Η νέα ρύθμιση οδηγεί αναπόφευκτα σε αδικίες και στην αντιμετώπιση των ακινήτων με τη λογική των «δύο ταχυτήτων». Κι αυτό γιατί ενώ ένα ακίνητο εξακολουθεί και σήμερα να φορολογείται με βάση τις «φουσκωμένες» (σε σχέση με την πραγματική αγοραία τιμή) αντικειμενικές αξίες (παρά τη μείωσή τους κατά περίπτωση, το πολύ έως 20%), την ίδια στιγμή, όταν κατάσχεται, η όλη επιβαρυντική διαδικασία για τον ιδιοκτήτη του θα γίνεται με την ασφαλώς χαμηλότερη εμπορική αξία.
Ετσι, ενώ ο φορολογούμενος πληρώνει ακριβά το ακίνητο μέσω του ΕΝΦΙΑ (ήδη εκκρεμεί σχετικό «μπαράζ» προσφυγών και πιλοτική δίκη στο ΣτΕ, όπως αποκαλύψαμε στο «Εθνος της Κυριακής» στις 24-4-16), όταν βρεθεί μπροστά στο φάσμα της κατάσχεσης λόγω χρεών (τραπεζικών δανείων κ.λπ.) θα βρίσκεται και πάλι χαμένος και μάλιστα ακόμα περισσότερο, αφού θα χρησιμοποιείται ως «μπούσουλας» η εμπορική αξία του ακινήτου, που στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ μικρότερη της αντικειμενικής αξίας. Ετσι το ακίνητο θα μπορεί ουσιαστικά να «βγει στο σφυρί» σε πολύ χαμηλότερη τιμή, γεγονός που έχει επικριθεί έντονα και από τους δικηγορικούς συλλόγους, αφού έτσι ωφελείται εκείνος που επισπεύδει την κατάσχεση ή «χτυπά» το ακίνητο, με προφανή βλάβη του ιδιοκτήτη και αντίστοιχη ζημιά του.
Επιφυλάξεις
Παράλληλα, νομικοί κύκλοι διατυπώνουν επιφυλάξεις και για το πώς θα λειτουργήσει στην πράξη ο προσδιορισμός της εμπορικής αξίας, αλλά και το κατά πόσον θα διασφαλίζεται ότι το ύψος της θα είναι πράγματι το σωστό ή μπορεί και να απέχει από την αγοραία τιμή. Ο προβληματισμός αυτός ενισχύεται, αφού το ίδιο το κράτος, στις δίκες για τις αντικειμενικές αξίες, επικαλείται επί χρόνια την έλλειψη επαρκών και βέβαιων στοιχείων για να τις αναπροσαρμόσει επακριβώς, εξαιτίας της δραματικής πτώσης των αγοραπωλησιών ακινήτων.
Πλειστηριασμοί με βάση τις εμπορικές αξίες
Η νέα νομοθετική ρύθμιση (που πήρε χθες και τη νομοτεχνική έγκριση του ΣτΕ) έρχεται να υλοποιήσει τον ν. 4335/16 (ΚΠολΔ) και προβλέπει ότι οι δικαστικοί επιμελητές θα είναι αρμόδιοι να προσδιορίσουν την εμπορική αξία του ακινήτου που κατάσχεται.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι δικαστικοί επιμελητές θα πρέπει να προσλάβουν έναν πιστοποιημένο εκτιμητή κατά την κρίση τους (εταιρεία ή φυσικό πρόσωπο), επιλέγοντας ανάμεσα στη σχετική λίστα που υπάρχει στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών. Το σχετικό Μητρώο τηρείται στο υπ. Οικονομικών (στη Διεύθυνση Οικονομικού Συντονισμού και Μακροοικονομικών Προβλέψεων) και είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του, όπως αναφέρεται στη νέα ρύθμιση.
Για τον υπολογισμό της εμπορικής αξίας ο πιστοποιημένος εκτιμητής θα πρέπει να ακολουθεί τα ευρωπαϊκά ή διεθνώς αναγνωρισμένα εκτιμητικά πρότυπα -σύμφωνα με τη ρύθμιση-, ενώ παράλληλα θα δεσμεύεται να τηρήσει πιστά τον Κώδικα Δεοντολογίας, που εκδόθηκε στις 10-5-13 με σχετική απόφαση του υπουργού Οικονομικών. Τη γραπτή εκτίμησή του για την εμπορική αξία ο πιστοποιημένος εκτιμητής θα την παραδίδει στον αρμόδιο δικαστικό επιμελητή, μέσα στη σχετική προθεσμία που του έθεσε κατά τη διαδικασία πρόσληψης.
Η αμοιβή του εκτιμητή θα αποτελεί ένα επιπλέον βάρος για τον ιδιοκτήτη που απειλείται να χάσει το ακίνητό του, αφού τελικά το ποσό θα πληρώνεται από την «τσέπη» του. Αρχικά εκείνος που επισπεύδει την αναγκαστική εκτέλεση (π.χ. τράπεζα, ιδιώτης κ.λπ.) θεωρείται υπόχρεος για την καταβολή της αμοιβής στον πιστοποιημένο εκτιμητή, αλλά το βάρος θα μετακυλίεται στη συνέχεια στον ιδιοκτήτη. Μάλιστα, η σχετική αμοιβή θα καθορίζεται εκ των προτέρων ελεύθερα, μετά από γραπτή συμφωνία κατά τη διαδικασία ανάθεσης του σχετικού έργου στον εκτιμητή, από τον δικαστικό επιμελητή.
Πλειστηριασμοί με βάση τις εμπορικές αξίες
Εκανε πίσω
Η σχετική πρόθεση για αξιοποίηση της εμπορικής αξίας στην αναγκαστική εκτέλεση πρωτοεμφανίστηκε (πάλι υπό την πίεση των δανειστών) προς τα τέλη του 2014, όταν η τότε κυβέρνηση προσπαθούσε να προωθήσει αντίστοιχες διατάξεις του ΚΠολΔ, τις οποίες αναγκάστηκε να πάρει πίσω, μετά τις έντονες αποδοκιμασίες του δικηγορικού κόσμου.
Η τότε κυβέρνηση είχε υπερασπιστεί την εμπορική αξία ως τιμή εκκίνησης των πλειστηριασμών, τονίζοντας ότι έτσι θα αποφευχθεί το φαινόμενο να γίνεται πλειστηριασμός έναντι αντιτίμων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία των ακινήτων, γιατί έτσι οδηγούνται σε άδικες καταστάσεις τα μέρη που συμμετέχουν στη διαδικασία του πλειστηριασμού.
Υπό τις έντονες αντιδράσεις του νομικού κόσμου (δικηγόρων, δικαστών κ.λπ.) κατά των γενικότερων ρυθμίσεων του προωθούμενου νέου ΚΠολΔ (γιατί λειτουργούσε στην πράξη συνολικά υπέρ των τραπεζών και για την εμπορική αξία στους πλειστηριασμούς και για το προβάδισμά τους έναντι φορέων του Δημοσίου, αλλά και επειδή συρρίκνωνε τη δυνατότητα άμυνας του ιδιοκτήτη), το τότε σχέδιο αποσύρθηκε, με τη διαβεβαίωση (της τότε κυβέρνησης) ότι μέχρι τέλους του 2015 θα εφαρμόζεται το σύστημα αντικειμενικών αξιών.
Το περασμένο καλοκαίρι ψηφίστηκε κατεπειγόντως το σχέδιο ΚΠολΔ που είχε αποκρουστεί μήνες νωρίτερα και προβλέφθηκε ότι θα ακολουθήσουν (το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2016) διατάγματα για την ηλεκτρονική δημοσίευση αποσπασμάτων των πλειστηριασμών και για την εφαρμογή της εμπορικής αντί της αντικειμενικής αξίας. Ορίστηκε μάλιστα ότι μέχρι τότε ως τιμή πρώτης προσφοράς θα λαμβάνεται υπόψη η αντικειμενική, ενώ το ίδιο θα γίνεται και για τον υπολογισμό του φόρου μεταβίβασης. Ετσι, με την αναμενόμενη δημοσίευση του νέου διατάγματος στο ΦΕΚ, η πρώτη προσφορά θα γίνεται στα 2/3 της (χαμηλότερης) εμπορικής αξίας.
Το διάταγμα για την ηλεκτρονική δημοσίευση της κατασχετήριας έκθεσης πέρασε τον περασμένο Σεπτέμβριο από τον τότε υπηρεσιακό υπουργό Δικαιοσύνης, Δ. Παπαγγελόπουλο. Τώρα, με την ολοκλήρωση από τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης και της νομοθετικής ρύθμισης που αφορά την εμπορική αξία και τον τρόπο προσδιορισμού της, από 1ης Ιουνίου, αναμένεται να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης που παρέμεναν «παγωμένες» εδώ και πολύ καιρό.
Αρχικό «πάγωμα»
Το αρχικό «πάγωμα» προβλέφθηκε λόγω των capital controls τον περασμένο Ιούλιο, ενώ όταν υπήρξε άρση της αναστολής μετά τον Νοέμβριο οι πλειστηριασμοί δεν μπόρεσαν και πάλι να προχωρήσουν, αφού εδώ και σχεδόν 4 μήνες απέχουν από τα καθήκοντά τους (και τις επίμαχες ημέρες των πλειστηριασμών) οι συμβολαιογράφοι, αλλά και οι δικηγόροι κ.λπ., σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το Ασφαλιστικό.
Μόλις λήξουν και οι απεργιακές κινητοποιήσεις (πιθανότατα μετά την ψήφιση του Ασφαλιστικού – Φορολογικού) θα «μπουν μπροστά» και πάλι οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, αφού προσδιοριστεί και το ύψος της αξίας της α’ κατοικίας που θα μπορεί να διασωθεί.
Πρόσφατα τροποποιήθηκαν και οι διατάξεις που είχαν θεσπιστεί πριν από μερικούς μήνες και για τις αμοιβές των δικαστικών επιμελητών, ανάλογα με τον αριθμό των υπό κατάσχεση ακινήτων (αλλά και πλοίων, αεροσκαφών, οχημάτων κ.λπ.) και των χιλιομετρικών αποστάσεων που πρέπει να διανύουν για τις αναγκαίες επιδόσεις και εκτελέσεις των σχετικών πράξεων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ<<<

http://grothia.gr/prodotes-politiki-nomothetoun-panta-yper-ton-xenon-tokoglyfon/ 

Thanasis Kleopas Namaste-Hasan - A Traditional Balkan song played on ancient Greek Lyra,with Greek lyrics.

Είναι δημοκρατία το σημερινό πολίτευμα σύμφωνα με την αρχαία ελληνική κοσμοθέαση; Τι θα έλεγε ο Πλάτωνας & ο Αριστοτέλης;

“Αν η ελευθερία και η ισότητα γεννιούνται στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μόνο στη Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ευθύνη για τα κοινά”

• 
• 
• 
• 
• 

Next

“Ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν”.
Αριστοτέλης
“Τον πολίτη που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο”.
Θουκυδίδης

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εντελώς αντίθετη με τη θέση την οποία υιοθετούν συνήθως οι θρησκείες, κηρύσσοντας ότι καμία σχέση δεν έχουν με την Πολιτική (ένας ισχυρισμός που δεν είναι αληθής, ούτως ή άλλως).
Ο Έλλην άνθρωπος είναι ένθεος και κατοικεί εντός του κόσμου, αλλά και εντός της κοινωνίας, της Πόλεως. Άρα, τον ενδιαφέρει η Πολιτική, αφού αυτή καθορίζει την ίδια τη ζωή του.
Ο Έλλην δεν είναι αναχωρητής, μετέχει ενεργά στα κοινά και δραστηριοποιείται διαρκώς στον κοινωνικό στίβο, ενισχύοντας τις αγαθές προσπάθειες για βελτίωση του Πολιτισμού και αγωνιζόμενος δυναμικά εναντίον των δυνάμεων του συντηρητισμού που εμποδίζουν την πρόοδο του ανθρώπου.
Άλλωστε, οι λέξεις: Πόλις – Πολιτισμός – Πολιτική είναι από την ίδια ρίζα και αποτελούν τις όψεις της συγκροτημένης σε κοινωνία ελλόγων όντων ανθρώπινης εξέλιξης.

Η ίδια η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, εξάλλου, επιτάσσει την ενασχόληση με την Πολιτική. Το συμβούλιο των Θεών αποφασίζει πάντα, κι όχι ένας Θεός – αφέντης μονάχος του.
Στους θείους κόσμους δεν υφίσταται αυταρχισμός, ούτε και διάκριση μεταξύ των δύο φύλων, και οι 12 Ολύμπιοι Θεοί είναι έξι Θεοί και έξι Θεές, ισότιμοι, αγαθοί και εναρμόνιοι άπαντες.
Γι’ αυτό η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, αντίθετα με το Μονοθεϊσμό που προκρίνει την “ελέω Θεού βασιλεία” και την κάθε άλλη «σωτηριολογία», είναι αλληλένδετη με τη Δημοκρατία. Και για να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι, η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εκείνη που γέννησε και τρέφει εσσαεί τη Δημοκρατία!

Τι εστί Δημοκρατία…
“Αν η ελευθερία και η ισότητα γεννιούνται στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μόνο στη Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ευθύνη για τα κοινά”
Αριστοτέλης
Aυτά μας λέει ο Αριστοτέλης περί Δημοκρατίας, συνοψίζοντας την έννοιά της σε τρία κυρίως σημεία. Ότι Δημοκρατία εστί: ελευθερία, ισότητα και συνυπευθυνότητα – συναρχία στην εξουσία. Για να δούμε εν τάχει και με συνοπτικά παραδείγματα… ισχύουν αυτά στη σημερινή μας “δημοκρατία”;
Πώς εκφράζεται η “ελευθερία” μας, κατά πρώτον, όταν δεν έχουμε καμιά δυνατότητα να αποφασίσουμε για τον εαυτό μας και το μέλλον μας και αποφασίζουν άλλοι για μας;
Πόσο ελεύθερος, αλήθεια, μπορεί να είναι ένας πολίτης που πληρώνει διόδια ακόμη και για κοντινές αποστάσεις εντός της πόλης στην οποία ζει;

Και ποια αξία έχει η “ελευθερία” μας όταν για καθυστερήσεις χρεών προς το δημόσιο ή άλλες «υπηρεσίες κοινής ωφελείας» (π.χ. ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες κ.λ.π.) εμείς πληρώνουμε υπέρογκους τόκους και κινδυνεύουμε να καταλήξουμε στη φυλακή, ενώ όταν το κράτος, η επίσημη Πολιτεία μάς χρωστάει, όχι μόνο δεν τοκίζεται το χρέος, αλλά υπάρχουν πλέον πλείστες όσες περιπτώσεις που δεν πληρώνεται καν το ποσόν στον δικαιούχο;
Πού ανευρίσκεται εντός της “δημοκρατικής” κοινωνίας μας η έννοια της ισότητας, όταν δε δίδονται ίσες ευκαιρίες στην παιδεία, την υγεία ή την καριέρα και τα κριτήρια για τα μέσα προς την επιτυχία είναι κατά κύριο λόγο οικονομικά; Πώς μπορούμε να μιλήσουμε για ισότητα απέναντι στο Νόμο, όταν για να καταφύγεις στο δικαστήριο και να βρεις το δίκιο σου πρέπει να διαθέτεις γερό πορτοφόλι;
Πόσο συμμετέχουμε τέλος στα κοινά, όταν όλες οι αποφάσεις που μας αφορούν λαμβάνονται ερήμην μας, από ανθρώπους ξένους προς εμάς στις μέρες μας (τους «δήθεν» εταίρους μας), και εμείς καλούμαστε μόνο να “ψηφίσουμε” συγκεκριμένους «εγχώριους» υποψηφίους -που για να διεκδικήσουν την ψήφο μας, θα πρέπει να διαθέτουν οπωσδήποτε μεγάλη οικονομική επιφάνεια ή να ενισχύονται από μεγάλα οικονομικά κέντρα, άρα είναι εν δυνάμει δοτοί;

Όσο για τις επιλογές μας, αυτές περιορίζονται σε συγκεκριμένα κόμματα, αφού μόνο αυτά γνωρίζουμε, καθώς μόνο αυτά μπορούν να έχουν πρόσβαση στη “βιομηχανία της επικοινωνίας”.
Είναι δημοκρατικό το πολίτευμα το οποίο έχουμε, με βάση τα όσα αναφέρει ο Αριστοτέλης; Όχι, βέβαια! Είναι μια στυγνή Οικονομοκρατία! Γιατί όπως μας λέει ο Μοντεσκιέ: “Όταν στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, ο λαός οργανώνεται και έχει την υπέρτατη εξουσία, αυτό είναι τότε πραγματική Δημοκρατία. Όταν όμως η υπέρτατη εξουσία βρίσκεται στα χέρια μιας μερίδας του λαού, τότε αυτό το πολίτευμα ονομάζεται αριστοκρατικό”.
Αριστοκρατία, λοιπόν, έχουμε κατ’ ουσίαν, κι ας έχει άλλη ονομασία το πολίτευμά μας επισήμως (σήμερα, μιλάμε για την κοινοβουλευτικού και αντιπροσωπευτικού τύπου Παγκοσμιοποίηση και την επικυρίαρχη οικονομική ελίτ που διευθύνει το σύστημα, εφόσον στον κόσμο μας αναγνωρίζεται μόνο η αριστοκρατία του… χρήματος, που, βέβαια, δε διαθέτει τίποτε το… αριστοκρατικό, ούτε και το άριστο!
Και επειδή ακριβώς δεν έχει πια νόημα να μιλάμε για αριστοκρατία, που ως όρος ανήκει στο παρελθόν, θα προτιμήσουμε έναν άλλον όρο, την ολιγαρχία. Και όπως μάς διαφωτίζει ο Πλάτων περί του θέματος: “Ολιγαρχία: (εστί) μια μορφή διακυβέρνησης που στηρίζεται στην αξία της ιδιοκτησίας, της οποίας ο πλούσιος διαθέτει τη δύναμη, ενώ ο φτωχός τη στερείται παντελώς”.
Τώρα, οι περισσότεροι εξ ημών μπορούμε να ψηφίσουμε την επόμενη Κυριακή, έχοντας συναίσθηση της θέσης μας όπως την εννοούν οι δυνάστες μας, αλλά έχοντας επιπλέον αποφασίσει ότι θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να αποτινάξουμε τον επαίσχυντο αυτό ζυγό της Α-δημοκρατίας που μας έχουν επιβάλει.
Είναι στο χέρι μας να πάψουμε να είμαστε παντελώς στερούμενοι δυνάμεως «πολίτες» και να γίνουμε επιτέλους, από έρμαια που είμαστε, κύριοι της μοίρας μας.
Πηγή: apocalypsejohn.com - Nτορέτα Πέππα
http://m.eirinika.gr/article/105096/greek-mythos-vs-syghroni-epohi-einai-dimokratia-simerino-politeyma-symfona-me-tin

H Ζωή Κωνσταντοπούλου στο Δελτίο Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ENA Κεντρικής Ελλάδας 02.05.2016

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ... «ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΪΝΟ... ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ, ΤΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ»...

Και ποιός ήταν αυτός ο κακός, ο φονιάς, ο άνθρωπος που κρέμασε στο Πολυτεχνείο τόσους φοιτητές, που πεινούσαν οι υπάλληλοι στο Κράτος, που
εγκατέλειψε τα ταμεία αδειανά, που έκανε βίλες, που του βρήκανε καταθέσεις στις Τράπεζες, που είχε ένα σπίτι γιομάτο χρυσαφικά, που δεν έφτιαξε ούτε ένα έργο, ούτε ένα Νοσοκομείο, ούτε ένα δρόμο, που δεν βοήθησε να γίνει ούτε ένα εργοστάσιο, που κυνήγησε του Βιομηχάνους;

Ποιός ήταν Γιαγιά, αυτό το Τέρας που πήγε την Πατρίδα μας τόσα χρόνια πίσω; Πώς τον λέγανε, Γιαγιά;

Η Γιαγιά - Ελλάδα καθισμένη στην Αυλή της Ιστορίας, ακούει τα εγγόνια της... Έχουν ακούσει τόσα πολλά για τον Δράκουλα Γεώργιο Παπαδόπουλο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον δικτάτορα που ρούφαγε αίμα, που τρέφονταν με σάρκες...
 Η Γιαγιά - Ελλάδα σκέπτεται... Ζαρώνει το μέτωπό της, φτάχνει την ποδιά της, πίνει λίγο καφέ φτιαγμένο με κριθάρι και καλαμπόκι που είναι ελαφρύς, λόγω της καρδιάς της, και τους λέει:

- Θα σας πώ ένα παραμύθι... Ένα μεγάλο παραμύθι...

Μιά φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας αξιωματικός που τον έλεγαν Γεώργιο Παπαδόπουλο...

Φτωχόπαιδο... Πάντα πρώτος... Μεγάλο μυαλό... Κάποια ημέρα, μετά από πολλές παρακλήσεις, με άλλους φίλους του, πήραν την απόφαση να μπούνε μπροστά... Και έμειναν 7 ολόκληρα χρόνια. Και σωστά ακούσατε τα όσα λένε... Να...

- Χάρισε στους Δημοσιογράφους το λεγόμενο Αγγελιόσημο, που κανείς τους δεν θυμάται...

- Έφτιαξε μεγάλα κτίρια που θα ζήσουν μέχρι το 2500!

- Έφτιαξε Νοσοκομεία...

- Μεγάλους δρόμους...

- Έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια...

- Πήρε για το Στρατό αεροπλάνα και υποβρύχια...

- Δεν είχαμε εκείνα τα χρόνια ούτε μία φωτιά...

- Έδωσε χρήματα σε Βιομηχάνους, Βιοτέχνες, δάνεια...
 - Χάρισε τα Αγροτικά χρέη...

- Όπου κι αν πήγαινε ξεσηκωνόταν ο Τόπος!

- Στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον "κρέμασαν" όσοι ήθελαν να τον ρίξουν...

- Και όταν ήλθαν οι Καλοί και τον έπιασαν, ενώ του έγινε πρόταση να φύγει, αυτός, με την ξεροκεφαλιά που τον έδερνε, προτίμησε να μείνει 25 χρόνια φυλακή...
 - Δεν υπέγραφε για να βγεί από την φυλακή, παρά τις ποικίλες υποσχέσεις...

- Και ένα πρωινό, όταν πέθανε, του βρήκαν μόνο τα παράσημα και κάποιες στρατιωτικές στολές. Σκέτος μπατίρης, φτωχός παιδάκια μου... Φτωχός, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκατομμυριούχος... Έτσι το συνηθίζουν, τα στερνά χρόνια, όσοι ανακατεύονται με τα πράγματα του Τόπου!

- Καλέ Γιαγιά, τι πράγματα μας λες; Τι ΠΑΡΑΜΥΘΙ μας άρχισες;

- Παιδιά μου, καλά μου παιδιά... Ξέρετε τι είναι πιο αληθινό και από την αλήθεια;

- Τι Γιαγιά;

- ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, το ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Και ο Δικτάτωρ, ο ...δολοφόνος, ο ...Δράκουλας, όπως μου τον είπατε, ήταν μέσα σε αυτό το ΠΑΡΑΜΥΘΙ... Ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ που μετά από πολλά - πολλά χρόνια θα λέμε πάντα...

- ΜΙΑ ΦΟΡΑ και ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...


   Αθανάσιος Περράκης

http://elliniki-perpatisia.blogspot.gr/2016/05/blog-post_3.html