Μια Μεσόγειος γεμάτη Ελληνική Ιστορία

Μια μικρή περιήγηση στα αξιοθέατα των διαφόρων λαών, θα μας κάνει για άλλη μια φορά να συνειδητοποιήσουμε την σημασία που είχε κάποτε ο Ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρο τον κόσμο και θα μας δείξει την τεράστια διάδοση του σε όλους τους λαούς. Και αυτό διότι το 80% των αξιοθέατων, που έχουν να δείξουν τα ξένα κράτη απο τον αρχαίο κόσμο, είναι πέρα για πέρα Ελληνικά!





Στο Ελληνικό Αρχείο, γνωρίζουμε οτι τα Ελληνικά ιερά, τα θέατρα και γενικά όλα τα κτίσματα, ήταν αμέτρητα και φτάνουν απο τα βάθη της Ασίας μέχρι και την.... Αμερική. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τους κυριότερους ναούς και κτίσματα στην περιοχή της Μεσογείου. Ας αρχίσουμε την περιήγηση:


ΛΙΒΥΗ

Nαός Διός - Σαχάτ (Shahat)
Η Σαχάτ ιστορικά γνωστή ως Κυρήνη, είναι μια πόλη στα βόρεια της Λιβύης. Η πόλη δημιουργήθηκε το 631 π.Χ από Έλληνες ομογενείς και βρίσκεται χτισμένη πάνω στα ερείπια της Κυρήνης. Έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα απομεινάρια της ελληνικής ιστορίας σήμερα.

Ναός Απόλλωνα - Απολλωνία (Apollonia)
H Aπολλωνία δημιουργήθηκε τον 7 αιώνα π.Χ. απο Έλληνες αποίκους της Λιβύης. Αποτέλεσε ένα σημαντικότατο κέντρο εμπορίου και διατέλεσε το λιμάνι της Κυρήνης για περισσότερο απο μια χιλιετία. Έξω απο τα τείχη της πόλης, διατηρείται ακόμα το αρχαίο Ελληνικό θέατρο της Απολλωνίας σε ένα εκπληκτικό σημείο χτισμένο μέσα στα βράχια, έχοντας θέα την θάλασσα. Ένα μεγάλο μέρος της πόλης, βρίσκεται κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας, λόγο ενός μεγάλου σεισμού το 365 μ.Χ.

Aρχαία Αγορά - Πτολεμαΐδα (Ptolemais)
Η Τολμέïθα παλαιότερα γνωστή ως Πτολεμαΐδα, είναι μια ήσυχη πόλη στο Al Marj, στην βορειοανατολική Λιβύη. Eκεί υπάρχει ο ναός της Δήμητρας και η εκπληκτική αρχαία Ελληνική αγορά. Κάτω απο την αγορά υπάρχει το εκπληκτικό υδρευτικό συστημα που δημιούργησαν οι Έλληνες άποικοι τον 4ο αιώνα π.Χ.


ΤΟΥΡΚΙΑ

Αρτεμίσιο - Έφεσος (Ephesus)
Η Έφεσος είναι αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας στα παράλια του Αιγαίου. Γύρω στον 8ο π.Χ. αιώνα, η Έφεσος έγινε το οικονομικό κέντρο της Μικράς Ασίας. Το 334 π.Χ. απελευθερώθηκε από τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ βρισκόταν υπό την κατοχή των Περσών. Η Έφεσος ήταν πόλη αφιερωμένη στην Άρτεμη. Η πόλη είχε το μεγαλόπρεπο Αρτεμίσιο. Ο ναός αυτός, αποτελεί ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Τετράπυλον - Αφροδισία (Afrodisias)
H Αφροδισία βρίσκεται ανατολικά της Κώ στην Τουρκική πόλη Καρακασους. Η τοποθεσία ήταν αφιερωμένη στην θεά Αφροδίτη και χτίστηκε απο τους Έλληνες τον 3ο αιώνα π.Χ. O πανέμορφος ναός της Αφροδίτης, ο οποίος ονομάστηκε "Τετράπυλον" υπολογίζεται ότι χτίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ.

Ναός Απόλλωνα - Δίδυμα (Didyma)
Τα Δίδυμα ήταν ένα πολύ σημαντικό αρχαίο ιερό και μαντείο αφιερωμένο στον Απόλλωνα και την Άρτεμις. Το περίφημο μαντείο του Απόλλωνα ήταν το 2ο σημαντικότερο στον αρχαίο κόσμο, μετά τους Δελφούς. Σύμφωνα με τον Παυσανία, τα Δίδυμα κατασκευάστηκαν απο τους Έλληνες τον 10ο αίωνα π.Χ. Σημερινοί αρχαιολόγοι αναφέρουν οτι η Ελληνική ιστορία τους φτάνει μέχρι το 2000 π.Χ. Το ιερό βρισκόταν λίγο νοτιότερα της Μιλήτου και σήμερα κοντά του βρίσκονται το τουρκικό χωριό Yenihisar και η μικρή τουρκική πόλη Didim.

Αρχαία Αγορά - Μίλητος (Miletus)
H Μίλητος αποτελούσε μια απο τις σημαντικότερες αρχαίες Ελληνικές πόλεις. Χτίστηκε το 1400 π.Χ. απο τους Μινωίτες της Κρήτης και στην συνέχεια κατοικήθηκε απο τους Μυκηναίους. Η Μιλητός ήταν απο τις πρώτες Ελληνικές πόλεις που έφτιαχνε νομίσματα. Αποτελούσε τον τόπο καταγωγής των μεγάλων Θαλή, Αναξίμανδρου και Αναξιμένη. Ο "Ιερος δρόμος" οπως αποκαλείται, της Μίλητου, οδηγεί στον ναό του Απόλλωνα στα Δίδυμα.

Bωμός του Διός - Πέργαμος (Bergama)
O βωμός του Διός, δημιουργήθηκε το 197 π.Χ απο τον Έλληνα στρατηγό Εύμένη προς τιμήν του Περγάμου για την νίκη του εναντίων των Γαλάτιων. Αποτελούσε μια δεύτερη Ακρόπολη του αρχαίου κόσμου λόγο της εκπληκτικής τοποθεσίας του στο υψηλότερο σημείο της πόλης. Στα χρόνια του Βυζαντίου, αυτός ο υπέροχος ναός καταστράφηκε και τα μάρμαρα του χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο αμυντικών τειχών για τους Βυζαντινούς.

ΙΤΑΛΙΑ

Ναός της Ήρας - Ποσειδωνία (Paestum)
Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας και ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. κατά την διάρκεια του δεύτερου ελληνικού αποικισμού. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία και ανήκει στον 6ο αιώνα π.Χ. Κοντά στον πρώτο ναό υπάρχει και ενας δεύτερος ναός αφιερωμένος στην Ήρα χτισμένος τον 5ο αιώνα π.Χ. Στο παρελθόν θεωρούσαν πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα.

Nαός του Ποσειδώνα - Ποσειδωνία (Paestum)
O Ναός του Ποσειδώνα στην Ποσειδωνία, βρίσκεται δίπλα ακριβώς απο τον ναό της Ήρας και χτίστηκε το 450 π.Χ. και ήταν ο πιο τελειοποιημένος απο τους 3 μεγάλους ναούς της Ποσειδωνίας. Κάποιοι πιστεύουν οτι ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα λόγο των αγαλμάτων που υπάρχουν στον ανατολικό βωμό του ναού.

Ναός της Αθηνάς - Ποσειδωνία (Paestum)
O πανέμορφος ναός της Αθηνάς βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της πόλης και χτίστηκε περίπου το 500 π.Χ. .Αποτελεί τον τρίτο και τελευταίο, μεγαλοπρεπή Ελληνικό ναό της αρχαίας Ποσειδωνίας. Λανθασμένα στο παρελθόν πίστευαν πως ήταν αφιερωμένος στην Δήμητρα.

Ναός του Απόλλωνα - Συρακούσες (Siracusa)
Ο ναός του Απόλλωνα βρίσκεται στο νησί Ortygia στις Συρακούσες. Θεωρείται ο αρχαιότερος , Δωρικού τύπου ναός, της δυτικής Μεσογείου. Δημιουργήθηκε τον 6ο π.χ. αιώνα από τους Έλληνες αποίκους των Συρακουσών. Στους βυζαντινούς χρόνους, ο ναός μετατράπηκε σε Εκκλησία και στην συνέχεια όταν οι Μουσουλμάνοι κατέλαβαν τις Συρακούσες, ο ναός μετετράπη σε Μουσουλμανικό Τέμενος.

Ναός Ηρακλέους - Ακράγας (Agrigento)
O Ναός του Ηρακλέους, δημιουργήθηκε από Έλληνες αποίκους το 500 π.Χ περίπου και βρίσκεται στην περίφημη "Κοιλάδα των Ναών" στο Agrigento της Σικελίας, δίπλα από την είσοδο της πόλης. Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο ναό της Ακράγας με διαστάσεις 67 x 25 μ. Ο ναός ήταν φημισμένος για το εντυπωσιακό άγαλμα του Ηρακλή. Επίσης ένα μεγάλο άγαλμα του Ασκληπιού, ανακαλύφθηκε σε ένα από τα δωμάτια εσωτερικά του ναού.

Στην ενότητα μας "Αρχαίοι Έλληνες " μπορείτε να διαβάζετε και να μάθετε για τους λαμπρούς προγόνους μας!!!


https://master-lista.blogspot.gr/2015/02/blog-post_58.html?spref=bl

Οι Σκοπιανοί κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ας παραδεχτούμε ότι είναι εξυπνότεροι από τους δικούς μας ντενεκέδες «αρμοδίους». - Τού Αριστοτέλη Κακογεωργίου, πρόεδρος της Ομάδας «Ε» Έψιλον της Αλεξανδρινής Θρησκείας

 Η κλασσική απεικόνιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου που φέρει την λεοντή.

Είναι πολύ  θλιβερά όλα αυτά που σχετικά με την Μακεδονία. Όμως οι Σκοπιανοί κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ας παραδεχτούμε ότι είναι εξυπνότεροι από τους δικούς μας ντενεκέδες «αρμοδίους».

Εκτός από ενέργειες και δράσεις των στρατιωτικών για την  αντιμετώπιση αυτού του θέματος σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα, δεν έπραξαν οι πολιτικοί απολύτως τίποτε. Μάλλον κάνω λάθος έπραξαν  τόσα όσα θα μπορούσαν να βλάψουν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ούτε εμείς ο λαός εναντιώθηκε ποτέ  σε αυτή την σαθρή πολιτική τόσο των πολιτικών όσο και των πνευματικών ηγετών. Και οι δύο χρησιμοποίησαν την υπόθεση για καθαρά εξουσιαστική προβολή και ενεργούσαν ασυνείδητα και ανεύθυνα. Θυμήσου τον Καρατζαφέρη και τον Άνθιμο που έτρεχαν ξεχωριστά σαν αντίπαλοι στα πεζοδρόμια φωνάζοντας «η Μακεδονία είναι Ελληνική». Δεν είχαν την νοημοσύνη αμφότεροι να σκεφτούν ότι αυτή την ύβρη δεν θα την συγχωρούσε ποτέ ο Αλέξανδρος. Ποιος τους είπε ότι η Μακεδονία δεν μπορεί να είναι ελληνική;

Αλλά πως θα μπορούσε ένας Άνθιμος με τον εισαγόμενο Εβραίο θεό, να δηλώσει επίσημα ότι οι Μακεδόνες είναι απόγονοι του Θεού Ηρακλή και του Θεού Αιακού.

Ο Κάρανος ο ιδρυτής  της πρώτης πρωτεύουσας των Μακεδόνων τις ΑΙΓΕΣ και όχι την ΒΕRGINA που είναι ρωμαϊκή ονομασία, ήταν απόγονος του Τήμενου, του βασιλιά της Ηλείας, ο οποίος ήταν Ατρείδης = Ηρακλείδης. Ο Αλέξανδρος από την μάνα του, ως κόρη του Νεοπτόλεμου, του βασιλιά των Μολοσσών  (Μυρμηδόνες = Αιακίδες) κατάγεται από τον Αχιλλέα.

Αυτή η επίσημη καταγωγή των Μακεδόνων είναι καθαρά ελληνική. Αλίμονο να αμφιβάλουμε για την ελληνικότητα του Ηρακλή και του Αχιλλέα. Είναι λοιπόν Ηρακλείδης και Αιακίδης. Τουτέστι γιος Θεών και εγγονός του Θεού Πατέρα Δία.

Εμείς δεν  εκμεταλλευτήκαμε το βάρος του φαινόμενου  Αλέξανδρος αλλά πέσαμε θύματα στις εβραϊκές διδασκαλίες με πρωτοστάτες τους ιερείς μας.

Οι Έλληνες ή Ελλαδίτες θα έπρεπε να αγκαλιάσουν τον δικό τους τον τελευταίο κατά σειρά θεό, τον Αλέξανδρο και όχι να τον θυμηθούμε όταν ήγειραν αξιώσεις οι Σκοπιανοί. Ποιος θα τολμούσε να κουνηθεί όταν εδώ    θα υπήρχαν ναοί προς τιμή του θεού Αλεξάνδρου και όταν από καιρό κυμάτιζε η Μακεδονική σημαία με το σύμβολο του λιονταριού που σημαίνει Ηρακλείδες;

Η κυρία Γαϊτάνη και ο Μπαλαούρας  όφειλαν πρώτα να μάθουν ιστορία και μετά να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα έλεγα ούτε καν  για διαπραγμάτευση αλλά για  μια λακωνική απάντηση, «δεν το συζητάμε». Αλλά φίλε το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» απαιτεί καρδιά, σθένος και πατριωτικό παλμό.

Εγώ ως πρόεδρος της Ομάδας  «Ε» Έψιλον της Αλεξανδρινής Θρησκείας, νιώθω ντροπή απέναντι στον Αλέξανδρο, στους Μακεδόνες και  στους λοιπούς Έλληνες. Ο Αλέξανδρος δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ για την  αγνωμοσύνη και ανευθυνότητα που δείξαμε απέναντι στο  μοναδικό έργο που άφησε  στους απογόνους του, οι οποίοι δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον. Ίσως όμως μπορούμε να γίνουμε.

Αριστοτέλης Κακογεωργίου   

Πρόεδρος της Ομάδας  «Ε» Έψιλον της Αλεξανδρινής Θρησκείας  

 aristotelianmarathon@live.com

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ. - ΓΙΑΤΙ Ή ΈΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ-ΜΥΟΛΟΓΙΑ ΈΝΝΕΠΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΈΜΠΝΕΗ ΈΣΑΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΑΣ ΌΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΎΦΗΛΙΟΥ.

 

Sandro Botticeli 1485 Λεπτομέρεια πού άπεικονίζει τίς τρείς Χάριτες άπό τόν πίνακα τής Άνοίξεως.
Θεότητες που προσωποποιούσαν τη χάρη, την ομορφιά και την ανεμελιά.

 Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν κόρες του Δία και της Ευρυνόμης. Αρκετοί τις θεωρούσαν κόρες του Διόνυσου και της Αφροδίτης ή του Ήλιου και της Ναϊάδας Αίγλης.
Στον Όμηρο αρχικά αναφερόταν η Χάρις σύζυγος του Ηφαίστου και η Πασιθέα, σύζυγος του θεού Ύπνου και μητέρα του Φάντασου και του Φοβήτορα. Η Πασιθέα είχε δοθεί σύζυγος στον Ύπνο από την Ήρα επειδή εκείνος είχε κοιμίσει κρυφά το Δία κι έτσι οι θεοί μπόρεσαν να αναμιχθούν στον Τρωικό πόλεμο.
Οι Αθηναίοι τιμούσαν δυο Χάριτες την Αυξώ και την Ηγεμόνη. Μερικές φορές ταυτίζονταν με τις Ώρες και τοποθετούσαν στην ομάδα των Χαρίτων τις Ώρες Καρπώ και Θαλλώ.
Στη Σπάρτη τις ονόμαζαν Κλήτα ("αστραφτερή" και Φαέννα ("ακτινοβόλος"), και τις ταύτιζαν με τις Ώρες.
Στην Αίγινα, την Τροιζήνα, την Επίδαυρο και στον Τάραντα τις ονόμαζαν Αυξησία και Δαμία ή "Αξεσίαι θεαί".
Ο Ησίοδος αναφέρει τρεις Χάριτες, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια ή Θαλία. Οι Χάριτες συνδέονταν με την ανθοφορία και τη γονιμότητα της φύσης κι αναμεσά τους συγκαταλέγονταν και η Ευνομία, η Εύκλεια και η Πειθώ.
ΟΙ Σώστρατος αναφέρει πως η Αφροδίτη και οι Χάριτες Πασιθέα, Καλή και Ευφροσύνη είχαν διαγωνιστεί σε καλλιστεία με κριτή το μάντη Τειρεσία, ο οποίος είχε ψηφίσει την Καλή σαν την πιο όμορφη. Η Αφροδίτη για να τον τιμωρήσει τον είχε μεταμορφώσει σε γριά.
Οι Χάριτες κατοικούσαν στον Όλυμπο κι ήταν συνοδοί του Απόλλωνα, του Διονύσου, της Αφροδίτης, της Αθηνάς, του Ηφαίστου και των Μουσών. Απέφευγαν τη μοναξιά και προτιμούσαν τη συντροφιά των θεών.
Όταν ο Απόλλωνας έπαιξε για πρώτη φορά τη λύρα του, οι Χάριτες έστησαν χορό γύρω του μαζί με τις άλλες θεές κι όταν η Άρτεμη είχε εισέλθει στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, εκείνες άρχισαν να υμνούν μαζί της και με τη συνοδεία των Μουσών τη Λητώ, (μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης).
Οι Χάριτες συνόδευαν την Αφροδίτη μαζί με το θεό Πάνα και την Πειθώ. Κάποτε η θεά είχε πιαστεί μαζί με τον Άρη σε ένα δίχτυ που είχε στήσει για τους δυο εραστές ο Ήφαιστος. Μετά από την περιπέτειά της είχε καταφύγει στην Πάφο της Κύπρου, όπου την περιποιήθηκαν οι Χάριτες, αλείφοντάς την με αθάνατο λάδι και στολιζοντάς την.
Οι Χάριτες γνώριζαν την τέχνη να κατασκευάζουν αρωματικά λάδια με τα οποία ενίσχυαν την ερωτική επιθυμία.
Απεικονίζονταν νέες και όμορφες και έφερναν στους θεούς και στους ανθρώπους ομορφιά, χάρη και δημιουργικότητα. Τις παρουσίαζαν γυμνές, να κρατιούνται από τους ώμους. Οι δυο από αυτές κοιτούσαν προς μια κατεύθυνση, ενώ εκείνη που βρισκόταν στη μέση κοιτούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Πίνδαρος τις ονόμαζε Σεμνές, Πότνιες και Βασίλειες.
Το παλαιότερο ιερό τους βρισκόταν στον Ορχομενό της Βοιωτίας (εκεί που βρίσκεται η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Στο θέατρο απέναντι από το ιερό τελούσαν προς τιμή τους τα Χαρίσια ή Χαριτήσια που περιλάμβαναν μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Τη νύχτα οι πιστοί πρόσφεραν γλυκίσματα από αλεύρι και μέλι.
Τα λατρευτικά τους αγάλματα ήταν τρεις μαύροι άμορφοι μετεωρόλιθοι, δηλαδή λίθοι που είχαν πέσει από τον ουρανό.
Στην Αθήνα υπήρχε ιερό των Χαρίτων πάνω στην Ακρόπολη στα Προπύλαια, κοντά στα ιερά του Ερμή Προπυλαίου και της Εκάτης Επιπυργιδίας. Ιερό τους υπήρχε και στην Αγορά κοντά στο ναό του Ηφαίστου.
Ιερά τους υπήρχαν στη Σπάρτη, στη Δήλο, στην Κύπρο και στην Πάρο. Στην Πάρο βρισκόταν ο Μίνωας όταν πληροφορηθηκε το θάνατο του γιου του Ανδρόγεω. Τότε πέταξε τα στεφάνια με τα άνθη, σταμάτησε τη μουσική, αλλά η τελετή ολοκληρώθηκε. Από τότε οι θυσίες προς τιμή των Χαρίτων στην Πάρο γίνονταν χωρίς άνθη και μουσική.
Οι Χάριτες λατρεύονταν στην Σπάρτη και την Πάφο μαζί με την Αφροδίτη.
Βιβλιογραφία - πηγές
Σαπφώ
βροδοπάχεες ἄγναι Χάριτες δεῦτε Δίος κόραι
ἔλθοντ' ἐξ ὀράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν
Όμηρος, Οδύσσεια, θ, 364
ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας,
ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι.
Ησίοδος, Θεογονία, 64
ἔνθά σφιν λιπαροί τε χοροὶ καὶ δώματα καλά,
πὰρ δ' αὐτῇς Χάριτές τε καὶ Ἵμερος οἰκί' ἔχουσιν
ἐν θαλίῃς· ἐρατὴν δὲ διὰ στόμα ὄσσαν ἱεῖσαι
μέλπονται, πάντων τε νόμους καὶ ἤθεα κεδνὰ
ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὄσσαν ἱεῖσαι.
Ησίοδος, Έργα και Ημέρες, 73
ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
ἀμφὶ δέ οἱ Χάριτές τε θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ
ὅρμους χρυσείους ἔθεσαν χροΐ· ἀμφὶ δὲ τήν γε
Ὧραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσι εἰαρινοῖσιν·
Ξενοφώντας, Συμπόσιο, 7, 5, 2
ἀλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν
οὐκ εἰς ταὐτὸν τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει· εἰ δὲ ὀρχοῖντο πρὸς τὸν
αὐλὸν σχήματα ἐν οἷς Χάριτές τε καὶ Ὧραι καὶ Νύμφαι
γράφονται, πολὺ ἂν οἶμαι αὐτούς γε ῥᾷον διάγειν καὶ τὸ
συμπόσιον πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι.
Ζηνόβιος
Αἱ Χάριτες γυμναί: ἤτοι ὅτι δεῖ ἀφειδῶς καὶ
φανερῶς χαρίζεσθαι· ἢ ὅτι οἱ ἀχάριστοι τὸν ἑαυτῶν
κόσμον ἀφῄρηνται.
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 2, 17, 3
ἐν δὲ τῷ
προνάῳ τῇ μὲν Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν
δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα ἀσπὶς ἣν Μενέ-
λαός ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ.
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 3, 18, 9
Βαθυ-
κλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ
Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ
Χάριτες καὶ ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν Ἀρτέμιδος.
Ορφικά, Ύμνοι, 60
Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι,
θυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαθυκόλπου,
Ἀγλαΐη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε,
χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί,
αἰολόμορφοι, ἀειθαλέες, θνητοῖσι ποθειναί·
εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι·
ἔλθοιτ' ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.
Θεμίστιος, Φιλάδελφοι ἢ περὶ φιλανθρωπίας
οὐδ' ἐῶμεν ἀκράτους ἐπιρρεῖν πηγὰς τῶν ἄνωθεν
ἀγαθῶν, ἃ χορηγεῖ συνεχῶς ἀκάμαντι νόῳ, καθάπερ λέ-
γει ἡ φιλοσοφοῦσα ποίησις, ὁ τῶν ἐάων δοτήρ, ὁ τῆς
εὐνομίας ταμίας, οὗ πάρεδρος Δίκη τε καὶ Εὐνομία· ᾧ
παραστατοῦσιν αἱ Χάριτες, Εὐφροσύνη καὶ Ἀγλαΐα Θαλίη
τ' ἐρατεινή· οὗ πᾶσαι ἐκ φιλανθρωπίας ἐπωνυμίαι, ὁ μει-
λίχιος, ὁ φίλιος, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ πολιεύς, ὁ σωτήρ.
Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Εἰς τὸν βασιλέα Ἥλιον πρὸς Σαλούστιον
Κύκλον τοι καὶ αἱ Χάριτες ἐπὶ γῆς
διὰ τῶν ἀγαλμάτων μιμοῦνται.
Νόννος, Διονυσιακά, 34, 37
ὡς μὲν ἀκούω,
τρεῖς Χάριτες γεγάασι, χορίτιδες Ὀρχομενοῖο,
ἀμφίπολοι Φοίβοιο, χοροπλεκέος δὲ Λυαίου
εἰσὶ τριηκοσίων Χαρίτων στίχες, ὧν μία μούνη
πασάων προφέρουσα φαείνεται, οἷα καὶ αὐτὴ
φαιδροτέραις ἀκτῖσι κατακρύπτει σέλας ἄστρων
μαρμαρυγὴν εὔκυκλον ἀκοντίζουσα Σελήνη.
Όμηρος, Ιλιάδα, Ε, 338 και Σ,382 και Ξ 267
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 3, 1
Απολλώνιος Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4, 424
http://www.theogonia.gr/theoi/theoix/xarites.htm

Κατερινα Βλαχου

Ο ναός του Ηφαίστου, ευρύτερα γνωστός ως Θησείο.

 

 Στην κορυφή του λόφου του Αγοραίου Κολωνού, που οριοθετεί την Αρχαία Αγορά των Αθηνών στη δυτική πλευρά, βρίσκεται ο ναός του Ηφαίστου, ευρύτερα γνωστός ως ''Θησείο''. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερα διατηρημένους αρχαίους ναούς
, γεγονός που οφείλεται εν μέρει και στη μετατροπή του σε χριστιανική εκκλησία.

Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία (I, 14, 5-6), στο ναό λατρεύονταν από κοινού ο Ήφαιστος, προστάτης των μεταλλουργών, και η Αθηνά Εργάνη, προστάτρια των κεραμέων και της οικοτεχνίας. Την ταύτιση του ναού ως ''Ηφαιστείο'' επιβεβαίωσε η ανασκαφική έρευνα με την αποκάλυψη εργαστηρίων μεταλλουργίας στην ευρύτερη περιοχή του λόφου, επισκιάζοντας, έτσι, παλαιότερες απόψεις, που αναγνώριζαν ως λατρευόμενες θεότητες το Θησέα, τον Ηρακλή ή τον Άρη. Η οικοδόμηση του ναού πρέπει να πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στα έτη 460-420 π.Χ. από άγνωστο αρχιτέκτονα, στον οποίο, όμως, αποδίδονται και άλλοι ναοί στην Αττική, με παρόμοια κατασκευή.

 Ο ναός διέθετε πρόναο και οπισθόδομο, δίστυλους εν παραστάσι. Εξωτερικά περιβαλλόταν από την περίσταση, μια δωρική κιονοστοιχία, με 6 κίονες στις στενές πλευρές και 13 στις μακρές. Ολόκληρο το οικοδόμημα, από την κρηπίδα έως και την οροφή, ήταν κατασκευασμένο από πεντελικό μάρμαρο, ενώ τα αρχιτεκτονικά γλυπτά που το κοσμούσαν ήταν από παριανό μάρμαρο. 

 

 Στο εσωτερικό του σηκού υπήρχε δίτονη κιονοστοιχία σε σχήμα Π και στο βάθος του υπήρχε βάθρο, επάνω στο οποίο στέκονταν τα ορειχάλκινα λατρευτικά αγάλματα του Ηφαίστου και της Αθηνάς, έργα του γλύπτη Αλκαμένη, σύμφωνα με τον Παυσανία, τα οποία πρέπει να φιλοτεχνήθηκαν ανάμεσα στα έτη 421-415 π.Χ. Ο ναός έφερε πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο. Από τα αρχιτεκτονικά γλυπτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μετόπες, που κοσμούσαν την ανατολική πλευρά της περίστασης εξωτερικά και παριστάνουν τους εννέα άθλους του Ηρακλή. Σε συνέχεια αυτών, στη βόρεια και στη νότια πλευρά, εικονίζονται από τέσσερις άθλοι του Θησέα, σκηνές από τις οποίες προέκυψε η λαϊκή ονομασία ''Θησείο'' για το ναό. Η ζωφόρος δεν διατρέχει τις τέσσερις πλευρές του σηκού, αλλά μόνο τον πρόναο και τον οπισθόδομο. Στον πρόναο παριστάνεται ο νικηφόρος αγώνας του Θησέα κατά των απαιτητών του θρόνου, των 50 υιών του Πάλλαντα, στον οποίο παρίστανται και έξι θεοί του Ολύμπου. Στον οπισθόδομο, στο πλάτος του σηκού, παριστάνεται η Κενταυρομαχία. Αξιόλογες γλυπτικές παραστάσεις κοσμούσαν, επίσης, και τα αετώματα του ναού. Στο δυτικό παριστανόταν η Κενταυρομαχία και στο ανατολικό η υποδοχή του Ηρακλή στον Όλυμπο ή η γέννηση της Αθηνάς. Ορισμένα από τα γλυπτά αυτά αναγνωρίζονται σε αγάλματα που βρέθηκαν στην περιοχή του ναού, όπως το αποσπασματικά σωζόμενο σύμπλεγμα δύο γυναικείων μορφών, από τις οποίες η μια μεταφέρει στον ώμο της την άλλη, σαν να προσπαθεί να τη σώσει (''Eφεδρισμός'', Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς, αρ. ευρ. S 429), και ο κορμός μιας ενδεδυμένης γυναικείας μορφής με έντονο το στοιχείο της κίνησης, που θα μπορούσε να είναι ένα από τα ακρωτήρια του ναού (''Νηρηίδα'', Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς, αρ. ευρ. S 182).
Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους γύρω από το ναό φυτεύθηκαν θάμνοι ή μικρά δένδρα σε παράλληλες σειρές, μέσα σε γλάστρες, οι οποίες ήλθαν στο φως κατά τις ανασκαφές. Τον 7ο αι. μ.Χ. ο ναός μετατράπηκε σε εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Ακάμα καιλειτούργησε έτσι έως την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Κατά το 18ο αιώνα μέσα στο κτήριο ενταφιάσθηκαν πολλοί επιφανείς προτεστάντες, που πέθαναν στην Αθήνα, ενώ το 1834 πραγματοποιήθηκε εδώ η τελετή υποδοχής του βασιλιά Όθωνα. Έκτοτε ο ναός λειτούργησε ως αρχαιολογικό μουσείο, μέχρι την έναρξη των ανασκαφών της Αμερικανικής Σχολής στην Αρχαία Αγορά, το 1930.

Συντάκτης
Κλειώ Τσόγκα, αρχαιολόγος

https://master-lista.blogspot.com/2015/02/blog-post_922.html?spref=bl 

 

 

 

 

«Οι Eυρωπαϊκές Oδηγίες καταστρέφουν τους αγροτικούς συνεταιρισμούς της Ελλάδας» - Γιάννης Σαχινίδης

Τι είναι προδοσία και ποιος είναι ο προδότης. Αυτοί είναι οι νόμοι της δημοκρατικής Αθήνας.

Εικόνα από : http://www.antinews.gr/action.read/kleidarotrupa/mauriste-tous-prodotes-tis-nd/11.106179

 Αυτοί είναι οι νόμοι της δημοκρατικής Αθήνας. Όσοι λοιπόν υποστηρίζουν πως είναι Δημοκράται οφείλουν να υποστηρίζουν και την εφαρμογή των νόμων Περί Προδοσίας.
Προδοσία είναι κάθε παράβλεψις των συμφερόντων της πατρίδας. Είναι η συνεννόησις με τον εχθρό, η παράδοσις στόλου, φρουρίου, η εγκατάλειψις θέσεως, η παρακοή σε διαταγές και κάθε παράβασις των δημοσίων καθηκόντων. Προδοσία επίσης θεωρείται, οι υποσχέσεις με ψευδείς πληροφορίες και η αθέτησις κάποιου ειδικού ψηφίσματος. Η μη εκτέλεσις όλων εκείνων των καθηκόντων που οφείλει ένας χρηστός πολίτης. Προδότης είναι αυτός που δειλιάζει στον πόλεμο και αθετεί τον όρκο του σαν πολίτης, Το έγκλημα της προδοσίας ορίζεται από τους νόμους της πολιτείας. Ενώπιον της δικαιοσύνης οδηγούνται οι προδότες και οι συνωμότες. Εις την Αθήνα τον κάθε ένα που επεδίωκε να καταλύσει το πολίτευμα, μπορούσε κάθε πολίτης να θανατώσει χωρίς ποινή. Κάθε ένας πολίτης ήταν υποχρεωμένος να φονεύει τον προδότη και ο φονέας είχε την αξίωση τιμών και αμοιβών κατά τον νόμο. Η περιουσία των προδοτών που καταδικάζοντο σε θάνατο εδημεύετο και τα σπίτια τους κατεδαφίζοντο. Απαγορεύετο να θαύονται τα σώματά τους στην πατρίδα και τα έριχναν στην μεθόριο της πόλης. Τα παιδιά των προδοτών ακολουθούσαν την τύχη των πατέρων τους. Οι προδόται θεωρούντο άτιμοι και εδικάζοντο και μετά θάνατον. Του καταδικασθέντος μετά θανατον, εξορύσσοντο τα οστά και τα έριχναν έξω από την πόλη. 

ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ.

 Ελλας
 Georgios Grigoromihelakis

ΧΑ ΧΑ ΤΟ ΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ - Στημένη η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ σχέδιο αφελληνισμού Όλ