Είμαι Ελληνίς, και γράφω μόνο για σένα, ναι.
Πατρίδα- Μάνα Ελλάδα !
Είμαι ένας στίχος του Σικελιανού, του Παλαμά,
στο δρόμο για την Λευτεριά.
Είμαι το αυτί, που άκουσε τη Γλαυκομάτα,
κι είδε σαν τον Ορφέα, Ξάστερο Ουρανό,
με τα γυμνά του μάτια.
Είμαι Παιάνας, ρυθμικός, ρωμαλέος,
ανδρείος περήφανος κυκλικός, ομαδικός χορός.
ΚΑΙ ΣΥ ΜΑΝΑ, Είσαι Ησίοδος και Όμηρος, Πυθαγόρας, και δίκαιος Αριστείδης.
Είσαι Αριστοτέλειος νους, ΚΟΡΗ ΚΑΙ ΓΗ ΕΣΥ ,ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ , ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Με γέννησες και μ' έθρεψες περήφανη,
σα τα ψηλά βουνά πάνω στο Ψηλορείτη.
ΕΔΩ ΝΑ ΖΩ , ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΩ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΗΘΗ
ΜΑΝΑ, ΕΣΥ σε ραψωδία η φωνή, που γνέθει στον Οδυσσέα,
στην Ιθάκη, πως να γυρίσει.
Η ασπίδα σου είμαι λες, φίλε κι αδελφέ,
που μες τη τρικυμία,
φωνάζεις, ξαρματώνεσαι ευθύς,
"Πάρε τη πανοπλία"...
Είμαι Ιέρεια, και σώζω τους Βωμούς, ερμηνεύω οιωνούς.
Βλέπω στα μαντεία πελώριους καπνούς.
΄Ερχεσαι σαν την Άνοιξη, σαν Περσεφόνη ΠΑΙΡΝΕΙΣ και φέρεις την Ψυχή.
Τον Άδωνη ανασταίνεις, και γίνεσαι αστραπή.
Είμαι Αισχύλος πρωτοχορευτής,
και Πλάτων ιδεαλιστής.
Είμαι Αλκμάνας, Σαπφώ και Φαιναρέτη.
Εσύ ο Λόγος, ο σκοπός ,Παιδί του Μουσαγέτη.
Είμαι Μαία, θεραπενίδα. Εγώ σπονδή, κι' εσύ πηγή
Θάλασσα, κι Ηλίαχτίδα.
Όλα εσύ μου τα μαθες,
μου δωσες την ασπίδα.
Στο θρήνο και το στεναγμό, βρίσκω πάντα έναν σκοπό.
Ένα τόνο μουσικό.
Κι όταν πονώ, δεν τον φωνάζω,
σηκώνομαι και για την Λευτερία προστάζω.
Αυτή είναι η στόφα μου, η στάση μου, κι η τάξη μου.
Γιατί οι Θεοί, το όρισαν, ο λόγος να'ναι πράξη μου.
Είσαι όλη η καρδιά, και η φωνή και το ρόδο το αμάραντο,
μα το Δια, όλοι εμείς παιδιά σου.
Εσύ η Ελλάδα αντέχεις, παρά τα γηρατειά σου.
Είσαι το χώμα των Ιώνων, και γω Φρύγιος σκοπός.
Είσαι Μελωδία, και Απολλώνια αρμονία,
Και Έλληνες στρατό, εσκόρπισες απ' την Άγια Κασταλία.
Είσαι Ανάπεστος και πεντάσημος, εσύ αυδή κι αχός.
Είσαι βουή, γέλιο, κελλάρυσμα, ήχος βροντερός
Είμαι πέτρα,
σκληρή σαν Σπαρτιάτισσα μάνα στην μάχη.
Που στο χωράφι, σέρνω παιδί, κι' άρματα,στη ράχη.
Ελλάδα , θρύλος, μύθος,
αητός, σκοπός.
Εσύ Μάνα το σύμβολο,
Εσύ φιλί, κρασί γλυκό.
Εσύ πάντα δονείς, σαν κύμβαλο μουσικό .
Δεν είμαι δέσμιος της ανάγκης, ούτε της ανημποριάς.
Γεννήθηκα Ελευθερος ! Βοριάς -Ζέφυρος και Νοτιάς.
Είσαι ξαστεριά,
και γω χορεύω κυκλικά,
Είσαι Δίνη που ταράζει,
Ήλιος, Κεραυνός που αστράφτει .
Δίας Νους, αυτογέννητος στου Χρόνου
τη ροή.
Χαίρε Ηνίοχε με τ' άρμα σου, φωνάζεις
"Βάστα σε τούτη τη στροφή" .
Χαίρε Απόλλωνα Κάρνειε,
Χαίρε Χορευτά και Πυθοκτόνε.
Χαίρε Διόνυσε αδελφέ,
χαίρε Δύμορφε, Αγνέ.
Όλοι αδέλφια μου, Έλληνες
Ομότροποι, ομόγλωσσοι, σε τούτη τη
Ζωή,
όλοι τεχνίτες είμαστε φιλόσοφοι,
αρχηγοί.
Αθάνα - Ήρα- Δήμητρα και Άρτεμη κι Εκάτη,
σε τρίστρατο, Ελλάδα μου σε χτίσανε,
Βωμό, στου Διός το χάρτη.
Φωτίζεις λαούς, φέρνεις στο νού σεισμούς.
Και γω φέγγω με τη δάδα, αιώνια άφθαρτη ψυχή,
στο κλάμα σου Ελλάδα
Στη δόξα του γένους μου αδέλφια, πρόποση τρανή να κάνω,
κάλεσμα σ' εννιάμερη γιορτή της Δήμητρας ετοιμάζω.
Φέρτε άρπες, φέρτε λύρες και κιθάρες,
φέρτε αυλούς ,
κι όλου του κόσμου τους ρυθμούς τους διαλεχτούς.
Απόψε στη Πανσέληνο, με τον άρρητο
κείνον τρόπο,
δρόμοι Θεών κι ανθρώπων,
όλα θα ενωθούν.
Στην ίδια μήτρα στην Ελλάδα,
στα σπλάχνα σου Μάνα,
όλα,για όσα πάσχισες,
θα ξαναγενηθούν
Πρώτος ο Έρωτας να προβάλλει , κι έπειτα η Αφροδίτη,
Δία πατέρα σ' ακούω, που μιλάς, πάνω στο Ψηλορείτη.
Όλοι στης Γαίας το χορό παιδιά,
ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ Κορύβαντες, χορεύουν στη Φωτιά.
Απόψε ΕΛΛΑΣ ΜΟΥ, ξαναγεννηθηκα, στα γαλανά νερά.
Ο καθαρμός όλης της Γης, χρειάζεται να γίνει.
Φέρτε λιβάνι και θυμίαμα, στύρακα και κρόκο,
φέρνουνε τύχη στα παιδία , το γέλιο των γερόντων.
Έλληνες είμαστε, λεύτερα πουλιά, αηδόνια, περιστέρια.
Είμαστε και της λευτεριάς θεριά.
Είμαστε Έλληνες, θυμόμαστε,
και Θεϊκή σπορά.
Δίνεις ακατάπαυστα λόγους,
νόμους κι αριθμούς,
Εσύ χορούς, εσύ ρυθμούς,
Εσύ αρμούς,
σοφούς, ορθούς
Ελλάδα λες, "Γροικάτε με , ακλουθάτε με,
στους δρόμους της Αλήθειας".
"Δείτε με που πορεύομαι απ της Γης και
γω τα στήθια"..
Η Λάχεση, η Ατραπώ,
η Ειμαρμένη, κι η Κλωθώ μας πλέκουνε υφάδι,
λαμπρό ομορφοστόλιστο,
Ελλάδα μου όμοια με σε, μ' αίμα , χαρά και δάκρυ ...
Ο βροτός μας νους, υψώθηκε για να ευεργετήσει.
Τα πάτρεια και τους Θεούς, πάλι να τιμήσει.
Καλλιόπη μου, φωνή-ευχή
και Μούσες μου σε σας χρωστώ,
δίπλα μου σταθείτε,
τον Όλυμπο να διαβώ
Όλο μου το είναι, τα έργα και τον Λόγο,
σε σας τ' αφιερώνω
Κι είθε για τους Θεούς πάντοτε να πυρώνω.
Είθε, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,
Θεούς κι ανθρώπους να τιμώ.
Καθήκον και χαρά μου, στ' ολόλαμπρο το βάθρο,
το κάστρο- Ελλάδα, να φυλώ,
και στον δωδέκατο τον άθλο, Ήρωας να στεφθώ.
Είμαι Ελληνίς και τίποτε άλλο, Είσαι η Ελλάδα, σ'αυτο χίλιες φορές, θα μεταλάβω.
