Κολοκοτρώνη ! ! Τα'μαθες; ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΠΛΑΚΑΚΙΑ..... - Της ΖΕΡΒΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ ΤΡΙΑΔΑ

Κολοκοτρώνη!!Τα'μαθες;Τα κάναμε πλακάκια!
Οι Τουρκαλάδες και εμείς,γίναμε φιλαράκια!
Καλά λοιπόν σου κάνανε και φυλακή σε κλείσαν!
Της εποχής σου οι προεστοί κι αυτοί καλά εζήσαν!

Τσάμπα εθυσιάστηκες Γρηγόρη Παπαφλέσσα!
Τί το' θελες το αντάρτικο,το λόγο και την μπέσα;
Κανάρη!!!Η ναυαρχίδα σου αχρηστη θα'ταν τώρα!
Οι απόγονοι ξεπούλησαν την λαυρευτή σου χώρα!

Καραισκάκη!!Σήμερα να 'ρχόσουν στο λιμάνι!!
Να πάνε όλοι στο διάολο,μα η ώρα τονε βάνει!
Και σύ λεβέντη Πανουργιά να σκώσεις το κοντάρι.
Στά τέσσερα δοσίλογους να στήσεις παλικάρι!!

Ανδρούτσο και Νικηταρά,Μαντώ και Μπουμπουλίνα!
Τη χώρα μας την κυβερνά κάθε κυρά Κατίνα...
Γυναίκα η άντρας σημασία πια καμμία,
Αδικα πηγε ο κόπος σας..σάπισε η κοινωνία.

Triada Zervou

Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας

 

 Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).

Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“.... ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”

Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον - τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).

Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει:
“Ἡ πόλις μας (δηλαδή αἱ Ἀθῆναι, ἡ Ἑλλὰς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Θυκυδίδη), τόσον ἒχει ἀφήσει πίσω της (“ἀπολέλοιπε”, “ἐξεπέρασε”) ὡς πρὸς τὴν φρόνησιν τοὺς ἂλλους ἂνθρώπους, ὣστε οἱ μαθηταὶ αύτῆς ἒγιναν διδάσκαλοι ἂλλων καὶ τὸ ὂνομα τῶν Ἑλλήνων πεποίηκε ( = ἐδημιούργησε τὴν πεποιημένην, πλαστὴν ὲντύπωσιν) δοκεῖν εἶναι ( =νὰ φαίνεται ὃτι εἶναι –δίχως ὃμως νὰ εἶναι) χαρακτηριστικὸν ὂχι πιὰ τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται Ἓλληνες (δὲν τοὺς ἀποκαλοῦμε ἐμεῖς) μᾶλλον οἱ μετέχοντες τής ἡμετέρας ἐκπαιδεύσεως παρὰ (οἱ μετέχοντες) τῆς κοινῆς φύσεως ( =γεννήσεως, καταγωγῆς).

Δηλαδὴ, κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα μὲ τοὺς καθηγητὲς ξένων γλωσσῶν. Οἱ μαθηταὶ λένε: “ἡ γαλλίδα”, “ἡ γερμανίδα”, “ὁ ἂγγλος”, κ.ο.κ., ἐννοώντας τοὺς -Ἓλληνες- καθηγητὰς, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αὐτὲς τὶς γλῶσσες.

Γι’αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐτακτοποίησε τὸ ἀνεφυὲν πρόβλημα, καθορίζοντας ὡς “ἑλληνίζοντας” (καὶ ὂχι “Ἓλληνας”) τοὺς ξένους τοὺς διδάσκοντας ἑλληνικὰ. Ἒτσι ἒχομε τοὺς “ἑλληνίζοντας” Ἰουδαίους, δηλαδὴ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν Ἑλληνικὴν, καὶ γενικῶς τοὺς συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ κράτη τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσεως, ὡμιλοῦσαν, ἒγγραφον καὶ ἐδίδασκον τὰ Ἑλληνικὰ.

“Ἑλληνιστὴς” μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ ἑλληνόγλωσσος ἀλλοδαπὸς, ὁ καθηγητὴς τῶν Ἑλληνικῶν. Λόγου χάριν, ἡ Γαλλίδα ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ρομιγὺ, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Φεδερίκο Σαγρέδο, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Χουὰν Κοντὲρχ, καθηγητὴς εἰς τὸ πανεπισήμιο st. Andrews τῆς Σκωτίας, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰδήσεις στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὸν ἱστοχῶρο του http://www.akwn.net/ κ.ἂ.

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξη τυχὸν παρεξήγησις γύρω ἀπὸ τὴν λέξι “μαθηταὶ” (οἱ ταύτης μαθηταὶ γεγόνασι διδάσκαλοι τῶν ἂλλων) διευκρινίζομε ὃτι οἱ μαθηταὶ οἱ ὁποίοι συνέρρεον εἰς τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἦσαν μόνον Ἓλληνες, ἀλλὰ καὶ ξένοι ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Αὐτοὶ, γυρίζοντας στὶς πατρίδες των, ἐδίδασκον ἑλληνικὰ ὡς “Ἓλληνες διδάσκαλοι” καὶ μετέπειτα “ἑλληνοδιδάσκαλοι”.

(Απόσπασμα επιστολής τής εξαιρέτου φιλολόγου Άννας Τζιροπούλου – Ευσταθίου, πρός τόν πρόεδρον τής Δημοκρατίας κ. Κων. Στεφανόπουλο, τήν 6η Νοεμβρίου τού 2000, η οποία εδημοσιεύθη σέ τεύχος τού περιοδικού “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ”)

 

http://ellinon-pnevma.blogspot.com/2010/02/blog-post_10.html?spref=bl

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ - Όλα αντικαθίστανται από αρχαιοελληνικά. - Οι Ελληνες δάσκαλοι έδιναν και στους μαθητές τους ονόματα των προπατόρων μας...

 
Οι Έλληνες μαθαίνουν για την καταγωγή τους και αρχίζουν να κατανοούν ποιοι είναι, γνωρίζοντας σιγά – σιγά αλλά σταθερά το αρχαιοελληνικό μεγαλείο. Πάρα πολλοί Έλληνες, ιδίως οι νέοι, αλλάζουν τα ονόματά τους. Τα οικογενειακά ονόματα διαφοροποιούνται και τα βαπτιστικά εγκαταλείπονται. Όλα αντικαθίστανται από αρχαιοελληνικά. Το 1817 στις Κυδωνίες ( Αϊβαλί), οι μαθητές του σχολείου αποφασίζουν και συντάσσουν ένα σχετικό ψήφισμα: «θα ομιλούμε αρχαία ελληνικά». Στην Πελοπόννησο όλοι οι Ελληνες δάσκαλοι  έδιναν  και στους μαθητές τους  ονόματα των προπατόρων μας  ονόματα των μεγάλων ανδρών,  καύχημα των αιώνων». Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ 
Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφτηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το οποίο θεωρείται η γενέθλια πράξη του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους.
Η Ελληνική Επανάσταση  στοίχισε πολλές  θυσίες. ‘Ελληνες και Ελληνίδες, μεγάλοι και παιδιά, χάθηκαν στα πεδία των μαχών, υπέφεραν από την πείνα και τις κακουχίες, τους διωγμούς και τις σφαγές. Υπέφεραν από τη φτώχεια και την αρρώστια, την ορφάνια και τον ξεριζωμό, για μια Πατρίδα  ελεύθερη .
Η Ελληνική Επανάσταση  που ξεκίνησε  εφτά χρόνια μετά το Βατερλό αποτελεί ένα βαρυσήμαντο Ιστορικό γεγονός όχι μόνο για την εθνική  μας πορεία, αλλά και για την Ευρώπη που σείεται με εξεγέρσεις που απειλούν τα μοναρχικά καθεστώτα της καθώς επίσης και για την ιστορία της και εξέλιξη γενικότερα και  δεν προέκυψε καθόλου σαν  ..απομίμηση της Γαλλικής. Άνοιξε το δικό της δρόμο, σε μια εποχή    που οι κατασταλτικές αρχές της Ιεράς Συμμαχίας σπέρνουν τον πανικό και τον τρόμο, επανιδρύοντας  τα πιο στυγνά  καθεστώτα ,με κύριο εκπρόσωπο τον Μετερνίχ της Αυστρίας.Ο Διαφωτισμός ,οι ιδέες του οποίου αντλήθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό , μεταδόθηκε μέσω των παροικιών και στον υπόδουλο Ελληνισμό, με κάποια όμως καθυστέρηση λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούσαν στις τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Ξεκίνησε   στην Γαλλία και επεκτάθηκε στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης προετοίμασε το  έδαφος για την Γαλλική Επανάσταση, στα μέσα του 18ου αιώνα, που ονομάστηκε «Siècle des lumières. Στους σημαντικούς εκφραστές του Διαφωτισμού τοποθετούνται ο Βολταίρος , ο Μοντεσκιέ, ο Ντιντερό  ενώ ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ διατύπωνε τη θεωρία του Κοινωνικού Συμβολαίου, προτρέποντας σε μια Ευρώπη που θα υποστήριζε τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Οι διαφωτιστές πρέσβευαν τον ορθολογισμό και την πίστη στην πρόοδο, αξιώνοντας αλλαγές σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δράσης, στους πολιτικοκοινωνικούς θεσμούς, την οικονομία, την εκπαίδευση και τη θρησκεία. Τάχθηκαν υπέρ της ατομικής ελευθερίας και ενάντια στην τυρρανική διακυβέρνηση και την καταπίεση που ασκούσε η Εκκλησία.
Στον Ελληνικό χώρο  κατά την περίοδο 1750–1821, έχουμε και την δημιουργία ενός πνευματικού κινήματος , που ονομάστηκε Νεοελληνικός διαφωτισμός. με κύριους εκπρόσωπους τον Αδαμάντιο Κοραή και τον Ρήγα Φεραίο . Αναπτύχθηκε μια  έντονη πνευματική δραστηριότητα γύρω από θεμελιώδεις ιδέες όπως ελευθερία, δικαιοσύνη, ανεξιθρησκεία, αρετή, επιστήμη, με αντικειμενικό σκοπό το φωτισμό των υπόδουλων Ελλήνων, ώστε αυτοί να διεκδικήσουν την απελευθέρωσή τους
Το ολιγοσέλιδο έργο του Κοραή  «Υπόμνημα, για την παρούσα κατάσταση των Ελλήνων» αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό κείμενο αυτής της περιόδου. Δημοσιεύθηκε στα Γαλλικά το 1803 και μεταφράσθηκε πολλές φορές στη γλώσσα μας. Ο Άγγλος ιστορικός, Φάϊφ, γράφει: «Το υπόμνημα αυτό, είναι ένα από τα πλέον φωτεινά και ενδιαφέροντα ιστορικά σκαριφήματα, απ’ όσα εγράφησαν ποτέ».
Η «Ελληνική Νομαρχία», είναι ένα πεζογράφημα του 1806,ένας λόγος για την Ελευθερία.Το έργο είναι αφιερωμένο στον Ρήγα που πονά για την κατάντια της πατρίδας του και φέρνει στο προσκήνιο το Ελληνικό πρόβλημα και το ζήτημα της ριζικής ηθικής αναμόρφωσης και της κοινωνικής επανάστασης. Επιτίθεται με οξύτητα  κατά της Εκκλησίας, σαν κατεξοχήν συνεργό της τυραννίας και επικρίνει με σφοδρότητα όσους ήταν εχθρικοί απέναντι στην Επανάσταση και πολλές φορές συνεργάζονταν με τους Τούρκους υπακούοντας στο προσωπικό τους συμφέρον. (κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες, υψηλόβαθμους κληρικούς) .
Το έργο χωρίζεται  σε 5 μέρη. Στο Α΄ μέρος γίνεται αναφορά στα ελεύθερα πολιτεύματα , καταδικάζεται το καθεστώς της δουλείας και  αναφέρεται σε θέματα πολεμικής τέχνης, προσπαθώντας  να πείσει τους συμπατριώτες του ότι είναι δυνατή η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Στο Β΄ μέρος που τιτλοφορείται Τύραννοι και δούλοι κατηγορεί τα μοναρχικά καθεστώτα και αναφέρει τις αιτίες της πνευματικής καθυστέρησης του λαού. Κατηγορεί κυρίως τον κλήρο και ζητά να σταματήσει το πνεύμα δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού που κυριαρχούσε.
Στο Γ΄ μέρος Η Ελλάδα στα δεσμά της μας περιγράφει την εκμετάλλευση που υφίστανται οι ελληνικές παραγωγικές τάξεις και κυρίως οι αγρότες.
Στο Δ΄ μέρος Οι συνεργοί της τυραννίας παρουσιάζονται τα αίτια που συντηρούν τη σκλαβιά (αμόρφωτο ιερατείο, οι πλούσιοι ξενιτεμένοι που αδιαφορούν για την Ελλάδα) και επιτίθεται ενάντια στο Πατριαρχείο για τα κηρύγματά του περί θεάρεστης δουλείας.
Στο Ε΄ βιβλίο Η ανάστασις του γένους υποστηρίζει πως το γένος πρέπει να στηριχτεί αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, αν θέλει την ελευθερία του και να μην περιμένει βοήθεια από ξένες δυνάμεις Θεωρεί πλέον πως οι συνθήκες ήταν πρόσφορες για ένα επαναστατικό κίνημα .
Η Εκκλησία υιοθετούσε τον ίδιο τρόπο για να αμυνθεί, εκδίδοντας τον «Λίβελλο κατά των Αρχιερέων». Το 1819 κυκλοφόρησε ένα άλλο φυλλάδιο, με τίτλο «Κρίτωνος Στοχασμοί». Το κείμενο επαναλάμβανε τα γνωστά ηθικά επιχειρήματα και επικαλείτο τις αξίες του Ουμανισμού, εμμένοντας στην συλλογική προσπάθεια για εθνική παλιγγενεσία, ενώ συγχρόνως προέτρεπε τον ανώτερο κλήρο να προσηλωθεί μόνο στα θρησκευτικά του καθήκοντα.
Με ήπιο τόνο επέκρινε την οικοδόμηση ενός υπερπολυτελούς μεγάρου το οποίο είχε κατασκευάσει ως κατοικία του ο μητροπολίτης Ανδριανουπόλεως, την στιγμή που εκεί δεν υπήρχε σχολείο νεότερης παιδείας. Αυτό θεωρήθηκε προσβλητικό, γιατί έθιγε την εξωτερική λάμψη της Εκκλησίας και το δικαίωμα της προσωπικής άνεσης των επισκόπων. Έτσι, κατόπιν υπόδειξης, του διαβόητου λογοκριτή και επιστάτη, του πατριαρχικού τυπογραφείου Ιλαρίωνος Σιναΐτη, το φυλλάδιο αυτό κάηκε δημόσια στην Κων/πολη, σαν «βλάσφημο» κείμενο.
O Ρήγας Φεραίος (1757–1798)    υπήρξε   ο Πρωτομάρτυρας, ο οραματιστής, ο κήρυκας του Ξεσηκωμού ο πολιτικός νους, ένας πνευματικός άνθρωπος με  ανησυχίες, με αναζητήσεις και άφησε ένα πλούσιο έργο που εμψύχωσε τους σκλαβωμένους Ελληνες. Εκπροσωπεί την ενότητα θεωρίας και πράξης στην επαναστατική πολιτική και στην αναζήτηση μιας κοινωνίας, που ποθούσε αλλαγή, ισότητα και ελευθερία. Στο πρόσωπό του όλοι έβλεπαν,  τον Ηγέτη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος  όλης της σκλαβωμένης Ελλάδος , αλλά και τον άνθρωπο, που πίστευε ότι η εθνική ανάταση θα γινόταν με σημείο αναφοράς την Αρχαιότητα και αγωνιζόταν να φωτίσει και να διαπαιδαγωγήσει τον Ελληνικό λαό  και επιδιώκει μέσα από το μεταφραστικό και το πρωτότυπο συγγραφικό του έργο που  χαρακτηρίζεται από ένα κοινωνικό, ηθικο-φιλοσοφικό, παιδαγωγικό, επιστημονικό και πολιτικό προσανατολισμό, να διαπαιδαγωγήσει τους Ελληνες  και να τους προετοιμάσει για τη διεκδίκηση της ελευθερίας τους. Σημαντικό  είναι το έργο του Φυσικής Απάνθισμα, με το οποίο προσπαθεί να εμφυσήσει στους συμπατριώτες του την ορθολογική σκέψη μέσω των φυσικών επιστημών. «Το σχολείον των ντελικάτων εραστών» .
Εχουμε επίσης και την έμμετρη σάτιρα, του «Ρωσαγγλογάλλου», την οποία ο Αξελός και μερικοί άλλοι μελετητές αποδίδουν στον ίδιο τον Ρήγα. Κατά τη γνώμη του Αξελού «η γλώσσα και η τεχνική του ποιήματος, είναι ίδια, ή περίπου ίδια, με τα θεωρούμενα γνήσια έργα του Ρήγα,γιατί φαίνεται το ίδιο ανελέητος και στους εσωτερικούς εχθρούς και στους Ρωσσαγγλογάλλους, που μόνο λόγια και υποσχέσεις ήξεραν να δίνουν στους βασανισμένους Έλληνες». Καταγράφεται  και σατιρίζεται η νοοτροπία του τότε κοινωνικού κατεστημένου, που κατά κάποιο τρόπο  έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας με τη διαχρονική της μορφή.
Στη θεατρική σκηνή, παρουσιάζονται τρείς περιηγητές, που φθάνουν στην Ελλάδα  από Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία. Έχουν ακούσει πολλά για το αρχαίο κλέος, την κατάντια της από τον τύραννο κατακτητή  και τον πόθο του Ελληνα να θυμηθεί και να τιμήσει το ιστορικό του παρελθόν. Επιθυμούν  να μάθουν, να πληροφορηθούν για την κρατούσα κατάσταση και προφανώς επιστρέφοντες στις πατρίδες τους, να γίνουν κήρυκες και αρωγοί, στα πάθη του λαού αλλά δυστυχώς έρχονται σε επαφή μόνο  έναν αρχιερέα, έναν Φαναριώτη, έναν έμπορο, και έναν προεστό. Λείπει όμως ο λόγος και ο πόθος του υπόδουλου για τη λευτεριά.
Ο Κληρικός: «Αυτή του Τούρκου η τυραννία,\ Σ΄εμέ είναι η ζωή μακαρία. /
Αφού το ράσο τούτο φόρησα,/ Πλέον τινά ζυγόν δεν γνώρισα./»
Ο Φαναριώτης: «Της Ελλάδος η ελευθερία,/ Εις εμέ είναι πτωχεία.»
Ο έμπορος: «Ημείς το πλείστον μέρος εκ των πραγματευτών,/ Θέλομεν πάντα άσπρα κι ας έχομεν ζυγόν.»
Ο προεστός: «Άχ, το γένος μου πολλά με κατατρέχει/ Αυτό φίλοι μου το παράπονον έχω,/ Και εις τους Τούρκους δια τούτο προστρέχω.»
Άλλα βιβλία του, γεωγραφικού και εθναγωγικού προσανατολισμού, ήταν » τον «Νέον Ανάρχασιν», τον «Ηθικόν Τρίποδα» (α.΄»Τα Ολύμπια», β.΄ «Η Βοσκοπούλα των Άλπεων», γ.΄ «Ο Πρώτος Ναύτης» ), ακόμα περιλαμβάνει τη «Χαλκογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Η έκδοση αυτή  της εικόνος του Μ. Αλεξάνδρου μοιράστηκε σε 1.200 αντίτυπα στους Έλληνες και είχε αναμορφωτικό χαρακτήρα για τους σκλαβωμένους, διότι θα τους θύμιζε τα κατορθώματά του, την ανδρεία του, την αγωνιστικότητά του.Η  εικόνα από  μόνη της ήταν αρκετή για να ζωντανέψει το θρύλο του Μεγαλέξανδρου και ν’ αναζωπυρώσει την εθνική περηφάνεια και τον πατριωτικό ζήλο των υποδούλων Ελλήνων , που πρόσμεναν με λαχτάρα ν’ αναφανεί κι ανάμεσά τους ο αντάξιος απόγονος ή μιμητής του μεγάλου Μακεδόνα τιμωρός των Ασιατών και λυτρωτής του Γένους» . Ήταν τέτοιος ο πόθος που αναζωπυρώθηκε στις καρδιές των Ελλήνων που σε ένα βιβλίο  του Αρριανού, «Αναβάσεως Αλεξάνδρου» που στάλθηκε στην Σχολή Ζαγοράς στη τελευταία σελίδα του γράφει: «Ανάστησε, Θεέ μου, έναν Αλέξανδρον Μακεδόνα να ελευθερώσει την αθλίαν Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό εξ άλλου ο Ρήγας στον Ύμνο Πατριωτικό,  προσκαλεί τον Μ. Αλέξανδρο να βγει από τον τάφο και να δει τους απογόνους του, που είναι αντάξιοί του και με ανδρεία πολεμούν και κατατροπώνουν τους εχθρούς τους.
«Αλέξανδρε, τώρα να βγής
από τον τάφον, και να ιδής
των Μακεδόνων πάλιν
ανδρείαν την μεγάλην,
πώς τους εχθρούς νικούνε,
με χαρά στη φωτιά!».
Επίσης ο Ρήγας το όνομα του Μ. Αλεξάνδρου το αναγράφει με κεφαλαία γράμματα στο περιθώριο του φύλλου 12 της Χάρτας της Ελλάδος .Στο φύλλο 9 στο Γρανικό ποταμό σημειώνει «εδώ ενίκησε πρώτον ο Αλέξανδρος τον Δαρείον» και στο φύλλο 8 στην πόλη Πέλλα σημειώνει «Αλεξάνδρου πατρίς». Η προσωπογραφία του Μ. Αλεξάνδρου  περιβάλλεται από τέσσερις παραστάσεις «τα τριγυρινά εικονίσματα», όπως τα αποκαλεί ο Ρήγας, Το 1. της θριαμβευτική είσοδό του  στην Βαβυλώνα.  2. την φυγή των Περσών  στον Γρανικό ποταμόν .  3. την ήττα του Δαρείου  και  4. την οικογένεια του νικημένου του βασιλιά  στα πόδια του Αλεξάνδρου
Στις τέσσερις γωνίες χαράσσονται επίσης  οι μορφές των στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου: Αντίγονος, Κάσσανδρος, Πτολεμαίος και Σέλευκος.
Την  εποχή δε του θριάμβου του Ναπολέοντα , όπου όλοι τον υμνούσαν ως ελευθερωτή, ο Ρήγας δεν έγραψε υπέρ του ούτε μία λέξη ούτε ένα στίχο γι΄αυτόν  . Αντί αυτού τύπωνε την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τονίζοντας την ανδρεία του και προσφέροντάς τον ως πρότυπο στους σκλαβωμένους Ελληνες, για την πορεία της ελευθερώσεώς τους, ότι μόνοι τους θα την αποκτήσουν, χωρίς να προσβλέπουν στων ξένων τη βοήθεια.
Επηρεασμένος   από τον άνεμο της ελευθερίας που πνέει στην Γαλλία και τη δυτική Ευρώπη στα τέλη του 18ου αιώνα, τυπώνει μια σειρά από χάρτες,μεταξύ των οποίων και τη Μεγάλη Χάρτα της Ελλάδος, όπου παρουσιάζει την έκταση και την ακτινοβολία του Ελληνισμού, καθώς και βιβλία με πατριωτικό περιεχόμενο. Ο Ρήγας οραματιζόταν κοινή εξέγερση όλων των βαλκανικών λαών εναντίον του δυνάστη και την ίδρυση μιας πανβαλκανικής Ελληνικής Δημοκρατίας. Τρία έτη  ο Άνθιμος Γαζής επιμελήθηκε μίας νεώτερης έκδοσής της, μικροτέρων διαστάσεων, με την ονομασία Πίναξ γεωγραφικός της Ελλάδος
Αλλα βιβλία του καθαρά πολιτικο-επαναστατικά και εθνεγερτικά ήταν » Νέαν Πολιτικήν Διοίκησιν των κατοίκων της Ρούμελης, της Μ.Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας » που περιλάμβανε (α.΄»Η Επαναστατική Προκήρυξις», β.΄ «Τα Δίκαια του Ανθρώπου», γ.΄»Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας», δ.΄ » Ο Θούριος «) και το «Στρατιωτικόν Εγκόλπιον»(α.΄ Εγχειρίδιον της Τέχνης του Πολέμου και Στρατιωτικοί Κανονισμοί κατά τον Στρατάρχην Khevenhuller, β,΄»Δύο Επαναστατικά Τραγούδια»). Ποιος δεν ξέρει τον « ΘΟΥΡΙΟ» που   τόσο ενθουσιασμό προκαλούσε στις καρδιές των Ελλήνων που λαχταρούσαν για Ελευθερία,  που  το άκουσμά του μετέβαλλε  από «ραγιάδες  σε υπερανθρώπους» Ο Παλαμάς γράφει σχετικά: » Ο άνθρωπος αυτός δεν γράφει στίχους, σαλπίζει στίχους», » Ο δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης, το χαρακτήρισε ως «Το ιερότερο άσμα της φυλής μας»
Εν τω μεταξύ η εμπορική τάξη ιδρύει σχολεία στην υπόδουλη Ελλάδα, διδάσκει τις νέες θετικές επιστήμες, καλλιεργεί το θετικό και κριτικό πνεύμα, μυεί τους υπόδουλους στα Ιδανικά της Εθνικής και Κοινωνικής Ελευθερίας και συγκροτεί στην Οδησσό της Ρωσίας ήδη από το 1814 τη ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ και αποτέλεσε τον πρώτο Ιδεολογικό και Οργανωτικό πυρήνα της Επανάστασης. οι Φιλικοί θα καταφέρουν να συσπειρώσουν τους πιο αφυπνισμένους έλληνες της διασποράς, αλλά παράλληλα θα επιχειρήσουν το ..Ιστορικό άλμα, ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ εναντίον των Οθωμανών κατακτητών.
Στο στρατηγικό σχέδιο που είχαν συντάξει οι Φιλικοί για την οργάνωση και διεξαγωγή του αγώνα εντασσόταν η δημιουργία στη Μολδοβλαχία επαναστατικής κατάστασης, που θα παραπλανούσε τον εχθρό και θα βοηθούσε στη δημιουργία αντιπερισπασμού.
Την ίδια στιγμή, οι Φαναριώτες, οι μεγαλέμποροι, και οι κοτζαμπάσηδες, ασχολούνταν μόνο με τον πλουτισμό και την καλοπέρασή τους, έτσι  ότι μια επικείμενη απελευθερωτική εξέγερση, θα είχε τρομερές επιπτώσεις σ’ αυτούς, γιατί θα έχαναν τα προνόμια, που τους είχαν παράσχει οι Τούρκοι και οι περιουσίες τους θα χανόταν . Οι Τούρκοι τηρούσαν στο ακέραιο τις συμφωνίες που είχαν κάνει τόσο μ’ αυτούς όσο και με το Πατριαρχείο αλλά είχαν   την απαίτηση να της τηρεί και η άλλη πλευρά, και αν αθετούσαν τις συμφωνίες, το τίμημα ήταν ο θάνατος.
Οι συνθήκες ζωής δε των υποδούλων ήταν άθλια . Οι Ελληνες δεινοπαθούν κάτω από του Τούρκικο ζυγό με την επιβολή από τους κατακτητές δυσβάσταχτων φόρων , με  περιορισμούς, τις καταπιέσεις,τις ταπεινώσεις που υφίσταντο. Το παιδομάζωμα ο εξισλαμισμός υποχρεωτική ναυτολογία , πειρατεία είναι μερικά από αυτά.
Ο Γρηγορίος ο Ε  όμως συνέχιζε να καταδικάζει οποιαδήποτε απόπειρα εξέγερσης των Ελλήνων  και επιτέθηκε κατά του Ρήγα   πριν ακόμα συλληφθεί  και  κυκλοφόρησε  εναντίον του ένας λίβελος με τον τίτλο «Πατρική Διδασκαλία» και αποδίδεται στον Αθανάσιο Πάριο, που κρυμμένος πίσω από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ‘Ανθιμο, καλεί τους Έλληνες να μείνουν υπόδουλοι στους Τούρκους και να μην επιθυμούν την ελευθερία τους, δυσφημήζοντας  τις φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού.
Ο Κοραής απέναντι σε εκείνη  την αμορφωσιά, τον ραγιαδισμό και την δεισιδαιμονία,  υποχρεώνεται να πολεμήσει με δικά του όπλα.Απάντησε βγάζοντας την «Αδελφική Διδασκαλία», προκειμένου να αντικρούσει απόψεις τους και να  καταρρίψει τα επιχειρήματα της εκκλησίας  «υπερασπίζει και δικαιολογεί την τυραννίαν των Τούρκων, (των οποίων) ανερυθριάστως σπουδάζει να συγκαλύψει την ασχημοσύνην, μήτε εντρέπεται να μας διδάσκη την εις αυτούς υποταγήν, ήγουν να υποφέρωμεν τας αδικίας, τας αρπαγάς, τας ασελγείας, τέλος και να τουρκίσωμεν προτιμότερον, παρά να φύγωμεν την τυραννίαν αυτών». «,. Το «Συνέκδημον Ιερατικόν», μιλούσε για την δεισιδαιμονία, την τιτλομανία και την ηθική κατάπτωση μέρους του κλήρου, γράφοντας χαρακτηριστικά: «O φίλαρχος ιερωμένος καταντά εις φονικόν τύραννον, ο φιλόπλουτος εις αισχροκερδή γόητα και ο φιλήδονος γίνεται ίππος θηλυμανής». Το 1839 το βιβλίο καταδικάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Συνεχίζει να κατακεραυνώνει τον συντάκτη της Πατρικής Διδασκαλίας που  διέπραττε «την φρικτήν βλασφημίαν ονομάζων τον Σουλτάνον “πρύτανιν των αγαθών”», αντιλέγοντας:
«Ας μας ειπή ο φιλόσοφος αυτός αν ευρίσκεται ή ευρέθη πού ποτε καμμία δημοκρατία, αριστοκρατία, βασιλεία ή και τυραννία οποιαδήποτε άλλη, όπου εχύθη τοσούτον αθώον αίμα, όσον έχυσαν μέχρι του νυν οι Τούρκοι. όπου επράχθησαν τοσαύται αρπαγαί, ληστείαι, καταδυναστείαι γυναικών, παρθένων και παίδων βίαι, όσαι πράττονται κατά πάσαν ώραν εις την οθωμανικήν επικράτειαν
Προσπαθεί επίσης να σκιαγραφήσει και την άθλια  κατάσταση των Ελλήνων επί τουρκοκρατίας  προκειμένου να αφυπνίσει  τον σκλαβωμένο Ελληνισμό. «Είναι εις όλους γνωστόν εις πόσην ακμήν έφθασε την σήμερον των Τούρκων η τυραννία. Οι ταλαίπωροι Γραικοί δεν είναι πλέον κύριοι μήτε κτημάτων, μήτε τέκνων, μήτε των ιδίων αυτών γυναικών. Η τιμή και η ζωή των κρέμαται από την θέλησιν όχι μόνον αυτού του πρωτοτυράννου, αλλά και εκάστου από τους ελαχίστους αυτού δούλους. Τις δεν ηξεύρει το πλήθος των Γραικών της Κρήτης, όσοι δια να φύγωσι τα τοιαύτα δεινά, ηναγκάσθησαν να αρνηθώσι την πατρικήν αυτών θρησκείαν. Τις αγνοεί τας βίας και τας αρπαγάς των παρθένων, των παίδων, όσαι καθ’ ημέραν συμβαίνουσιν εις την Θεσσαλονίκην, ώστε να αναγκάζονται οι άθλιοι γονείς να μακρύνωσιν από την ασέλγειαν των βδελυρών Γιανιτσάρων. Τις δεν έφριξεν ακούων την καταδυναστείαν και τους αφορήτους φόρους όσους οι κατά πάσαν την Tουρκικήν Eυρώπην ευρισκόμενοι Γραικοί βιάζονται να πληρώσωσι; Τις δεν εθρήνησε τους εκτοπισμούς και τας μετοικεσίας τοσούτων Γραικών, όσοι μην υποφέροντες πλέον τον Οθωμανικόν ζυγόν, εσκορπίσθησαν, εις διαφόρους τόπους της Ευρώπης». είναι πράξη και όχι δόγμα.
Γράφει σε μια περίοδο που η κατάσταση στους σκλαβωμένους Έλληνες, ιδίως στους κατοίκους της υπαίθρου, ήταν τραγική. Εκτός των άλλων, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν και υποχείρια πολλών γυρολόγων μοναχών, οι οποίοι με διάφορα ξόρκια και μεταφέροντας μαζί τους ανθρώπινα λείψανα τα οποία βάφτιζαν «ιερά», έλεγχαν τις συνειδήσεις των δυστυχισμένων ραγιάδων «για το καλό τους» και πάντα με το αζημίωτο .
Αντίθετα από τον Ρήγα, εξαιτίας της υπάρχουσας κοινωνικής κατάκρισης, της στοιχειώδους έλλειψης παιδείας και των επικρατουσών προλήψεων και δεισιδαιμονιών  ο Κοραής εξαναγκάστηκε να ενεργήσει τελείως ορθολογιστικά, με απόλυτη ρεαλιστική αίσθηση και χωρίς κανένα ίχνος ενθουσιασμού. Ετσι στον τομέα της Θρησκείας δεν διατυπώνει ακραίες πεποιθήσεις. Προτρέπει τους Έλληνες να κρατηθούν «μακριά και από τη Σκύλλα της αθεΐας και από τη Χάρυβδη της δεισιδαιμονίας», και ότι η Αρετή είναι πράξη και όχι δόγμα.
Πρωτεργάτης δε του Ελληνικού Διαφωτισμού αγωνίστηκε με πάθος    για την αφύπνιση του σκλαβωμένου ελληνισμού.Κινητοποίησε φιλελληνικούς κύκλους, έκανε γνωστό το πρόβλημα της Ελλάδας στο εξωτερικό, αγωνίστηκε γιά την μόρφωση του ελληνικού έθνους και  εμψύχωνε τους Ελληνες με τα κείμενα του. Η περίφημη επιστολή «Πολιτικαί παραινέσεις» προς τους Έλληνας με την οποία τόνιζε  ότι το σημαντικότερο είναι η ενότητα του ελληνικού έθνους. Τότε μόνο θα τους συμπαρασταθούν οι Ευρωπαίοι στον αγώνα τους για την ανεξαρτησία.. Μετέφρασε αρχαία κείμενα και δημοσίευσε άρθρα του στο Λόγιο Ερμή. Μάλιστα εγκατέλειψε την Ιατρική και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον αγώνα του για την αφύπνιση του Ελληνικού έθνους.
Οι Έλληνες μαθαίνουν για την καταγωγή τους και αρχίζουν να κατανοούν ποιοι είναι, γνωρίζοντας σιγά – σιγά αλλά σταθερά το αρχαιοελληνικό μεγαλείο. Πάρα πολλοί Έλληνες, ιδίως οι νέοι, αλλάζουν τα ονόματά τους. Τα οικογενειακά ονόματα διαφοροποιούνται και τα βαπτιστικά εγκαταλείπονται. Όλα αντικαθίστανται από αρχαιοελληνικά. Το 1817 στις Κυδωνίες ( Αϊβαλί), οι μαθητές του σχολείου αποφασίζουν και συντάσσουν ένα σχετικό ψήφισμα: «θα ομιλούμε αρχαία ελληνικά». Στην Πελοπόννησο όλοι οι Ελληνες δάσκαλοι  έδιναν  και στους μαθητές τους  ονόματα των προπατόρων μας  ονόματα των μεγάλων ανδρών,  καύχημα των αιώνων».
Ο Αλή Πασάς μάλιστα το παρατήρησε : «εσείς οι Έλληνες, κάτι μεγάλο έχετε στο κεφάλι σας. Δεν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, παρά Λεωνίδα, Διομήδη, Θεμιστοκλή. Σίγουρα, κάτι μαγειρεύετε». Όταν το «κακό» παραγίνεται, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε καταδικάζει με αυστηρή εγκύκλιό του αυτήν την καινοτομία, χαρακτηρίζοντάς την «αντιχριστιανική». Απαγορεύει με την απειλή αναθέματος, ή ακόμη και αφορισμού, την Ελληνική ονοματοθεσία και συγχρόνως καταδικάζει ακόμα και την απλή αναφορά στα αρχαιοελληνικά ονόματα.
Ο Κοραής πληροφορείται την εγκύκλιο και εκφράζει αγανακτισμένος την γνώμη του. «Ταλαίπωρον γένος! Εξ οίων εις οία! Και τούτο, κατά την δεκάτην ενάτην εκατονταετηρίδα! οπότε, μέγα μέρος του γένους, κινείται εις το να επιστρέψει ανάπαλιν, από τα τελευταία ταύτα ελεεινά οία, εις τα προγονικά οία. Ο Ελληνισμός αισθάνεται ώριμος για τα μεγάλα έργα. Ικανός να ακολουθήσει τον δρόμον, τον οποίον χάραξαν οι ένδοξοι πρόγονοί του. Ο Αγών είναι επί θύραις».
Το Πατριαρχείο που καταπολεμούσε και προσπαθούσε να αφαιρέσει την Ελληνική Εθνικότητα και να σπάσει   τους αρχαίους προγονικούς δεσμούς αίματος προσπαθεί με λύσσα να  σταματήσει την Επανάσταση .  «εξ’; όλων αυτών είναι νομίζω αναμφισβήτητον, ότι ο ανώτατος κλήρος του έθνους, υποπέσας ενωρίς υπό την υλικήν εξάρτησιν της τουρκικής εξουσίας, απεμακρύνθει του συνόλου του έθνους και με μυρίους δεσμούς συνδεδεμένος, προς την κρατούσαν τάξιν πραγμάτων, κατέστη φυσικός τύραννος των Ελλήνων .
Μόλις κηρύχτηκε η επανάσταση στη Μολδαβία από τον Μιχαήλ Βόδα – Σούτσο και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ο Πατριάρχης και όλη η Σύνοδος τους αφορίζει. Ο αφορισμός ισχύει ακόμη και δεν έχει αρθεί  . Αποκαλεί τον Βόδα «τέρας, έμψυχον αχαριστίας» και τον Υψηλάντη «αγνώμονα» και τους δυο μαζί «ματαιόφρονες», «αχρείους και κακόβουλους», «κακοποιούς», κλπ. και τους καταριέται να είναι «αφορισμένοι και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και άλυτοι μετά θάνατον και τυμπανιαίοι». «Πατάξαι Κύριος αυτούς, τη ψυχεί, τω πυρετώ, τη ανεμοφθορία, και τη ώχρα».   Είχαν ήδη προηγηθεί και άλλοι αφορισμοί   γνωστών Διαφωτιστών, (Πίκκολος κλπ), ενώ το 1819 αφορίστηκαν η… Άλγεβρα, η… Τριγωνομετρία, και οι… Λογάριθμοι, ενώ ο λογοκριτής-επιστάτης, του πατριαρχικού τυπογραφείου Ιλαρίων Σιναΐτης «έδωκε γνώμην, να παιδευθούν με ποινήν θανάτου, πέντε – έξ από τους θέλοντας να ενσπείρουν επανάστασιν, δια να σωφρονισθούν οι άλλοι». Αξίζει να αναφέρουμε το όνομα του Ευγένειου  Καραβία, από την Ιθάκη, μητροπολίτη Αγχίαλου στην μαύρη θάλασσα, που αρνήθηκε να υπογράψει τον αφορισμό και να τον διαβάσει δημοσίως γι΄αυτό βασανίστηκε άγρια και κρεμάστηκε.
Ο Ρήγας και οι σύντροφοί του, συνελήφθησαν  στην Τεργέστη από τις Αυστριακές αρχές  που ανακοίνωσαν, ότι η σύλληψη του Ρήγα έγινε κατόπιν «κατόπιν εμπιστευτικών καταγγελιών».. Ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε η σύλληψή του; Και γιατί δεν έγινε καμμία προσπάθεια από τον Πατριάρχη να μην παραδοθεί ο Ρήγας στους Τούρκους που  ζητούσαν επίμονα από τους Αυστριακούς, το κεφάλι του Ρήγα για να το δωρίσουν στον Σουλτάνο. Ο Γιάννης Κορδάτος, στο βιβλίο του «Ο Ρήγας και η Βαλκανική Ομοσπονδία» γράφει: «ηθικοί αυτουργοί, στη δολοφονία του Ρήγα είναι το Πατριαρχείο και οι Φαναριώτες.
Ο μοναχός Κύριλλος ο Λαυριώτης στον  «Κώδικας Κυρίλλου του Λαυριώτου», που φυλάγεται Βιβλιοθήκη του Θεολογικού Φροντιστηρίου, του Πανεπιστημίου Αθηνών γράφει με φανατισμό ότι ο Ρήγας ήταν «διεφθαρμένος την φρέναν» και οι σύντροφοί του «ακαίρως και αφρόνως σπουδάσαντες».  «και ο παράφρων Ρήγας, που εξέδιδε εγκύκλια επαναστατικά γράμματα χωρίς την ευδοκία του Χριστού, είχε τον θάνατο που του ταίριαζε. Κι αυτός και οι συνωμότες του έγιναν τροφή των ψαριών στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη). Και ύλη της αιωνίου κολάσεως κατά του Χριστού λυττήσας, δεν ήταν ούτε Χριστιανός, ούτε Εβραίος, αλλά ο ίδιος ο διάβολος που παρουσιάστηκε με ανθρώπινη μορφή». Την ίδια εποχή , ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιερόθεος στέλνει μια επιστολή στους κατοίκους της Πάργας: «ακούετε και ακολουθείτε, ως μανθάνω, τας συμβουλάς του Περαιβού, ο οποίος σας απατά. Δεν ηξεύρετε, ότι αυτός, με κάποιον Ρήγα Θεσσαλόν και μερικούς άλλους παρομοίους λογιωτάτους, συνεννοούμενοι με τους Φραντζέζους, εσκόπευαν να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιοτάτου σουλτάνου μας; Αλλά ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των, με θάνατον όπως τους έπρεπε. Μόνον δε ο Περαιβός εσώθει, δια τας ιδικάς σας αμαρτίας».
Από την πλευρά του ,στη διακήρυξή του ο Υψηλάντης  «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος» στις 24 Φεβρουαρίου 1824 από το στρατόπεδο του Ιασίου, χαρακτηριστικά κατέληγε «Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Ελληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γήν της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι δια να μας αφήσωσιν ελευθέρους επολέμησαν και απέθανον εκεί…οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαρωτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου» .
Η Επανάσταση στην κυρίως Ελλάδα άρχισε την 21η Μαρτίου 1821 και εδραιώθηκε την 23η Μαρτίου, με την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τον Κολοκοτρώνη, τον Πετρόμπεη και τους Μανιάτες. Η υποτιθέμενη κήρυξη της Επανάστασης στην Μονή της Αγίας Λαύρας από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, την 25η Μαρτίου, φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν αναφέρεται ούτε καν στα απομνημονεύματα του ίδιου του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Η  «Ιστορία» της Εκδοτικής Αθηνών (τόμος 12ος, σελίδα 83) γράφει: «Η ιστορική όμως αλήθεια απέχει πολύ από το θρύλο… Ούτε στις 25 Μαρτίου, αλλά ούτε και στις 21 που έγινε η πρώτη πολεμική επιχείρηση, βρίσκονταν κανείς στην Αγία Λαύρα. Για όλη την δράση του Παλαιών Πατρών Γερμανού, ο ιστορικός Τάκης Σταματόπουλος, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, χωρίς θρύλους».
Η πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στην ελληνική επανάσταση
Οι Μεγάλες Δυνάμεις με  την Ιερή Συμμαχία : Μια συνθήκη- συμμαχία των Αυτοκρατόρων της Ευρώπης που σκοπό είχε να μην αφήσει κανένα λαό να ξεσηκωθεί εναντίον των κατακτητών ή εναντίον της απόλυτης μοναρχίας. Ιδρύθηκε το 1815, μετά την ήττα    του Ναπολέοντα από τους μονάρχες της Ευρώπης    θέλουν να  καταστείλουν  τα απελευθερωτικά κινήματα και  η ελληνική περίπτωση τις γέμιζε ανησυχίες γιατί απειλούσε την πολυπόθητη ισορροπία για την ευρωπαϊκή ήπειρο  και τη διατήρηση της τάξης.
Οι λόγοι που η Ελλάδα αποτελούσε ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσα στα επαναστατικά κινήματα της εποχής, και τις συσπείρωσαν  ενάντια ήταν ότι η Ελλάδα αποτελούσε γέφυρα ανάμεσα στις δύο ηπείρους και, δεύτερον, η ανατροπή του status quo με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δημιουργούσε νέες και απρόβλεπτες δυναμικές στην περιοχή, μια και δεν θα φοβόταν την  κάθοδο των Ρώσων στην Μεσόγειο, έχοντας μάλιστα και την υπόνοια  ότι την Ελληνική Επανάσταση την είχαν υποκινήσει οι Ρώσοι . Υπουργός Εξωτερικών του τσάρου  ήταν ο Καποδίστριας. Ιδιαίτερα η Αγγλία  έβλεπε ότι μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Ελλάδα θα ήταν ανταγωνιστική ναυτική δύναμη για τα συμφέροντα της  . Γνωστή είναι η βοήθεια που προσέφεραν στον ανεφοδιασμό των Τούρκων σε διάφορες πολιορκίες οι άγγλοι πρόξενοι που μετατρέπονταν άλλοτε σε κατασκόπους και άλλοτε σε αντιπροσώπους εμπορικών εταιρειών εφοδιάζοντας με αγαθά και πολεμικό υλικό την Υψηλή Πύλη αφού οι Τούρκοι ήταν ξένοι με την θάλασσα  χρησιμοποιούσαν άγγλους αξιωματικούς στα  πλοία τους.
Οσο για τα δάνεια που μας δώσανε οι «φίλοι μας», στην  Αγγλία  οι αδελφοί Ρικάρντο  καί  οι Ρότσιλντ στην Γαλλία θησαυρίσανε εκμεταλλευόμενοι τίς ανάγκες τον επαναστατημένου ‘Ελληνικού Έθνους, γιά όπλα καί τρόφιμα.
Τά χρήματα πού προκαταβολικά άρπάξανε οι ‘Εβραίοι σέ τόκους, μεσιτείες καί προμήθειες ήσαν τόσον τεράστια, ώστε προκαλέσανε τήν άντίδρασι των Φιλελλήνων Ευρωπαίων. Οι Ρικάρντο γιά νά δώσουν δάνεια, έλαβαν άπό μας προμήθεια περίπου διπλασίαν άπ όσα χρήματα είχαν συλλέξει στην Ευρώπη όλοι οι Φιλέλληνες!!  TIMES της 5 Σεπτ. 1826 οι όποιοι γράφουνε ότι «οι κύριοι Ρικάρντο τσεπώσανε (havepocteted) 64.000 Λ.» καί στίς 15 Σεπτ. 1826 σχολιάζουν:
«τό δελεαστικό ποσό πού επεφύλαξαν δι εαυτούς οι εκδότες του δευτέρου δανείου (ανερχόμενο σέ 64.000 Α.) είναι σχεδόν διπλάσιον άπό τίς εθελοντικές συνεισφορές όλων των φιλελλήνων στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένων των συνεισφορών των επιτροπών καί των συλλόγων τών σχολών καί τών πανεπιστημίων, τών φιλο-κλασσικών κυριών καί τών ευεργετικών πριγκήπων, τών ιερέων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων καί πολιτικών – τού προϊόντος τών συναυλιών καί τών εράνων στίς εκκλησίες»!!!
Ναί, βέβαια μας δώσανε δάνειο οι Εβραίοι καί μας γδάρανε ζωντανούς μέ τους υπερβολικούς τόκους καί τίς πρωτοφανείς προμήθειες και τό 1826 ζητήσανε γιά έγγύησι τοκογλυφικών δανείων μέρος τής ‘Ελλάδος!!  Ό καθηγητής ‘Ανδρεάδης στό βιβλίο του «’Ιστορία τών εθνικών δανείων»
Οι ‘Εβραίοι Ρότσιλντ γιά νά μας παρασύρουν νά δανεισθούμε από αυτούς μας έκαναν αρχικά μιά δωρεά καί κατόπιν δανείσανε τήν Ελλάδα μέ βαρύτατους όρους, με ληστρικά ωφελήματα, μεσιτείες, έξοδα εκδόσεως! και με την εγγύηση των τριών Δυνάμεων.
Κάθε ομοιότητα με τα σημερινά πρόσωπα και πράγματα δεν είναι συμπτωματική.
Το χρονικό  της άσβεστης  φλόγας της Ελληνικής ψυχής και η πορεία της απελευθέρωσης  προς  την δόξα!
Η Παρέα 
https://iparea.wordpress.com/2011/03/07/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83/

Η σφαγή στα Ψαρά ειδικά έμελλε να μείνει ως ένα μνημείο θηριωδίας των τουρκικών σφαγών.......

 ΑΥΤΗ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΣΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΤΗΛΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΦΑΓΗ ΜΑΣ ΤΙΜΟΥΣΕ, ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΑ ΤΗΣ ΙΜΠΡΑΗΜ;

Ο αιγυπτιακός στρατός κλήθηκε από τον σουλτάνο το 1824 για να χτυπήσει τους επαναστατημένους Έλληνες. Ιμπραήμ, βεβαίως, δε σημαίνει μόνο Παπαφλέσσας και ηρωική μάχη στο Μανιάκι. Πριν προχωρήσουν για να καταπνίξουν την επανάσταση στην Πελοπόννησο, οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέστειλαν τη φλόγα του ξεσηκωμού στην Κρήτη, κατέστρεψαν την Κάσο και έκαψαν τα Ψαρά. Η σφαγή στα Ψαρά ειδικά έμελλε να μείνει ως ένα μνημείο θηριωδίας των τουρκικών σφαγών: από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 δολοφονήθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής έδωσε, όπως ξέρουμε, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του: «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη / περπατώντας η Δόξα μονάχη / μελετά τα λαμπρά παλληκάρια / και στην κόμη στεφάνι φορεί / γινωμένο από λίγα χορτάρια / πού ’χαν μείνει στην έρημη γη». Κι ύστερα, το 1826 οι δυνάμεις του Ιμπραήμ ενώθηκαν με εκείνες του Κιουταχή Πασά στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Κατά την ηρωική έξοδο, οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέσφαξαν με τα γιαταγάνια τούς μαχητές της ελευθερίας μας, ενώ γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Ο Διονύσιος Σολωμός θρήνησε με τη μεγάλη πένα του και αυτή τη σφαγή: «Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει / λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει».

Ντορέτα Πέππα

Ένα ερώτημα που θέλει απάντηση… Γιατί οι πρόσφυγες δεν παίρνουν μαζί τα ρούχα και τις τροφές για τα μωρά τους;

 
Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ: Ένα ερώτημα που θέλει απάντηση...Γιατί οι πρόσφυγε...: Εδώ και 9 μήνες που δουλεύω στο ξενοδοχείο έχω δει πολλούς πρόσφυγες να περάσουν και να μένουν για μια ή δυο νύχτες, ολόκληρες οικογένειες...
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiEhqO8ptzLAhUK7hoKHUX5AdwQFggaMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.oparlapipas.com%2F2016%2F03%2Fblog-post_4256.html&usg=AFQjCNEbRbq-yFvcQ2y6rgoy4660UpAAbw&bvm=bv.117868183,d.d2s 

Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ

 
Αριθ. 2953
Μυστική (Απόρρητος) Εγκύκλιος

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός το Πανελλήνιον

Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.

Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποία συνδεόμενοι μεταξύ των άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός Πατρίδος των και διά της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστί χρήματα.
Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει τήν προσοχήν της, άν δέν ήτο καταπεπεισμένη πόσον όλέθρια άποτελέσματα δύναται νά φέρη είς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ή περί τούτων γνώμη, τήν όποίαν οί έχθροί τής Ελλάδος ήθελον συστήσει καί τόν Κόσμον, και είς τάς Εύρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.
Αν ή Ελλάς έγκατελείφθη άπό τό 1821 έως τόν Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οί εχθροί της τήν παρέσταιναν αδιακόπως πρός τους Βασιλείς, ώς λαόν έπαναστατωθέντα καί άγωνιζόμενον ύπό τήν διεύθυνσιν καί ύπό τούς σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν έπήγασαν αί Kαταστροφαί της “Ισπανίας και Ιταλίας.
Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή ή σφαλερά αυτή δόξα. μ’όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών είς αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, καί ενώ ή Ελλάς άρχίζει νά λαμβάνη δείγματα εύνοίας καί καλοκαγαθίας έκ μέρους τών Συμμαχικών Δυνάμεων, οί έχθροί της θέλουν πάλιν τήν παραστήσει ώς υπεξούσιον τών Μυστικών Εταιρειών, καί είς άπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόρους ονόμασιν αί Εταιρείαι αυταί υπάρχουν καί πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοίς πράγμασι και τής πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως καί αύτού του στόλου.

Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μή εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου καί επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί διά του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθή είς βαρυτάτην εύθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ τών Πολιτικών, οί οποίοι επιμένουσι να μήν παραχωρώσιν είς τήν Ελλάδα έντιμον μέλλον , ήθελε χρησιμεύσει ώς μέσον του να αποδείξωσιν ότι οί Βασιλείς διά τών ευεργεσιών των υποθάλπουσιν είς την Ελλάδα τόν εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και εις τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.
Η παρατήρησις αυτη, Κύριοι, σας διδάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί οξυδέρκειαν απαιτείται ή έκπλήρωσις τής ακολούθου παραγγελίας τής Κυβερνήσεως.
Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνής είς τούς υπαλλήλους σας ή τούς υπό τήν όδηγίαν σας άξιωματικούς, τό περιεχόμενον τής παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σας φανερώσουν αν άνήκουν είς καμμίαν τών Μυστικών Εταιρειών, ή όχι.
Αν είναι τό πρώτον θέλετε τούς παρατηρήσει, ότι εάν είς τήν παρελθούσαν κατάστασιν τής αναρχίας, καί τής αταξίας ήταν ίσως άναγκαίον είς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν διά του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ” ήν στιγμήν ο τού νομίμου όρκου καί πρός την Κυβέρνησιν, και πρός τους Νόμους, χορηγεί είς ένα έκαστον και είς όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως, θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ώς επί το πλείστον άγνωστος είς τους Εταίρους.
Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τίνα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσης. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους είς τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολούμενους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μή συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την πρό αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ” επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τόν συνετώτερον και ωφελιμώτερον τρόπον.
Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τάς ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.

Εν Πόρω τή 8 Ιουνίου 1828
Ο Κυβερνήτης
Ι. Α. Καποδίστριας
ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ: http://www.kapodistrias.info/dimosia-dioikisi/136-egiklios-2953
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΟΥ: Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ ΧΑΤΖΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ
και  Νο 4 : ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ-ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑΡΑ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΣΤΟΝ ΧΑΤΖΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ

Ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια για την καταλληλότητα των αρχόντων της πολιτείας - Τού Αριστοτέλη Κακογεωργίου Ομάδας «Ε» Έψιλον

 

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

«Αυτοί που κατέχουν την εξουσία και την δύναμη, οφείλουν να τιμούν τη φρόνηση»

1)        Οφείλουν να είναι αποφασισμένοι, να πράττουν στη ζωή τους αυτό που συμφέρει στην πόλη και  με κανένα τρόπο δεν θα πράξουν το αντίθετο.
2)      Οι πολίτες πρέπει να ανατρέξουν  σ΄ όλα τα στάδια της ηλικίας τους και να  την παρακολουθήσουν ώστε να εξακριβώσουν ότι είναι ικανοί να τηρούν αυτόν τον κανόνα και δεν παρασύρονται εύκολα με γοητείες, ούτε υποκύπτουν σε καταναγκασμούς, που θα τους καταντήσει επιλήσμονες του καθήκοντός αποβάλλοντας την σκέψη ότι πρέπει να πράττουν πάντοτε ότι είναι άριστο για την πόλη ή το Κράτος.
3)   Να μην μαγεύονται από αυτά που εξαπατούν αλλά να μένουν σταθερά προσγειωμένοι επιδιώκοντας την επίτευξη των ιερών στόχων, που έχουν αναλάβει να πραγματοποιήσουν από τους πολίτες.
4)          Οι πολίτες οφείλουν να εξετάσουν, εάν ακόμα, όταν ήταν νέοι δοκιμάστηκαν όπως δοκιμάζεται ο χρυσός στη φωτιά; Εάν γοητεύονται δύσκολα και μπορούν να διατηρήσουν πάντα την νηφαλιότητά τους και την αυτοκυριαρχία τους, και εάν η στάση τους σε όλες αυτές τις δοκιμασίες αποδειχθεί σύμφωνη με τον ρυθμό και την αρμονία, ώστε να είναι χρήσιμος στον εαυτό του και στην πόλη.
5)         Κατά πόσο έχει λάβει την πρέπουσα ανατροφή και παιδεία, ώστε να είναι ήρεμοι μεταξύ τους και στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους. Μόνο με την σωστή παιδεία και αυστηρή σωστή ανατροφή διαπλάθονται έντιμοι και καλοί χαρακτήρες. Και καλοί χαρακτήρες με τη σειρά τους και με την  σωστή μόρφωση γίνονται άριστοι πολίτες και  ικανοί να οδηγήσουν το λαό στην ευημερία. Και για να μην εκφυλιστεί η παιδεία και η ανατροφή, δεν πρέπει να εισάγουν νεωτερισμούς  πέρα των καθορισμένων.
6)         Πρέπει να έχουν ζήσει και να ζουν  με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρούν πάντοτε την ακεραιότητά τους. Δεν πρέπει να  αποβλέπουν σε απόκτηση περιουσίας.
7)         Ο άρχοντας πρέπει να πιστεύει ότι στην ψυχή του έχει από τους θεούς το θεϊκό χρυσάφι, ώστε να μην έχουν καθόλου βλέψεις στο χρυσάφι και το ασήμι των ανθρώπων και να θεωρούν ότι είναι ανόσιο να μολύνουν το θείο χρυσάφι με την ανάμιξη του γήινου χρυσού, αφού από τα χρήματα έχουν προέλθει πολλά και ανόσια έργα, ενώ το θείο χρυσάφι είναι ανόθευτο.
8)          Εάν αποβλέπουν στην απόκτηση πλούτου με επιχειρήσεις και άλλα παρόμοια θα καταντήσουν αντίπαλοι και εχθροί των πολιτών από σύμμαχοι  και συμπαραστάτες που έπρεπε να είναι.
9)          Εάν δεν είναι πραγματικοί  άρχοντες, αλλά απλώς εμφανίζονται, τότε οδηγούν την πόλη  στην καταστροφή και ασκούν με τις αδυναμίες τους μια φθοροποιό επίδραση.
10)   Να μην είναι επιρρεπής στην παρανομία, καθότι η παρανομία θρονιάζει στον ανθρώπινο χαρακτήρα με την ησυχία της και πολλές φορές χωρίς να φαίνεται διαποτίζει τα ήθη και τις συνήθειες της κοινωνίας. Και ένας τέτοιος ηγέτης δεν θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει την ιερή αποστολή του με αποτέλεσμα να βλάψει την πόλη
11)       Και εάν από αυτές τις δοκιμασίες της παιδικής, της νεανικής και της ανδρικής του ηλικίας, τον βρούμε αλώβητο και τον εκλέξουμε ως άρχοντα της πόλης ή του κράτους και κατά την διάρκεια της ηγεσίας του παραμείνει ακέραιος, τότε θα του απονέμουμε τιμές όσο ζει, αλλά και όταν πεθάνει θα του αναγείρουμε μεγαλοπρεπή τάφο και μνημεία που θα  απαθανατίζουν τη μνήμη του και θα εκφράζουν το σεβασμό και την τιμή που του ανήκει.
12)     Ίδιον του άρχοντα είναι να τιμάει τον καλό και πρόθυμο πολίτη και όχι να τον εντάσσει στην ίδια μοίρα με τον απρόθυμο, οκνό και κακό πολίτη, διότι η πόλη δεν θα πάει ποτέ μπροστά..
Συμπληρωματικά παραθέτουμε το κεφάλαιο περί κρατικής και εθνικής ηγεσίας το οποίο έχει αναπτύξει ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου στον πρώτο τόμο του βιβλίου της Ομάδος «Ε» Έψιλον, σελίδα 198, έτσι ώστε να πάρει κανείς μία κατά κάποιον τρόπο πλησιέστερα σωστή άποψη για το πώς να επιλέγονται οι άρχοντες του τόπου.

Κεφάλαιο ΙΕ

Τι είναι εθνική και τι κρατική ηγεσία σύμφωνα με τις αρχές

της Ομάδας «Ε» των επίλεκτων Ελλήνων
Η Εθνική πνευματική ηγεσία συγκροτείται από τους μεγάλους πνευματικούς δημιουργούς και συνδέεται με τον ιερό ΝΑΟ των επίλεκτων Ελλήνων, ενώ η κρατική πνευματική ηγεσία συγκροτείται από τους κατέχοντες την κρατική εξουσία την παιδεία και την μέθοδο της δασκαλοκρατίας. Ο κρατικός μηχανισμός σπάνια συνδέεται με την εθνική υπόσταση ενός λαού και είναι απομακρυσμένος από το ρίζα των «Ε» .
Μια εθνική ηγεσία δεν υπηρετεί συμφέροντα μεμονωμένων ατόμων, κομμάτων και γενικά υποομάδων, καθότι τα συμφέροντα αυτά έρχονται σε σύγκρουση με τα γενικά συμφέροντα και την ομαλή λειτουργία του συνόλου.
Οι ηγέτες δεν καπηλεύονται πρώτοι την εξουσία και τα υλικά συμφέροντα, όπως γίνεται από τους διευθύνοντες του κρατικού μηχανισμού στον σημερινό κόσμο. Ο αρχηγός του κρατικού μηχανισμού θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν ομοίωμα ηγέτου, που είναι ταγμένος να εξυπηρετεί τα αλλότρια συμφέροντα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την προώθηση των συμφερόντων του τόπου που δήθεν  κυβερνά, ενώ ουσιαστικά καταδυναστεύει.
Ο εθνικός και πνευματικός ηγέτης θέλει τον πολίτη κοινωνικά ελεύθερο με εθνική και ιστορική συνείδηση, ενώ ο κρατικός μηχανισμός θέλει τον πολίτη δούλο, ανελεύθερο και χωρίς πλήρη ενημέρωση, ώστε να τον καθοδηγεί όπως επιτάσσουν οι δικές του ανάγκες και να τον γαλουχεί με τα μηνύματα που του υπαγορεύει ο μηχανισμός της ξένης ομάδας που εξουσιάζει τις συνειδήσεις του ανθρώπου.
Το μόνο που απομένει είναι η έρευνα και η αποκατάσταση της ελληνικής συνείδησης, ώστε να γίνουμε αυτόβουλοι και ανεξάρτητοι όπως έπλασαν τον Έλληνα οι σοφοί Κένταυροι με τους πρώτους Έλληνες θεούς, οι οποίοι εν συνεχεία δημιούργησαν τον Δία και τον αποκάλεσαν γενάρχη του Ελληνισμού.
Ο άχρηστος και άβουλος επικεφαλής του κράτους, συγκεντρώνει όλες του τις προσπάθειες στο πως θα διατηρηθεί στην εξουσία που του παραχώρησαν με όρους. Έτσι καταδυναστεύει την εθνική συνείδηση του λαού του και καταρρακώνει την πνευματική του διαύγεια με την εσκεμμένα λανθασμένη διαπαιδαγώγηση μίας αλλότριας παιδείας .
Με τη μέθοδο αυτή εμφυτεύουν μηνύματα, που καταστρέφουν τη φύση και την ψυχοσύνθεση των πολιτών, αλλά εξασφαλίζουν την κυριαρχία επί των άβουλων πλέον ποιμνίων, που επίσημα υβρίζουν  τους πολίτες, τόσο οι δήθεν πολιτικοί όσο και οι δήθεν εκκλησιαστικοί ηγέτες. Ένας εθνάρχης ουδέποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το κατεστημένο σε βάρος των εθνικών συμφερόντων του λαού. Ο εθνάρχης, λοιπόν. όπως ανέφερα στην προηγούμενη σελίδα, θέλει τους πολίτες του αφυπνισμένους πνευματικά και ενημερωμένους ιστορικά.
Οι σημερινοί κρατικοί ηγέτες, αυτοχαρακτηρίζονται ή και αυτοπροσδιορίζονται «Έλληνες», ενώ ουσιαστικά δεν είναι και ούτε θέλουν να γίνουν και  γι’ αυτό τον λόγο αρνούνται να συμμετάσχουν όχι μόνον εις τα των Ελλήνων ιερά Μυστήρια που τα αντικατέστησαν με τα εβραϊκά αλλά ούτε και εις αυτήν την ελληνική ΠΑΙΔΕΙΑ.
Η επί δυο χιλιετίες πραγματοποιημένη παλιμπαιδική μετάλλαξη της «Ελληνικής φύσης» και της νοητικοπνευματικής ζωής των, κατέβασε και καταγκρέμισε το έθνος από το επίπεδο των Ελλήνων εις το επίπεδο των αγενών και των βροτών ξενολατρών.
Έτσι οι κρατικοί ηγέτες χωρίς εθνική συνείδηση οδηγούνται από ξενόφερτα συμφέροντα και οι ίδιοι οδηγούν τον ανήμπορο λαό προς την αποφράδα σήραγγα της έρημου, προκείμενου να ακολουθήσουν τα σκοτεινά σχέδια των μαύρων εξουσιαστών που οδηγούν στην ξέφρενη πορεία, την οποία χάραξαν με σκοπό να καταστρέψουν τη ζωή. Τη σκοτεινή αυτή τακτική της ηγεσίας δεν μπορεί να κατανοήσει ο σημερινός Πολίτης και μάλιστα ο Νεοέλληνας.
Με την αθέμιτη αυτή αντεθνική τακτική δεν είναι σε θέση να εισέλθουν εις τον ιερό ΝΑΟ των Ελλήνων, αλλά ούτε καν να τον ατενίσουν, αφού συνεχίζουν να ασεβούν κατά των Ιερών της Ελλάδος και συγκατατίθενται για την πνευματική και ιστορική ακροβυστία του ελληνικού πνεύματος. Γι’ αυτό και ο ναός των Ελλήνων είναι άγνωστος σ’ αυτούς, οι οποίοι πλέον για την εξουσία και μόνο εθελοτυφλούν και τυφλώνουν τον λαό ώστε να τον οδηγούν όπου οι απάνθρωποι ταγοί τον επιτάσσουν.
Δεν είναι λίγες οι υπηρεσίες της Ελλάδας και μάλιστα στο χώρο της Μακεδονίας, στις οποίες δεσπόζει το άγαλμα του κατακτητή και σφαγέα του ελληνισμού «Μέγα» Κωνσταντίου και όχι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι προπάτορας των Ελλήνων. Πολλές ηγεσίες χρησιμοποιούν χρήματα των πολιτών για να τιμήσουν αυτούς που κατέσφαξαν τον Ελληνισμό και κατέστρεψαν κάθε ελληνικό δημιούργημα. Αυτοί άλλαξαν και το όνομα των Ελλήνων μετατρέποντας τους σε Ρωμιούς Χριστιανούς. Κανένας  ηγέτης  δυστυχώς  δεν  μπόρεσε να υψώσει το ανάστημά του και να ξεκαθαρίσει τις ασυμβίβαστες έννοιες του Ελληνισμού, του Χριστιανισμού και της ρωμιοσύνης. Βολεύει τους πάντες ο υφιστάμενος αχταρμάς ώστε να μην υπάρχει πολιτικό κόστος και διακινδυνεύει η καρέκλα τους. Αυτός όμως ο αχταρμάς θολώνει για τα καλά τα νερά, ώστε να μην μπορέσει εύκολα ο κάθε Νεοέλληνας να καταλάβει το παιγνίδι που παίζεται.
Οι ταγοί του εκάστοτε κατεστημένου, οδηγούν το λαό σε δρόμους και κατευθύνσεις που είναι άσχετες με την ύπαρξή του και τα συμφέροντά του. Με τον τρόπο αυτό απομακρύνουν τον λαό από ουσιαστικές ασχολίες, αλλά και εκδηλώσεις, που θα ανήκουν σε όλο το λαό και όχι σε μια μερίδα, που συγχρόνως θα ανέβαζε την ποιοτική ενασχόλησή του και θα διεύρυνε την πνευματική του διαύγεια. Στο νέο ελληνικό χώρο ποτέ δεν γιορτάστηκαν οι παγκοσμίου φήμης πραγματείες, όπως ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα, η Πύδνα και ο Αλέξανδρος.
Οι ταγοί των κατεστημένων δεν επιδιώκουν την αφύπνιση του λαού, αλλά την αποχαύνωση, ώστε να μπορούν να εκπληρώνουν τη μυστική αποστολή τους που είναι ταγμένοι από τις ξένες δυνάμεις για να εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα που αφορούν τους προστάτες τους και τον ίδιο τον εαυτό τους.
Αποκαλυπτικές οι ακόλουθες φράσεις του Προμηθέα από το έργο του Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης»

«Να σέβεσαι να προσκυνάς, να καλο- πιάνεις πάντοτε αυτόν που βρίσκεται στην εξουσία.»

«Μόλις και κάθισε στον πατρικό τον θρόνο άρχισε στους θεούς τιμές να δίνει και να τους μοιράζει την  εξουσία με τάξη, για τους ανθρώπους καμιά έννοια  δίχως  να βάλει».
Ο Μέγας Προμηθέας, όμως, που δεν δίστασε να τα βάλει με την εξουσία έδωσε και τη θαρραλέα απάντηση δίνοντας το παράδειγμα για τη σωστή αντιμετώπιση της Εξουσίας από τους Πολίτες.

«Μα εγώ τον Δία λιγότερο κι απ’ το μηδέν τον λογαριάζω».

                                     (‚Εμοί   δ   ἔλασσον   Ζηνός   ἤ μηδέν μέλει)
Ο Προμηθέας είναι η ενσάρκωση του αφυπνισμένου εθελοντή, ευεργέτη και επαναστάτη που προσπαθεί να βοηθήσει τη λαϊκή μάζα. Είναι ο διαφωτιστής της αφύπνισης και αυτομάτως ο εχθρός κάθε εξουσίας  που  μισεί  την  αφύπνιση  της λαϊκής μάζας. Η εξουσία μισεί και καταδιώκει κάθε Εθνάρχη ο οποίος ταρακουνάει την καρέκλα ή κάποιο συμφέρον των εξουσιαστών.
Ο Προμηθέας, όμως, γεννημένος ηγέτης, εθελοντής και ευεργέτης δεν πτοείται με καμία απειλή και όλα τα βασανιστήρια του φαίνονται τιποτένια μπροστά στον διακαή πόθο να βοηθήσει τους ανθρώπους. Ο Προμηθέας, ο προπάτορας του Ελληνισμού, είναι το πλέον ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση, αφού ενσαρκώνει τον αγώνα κατά της Εξουσίας για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων, οι οποίοι αγνοούνται από τους Εξουσιαστές.
Αυτές οι σκέψεις και οι τοποθετήσεις μισούνται από τη σκάρτη ηγεσία που εύκολα επιρρίπτει τον στιγματισμό της αναρχίας. Μια σπασμωδική κίνηση, που αποτελεί χαρακτηριστικό των εξουσιαστών, αφού με κάθε τρόπο τους ενδιαφέρει μόνο η καρέκλα της εξουσίας. Όμως, μια τέτοια προσπάθεια αργά ή γρήγορα θα πέσει στο κενό.
Οι σκέψεις και οι τοποθετήσεις μου πηγάζουν μόνο από αγάπη για τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, τον άνθρωπο και τη ζωή. Είναι επόμενο λοιπόν να καταπολεμώ τις αχόρταγες βδέλλες που μαστίζουν την ανθρωπότητα και που ποτέ δεν εγκαταλείπουν το θύμα όσο αίμα και εάν ρουφήξουν, ενώ οι φυσικές βδέλλες, όταν  χορτάσουν,  εγκαταλείπουν  το  θύμα. Συνηθισμένοι να περιστοιχίζονται και αυτοί από τους κόλακες που αποτελούν κάποια άλλη κατηγορία βδελλών, δεν έχουν τη δύναμη να ακούσουν αλήθειες, όπως αυτές, και σοκάρονται μόλις τους λείψει το ψέμα και η κολακεία.
Ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο ΜΕΓΑΣ αυτός ο ηγέτης, δεν απέφυγε να ακούσει τον εξόριστο Διογένη από τη Σινώπη πριν ξεκινήσει για τη μεγάλη του εκστρατεία κατά των Περσών. Ο Διογένης, ελεύθερος και ευθύς όπως ήταν, δεν κολάκεψε τον Βασιλιά της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδος Αλέξανδρο, αλλά του μίλησε με τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας.

«Αυτοί που κατέχουν την εξουσία και την δύναμη, οφείλουν να τιμούν τη φρόνηση.»

    Η καλοπέραση, η απραξία, η δουλεία στο κέρδος και στην ηδονή κατέστρεψαν ψυχικά τους βασιλείς της Περσίας, της Ινδίας, της Σκυθίας, της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πολλούς άλλους όπως και Έλληνες.
Οι ηγέτες δεν επιτρέπεται να είναι δειλοί αλλά θαρραλέοι, καθότι οι θαρραλέοι από τη φύση τους αγαπούν τους θαρραλέους, ενώ οι δειλοί τους βλέπουν με καχυποψία, τους μισούν σαν εχθρούς, αποδέχονται δε και αγαπούν τους χυδαίους. Οι δειλοί ηγέτες αγκαλιάζουν τους κόλακες, ενώ οι θαρραλέοι απομακρύνουν τους κόλακες και αγκαλιάζουν αυτούς που αγαπούν την αλήθεια.
Ένας άχρηστος ηγέτης είναι δύσκολο να δει τις ικανότητες των πολιτών, όπως ένας τυφλός δεν μπορεί να δει το ΦΩΣ. Ο ηγέτης, είτε Βασιλιάς, είτε Νομάρχης, είτε Δήμαρχος, είτε Βουλευτής και Πρωθυπουργός, οφείλει να είναι συνετός και  γνώστης της ηγετικής τέχνης του Θεού Δία, όπως διευκρίνισε ο Διογένης στον Μέγα Αλέξανδρο. Τότε τίποτε δεν εμποδίζει κάθε ηγέτη – άνθρωπο να νιώθει παιδί  του Θεού, αφού κατά τον Όμηρο ο Δίας  είναι πατέρας  όχι μόνο των Θεών, αλλά και των ανθρώπων που δεν υποβιβάστηκαν στην κατηγορία των ανδραπόδων, των φαύλων και των χυδαίων.
Εάν, λοιπόν, ο ηγέτης είναι δειλός, μαλακός, δουλικός και υποκριτής, δεν μπορεί να συγγενεύει ούτε με τους θεούς ούτε με τους χρηστούς ανθρώπους παρά μόνο με τα ανδράποδα των σπαρτών σημαδεμένων Θηβαίων που εγκατέλειψαν τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και προσχώρησαν στον Δαρείο.
Ο Διογένης είπε στον Αλέξανδρο ότι αυτοί οι σπαρτοί Θηβαίοι έφεραν ένα σημάδι κάποιας λόγχης στο σώμα τους για να τους γνωρίζει ο θεός.
Ο Αλέξανδρος του απάντησε ότι οι ηγέτες που νιώθουν παιδιά του Θεού έχουν στην  ψυχή  τους το σημάδι της Αρετής, από το οποίο και θα τους αναγνωρίζει όποιος ξέρει να κρίνει και πολύ πιο εύκολα ο Θεός.
Ο Ηγέτης πρέπει να χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού οφείλει να είναι ανδρείος, δίκαιος, φιλάνθρωπος και ανίκητος από κάθε πόνο και ποταπή επιθυμία.

    Δεν θεωρείται ηνίοχος αυτός που δεν ξέρει να κρατά τα ηνία, ούτε μπορεί να θεωρείται αρχηγός αυτός που δεν ξέρει να διοικήσει, ούτε μπορεί να θεωρείται γιατρός αυτός που δεν ξέρει να θεραπεύει.

    Οι τίτλοι, τα ψεύτικα στεφανώματα, οι έπαινοι των υποκριτών, οι τεμενάδες του φτωχού λαού μοιάζουν με την καρναβαλίστικη οικτρή εικόνα  της γιορτής των Σακών της Περσίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι ο κατεξοχήν κάτοχος της ηγετικής γνώσης και τέχνης ήταν ο Δίας, που την μετέδιδε στα παιδιά του, τους Έλληνες. Αυτός ήταν ο λόγος που όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες της αρχαιότητας, όπως ο Περσέας, ο Ηρακλής, ο Μίνωας κ.α. ονομάζονταν παιδιά του Δία, αφού ταύτιζαν τον Δία με την  παιδεία. Τα παιδιά αυτά του Δία έτυχαν τη θεϊκή παιδεία, η οποία είναι η δυνατή και εύκολη. Οι υπόλοιποι πήραν την ανθρώπινη παιδεία που ξεφουρνίζει  μασκαράδες  της  ηγεσίας  για  να εξυπηρετούν τα δικά τους ποταπά συμφέροντα και τα συμφέροντα της άχρηστης μυημένης κλίκας της αγέλης των σκυλανθρώπων.

Η θεία παιδεία, όπως των αναφερομένων, χαρακτηρίζεται από την ανδρεία και μεγαλοσύνη που τους έκανε να ξεχωρίζουν ως εκλεκτά παιδιά του  θεού Δία. Ο κάθε Έλληνας είχε το δικαίωμα και την ευκαιρία να ονομασθεί εκλεκτός γιος του Δία, αρκεί να αποκτούσε τα εφόδια της παιδείας και της σοφίας και αρκεί να ήταν διατεθειμένος να αγωνισθεί για την αγάπη και τη σωτηρία των ανθρώπων. Κανένας θεός δεν χάρισε στους Έλληνες αυτό το προσόν, όπως έκανε ο Γιαχοβάς στους Εβραίους απλώς και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι. Ο Δίας δεν ξεχώριζε και δεν δώριζε σε κανένα. Την αθανασία μπορούσε να την κερδίσει ο κάθε άνθρωπος αρκεί να μπορούσε να κοσμήσει τα έργα του με ΑΡΕΤΗ και αυτοθυσία.

    Όλα αυτά τα θεία χαρίσματα τα έχει φυλαγμένα ο κάθε μυημένος ηγέτης μέσα στην ψυχή του και κανείς δεν μπορεί να του τα αφαιρέσει, ούτε ο χρόνος, ούτε κανένας μασκαράς σοφιστής. Δεν είναι ηγέτης αυτός που περιστοιχίζεται από σοφιστές οι οποίοι δεν διαφέρουν από έναν ακόλαστο ευνούχο.

    Κάθε μαθητεία χωρίς τις αρχές θεϊκού προτύπου, όπως είχε ο Μίνωας, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει κάποιον άξιο ηγέτη. Ο Μίνωας ήταν   σύντροφος του θεού, γι’ αυτό και υπήρξε ο πιο δίκαιος άνθρωπος και ηγέτης.

Ένας ηγέτης, εάν είναι φίλος του Θεού, δεν μπορεί να πράξει κάτι άδικο ή να σκεφθεί κάτι πονηρό και αισχρό, όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους ηγέτες που δεν τυγχάνουν σύντροφοι του θεού.

    Ο Όμηρος ονομάζει τον ηγέτη «Ποιμένα του λαού». Οφείλει να φυλάει και να προστατεύει το λαό του και όχι να τον οδηγεί στις αγέλες των λύκων. Οι ηγέτες αναζητούν εχθρούς, γιατί τυφλωμένοι από την αλαζονεία τους δεν βλέπουν στον  καθρέφτη τον μεγαλύτερο εχθρό τους που δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο εαυτός τους, τον οποίο δεν κατόρθωσαν να τον τιθασεύσουν και να τον χαλιναγωγήσουν, αφού λησμόνησαν την αρχή της απολλώνιας διδασκαλίας,

«Γνῶθι σαὐτόν»
Η αφροσύνη και η επιπολαιότητα, που κατέχει σήμερα την ηγεσία, θεωρείται η χειρότερη καταστρεπτική αρρώστια των ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ του σύγχρονου κόσμου. Το σημάδι του ηγέτη είναι μόνο η ενάρετη φύση του.
Η ανθρωπότητα δεν θα είχε τα σημερινά προβλήματα, εάν οι ηγέτες που διαβάζουν αυτές τις φράσεις δεν ένιωθαν επαναπαυμένοι. Από την πείρα που απέκτησα μέσω της πολύχρονης συνεργασίας μου με τις ηγεσίες εκφράζομαι χωρίς επιφυλάξεις ότι όλα αυτά είναι άγνωστα στα πρόσωπα που σήμερα αντιπροσωπεύουν τις ηγετικές τάξεις. Εάν υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, θα χρειαζόταν σήμερα ο Διογένης πολύ μεγαλύτερο φανάρι για να τις εντοπίσει. Το ξέρουμε όλοι μας και το βλέπουμε καθημερινά ότι πολλοί από τους σημερινούς ηγέτες ανέρχονται στις ηγετικές τάξεις νηστικοί και ελεεινοί όχι για να προσφέρουν έργο, όχι για να φύγουν πλούσιοι σε δόξα και φτωχοί σε χρήμα, αλλά για να μοιράσουν την εξουσία, θέσεις, αξιώματα και τον ιδρώτα του λαού, με σκοπό να χορτάσουν τους λυκανθρώπους τους με τις σάρκες των ανθρώπων, που ανέλαβαν δήθεν να προστατέψουν. Αυτούς όλους, χωρίς υπε- κφυγές, τους χαρακτηρίζω ως αποτυχημένους μπακάληδες, φοροεισπράκτορες και μασκαρεμένους βασιλιάδες των Σακών, χωρίς ανδρεία, χωρίς ντροπή, χωρίς φρόνηση, χωρίς αρετή και χωρίς ίχνος ηθικής υπόστασης.
Εάν τους εκτιμήσουμε σε χρήμα θα μπορούσε ο φτωχότερος να τους αγοράσει. Χωρίς να το θέλω, ανατρέχει ο νους μου στον πατέρα μας Ηράκλειτο με το σοφό του απόφθεγμα

«ΠΑΤΗΡ  ΠΑΝΤΩΝ  ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΣΤΙ»

Τα πλοκάμια της Λερναίας ΄Υδρας των ασυνείδητων ηγετών είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που ούτε  ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε εύκολα σήμερα να απαλλάξει τις κοινωνίες των ανθρώπων.
Δεν εννοώ, βέβαια, έναν κατά λέξη πόλεμο, όπως δεν τον εννοούσε και ο Ηράκλειτος, αλλά μια πνευματική επανάσταση κατά αυτής της πολυκέ- φαλης Λερναίας Ύδρας, που είναι επιβεβλημένη για την απεξάρτηση και απελευθέρωση των ανθρώπων από τα δεσμά της υποκρισίας και της εκμετάλλευσης των  συνειδήσεων εξουσιαστών.
Εάν οι ηγέτες μας θέλουν επαξίως να ηγηθούν, οφείλουν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν όχι μόνο τις ανέσεις τους και τα προσωπικά τους αλλά και τις κόρες τους, όπως έκανε ο άξιος ηγέτης της Ελληνικής κοσμογονίας Αγαμέμνων. Το παράδειγμα του Αγαμέμνονα διευκρινίζει ότι ο ηγέτης δεν ανήκει σε κανένα, ούτε στον ίδιο τον εαυτό του, παρά  μόνο στον λαό και στον Θεό. Οφείλει δεν να εξέρχεται φτωχότερος σε χρήμα, με μειωμένο κοιλιακό όγκο αλλά  πλούσιος σε δόξα και ευσυνειδησία.

---

Rubrik: Gesellschaft/Κοινωνια

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

 22. März 2016