Η φράση αυτή ("Σκέπτομαι άρα υπάρχω"), διατυπώθηκε σε χρόνους σκοτεινούς, σε περιόδους κατά τις οποίες η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στο ερεβώδες νοητικό σκότος, ως αντίδραση στην μεσαιωνική σκοτοδίνη και καταπίεση, ως έκφανση πνευματικής ελευθερίας, ζωτικότητας και αντιδιαστολής προς την νωθρότητα, την παθητική υποταγή στην κοσμική και εκκλησιαστική αυθεντία και ως απαρχή ενεργοποιήσεως μίας νοητικής διεργασίας που οδηγεί μέσω της έρευνας, της αναζήτησης και της αξιοποιήσεως των πνευματικών ερεθισμάτων, στο Φως...
Η Ελληνική Αρχαιότητα, με τις πολυάριθμες φιλοσοφικές σχολές, ανεξαρτήτως του πνεύματος από το οποίο διαπνέονταν και την κοσμοθεώρηση που πρέσβευαν, προσέφερε νοητική καλλιέργεια και εμβάθυνση, δηλ. επετύγχανε την ανάπτυξη και ενεργοποίηση της νοητικής και κριτικής ικανότητας του ανθρώπου. Οι σχολές αυτές δεν προσέφεραν απλά "εγκυκλοπαιδική" γνώση, δεν συσσώρευαν στον άνθρωπο πληροφορίες, αλλά προωθούσαν την διαδικασία του "σκέπτεσθαι", τον μάθαιναν δηλαδή να χρησιμοποιεί τις νοητικές του ικανότητες και μέσα από συνειρμούς, να καταλήγει σε συμπεράσματα και θέσεις...
Τόσο ο σκοτεινός, δεισιδαιμονικός και κινδυνολογικός Μεσαίωνας, όσο και η σημερινή Νέα Εποχή, αυτή ακριβώς την διαδικασία της νοητικής αφυπνίσεως, την καταπολεμούν σφρόδρα. Ο μεν Μεσαίωνας ενσταλλάζοντας τον φόβο και τις προλήψεις στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων, για την διαιώνιση των "ελέω Θεού" μοναρχών και της πάσης φύσεως κοσμικής εξουσίας, η δε Νέα Εποχή, μετερχόμενη τεχνικές διαμετρικά αντίθετες από αυτές του Μεσαίωνα, με την απόλυτη απελευθέρωση, την διάχυση αναρίθμητων πληροφοριών σε καταιγιστικούς ρυθμούς και την ανάμειξη των πλέον ετερόκλητων, αντιφατικών και αλληλοαναιρούμενων απόψεων, θέσεων και ιδεών, ώστε να επέρχεται συσκοτισμός και ο άνθρωπος, δέσμιος του αγχωτικού τρόπου ζωής και των καθημερινών, βιοτικών του προβλημάτων, εγκλωβισμένος στα υπαρξιακά αδιέξοδα που τεχνηέντως δημιουργούνται με την απομάκρυνση από την Φύση και τις πηγές της αυθεντικής Γνώσης, να δέχεται άβουλα τις κατεστημένες, άνωθεν επιβαλλόμενος και υποβαλλόμενες απόψεις, ως "ορθές", χωρίς να τις υποβάλλει σε περαιτέρω νοητική επεξεργασία.
΄Ετσι, έχει επέλθει νωθρότητα τόσο του πνεύματος όσο και του σώματος, μία γενική ακαμψία που εξυπηρετεί το σύστημα, προωθώντας πρότυπα και τρόπους συμπεριφοράς που απόλυτα το εξυπηρετούν...
Η άφεση του ανθρώπου ως έρμαιο στις επιλογές του συστήματος, έχει οδηγήσει στην σημερινή αξιακή κρίση, μία κρίση πολύπλευρη που είναι βαθειά πνευματική, ηθική, κοινωνική, και τελευταία οικονομική ως συνεπακόλουθο της καταρρεύσεως όλων των δομών, των αξιών και των θεσμών που στήριζαν το Κράτος και την Κοινωνία...
Εάν επιθυμούμε ανάκαμψη, ανάσχεση του προβλήματος και ανάταξη, θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε τον εγκέφαλό μας, οφείλουμε να θέσουμε σε εγρήγορση τα εγκεφαλικά μας κέντρα και να οδηγηθούμε από τις επιλογές των σοφών προγόνων μας προς την αναζήτηση της Αλήθειας. Ειδάλλως, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο και είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο πώς αυτό μας επιφυλάσσεται στο τέλος αυτής της συνεχιζόμενης κατηφόρας...
Αντισταθείτε στο life-style και στην ηθική έκπτωση και παρακμή. Αντισταθείτε στα νοσηρά πρότυπα που προωθούν τεχνοκράτες δίχως πνεύμα και χυδαίοι ηδονιστές δίχως ψυχή. Εγκολπωθείτε τις αρχές και τις αξίες των Προγόνων μας με άξονα το "Καλό Καγαθό", στηριζόμενοι στους κίονες του Ελληνικού Πολιτισμού που συμβολικά και κυριολεκτικά εμπερικλείουν Σθένος-Σοφία-Κάλλος. Για μία Αναγέννηση Ελληνική, διότι κάθε τι άλλο, μόνο στο έρεβος μπορεί να οδηγήσει...
