Απέναντι στη φυσική αρμονία και το αρχέγονο κάλλος των αρχαιοελληνικών
Ναών οι οποίοι μαρτυρούν το απέραντο μεγαλείο ενός ενδόξου παρελθόντος,
καθώς και απέναντι στο δέος και την βαθύτατη κατάνυξη που γεννούν οι
χριστιανικοί Ναοί της Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας, εκείνοι οι
δαιμονικοί κύκλοι οι οποίοι ορίζουν το σύγχρονο κόσμο έθεσαν μια νέα
Παγκόσμια Θρησκεία στο επίκεντρο των ανθρωπίνων αναζητήσεων. Την θέση
του Διός και κατόπιν του τριαδικού Θεού, έλαβε κατά τρόπον δόλιο ο
παγκόσμιος Μαμμωνάς, ο ανθρωποβόρος Μολώχ το χρήμα. Ως φυσικό
επακόλουθο, οι νοσηροί εκείνοι εγκέφαλοι οι οποίοι αγωνίζονται να
διατηρήσουν την παγκόσμια επικράτησή τους, ανέδειξαν νέους τόπους
λατρείας των πιστών. Τούτοι οι χώροι, στην εποχή μας δεν είναι άλλοι από
τις Τράπεζες, τους σημερινούς ναούς του βιαίως επιβαλλόμενου
καπιταλισμού.
Βιώνουμε εδώ και τέσσερα έτη ως Ελληνικό Έθνος, μια πρωτόγνωρη επίθεση
από τις φονικές και εθνοκτόνες κερδοσκοπικές δυνάμεις του Διεθνούς
Κεφαλαίου. Η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, η φτώχεια, η
ανεργία, οι αυτοκτονίες συμπατριωτών μας, η διάψευση των προσδοκιών για
ένα καλύτερο μέλλον, είναι τα πολυεπίπεδα παρελκόμενα αυτής της
επιθέσεως. Παρότι όμως η πλειοψηφία του Λαού μας, διαπιστώνει με τρόπο
οδυνηρό το αδιέξοδο της οικονομικής πολιτικής του τυραννικού Καθεστώτος
το οποίο μας εξουσιάζει, εντούτοις, η πολιτική ηγεσία επιμένει να τηρεί,
με θρησκευτική μάλιστα ευλάβεια, τις απάνθρωπες κατευθυντήριες γραμμές
των μισελληνικών ξένων κέντρων, θυσιάζοντας στον αιμοδιψή Θεό του
Χρήματος, ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα αυτού του Λαού.
Τούτη η καταφανής αντίφαση μεταξύ της λαϊκής θέλησης και των αποφάσεων
της κυβέρνησης, δύναται να κατανοηθεί ευκολότερα εάν συνυπολογισθεί το
πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον στο οποίο διαβιούμε, όπως αυτό
διαμορφώθηκε από το μεταπολιτευτικό Καθεστώς. Πρόκειται όμως για ένα
φαινόμενο περιορισμένο εντός των ελληνικών συνόρων; Η απάντηση είναι
ξεκάθαρα αρνητική. Και είναι αρνητική διότι όσα λαμβάνουν χώρα στην
Πατρίδα μας είναι μέρος μόνο ενός σατανικού παγκόσμιου οικονομικού
παιγνίου, εκείνων οι οποίοι διαφεντεύουν τους χρηματοπιστωτικούς
οργανισμούς και συνάμα τις τύχες των λαών
Όση αξία έχει για τους απανταχού χριστιανούς το ιερό Ευαγγέλιο και για
τους μουσουλμάνους το Κοράνι, άλλη τόση έχει για τους τραπεζίτες η
παλαιά,
περίφημη ρήση του Εβραίου τραπεζίτη Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ πίσω στον 18ο αιώνα: «…. επιτρέψτε μου να εκδίδω και να ελέγχω το χρήμα ενός Έθνους και αδιαφορώ για το ποιός γράφει τους νόμους»!
Η φράση αυτή αποτελεί πάνω από τρεις αιώνες τον ιερό και απαραβίαστο
νόμο των διεθνών τραπεζιτών, με βάση τον οποίο, επιτυγχάνουν ευκολότερα
την υποδούλωση των Εθνών. Κατά ποιόν τρόπο όμως, κατορθώνει
αυτή η στυγνή και αιμοδιψής κλίκα των παγκόσμιων τραπεζιτών να αποκτά
τον έλεγχο και την έκδοση του χρήματος των Εθνών; Σε αυτό το σημείο,
είναι φρόνιμο να προχωρήσουμε σε μια ιστορική αναδρομή, προκειμένου να
διαπιστώσουμε πως η συμμορία των μεγαλοτραπεζιτών πέτυχε να αλώσει τις
Ηνωμένες Πολιτείες, τη σημερινή Μέκκα του καπιταλισμού και «πλανητική
μονοδύναμη», απ’ όπου και εξαπέλυσε την μεγάλη της επίθεση προς όλα τα
έθνη, αποκτώντας τον έλεγχό τους σε οικονομικό και κατόπιν σε πολιτικό
επίπεδο.
Το 1791, ιδρύεται στις ΗΠΑ η πρώτη ιδιωτική τράπεζα της χώρας, υπό τον
τίτλο « First Bank of US», μετά από τις κοπιώδεις προσπάθειες του
Αλεξάντερ Χάμιλτον, κύριου υποστηρικτή των Ρότσιλντ στο αμερικανικό
έδαφος. Η τράπεζα αυτή, αποτέλεσε μετά από συμφωνία με την κυβέρνηση των
ΗΠΑ, την Κεντρική Τράπεζα του αμερικανικού κράτους για διάστημα είκοσι
ετών. Τα αποτελέσματα της διαχείρισης του χρήματος από μια ιδιωτική
τράπεζα φάνηκαν αμέσως : η οικονομία της χώρας όδευε προς την
καταστροφή, ενώ ο πλούτος των τραπεζιτών αυξανόταν ραγδαία.
Το Κογκρέσο, αντιλαμβανόμενο την απάτη των τραπεζιτών εις βάρος του
αμερικανικού κράτους και του λαού του, αρνήθηκε να ανανεώσει την αρχική
εικοσαετή σύμβαση η οποία καθιστούσε την First Bank ως Κεντρική Τράπεζα.
Το γεγονός τούτο, εξοργίζει τον Ρότσιλντ, ο οποίος φτάνει στο σημείο να
απειλήσει με πόλεμο το νεοσύστατο κράτος. Η επιμονή του Κογκρέσου να
αρνείται την υπογραφή νέας σύμβασης, οδηγεί τον Ρότσιλντ να πει: «
Διδάξτε σε αυτούς τους θρασείς Αμερικανούς ένα μάθημα! Επαναφέρατέ τους στο πρότερο αποικιακό καθεστώς»!
Χρηματοδοτούμενη από την Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας (η οποία ανήκε
στον Ρότσιλντ), η Βρετανία κηρύσσει το έτος 1812, τον πόλεμο στις ΗΠΑ.
Ανεξαρτήτως της έκβασης του πολέμου, ο πραγματικός νικητής του, δε θα
ήταν άλλος από τον Ρότσιλντ: είτε οι ΗΠΑ θα επανέρχονταν σε αποικιακό
καθεστώς, είτε θα νικούσαν, αλλά θα υποχρεώνονταν να αποδεχτούν μια νέα
κεντρική τράπεζα, εξαιτίας των χρεών τα οποία θα συσσώρευε η πολεμική
προσπάθεια.