Συλλογή με τις απόψεις του Καρλ Σαγκάν για την ζωή

 

Μία σύντομη αλλά ταυτόχρονα πολύ -περιεκτική συλλογή με τις απόψεις του καθηγητή Καρλ Σαγκάν για την ζωή στην Γη, την προστασία και την διαχείριση της, και το μέλλον του είδους μας σε αυτή.

ΤΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΗ 2024

23 Νοεμβρίου

ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΔΕΞΙΑ ΚΑΤΩ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ ΤΟΝ ΕΡΜΗ,  ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΤΗΝ ΛΑΜΠΕΡΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΟΞΟΤΗ  !!

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΘΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΗ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

ΜΟΛΙΣ ΝΥΧΤΩΣΕΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ, ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΤΟΝ ΦΟΜΑΛΧΟΥΤ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ !

ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ : ΝΤΕΝΕΜΠ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΥ ΚΥΚΝΟΥ, ΑΛΤΑΙΡ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΚΑΙ ΒΕΓΚΑ ΤΟΥ ΛΥΡΑ

ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΜΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΜΠΑΔΙΑ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΗΝΙΟΧΟΣ, ΚΑΤΩ ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ, ΔΕΞΙΑ Ο ΩΡΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΑΜΗΛΑ Ο ΑΡΗΣ... 

ΚΑΤΑ ΤΙΣ 23:30 ΘΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΔΕΞΙΑ ΣΤΑ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΕΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ.

ΚΑΤΑ ΤΙΣ 1:30 ΘΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΕΩΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ...
 

 

24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟΥ, ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ, ΑΠΟ ΚΑΤΩ Ο ΕΡΜΗΣ ΣΤΟΝ ΟΦΙΟΥΧΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ...

 

ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ

1 Νοεμ. Νέα Σεληνη ώρα 14:47

9 Νοεμ. Πρώτο τέταρτο ωρα 7:55

15 Νοεμ. Πανσέληνος  ώρα 23:28 ! Θα δούμε 100% Πανσεληνο !! 

23 Νοεμ. Τελευταίο τέταρτο ώρα 3:28

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ

Ο ΕΡΜΗΣ προς το τέλος του πρώτου δεκαήμερου θα τον δουμε επιτέλους χαμηλα στη δύση

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ κάθε βραδυ ολο και πιο ψηλά στα νοτιοδυτικά

Ο ΆΡΗΣ τα μεσάνυχτα στα βορειοανατολικά

Ο ΔΙΑΣ μετα τις 20:00 στην ανατολή

Ο ΚΡΟΝΟΣ μόλις νυχτώσει στα Νότια

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΜΕ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ

 10 Νοεμβριου η Σεληνη σε συναντηση με τον Κρονο.

16 Νοεμβρίου η Σεληνη - Πανσέληνος με τις Πλειάδες, Πούλια

16 Νοεμ. ο Ερμής στις 22,6 μοιρες μακριά απο τον ΄Ήλιο, μια ευκαιρία για να τον δουμε μετα το ηλιοβασίλεμα

17 Νοεμ. η Σελήνη κοντά με τον Δία

20 Νοεμβρ. η Σεληνη σε συνάντηση με τον Άρη !

 

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΕΝΑΝ ΚΑΘΑΡΟ ΕΝΑΣΤΡΟ ΟΥΡΑΝΟ !

ΟΡΑΤΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ 

ΓΝΩΣΗ ΑΠΟΚΤΕΙΤΕ 

ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΕΙΤΕ

 

Νικόλαος Παζαίτης

NIKOS PAZAITIS

Nikolaos Pazaitis

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

Πόσο καιρό θα επιβιώναμε σε κάθε πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος;;;

 

Ας υποθέσουμε ότι μετακομίζαμε σε έναν άλλον πλανήτη, χωρίς καμία προστασία ή υποστήριξη ζωής. Ποιες θα ήταν οι πιθανότητες να επιβιώσουμε;

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε έναν πλανήτη απόλυτα προσαρμοσμένο για την ανάπτυξη ζωής. 

Τι θα συνέβαινε όμως αν ξαφνικά βρισκόμασταν σε έναν από τους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος, χωρίς καμία προστασία ή έστω μία διαστημική στολή;

Δεν πρόκειται φυσικά για ένα παιχνίδι επιστημονικής φαντασίας, αλλά αντιθέτως προσφέρει μία ενδιαφέρουσα εξερεύνηση των βιολογικών ορίων του ανθρώπινου σώματος αλλά και των περιβαλλοντικών συνθηκών που επικρατούν στους υπόλοιπους πλανήτες που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο.

Για να δούμε λοιπόν τι θα συνέβαινε...

Αρχικά, για να κατανοήσουμε πόσο μοναδική είναι η Γη, είναι απαραίτητο σε πρώτη φάση να αντιληφθούμε πως λειτουργεί ο πλανήτης μας. Πρώτον, η Γη είναι ένα απόλυτα ισορροπημένο σύστημα που έχει την ιδανική απόσταση από τον Ήλιο (περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα), κάτι που διασφαλίζει ώστε να διατηρούνται οι θερμοκρασίες σε ανεκτά επίπεδα, αλλά έχοντας ταυτόχρονα και μια ατμόσφαιρα πλούσια σε οξυγόνο. 

Επιπλέον η βαρύτητα που είναι 9,8 m/s², επιτρέπει στο σώμα μας να διατηρεί μία σταθερή δομή, ενώ το νερό που είναι απαραίτητο στοιχείο για την ζωή, είναι άφθονο. Να μην ξεχάσουμε φυσικά να συμπεριλάβουμε και το μαγνητικό πεδίο της Γης που εμποδίζει την θανατηφόρα κοσμική ακτινοβολία, όπως είναι για παράδειγμα οι υπεριώδεις ακτίνες.

Πάμε τώρα να δούμε τι θα γινόταν αν μετακομίζαμε στους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος...

1. Ερμής : ο πιο ακραίος πλανήτης

Είναι ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ήλιο και είναι ένας από τους πιο ακραίους όσον αφορά τις συνθήκες που επικρατούν. Ο Ερμής ουσιαστικά δεν έχει πραγματική ατμόσφαιρα, αλλά ένα μείγμα οξυγόνου, νατρίου, υδρογόνου και καλίου. 

Οι θερμοκρασίες από την πλευρά του Ερμή που βλέπει προς τον Ήλιο αγγίζουν τους 427 βαθμούς κελσίου που είναι αρκετές για να λιώσουν μόλυβδο και αλουμίνιο, πόσο μάλλον το ανθρώπινο σώμα που θα καιγόταν μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. 

Αλλά ακόμα κι αν πηγαίναμε από την σκοτεινή πλευρά του, το ανθρώπινο σώμα θα πάγωνε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αφού η θερμοκρασία πέφτει στους -173 βαθμούς κελσίου.

2. Αφροδίτη : Η θεά της κόλασης

Θεωρείται η δίδυμη αδερφή της Γης λόγω του μεγέθους και της βαρύτητας, όμως στην πραγματικότητα είναι μία κόλαση θανατηφόρων αέριων και ακραίων θερμοκρασιών. 

Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα (96,5%), με ίχνη θειικού οξέος, δημιουργώντας ένα ακραίο φαινόμενο του θερμοκηπίου, όπου οι θερμοκρασίες αγγίζουν τους 464 βαθμούς κελσίου.

Ωστόσο, ο πραγματικός δολοφόνος στην Αφροδίτη δεν είναι η θερμότητα, αλλά η ατμοσφαιρική πίεση. Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι περίπου 90 φορές πιο πυκνή από την ατμόσφαιρα της Γης. Ένας άνθρωπος λοιπόν θα συνθλιβόταν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από την πίεση, ενώ οι πνεύμονες του θα γέμιζαν με δηλητηριώδη αέρια που θα του προκαλούσαν ακαριαία ασφυξία.

3. Άρης : Ο πλανήτης που έχει αιχμαλωτίσει τους επιστήμονες, αλλά με πολλούς περιορισμούς στην υποστήριξη ζωής

Ο γνωστός "κόκκινος" πλανήτης έχει μία πολύ λεπτή ατμόσφαιρα η οποία αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα. Επιπλέον η ατμοσφαιρική πίεση στον Άρη είναι μικρότερη από το 1% της Γης, κάτι που κάνει αδύνατη την οποιαδήποτε υποστήριξη ζωής. 

Οι θερμοκρασίες ποικίλουν πολύ, αφού στον ισημερινό ξεκινάνε από τους 20 βαθμούς κελσίου, πέφτοντας έως και τους -140 βαθμούς κελσίου στις πολικές περιοχές. Επομένως, οι ακραίες θερμοκρασίες και κυρίως η έλλειψη οξυγόνου καθιστά αδύνατη την επιβίωση, αφού ο άνθρωπος θα πέθαινε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από ασφυξία.

4. Οι γίγαντες αερίων : Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας

Ο Δίας που θεωρείται ο γίγαντας του Ηλιακού μας Συστήματος, έχει μάζα 318 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, αλλά δεν έχει στέρεη επιφάνεια. Ουσιαστικά ένα διαστημόπλοιο δεν θα προσγειωνόταν ποτέ, αντιμετωπίζοντας επίπεδα ατμοσφαιρικής πίεσης τόσο υψηλά, που ένας άνθρωπος θα συνθλιβόταν μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, ενώ επιπλέον έχει το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα, παράγοντας τέτοια θανατηφόρα ακτινοβολία που θα σκότωνε οτιδήποτε μέσα σε λίγα λεπτά.

Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας

Ο Ποσειδώνας είναι γνωστός για τους ακραίους ανέμους που επικρατούν, οι οποίοι φτάνουν σε ταχύτητα τα 1500 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ τόσο ο Κρόνος όσο και Ουρανός, έχουν ένα συνδυασμό ακραίων θερμοκρασιών και ατμοσφαιρικής πίεσης που θα είχε σαν αποτέλεσμα να εξαφανιζόταν οποιαδήποτε μορφή ζωής.

5. Ήλιος : Αποτέφρωση μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου

Ο Ήλιος πρόκειται ουσιαστικά για μία γιγαντιαία σφαίρα πλάσματος, με τις επιφανειακές θερμοκρασίες να αγγίζουν τους 5.500 βαθμούς κελσίου και στον πυρήνα του ακόμα και τους 25 εκατομμύρια βαθμούς κελσίου. Εάν λοιπόν ένας άνθρωπος μεταφερόταν στην επιφάνεια του Ήλιου, θα εξαϋλώνονταν με την ταχύτητα του φωτός. Άλλωστε, πέρα από τις θερμοκρασίες που επικρατούν στο άστρο μας, η υπεριώδης ακτινοβολία και οι ακτίνες Χ από τον Ήλιο αρκούν από μόνες τους για να καταστρέψουν τα μόρια στο ανθρώπινο σώμα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι απλό :

Ότι παρά την τεράστια πρόοδο που έχει κάνει ο άνθρωπος στον τομέα των επιστημών και της τεχνολογίας, το παραπάνω μάθημα μας κάνει να αναλογιστούμε την σημασία που έχει η προστασία της Γης αλλά και των πόρων της, αφού η ύπαρξη ζωής στους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος παραμένει προς το παρόν μία μακρινή ψευδαίσθηση...

Πηγή κειμένου και φωτογραφίας : Meteoweb.eu (Ιταλική ιστοσελίδα)

Σύνταξη και μετάφραση κειμένου : Φραγκούλη Μαρία - Διαχειρίστρια της ομάδας Weather Phenomena

Καλημέρα σε όλα τα μέλη της ομάδας

Weather Phenomena

Κάτια Κωνσταντάτου

ΜΑΡΙΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΕΙ ΣΕ ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ....

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

 

Αποκάλυψη: Να πως αρχίζει η τελετουργία της "Ελληνικότατης" βάπτισης :

«Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν....

ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ"

Το τυπικό της τελετής του χριστιανικού βαπτίσματος...

Αρχικά ο ιερέας παίρνει το «φακελάκι» στο γραφείο του απ΄ το νονό ή τους γονείς του βρέφους για ν΄ αρχίσει την τελετή. Διαβάζουμε μερικά απ’ τα λόγια του τελετουργικού, που πήραμε κατευθείαν απ΄ το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας της Ελλάδος, «Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος»: «…Απόστησον απ΄ αυτού ή αυτής, την παλαιάν εκείνην πλάνην» (σελ. 6). Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα, ότι το τελετουργικό του νηπιοβαπτισμού ξεκινά με την προσπάθεια αποβολής απ΄ το νήπιο της πλάνης των Ελλήνων.

Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που καθιερώθηκε η βάπτιση. Φτάνουμε γρήγορα στον 1ο εξορκισμό (εξορκισμό) κατά του Σατανά: «Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν ανθρώποις…

Επιτιμήθητι και αναχώρησον… Φοβήθητι, έξελθε και υπαναχώρησον από του πλάσματος τούτου…» (σελ. 7). Στο ίδιο μέτρο συνεχίζονται οι απειλές κατά του Σατανά και στον 2ο εξορκισμό. Στον 3ο εξορκισμό ξεκινά με επίκληση στον θεό Γιαχβέ: «Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν, επίβλεψον επί τον-την δούλον-η σου… σύντριψον τον Σατανά» (σελ. 9).

Και φτάνουμε στην ουσία, δηλαδή πάλι στην ελληνική «ειδωλολατρία»: «Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας, πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου» (σελ 11). Εδώ πλέον τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα.

Ο Σατανάς ταυτίζεται και καθοδηγεί το ελληνικό πνεύμα. Η τελετή συνεχίζεται με συνεχόμενες αποτάξεις και συντάξεις: «Αποτάσση τω Σατανά;… Απετάξω τω Σατανά; Απεταξάμην… Συντάση τω Χριστώ; Συντάσσομαι. Συνετάξω τω Χριστώ; Συνεταξάμην» (σελ. 12). Ακολουθεί το «πιστεύω» και οι παρακλήσεις να φωτίσει ο Γιαχβέ-Χριστός τον βαπτισθέντα δούλο του…

Στην συνέχεια έρχονται οι επικλήσεις στα Χερουβείμ και στα Σεραφείμ, σε αρχαγγέλους κ.ά.. Ο θεός μετά κατατροπώνει δράκοντες, το Σατανά, δαιμονικά πνεύματα και φυσικά τα είδωλα των Ελλήνων θεών: «Υποχωρησάτωσαν ημίν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα, και μη υποκρυβήτω τω ύδατι τούτω δαιμόνιον σκοτεινόν…» (σελ. 22). Μετά γίνεται αναφορά στο Νώε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και σε άλλους Εβραίους προπάτορές μας… και όταν πέφτουν τα λάδια «χρίεται ο δούλος ή η δούλη του θεού…» (σελ. 24).

Το τελετουργικό τελειώνει με την φράση: «Και απόπλυνόν μου τον ρύπον του σώματος και τον σπίλον της ψυχής· αυτός ως δούλος αμαρτίας δόκιμος γένομαι· μη αποστραφείην τεταπεινωμένος και κατησχυμένος.» Η ύβρις της βάπτισης εναντίον ενός αθώου βρέφους έχει ολοκληρωθεί.

Ο Σατανάς, δηλαδή το παλαιό ελληνικό πνεύμα έχει αποβληθεί και το παιδί έχει καθαρθεί.

Κατά την διάρκεια της τελετής το νήπιο βουτιέται τρεις φορές με την βία αν χρειαστεί, μέσα στην κολυμπήθρα (πολλά ατυχήματα έχουν καταγραφεί κατά την διάρκεια αυτής της βάρβαρης πράξης).

Ο ιερέας φτύνει στο πρόσωπο το βρέφος τρεις φορές, φτύνει άλλες τρεις φορές στο πάτωμα και κατά την διάρκεια του αλείμματος με το λάδι, κόβει τρεις τούφες απ΄ τα μαλλιά του.

Βέβαια ύστερα από παρακλήσεις των χριστιανών γονέων, τα τελευταία χρόνια οι πράξεις αυτές γίνονται με ηπιότερο τρόπο.

Αφού η τελετή έχει τελειώσει η μητέρα για να παραλάβει το παιδί της γονατίζει μπροστά στο νονό ή στη νονά, που κρατάει το παιδί και προσκυνάει.

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει, ότι η μητέρα προσκυνάει το νονό, για να της δώσει το παιδί πίσω.

Στην πραγματικότητα όμως, η μητέρα προσκυνάει το ίδιο της το παιδί, το οποίο, μέσα απ΄ το θέατρο αυτό της υποκρισίας, υποτίθεται, ότι εκείνη τη στιγμή είναι ο μόνος αναμάρτητος επί της γης, καθ΄ ότι μόλις έχει βαπτιστεί κι έχουν συγχωρεθεί οι έως τότε τυχόν αμαρτίες του (π.χ. αν έχει πιει κάποτε με βουλιμία το γάλα της μάνας του, σύμφωνα με κάποιο θεολογικό προβληματισμό...)

Το τελετουργικό της ορθόδοξης βάπτισης μοιάζει πολύ με τελετή μαύρης μαγείας.

Ο ιερέας φυσάει στο πρόσωπο του βρέφους και φτύνει προς τη Δύση και καταριέται το Σατανά (ελληνικό πνεύμα). Μέχρι πρό τινος οι ιερείς δέν φυσούσαν, αλλά έφτυναν και επάνω στα κεφάλια των νηπίων.

Με τη σειρά της η νονά φυσάει και φτύνει προς τη δύση αποποιούμενη κι αυτή το Σατανά (ελληνικό πνεύμα) και γυρνάει προς την Ανατολή (Ιερουσαλήμ), όπου συντάσσεται με το Χριστό (εβραϊκό πνεύμα). Ο ιερέας κατόπιν κόβει μαλλιά από το βρέφος, το αλείφει με λάδια και μύρο και το βουτάει με βία μέσα στην κολυμπήθρα.

Η απαράδεκτη προσφώνηση απ΄ τον ιερέα «βαπτίζεται ο δούλος του θεού» οριοθετεί τη δουλική σχέση, που θα έχει το βαπτισμένο παιδί με τη θρησκεία και το θεό του Χριστιανισμού σε όλη του τη ζωή.

Υποσυνείδητα καταγράφηκε στο βρέφος ο φόβος και η δουλική υποταγή στο θεό Γιαχβέ-Χριστό. Ο Χριστιανισμός σφραγίστηκε στην ψυχή του…

Η βάπτιση αποτελούσε στα σκοτεινά χρόνια του Βυζαντινού Μεσαίωνα χειραγώγηση και εκμετάλλευση του αγράμματου όχλου, κάτι που συνεχίζεται αδιάκοπα και στις μέρες μας, πάντοτε με το πρόσχημα της παράδοσης.

Όλοι γελούν και χαίρονται σαν υπνωτισμένοι και νοιώθουν ευχαριστημένοι χωρίς να έχουν καταλάβει τι ειπώθηκε και γιατί έγινε όλο αυτό, χωρίς καν να αναρωτηθούν.

Όλοι, εκτός απ΄ το μωρό, που έχει βιασθεί, σοκαριστεί και κλαίει ασταμάτητα…

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι η εξευτελιστική και υβριστική αυτή τελετή αρχικά γινόταν απ΄ τους ιερείς της Ορθοδοξίας και απευθυνόταν προς όσους είχαν σχέση με την ελληνική παιδεία και το ελληνικό πνεύμα εν γένει.

Σήμερα η τελετή γίνεται με τον ίδιο τρόπο στους υπόλοιπους Ορθοδόξους επί γης

Θέλεις να συνέχισης την Ιουδαία παράδοση και να βαπτίσεις το παιδάκι σου Χριστιανικά; ΈΛΛΗΝΑ ΠΑΨΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ... ΣΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΣΠΑΣΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ

 

πηγή eleusisdiagoridon.blogspot.gr

 

ΔΙΑ ΔΩΣΤΕ

Τάνια Αποστολίδου

ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Πέσμου τη γνώμη σου ! - kallimaxos2023@gmail.com

 

Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν - Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν - Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως - Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα

  

 

  Ἡ μεταπτωση των ισημεριων ἀνεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο Ῥόδιο. Δεινὸς μαθηματικός, ἀστρονόμος, ἀστρολόγος, γεωγράφος, καὶ μετεωρολόγος, ὁ Ἵππαρχος θεωρεῖται ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἀρχαίων ἐπιστημόνων. Ὅμως ὁ ἀληθινὸς Ἵππαρχος ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὸ στερεότυπο τοῦ συχρόνου “ἀστρονόμου”, ὅπως μᾶς ἔχει παρουσιασθεῖ ἐπανειλημμένα. Τὸ δὲ ἔργο του εἶναι ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων τῆς πρωΐμου ἑλληνικῆς ἀστρολογίας.

  Περὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἱππάρχου δὲν θὰ γνωρίζαμε τίποτε ἐὰν δὲν ἀναφερόντουσαν εἰς αὐτὸν πλεῖστοι ἄλλοι μεταγενέστεροι συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Πλούταρχος, ὁ Πλίνιος ὁ πρεσβύτερος, ὁ Πτολεμαῖος, ὁ Θέων Σμυρναῖος, ὁ Στράβων, ὁ Αἰλιανός, ὁ Θέων Ἀλεξανδρεύς, καὶ ὁ Ἡφαιστίων Θηβαῖος. Ἀπὸ τὰ συγγράμματά του μόνον ἕνα σώζεται καθ’ ὁλοκληρία, μὲ τίτλο Τῶν Ἀράτου καὶ Εὑδόξου Φαινομένων ἐξηγήσεως, ἕνας ἐκτενῆς σχολιασμὸς εἰς τὸ ἔργο τοῦ Ἀράτου.

  Ὁρισμένα ὅμως ἔργα του διεσώθησαν ἀποσπασματικὰ ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου, ὁ ὁποῖος συμπεριέλαβε καὶ τὸν λίαν σημαντικὸ κατάλογο ἀστέρων τοῦ Ἱππάρχου. Ὁ Ἡφαιστίων διέσωσε λεπτομερῶς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ὅπου ὑπόκεινται διάφορες χῶρες, καὶ ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις περὶ τῶν χωρῶν αῦτῶν, “ὅπως εἶχαν ὁρισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο καὶ τοὺς παλαιοὺς Αἰγυπτίους”.

Ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἀπλανῶν

  Τὸ ἔτος 134 π. Χ. ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν αἰφνιδία ἐμφάνιση ἑνὸς ἀστέρος στὸν ἀστερισμὸ τοῦ Σκορπιοῦ, ποὺ εἰκάζεται ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ καινοφανή. Διαπιστώνοντας ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμφανισθοῦν νέοι ἀστέρες, ποὺ ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχαν παρατηρηθεῖ, ἀποφάσισε νὰ συντάξῃ κατάλογο ἀπλανῶν ἀστέρων. Κατέγραψε τὴν ἀκριβὴ θέση ἑκάστου καὶ τὴν λαμπρότητά του, ἔχοντας προηγουμένως κατατάξει τοὺς ἀπλανεῖς ἀναλόγως φωτεινότητος εἰς 6 μεγέθη. Ὁ κατάλογος αὐτός περιείχε 1080 ἀστέρες καὶ διεσώθη ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου εἰς τὴν Μαθηματικὴ Σύνταξη (Ἀλμαγέστη)  περιέχοντας συνολικῶς 1022 ἀστέρες.

  Διὰ τῆς ἐργασίας του αὐτῆς παρέδωσε στοὺς μεταγενέστερους τὸ “ἀρχεῖο τοῦ Οὐρανοῦ” καὶ ὁ κατάλογός του, Περὶ τῶν ἀπλανῶν ἀναγραφαί, καθιερώθη ἔκτοτε εἰς τὴν μαθηματικὴ ἀστρονομία.

Καὶ ἀνέλαβεν ἔργον πρὸ τοῦ ὁποίου θὰ ὠπισθοχώρει καὶ θεός ἀκόμη· τουτέστι νὰ ἀριθμήσῃ χάρη τῶν μεταγενεστέρων πάντας τοὺς ἀστέρας καὶ νὰ δώσῃ εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ἰδιαίτερον ὄνομα ἐν τῷ ἀστερισμῷ. Ἐφηῦρε κατάλληλα ὄργανα γιὰ τὸν ὁρισμὸ τῆς θέσεως ἑκάστου, ὥστε ἐξ αὐτῆς καὶ ἐκ τοῦ μεγέθους τοῦ ἀστέρος εὐκόλως νὰ ἀναγνωρίζωνται οὗτοι· προσέτι ἐάν τις ἐξ αὐτῶν ἐξηφανίζετο ἢ νέος τὶς ἐνεφανίζετο ἢ τινὲς τούτων μετεκινοῦντο ἢ ἐὰν ἡ λάμψη τινῶν μετεβάλλετο· οὕτω δὲ ἀφῆκεν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὸν οὐρανὸν ὁλόκληρον ὡς κληρονομιά, ἥν πᾶς βουλόμενος καὶ δυνάμενος ἠδύνατο νὰ δεχθῇ καὶ χρησιμοποιήσῃ.

~ Πλίνιος, Φυσικὴ Ἱστορία, ΙΙ, 26 

  Ὁ Ἵππαρχος συνέταξε καὶ ἀστρικὲς ἐφημερίδες, ὑπολογίζοντας θέσεις ἡλίου καὶ σελήνης γιὰ περίοδο 600 ἐτῶν, συμπεριλαμβανομένων τῶν μηνῶν, τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν ὡρῶν, καθὼς καὶ τὴν προσαρμογὴ γιὰ τὰ κλίματα διαφόρων τόπων καὶ τὶς ὄψεις ποὺ σχηματίζουν (Πλίνιος ). Ὑπάρχουν πολλὲς διάσπαρτες ἀναφορὲς ἀπὸ ἀρχαίους συγγραφεῖς γιὰ τὴν περίοδο τῶν 600 ἐτῶν, ποὺ ὀνομάζεται μέγα ἔτος, καθὼς τὰ ἡλιακὰ καὶ τὰ σεληνιακὰ φαινόμενα ἐπαναλαμβάνονται ἀκριβῶς ἐπὶ τῶν ἰδίων σημείων. Τὰ 600 ἔτη ἰσοῦνται μὲ 7421 σεληνιακοὺς μῆνες, καὶ ἀντιστοιχοῦν εἰς 32 δεκαεννεατηρίδες μεῖον μία ὀκταετηρίδα (608 ἔτη / 7520 σεληνιακοὶ μῆνες μεῖον 8 ἔτη / 99 σεληνιακοὺς μῆνες).

Ἡ ἀνακάλυψη τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν

  Ἀσχολούμενος μὲ τὸν προσδιορισμὸ τῆς διαρκείας τοῦ τροπικοῦ ἔτους καὶ μὲ τὴν μέτρηση τῶν ἐκλειπτικῶν συντεταγμένων τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων προς σύνταξη τοῦ ἀστρικοῦ του καταλόγου, τῇ βοηθείᾳ ἀστρολάβων ποὺ εἶχε ἐπινοήσει, ὁ Ἵππαρχος παρατήρησε τὴν διαφορὰ παλαιοτέρων ὑπολογισμῶν. Κατὰ τὴν μελέτη παλαιοτέρων συγγραμμάτων, ὅπως τοῦ ποιήματος τοῦ Ἀράτου, Φαινόμενα (ἡ ἔμμετρη ἀπόδοση τοῦ ὁμωνύμου ἔργου τοῦ Εὐδόξου Κνιδίου, Φαινόμενα), ἐπρόσεξε ὅτι οἱ περιγραφόμενες θέσεις τῶν ἀστέρων διέφεραν ἐν συγκρίσει πρὸς αὐτὲς ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε παρατηρήσει. Ἦταν λόγῳ τῆς ἀνεπαρκείας τῶν ὀργάνων καὶ τῶν σφαλμάτων παρατηρήσεως τῶν παλαιοτέρων ἀστρονόμων ἢ μήπως ὑπῆρχε κάποια ἄλλη αἰτία;

  Ὁ Ἵππαρχος ἀνέτρεξε εἰς τὰ συγγράμματα δύο γνωστῶν ἀλεξανδρινῶν φιλοσόφων καὶ παρατηρητῶν ἀστρικῶν φαινομένων, τοῦ Τιμοχάριδος καὶ τοῦ Ἀριστύλλου Σαμίου (6^ος αἰ. μ. Ὀ. / 3^ος αἰ. π. Χ.) ποὺ ἀμφότεροι εἶχαν ὑπολογίσει τὴν θέση ἀρκετῶν λαμπρῶν ἀστέρων. Συγκρίνοντας τὴν θέση τοῦ Στάχυος (α′ Παρθένου), που εἶχε καταγράψει ὁ Τιμόχαρις 154 ἔτη πρὸ τοῦ Ἱππάρχου μὲ αὐτὴν ποὺ ὑπολόγισε ὁ ἴδιος παρατήρησε σταθερὰ διαφορὰ 2°: ὁ Τιμόχαρις ἔθετε τὸν Στάχυ εἰς ἀποστάσι 8° ἐκ τοῦ σημείου τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας, ἐνῶ ὁ Ἵππαρχος εἶχε ὑπολογίσει ἀπόσταση 6°. Παρόμοια ἀπόκλιση ὑπῆρχε καὶ γιὰ ἄλλους λαμπροὺς ἀστέρες. Παρομοία εἰκόνα παρουσίαζαν καὶ οἱ ὑπολογισμοὶ τοῦ Ἀριστύλλου.

  Διεπίστωσε ὅτι εἶχε μεταβληθεῖ τὸ ἐκλειπτικὸ μῆκος τῶν ἀστέρων ἀλλὰ ὄχι τὸ πλάτος, συμπεραίνοντας τὴν ὀπισθοδρόμηση τῶν ἰσημερινῶν σημείων ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς Ἐκλειπτικῆς κατὰ 48″ ἀνὰ ἔτος (σήμερα ὑπολογίζεται εἰς 50,26″). Οὕτως ὁδηγήθη εἰς τὴν διατύπωση τοῦ φαινομένου τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν. 

Ἡ φθινοπωρινὴ ἰσημερία τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἱππάρχου καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀριστύλλου, καὶ ὁ ἐγγὺς λαμπρὸς ἀστὴρ Στάχυς τῆς Παρθένου.

Σημείωση

• Εἰς τὰ διαγράμματα ἡ ἐρυθρὰ γραμμὴ εἶναι ὁ ἰσημερινὸς μὲ ἕκαστο διάστημα 20′ (λεπτὰ ὡρῶν) νὰ ἀντιστοιχῇ εἰς 5°, καὶ ἡ κίτρινη γραμμὴ ἡ ἐκλειπτικὴ μὲ διαστήματα 5°. Ἡ τομή τους, ἰσημερινῆς τιμῆς 12ω καὶ ἐκλειπτικῆς 180°, εἶναι τὸ σημεῖο τῆς φθινοπωρινῆς ἰσημερίας ὅπου εὑρίσκεται ὁ Ἥλιος.
• Ὁ Ἵππαρχος ἐχρησιμοποίησε τὸ ἐκλειπτικὸ σύστημα, ὅπου ἡ μέτρηση τοῦ μῆκους γίνεται ἐπὶ τῆς ἐκλειπτικῆς καὶ τὸ πλάτος (ὕψος ἀστέρος) ὑπολογίζεται ὡς ἀπόσταση ἄνω ἢ ὕπὸ τῆς ἐκλειπτικῆς. Δεῖτε σχετικὰ τὰ συστήματα συντεταγμένων.

Ἡ περιγραφὴ τῆς μεταπτώσεως

  Ἡ Γῆ ταλαντεύεται κατὰ τὴν περιστροφή της, δηλαδὴ ὁ ἄξων της μεταπίπτει ἀκριβῶς ὅπως καὶ ὁ περιστρεφόμενος ῥόμβος (κοιν. σβούρα). Ἡ μετάπτωση αὐτὴ ὀφείλεται εἰς τὴν ἄσκηση κάποιας ἐξωτερικῆς δυνάμεως, π. χ. διὰ τὴν ἀξονικὴ μετάπτωση τοῦ ῥόμβου, ὑπεύθυνη εἶναι ἡ γήινη ἔλξη. Ἡ μετάπτωση τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς προκαλεῖται κυρίως ἐκ τῆς ἐλκτικῆς δυνάμεως τοῦ Ἡλίου καὶ ἐλαχίστως τῆς Σελήνης. Ἡ ταλάντωση τῆς Γῆς εἶναι βραδύτατη καὶ χρειάζεται περίπου 25.920 ἔτη γιὰ τὴν πλήρη περιστροφὴ γύρω ἀπὸ τοὺς ἐκλειπτικοὺς πόλους. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ταλαντώσεως αὐτῆς εἶναι ὅτι οἱ ἀξονικοὶ πόλοι καὶ ὁ ἰσημερινὸς προβαλλόμενοι ἐπὶ τῆς οὐρανίας σφαίρας φαίνονται νὰ κινοῦται ὡς πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς κατὰ 1° / 71,5 ἔτη περίπου.

  Ὁμοίως καὶ οἱ πολικοὶ ἀστέρες φαίνονται νὰ μετατοπίζονται βραδέως λόγῳ τῆς διαφορετικῆς θέσεως τοῦ ἄξονος τῆς Γῆς. Περὶ τὸ ἔτος 2871 μ. Ὀ. / 2095 μ. Χ. ὁ γνωστός μας Πολικὸς (α′ Μικρᾶς Ἄρκτου) θὰ φθάσει τὴν μεγίστη εὐθυγράμμιση μὲ τὸν προβαλλόμενο ἄξονα τοῦ βορείου πόλου τῆς Γῆς, ἀπέχοντας μόλις 27′. Μετὰ ἀπὸ 2.000 ἔτη δὲν θὰ σημειοδοτεῖ κάποιος ἀστὴρ τὸν βόρειο οὐράνιο πόλο, ἀκριβῶς ὅπως δὲν ὑπῆρχε καὶ πρὸ 2.000 ἐτῶν. Οἱ ἐπόμενοι ἀστέρες ποὺ θὰ σημάνουν τὸν βορρᾶ θὰ εἶναι ὁ α′ Κηφέως (Ἀλδεραμίν, Al Deramin) μετὰ ἀπὸ 5.500 ἔτη καὶ ὁ α′ Κύκνου (Δενέβ, Deneb) μετὰ ἀπὸ 8.000 ἔτη. Περίπου 12.000 ἔτη ἀπὸ σήμερα ὁ ἄξων τῆς Γῆς θὰ ἔχει εὐθυγραμμισθεῖ μὲ τὸν λαμπρὸ ἀστέρα Λύρα (α′ Λύρας, Vega). Καθὼς ἡ ἀργὴ αὐτὴ περιστροφὴ θὰ συνεχίζεται ὁ α′ Δράκοντος (Θουβάν, Thuban) ἔπειτα ἀπὸ 18.500 ἔτη θὰ εἶναι ὁ ἑπόμενος πολικὸς ἀστὴρ, θέση ποὺ κατεῖχε πρὸ 5.500 ἐτῶν.

  Ἡ μετάπτωση τοῦ γηίνου ἄξονος ἐπηρεάζει ὅλην τὴν εἰκόνα τῆς οὐρανίας σφαίρας, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν Γῆ. Πέραν τῶν πόλων, καὶ τὰ σημεία τῶν τροπῶν (ἡλιοστάσια) καὶ τῶν ἰσημεριῶν μετακινοῦνται βραδέως ὡς πρὸς τοὺς ἀστερισμοὺς τοῦ ζῳδιακοῦ, ἀφοῦ αὐτοὶ φαίνονται νὰ ὀπισθοδρομοῦν ὡς πρὸς τὰ σημεῖα αὐτά. Γιὰ τὴν ἀστρολογία τὸ φαινόμενο τῆς μεταπτώσεως εἶναι σημαντικὸ διότι ἡ φαινόμενη ὀπισθόδρομος κίνηση τῶν ἀστερισμῶν τῆς ἐκλειπτικῆς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν βραδεία μεταβολὴ τῶν ἡμερομηνιῶν τῆς διελεύσεως τοῦ ἡλίου ἀπὸ τὰ ζῴδια.

Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν καὶ ἡ φαινόμενη ὀπισθοδρόμηση ἐν σχέσει μὲ τοὺς ἀστερισμοὺς τῆς ἐκλειπτικῆς (Planetario di Milano).

Ζῳδιακὲς ἡμερομηνίες σήμερα

  Δεῖτε τὸ τμῆμα Ζῳδιακός, ὅπου γίνεται μία πλήρης παρουσίαση τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου, τῶν δωδεκατημορίων, τῶν ἡμερομηνιῶν τῶν ζῳδίων καὶ πολλῶν ἄλλων θεμάτων.

Γιατὶ δὲν ἰσχύουν οἱ ἰσχυρισμοὶ περὶ ζῳδιακῶν ἐποχῶν

  Κατ’ ἀρχὴν οὐδέποτε ὑπῆρξε κάτι τέτοιο εἰς τὴν ἀστρολογία. Ἦταν οἱ θεοσοφιστὲς τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 20^ου αἰ. ποὺ κατασκεύασαν αὐτὰ τὰ νεοεποχίτικα ἐπιθυμώντας νὰ προωθήσουν ἰδίες πεποιθήσεις καὶ σκοπούς. Ἡ ἀστρολογία εἶναι πλήρως ἄσχετη μὲ ὅλο αὐτό. Θὰ ὑπάρξει ἄλλο ἄρθρο μὲ ἀναλυτικὴ παρουσίαση τοῦ ζητήματος.

Ἡ ἀστρολογικὴ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου

  Ἡ ἀστρονομία ὅπως τὴν γνωρίζουμε σήμερα καὶ μὲ τὴν παρούσα κοσμοαντίληψη ὅπου βασίζεται εἶναι ἐφεύρεση μόλις τοῦ τελευταίου ἑνὸς μὲ δύο αἰῶνων. Ἀντιθέτως ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ οὐράνια ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ μετὰ ἦταν ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν θεολογία, τὴν κοσμολογία, τὴν περὶ θεῶν καὶ κόσμου φιλοσοφία, καὶ βεβαίως τὰ μαθηματικὰ – ὄχι ὑπὸ τὴν σημερινὴ ἐννοία ἀλλὰ ὡς μελέτη, γνώση καὶ κατανόηση ὁρισμένων νοητῶν προτύπων καὶ ἀναλογιῶν, θείας προελεύσεως, ποὺ διατρέχουν ἀπὸ ἄκρη εἰς ἄκρη τὸν σύμπαντα κόσμο. Ἐξ αὐτῆς τῆς ἐνασχολήσεως μὲ τὰ οὐράνια, καὶ τῆς ἀναπτύξεως τῶν μαθηματικῶν ποὺ ὑπαγόρευε, προέκυπταν παρατηρήσεις καὶ γνώσεις περὶ καιροῦ, ἡμερολογίων, θρησκευτικῶν ἑορτῶν, τελεστικῆς, καί, τέλος, περὶ χρόνου καὶ σημείων – γιὰ τὰ μέλλοντα, τὰ παρελθόντα, καὶ τὰ παρόντα.

  Ὅλα αὐτὰ πέραν τῶν ἐπιμέρους ἐφαρμογῶν τους, ἐπηρέαζαν ἴσως τὸν σημαντικότερο τομέα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, τὰ περὶ χωρῶν καὶ διοικήσεως αὐτῶν. Τὸ πρῶτο εἴδος ἀστρολογίας ποὺ ἀνεπτύχθη ἦταν ἡ Καθολική, ὅπως ἀπεκλήθη ἀργότερα. Ἐδῶ ἡ συνεισφορὰ τοῦ Ἱππάρχου ὑπῆρξε καθοριστικὴ καὶ ἠ ἐργασία του ὡς πρὸς τὰ μέρη τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν ποὺ χρησιμεύουν γιὰ προγνώσεις χωρῶν παρέμεινε κυρίαρχη, πολὺ μετὰ τὴν δημιουργία ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου νέων συσχετισμῶν ἀπορρεόντων ἀπὸ τὰ Τρίγωνα. Οἱ ἀστρικοὶ κατάλογοι καὶ τὰ βελτιωμένα ὄργανα ποὺ εἰσῆγε ἐξέλιξαν σημαντικὰ τὴν δυνατότητα ὑπολογισμῶν γιὰ πολλοὺς τομεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἡμερολογιακὸς καὶ ὁ προγνωστικός.

  Οἱ ἀνακαλύψεις ἀνθρώπων σᾶν τὸν Ἵππαρχο ἔγιναν ὑπὸ μία ἄλλη κοσμοθέαση καὶ χάριν αὐτῆς. Ὁ οὐρανὸς εἶναι τὸ λίκνο τοῦ θείου στοιχείου, καὶ οἱ ἀστέρες ζωντανὰ ὄντα μετέχοντα θείας φύσεως περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἄλλο αἰσθητό. Ἡ μελέτη λοιπὸν τῶν οὐρανίων ἦταν ταυτοχρόνως μιὰ ἐλάχιστη προσέγγιση τοῦ θεοῦ, καὶ οὐδεμία σχέση εἶχε μὲ τὴν σημερινὴ ἀστρονομία καὶ τοὺς ἀστρονόμους της, ποὺ καπηλεύονται ἐπιτεύγματα ποὺ δὲν θὰ εἶχαν ποτὲ προκύψει μὲ τὴν δική τους ὁπτικὴ καὶ πεποιθήσεις. Πρὸς τιμὴν τοῦ ἀληθινοῦ Ἱππάρχου ἀρκεῖ νὰ λεχθῇ:

Ὁ Ἵππαρχος αὐτός, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἐπαινέσουμε ἀρκετὰ γιὰ τὸ ὅτι ἀπέδειξε ἰδιαιτέρως τὴν σχέσιν τῶν ἀστέρων μὲ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ὅτι αἱ ψυχαὶ ἡμῶν εἶναι μέρος τοῦ οὐρανοῦ. 

~ Πλίνιος ὁ Πρεσβύτερος

 https://www.astrologicon.org/arthra/cosmographia/metaptosis-ton-isimerion.html

 

«ΒΟΜΒΑ» ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΚΟΥΝΑΔΗ: ΤΕΡΜΑ Η ΔΗΘΕΝ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

Μια συγκλονιστική ομιλία για την ελληνική γλώσσα και την αυθεντική ελληνική γραφή της (αλφάβητο) που δεν προέρχεται από τους Φοίνικες και τους ανύπαρκτους «Ινδοευρωπαίους», θεωρία που ζητά να αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία, έκανε στην Ακαδημία Αθηνών ο απερχόμενος πλέον Πρόεδρός της, Ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης στις 14 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ....

κλείνοντας την εκεί ετήσια θητεία του.

Το παρακάτω κείμενο της ομιλίας του, πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας «Εστία«

σε ατόφια πολυτονική γραφή. Για την καλύτερη και ευκολότερη κατανόηση και μελέτη, το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ πρόσθεσε υπογραμμίσεις, τίτλους παραγράφων και οπτικό υλικό. Διαβάστε την. Αξίζει!

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΗΣ

Ομιλία τοῦ τ. προέδρου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Ἀντωνίου Κουνάδη

εκφωνήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών στις 14 Ἰανουαρίου 2019 μ.Χ.

ΥΨΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΑΓΑΘΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

«Η προβληθείσα τόν 18ο αἰῶνα ἄποψη, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα ἀνήκει στήν Ἰνδοευρωπαϊκή οἰκογένεια γλωσσῶν, καθώς καί ἡ ἄποψη ὅτι τό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι Φοινικοσημιτικῆς προελεύσεως ἀπετέλεσαν ἀντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα ἐντόνων συζητήσεων καί ἀμφισβητήσεων. Δύο θέματα, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀφήνουν ἀδιάφορο κανένα Ἕλληνα, ἀφοῦ τό ὑψίστης σημασίας ἀγαθό τῆς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς, ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, προφορική καί γραπτή, ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν ταυτότητα, τήν συνέχεια, τήν ἐπιβίωση καί τήν προοπτική τοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι ὑπόθεση ὅλων μας.

Βεβαίως καί τοῦ ὁμιλοῦντος, λόγω τῆς μακρόχρονης ἐνασχόλησής μου μέ τήν Ἐκπαίδευση καί τήν συναφῆ ἀρθρογραφία μου, μέ τήν ὁποία ἐστηλίτευσα τίς ὀλέθριες νομοθετικές παρεμβάσεις στή γλῶσσα μας, μέ τόν ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό ὡς Ἐκπαιδευτικῶν Μεταρρυθμίσεων.

Δεδομένου ὅτι τά δύο αὐτά θέματα εἶναι διεπιστημονικοῦ χαρακτῆρα καί μάλιστα ἀντικείμενο πολλῶν διαφορετικῶν ἐπιστημῶν, ἡ ἐν προκειμένω προσπάθειά μου εἶναι νά παρουσιάσω αὐθεντικές γνῶμες γλωσσολόγων, ἀρχαιολόγων, ἱστορικῶν, ἀνθρωπολόγων, παλαιοντολόγων, ὥστε νά χυθεῖ περισσότερο φῶς στά δύο αὐτά περίπλοκα καί σκοτεινά ἀκόμη θέματα, βάσει καί τῶν νεοτέρων εὑρημάτων καί τῶν ἐξελίξεων στήν ἀνθρώπινη ἀρχαιογενετική (αDNA) καί τήν πληθυσμιακή γενετική. Ἐξελίξεων, οἱ ὁποῖες ἀνέτρεψαν ἤ καί ἐπιβεβαίωσαν προγενέστερες ὑποθέσεις.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΖΕΙΝ ΕΣΤΙΝ ΤΟ ΟΡΘΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙΝ

Στόν Κρατύλο τοῦ Πλάτωνος πού ἀποτελεῖ διάλογο γιά τήν ὀρθότητα τῶν ὀνομάτων μέ συνομιλητές τόν Ἑρμογένη, τόν φιλόσοφο-μαθηματικό Κρατύλο (ἱδρυτή φιλοσοφικῆς σχολῆς τόν 5ο π.X. αἰ.) καί τόν Σωκράτη, βρίσκονται οἱ ἀπαρχές τῆς Συγκριτικῆς Γλωσσολογίας σ’ ὅ,τι ἀφορᾶ ὀνόματα βαρβάρων (δηλ. ἀλλοεθνῶν) καί τῆς συγκριτικῆς μεθόδου (ὅσον ἀφορᾶ τίς διαλέκτους τῆς Ἑλληνικῆς, π.χ. Αἰολικῆς, Δωρικῆς, Ἰωνικῆς, Ἀττικῆς κ.λπ.), καθώς καί οἱ ἀπαρχές τῆς Ἐτυμολογίας γιά τό πῶς καθορίζεται ἡ ὀρθή ὀνοματοθέτηση (ὀνοματοδοσία) τῶν λέξεων (ὀνομάτων), φύσει ἤ νόμω. Σύμφωνα μέ τόν φύσει καθορισμό (κατά τόν Κρατύλο), ὑπάρχει συμφωνία μεταξύ ὀνόματος (λέξεως) καί τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου του ἐτυμολογικῶς (δηλ. μεταξύ σημαίνοντος καί σημαινομένου), ἐνῶ σύμφωνα μέ τόν νόμο καθορισμό τῶν ὀνομάτων (λέξεων) ἡ ὀνοματοθέτηση εἶναι συμβατική Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἐννοιολογική ἤ νοηματική, δηλαδή ὑπάρχει αἰτιώδης σχέση μεταξύ ὀνομάτων-λέξεων καί τῆς ἐτυμολογικῆς σημασίας τους.

Κατά τόν Πλάτωνα (Κρατύλος, 435-436) «ὅς ἄν τά ὀνόματα ἐπίσταται, ἐπίσταται καί τά πράγματα». Πρῶτος ὁ Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεύς (1ος π.Χ. αἰ.) στό ἔργο του «Περί συνθέσεων ὀνομάτων» θεωρεῖ τόν Πλάτωνα θεμελιωτή τῆς Ἐτυμολογίας γράφοντας: «Τόν ὑπέρ ἐτυμολογίας λόγον πρῶτος εἰσήγαγε Πλάτων πολλαχῇ μέν καί ἄλλοθι, μάλιστα δέ ἐν τῷ Κρατύλῳ.». Γιά τήν ἀξία τῆς νοηματικῆς ἰδιότητας τῶν ὀνομάτων ὁ Ἀριστοτέλης ἐπισημαίνει: «Ὁ λόγος, ἐάν μή δηλοῖ, οὐ ποιήσει τό ἑαυτοῦ ἔργον.» (Τέχνη ρητορική Γ. 2149), στή συνέχεια δέ ἐξαίρει τήν Ἑλληνική μέ τήν φράσιν: «Τό Ἑλληνίζειν ἐστίν τό ὀρθῶς ὀνομάζειν.» (Τέχνη ρητορική Γ. 4.1407).

ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ ΓΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ἀλλά καί στούς νεώτερους χρόνους ὁ Γερμανός φιλόσοφος-φυσικός Βένερ Χάιζενμπεργκ (Βραβεῖο Νομπέλ 1932) εἶχε δηλώσει: «Ἡ θητεία στήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη πνευματική μου ἄσκηση. Στή γλῶσσα αὐτή ὑπάρχει ἡ πληρέστερη ἀντιστοιχία ἀνάμεσα στήν λέξη καί τό ἐννοιολογικό περιεχόμενο.». Ἄν τό πρῶτο ἀλφάβητο (ἀκριβέστερα σύστημα γραφῆς) εἶναι Σημιτικοφοινικικό καί ἄν οἱ Φοίνικες (κλάδος σημιτικῆς φυλῆς πού διακρίθηκε στήν ναυτιλία καί στό ἐμπόριο) τό πῆραν ἀπό τούς Ἑβραίους καί τό μετέδωσαν στούς Ἕλληνες, ἔχει γίνει ἀντικείμενο πολλῶν συζητήσεων καί ἀμφισβητήσεων. Συναφῆ θέματα πρός διερεύνηση εἶναι τό πότε οἱ Φοίνικες μετανάστες ἐγκαταστάθηκαν στή Φοινίκη καί ποιές οἱ ἀρχαιότερες ἐπιγραφές ἤ γραπτά κείμενα τοῦ Φοινικικοῦ πολιτισμοῦ.

ΗΡΟΔΟΤΟΣ: «μου φαίνεται…»

Γιά τήν ὑπάρχουσα ἄποψη περί τῆς καταγωγῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ἀπό τά «φοινικικά γράμματα», δηλαδή ἀπό τό φοινικικό οὐσιαστικῶς «Συλλαβάριο», ἀξίζει νά παρατηρηθεῖ ὅτι τήν ἄποψη αὐτή οἱ «Φοινικιστές ἐστήριξαν κυρίως στή γνωστή ρήση τοῦ Ἡροδότου: «Οἱ Φοίνικες …ἐσήγαγον διδασκάλια ἐς τούς Ἕλληνας καί δή καί γράμματα, οὐκ ἐόντα πρίν Ἕλλησι, ὡς ἐμοί δοκέειν…». Δηλαδή ὁ Ἡρόδοτος διατυπώνει τοῦτο μέ ἐπιφύλαξη (ὡς ἐμοί δοκεῖ), ἀναφερόμενος ἀορίστως σέ γράμματα καί ὄχι στά γράμματα συγκεκριμένης γραφῆς.

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ: «οι Φοίνικες τα πήραν από άλλους»

Μέ τήν ἄποψη ὅμως τοῦ Ἡροδότου δέν συμφωνεῖ ὁ ἱστορικός Διόδωρος ὁ Σικελιώτης (Ε 74), ὁ ὁποῖος διευκρινίζει ὅτι τά λεγόμενα «Φοινίκεια γράμματα» δέν εἶναι ἐφεύρεσις τῶν Φοινίκων ἀλλά διασκευή ἄλλων γραμμάτων, δηλαδή τῶν Ἑλληνικῶν-Κρητικῶν, δηλώνοντας: «φασί τούς Φοίνικας οὐκ ἐξ ἀρχῆς εὑρεῖν, ἀλλά τούς τύπους τῶν γραμμάτων μεταθεῖναι μόνον,…».

ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΦΟΙΝΙΚΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ Φοίνικες, ὅπως φαίνεται ἀπό διάφορες ἱστορικές πηγές, ἐγκατεστάθησαν στήν Φοινίκη (σημερινός Λίβανος καί ἐν μέρει Συρία) ἀναμειχθέντες μέ τούς αὐτόχθονες Χαναανίτες μεταξύ 1.200 καί 1.100 π.Χ. Γραπτά κείμενα ἤ ἐπιγραφές γιά τόν Φοινικικό πολιτισμό δέν ἔχουν εὑρεθεῖ μέχρι σήμερα.

ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ (1.200 π.Χ.)

Βάσει ἱστορικῶν δεδομένων, ἐπιγραφῶν καί πολλῶν ἀναφορῶν σέ (γνωστά) κείμενα ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων, ἔχει γίνει δεκτό ἀπό τήν διεθνῆ ἐπιστημονική κοινότητα ὅτι ἡ Ἑλληνική (ἀλφαβητική) γραφή ὑπῆρχε πιθανότατα πρίν ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου. (Δέν ἐννοοῦμε τήν Γραμμική Α΄ ἤ Β΄ οὔτε βεβαίως τήν ἀρχαιότερη Κρητική μέσω ἰδεογραμμάτων ἱερογλυφική γραφή.) Ὡστόσο, ἡ Ἑλληνική (ἀλφαβητική) γραφή φαίνεται ὅτι βάσει ἱστορικῶν πηγῶν ὑπῆρχε πρίν ἀπό τούς χρόνους τοῦ Ὁμήρου. Π.χ. στήν Ἰλιάδα (περιγράφουσα τόν Τρωικό Πόλεμο) ὁ Ὅμηρος, ἀναφερόμενος στόν Βελλερεφόντη, γράφει «σήματα λυγρά γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά». (Ἐπιστολή Προίτου πρός τόν πενθερό του, τόν Ἰοβάτη. Ζ 169.)

 Ἐπίσης ὁ Ὅμηρος κατά τόν φιλόσοφο καί ἱστορικό Πορφύριο (3ος μ.Χ. αἰ.) ἔγραψε τήν Ἰλιάδα «οὔχ ἅμα, οὐδέ κατά τό συνεχές, καθάπερ σύγκεινται, ἀλλ’ αὐτός μέν ἑκάστην ῥαψῳδίαν γράψας καί ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ περινοστεῖν τάς πόλεις τροφῆς ἕνεκεν ἀπέλιπεν…» (Λεξικό Σούδα ἤ Σουίδα).

Ὁ Μιστριώτης ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἀπολλόδωρος (180-110 π.Χ.) μᾶς γνωρίζει ὅτι ὁ Οἴαξ, κατά τόν Τρωϊκό Πόλεμο, ἔγραψε τήν εἴδηση τοῦ θανάτου τοῦ ἀδελφοῦ του, τοῦ Παλαμήδη, ἐπάνω σέ πηδάλιο, τό ὁποῖον τά θαλάσσια κύματα μετέφεραν στόν πατέρα τους τόν Ναύπλιο.

Ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ Ἐπιστημονική Ἀνακοίνωση τῶν Ἑλλήνων ἐρευνητῶν Σταύρου Παπαμαρινόπουλου καί τῶν συνεργατῶν του, τήν ὁποία παρουσίασα στήν Δημόσια Συνεδρία τῆς Ἀκαδημίας (19/10/2017) μέ τίτλο «Ἀστρονομικές Χρονολογήσεις τοῦ τέλους τοῦ Τρωϊκοῦ Πολέμου καί τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Ὀδυσσέα» (Πρακτικά Ἀκαδημίας, τ. 92 Α΄, 2017). 

Ἡ Ἀνακοίνωση καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι τό τέλος τοῦ Τρωικοῦ Πολέμου χρονολογεῖται πρό τοῦ 1200 π.Χ. Ἡ χρονολογία αὐτή ὑποδηλοῖ τήν ὕπαρξη γραφῆς κατά τούς χρόνους τοῦ Τρωϊκοῦ Πολέμου, ἐνόψει καί τῶν προεκτεθέντων ἀπό τόν Ὅμηρο περί τοῦ Βελλερεφόντη καί ἀπό τόν Μιστριώτη – Ἀπολλόδωρο γιά ὅσα ἀναφέρουν γιά τόν Οἴακα.

 Ἐάν πράγματι ὑπῆρχε γραφή πρίν ἀπό τό 1200 π.Χ., τά ὑποστηριζόμενα ὅτι δῆθεν οἱ Ἕλληνες πῆραν τό σύστημα γραφῆς (Συλλαβάριο) ἀπό τούς Φοίνικες κλονίζονται, στερούμενα ἀξιοπιστίας. Βεβαίως τό ζήτημα αὐτό παραμένει ἀνοικτό ἐλλείψει ἀποδείξεων, διότι οἱ ὑπάρχουσες ἐνδείξεις δέν ἀρκοῦν.

ΕΒΑΝΣ: ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Κατά τόν Sir Arthur Evans «ἡ γραφή τῆς Κρήτης εἶναι ἡ μήτηρ τῆς Φοινικικῆς», ἐνῶ κατά τόν Ρενέ Ντυσσώ «Οἱ Φοίνικες εἶχαν παραλάβει πρωιμότατα τό ἀλφάβητόν των παρά τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες εἶχαν διαμορφώσει τοῦτο ἐκ τῆς Κρητο-Μυκηναϊκῆς γραφῆς». (Βλ. καί Γκεόργκιεφ, Προβλήματα τῆς Μινωικῆς Γλώσσας, Σόφια 1953.)

ΦΟΙΝΙΚΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗΕΝΤΑ…

Τό Φοινικικό δέν εἶναι ἀλφάβητο, ἀλλά «Συλλαβάριο», χωρίς φωνήεντα, μέ 22 σύμφωνα καί χωρίς τά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφάβητου. Ἀλλά καί κατά τό Κέντρο τοῦ Πανεπιστήμιου Irvain TLG(Thesaurus Linguae Graecae), ὁ Κρητικός ἱστορικός Δωσιάδης (συγγράψας τήν τοπική ἱστορία τῆς Κρήτης) ἀναφέρει ὅτι τό ἀλφάβητο εὑρέθη ἀπό τούς Κρῆτας.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΑΛΦΑ»

Ὁ Πλούταρχος (Προβλήματα 737) θεωρεῖ ἀφελῆ τήν ἄποψη ὅτι τό γράμμα «ἄλφα» εἶναι Φοινικικό ἐκ τοῦ «Ἄλεφ» πού ὀνόμαζαν τόν βοῦν (θεωρούμενον πρῶτον ἐκ τῶν ἀναγκαίων). Κατά τό Μέγα Ἐτυμολογικό Λεξικό, το γράμμα «ἄλφα» προέρχεται ἐκ τοῦ ρήματος ἄλφω εὑρίσκω), διότι «πρῶτον γάρ τῶν ἄλλων στοιχείων εὑρέθη.»

ΙΩΝΙΚΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Ἡ κάθε πόλις-κράτος ἤ περιοχή στόν ἀρχαϊκό ἑλληνικό κόσμο εἶχε τό δικό της ἀλφάβητο, (μέ μικρές παραλλαγές ἀπό ἐκεῖνα τῶν ἄλλων πόλεων.) Τό σημερινό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι τό ἐπικρατῆσαν Ἰωνικό, μέ 24 γράμματα, ἀπό τό 403 π.Χ. ἐπί ἄρχοντος Εὐκλείδου. Τό Κορινθιακό, ἐπίσης, διαθέτει 24 γράμματα, τό Κρητικό 21, τῆς Μιλήτου 24, τό Χαλκιδικό 25, ἀπό τό ὁποῖον προῆλθε τό σημερινό Λατινικό, μετά ἀπό προσαρμογή ἀπό τούς κατοίκους τοῦ Λατίου τῆς Ἰταλίας, (οἱ ὁποῖοι, ὡς φαίνεται, τό παρέλαβαν ἀπό Ἕλληνες τῆς Κύμης.)

Ἀπό τό Ἑλληνικό, ἐπίσης, ἀλφάβητο προῆλθαν τό Ἐτρουσκικό, τό Κυριλλικό, τό ἀρχαῖο Φρυγικό, τό ἀλφάβητο τῆς Λυκίας, τό Λυδικό, τό Ἀρμενικό, τό Κοπτικό, τό Γοτθικό κ.λπ.

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Πηγές γιά τίς ἀπαρχές τῆς Ἑλληνικῆς γραφῆς ὑπάρχουν πολλές, μεταξύ τῶν ὁποίων:

1) Ἡ πινακίδα τοῦ Δισπηλιοῦ τῆς Καστοριᾶς πού ἔφερε σέ φῶς τό 1993 ὁ καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης, τήν ὁποίαν ἀρχαιομέτρες τόσο ἀπό τό Ἐρευνητικό Κέντρο «Δημόκριτος» ὅσο καί τοῦ ἐξωτερικοῦ χρονολόγησαν στό 5250 π.Χ.

2) «Τό Ὄστρακο στήν Ἐρημονησίδα Γιούρα τῶν Σποράδων», τό ὁποῖον εὑρῆκε ὁ ἀρχαιολόγος Ἀδάμ Σαμψών μέ Ἑλληνική ἐπιγραφή τοῦ 5500 π.Χ., στήν ὁποία διακρίνονται εὐκρινῶς τά γράμματα Α Υ Δ χωρίς βεβαίως νά εἶναι γνωστή ἡ φωνητική τους ἀξία καί

Γραφή σε όστρακο του 5.500 π.Χ., Σπήλαιο του Κύκλωπα, Γιούρα Σποράδων

Εμφανή τα ελληνικά γράμματα Α, Υ, Δ

3) «Τό Ὄστρακο στήν Περιοχή Πιλικάτα τῆς Ἰθάκης», χρονολογούμενο τό 2700 π.Χ., στό ὁποῖον ὑπάρχουν χαραγμένα συμβολικά σχήματα παρόμοια μέ αὐτά τῶν Γραμμικῶν Γραφῶν Α΄ καί Β΄.

Γραφή σε όστρακο του 2.700 π.Χ. στα Πηλικάτα Ιθάκης – Μουσείο Σταυρού Ιθάκης (φωτο terrabook)

ΓΡΑΠΤΩΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Ἐν προκειμένω, εὔλογο τίθεται τό ἐρώτημα πῶς εἶναι δυνατόν χιλιάδες στίχων τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν νά διατηροῦνται καί μεταφέρονται ἐπί πολλούς αἰῶνες ἀναλλοίωτοι μέ θαυμαστή ἀκρίβεια. Γι’ αὐτό καί ὁ Μιστριώτης στό ἔργο του «Ἱστορία τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν» (Τύποις Σακελλαρίου, Ἀθήνα 1903, ἔκδοση Β΄) ἀναφέρει: «Τό πολύμορφον καί ἡ ἀστασία ἐν τῇ ἐκτάσει καί συστολῇ φωνηέντων, οὐ δύναταί τις ἀποδοῦναι τῇ ἐλλείψει τῆς γραφῆς.».

Ὁ καθηγητής Τζίλμπερτ Χάιγκετ δηλώνει ὅτι ἕνα ποίημα ὅπως ἡ Ἰλιάδα εἶναι ἀδύνατον νά εἶχε παραδοθεῖ χωρίς γραφή (Ἡ Κλασσική παράδοση, Ἐκδ. ΜΙΕΤ), ἐνῶ ὁ διάσημος συγγραφέας Χόρστ Μπλάνκ(Ἐκδ. Παπαδήμα, σελ. 148) βεβαιώνει ὅτι: «Σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος φιλολόγων κλείνει πρός τήν ὑπόθεση ὅτι ἡ σύνταξη τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν εἶχε ἤδη καταστήσει ἀπαραίτητη τήν γραπτή παγίωση τοῦ κειμένου… οἱ ραψωδοί κουβαλοῦσαν μαζί τους τό γραπτό χειρόγραφο ἀντίτυπό τους.». 

Ἐπίσης, ἡ Γαλλίδα Ἑλληνίστρια Ζακλίν Ντέ Ρομιγύ δηλώνει κατηγορηματικά: «Ὅμηρος καί γραφή συνυπάρχουν.». (Γιατί ἡ Ἑλλάδα, Ἐκδ. Τό «Ἄστυ», σελ. 28.) Tό δακτυλικό ἑξάμετρο στά Ὁμηρικά Ἔπη βασίζεται στήν προσωδία (μακρά καί βραχέα φωνήεντα, διπλά σύμφωνα, δίφθογγοι κ.λπ.). Ἡ ἄποψη ὅτι οἱ Φοίνικες δάνεισαν κάποια σύμφωνα καί ἀμέσως οἱ Ἕλληνες ἔγραψαν ὀρθογραφημένα τά Ἔπη, δέν ἔχει ἰσχυρά ἐπιχειρήματα, ὅπως ἀναφέρει τό Λεξικό Σούδα ἤ Σουίδα (βλ. Φοινίκη πόλις).

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΝΤΟΥΡΑΝΤ: ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Χαρακτηριστική εἶναι καί ἡ ἀναφορά τοῦ Ἀμερικανοῦ ἱστορικοῦ/φιλοσόφου, συντάκτη τῆς παγκόσμιας ἱστορίας πολιτισμοῦ, William Durant: «Οἱ Φοίνικες δέν ἦσαν οἱ ἐφευρέται τοῦ ἀλφαβήτου, τό κυκλοφόρησαν μόνο ἀπό τόπο σέ τόπο. Τό ἐπῆραν ἀπό τούς Κρῆτες καί τό μετέφεραν στήν Τύρο, στήν Σιδῶνα, στήν Βύβλο καί ἄλλες πόλεις τῆς Μεσογείου. Ὑπῆρξαν οἱ “γυρολόγοι” καί ὄχι οἱ ἐφευρέται τοῦ ἀλφαβήτου.».

Ὁ ἀρχαιολόγος-ἐπιγραφικός Ἀπόστολος Ἀρβανιτόπουλος εἶχε δηλώσει: «Τό ἀλφάβητο ἐπενόησαν καί ἐφήρμοσαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες… ἐδώρισαν δέ αὐτό εἰς ἅπασαν τήν ἀνθρωπότητα ὡς κοινόν κτῆμα αὐτῆς.». Ὑπάρχουν ἀρκετές μαρτυρίες μέ κείμενα ἀρχαίων ἱστορικῶν καί συγγραφέων (μεταγενέστερα τῆς ἐποχῆς τοῦ Ὁμήρου), τά ὁποῖα ὑποστηρίζουν ὅτι ὑπῆρχε γραπτή Ἑλληνική γλῶσσα (διάφορος τῆς Γραμμικῆς Β΄) περί τό 1200 π.Χ., δηλαδή πρίν ἀπό τό Φοινικικοσημιτικό Συλλαβάριο. Ὡστόσο, τεκμήρια (π.χ. ἐπιγραφές) γιά τήν ὕπαρξη Ἑλληνικῆς γραφῆς πού ἀνάγεται σ’ αὐτήν τήν περίοδο δέν ὑπάρχουν.

ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ ΜΑΡΡΕΪ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ

Γι’ αὐτήν τήν ἀσύγκριτης τελειότητας γλῶσσα πού ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κακοποιήσαμε, ἐνῶ γιά τούς ξένους ἑλληνιστές καί γλωσσολόγους ἀποτελεῖ ἀντικείμενο θαυμασμοῦ καί μελέτης, χαρακτηριστική εἶναι ἡ δήλωση τοῦ διακεκριμένου Ἑλληνιστοῦ καθηγητοῦ στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης Gilbert Murray: «[…] μία σκέψη μπορεῖ νά διατυπωθεῖ μέ ἄνεση καί χάρι στήν Ἑλληνική, ἐνῶ γίνεται δύσκολη καί βαρειά στήν Λατινική, Ἀγγλική, Γαλλική, Γερμανική. Ἡ Ἑλληνική εἶναι ἡ τελειότερη γλῶσσα, ἐπειδή ἐκφράζει τίς σκέψεις τελειοτέρων ἀνθρώπων.».

Ὁ διακεκριμένος Ἑλληνιστής καί γλωσσολόγος Ἱσπανός καθηγητής F.R. Adrados, ξένος ἑταῖρος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ἔχει ἐπανειλημμένα δηλώσει ὅτι οἱ Δυτικοευρωπαϊκές γλῶσσες εἶναι ἡμιελληνικές ἤ κρυπτοελληνικές.

Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Ἀξίζει, ἐπίσης, νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος (2ος π.Χ. αἰ.) θεωρεῖται ὅτι πρῶτος ἐπενόησε καί ἐφήρμοσε τούς τόνους καί τά πνεύματα.

«Στόν “δίσκον τῆς Φαιστοῦ” χρονολογούμενον πρό τοῦ 1200 π.Χ. (ὁ ὁποῖος εὑρέθη στήν Κρήτη καί δέν ἔχει ἀποκρυπτογραφηθεῖ μέχρι σήμερα) φαίνονται εὐκρινῶς “τυπωμένα” τά γράμματα Β Γ Λ Υ.

ΠΗΛΙΝΑ ΕΓΓΡΑΦΑ 2.000 π.Χ.

Οἱ Michael Ventris καί John Chadwick ὑπεστήριξαν γιά πρώτη φορά ὅτι οἱ πινακίδες “ἀπό ψημένο πηλό, ἀπό τήν δεύτερη χιλιετία π.Χ., οἱ ὁποῖες βρέθηκαν στή Πύλο, στήν Κνωσό, στίς Μυκῆνες καί ἄλλα μέρη, περιεῖχαν ἑλληνικά ἔγγραφα πού προέρχονταν ἀπό τά ἀρχαῖα Μυκηναϊκά Βασίλεια”».

Τά Μυκηναϊκά, ὅπως πρόσφατα ἐτόνισε ὁ F.R. Adrados (ἐν συνεχεία ἄλλων), ἦταν ἑλληνικά, γραμμένα μέ τήν βοήθεια μίας ἀρχαίας συλλαβικῆς γραφῆς πού στήν συνέχεια ξεχάστηκε.

ΟΣΒΑΛΝΤ ΠΑΝΑΓΚΛ: Η ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Ἐπίσης, σέ ὁμιλία του στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν (8-10 Μαρτίου 2013) ὁ διακεκριμένος Αὐστριακός γλωσσολόγος καί Μυκηνολόγος Osvald Panagl ἀνέφερε ὅτι: Οἱ ὡς ἄνω πινακίδες (Κνωσοῦ, Πύλου, Μυκηνῶν) ἦταν γραμμένες σέ μία ἀρχέγονη παραλλαγή τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, 500 χρόνια προγενέστερης τοῦ γλωσσικοῦ ἰδιώματος τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν. Συνεπῶς, ἡ χρονολογία τους ἀνάγεται περί τό 1300 π.Χ.

ΙΚΛΑΙΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ: ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β’ ΤΟΥ 1450 π.Χ.

Ο Αρχαιολόγος Μ. Κοσμόπουλος στην Ίκλαινα Μεσσηνίας με Γραμμική Β΄ του 1450 π.Χ.

(ιστοσελίδα ανασκαφής iklaina.wordpress.com)

Πρόσφατα στήν Ἴκλαινα τῆς Μεσσηνίας (14 χλμ. ἀπό τήν Πύλο) ὁ ἀρχαιολόγος Μιχαήλ Κοσμόπουλος, καθηγητής στό Πανεπιστήμιο τοῦ Μιζούρι τῶν ΗΠΑ (ὑπεύθυνος ἀνασκαφῶν ἀπό τό 1998 στό χῶρο αὐτό), βρῆκε «μέσα σέ μπάζα καί σκουπίδια» τήν ἀρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικῆς Β΄ χρονολογούμενη μεταξύ 1450 καί 1400 π.Χ., ὅπως μοῦ ἐγνώρισε μέ σχετική ἐπιστολή του.

ΟΙΝΟΧΟΗ ΤΟΥ ΔΙΠΥΛΟΥ

Οινοχόη Δίπυλου Κεραμεικού του 740 π.Χ. με τα γράμματα:

«ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΤΟΔΕ ΚΑΝ ΜΙΝ…»

που κατά Μπαμπινιώτη σημαίνει «1. Όποιος από τους ορχηστές χορεύει πιο ανάλαφρα απ’ όλους 2α. σε αυτόν ανήκει τούτο (το αγγείο, η οινοχόη) και αν τον [δεις, ευχήσου του κάθε ευτυχία] 2β. αυτός να το πάρει (το αγγείο)»

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Πάντως, ἡ ἀρχαιότερη ἀλφαβητική ἐπιγραφή, χαραγμένη σέ πήλινο ἀγγεῖο, στήν «Οἰνοχόη τοῦ Διπύλου» εἶναι τοῦ Η΄ π.Χ. αἰ.: «ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ MΙΝ». Ὡστόσο, ἐνόψει τῶν προεκτεθέντων, ἡ ἐπιγραφή αὐτή δέν πρέπει νά εἶναι ἡ ἀρχαιότερη. Λαμβάνοντας ὑπόψη ὅτι μέχρι σήμερα ποσοστό μικρότερο τοῦ 5% τῆς Ἑλληνικῆς Γραμματείας ἔχει γίνει γνωστόν, εἶναι εὔλογο νά ἀναμένει κανείς ὅτι στό μέλλον νεώτερα εὑρήματα θά φέρει σέ φῶς ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη.

ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ

Κατά τόν γλωσσολόγο καθηγητή στό Πανεπιστήμιο Charles Sturt τῆς Αὐστραλίας Γεώργιο Καναράκη (ἀλλά καί ἄλλους ἐρευνητές), βάσει τῆς ἱστορικοσυγκριτικῆς γλωσσολογίας, «ἡ ἑλληνική γλῶσσα δέν ἀνήκει σέ καμμία ἀπό τίς γλωσσικές ὁμάδες τῆς Ἰνδοευρωπαϊκῆς οἰκογενείας καί συνεπῶς κατατάσσεται ὡς μεμονωμένη γλῶσσα (isolate) μέσα στό πλαίσιο τῆς ὁμογλωσσίας αὐτῆς.» Ὁ ὅρος Ἰνδοευρωπαῖοι εἰσήχθη τό 1813 ἀπό τόν Βρεταννό γλωσσολόγο, ἰατρό καί φυσικό Thomas Young (1779-1829).

Ὁ κορυφαῖος διεθνῶς γλωσσολόγος – ἑλληνιστής F.R. Adrados σέ ἀνακοίνωσή του στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν εἶπε ὅτι οἱ Μινωίτες «τούς ὁποίους δέν ξέρουμε πῶς νά ὁρίσουμε μέ ἀκρίβεια, ἀλλά Ἰνδοευρωπαῖοι δέν ἦταν – δέν ἦταν Εὐρωπαῖοι οἱ ἄνθρωποι πού ἔγραψαν τόν “δίσκο τῆς Φαιστοῦ”, οὔτε αὐτοί πού ἔγραψαν τήν Μυκηναϊκή γραφή.».

aDNA

Ἡ ἐπικρατοῦσα ἄποψη, ἀντίθετη ἐκείνης τοῦ Sir Arthur Evans (κατά τήν ὁποία Λύβιοι καί Αἰγύπτιοι μετανάστευσαν στή Κρήτη ἀναπτύξαντες τόν Μινωικό πολιτισμό), εἶναι ὅτι οἱ Μινωίτες δέν ἀνήκουν στούς γλωσσικά Ἰνδοευρωπαϊκούς πληθυσμούς πού ἐποίκησαν τήν Εὐρώπη τήν Νεολιθική ἐποχή. Ὡστόσο, ἡ ἐρευνητική ὁμάδα τοῦ Καθηγητοῦ Γενετικῆς καί Γενετικῆς Ἰατρικῆς στό Πανεπιστημίου G. Washington Γεωργίου Σταματογιαννόπουλου, σέ συνεργασία μέ Ἕλληνες καί ξένους ἐπιστήμονες διαφόρων εἰδικοτήτων, ἀπομόνωσε τό αDNA (ancient DNA) ἀπό Μινωικά ὑπολείμματα 4.300 χρόνων καί καθόρισε τούς πολυμορφισμούς τοῦ μιτοχονδριακοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τά χαρακτηριστικά τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. 

Ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρουσα εἶναι πρόσφατη δημοσίευση τοῦ ἴδιου καί συνεργατῶν του μέ τίτλο «Ἡ Πληθυσμιακή Γενετική καί ἡ Θεωρία Περί Δῆθεν Ἀφανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων τῆς Πελοποννήσου κατά τόν Μεσαίωνα» πού ἀνακοίνωσα στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν (27/4/2017), μέ τήν ὁποία ἀπεδεικνύετο ὅτι ἡ Πληθυσμιακή Γενετική μπορεῖ νά διευκρινίσει σημαντικά θέματα καταγωγῆς καί ἱστορίας τοῦ Ἀνθρώπινου πληθυσμοῦ.

ΤΑ ΣΑΝΣΚΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ὁ διακεκριμένος Γερμανός γλωσσολόγος Franz Bopp (συντάκτης τῆς Συγκριτικῆς Γραμματικῆς τό 1857) ἔχει ὑποστηρίξει ὅτι τά Σανσκριτικά στηρίζονται στά Ἑλληνικά, καί ὄχι τό ἀντίστροφο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Μέ βάση τά προεκτεθέντα μποροῦμε νά καταλήξουμε στά ἀκόλουθα συμπεράσματα:

1. Ὁ Πλάτων ἔθεσε τίς βάσεις τῆς Ἐτυμολογίας τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ὁποία εἶναι κατ’ ἐξοχήν νοηματική (ἐννοιολογική), δηλαδή ὑπάρχει αἰτιώδης σχέση μεταξύ τῶν λέξεων καί τῆς ἐτυμολογικῆς σημασίας τους.

2. Ἔρευνες μέσω τοῦ αDNA ἔδειξαν ὅτι ὑπῆρξαν ἐπεκτάσεις πληθυσμιακῶν ὁμάδων ἀπό τίς Ρωσικές στέπες τόσο Δυτικά (πρός Κεντρική καί Δυτική Εὐρώπη) ὅσο καί Ἀνατολικά τῆς Εὐρώπης, μέσω τῶν Ἀσιατικῶν στεπῶν. Γενετική ὑπογραφή μεταναστεύσεων πρός τήν Ἑλλάδα δέν ἐπιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, ἄν ὅμως ὑπάρξει τέτοια κατά τόν κορυφαῖο γλωσσολόγο J. Mallory θά εἶναι πολύ μικρή ἐν σχέσει μέ τόν τότε ἐγκατεστημένο στόν Ἑλλαδικό χῶρο πληθυσμό αὐτοχθόνων.

3. Ὁ ὅρος Ἰνδο-Ευρωπαῖοι εἶναι καθαρά γλωσσικός καί δέν ὑποδηλοῖ ὁποιοδήποτε φυλετικό τύπο ἀνθρώπου. Ἡ ὕπαρξη Ἰνδο-Ευρωπαϊκῆς φυλῆς ἀμφισβητεῖται ἐντόνως ἀπό κορυφαίους εἰδικούς ἐπιστήμονες, μέ βάση πρόσφατα γενετικά δεδομένα. Καιρός εἶναι πλέον ἡ παλιά Ἰνδο-Ευρωπαϊκή ὑπόθεση νά ἀφαιρεθεῖ ἀπό τά σχολικά βιβλία.

4. Ἡ ἔνταξη τῆς Πρωτο-ελληνικῆς στήν Ἰνδο-Ευρωπαϊκή ὁμογλωσσία δέν ἀμφισβητεῖται, παραμένει, ὅμως, ἄγνωστη ἡ μητέρα-γλῶσσα τῆς ὁμογλωσσίας αὐτῆς. Ὡστόσο, ὡς προεξετέθη, ἡ Πρωτο-ελληνική φαίνεται νά ὑπερτερεῖ τῶν ὑπολοίπων γλωσσῶν (συμπεριλαμβανομένων τῶν Σανσκριτικῶν), τό ζήτημα ὅμως τοῦ χρόνου ἐμφανίσεώς της στόν Ἑλλαδικό χῶρο παραμένει ἀνοικτό (κατά τόν Δρ. Ι. Λαζαρίδη).

5. Στόν Ἑλλαδικό χῶρο, καί συγκεκριμένα στήν Κρήτη, ἐμφανίζεται πρίν ἀπό 5.000 χρόνια τό πρῶτο σύστημα γραφῆς μέ ἰδεογράμματα (ἱερογλυφικά), ἀκολουθεῖ πρίν ἀπό περίπου 4.000 χρόνια ἡ Γραμμική γραφή Α΄ (πού δέν ἔχει ἀκόμη ἀποκρυπτογραφηθεῖ), τήν ὁποία διαδέχεται πρίν ἀπό 3.500 χρόνια (15ος π.Χ. αἰ.) ἡ Γραμμική γραφή Β΄ (περιλαμβάνουσα καί φωνήεντα), τήν ὁποία ἀποκρυπτογράφησε ὡς Ἑλληνική ὁ Βρεταννός ἀρχιτέκτων Μ. Ventris. Κατά τόν διάσημο γλωσσολόγο – Μυκηνολόγο Osvald Panagl, οἱ πινακίδες Κνωσοῦ καί Μυκηνῶν χρονολογοῦνται περί τό 1300 π.Χ., τῆς δέ Πύλου περί τό 1200 π.Χ.,ἐνῶ ὁ διαπρεπής ἀρχαιολόγος Μ. Κοσμόπουλος ἀνεκάλυψε στήν Ἴκλαινα (14 χλμ. ἀπό τή Πύλο) τήν ἀρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικῆς Β΄, χρονολογούμενη περί τό 1450-1400 π.Χ.

6. Στή Μέση Ἀνατολή καί συγκεκριμένα στήν πρώην Φοινίκη ἐμφανίζεται περί τό 1150 π.Χ. τό καλούμενο Φοινικικοσημιτικό σύστημα γραφῆς, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἀλφάβητο ἀλλά συλλαβάριο χωρίς φωνήεντα, μέ 22 σύμφωνα, (στά ὁποῖα δέν περιλαμβάνονται τά ἑλληνικά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ.) Ἄν ὑπῆρχε γραφή κατά τούς χρόνους τοῦ Τρωικοῦ Πολέμου (δηλ. πρίν ἀπό τό 1200 π.Χ.), ἡ ὑπόθεση ὅτι οἱ Ἕλληνες πῆραν τό σύστημα γραφῆς (Συλλαβάριο) ἀπό τούς Φοίνικες κλονίζεται, στερούμενη ἀξιοπιστίας.

7. Τό πρῶτο ἀλφάβητο στόν κόσμο εἶναι τό Ἑλληνικό, τοῦ 8ου π.Χ. αἰ. Ἀρχικῶς εἶχε 27 γράμματα, ἀπό δέ τό 403 π.Χ. 24 γράμματα, μετά τήν ἀφαίρεση τοῦ δίγαμμα, τοῦ Κόπα καί τοῦ σαμπί. Ὡστόσο, ὑπάρχουν σοβαρές ἐνδείξεις βάσει ἱστορικῶν πηγῶν (Ὁμηρικά Ἔπη, Μιστριώτης κτλ) καί ἀρχαιολογικῶν εὑρημάτων, ὅτι τό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι πολύ ἀρχαιότερο, ἀναγόμενο πιθανότατα στά χρόνια τοῦ Τρωικοῦ Πολέμου (Μιστριώτης , Ἀπολλόδωρος, κ.ἄ.), πολύ δέ πιθανότερο εἶναι τά Ὁμηρικά Ἔπη νά εἶχαν παραδοθεῖ γραπτά (Μιστριώτης, Τζ. Χάιγκετ, Χ. Μπλάνκ, Ζακλίν Ντέ Ρομιγύ).

Ἐν ὄψει τῶν προεκτεθέντων, εἶναι ἀναγκαία ἡ συνέχιση τῆς διεπιστημονικῆς ἔρευνας, τῆς ὁποίας τά συμπεράσματα τῶν διαφορετικῶν ἐπιστημῶν θά πρέπει νά συγκλίνουν ἰδιαίτερα μάλιστα πρός ἐκεῖνα τῆς Ἀρχαιογενετικῆς καί τῆς Πληθυσμιακῆς Γενετικῆς, λόγω τῶν ραγδαίων ἐξελίξεών τους.

 Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, φαινόμενο συνέχειας καί ἀκτινοβολίας, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἀντικείμενο θαυμασμοῦ καί σπουδῆς ἀπό κορυφαίους γλωσσολόγους, ἑλληνιστές καί διανοουμένους . Κατά μέν τόν παγκοσμίως γνωστόν ἑλληνιστή καί καθηγητή γλωσσολογίας F.R. Adrados, ἡ Ἑλληνική ἔχει θέσει ἀνεξίτηλη τήν σφραγῖδα της σ’ ὅλες τίς δυτικοευρωπαϊκές γλῶσσες πού θεωροῦνται ἡμιελληνικές ἤ κρυπτοελληνικές, κατά δέ τόν ἐπιφανῆ ἑλληνιστή καθηγητή στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης Gilbert Murray ἡ Ἑλληνική εἶναι ἡ τελειότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου. Πράγματι, ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, γραπτή καί προφορική, ἀποτελεῖ ἐπίτευγμα τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος ἀνυπερβλήτου τελειότητος«.

Ακούστε παρόμοια ομιλία του Ακαδημαϊκού Αντώνιου Κουνάδη, τον Μάρτιο του 2013 μ.Χ. 

 

 https://youtu.be/59uw-mjFsZE

 

Iraklis Charitidis

Κλαυδία Μάμαλη