ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ
Υπήρχε κάποτε
μια όμορφη πατρίδα,
την κατοικούσανε Θεοί
κι ημίθεοι μονάχα.
Επάνω στην υδρόγειο,
μι’ αστραφτερή κουκίδα!
Κάθε θνητός εδήλωνε,
τέτοια πατρίδα να’ χα.
Εκείνοι οι πανίσχυροι
Θεοί αποφασίσαν,
πως έπρεπε να φτιάξουνε
ένα καινούργιο γένος.
Συνευρεθήκαν με θνητές
κι έτσι δημιουργήσαν,
ένα λαό ξεχωριστό,
με λιονταρίσιο σθένος,
και υψηλή διανόηση!
Στο πέρασμα του χρόνου,
διέπρεψαν,επρόκοψαν,
εδίδαξαν,σταθήκαν,
ατρόμητοι σ’ επιδρομείς!
Καθήκον κάθε γόνου,
να μάχεται ως το θάνατο
με τόσα που τους βρήκαν.
Μα εκτός απ’ τα χαρίσματα,
τα Θεικά που είχαν,
κληρονομήσανε πολλά,
απ’ τ’ ανθρώπινα τα πάθη!
Ήρθαν αδιάβαστοι καιροί
και σαν λαός χαθήκαν,
σε δαιδαλώδεις διαδρομές,
λαβύρινθους και λάθη.
Η όμορφη πατρίδα τους,
η ονειρεμένη χώρα,
πλημμύρισε εν μιά νυχτί
από ορδές βαρβάρων.
Ανήλικοι και αδαείς
οι ανίκανοι του τώρα,
αδύναμοι ακολούθησαν
τα πλοία των κουρσάρων,
που οργώνανε τις θάλασσες
με κόλπα τόσο πλάνα..
Βυθίστηκαν ανύπαρκτοι
στο βάραθρο που χάσκει..
Κατακτητές από παντού!!
Με πλοία,αεροπλάνα,
κι αυτοί εκει !!!!! Αμέτοχοι
στην κόλαση που άρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου