Απαγγέλλω κατά της χριστιανικής Εκκλησίας την εσχάτη όλων των κατηγοριών. Θεωρώ τον Χριστιανισμό ως την μεγαλύτερη διαφθορά. Μετέβαλε κάθε αξία σε απαξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε τί έντιμο σε αχρειότητα. Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη κατάρα και διαστροφή, το μεγαλύτερο εκδικητικό ένστικτο, που προκειμένου να επιβληθεί χρησιμοποίησε κάθε μηχανορραφία και υποχθόνιο μέσο, δεν δίστασε μπροστά σε καμιά μικροπρέπεια.
Τον ονομάζω το ανεξίτηλο στίγμα της
ανθρωπότητας.
Νίτσε – Nietschze Βόννη 1865
Ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε ήταν παπαδοπαίδι. Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 και μεγάλωσε στην πόλη Ραίκεν (Röcken), κοντά στη Λειψία. Ο πατέρας του Καρλ Λούντβιχ Νίτσε ήταν λουθηρανός ιερέας ενώ η μητέρα του, Φραντσίσκα Αίλερ ήταν κόρη του ιερέα Ντάβιντ Φρήντριχ Αίλερ. O Nίτσσε καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια και οι γονείς του τον προοριζόταν να σπουδάσει Θεολογία και να γίνει κληρικός. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της πόλης Ραίκεν μέχρι το 1854, το σχολικό του πρόγραμμα περιλάμβανε κυρίως θρησκευτική αγωγή, ενώ παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα λατινικών και αρχαίων ελληνικών. Από τα παιδικά του χρόνια, έγραφε ποιήματα θεατρικά έργα και μουσικές συνθέσεις και συμμετείχε στη σχολική χορωδία.
Αν και από νωρίς υπήρχε η οικογενειακή καθοδήγηση να γίνει κληρικός, ο Νίτσε άρχισε να αμφισβητεί τον χριστιανισμό και το φθινόπωρο του 1862 τον απόρριψε οριστικά. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Βόννη και τη Λειψία , και όταν απεφοίτησε σε ηλικία 25 ετών διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην έδρα της Κλασικής Φιλολογίας.
Τον Σεπτεμβρίου του 1864 ξεκίνησε σπουδές κλασικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Παράλληλα, γράφτηκε στο θεολογικό τμήμα για να αποκτήσει γνώσεις και να καταφερθεί με φιλολογική κριτική κατά της Καινής Διαθήκης, και του Χριστιανισμού.
Μετά την ολοκλήρωση των θεολογικών του σπουδών στη Βόννη το 1865 ο Νίτσε υπήρξε δριμύτατος επικριτής των κατεστημένων σκέψεων και ιδιαίτερα του Χριστιανισμού. Το 1889 σε ηλικία 44 ετών άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας.
Του συμπαραστάθηκαν η μητέρα του, και η αδελφή του, Ελίσαμπεθ Φούρστερ-Νίτσε.
Πέθανε το 1900 από εγκεφαλικό στη Βαϊμάρη. Έγραψε κριτικά δοκίμια πάνω στην θρησκεία, την ηθική, τον πολιτισμό, την φιλοσοφία και τις επιστήμες. Σπουδαιότερα έργα του:
"Τάδε έφη Ζαρατούστρα", " Η Θέληση της Δύναμης", " Η Γέννηση της Τραγωδίας", "Πέραν του Καλού και του Κακού", " Ecce Homo".
Ενδυμίων Γεώργιος Κοσμόπουλος
Νίτσε – Nietschze Βόννη 1865
Ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε ήταν παπαδοπαίδι. Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 και μεγάλωσε στην πόλη Ραίκεν (Röcken), κοντά στη Λειψία. Ο πατέρας του Καρλ Λούντβιχ Νίτσε ήταν λουθηρανός ιερέας ενώ η μητέρα του, Φραντσίσκα Αίλερ ήταν κόρη του ιερέα Ντάβιντ Φρήντριχ Αίλερ. O Nίτσσε καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια και οι γονείς του τον προοριζόταν να σπουδάσει Θεολογία και να γίνει κληρικός. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της πόλης Ραίκεν μέχρι το 1854, το σχολικό του πρόγραμμα περιλάμβανε κυρίως θρησκευτική αγωγή, ενώ παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα λατινικών και αρχαίων ελληνικών. Από τα παιδικά του χρόνια, έγραφε ποιήματα θεατρικά έργα και μουσικές συνθέσεις και συμμετείχε στη σχολική χορωδία.
Αν και από νωρίς υπήρχε η οικογενειακή καθοδήγηση να γίνει κληρικός, ο Νίτσε άρχισε να αμφισβητεί τον χριστιανισμό και το φθινόπωρο του 1862 τον απόρριψε οριστικά. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Βόννη και τη Λειψία , και όταν απεφοίτησε σε ηλικία 25 ετών διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην έδρα της Κλασικής Φιλολογίας.
Τον Σεπτεμβρίου του 1864 ξεκίνησε σπουδές κλασικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Παράλληλα, γράφτηκε στο θεολογικό τμήμα για να αποκτήσει γνώσεις και να καταφερθεί με φιλολογική κριτική κατά της Καινής Διαθήκης, και του Χριστιανισμού.
Μετά την ολοκλήρωση των θεολογικών του σπουδών στη Βόννη το 1865 ο Νίτσε υπήρξε δριμύτατος επικριτής των κατεστημένων σκέψεων και ιδιαίτερα του Χριστιανισμού. Το 1889 σε ηλικία 44 ετών άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας.
Του συμπαραστάθηκαν η μητέρα του, και η αδελφή του, Ελίσαμπεθ Φούρστερ-Νίτσε.
Πέθανε το 1900 από εγκεφαλικό στη Βαϊμάρη. Έγραψε κριτικά δοκίμια πάνω στην θρησκεία, την ηθική, τον πολιτισμό, την φιλοσοφία και τις επιστήμες. Σπουδαιότερα έργα του:
"Τάδε έφη Ζαρατούστρα", " Η Θέληση της Δύναμης", " Η Γέννηση της Τραγωδίας", "Πέραν του Καλού και του Κακού", " Ecce Homo".
Ενδυμίων Γεώργιος Κοσμόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου