ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Σύμφωνα με τα δεδομένα της επιστήμης πριν πέντε περίπου δισεκατομμύρια χρόνια η Γη αποσπάστηκε από τον Ηλιο και ήταν μια πύρινη μάζα. Ο Ήλιος την συγκράτησε και έγινε δορυφόρος του. Πέρασαν από τότε τα περισσότερα δισεκατομμύρια χρόνια ώσπου αποβάλλοντας τις υψηλές θερμοκρασίες και να φτάσει στην σημερινή κατάσταση, που ευνοούσε την δημιουργία ζωής.
Τότε άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα στοιχεία ζωής, που ήταν το γνωστό σε όλους μας «κύτταρο». Τα κύτταρο γνωρίζουμε ότι μεγαλώνοντας τέμνετε σε δύο κύτταρα. Έτσι το ένα γίνετε δύο τα δύο τέσσερα τα τέσσερα οκτώ κ.ο.κ.ε.
Ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος δημιουργήθηκαν ζώντες οργανισμοί. Έτσι και άνθρωπος εξελίχτηκε στην σημερινή του μορφή, και θα εξακολουθεί να εξελίσσετε, όχι μόνο ο άνθρωπος αλλά και πας ζων οργανισμός. Πριν ένα εκατομμύριο χρόνια ο άνθρωπος ήταν σε ζωώδη κατάσταση. Αυτό το βεβαιώνουν τα παλαιοντολογικά ευρήματα. Αν θα μπορούσαμε να τρέξουμε τον χρόνο και να δούμε μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια πως θα ήταν ο κόσμος, θα βλέπαμε ζώα που σήμερα θεωρούνται έξυπνα όπως ο χιμπαντζής, ο σκύλος θα είχαν πλησιάσει ή και φτάσει την ανθρώπινη λογική, και πιθανών και κάποια μορφή λόγου.
Αυτά βεβαιώνονται από την ύπαρξη ζωής σε όλα τα μέρη της Γης που υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για την δημιουργία της. Μια και μιλάμε για τον άνθρωπο βλέπουμε διαφορές ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Λευκοί, Μαύροι, Κίτρινοι, Ερυθρόδερμοι, κ.λ.π. και όλοι γηγενείς. Οι μεταναστεύσεις λαών είναι φαινόμενο προ μερικών χιλιάδων ετών.
Για να επιβιώσουν τα δημιουργιθέντα όντα αυτά αναπτύσσουν διάφορους μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Έτσι και ο άνθρωπος όταν περνούσε την περίοδο της ζωώδους κατάστασης το αίσθημα της αυτοσυντήρησης ήταν έμφυτο, και όπως όλα τα ζώα, οι κινήσεις για την αυτοπροστασία του γίνονταν εξ ενστίκτου. Όμως όσο προχωρούσε η εξέλιξη των όντων, ο άνθρωπος άρχισε να ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα διότι σιγά - σιγά γίνονταν λογικό Ον. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης εξακολουθούσε να υπάρχει αλλά όχι εξ ενστίκτου, αλλά με βάση τη λογική.
Οι κίνδυνοι που αντιμετώπιζε ήταν πάμπολλοι. Όπως οι λιμοί, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι τυφώνες, οι αρρώστιες, οι παγετώνες, οι καύσωνες, τα άγρια ζώα, κ. α. Μερικούς κινδύνους τους αντιμετώπιζε με τη λογική, όμως για τους άλλους αισθανόταν πολύ αδύνατος, γιατί παντού παραμόνευε ο θάνατος. Εναγωνίως αναζητούσε μια βοήθεια ικανή να αντιμετωπίσει τους πάμπολλους κινδύνους, - μια σανίδα σωτηρίας, - Πολλά βίαια φυσικά φαινόμενα δεν μπορούσε να τα εξηγήσει. Η αρμονία της φύσεως αλλά και η πολυπλοκότητα του Σύμπαντος τον προβλημάτιζαν.
Μη έχοντας τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης, έπλασε λοιπόν στη φαντασία του μια αόρατη ανωτέρα δύναμη που δέσποζε παντού, και νόμισε ότι του έδινε απάντηση στους προβληματισμούς του. Την ανωτέρα αυτή δύναμη την ονόμασε Θεό, Αλλά και ορατές δυνάμεις, όπως ο Ήλιος με τη θερμότητά του και με το Φως του, η Γη που του παρείχε διατροφή, πήραν εξέχουσα θέση στη ζωή του, και θεοποιήθηκαν. Ακόμη και ότι είχε έντονη επίδραση στο ψυχικό και στο υλικό του κόσμο, θεώρησε ότι είναι αποτέλεσμα της δράσης κάποιας επί μέρους Θεότητας. ( τύχη, χαρά, λύπη, δικαιοσύνη, αδικία, πλούτος, ξεφάντωμα, πόλεμος, ειρήνη, κ.α. )
Ο φόβος του θανάτου τον ανάγκαζε όλο και πιο πολύ να ζητά τη βοήθειά του. Ο Θεός πλέον έγινε η ελπίδα του για το σήμερα και για το αύριο. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού (δια της βίας) η πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από τους γονείς του, αλλά κυρίως από το ιερατείο, του διαμορφώνει τη σκέψη έτσι που να θεωρεί την ύπαρξη του δεδομένη. Τα χαμηλόφωνα λόγια του ιερατείου ότι αν δεν είμαστε πιστοί, θα πάθουμε κακό, είναι και αυτά ένας τρόπος άσκησης ψυχολογικής βίας. Έτσι πλέον ζούμε από την ώρα που γεννιόμαστε, και παρά τη θέλησή μας, μας βαπτίζουν, σε μία ατελείωτη θρησκευτική δικτατορία, του φόβου, που είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο το ιερατείο μπορεί να ελέγχει τις λαϊκές μάζες. Διότι με την πρόοδο της επιστημονικής γνώσης ο άνθρωπος ελαχιστοποίησε τους κινδύνους που απειλούσαν τη ζωή του, γνωρίζει πως δημιουργήθηκε αυτός και τα πάντα γύρο του, και έτσι αργά και σταθερά προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από μια ουτοπία.
Όταν ο άνθρωπος ξέφυγε από την πρωτόγονη κατάσταση, και δημιουργήθηκαν οι κοινότητες, οι λαοί και οι εθνότητες, τότε κάθε λαός είχε και τους δικούς του Θεούς. Έτσι οδηγηθήκαμε στο πολυθεϊστικό σύστημα.
Το μονοθεϊστικό σύστημα πρώτος εμπνεύσθηκε και εφάρμοσε - για 17 χρόνια που βασίλεψε - Ο Φαραώ της Αιγύπτου Ακενατόν
Αν τώρα ανατρέξουμε στην Ελληνική μυθολογία και στον Όμηρο, θα δούμε ότι οι Έλληνες έρχονταν σε επαφή και συνδιαλέγονταν με τους Θεούς τους. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι οι Θεοί τους ίσως ήταν υπαρκτά πρόσωπα. Κατά τον Ευήμερο βέβαια ήταν παλιοί βασιλιάδες που άφησαν όνομα εν ζωή, και μετά τον θάνατο τους θεοποιήθηκαν.
Η άποψη αυτή ευσταθεί διότι π.χ. ο Δίας ήταν βασιλιάς της προμινωικής Κρήτης, οι ήρωες Ηρακλής και Αχιλλέας, είχαν θεοποιηθεί, και αν δεν άλλαζε το θρήσκευμα, σήμερα πιθανόν θα λατρεύαμε τον Μέγα Αλέξανδρο τουλάχιστον για ημίθεο.
Ποία είναι άραγε η πραγματικότητα; Είναι πράγματι η δύναμη αυτή ο Θεός του Μωυσή και της Βίβλου; Μήπως η αόρατη αυτή δύναμης δεν είναι μία αλλά πολλές; Μήπως κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αόρατη δύναμη, που μπορεί να τη ενεργοποιεί μόνο σε πολύ ιδικές περιπτώσεις ; Μήπως η δύναμη αυτή ταυτίζετε με τη δύναμη της θέλησης ; Μήπως η δύναμη αυτή είναι το ίδιο το Σύμπαν ; Η μήπως όλα αυτά είναι συμπτώσεις τυχαίων γεγονότων.
Τίποτα από όλα αυτά. Ο θεός είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Με λίγα λόγια «ο άνθρωπος δημιούργησε το θεό και όχι ο θεός τον άνθρωπο».
Θεός είναι η συνείδηση του κάθε ανθρώπου. Ο έχων συνείδηση, που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, είναι ο ιδανικός άνθρωπος. Ο μη έχων συνείδηση για να του ελέγχει τις πράξεις του, είναι ανήθικος, και μάταια προσπαθεί με μεγάλους σταυρούς να πείσει τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του για το αντίθετο.
Θεός είναι η Φύση που διαμόρφωσε σε Γη, και επάνω της τη ζωή αργά – αργά, την άμορφη πύρινη μάζα που αποσπάστηκε από τον Ήλιο πριν δισεκατομμύρια χρόνια.
Η σημερινή θρησκεία έχει γαλουχήσει τον κάθε πιστό της έτσι που να βλέπει το Θεό σαν το πολιτικό που θα του κάνει το ατομικό του ρουσφέτι, και δεν μας απαντά τι έκανε ο Θεός π. χ. στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο όταν 50.000.000. αθώοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους γιατί το ήθελε ο αδίστακτος δολοφόνος των λαών της Ευρώπης, και όχι μόνο, Αδόλφος Χίτλερ.
Η θέση μου είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Αλλά και αν υπάρχει δεν θα έχει καμιά σχέση με το Θεό που έπλασε ο Μωϋσής. Τον φαντάζομαι να αποκαλύπτετε από το αποτέλεσμα μιας πολύπλοκου μαθηματικής εξίσωσης. Η μιας απλής εξίσωσης, στην οποία θα αποτελεί και τη θεμελιώδη αρχή, κάποιων μαθηματικών που ακόμα ο άνθρωπος δεν έχει επινοήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου