Ξύπνα πατρίδα μου και πες πως το αίμα μας να δώσουμε για σένα...

Καημένη μου πατρίδα και μάνα γη

πως σε καταντήσαμε 

πόσο πολύ σε πονέσαμεκαι πόσο αδιάντροπα σε προδώσαμε 

εσύ, που μας έθρεψες όλους από τα σπλάχνα σου 

και μας έλουσες με τον ήλιο και τα κύματα σου

καημένη μου πατρίδα και χώμα ιερό
ποτισμένο με το αίμα των Ελλήνων
αίμα που ζήτησες για την λευτεριά και μόνο
καημένη μου πατρίδα
πως σε καταντήσαμε
σε σένα γη μιλάω, ναι, σε εσένα
βγάλε από τα σπλάχνα σου, τώρα
ναι, τώρα τους ήρωες μας
και άσε μας για μια στιγμή και μόνο
να βρεθούμε απέναντι τους, πλάι τους
ναι σου λέω
για μια στιγμή και μόνο
να καλπάσουμε με τα άλογα τους
να σαλπάρουμε με τα πλοία τους
για να δούμε τον ήλιο που βλέπουν
ναι, τον ήλιο που θέλουν
έτσι
για να δούμε πώς να είναι άραγε τα Ηλύσια πεδία
που τα φωτίζουν ολημερίς τα έργα των προγόνων μας
των προπατόρων μας
των πατεράδων και παππούδων μας
ναι
από άκρη σε άκρη σου
μήπως και τον αιώνιο μας φόβο ξεπεράσουμε
και τον ραγιά μέσα μας για πάντα να τον θάψουμε
που είσαι Αλέξανδρε
ποιο χώμα σε κρύβει και δεν σε βλέπουμε
τι χώμα είναι αυτό, που μπορεί να κρύψει
και να μας στερήσει τον ήλιο και το φώς
έλα εδώ τώρα
έστω για λίγο
έστω για μια στιγμή
να πάρουν λάμψη τα μάτια μας και θάρρος η ψυχή μας
μήπως και μπορέσουν τα άθλια σώματα μας
την σάρισα και πάλι να σηκώσουν
έστω για μια φορά
έστω για μια στιγμή
και τον ήλιο να αντικρίσουμε
με την κόψη τους όπως και αυτοί
που είσαι Λεωνίδα αθάνατη ψυχή μου
έλα με τους τρακόσους ημίθεους πολεμιστές σου
για μια στιγμή και μόνο
τα σήμαντρα της νίκης να κτυπήσεις
έστω για μια στιγμή
μήπως και μπορέσουμε και εμείς
στον πίνακα της δόξης τον δικό σου να γραφτούμε
που είστε ήρωες του Μοριά και της Πίνδου
που είστε
να δείτε τον άδικο σας θάνατο που δώσατε για μας
και την πατρίδα αφήσατε σε χέρια αδύναμα και ξένα
που είστε όλοι εσείς
γιατί σιωπάτε
γιατί δεν έρχεστε
έστω για λίγο
έστω για μια στιγμή και μόνο
να δείτε πως καταντήσαμε το όνειρο σας το αιματοβαμμένο
πατρίδα να παραδώσετε
στους ανθέλληνες και μόνο
που είστε όλοι εσείς άνδρες ικανοί και άξιοι
γυναίκες Μπουμπουλίνες
που είστε
ελάτε τώρα που σας έχουμε ανάγκη
μόνο για μια στιγμή
μόνο για να θωρήσουμε το πρόσωπο σας
μόνο για μια στιγμή
μήπως και πάρουμε λίγο από την δική σας δόξα και τιμή
πατρίδα μου γλυκιά
ξύπνα
ξύπνα πατρίδα μου και πες
πως το αίμα μας να δώσουμε για σένα
πατρίδα μου συγνώμη
γι αυτά που έγιναν
 

ksipnistere.com/2012/06/blog-post_3495.html?m=0

 Θεόδωρος Σωτηρόπουλος