Τα Ομηρικά Έπη - Η ιστορία δεν μπορεί να γραφτεί ακόμα και αν έχει ανακαλυφθεί η γραφή.

Δεν είναι της προθέσεώς μου να εκθέσω το μεγαλείο και την ομορφιά των Ομηρικών επών, κάτι που το έχουν κάνει ήδη τόσοι πολλοί και που δεν έχει νόημα να επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Τα Ομηρικά έπη είναι δύο ποιήματα 28 χιλιάδων δεκαπεντασύλλαβων στίχων με ρητορικά και λογοτεχνικά σχήματα αξιοθαύμαστα και μοναδικά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Μόνο να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει βιβλιοθήκη ή βιβλιοπωλείο στον κόσμο σήμερα που να μην έχει ένα "τοίχο" (όχι απλά ένα ράφι), με τις μελέτες και τα σχόλια, εκτός των κυρίων κειμένων των αριστουργημάτων αυτών της παγκόσμιας λογοτεχνίας, και ότι ίσως δεν υπάρχει γλώσσα στον κόσμο που να μην έχουν μεταφραστεί! Επίσης αποτελεί για την παγκόσμια καλλιτεχνική δημιουργία όλων των εποχών μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης.

Το Ομηρικό Ζήτημα

Θα προσπαθήσω με πολύ συνοπτικό τρόπο να παρουσιάσω το Ομηρικό ζήτημα όπως αυτό ετέθη ιστορικά από τις διάφορες ιδεολογίες, αυθαιρεσίες, απάτες και προκαταλήψεις των ερευνητών.Τα ερωτήματα του Ομηρικού Ζητήματος συνοπτικά είναι:

1. Πότε έγινε ο Τρωικός?
2. Υπήρχε γραφή την εποχή που δημιουργήθηκαν τα Ομηρικά έπη?
3. Ποιος είναι ο συγγραφέας και δημιουργός του έργου, τι σημαίνει "Όμηρος" και γιατί δεν έχουμε στοιχεία για την καταγωγή του?

1. Πότε έγινε ο Τρωικός?

1. Ο Ηρόδοτος τοποθετεί τον Τρωικό Πόλεμο τρεις γενεές μετά  τον θάνατο του Μίνωος (Πολύμνια, βιβλίον 7, παρ. 171, "τρίτη δε γενεή μετά Μίνων τελευτήσαντα γενέσθαι τα Τρωικά").
2. Ο Ιδομενέας και ο Μηριόνης ήταν οι  Βασιλείς της Κρήτης των πόλεων Μίλατος, Λύκαστος, Φαιστός, Ρύτιον, κ.α. που με 80 πλοία έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο! όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Όμηρος (πλεονασμός), στην δεύτερη ραψωδία της Ιλιάδας (Ιλ Β 645-653). Ολόκληρος ο στρατός εδώ
3. Ο καθηγητής Σπύρος Μαρινάτος, μετά τις ανασκαφές του στην Κρήτη και  την Σαντορίνη, μας βεβαιώνει ότι η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ήταν αυτή που προκάλεσε την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. ↑Μαρινάτος Σπ.: "The Volcanic Destruction on Minoan Crete", Antiquity 425:39, 1939.
4. Άρα, Ο Τρωικός πόλεμος έγινε προ της καταστροφής του Μινωικού πολιτισμού το 1700 πΧ από την έκρηξη του  ηφαιστείου της Σαντορίνης!!

Τα σχολικά βιβλία δυστυχώς μέχρι σήμερα αναμασούν τις ανιστόρητες αυθαιρεσίες ότι ο Τρωικός πόλεμος έγινε το 1100-1200 πΧ.
Και ας μη ξεχνούμε ότι μέχρι τις ανασκαφές του Σλίμαν όλα τα βιβλία και σχολεία του κόσμου δίδασκαν ότι ο Τρωικός ήταν φανταστική ιστορία, (μέρος του Ομηρικού ζητήματος όπως αναδύθηκε στον Μεσαίωνα)!

2. Η Ιστορία της Γραφής

Από όλα τα ερωτήματα του Ομηρικού Ζητήματος το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι:
"αν υπήρχε γραφή την εποχή του Τρωικού πολέμου?"
Ακόμα και σήμερα, δυστυχώς, πολλά σχολικά βιβλία (και πανεπιστημιακά) υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε καν γραφή την εποχή του Τρωικού, και άρα τα έπη του Ομήρου δεν ήταν γραμμένα αλλά διαδίδονταν προφορικώς και ότι μόλις τον 8ο αιώνα π.Χ. καταγράφηκαν!?
Η απάντηση στην παραπάνω ανοησία - αυθαιρεσία είναι η εξής:
Υπήρχε γραφή πολλές γενιές πριν τον Τρωικό Πόλεμο!
Η Ιστορία του Βελλεροφόντη όπως περιγράφεται στην ραψωδία Ζ της Ιλιάδας στους στίχους 119_236, αποδεικνύει την αλήθεια αυτής της πρότασης, καθώς επίσης και μερικές άλλες αλήθειες, όπως ότι ο Τρωικός πόλεμος ήταν εμφύλιος, ότι υπήρχε πολύ υψηλού επιπέδου πολεμικό δίκαιο την εποχή εκείνη και άλλα πολλά.
ΙΛ. Ζ 169 "Γράψας εν πίνακι πτυκτώ θυμοφθόρα πολλά" (γράψας σε πίνακα πτυσσόμενο θυμοφθόρα πολλά)  λέγει ο Γλαύκος στον Διομήδη πριν μονομαχήσουν, για τον βασιλιά της Κορίνθου Προίτον, ο οποίος έστειλε με πομπή (ΙΛ. Ζ 168 πέμπε δέ μιν Λυκίην..) τον παππού του (του Γλαύκου), τον Βελλεροφόντη στην Λυκία, και είχε δώσει στην πομπή ένα πτυσσόμενο πίνακα (κάτι σαν τα σημερινά τετράδια), στον οποίο είχε γράψει πολλά "θυμοφθόρα" στον πενθερό του για να τιμωρήσει αυτός τον Βελλερεφόντη καθότι ήταν επισκέπτης-φιλοξενούμενός του και δεν μπορούσε να τον τιμωρήσει ο ίδιος.
Δεν θα αναφερθώ στις ιστορικές και αρχαιολογικές ανακαλύψεις περί της υπάρξεως γραφής, όλα αυτά μπορεί σήμερα ένας καλοπροαίρετος ερευνητής να τα βρει και να πειστεί για το ότι υπήρχε γραφή πολλές χιλιετίες πριν. Το αν δεν υπήρξαν αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα μέχρι σήμερα, προφανώς οφείλεται στην τεχνολογία της αποτύπωσης της γραφής την εποχή εκείνη, ώστε να μην αντέχουν στο χρόνο τα κείμενα!
Το συμπέρασμα είναι ότι από το ίδιο το κείμενο προκύπτει ότι υπήρχε γραφή πολλές γενεές πριν τον Τρωικό πόλεμο και είναι ανοησία να υποστηρίζουν κάποιοι ότι και την "γραφή" αυτή την ανακάλυψε η φαντασία του πολυμήχανου ποιητή!

3. Ποιος είναι ο ποιητής "Όμηρος"?

Ο Όμηρος είναι ταυτοπροσωπία με τον Οδυσσέα!
Το νόημα της λέξης "Όμηρος" δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Τρωικού πολέμου μέχρι σήμερα, και όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει. Στο στίχο της Οδύσσειας Π 468, υπάρχει και το αντίστοιχο ρήμα ομηρέω, αορ. ωμήρησα, που σημαίνει συντυγχάνω, συναντώ, συμπορεύομαι, έπομαι, ακολουθώ, συμφωνώ, χρησιμεύω ως εχέγγυον.
Η λέξις όμηρος προκύπτει από το επίθετον ομός -η -ον=όμοιος, ίδιος, και το ρήμα άρω ή αραρίσκω=αρμόζω, ταιριάζω, κατασκευάζω.
Για όλα τα θέματα του Ομηρικού ζητήματος οι απαντήσεις είναι πολύ απλές αν κατανοήσουμε τα εξής:

1. τι σημαίνει ή λέξη "Όμηρος" ως επίθετο.
2. αν δεχτούμε το αυτονόητο της προηγούμενης παραγράφου για την ύπαρξη γραφής στην εποχή των Τρωικών.
3. ότι δεν είναι δυνατόν να γραφτούν τόσο λεπτομερειακές εξιστορήσεις γεγονότων όπως αυτές που περιγράφονται στα έπη, από μεταγενέστερους οι οποίοι δεν τα έχουν ζήσει ως αυτόπτες μάρτυρες (Όμηροι).
4. τι συνέβη ιστορικά με την παραπλάνηση του επιθέτου "Όμηρος". Αρχικά χρησιμοποιείτο ως ψευδώνυμο και προσδιοριστικό επίθετο του Οδυσσέως, καθότι αυτός ήταν "Όμηρος" (ειδικά στην Οδύσσεια ήταν ο μοναδικός όμηρος!), αργότερα Επίσης αποτελεί για την παγκόσμια καλλιτεχνική δημιουργία όλων των εποχών μια αστείρευτη πηγή έμπνευσηςξεχάστηκε και κάποιοι νόμισαν ότι αυτό είναι όνομα ποιητή!!

Ας δούμε όμως πως έγινε η παραπλάνηση. Στην αρχαιότητα (ή και στο Μεσαίωνα) κάποιοι  αυθαιρέτως υπέθεσαν ότι δεν υπήρχε γραφή την εποχή των Τρωικών και συνέχισαν με την αναγκαστική επόμενη αυθαιρεσία ότι κάποιος ποιητής ονόματι "Όμηρος" (έτσι μέχρι τότε αποκαλούσαν τον συγγραφέα-ποιητή-Οδυσσέα), έγραψε τα ποιήματα τον 8ο αιώνα.
Από τότε άρχισαν οι αντιφάσεις και οι ασυναρτησίες να διαδέχονται η μία την άλλη, δηλαδή:

1.  Που έζησε αυτός ο ποιητής? πως είναι δυνατόν κανείς ποτέ να μην τον είχε δει? Έναν τόσο σπουδαίο ποιητή (ίσως τον σπουδαιότερο όλων των εποχών) και κανείς δεν τον γνώρισε ποτέ!? δεν τον συνάντησε ποτέ! δεν πέθανε ποτέ!
2. που γεννήθηκε? κανείς δεν ξέρει! η μία πόλις μετά την άλλη όταν κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία για την καταγωγή του, άρχισαν να τον θέλουν δικό τους και να τον πολιτογραφήσουν ως πολίτη τους κ.ο.κ. "7 πόλεις ερίζουν..." 
3. ποια η καταγωγή του? Ποιοι οι γονείς του? Σκόρπια ονόματα ασύνδετα κυκλοφορούν από δω κι από κει!
4. Άλλοι έλεγαν ότι ήταν τυφλός? 
5. Άλλοι ψάχνουν τον τάφο του και δεν τον βρίσκουν
6. και χιλιάδες άλλες ανοησίες προκειμένου να καλύψουν τις αντιφάσεις που προκάλεσε η αυθαίρετη υπόθεση ότι τα ποιήματα αυτά δεν γράφτηκαν την εποχή που έγιναν τα γεγονότα!

Τελικά το σίγουρο φαίνεται να είναι ότι δεν υπήρξε πρόσωπο με το όνομα "Όμηρος", απλά
 ο "Όμηρος" είναι ταυτοπροσωπία με το Οδυσσέα. Για την Οδύσσεια αυτό είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Για την Ιλιάδα (εκτός της φιλολογικής αποδείξεως δηλαδή ότι "τα δύο έργα είναι του αυτού καλλιτέχνη") αποδεικνύεται και από τα ίδια τα κείμενα καθότι σε όλα σχεδόν τα γεγονότα είναι κάπου εκεί στο σκηνικό "Όμηρος" ο Οδυσσέας, και όπου ομιλεί για τον εαυτόν του μεροληπτεί αρκετά.

Συμπέρασμα.

Από όλα τα παραπάνω το συμπέρασμα είναι ότι:

1. Ο τρωικός πόλεμος έγινε τουλάχιστον την τρίτη χιλιετία πΧ.
2. Ο ποιητής των επών είναι ο ίδιος ο Οδυσσέας, ο Όμηρος των καταστάσεων.
3. Υπήρχε γραφή πολλές γενεές πριν τον Τρωικό.
4. Τα έπη δεν είναι το πρώτο κείμενο της ελληνικής γραμματείας αλλά το τελευταίο μιας άλλης Ελληνικής εποχής, της εποχής των Αχαιών! 

Παρόμοιες Ιστορικές απάτες

η "Ινδοευρωπαική υπόθεση"
η "γλαυκόπις Αθήνη" (Το συμβολο της Σοφίας η Κουκουβάγια. Μια Ιστορική Απάτη)

Δημοσιεύτηκε 12th January από τον χρήστη Dimitrios Mourmouras

Ετικέτες: Ποίηση γλώσσα ηθική ιστορία