Η Ελλάς 1000 περίπου χρόνια πρίν...1045 μ.χ. 25η ΜΑΡΤΙΟΥ: ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Όλοι σήμερα θα γιορτάσουν την επέτειο του Εθνεγερσίας των Ελλήνων με τυμπανοκρουσίες και δάδες, άλλοι θα μιλήσουν για τους αγώνες των επαναστατών για την Ελλάδα, άλλοι θα πουν για κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ενώ, κάποιοι τρίτοι θα ωχριούν με αυτές τις γιορτές διότι αποτελούν προσβολή για την «παγκοσμία κοινωνία» και «φασιστικά κατάλοιπα».

Ότι και να γίνει όμως πρέπει να καταλήξουμε ιστορικά στο έξης συμπέρασμα: η επανάσταση ακόμα και σήμερα παραμένει ημιτελής.
Και αυτό διότι παρά το γεγονός ότι αποκτήσαμε μια κρατική υπόσταση το 1821(και όχι όπως λένε μερικοί γίναμε έθνος το 21… έθνος κύριοι του Σκαϊ υπήρχε 9000 χρόνια πριν από την επανάσταση) η συνείδηση του ραγιά είναι ακόμα βαθιά ριζωμένη μέσα μας.
Και θα το αποδείξω ευθείς αμέσως, εξ αρχής ας δούμε σε ποιο κλίμα εορτάζεται η ιερά αυτή γιορτή του ελληνισμού, έχουμε μια κυβέρνηση υπόλογη στις αγορές το Δ.Ν.Τ κτλ ένα κράτος που περνά συχνά από οικονομικό έλεγχο από τις ευρωπαϊκές επιτροπές και η λειτουργιά του βασίζετε στον ευρωπαϊκό δανεισμό… όπερ σημαίνει ότι δεν υπάρχει το ανεξάρτητο κράτος.
Δεύτερον, ο Έλλην πολίτης ένεκα τις παιδείας που λαμβάνει τα τελευταία 40 χρόνια αλλά και της κληρονομικής κουλτούρας από το 1830 έχει μάθει δυστυχώς να σκύβει το κεφάλι και όχι να είναι ο μπροστάρης των εξελίξεων.. όλη αυτή η σαπίλα και πολιτική διαφθορά είναι επίσης κληροδοτήματα του αστικού ψευδοκράτους του 1830.
Και τρίτον, η πολιτιστική επίθεση που δέχεται ο Έλληνας καθημερινά μέσα από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης και το καθημερινό brainwash από το 1980 και έπειτα τον έχει κάνει επιφανειακό και ξένο ως προς το φυλετικό του ένστικτο..
Για να δώσω ένα παράδειγμα σύνηθες στο σήμερα, ο ίδιος Έλληνας που σήμερα θα παρελάσει « περήφανος» για την Εθνεγερσία μας αύριο θα καθίσει να δει στο Mega στο Star η σε οποιοδήποτε άλλο κανάλι τουρκικά σήριαλ που καλλιεργούν υποσυνείδητα το μήνυμα της μη διαφοροποιήσεως των τούρκων από εμάς έτσι ώστε μετά να καλλιεργείται και ο μύθος περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» .
Εγώ λοιπόν θα πω όχι στον λαϊκισμό και θα δηλώσω το εξής, Έλληνας λέγεται αυτός που κράτα στην καρδία του ψηλά τη σημαία από τη γέννηση ως το θάνατο όχι αυτός που τη σηκώνει στο μπαλκόνι του ευκαιριακά κάθε εθνική επέτειο και όλο τον υπόλοιπο χρόνο είναι ένας ράγιας και τίποτα άλλο.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ολοκλήρωση της επαναστάσεως όταν στόχος των επαναστατών ήταν η ανασύσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και όταν η πρωτεύουσα του Ελληνισμού Κωνσταντινούπολη (η Βύζαντα… για τους ποιο παλαιούς) παραμένει στα χεριά των βάρβαρων, δεν μπορούμε να μιλάμε για ολοκλήρωση της Επαναστάσεως όταν πολιτικάντηδες- ανθρωπάκια μας κυβερνούν και φτιάχνουν ένα απάνθρωπο κράτος για μας χωρίς εμάς, δεν μπορούμε να μιλάμε για ολοκλήρωση του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα όταν χιλιάδες κοιτίδες ελληνισμού είναι έκτος της Μητέρας Ελλάδος.
Βόρεια Ήπειρος, Βόρεια Μακεδονία, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Πόντος, Κύπρος, Ιώνια και πολλές άλλες περιοχές περιμένουν ακόμα τη λευτεριά.
Αν θέλουμε να έχει κάποιο νόημα αυτή η ιστορική ημέρα θα πρέπει να αντιγράψουμε εξ αρχής την ψύχη των Ελλήνων Επαναστατών οι όποιοι πολεμούσαν μη φοβούμενοι καμιά συνεπεία μόνοι και μετά πάντων.
Εμείς οι Έλληνες που έχουμε ψηλά τα λάβαρα τιμούμε αυτή την ιστορική μέρα ως συμβολική αρχή της επαναστάσεως ελπίζοντας όμως στην ανασύσταση του Εθνοκοινωνικού κράτους για την όποια πέθαναν και βασανίστηκαν οι σπουδαίοι εκείνοι αγωνιστές.
Για να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο τους πρέπει εξ αρχής ΝΑ ΣΚΩΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΡΑΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ και να μελετήσουμε τα πρότυπα του ένδοξου παρελθόντος περά από αυτά που μας λένε οι σύγχρονοι «διανοούμενοι», τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους…. Η δημιουργική ενέργεια του ένδοξου παρελθόντος και η αφύπνιση μέσα από τον αγώνα της ΑΡΧΑΙΑΣ ΨΥΧΗΣ που όπως είπε ο Κωστής Παλαμάς «ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη» θα οδηγήσει στην τελική ΝΙΚΗ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ της επαναστάσεως
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ…. ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ, ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΥΣ, ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ, ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΕΛΛΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ.

Χαράλαμπος Ζ.

 Κατσουράκης Γεώργιος 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=667310590005959&set=a.455593501177670.103398.455586327845054&type=1&theater

ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ! - ΕΛΛΗΝΕΣ!!!! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ....Ν.3.wmv - Δείτε τι ρώτησε η κ.Τζαβέλα του Λα(γ)ός και της ΝΔ πλέον

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ: Το εορτολόγιο στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πάμπλουτο. Αρκετές εορτές συνοδεύονταν και από μυστήρια. Την Άνοιξη, διάφορες περιοχές στην Αρχαία Ελλάδα, εόρταζαν τον θάνατο και την Ανάσταση. Στην ουσία των πραγμάτων όλα τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια έχουν ως κύριο θέμα τον θάνατο και την Ανάσταση. Διδάσκουν τους ανθρώπους, πώς να μην φοβούνται τον θάνατο. Εκείνος ο οποίος έχει μυηθεί στα μυστήρια της ζωής και της φύσης, γνωρίζει πολύ καλά ότι θάνατος δεν υφίσταται.

 

Το εορτολόγιο στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πάμπλουτο. Αρκετές εορτές συνοδεύονταν και από μυστήρια. Την Άνοιξη, διάφορες περιοχές στην Αρχαία Ελλάδα, εόρταζαν τον θάνατο και την Ανάσταση. Στην ουσία των πραγμάτων όλα τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια έχουν ως κύριο θέμα τον θάνατο και την Ανάσταση. Διδάσκουν τους ανθρώπους, πώς να μην φοβούνται τον θάνατο. Εκείνος ο οποίος έχει μυηθεί στα μυστήρια της ζωής και της φύσης, γνωρίζει πολύ καλά ότι θάνατος δεν υφίσταται.

Στην ουσία των πραγμάτων οι σημαντικότερες εορτές των Αρχαίων Ελλήνων λάμβαναν χώρα στις ισημερίες και στα ηλιοστάσια (τροπή του ήλιου). Ας πάρουμε όμως με την σειρά να δούμε πως εόρταζαν σε διάφορες πόλεις στην Αρχαία Ελλάδα τον θάνατο και την Ανάσταση. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία μας, κατά την άποψή μου. Να γνωρίζουμε τις δικές μας ρίζες. Διότι η άγνοια, η λήθη, και το γύρισμα της πλάτης στις ρίζες μας ισοδυναμεί με την αφαίρεση της δύναμής μας. Η ενθύμηση είναι το πρώτο βήμα για να ανακτήσουμε την χαμένη μας δύναμη, πράγμα που σήμερα μας είναι απαραίτητο.Θα ξεκινήσω με τα μεταγενέστερα έθιμα και θα φτάσω μέχρι τον εορτασμό των Αργοναυτών.

Οι πρώτοι αυτόχθονες Έλληνες παρατήρησαν ότι τον χειμώνα η γη δεν καρποφορεί. Ενώ όταν ερχόταν η Άνοιξη η φύση άλλαζε. Η γη άνθιζε και καρποφορούσε.Έτσι θεσπίστηκαν οι πρώτες εορτές αφιερωμένες στην Μητέρα Γη. Εόρταζαν τόσο τον θάνατό της τον χειμώνα και την ανάστασή της την Άνοιξη. Αργότερα την Μητέρα Γη εκπροσώπησαν αρκετοί θεοί. 

Στην Αθήνα λοιπόν εόρταζαν τον θάνατο και την ανάσταση του Άδωνη. Ο συμβολισμός των μυστηρίων είχε σχέση με την βλάστηση και την καρποφορία της Γης. Το έθιμο αυτό ήταν αρκετά μεταγενέστερο και «εισήχθη» στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Για να κατανοήσουμε όμως τα μυστήρια αυτά ας ρίξουμε μία ματιά στον μύθο του Άδωνη. 

Κάποτε η Αμαζόνα Σμύρνα καυχήθηκε ότι είναι ομορφότερη από την Αφροδίτη. Τότε η θεά την έκανε να ερωτευθεί τον πατέρα της. Ένα βράδυ η Σμύρνα μεθυσμένη ενώθηκε μαζί του. Την άλλη μέρα όταν ανακάλυψε τι είχε κάνει πήγε σε ένα δάσος να κρυφτεί. Η θεά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα δέντρο που ονομάστηκε «Μυρσίνη». Αργότερα από τον φλοιό αυτού του δέντρου γεννήθηκε ο Άδωνης.

Η Αφροδίτη έδωσε το βρέφος στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει στο βασίλειο του Άδη. Ο Άδωνης έγινε ένας πανέμορφος άντρας. Τόσο η Περσεφόνη όσο και η Αφροδίτη τον ερωτεύτηκαν. Την διαμάχη αυτή ανέλαβε να λύσει ο Δίας. Αποφάσισε ότι ο Άδωνης το ένα τρίτο του χρόνου μπορεί να τον περνάει με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου με την Αφροδίτη, και το υπόλοιπο χρόνο όπου εκείνος ήθελε.

Η Αφροδίτη όμως χρησιμοποιώντας την μαγική της ζώνη επηρεάζει τον Άδωνη, ο οποίος τελικά αποφασίζει να περνά το ένα τρίτο (τέσσερις μήνες) στον κάτω κόσμο με την Περσεφόνη και τα υπόλοιπα δύο τρίτα (οκτώ μήνες) στον επάνω κόσμο με την Αφροδίτη. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ο Άδωνης κατέβαινε στον κάτω κόσμο η φύση πάγωνε και τα λουλούδια μαραίνονταν, ενώ η Αφροδίτη έμενε στο παλάτι της αναμένοντας την άφιξή του. Η κάθοδος του Άδωνη συμβόλιζε τον χειμώνα.
.

Όταν ο Άδωνης ανέβαινε στον επάνω κόσμο τότε η φύση τον πρώτο καιρό άνθιζε και το επόμενο διάστημα καρποφορούσε. Τα χωράφια λουλούδιαζαν και τα δέντρα άνθιζαν. Η Αφροδίτη έφευγε από το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και απολάμβανε τον έρωτά της με τον Άδωνη στην φύση, στα βουνά και στα δάση.

Ο Άδωνης συνόδευε πάντα την Αφροδίτη. Όμως ο Άρης καραδοκούσε. Αιώνια ερωτευμένος με την Αφροδίτη θέλησε να βγάλει τον Άδωνη από την μέση, στέλνοντάς τον για πάντα στο σκοτεινό βασίλειο του κάτω κόσμο. Έτσι μία ημέρα που ο Άδωνης πήγε για κυνήγι, ο Άρης μεταμορφώθηκε σε αγριογούρουνο και τον σκότωσε.

Ο θρήνος της Αφροδίτης ακούστηκε παντού. Τα δάκρυά της αναμίχθηκαν με το αίμα του νεκρού Άδωνη και όπου έπεφταν φύτρωναν παπαρούνες ενώ όπου υπήρχαν άσπρα τριαντάφυλλα βάφτηκαν κατακόκκινα από το αίμα του.Η Αφροδίτη κλαίει απαρηγόρητη επάνω από τον νεκρό Άδωνη και ο αρχαίος λυρικός ποιητής Βίωνας περιγράφει την τραγική αυτή ιστορία σαν τον «επιτάφιο του Άδωνη».

Η Αφροδίτη τριγυρνά με λυτά μαλλιά και ξυπόλητη ανάμεσα στα λαγκάδια και στα δάση και μαζί της στέναζαν η Ηχώ και οι Άνεμοι. Απαρηγόρητη η Αφροδίτη ζητά πάλι από την Περσεφόνη πίσω τον Άδωνη. Η Περσεφόνη συγκινημένη, αυτή την φορά, από τα δάκρυα της Αφροδίτης συμφωνεί να περνά έξι μήνες τον χρόνο ο Άδωνης μαζί της στον κάτω κόσμο και άλλους έξι μήνες να τους περνά με την Αφροδίτη. Έτσι επέρχεται η Ανάσταση του Άδωνη.

Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο εόρταζαν στην Αθήνα, αλλά και σε μερικές άλλες πόλεις της Ελλάδας τα «Αδώνεια μυστήρια», δηλαδή τον θάνατο (επιτάφιο) και την ανάσταση του Άδωνη. Η πρώτη ημέρα των μυστηρίων λεγόταν «αφανισμός» και ήταν ημέρα πένθους για τον θάνατο του θεού. Στην Αθήνα οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνη και της Αφροδίτης. Γύρω τοποθετούσαν γλάστρες με φυτά και όταν αυτά αναπτύσσονταν τα τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών. 

Το ομοίωμα του Άδωνη το άλειφαν με μύρο, το έντυναν με λευκά ρούχα. Τέλος το τύλιγαν σε λευκό σεντόνι, το στεφάνωναν και το στόλιζαν με λουλούδια. Μετά ακολουθούσε ο θρήνος και τέλος το περιέφεραν ως επιτάφιο. Οι γυναίκες με λυμένα τα μαλλιά τους, όπως η Αφροδίτη, και ξυπόλητες με θρήνους και οδυρμούς και με την συνοδεία αυλού, έκανα περιφορά (επιτάφιο) στους δρόμους της πόλης του ομοιώματος του Άδωνη. 

Η περιφορά γινόταν μόνο από γυναίκες. Κατόπιν πήγαιναν σε πηγές ή ποτάμια και έριχναν το ομοίωμα του Άδωνη στα νερά παρακαλώντας να επιστρέψει ο θεός από τον κάτω κόσμο.Η δεύτερη ημέρα ήταν ημέρα χαράς και εόρταζαν την ανάσταση του θεού και την άφιξή του στον επάνω κόσμο. Παρέθεταν πλούσια γεύματα συνοδευόμενα από χορούς και τραγούδια.

Για να συμβολίσουν την γιορτή της φύσης έσπερναν και καλλιεργούσαν σε γλάστρες και παρτέρια στάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα λουλούδια, τα οποία περιποιούντο επί οκτώ ημέρες αποκλειστικά γυναίκες. Ήταν οι λεγόμενοι Αδώνιοι κήποι. Κατόπιν έκαιγαν τους κήπους αυτούς ή τους πέταγαν στην θάλασσα σε κάποιες πόλεις, ενώ στην Αθήνα όπως προαναφέρθηκε τους τοποθετούσαν στις στέγες των σπιτιών.

Στα Αδώνεια έκαιγαν μύρα ως θυμίαμα και έψαλλαν άσματα, ενώ μερικές φορές γίνονταν και μυήσεις σχετικά με τον θάνατο και την ανάσταση. Οι μυήσεις αυτές βέβαια δεν είχαν την ίδια ισχύ που έχουν στα Ορφικά ή στα Ελευσίνια μυστήρια.

Στην Αρχαία Ελλάδα όμως εορταζόταν ο θάνατος και η Ανάσταση του Διονύσου με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος δεν είναι ευρέως γνωστός αλλά υπήρχε.Ο Διόνυσος σχετίζεται και αυτός με την φύση, την γονιμοποίηση και την καρποφορία της. Χάρισε στους ανθρώπους την καλλιέργεια του αμπελιού. Σύμφωνα με τον μύθο ο Διόνυσος κατέβηκε στον Άδη για να φέρει πίσω στην ζωή την μητέρα του Σεμέλη.
.

Η κάθοδό τους έγινε από μία λίμνη στην Αργολίδα που λεγόταν «Αλκυονία». Ο Αριστοφάνης στους βατράχους τον τοποθετεί να κατεβαίνει στον κάτω κόσμο από μία λίμνη των Αθηνών, που ονομαζόταν «Λίμναι».Τότε οι άνθρωποι θρηνούσαν τον αναχώρηση του Διονύσου. Δηλαδή τον θάνατο του Διονύσου. Και ενώ η φύση ήταν ήδη ανθισμένη, τα άνθη μαραίνονταν. Αυτό συνέβαινε περίπου την εαρινή ισημερία, όπου ναι μεν η φύση ανθίζει αλλά σε λίγο τα άνθη μαραίνονται για να μετατραπούν σε καρπούς.Τον θρήνο αυτόν συνόδευαν διάφορες επικλήσεις προς τον θεό, με συνοδεία σάλπιγγας, με τις οποίες τον παρακαλούσαν να επιστρέψει στον επάνω κόσμο.

Η «επιφάνεια», η επάνοδος, η Ανάσταση του Διονύσου εορταζόταν την θερινή τροπή του ήλιου (θερινό ηλιοστάσιο), όπου και τοποθετείται η γενέθλιος ημερομηνία του θεού.Ένα χαρακτηριστικό του εορτασμού αυτού ήταν ότι ο Διόνυσος επέστρεφε στον επάνω κόσμο με ένα πλοίο. Τότε οι Αρχαίοι Έλληνες εόρταζαν την επάνοδο του θεού και συγχρόνως την καρποφορία της γης.

Ο δεύτερος εορτασμός του  Διονύσου είναι εκείνος όπου κατασπαράζεται από τους Τιτάνες. Συγκεκριμένα στα Ορφικά μυστήρια κατά την εαρινή ισημερία ο Διόνυσος ο Ζαγρέας (τιτανική φύση) πεθαίνει με οδυνηρό θάνατο αφού κατασπαράζεται από τους Τιτάνες. Η θεά Αθηνά όμως σώζει την καρδιά του, την πηγαίνει στον Δία και εκείνος μεταμορφώνει τον Διόνυσο τον Άνθιο – Ελευθερέα – Λυσία, ο οποίος επιστρέφει στην γη για να διδάξει στους ανθρώπους πώς να απελευθερώσουν την ψυχή τους από τα δεσμά της ύλης. Ο Διόνυσος σε διάφορες απεικονίσεις απεικονίζεται από τα αρχαία χρόνια με ένα φωτοστέφανο στο κεφάλι.

Τόσο στα Ορφικά όσο και στα Κορυβαντικά μυστήρια συμπλήρωναν τον εορτασμό με την ωμοφαγία και την οινοποσία, όπου έτσι μεταλάμβαναν το «σώμα και το αίμα» του θεού Διονύσου. Ο συμβολισμός του συγκεκριμένου εορτασμού ήταν η αναγέννηση του πνευματικού ανθρώπου. Κατόπιν οι Ορφικοί την θερινή τροπή του ήλιου (θερινό ηλιοστάσιο) εόρταζαν την Ανάσταση του Διονύσου ως Διόνυσος ο Ελευθερέας.

Όμως τον θάνατο και την Ανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα συμβόλιζαν και τα Ελευσίνια μυστήρια με την επάνοδο της Περσεφόνης από τον Άδη, την Άνοιξη. Αλλά και οι Μύστες των Δελφών στο διάστημα από την εαρινή ισημερία έως το θερινό ηλιοστάσιο τελούσαν μυστήρια σχετικά με την επάνοδο του Απόλλωνα Φοίβου.

Στην Φωκίδα κατά την εποχή του Δευκαλίωνα μετά τον κατακλυσμό υπήρχε η πόλη Πανοπεύς. Οι Πανοπείς κατάγονται από τους Μινύες την φυλή των Αργοναυτών και ήταν μέτοικοι από τον Ορχομενό. Η αρχαία πόλη Πανοπεύς έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην αρχαία Ελλάδα και στο γένος των Ελλήνων αλλά αυτό θα το αναφέρω σε μία άλλη ανάρτηση.

Όταν λοιπόν ήταν βασιλιάς ο Πανοπέας, τον οποίο ο Όμηρος τον αποκαλεί «καλλίχορον», τότε κάθε δύο χρόνια, την Άνοιξη, τελούσαν εορτές προς τιμή του Διονύσου. Από την Αττική και την Βοιωτία ερχόντουσαν οι Θυιάδες και μαζί με τους Βοιωτείς και τους Πανοπείς ανέβαιναν στο Κωρύκειο Άντρο του Παρνασσού. Εκεί τελούσαν την περιφορά του Λικνίτη, του νεκρού Διονύσου, και μετά εόρταζαν με μεγαλοπρέπεια την Ανάσταση του θεού.

 

 

 

KANE KLIK > ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ: Μύθοι σχετικοί με την "αναγέννηση" της φύσεως στη...:

ΕΙΚΌΝΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΉ ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΉΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΌ ΣΎΛΛΟΓΟ ΠΡΟΜΗΘΈΑ ΠΥΡΦΌΡΟ, ΣΤΟΝ ΧΏΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ - ΩΡΑΙΌΚΑΣΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΊΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ''ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ'' ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΓΡΟΔΙΟ.....

ΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΠΡΟΈΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΜΆΔΑΣ ''Ε'',  ΙΔΙΌΚΤΗΤΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎ ΤΟΥ ΧΏΡΟΥ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΚΟΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΓΙΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΩΡΟ....
ΑΚΟΜΗ ΜΑΣ ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΕ  ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΆΦΕΡΕ, ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ Η ΘΕΌΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ........ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ, ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ..

..

ΤΕΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ''ΣΠΟΝΔΗ'' ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΌΤΙ ΑΥΤΗ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΠΑΝΩ Σ`ΑΥΤΗ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ.......

ΈΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ.... Ο ''ΙΕΡΕΑΣ'' ΜΕ ΤΙΣ ''ΙΕΡΕΙΕΣ'' ΟΔΕΎΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.....

ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΕΤΟΙΜΑ, ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΈΣ.....

 

ΤΑ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΑ ΣΚΕΥΗ , Η ΦΩΤΙΑ Ο ΑΡΤΟΣ, Ο ΟΊΝΟΣ    ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΤΗ ΞΕΚΙΝΑ.... 

ΔΕΉΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΦΩΝΉΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ......

ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΣΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΚΟΣΜΟΥ Σ`ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ !

ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ''ΙΕΡΕΙΑΣ'' ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΛΝΤΙΝΤΑΣΙΩΤΗ.

 

 ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ Ο ''ΙΕΡΕΑΣ'' ΘΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΆ ΓΗ ΔΉΜΗΤΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΕΧΕΙ.......

 

ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΡΤΟΥ ΤΟ ΒΟΥΤΑ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΩΓΕΙ, ΕΝΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΥΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΟΜΩΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ...........

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΘΑ ΕΙΣΑΓΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟ, ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΕΞΗΓΕΙΣΕΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ....

ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ.....

ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ''ΕΚΛΕΚΤΟΙ'' ΠΗΡΑΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ....

Ο ΨΗΤΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΑΧΛΑΔΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΠΥΡΕΤΟΔΩΣ ΤΑ ΨΗΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΟΣΤΙΜΟΤΑΤΕΣ ΠΙΤΕΣ ΤΟΥ, ΦΤΙΑΓΜΕΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΑΧΛΑΔΑ !

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΧΟΡΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.....

Η ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ ΕΝΑΣ ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ! 

ΑΥΤΟΙ.... ΠΟΥ ΦΑΓΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ... ΚΑΙ ΗΠΙΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ''ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ'' ΚΡΑΣΙ ΠΗΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΠΟ ΕΛΙΑ...... ! ! !      ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΕΙΔΗΝ...

npazaitis@hotmail.com

476 ) Πως η αλόη μπορεί να μας αποτρέψει από μία επίσκεψη στον γιατρό – Ενα ολόκληρο φαρμακείο στο μπαλκόνι σας

 Πολλοί την θεωρούν ελιξίριο μακροζωίας, όμως η αραβικής προελεύσεως ονομασία της «aloeh», δεν μας προδιαθέτει για κάτι τέτοιο, αφού η μετάφρασή της στα ελληνικά σημαίνει «πικρή και γυαλιστερή ουσία». Παρά την «πικρή» ονομασία, η χρήση της συναντάται όχι μόνο
σε διαφορετικούς πολιτισμούς αλλά και σε διαφορετικές εποχές.

Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν,τα οφέλη που μπορεί να παρέχει μία γλάστρα εκτός από το να κοσμεί το μπαλκόνι μας.

Η αλόη είναι ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό φυτό, που αποτελείται κατά 96% από νερό και περιέχει πάνω από 75 γνωστά συστατικά. Παρά το ότι διακρίνεται σε περισσότερα από 300 είδη, μόνο δύο χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς λόγους, ενώ η πιο συχνή μορφή της είναι η Aloe Vera και πιο σπάνια η Aloe Ferox Miller.

Aloe Vera, ο θησαυρός των πολύτιμων βιταμινών

Το φυτό είναι ένα πραγματικό εργοστάσιο βιταμινών, όπως B, C, E και β-καροτίνη (πρόδρομος της βιταμίνης Α), η οποία περιέχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία, σαν το μαγνήσιο, ασβέστιο, ψευδάργυρο, σίδηρο, μαγγάνιο και σελήνιο, αλλά και αμινοξέα.

Χάρη στα συστατικά αυτά και την αλληλεπίδρασή τους, ως φυτό έχει αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτική και αντιμυκητιακή δράση, τονώνει το ανοσοποιητικό, ηρεμεί το νευρικό σύστημα και αποτοξινώνει τον οργανισμό.

Πιο συγκεκριμένα, η αλόη :

• Καταπραΰνει ερεθισμούς του δέρματος, όπως εγκαύματα, ουλές, έρπηΚαταπολεμά αλλεργίες, φαγούρες, εκζέματα και μυκητιάσεις, ακόμη και περιορισμό της ψωρίασης
• Απορροφάται γρήγορα από το νερό και επουλώνει το δέρμα ταχύτατα
• Κρατά το δέρμα απαλό
• Ενυδατώνει και αυξάνει την παραγωγή κολλαγόνου, καθώς επίσης ενισχύει την φυσική τους άμυνα
• Εχει αντιγηραντικές ιδιότητες και αποτελεσματική δράση σε θεραπείες για την ακμή
• Ενυδατώνει το δέρμα και χρησιμοποιείται για την περιποίηση σώματος και μαλλιών

Ωστόσο, η δράση της δεν περιορίζεται σε εξωτερικές θεραπευτικές ιδιότητες αλλά προστατεύει και από επικίνδυνες παθήσεις , όπως :

• Μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων
• Περιορισμό μυικών και σκελετικών πόνων, κολικών όπως επίσης και κρίσεις άσθματος
• Τόνωση του πεπτικού συστήματος
• Καταπολέμηση διαταραχών, όπως δυσκοιλιότητα και δυσπεψία
• Ενίσχυση του ανοσοποιητικού (έχει χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με AIDS και καρκίνο)

Από την άλλη πλευρά, παρά το ότι είναι ένα ασφαλές σε γενικές γραμμές φυτό, καλό θα ήταν για την «οικιακή» χρήση της, πρωτίστως να συμβουλευόμαστε τον φαρμακοποιό ή έναν βοτανοθεραπευτή.

 Ενώ πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα, διότι η παρατεταμένη και υπερβολική χρήση της μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, αλληλεπιδρώντας με άλλα βότανα ή φάρμακα.

Καλλιεργήστε την στο χώρο σας
Η ανάπτυξή της γίνεται με αργούς ρυθμούς και ως φυτό δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, αφού δεν χρειάζεται υπερβολικό πότισμα. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι η παρουσία του φωτός και του αέρα. Εάν η εξωτερική θερμοκρασία είναι κάτω από 13 βαθμούς, τοποθετήστε την σε κλειστό αλλά φωτεινό χώρο. Οταν φυτευτεί βάλτε στον πάτο της γλάστρας βότσαλα για να στραγγίζει καλύτερα και να μην σαπίζουν οι ρίζες της. Θυμηθείτε, είναι ευαίσθητη στο χλώριο έτσι, λίγο εμφιαλωμένο νερό δεν θα τις έκανε κακό. Η αλόη παρουσιάζει την υψηλότερη θεραπευτική δράση κατά τον 3ο-4ο χρόνο, για αυτό καλό θα ήταν, να γνωρίζετε την ηλικία του φυτού σε περίπτωση που το αγοράσατε.

Ας δούμε πως μία γλάστρα μπορεί να μας αποτρέψει από μία επίσκεψη στον γιατρό:
Εγκαύματα
Αν τυχόν ακουμπήσατε το μάτι της κουζίνας ή κάποιο αναμμένο σίδερο, κόψτε ένα φύλλο από την γλάστρα σας, πλύνετε το καλά, κόψτε το στην μέση και στην συνέχεια τοποθετήστε το πάνω στο ελαφρύ έγκαυμα.

Τριχόπτωση

Απλώστε στο κεφάλι 2-3 φορές την ημέρα το θεραπευτικό φυτό, αφήστε το να δράσει για λίγα λεπτά και έπειτα ξεπλύνετε. Ακολουθήστε την θεραπεία για διάστημα τουλάχιστον τριών μηνών, και θα παρατηρήσετε πως πέρα από την δράση στα μαλλιά, θα βοηθήσει και το δέρμα της κεφαλής σας.

Αρθρώσεις

Σε περίπτωση πόνου στις αρθρώσεις, αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι εντριβές στις περιοχές αυτές, αλλά και ταυτόχρονη εσωτερική λήψη της αλόης. Πίνετε, λοιπόν, 2-3 φορές την ημέρα, από ένα έως δύο κουταλάκια χυμού αλόης αναμεμειγμένο με χυμό φρούτων και ένα ποτήρι νερό. Στην συνέχεια μόλις παρατηρήσετε ότι τα συμπτώματα υποχωρούν μειώστε την δόση σε ένα κουταλάκι πρωί και απόγευμα.

Μύκητες
Σε περίπτωση μυκητίασης στα κάτω άκρα απλώστε τζελ αλόης στην περιοχή και τυλίξτε το με έναν επίδεσμο. Επαναλάβετε την διαδικασία μέχρι να θεραπευτεί ολοκληρωτικά.

Μελανιές
Χρησιμοποιήστε την αλόη 3-4 φορές την ημέρα στην πληγή ή κόψτε ένα φύλλο από την γλάστρα σας και δέστε το με έναν επίδεσμο πάνω στην περιοχή. Μετά την διαδικασία το πρήξιμο και ο πόνος θα μειωθούν αισθητά.

Κοψίματα
Πρωτίστως θα πρέπει να καθαρίσετε σωστά την πληγή και έπειτα να απλώσετε την αλόη στο σημείο. Αλλος ένας τρόπος για να επουλώσετε μικροκοψίματα ή εκδορές είναι με την χρήση ενός επιδέσμου, ο οποίος θα πρέπει να βραχεί με χυμό αλόης. Επαναλάβετε μέχρι να κλείσει η πληγή.

Εκζέματα
Προκειμένου να εξαλειφθούν οι δερματικές αλλεργίες, υπάρχουν δύο τρόποι χρήσης της αλόης. Είτε μέσω κατάποσης με 1-2 κουταλάκια ημερησίως, είτε μ εξωτερική χρήση της, ως αλοιφή, μέχρι να παρουσιαστεί αισθητή βελτίωση.

Καλλυντικά
Για την χρήση καλλυντικών προϊόντων καλό θα ήταν να ζητήσετε από το φαρμακοποιό να σας δώσει όχι «απλή» αλόη, αλλά λευκό χυμό αλόης, που δεν βάφει την επιδερμίδα.

Σε περιπτώσεις εσωτερικής χρήσης καλύτερα προτιμήστε τυποποιημένα προϊόντα. Επίσης οι γυναίκες, κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης ή θηλασμού, καλύτερα να την αποφεύγουν.

Προσοχή στα προϊόντα αλόης που αγοράζετε, διαβάζετε σωστά τις οδηγίες χρήσης και δοσολογίας, μην ξεχνάτε να ζητήσετε την γνώμη του ειδικού.
iefimerida.gr

Το ειδαμε εδω

Αλόη βέρα: «Το φυτό θαύμα» για την υγεία του ανθρώπου

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΕ: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ!!!

 

Με αφορμή την πρόσφατη απαγόρευση Ελληνίδας να φωτογραφηθεί με την Ελληνική Σημαία στη Ακρόπολη και την ενημέρωσή μας ότι αυτό απαγορεύεται από ...
σχετικό νόμο είπαμε να δούμε αν η απαγόρευση σταματά εκεί.

Και όμως, μετα λύπης διαπιστώσαμε ότι υπάρχει απαγόρευση ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας και στις οικίες μας.

Πιο συγκεκριμένα με τον νόμο 851/1978 Αρ.2 παρ. 2α βλέπουμε ότι η Εθνική Σημαία δύναται να επαίρεται:

Κατά την διάρκειαν Εθνικού ή Δημοσίου Πένθους υπό ιδιωτών εις οικείας, καταστήματα, γραφεία, επιχειρήσεις και λοιπούς χώρους ασκήσεως επαγγέλματος, κατόπιν αποφάσεως του Υπουργού των Εσωτερικών.

Στην παράγραφο ένα του ιδίου άρθρου βλέπουμε ότι βάση νόμου η Σημαία παραμένει καθ' εκάστην ογδόης πρωινής μέχρι της δύσεως του ηλίου σε κυβερνητικά κτήρια, δημόσιες υπηρεσίες, εκπαιδευτήρια και μονάδες στρατού.

Το άρθρο 3 τέλος αναφέρει για το υποχρεωτικό της ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας σε δημόσια ή μη κτήρια κατά τας δημόσιας εορτάς και κατά τας επισήμους τελετάς.

Από τα παραπάνω λοιπόν συμπεραίνουμε ότι ένας πολίτης που θέλει να έχει σε ιστό στο μπαλκόνι του την Ελληνική Σημαία δε μπορεί γιατί αυτό βάση νόμου επιτρέπεται μόνο σε εθνικές εορτές σε εθνικό πένθος και σε επίσημες τελετές τις οποίες εκτάκτως αποφασίζει η Κυβέρνηση.

Βέβαια υπάρχουν και οι ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες οι οποίες είναι, κράτηση μέχρι δύο μηνών, ή προστίμου ή και τα δύο προηγούμενα. Απορούμε βέβαια που τόσο καιρό δεν τον έχουν διυλίσει κάποιοι ανθέλληνες τον νόμο αυτόν για να κάνουν καταγγελίες σε όσους Έλληνες έχουν στο μπαλκόνι τους την Ελληνική Σημαία.

newsnow.gr

 

 

Διπλωματικός Παρατηρητής

473 ) Η ανάγκη της Φιλοσοφίας (Α’ Μέρος) - Η ανάγκη της Φιλοσοφίας (Β’ Μέρος)

«Αγαπάμε το ωραίο με λιτότητα και αγαπάμε την πνευματική ενασχόληση χωρίς να γινόμαστε μαλθακοί». Αυτά ήταν τα λόγια του μέγα φιλοσόφου και ιστορικού Θουκυδίδη, ο οποίος φαίνεται να υποστήριζε ότι η ενασχόληση με την φιλοσοφία δεν μας κάνει «θεωρητικούς» ανθρώπους και δεν μας απομακρύνει από την πρακτική δράση. Αντιθέτως, μας δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με τα όσα συμβαίνουν και διαδραματίζονται γύρω μας, ώστε να μην αποδεχόμαστε άκριτα τίποτα ως δεδομένο. 

Επομένως, φιλοσοφία σημαίνει να βρισκόμαστε καθ’ οδόν, να αναζητάμε καινούριους δρόμους και να είμαστε πνεύματα ανήσυχα. Μόνο μετέχοντας σε αυτή τη διαδικασία μπορούμε να λεγόμαστε «έλλογα όντα», προσφέροντας έτσι δικαίωση στην ανθρώπινη υπόσταση μας. Συνεπώς, η ουσία της φιλοσοφίας έγκειται σε ένα ιδιαίτερο κώδικα σκέψης, δράσης και επικοινωνίας, ικανό να μετατρέψει το στοχασμό σε δημιουργία, τον προβληματισμό σε θέση και την απορία σε γνώση.

Ας αναλογιστούμε, όμως, λίγο την σύγχρονη εποχή και τις επικρατούσες συνθήκες. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, που βρίθει στην αφθονία και στις ανέσεις. Ανέσεις, όμως, που παρέχονται στην υπηρεσία των πραγματικών και υποτιθέμενων αναγκών από την λεγόμενη «τεχνολογία» και «πρόοδο». Και στο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι όσο περισσότερα έχουμε, τόσο περισσότερα χρειαζόμαστε, οδηγούμενοι σε ένα φαύλο κύκλο που το πραγματικό νόημα της ζωής χάνεται. Μήπως τελικά αυτό που χρειαζόμαστε, για να τεθεί ένα τέρμα σε όλη αυτή την άσκοπη ανάλωση του εαυτού μας, είναι περισσότερη φιλοσοφία;

Βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στα πλαίσια του δήθεν μοντερνισμού και του εκσυγχρονιστικού μοντέλου ζωής, βρίσκονται «πολλοί» που επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα θλιβερό νοητικό χάος, ώστε να καταλήξουν να χαρακτηρίσουν την φιλοσοφία ως ένα σύνολο ασυνάρτητων και περίεργων λέξεων ή ακόμα και ανυπόφορων ή άχρηστων εννοιών. Η πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως διαφορετική και τα συγκεκριμένα εγχειρήματα απόλυτα στοχευμένα. Σκοπός είναι να καταστεί ο άνθρωπος αδύναμος να σκεφτεί και κατ’ επέκταση να αντιληφθεί τι συμβαίνει, με αποτέλεσμα την χειραγώγηση του τόσο από την καθεστηκυία τάξη που «λύνει και δένει», όσο και από τα αποβλακωτικά ρεύματα της εκάστοτε μόδας. 

Στην πραγματικότητα, όμως, η φιλοσοφία ήταν το μέσο εκείνο που με τις προσεγγίσεις της επιχείρησε να δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ζητήματα της Ζωής και του Κόσμου, ξεδιαλύνοντας ταυτόχρονα και μεγάλα ερωτήματα για το Σύμπαν και τον Άνθρωπο, εδραιώνοντας έναν τρόπο σκέψης και δράσης. Έναν καθοριστικό και αποκαλυπτικό τρόπο ζωής για τον Άνθρωπο ως αναπόσπαστο μέρος του Σύμπαντος. Πολύ χαρακτηριστικά, ο Πυθαγόρας αποφαινόταν ότι δεν ήταν ένας σοφός, αλλά ένας «εραστής» της σοφίας, ένας φιλόσοφος. Η άποψη του αποκαλύπτει ότι η συνεχής αναζήτηση και η προσπάθεια προσέγγισης της αλήθειας είναι το μέσο που ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες του ανθρώπου, βγάζοντας τον από την εγωιστική απομόνωση που τον έχει βυθίσει η σύγχρονη εποχή των φαύλων. 

Και αν φαντάζει ανέφικτο πολλές φορές να προσεγγίσουμε την μεγάλη και μοναδική αλήθεια, εντός αυτού τόσο όσα έντεχνα δημιουργημένου παραλογισμού, η φιλοσοφία αποτελεί το μέσο εκείνο που αδιαμφισβήτητα μας φέρνει εγγύτερα σε εκείνη. Συνεπώς, η έννοια του «φιλοσοφείν» σε καμιά περίπτωση δεν συνίσταται στην απλή άσκηση της νοητικής μας οξυδέρκειας, μονάχα για να ακονίζει γλώσσες και πένες, αλλά ούτε και περιορίζεται στην στείρα απόκτησης μόρφωσης. Στην πραγματικότητα προσφέρει ένα άλλο είδος παιδείας και εκπαίδευσης, που περιλαμβάνει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε γεγονότα και καταστάσεις, αξιακά συστήματα και σύνολα ιδεών.  

 Η ανάγκη της Φιλοσοφίας (Β’ Μέρος)

 

Στην ουσία, η φιλοσοφία συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που ο κάθε άνθρωπος θεωρεί και αντιμετωπίζει τον Κόσμο, τον δρόμο που επιλέγει να πορευτεί, τα κίνητρα των πράξεων του και το είδος της Κοσμοθεωρίας που τελικά υιοθετεί. Έτσι, ο άνθρωπος που φιλοσοφεί τη Ζωή κατορθώνει να μην γίνεται έρμαιο στις ορέξεις κάθε αρρωστημένου και παράφρονα νου. Αντιθέτως, θέτει σε λειτουργία τον δικό του νου, υποβάλλοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του σε κρίσιμα ερωτήματα που του επιτρέπουν να σκιαγραφεί απαντήσεις. Απαντήσεις σε μείζονος σημασίας ζητήματα, που αποκρύπτονται σκοπίμως και μεθοδικά, αποστερώντας του τη δυνατότητα πνευματικής αφύπνισης και γνώσης.

Ωστόσο, συμβαίνει πολλές φορές να αφήνουμε το ένστικτο να υπαγορεύει τους κανόνες του παιχνιδιού. Σε αυτό, όμως, καθοριστικό ρόλο κατέχει η «προϋπάρχουσα μνήμη», που σπανίως είναι λανθασμένη, και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που συνεχώς επιχειρείται η παραμόρφωση της σύμφωνα με τις εκάστοτε παροδικές αποδοχές και τις υπάρχουσες συστημικές «αλήθειες». Η έννοια του «ζην», όμως, είναι τελείως διαφορετική, καθώς σημαίνει να γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είμαστε. Επίσης, περικλείει την πεποίθηση ότι οι οδυνηρές καταστάσεις πολλές φορές δεν είναι παρά τα σκαλοπάτια για να αποκτήσουμε μόνοι μας τη γνώση και τους τρόπους επίτευξης των σκοπών μας, αντιμετωπίζοντας το καθετί με τα δικά μας μέσα.

Επομένως, η φιλοσοφία είναι το μέσο για να αιτιολογήσουμε τη Ζωή, καθορίζοντας στη συνέχεια τους στόχους μας και τα μέσα πραγμάτωσης τους. Κατ’ επέκταση, αποτελεί τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, αλλά και που θέτουμε ερωτήματα και απαντήσεις συνειδητά, που αν και δεν έχουν οριστικό χαρακτήρα, ωστόσο οδηγούν σε μια βαθμιαία κατανόηση της Αλήθειας. Άρα, η ικανότητα κάποιου να φιλοσοφεί δεν ταυτίζεται με κανένα είδος «ιδιοκτησίας» αυτών που μπορούν να σχηματίζουν θεωρίες, περισσότερο ή λιγότερο καλά εκτεθειμένες. Και αυτό γιατί η φιλοσοφία αποτελεί έναν τρόπο ζωής, θεμέλιο του οποίου είναι η διερεύνηση και η συνεχής αναζήτηση της γνώσης. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε αποκτήσει την ικανότητα να σκεφτόμαστε και να ζούμε, και όχι απλά να υπάρχουμε σε μια πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει άλλοι για εμάς. 

Σήμερα φαίνεται ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη μια πραγματική φιλοσοφία περισσότερο από ποτέ. Το καταμαρτυρεί η καθημερινή αλλοφροσύνη, πράξεις και αντιλήψεις ακατανόητες που υπονομεύουν και αλλοτριώνουν στο μέγιστο το αδιαίρετο σύνολο Άνθρωπος – Κόσμος. Και αυτή η φιλοσοφία οφείλει να είναι φυσική, τόσο όσο είναι όλα όσα υπάρχουν. Οφείλει να συμμορφώνεται προς τη Φύση, αλλά και στους νόμους που τι διέπουν, καθώς το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στις σύγχρονες, παθολογικές κοινωνίες έγκειται στον εγκλωβισμό των ιδεών στην παγίδα του υλισμού. Επομένως, μαθαίνοντας να φιλοσοφούμε τη Ζωή, κατορθώνουμε να ελαττώσουμε το σκοτάδι της άγνοιας, μετατρέποντας το σε φως της γνώσης.

Εξάλλου, πολύ εύστοχο και χαρακτηριστικό παράδειγμα της πραγματικής φύσης της φιλοσοφίας αποτελεί η ιστορία με τους δεσμώτες στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα. Ο ίδιος, πολύ σοφά, τόσο που γίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ, αποφαινόταν: «Είναι όμορφο και θείο η φλογερή ορμή που σε εκτοξεύει στους λόγους των πραγμάτων. Αλλά εξασκήσου και εκπαιδεύσου σ' αυτές τις ασκήσεις που φαινομενικά δε χρησιμεύουν για τίποτα, και που ο λαός ονομάζει λεπτή περιττολογία, ενώ είσαι ακόμα νέος. Αντίθετα, η αλήθεια θα σου φύγει από τα χέρια». 

Ιδεολογικά Κείμενα