Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021
Γιατί δεν χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις ; ( Γκάλοπ, Μπούλιγκ, Πρεστίζ, Ίματζ, Μίτινγ, Πρότζεκτ, Σπόνσορα .... )
ΌΤΑΝ ΠΑΓΚΟΣΜΊΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΌΤΕΡΗΣ ΣΤΙΓΜΉΣ ΜΑΣ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΊΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΛΈΞΗ
"ΟΡΓΑΣΜΟΣ" (ORGASMUS)
ΕΜΕΊΣ ΛΈΜΕ.....
Γκάλοπ..... ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΚΌΠΗΣΗ
Μπούλιγκ.... ΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΌ.....
Παντελόνι.... ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΚΕΛΊΔΑ
Παπούτσια.... ΤΑ ΥΠΟΔΉΜΑΤΑ
ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑΤΊ ΛΈΜΕ ΠΌΡΤΑ ΑΝΤΊ ΓΙΑ ΘΎΡΑ, ΕΝΏ ΛΈΜΕ ΠΑΡΆΘΥΡΟ ΚΑΙ ΌΧΙ ΠΑΡΑΠΌΡΤΑ..?
Γιατί δεν χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις*;
Έχουμε τόσο ωραία και πλούσια γλώσσα, που είναι απορίας άξιο γιατί συνήθως χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και εκφράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.
Γιατί έχει επικρατήσει η ιδεοληψία, πως αν μεταχειριστούμε την ξένη λέξη θα προκαλέσουμε καλύτερη εντύπωση και ο λόγος μας θα γίνει πιο πειστικός;
Πρόκειται άραγε για σύμπλεγμα κατωτερότητας;
Θεωρούμε εκσυγχρονισμό την καθημερινή μας συνεννόηση σε αμερικανο-ελληνικά ή γαλλο-ελληνικά κλπ, διεκδικώντας παγκόσμια πρωτοτυπία.
Ποιος άλλος λαός (του οποίου η γλώσσα διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού) προσπαθεί να εξαφανίσει τον γλωσσικό του πλούτο;
Και σ΄ αυτό (δυστυχώς) είμαστε μοναδικοί . . .
Προτιμούμε, για παράδειγμα, να λέμε (και το χειρότερο, να γράφουμε!):
Πρεστίζ αντί κύρος
Καριέρα αντί σταδιοδρομία
Ίματζ αντί εικόνα
Σαμποτάζ αντί δολιοφθορά
Γκλάμουρ αντί αίγλη / λάμψη
Μίτινγ αντί συνάντηση
Κουλ αντί ψύχραιμος
Τιμ αντί ομάδα
Πρότζεκτ αντί σχέδιο / μελέτη
Ντιζάιν αντί σχέδιο
Τάιμινγκ αντί συγχρονισμός
Σπόνσορα αντί χρηματοδότης / χορηγός
Τσεκάρω αντί ελέγχω
Μοντάρω αντί συναρμολογώ
Ρισκάρω αντί διακινδυνεύω
Σνομπάρω αντί περιφρονώ / υποτιμώ
Μπρέικ αντί για διάλειμμα
Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα σαν κι αυτά. Τόσες υπέροχες ελληνικές λέξεις, μένουν στα γλωσσικά ερμάρια (ντουλάπια), γιατί ξεχάσαμε (κάποιοι ίσως δεν έμαθαν ποτέ), πώς και πού να τις χρησιμοποιούμε για να αποδώσουν τα νοήματα όπως πρέπει.......
Δυστυχώς το αρμόδιο Ελληνικό Υπουργείο, μαζί με το "Παιδαγωγικό Ινστιτούτο", όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για τη διατήρηση, με την κατάλληλη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας, αλλά κάνουν τα πάντα για την διάβρωσή της....
Εμείς όμως μπορούμε και επιβάλλεται να αφαιρέσουμε αυτές τις ξενόφερτες λέξεις από το λεξιλόγιό μας....
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021
Τα απίστευτα μάτια του Χαριώτη των Δελφών, γνωστού και ως Ηνίοχος...
Τα απίστευτα μάτια του Χαριώτη των Δελφών, γνωστού και ως Ηνίοχος που μαγνητίζει.
Τα μάτια του Heniokhos φαίνονται ζωντανά. Ίσως, κανένα άλλο άγαλμα δεν δίνει αυτή τη μοναδική αίσθηση.
Το λευκό σμάλτο χρησιμοποιήθηκε για τα μάτια, ώστε να υπάρχει μια απόδοση που προσεγγίζει τέλεια ένα φυσικό ανθρώπινο μάτι. Καφέ ημιπολύτιμος λίθος χρησιμοποιήθηκε για την ίριδα τους, ενώ οι μαθητές των ματιών είναι μαύροι. Οι βλεφαρίδες του μεταμορφώθηκαν με μικρά καλώδια από χαλκό, ενώ τα λεπτά φύλλα κοκκινωπού χαλκού ενθύμησαν τα σαρκώδη χείλη του.
Τα μαλλιά του είναι κολλημένα στο κεφάλι, σε μικρές τρέσες και κρατούνται από μια ένθετη ασημένια κορδέλα, η οποία τυλίγει γύρω από το κεφάλι.
Λέγεται ότι η ικανοποίηση του νικητή αποτυπώθηκε στο πρόσωπό του, συμπεριλαμβανομένης της έντασης, αλλά και της αυτοσυγκέντρωσης που απαιτεί η μάχη με το τεθρίππον (τεσσάρων αλόγων).
Είναι ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης της πρώτης κλασικής εποχής.
Η δημιουργία του τοποθετείται αμέσως μετά τους Περσικούς πολέμους, ενώ ο Πυθαγόρας από τον Ρέτζιο έχει προταθεί ως δημιουργός του.
Γνωριμία: Κλασική περίοδος, 478-474 π.Χ.
Τόπος εύρεσης: Δελφοί, βόρεια του ναού του Απόλλωνα
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών.
Τα εκπληκτικά μάτια του Aurige of Delphs, ή Heniokhos που μαγνητίζει.
Τα μάτια του Heniokhos φαίνονται ζωντανά. Ίσως κανένα άλλο άγαλμα δεν δίνει αυτό το μοναδικό συναίσθημα.
Το λευκό σμάλτο έχει χρησιμοποιηθεί για τα μάτια, οπότε υπάρχει μια απόδοση που είναι απόλυτα κοντά σε φυσικό ανθρώπινο μάτι. Καστανή ημιπολύτιμη πέτρα χρησιμοποιήθηκε για την ίριδα τους, ενώ οι ματινοί μαθητές είναι μαύροι. Οι βλεφαρίδες της έγιναν με μικροσκοπικές κλωστές από χαλκό, ενώ ο κοκκινωπός χαλκός φύλλα κινείται με τα σαρκώδη χείλη της. Τα μαλλιά της είναι κολλημένα στο κεφάλι της, σε μικρές πλεξούδες και κρατιέται από μια ασημένια κορδέλα εισερχόμενη, που τυλίγει γύρω από το κεφάλι της.
Λέγεται ότι η ικανοποίηση του νικητή την άμεση στιγμή μετά την αποτύπωση της νίκης στο πρόσωπό του, συμπεριλαμβανομένης της έντασης, αλλά και της αυτοσυγκέντρωσης που απαιτεί η μάχη με το τεθρίππον (τετραδύναμης).
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης από την αρχή της Κλασικής Εποχής. Η δημιουργία του είναι αμέσως μετά τους ιατρικούς πολέμους, ενώ δημιουργός του προτάθηκε το Πυθαγόρειο de Regio.
Ημερομηνία: Κλασική περίοδος, 478-474 π.Χ. F.- C
Τοποθεσία ανακάλυψης: Δελφές, βόρεια του Ναού του Απόλλωνα
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών.
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021
Δε θα κάνουμε πίσω ούτε θα μας ρίξετε τη ψυχολογία.
Δεν θα σας περάσει! Δε θα κάνουμε πίσω ούτε θα μας ρίξετε τη ψυχολογία.
Δε μου καίγεται καρφί για τα καφέ, τα σινεμά και τα clubs. Θα τρώω σε μαγαζιά που θα δουλεύουν στους εξωτερικούς χώρους, θα πίνω στις πλατείες κι ας με φάει το κρύο, θα περπατάω με παρέα στα αγαπημένα μου μέρη και θα συναντιέμαι σε φιλικά σπίτια. Θα περνάω καλά ότι και να κάνετε 
Ακόμη και τα βασικά να μου στερήσετε και να απειληθεί η ζωή μου δε θα σας περάσει!
Οχι μόνο επειδή κινδυνεύει άμεσα η σωματική και πνευματική μου υγεία από τα δηλητήρια σας. Όχι μόνο επειδη μας οδηγείτε σ' ένα αύριο που ο άνθρωπος θα μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που ξέρουμε.Όχι μόνο επειδή καταπατησατε νόμους, ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερίες. ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!
Γιατί στην τελική κανείς δε θα μου πει τι θα κάνω και τι δε θα κάνω με το σώμα μου.
Γιατί ακόμη κι ο Δημιουργός μου σεβεται την ελεύθερη βούληση μου και ποιοι είστε εσείς που θα με αναγκασετε.
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2021
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο παππούς μου ήταν φυσικός. Ήταν και 96 χρονών. Όταν τον ρωτούσαν πόσων χρονών είναι απαντούσε «χοντρικά… λίγο πριν πεθάνω». Το καλύτερο είναι ότι χαμογελούσε όταν το ‘λεγε. Γνήσια, όχι μ’ αυτό το χαμόγελο-μορφασμό-κάλυμμα τρόμου.
Ο παππούς μου χώρισε από τη γιαγιά μου όταν ήταν 75 χρονών. Όχι γιατί βρήκε γκόμενα αυτός. Όχι επειδή βρήκε γκόμενο η γιαγιά. Χώρισε γιατί δεν ήθελε να πηγαίνει εκδρομές σε μοναστήρια μαζί της.
Σιχαινόταν επίσης τις φίλες της, που αφού γλεντοκόπησαν με συζύγους και εραστές στις Μυκόνους και τα Καζίνα της Ευρώπης, αποφάσισαν να κάνουν πλέον Πάσχα στον πανάγιο τάφο μόνο και μόνο γιατί φοβήθηκαν ότι έχουν πάρει την άγουσα για τον δικό τους τον τάφο.
«Αυτές παιδί μου είναι συνηθισμένες να τα ρυθμίζουν όλα ζητώντας ρουσφέτια από τους βουλευτάδες τους»,
μου είπε τότε.
«Ε, δεν μπορώ να τις βλέπω να μετατρέπουν και το θεό σε βουλευτή. Ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, φτιάχνουν φανουρόψωμα, φιλάνε οστά και κάρες αγίων, γιατί αυτή τη φορά είναι γιγάντιο το ρουσφέτι: ρετιρέ στον παράδεισο. Καλύτερα μόνος μου.»
Και πράγματι. Έζησε άλλα 20 χρόνια καλύτερα μόνος του. Ο θεός του έδωσε υγεία – ίσως επειδή δεν το ζήτησε φιλώντας στα ξεκούδουνα την κάρα του Αγίου Μηνά. Επισκεύασε και αποσύρθηκε στο σπίτι της μάνας του σ’ ένα χωριό με δέκα σπίτια κάπου στη νότια Πίνδο.
Το πρωί έκανε μια μεγάλη βόλτα στο βουνό και μετά διάβαζε, έφτιαχνε το φαγάκι του και έπαιρνε ένα υπνάκι. Το απόγευμα πήγαινε στο καφενείο-μπακάλικο-ταβέρνα-πρόχειρο ιατρείο και συναντούσε τους άλλους 16 κατοίκους του χωριού. Έπιναν το κρασάκι που έφερνε αυτός (είχε τρελές προμήθειες σαββατιανού που ήταν η αδυναμία του), έτρωγαν ομελέτα με αυγά απ’ το κοτέτσι της κυρά Μάγδας και μανιτάρια που μαζεύει ο ανιψιός του Θωμά. Μετά το τρίτο ποτηράκι παίζανε μπιρίμπα ή τάβλι.
Όταν ο παππούς ήταν στα μεγάλα κέφια του τους εξηγούσε τους νόμους που διέπουν τον κόσμο μετά παραδειγμάτων. Η αντοχή των υλικών λ.χ. εξηγήθηκε με το διαζύγιό του.
Μετά γυρνούσε σπίτι του, διάβαζε λίγο ακόμα και πήγαινε για ύπνο. Ήταν ήρεμος κι ευτυχισμένος. Η μόνη με την οποία μιλούσε στην οικογένεια ήμουν εγώ.
Χτες με ειδοποίησε η κυρά Μάγδα ότι δεν είναι καλά. Πέταξα κι έφτασα δίπλα του σε μισή μέρα. Όταν μπήκα σπίτι του τον βρήκα στο κρεβάτι χάλια αλλά με καθαρές ριγέ μπυτζάμες, τριζάτα σεντόνια, μια κούπα χαμομήλι και ένα βιβλίο στο χέρι.
Χαμογέλασε με όλο του το μούτρο όταν με είδε. Και μετά με μάλωσε που άφησα τις δουλειές μου και ήρθα.
-Τι κάνεις παππού; τον ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω άτσαλα την αγωνία μου.
-Προσπαθώ να καταλάβω ποιες από τις 8 άγνωστες διαστάσεις του σύμπαντος είναι η πιο ωραία για να μετεγκατασταθώ, μου είπε και ανέμισε το βιβλίο.
Το πήρα στα χέρια μου. Ήταν ένα βιβλίο που ανέλυε τη θεωρία των υπερχορδών, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της οποίας υπάρχουν, όπως μου εξήγησε, παράλληλα σύμπαντα αόρατα για μας που ζούμε στις τρεις διαστάσεις.
-Σοβαρά τώρα παππού, λες να αληθεύει αυτό; Λες να είμαστε κλεισμένοι σε μια γυάλα σαν ψάρια και να νομίζουμε ότι αυτό είναι όλο, ενώ έξω είναι το σπίτι, η πόλη, ο κόσμος, ο γαλαξίας; Λες να είμαστε κοντόφθαλμοι σαν χρυσόψαρα;
-Θα σου πω σε λίγο μετά λόγου γνώσεως, μου είπε και γέλασε περιπαικτικά. Με ξέρεις εμένα τι ψαχτήρι είμαι. Θα βρω τρόπο, θα βρω ταχυδρόμο με άδεια κυκλοφορίας μεταξύ συμπάντων και θα σε ειδοποιήσω. Υπόσχεση!
Σκάσαμε στα γέλια και αγκαλιαστήκαμε. Το βράδυ πέθανε ήσυχα στον ύπνο του. Και ξαφνικά κατάλαβα τι θα πει ακριβώς «θανάτω θάνατον πατήσας» και τον ζήλεψα.
Καλό ταξίδι παππού. Θα χω το νου μου για τον ταχυδρόμο σου….
.
.
(Δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο πριν αρκετά χρονια, δεν θυμάμαι την αρχική πηγή).
Giannis Doganis
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)