Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ


Η εικόνα από το βιβλίο
ΘΑΜΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Αρχικώς το ζήτημα της θρησκείας τακτοποιήθηκε μέσα μου βάσει ψυχολογικών και εθνικών κριτηρίων, και όχι πολιτικών.
Όμως όσο περνούσε ο καιρός, μέσα στο μυαλό μου ετίθετο διαρκώς ένα θεμελιώδες ερώτημα: Γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός; Και γιατί σήμερα δεν αναγνωρίζουν την Ελληνική Θρησκεία και δεν την νομιμοποιούν ώστε να θρησκεύονται οι Έλληνες επισήμως κατά τα Πάτρια Έθιμα.
Διαβάζοντας τα βασικά κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας δεν πήρα απάντηση στο ερώτημά μου. Οπότε άρχισα να μελετώ επισταμένως τα κείμενα του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού.
Ύστερα άρχισα να μελετώ θρησκευτική ιστορία. Επιπλέον άρχισα να μελετώ οξυδερκείς φιλοσόφους όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε οι οποίοι είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα του χριστιανισμού.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο διεπίστωνα ότι η θρησκεία αποτελεί κοινωνικο-φιλοσοφικο-πολιτικό σύστημα, και όποιος δηλώνει ότι "έκαστος μπορεί να πιστεύει όπου θέλει", είναι άσχετος με κοινωνιολογικά προβλήματα.
Αυτό που μου προξένησε φοβερή εντύπωση ήταν ότι ο χριστιανισμός δεν γκρέμισε μόνον τους Ναούς των Πατρώων Θεών.
Έκαψε τις βιβλιοθήκες και τα περισσότερα συγγράμματα των Ελλήνων. Απηγόρευσε τα δημόσια λουτρά. Γιατί μία θρησκεία να απαγορεύσει τα δημόσια λουτρά; Μόνο από σεμνοτυφία;
Έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές.
Έσπασε τα αγάλματα Θεών και Ηρώων.
Απηγόρευσε την οιωνοσκοπία.
Απηγόρευσε τις ζωγραφιές των Θεών.
Απηγόρευσε την Ελληνική ιατρική.
Απηγόρευσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Απηγόρευσε το θέατρο.
Επέβαλε την αλλαγή των ονομάτων και τον νηπιοβαπτισμό.
Απηγόρευσε να τιμώνται οι νίκες των Ελλήνων στους Μηδικούς πολέμους.
Απηγόρευσε την αστρολογία.
Απηγόρευσε την αρχαία μουσική και τους αρχαίους χορούς των Ελλήνων.
Ποινικοποίησε μέχρι θανάτου την χρήση βοτάνων με την κατηγορία της μαγείας.
Απηγόρευσε την αρχαία Ελληνική κόμμωση και ενδυμασία.
Έκαψε ζωντανούς φιλοσόφους, επιστήμονες, ιέρειες.
Γιατί; Γιατί να κάνει τέτοια εγκλήματα; Ποιός ο λόγος; Δεν αρκούσε στον χριστιανισμό το μίσος κατά των Αθανάτων Θεών;
Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διέπραξε ο χριστιανισμός σε όσες χώρες επικράτησε. Όχι μόνον στην Ελλάδα.
Γιατί;
Μετά από πολλή μελέτη βρήκα την απάντηση. Ο χριστιανισμός, για να ριζώσει στους λαούς έπρεπε πρώτα να ξεριζώσει ό,τι θύμιζε στους λαούς τις προχριστιανικές τους Παραδόσεις.
Γι’ αυτό κατέστρεψε ακόμη και τα θέατρα. Γι’ αυτό απηγόρευσε ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ήταν ένας πόλεμος ΜΝΗΜΗΣ. Ο χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των Εθνών.
Ήταν ένας πόλεμος ενάντια στο συλλογικό υποσυνείδητο και στην φυλετική ψυχή των Εθνών.
Οι σημερινοί χριστιανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα, ισχυριζόμενοι ότι τάχα τα διέπραξαν κάποιοι αυτοκράτορες, και άρα ο χριστιανισμός δεν φέρει ευθύνη.
Η συστηματική, διαρκής, και επαναλαμβανόμενη καταστροφή κάθε μνημείου που θυμίζει τις Αρχαίες Παραδόσεις είναι η τρανταχή απόδειξη ότι ο χριστιανισμός δεν σκόπευε να γκρεμίσει μόνον τους Ναούς των Εθνικών Θρησκειών. Σκόπευε να αφανίσει ο,τιδήποτε θυμίζει στους λαούς την καταγωγή και την ταυτότητά τους.
Γι’ αυτό απηγόρευσε ήθη και έθιμα, όπως οι αθλητικοί αγώνες και οι χοροί, που φαινομενικώς δεν έπρεπε να τον πειράζουν.
Το χριστιανικό ιερατείο ήξερε αυτό που ξέρω εγώ σήμερα και το διδάσκω στα μαθήματα προπαγάνδας: ο,τιδήποτε θυμίζει αρχαίες αναμνήσεις είναι πεδίο πολέμου. Ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιεί ως όχημα διαδόσεως της ιδεολογίας μας, είναι πεδίο πολέμου.
Ακόμη και τα αρώματα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να αλείφουν το σώμα τους μετά το λουτρό ήταν πεδίο πολέμου για τους χριστιανούς.
Όταν συνειδητοποίησα ότι ο μονοθεϊσμός έχει εξαπολύσει έναν ιερό πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των λαών, το ζήτημα δεν μπορούσε πιά για μένα να παραμείνει αυστηρώς θρησκευτικό. Μετετράπη σε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Οι χριστιανοί ιεροεξεταστές ήξεραν αυτό που γνωρίζω εγώ σήμερα. Αν καταστρέψεις την συλλογική μνήμη και τις παραδόσεις ενός λαού, δεν χρειάζεται να τον εξαλείψεις σωματικώς. Είναι ήδη ένας άλλος λαός.
Ένας Ιδεολάτρης (απόσπασμα)
Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://scholeio.blogspot.gr/2014/03/blog-post_13.html

Ευρυδικη Κελασιδου

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020

Τεράστια οικολογική καταστροφή στο Στρατώνι Χαλκιδικής από την επένδυση χρυσού


Ένα άκρως αποκαλυπτικό δελτίο Τύπου με πλούσιο φωτορεπορτάζ εξέδωσε η Διανομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης – Έβρου κατά του χρυσού, στο οποίο αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο η περιβαλλοντική καταστροφή που έχει επιτευχθεί στην περιοχή Στρατώνι Χαλκιδικής ως συνέπεια της εξόρυξης χρυσού που πραγματοποιείται εδώ και χρόνια.

Στις φωτογραφίες αποτυπώνεται ένα αρρωστημένο κίτρινο χρώμα στη θάλασσα, ένα αρρωστημένο κοκκινόμαυρο χρώμα και ούτε ένας κολυμβητής στην παραλία από απόβλητα… σ’ αυτή την παραλία που κάποιοι εγκληματίες απένειμαν «Γαλάζια Σημαία», σύμβολο ποιότητας και καθαρότητας.

Σύμφωνα με τους «Πολίτες της ΕLDORADO», της εταιρείας που πραγματοποιεί την επένδυση την ημέρα εκείνη (20 Ιουλίου) επικρατούσε φουρτούνα στο Στρατώνι, η οποία περιέργως δεν έφτασε μέχρι την Ιερισσό όπου η θάλασσα ήταν λάδι. Σύμφωνα με τους ίδιους, το τοπικό τσουνάμι «αναμόχλευσε τον αμμώδη βυθό» και θόλωσε τη θάλασσα !!!

Εδώ γελάνε. Πικρά. Πού τον βρήκε τον «αμμώδη βυθό» το Στρατώνι; Δεν θα τα ξαναγράψουμε, μπορείτε να διαβάσετε για την παραλία και το βυθό του όρμου του Στρατωνίου στο Ιστορικό της «Γαλάζιας Σημαίας» του Στρατωνίου. Αν κάτι «αναμοχλεύθηκε», αυτό σίγουρα δεν ήταν άμμος.

Δείτε την αθώα «αναμόχλευση» και σε φωτογραφίες. Και μετά αποφασίστε αν θα πάτε για μπάνιο. Και τότε, τον Φεβρουάριο 2010, κάποιοι προσπαθούσαν να πείσουν ότι αυτά τα πορτοκαλοκίτρινα υγρά δεν ήταν όξινα νερά μεταλλείων αλλά «απλή λάσπη» που κατέβασαν τα ποτάμια με τη βροχή.

Όποιος γνωρίζει την περιοχή καταλαβαίνει τι βλέπει. Δυο ποτάμια ενώνονται, ένα καθαρό και διαυγές και ένα κόκκινο: ο Ασπρόλακκας που κατεβαίνει από τον Κάκαβο (αριστερός κλάδος)  και ο Κοκκινόλακκας (δεξιά), που έρχεται από το μεταλλείο. Τα δυο ποτάμια κυλάνε μαζί κάτω από τη γέφυρα, έξω από την Ιερισσό.

Ποιον αλήθεια προσπαθούν να πείσουν ότι μόνο ο Κοκκινόλακκας κατεβάζει λάσπη και όχι τα άλλα ρέματα; Είναι αυτό το χρώμα της λάσπης; Eίναι λάσπη αυτά που φέρνει το ρέμα της Καρβουνόσκαλας που περνάει από τη στοά «53»; Μόνο οι αδαείς μπορεί να πειστούν, μόνο οι ξένοι προς την περιοχή, γιατί οι κάτοικοι του Στρατωνίου και της Ιερισσού το ξέρουν καλά το χαρακτηριστικό χρώμα της όξινης απορροής. Κόκκινα νερά του μεταλλείου είναι αυτά στον Κοκκινόλακκα, όπως είναι και μπροστά στο Στρατώνι. Άλλωστε η εικόνα είναι γνωστή από παλιά.

Λίγο πιο πάνω, άλλη πανδαισία χρωμάτων. Όξινες απορροές γύρω από το φράγμα τελμάτων του μεταλλείου στο Καρακόλι.

Η εικόνα είναι του 2010. Προπέρσινη. Και τότε υπήρχε όξινη απορροή στο Καρακόλι, όπως υπάρχει και σήμερα, αφού δεν άλλαξαν σύσταση τα τέλματα.

Πολλά νερά δεν υπάρχουν Ιούλιο μήνα, όμως αυτά που υπάρχουν πορτοκαλιά είναι. Eκεί δίπλα υπάρχει τώρα η είσοδος της καινούριας στοάς που ξεκίνησε να διανοίγει η μεταλλευτική εταιρεία που βιάζεται να ξεκοκκαλίσει την περιοχή μας.

Βιάζεται η εταιρεία, βιάζεται πολύ και δουλεύει πυρετωδώς και στο Στρατώνι και πάνω, στο δάσος των Σκουριών. Εκεί όπου πίσω από τα συρματοπλέγματα και με την προστασία των σεκιουριτάδων ξεριζώνει το αρχέγονο δάσος, ποδοπατώντας περιβαλλοντικούς όρους και εγκεκριμένες μελέτες.

Και κάποιοι αφελείς πιστεύουν ακόμα ότι αυτά τα αρπαχτικά θα σεβαστούν τον τόπο, ότι υπάρχουν «ελεγκτικοί φορείς» που τάχα θα κρατάν τα χαλινάρια, θα τους υποχρεώσουν να περιοριστούν στα συμφωνημένα… 700 μ. πηγάδι και ούτε μέτρο παραπάνω, ούτε δέντρο παραπάνω, ούτε λίτρο νερού παραπάνω. Γιατί μετά θα επέμβει η κυρία Μαργαρίτα και θα τους κάνει «ντα». Έτσι λέει ο μύθος που συνοδεύει την «εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου».

Όλα αυτά τα παραπάνω θα πρέπει σίγουρα να προβληματίσουν όλους αυτούς τους συμπολίτες μας σε Ροδόπη και Έβρο που παρά τα αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία εξακολουθούν και διατηρούν τις επιφυλάξεις τους για το εάν θα υπάρξει περιβαλλοντική καταστροφή στην περιοχή μας και να ταχθούν στο πλευρό όλων όσων μάχονται κατά της επένδυσης χρυσού στη Θράκη.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020

Τι είναι τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για το Αιγαίο



Όσο κλιμακώνεται η ένταση στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου, τόσο πιο επιτακτική καθίσταται η ανάγκη διευκρίνισης εννοιών, όπως τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ.
Χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Τρεις έννοιες, οι οποίες έχουν εισχωρήσει για τα καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων, και τις οποίες ακούμε ή διαβάζουμε συνεχώς στα ρεπορτάζ των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Ωστόσο, είναι και τρεις έννοιες, οι οποίες περιλαμβάνουν νομικούς και κυριαρχικούς όρους, οι οποίοι καθιστούν αρκετά περίπλοκη και δύσκολη την κατανόησή τους.
Στο πλαίσιο αυτό, το Sputnik επιθυμεί να αποκρυσταλλώσει όλα όσα σηματοδοτούν αυτοί οι τρεις όροι. Τι είναι δηλαδή, με απλά ελληνικά, τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ;
Άλλωστε, όσο κλιμακώνεται η ένταση στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, τόσο πιο συχνά θα συναντάμε και θα καλούμαστε να διαχειριστούμε αυτούς τους όρους του Διεθνούς Δικαίου.

Τι είναι τα χωρικά ύδατα

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), τα χωρικά ύδατα – γνωστά και ως αιγιαλίτιδα ζώνη – αποτελούν τη φυσική επέκταση της εθνικής κυριαρχίας μίας χώρας, πέρα από τις ακτές, προς τη θάλασσα. 
Η φυσική αυτή επέκταση, η οποία περιλαμβάνει τα ύδατα, τον βυθό, το υπέδαφος και τον εναέριο χώρο, θεωρείται τμήμα του εθνικού εδάφους, με την εκάστοτε χώρα να έχει δικαίωμα άσκησης «πλήρους κυριαρχικής εξουσίας».
Το μέγεθος της επέκτασης της εθνικής κυριαρχίας, διαχρονικά, καθορίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη.
Μέχρι το 1936, τα χωρικά ύδατα εκτείνονταν έως τα 3 ναυτικά μίλια. Από το 1936 και έκτοτε, η έκταση των χωρικών υδάτων διευρύνθηκε στα 6 ναυτικά μίλια, κάτι το οποίο υιοθέτησε και η Ελλάδα.