Η υπόσχεση της καλής υγείας. Σταματάμε να πηδάμε από τον γκρεμό των εμβολιαστών
της Kristina Kristen, Guest Writer
απόδοση, επιμέλεια Βίκυ Χρυσού
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, (αλλά και στην Ευρώπη σημ. τοξότισσας) πολλοί νομοθέτες και υπάλληλοι δημόσιας υγείας είναι απασχολημένοι με την προσπάθεια να καταστήσουν de facto υποχρεωτικά τα εμβόλια, είτε με την κατάργηση της γονικής / προσωπικής επιλογής που παρέχεται από τις υπάρχουσες εξαιρέσεις από τον εμβολιασμό, είτε με την επιβολή αθέμιτης καραντίνας και προστίμων σε όσους δεν συμμορφώνονται με τα Κέντρα Έλεγχου της νόσου και της πρόληψης (CDC, ΚΕΛΠΝΟ κτλ). Οι υπάλληλοι στην Καλιφόρνια επιδιώκουν να υπερισχύουν των ιατρικών απόψεων σχετικά με την καταλληλότητα του εμβολιασμού, ενώ εκείνοι στη Νέα Υόρκη επιβάλλουν το εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) για βρέφη ηλικίας 6-12 μηνών μολονότι για τα ίδια ισχύει ότι “η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους δεν είναι αποδεδειγμένη.”
Οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ όλων των βιομηχανικών χωρών, με περισσότερα παιδιά να πεθαίνουν κατά τη γέννηση και τον πρώτο τους χρόνο από ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο συγκρίσιμο έθνος – και περισσότερα από τα μισά από αυτά που επιβιώνουν αναπτύσσουν τουλάχιστον μία χρόνια ασθένεια.
Τα παιδιά στις ΗΠΑ θα εξυπηρετούνταν καλύτερα εάν οι αξιωματούχοι αυτοί – πριν επιβάλουν αμφισβητήσιμα και δρακόντεια μέτρα – μελετούσαν τα αποτελέσματα της παιδικής υγείας στην Ιαπωνία. Με πληθυσμό 127 εκατομμυρίων, η Ιαπωνία έχει τα πιο υγιή παιδιά και το υψηλότερο «προσδόκιμο ζωής» στον κόσμο και τα λιγότερο εμβολιασμένα παιδιά οποιασδήποτε ανεπτυγμένης χώρας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αντίθετα, έχουν το πιο επιθετικό πρόγραμμα εμβολιασμού στον κόσμο σε αριθμό και χρονισμό, ξεκινώντας από την εγκυμοσύνη, τη γέννηση και τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής. Αυτό κάνει τα παιδιά των ΗΠΑ υγιέστερα; Η σαφής απάντηση είναι όχι. Οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας όλων των βιομηχανικών χωρών, με τα περισσότερα παιδιά να πεθαίνουν κατά τη γέννηση και τον πρώτο τους χρόνο από ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο συγκρίσιμο έθνος – και περισσότερα από τα μισά από αυτά που επιβιώνουν αναπτύσσουν τουλάχιστον μία χρόνια ασθένεια. Η ανάλυση της πραγματικής παιδικής θνησιμότητας και των αποτελεσμάτων της υγείας δείχνει ότι η πολιτική εμβολίων των Η.Π.Α. δεν προστίθεται ως νίκη για τα παιδιά της Αμερικής.
Ιαπωνία και ΗΠΑ ·
Δύο διαφορετικές πολιτικές για τον εμβολιασμό
Το 1994, η Ιαπωνία άλλαξε πολιτική και από τον αναγκαστικό εμβολιασμό σε κέντρα δημόσιας υγείας πέρασε στον εθελοντικό εμβολιασμό στα ιατρεία, καθοδηγούμενη από την «ιδέα ότι είναι καλύτερο οι εμβολιασμοί να εκτελούνται από οικογενειακούς ιατρούς των παιδιών που είναι εξοικειωμένοι με την κατάσταση της υγείας τους». Η χώρα δημιούργησε επίσης δύο κατηγορίες μη υποχρεωτικών εμβολίων: εμβόλια “ρουτίνας” που καλύπτει η κυβέρνηση και “συστήνει έντονα” αλλά δεν επιβάλλει, καθώς και πρόσθετα “εθελοντικά” εμβόλια, τα οποία γενικά πληρώνονται από τον κάθε ιδιώτη. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, (και πολλές χώρες της Ευρώπης, ή τη Γερμανία που έχει ετοιμάσει και σύντομα θα επιβάλλει σχετική νομοθεσία σημ. τοξότισσας), η Ιαπωνία δεν προβάλλει απαιτήσεις εμβολιασμού για τα παιδιά που εισέρχονται στο νηπιαγωγείο ή στο δημοτικό σχολείο.
Η Ιαπωνία απαγόρευσε επίσης το εμβόλιο MMR στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, εξαιτίας χιλιάδων σοβαρών τραυματισμών σε περίοδο τεσσάρων ετών, που είχε σαν αποτέλεσμα τραυματισμούς σε ποσοστό ένα στα 900 παιδιά, που ήταν “περισσότερο από 2.000 φορές υψηλότερο από τον αναμενόμενο ρυθμό”. Επιπλέον προσέφερε αρχικά ξεχωριστά εμβόλια ιλαράς και ερυθράς μετά την εγκατάλειψη του εμβολίου MMR · Η Ιαπωνία σήμερα συνιστά ένα διπλό εμβόλιο ιλαράς-ερυθράς (MR) για χρήση ρουτίνας, αλλά εξακολουθεί να αποφεύγει το MMR. Το εμβόλιο παρωτίτιδας βρίσκεται στην κατηγορία “εθελοντικών” εμβολιασμών.
της Kristina Kristen, Guest Writer
απόδοση, επιμέλεια Βίκυ Χρυσού
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, (αλλά και στην Ευρώπη σημ. τοξότισσας) πολλοί νομοθέτες και υπάλληλοι δημόσιας υγείας είναι απασχολημένοι με την προσπάθεια να καταστήσουν de facto υποχρεωτικά τα εμβόλια, είτε με την κατάργηση της γονικής / προσωπικής επιλογής που παρέχεται από τις υπάρχουσες εξαιρέσεις από τον εμβολιασμό, είτε με την επιβολή αθέμιτης καραντίνας και προστίμων σε όσους δεν συμμορφώνονται με τα Κέντρα Έλεγχου της νόσου και της πρόληψης (CDC, ΚΕΛΠΝΟ κτλ). Οι υπάλληλοι στην Καλιφόρνια επιδιώκουν να υπερισχύουν των ιατρικών απόψεων σχετικά με την καταλληλότητα του εμβολιασμού, ενώ εκείνοι στη Νέα Υόρκη επιβάλλουν το εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) για βρέφη ηλικίας 6-12 μηνών μολονότι για τα ίδια ισχύει ότι “η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους δεν είναι αποδεδειγμένη.”
Οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ όλων των βιομηχανικών χωρών, με περισσότερα παιδιά να πεθαίνουν κατά τη γέννηση και τον πρώτο τους χρόνο από ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο συγκρίσιμο έθνος – και περισσότερα από τα μισά από αυτά που επιβιώνουν αναπτύσσουν τουλάχιστον μία χρόνια ασθένεια.
Τα παιδιά στις ΗΠΑ θα εξυπηρετούνταν καλύτερα εάν οι αξιωματούχοι αυτοί – πριν επιβάλουν αμφισβητήσιμα και δρακόντεια μέτρα – μελετούσαν τα αποτελέσματα της παιδικής υγείας στην Ιαπωνία. Με πληθυσμό 127 εκατομμυρίων, η Ιαπωνία έχει τα πιο υγιή παιδιά και το υψηλότερο «προσδόκιμο ζωής» στον κόσμο και τα λιγότερο εμβολιασμένα παιδιά οποιασδήποτε ανεπτυγμένης χώρας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αντίθετα, έχουν το πιο επιθετικό πρόγραμμα εμβολιασμού στον κόσμο σε αριθμό και χρονισμό, ξεκινώντας από την εγκυμοσύνη, τη γέννηση και τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής. Αυτό κάνει τα παιδιά των ΗΠΑ υγιέστερα; Η σαφής απάντηση είναι όχι. Οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας όλων των βιομηχανικών χωρών, με τα περισσότερα παιδιά να πεθαίνουν κατά τη γέννηση και τον πρώτο τους χρόνο από ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο συγκρίσιμο έθνος – και περισσότερα από τα μισά από αυτά που επιβιώνουν αναπτύσσουν τουλάχιστον μία χρόνια ασθένεια. Η ανάλυση της πραγματικής παιδικής θνησιμότητας και των αποτελεσμάτων της υγείας δείχνει ότι η πολιτική εμβολίων των Η.Π.Α. δεν προστίθεται ως νίκη για τα παιδιά της Αμερικής.
Ιαπωνία και ΗΠΑ ·
Δύο διαφορετικές πολιτικές για τον εμβολιασμό
Το 1994, η Ιαπωνία άλλαξε πολιτική και από τον αναγκαστικό εμβολιασμό σε κέντρα δημόσιας υγείας πέρασε στον εθελοντικό εμβολιασμό στα ιατρεία, καθοδηγούμενη από την «ιδέα ότι είναι καλύτερο οι εμβολιασμοί να εκτελούνται από οικογενειακούς ιατρούς των παιδιών που είναι εξοικειωμένοι με την κατάσταση της υγείας τους». Η χώρα δημιούργησε επίσης δύο κατηγορίες μη υποχρεωτικών εμβολίων: εμβόλια “ρουτίνας” που καλύπτει η κυβέρνηση και “συστήνει έντονα” αλλά δεν επιβάλλει, καθώς και πρόσθετα “εθελοντικά” εμβόλια, τα οποία γενικά πληρώνονται από τον κάθε ιδιώτη. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, (και πολλές χώρες της Ευρώπης, ή τη Γερμανία που έχει ετοιμάσει και σύντομα θα επιβάλλει σχετική νομοθεσία σημ. τοξότισσας), η Ιαπωνία δεν προβάλλει απαιτήσεις εμβολιασμού για τα παιδιά που εισέρχονται στο νηπιαγωγείο ή στο δημοτικό σχολείο.
Η Ιαπωνία απαγόρευσε επίσης το εμβόλιο MMR στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, εξαιτίας χιλιάδων σοβαρών τραυματισμών σε περίοδο τεσσάρων ετών, που είχε σαν αποτέλεσμα τραυματισμούς σε ποσοστό ένα στα 900 παιδιά, που ήταν “περισσότερο από 2.000 φορές υψηλότερο από τον αναμενόμενο ρυθμό”. Επιπλέον προσέφερε αρχικά ξεχωριστά εμβόλια ιλαράς και ερυθράς μετά την εγκατάλειψη του εμβολίου MMR · Η Ιαπωνία σήμερα συνιστά ένα διπλό εμβόλιο ιλαράς-ερυθράς (MR) για χρήση ρουτίνας, αλλά εξακολουθεί να αποφεύγει το MMR. Το εμβόλιο παρωτίτιδας βρίσκεται στην κατηγορία “εθελοντικών” εμβολιασμών.
Ακολουθούν οι βασικές διαφορές μεταξύ των προγραμμάτων εμβολιασμού Ιαπωνίας και ΗΠΑ (ή Ευρώπης):
Η Ιαπωνία δεν έχει εντολές εμβολιασμού, αλλά προτείνει εμβόλια που (όπως προαναφέρθηκαν) είναι είτε “ρουτίνας” (καλύπτονται από ασφάλειες) είτε “εθελοντικά” (αυτοχρηματοδότηση).
Η Ιαπωνία δεν εμβολιάζει τα νεογνά με το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β (HepB), εκτός εάν η μητέρα είναι θετική για την ηπατίτιδα Β.
Η Ιαπωνία δεν εμβολιάζει έγκυες μητέρες με το εμβόλιο τετάνου-διφθερίτιδας-ακυτταρικού κοκκύτη (Tdap).
Η Ιαπωνία δεν δίνει πλάσματα γρίπης σε έγκυες μητέρες ή σε βρέφη ηλικίας έξι μηνών.
Η Ιαπωνία δεν χορηγεί αναγκαστικά το εμβόλιο MMR, αλλά προτείνει ένα εμβόλιο MR.
Η Ιαπωνία δεν απαιτεί το εμβόλιο του ανθρώπινου ιού θηλώματος (HPV).
Καμία άλλη ανεπτυγμένη χώρα δεν χορηγεί τόσες πολλές δόσεις εμβολίου
κατά τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής όπως οι ΗΠΑ.
Περισσότερα στο: https://katohika.gr/igia/i-iaponia-deichnei-to-sosto-dromo-gia-tin-ygeia-ton-paidion-leei-ochi-sta-emvolia/?fbclid=IwAR3SI8OkAsFxsa9RIIhGJk1ePI048KLTfzwfyfbxh-I_vqAXILguoobnUdU
==========================================================================
Οι αναφορές μέσα στο κείμενο είναι εντελώς τυχαίες με το επιχείρημα που υποτίθεται υποστηρίζουν. Η δημοσίευση που λέει ότι η Ιαπωνία έχει τα πιο υγιή παιδιά αφενός είναι από καθημερινό online μέσο και όχι κάποιο επιστημονικό περιοδικό, αφετέρου απλά λέει ότι τα παιδιά στην Ιαπωνία τρώνε σωστά και περπατάνε συχνά. Καμία σχέση με εμβόλια. Το δε επιστημονικό αρθρο που δίνεται σαν αναφορά για το ότι η Ιαπωνία δεν επιβάλει εμβολιασμούς, όντως αναφέρει ότι η Ιαπωνία έχει το χαμηλότερο αριθμό εμβολιασμών παιδιών ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες, ωστόσο αναφέρει επίσης ότι το αποτέλεσμα αυτής της τακτικης είναι τα υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών όπως η ηπατίτιδα β οι οποίες προλαμβανονται με τον εμβολιασμό. Ουσιαστικά το άρθρο υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γράφει ο τίτλος του, απλά υποθέτει ότι κανένας δεν θα δει τους συνδέσμους από τις πηγές γιατι έχει δημοσιευτεί στα κατοχικα νέα, ίσως η πιο επιτυχημένη σελίδα που κερδοσκοπει διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις.
Μεταφράζω
την επιτελική σύνοψη (abstract) του άρθρου των Norimitsu Kuwabara, και
Michael SL Ching που χρησιμοποιεί ως πηγή το δημοσίευμα (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4300546/):
"Η Ιαπωνία είναι ευρέως γνωστή ως μία χώρα με υψηλά επίπεδα υγείας. Ωστόσο, τα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών αποτρεπώμενων μέσω εμβολιασμού (vaccine preventable diseases - VPD), όπως η ηπατίτιδα Β, ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά και ανεμοβλογιά παραμένουν υψηλότερα σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Το παρόν άρθρο διερευνά τους παράγοντες που συνεισφέρουν στα υψηλά ποσοστά VPD στην Ιαπωνία. Αυτοί περιλαμβάνουν ιστορικούς και πολιτικούς παράγοντες οι οποίοι καθυστέρησαν την εισαγωγή μερικών από τα πιο σημαντικά εμβόλια έως σήμερα Η πρόσβαση σε εμβολιασμό έχει επίσης επηρεαστεί από το διαχωρισμό μεταξύ εμβολίων "ρουτίνας" χρηματοδοτούμενων από την κυβέρνηση (π.χ. πολιομυελίτιδα, κοκκύτης) και των "εθελοντικών" εμβολίων που χρηματοδοτούνται από τους ασφαλισμένους (π.χ. ηπατίτιδα Α και Β). Οι εμβολιασμοί "ρουτίνας" έχουν υψηλότερα ποσοστά χορήγησης σε σχέση με τους "εθελοντικούς. Κάποιοι διοικητικοί παράγοντες περιλαμβάνουν διαφορές μεταξύ προγραμμάτων παιδικής περίθαλψης, τις προσεγγίσεις ταυτόχρονης χορήγησης, αντενδείξεις χορήγησης λόγω πυρετού και την απόσταση μεταξύ εμβολιασμών. Οι γονικοί παράγοντες περιλαμβάνουν χαμηλές προθέσεις για πλήρη εμβολιασμό των παιδιών από τους γονείς και εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με τις παρενέργειες και την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού. Υπάρχουν επίσης κενά γνώσης από την πλευρά των παρόχων υγείας σχετικά με τις ενδείξεις, τις ανεπιθύμητες παρενέργειες και τον ταυτόχρονο εμβολιασμό. Αυτά τα πολύπλευρα ζητήματα σε συνδυασμό παράγουν χαμηλά επίπεδα ανοσίας του πληθυσμού και υψηλότερα επίπεδα εμφάνισης VPD σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες".
"Η Ιαπωνία είναι ευρέως γνωστή ως μία χώρα με υψηλά επίπεδα υγείας. Ωστόσο, τα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών αποτρεπώμενων μέσω εμβολιασμού (vaccine preventable diseases - VPD), όπως η ηπατίτιδα Β, ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά και ανεμοβλογιά παραμένουν υψηλότερα σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Το παρόν άρθρο διερευνά τους παράγοντες που συνεισφέρουν στα υψηλά ποσοστά VPD στην Ιαπωνία. Αυτοί περιλαμβάνουν ιστορικούς και πολιτικούς παράγοντες οι οποίοι καθυστέρησαν την εισαγωγή μερικών από τα πιο σημαντικά εμβόλια έως σήμερα Η πρόσβαση σε εμβολιασμό έχει επίσης επηρεαστεί από το διαχωρισμό μεταξύ εμβολίων "ρουτίνας" χρηματοδοτούμενων από την κυβέρνηση (π.χ. πολιομυελίτιδα, κοκκύτης) και των "εθελοντικών" εμβολίων που χρηματοδοτούνται από τους ασφαλισμένους (π.χ. ηπατίτιδα Α και Β). Οι εμβολιασμοί "ρουτίνας" έχουν υψηλότερα ποσοστά χορήγησης σε σχέση με τους "εθελοντικούς. Κάποιοι διοικητικοί παράγοντες περιλαμβάνουν διαφορές μεταξύ προγραμμάτων παιδικής περίθαλψης, τις προσεγγίσεις ταυτόχρονης χορήγησης, αντενδείξεις χορήγησης λόγω πυρετού και την απόσταση μεταξύ εμβολιασμών. Οι γονικοί παράγοντες περιλαμβάνουν χαμηλές προθέσεις για πλήρη εμβολιασμό των παιδιών από τους γονείς και εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με τις παρενέργειες και την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού. Υπάρχουν επίσης κενά γνώσης από την πλευρά των παρόχων υγείας σχετικά με τις ενδείξεις, τις ανεπιθύμητες παρενέργειες και τον ταυτόχρονο εμβολιασμό. Αυτά τα πολύπλευρα ζητήματα σε συνδυασμό παράγουν χαμηλά επίπεδα ανοσίας του πληθυσμού και υψηλότερα επίπεδα εμφάνισης VPD σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες".
ncbi.nlm.nih.gov
A Review of Factors Affecting Vaccine Preventable Disease in Japan
A Review of Factors Affecting Vaccine Preventable Disease in Japan
