Πώς οι αρχαίοι Σάμιοι ίδρυσαν την Σάμο της Καλαβρίας στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την Σάμο του Αιγαίου;

Η Σάμος κατεστράφη εντελώς από έναν κατακλυσμό, που διήρκεσε επτά ημέρες και επτά νύχτες!

Του Γιώργου Λεκάκη

Η Σάμος της Καλαβρίας, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθη το 492 π.Χ. από Έλληνες αποίκους, που ήλθαν από την νήσο Σάμο του Αιγαίου, οι οποίοι δραπέτευσαν για να ξεφύγουν από την εισβολή του στρατού του βασιλιά Δαρείου Α΄ της Περσίας. Οι έποικοι έφθασαν στην ακτή του Ιωνίου (και όχι Ιονίου) πελάγους, και κατευθύνθηκαν προς την ενδοχώρα, κοντά στο Fiumara La Verde, στο Rudina, στο έδαφος των Επιζεφύριων Λοκρών. Σύντομα η πόλη μεγάλωσε πολύ, επεκτείνοντας τα σύνορά της από το Capo Bruzzano μέχρι την νυν Γέρασα / Gerace. Έκτισαν ένα μεγάλο λιμάνι, το οποίο συνέδεε την πόλη της Σάμου με τα πλησιέστερα ελληνικά νησιά, και χάρι στην θαλάσσια, λιμενική και εμπορική της δραστηριότητα, απέκτησε αξιοσημείωτη κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη και έγινε σημαντικό σταυροδρόμι στην καρδιά του Ιωνίου.

Πιστεύεται ότι η Σάμος Καλαβρίας είναι η γενέτειρα του γνωστού γλύπτη Πυθαγόρα του Ρηγίου.

Σήμερα, στην θέση της, κείται το μικρό χωριό Precacore, που είναι γνωστό για τα ερείπια της ελληνοβυζαντινής τέχνης, και το επισκέπτονται συχνά ξένοι τουρίστες γι’ αυτήν. Προσφάτως μάλιστα  απεκαταστάθησαν πολλά από αυτά τα έργα.

Αρχαία μονοπάτια οδηγούν στα ερείπια της αρχαίας θέσεως της Σάμου. Οργανώνονται πεζοπορικές εκδρομές.

Γύρω στο 1530, η Σάμος κατεστράφη εντελώς από έναν κατακλυσμό, που διήρκεσε επτά ημέρες και επτά νύχτες! Η καταστροφή σκότωσε λίγους ανθρώπους, αλλά μεταξύ αυτών και μια ευγενική γυναίκα, η οποία είχε χάσει τον σύζυγο και τα επτά παιδιά της! (Πάντως εάν αυτή η παράδοση δεν είναι επιβίωση του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, τότε τι είναι;). Εκείνη την στιγμή της μεγάλης θλίψης, η τραγική γυναίκα αναφώνησε:

«Μητέρα, ω μητέρα, δεν θα ξαναδώ την Σάμο μου!

Καταστράφηκε και η καρδιά μου έσπασε!»

«Mamma, o mamma, nel vedere la mia Samo

così distrutta mi crepa il cuore». 

Έκτοτε το όνομα της πόλεως μετετράπη σε Crepacuore και αργότερα στο Precacore.

Η αρχαία Σάμος της Μεγάλης Ελλάδας είναι αδελφοποιημένη με την Σάμο της Ελλάδας.

Αυτό που προξενεί έως σήμερα άλυτο μυστήριο, είναι πώς ήξεραν και έκτισαν την πόλη τους σε μια σχεδόν ευθεία γραμμή (βόρειο πλάτος) με το Ηραίον της Σάμου, η οποία διαπερνά από την Σάμο Τριφυλίας και την Σάμη Κεφαλονιάς του Ομήρου;;;

ΣΑΜΟΣ ΚΑΛΑΒΡΙΑΣ: 38^ο 04΄23.09’’

ΣΑΜΟΥ ΗΡΑΙΟΝ: 37^ο 39΄ 45.19΄΄

ΣΑΜΙΚΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ: 37° 34′

ομηρική ΣΑΜΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ: 38° 15′5″

Αυτό σημαίνει ότι τον 5^ο αι. π.Χ. εγνώριζαν ήδη το γεωγραφικό πλάτος!

Χωρίς αυτό δεν ήταν δυνατόν να βγει κανείς στην θάλασσα και να επιστρέψει ασφαλώς…

Χωρίς αμφιβολία, βέβαια, το εγνώριζαν χιλιετίες πριν, αλλά εδώ έχουμε απτές κι αδιάσειστες αποδείξεις…

Υπενθυμίζω ακόμη πως, με το όνομα Σάμος μας είναι επίσης γνωστά:

- το νησί της Σαμοθράκης,

- η πόλις Σάμη / Σάμος / Σαμία / Σαμικό της Τριφυλίας, ή Αρήνη Πυλίας Μεσσηνίας, παρά τον Μινύειο ποταμό,

- η νήσος Σάμη (Κεφαλληνία) παρ’ Ομήρω και η πόλις Σάμη της νήσου Κεφαλονιάς.

- ο Σάμος όρμος της νήσου Μαλθακή / Μαθρακή / Μαθράκι / Σαμοθράκη των Διαποντίων νήσων,

- η Σάμος, νησί της Δαλματίας,

- ο Σάμος ποταμός επί ουγγρικού και ρουμανικού εδάφους, παραπόταμος του Τεισίου (νυν Ταις),

- η Σάμο, λίμνη της Αβησσυνίας,

- η Σάμο, έρημος της κεντρικής Ασίας, στην Κίνα,

- η Σαμόα (αι Σαμόαι), πολυνησία του Ειρηνικού Ωκεανού… (για την οποία σας έχω ξαναγράψει - ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).

Παραείναι πολλές οι... Σάμοι για να είναι απλές συμπτώσεις...

Σχετίζονται όλα αυτά;

Και πώς;

Περισσότερα προσεχώς…

ΠΗΓΕΣ:

Ηρόδοτος βιβλίο VI.

Λεκάκης Γ. «Σαμοθράκη ιερά νήσος».

Λεκάκης Γ. «Σύγχρονης Ελλάδος Περιήγησις».

Λεκάκης Γ. «Ερείκουσα των Διαποντίων, ο επιπλέον ανθόκηπος».

ΛΕΞΕΙΣ: Σαμιοι, Σαμος, Καλαβρια, γεωγραφικο πλατος, Σαμο, Αιγαιο, κατακλυσμος, επτα, 7, Δαρειος, Περσια, Ιωνιο, Ιονιο, Φιουμαρα λα Βερντε, Ρουντινα, Επιζεφυριοι Λοκροι, Μπρουζανο, Γερασα, Πυθαγορας, Ρηγιο, Πρεκακορε, βυζαντινη τεχνη, 1530, Δευκαλιωνας, Κρεπακουορε, Μεγαλη Ελλαδα, ΗΡΑΙΟΝ, ΣΑΜΙΚΟ, ΤΡΙΦΥΛΙΑ, ΣΑΜΗ, ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ, γεωγραφικο πλατος, Σαμοθρακη, Σαμια, Αρηνη, Πυλια, Μεσσηνια, Μινυειος ποταμος, Ομηρος, Κεφαλονια, Μαλθακη, Μαθρακη, Μαθρακι, Διαποντια, Δαλματια, ουγγαρια, ρουμανια, Τεισιος, Ταις, λιμνη, Αβησσυνια, ερημος, Ασια, Κινα, Σαμοα, Σαμααι, πολυνησια, Ειρηνικος Ωκεανος

http://www.arxeion-politismou.gr/2019/05/Samos-Kalavrias-Samos-Aigaiou.html?spref=fb&fbclid=IwAR2wUu0gulJ8_YwBChxJ-I0gGcnC1s3VqZ6XP3nvFwREs5h1nolbYSUOTCg 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΑΜΕΡ ΤΣΙΛΙΓΚΙΡ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Γιατί στήν Σπάρτη δέν εὑρέθησαν ναοί;

 

Δέν ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δέν ἔχει μείνη κάποιο ἀρχαιολογικό εὕρημα στήν Σπάρτη;
Δέν εἶχε ναούς ἡ Σπάρτη;
Ἀγάλματα; Μνημεῖα;
Εἶχε…
Ἁπλῶς «ἐφρόντισε» ἕνας Ἑβραῖος Ἀββᾶς νὰ τὰ ἐξαφανίσῃ, διαλύοντας τὰ πάντα.
Ὁ ἀββᾶς λοιπὸν Μισὲλ Φουρμόντ, ἀπεσταλμένος τοῦ Λοδοβίκου ΙΕ’, ὥστε νὰ συλλέξῃ βυζαντινὰ χειρόγραφα, τὸ 1729, ἔφθασε στὴν Σπάρτη.
Χρειάστηκε 53 ἡμέρες γιὰ νὰ καταστρέψῃ τὰ πάντα!!!
Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή του πρὸς τὸν κόμητα Maurepas…
Κύρος Μανούσκας

«…ἐπὶ τριάντα ἡμέρες καὶ πλέον 30, 40 καὶ 60 ἐργάτες ἐκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, ἐξαφανίζουν τὴν πόλη τῆς Σπάρτης. Μοῦ ὑπολείπονται 4 μόνο πύργοι νὰ καταστρέψω… Πρὸς τὸ παρὸν ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν τελευταίων ἀρχαιοτήτων τῆς Σπάρτης. Καταλαβαίνετε (ἀποτείνεται στὸ Maurepas) τί χαρὰ δοκιμάζω(!).
Ἀλλὰ νὰ ἡ Μαντινεία, ἡ Στυμφαλία, ἡ Τεγέα καὶ ἰδιαιτέρως ἡ Νεμέα καὶ ἡ Ὀλυμπία ἀξίζουν τὴν ἐκ βάθους ἐκθεμελίωση. (!!!!!!!!!) Ἔκανα πολλὲς πορεῖες ἀναζητῶντας ἀρχαῖες πόλεις αὐτῆς τῆς χώρας καὶ ἔχω καταστρέψη μερικές. Ἀνάμεσά τους τὴν Τροιζηνα, τὴν Ἐρμιόνη, τὴν Τύρινθα (tyrins στὸ χειρόγραφο ἀντὶ tiryns), τὴν μισὴ ἀκρόπολη τοῦ Ἄργους, τὴ Φλιασία, τὸν Φενεό…
Εἰσέδυσα στὴν Μάνη. Ἐδῶ καὶ ἔξι ἑβδομάδες ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῆς Σπάρτης! Γκρεμίζοντας τὰ τείχη, τοὺς ναούς της, μὴν ἀφίνοντας πέτρα στὴν πέτρα θὰ κάνω καὶ τὴν τοποθεσία της ἄγνωστο στὸ μέλλον, γιὰ νὰ τὴν ξανακάνω ἐγὼ γνωστή. Ἔτσι θὰ δοξάσω τὸ ταξείδι μου. Δὲν εἶναι αὐτὸ κάτι;».

 

Καὶ πιὸ κάτω:

«ἡ Σπάρτη εἶναι ἡ πέμπτη πόλις ποὺ κατέσκαψα. Δὲν θέλω νὰ ἀφήσω λίθο ἐπὶ λίθου. Δὲν ξέρω ἐὰν ὑπάρχῃ στὸν κόσμο πρᾶγμα ἱκανὸ νὰ δοξάσῃ μίαν ἀποστολὴ περισσότερο ἀπὸ τοῦ νὰ σκορπίσῃς στοὺς ἀνέμους τὴν στάκτη τοῦ Ἀγησιλάου, ἀπὸ τὸ ἀνακαλύψῃς τὰ ὀνόματα τῶν ἐφόρων, τῶν γυμνασιαρχῶν, ἀγορανόμων, φιλοσόφων,ἰατρῶν, ποιητῶν, ῥητόρων, διασήμων γυναικῶν, ψηφίσματα τῆς Γερουσίας, τοὺς νόμους τοῦ Λυκούργου. Ἀσχολοῦμαι τώρα μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν βαθυτέρων θεμελίων του ναοῦ τοῦ Ἀμυκλαίου Ἀπόλλωνος. Θὰ κατέστρεφα καὶ ἄλλους ἀρχαίους τόπους τὸ ἴδιο εὔκολα, ἐὰν μὲ ἄφιναν. Τὸν πύργο τὸν ἐγκρέμισα ὁλοκληρωτικῶς».”

Γιὰ τὴν Τροιζήνα ἀναφέρει:

«ἐγκρέμισα ὅτι ἀπέμεινε ἀπὸ τὰ ὀχυρὰ καὶ τοὺς ναούς της.». Καὶ μὲ ἀπίστευτο ἀφέλεια ὁμολογεῖ: «ἀπὸ τοὺς περιηγητὲς ποὺ προηγήθησαν δὲν θυμᾶμαι νὰ ἐτόλμησε κάποιος νὰ κατεδαφίσῃ πύργους καὶ ἄλλα μεγάλα κτίρια! Ἐγὼ δὲν ὁμοιάζω μὲ αὐτοὺς ποὺ τρέχουν ἀπὸ πόλη σὲ πόλη γιὰ νὰ ἰδοῦν. Πρέπει νὰ παίρνω χρήσιμα πράγματα».

Καὶ πῶς δικαιολογεῖται; Στὶς 20 Ἀπριλίου 1730, ὁ Fourmont γράφοντας στὸν πρέσβυ τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη Βιλλενεβέ, δικαιολογεῖ τοὺς βανδαλισμούς του στὴν Σπάρτη σὰν ἐκδίκηση, ἀπὸ τὴν κακὴ ἀπέναντί του συμπεριφορὰ τῶν Μανιατῶν:

 

«Εὑρίσκομαι σὲ ἕναν φοβερὸ τόπο, στὴν περίφημο Μάνη. Κακὸς λαὸς καὶ εἶμαι εὐτυχὴς ποὺ ἐγλύτωσα. Ἔφυγα ἀπὸ τὴν βάρβαρο πατρίδα τους χωρὶς νὰ ἀποκομίσω κάτι ἀξιόλογο, κάτι γιὰ νὰ βγοῦν τοὐλάχιστον τὰ ἔξοδά μου. Γιὰ νὰ ξεσπάσω, γιὰ νὰ ἐκδικηθῶ αὐτὸ τὸ σκλυλολόι, ἐρίχθηκα ἐπάνω στὴν ἀρχαία Σπάρτη. Δὲν ἤθελα νὰ μείνῃ κάτι ἀπὸ τὴν πόλη ποὺ ἔκτισαν οἱ πρόγονοί τους. Τὴν ἔσβησα, τὴν ἀνεσκάλεψα, τὴν ξεθεμελίωσα, δὲν ἔμεινε λίθος ἐπὶ λίθου», καὶ συνεχίζει: «…Την ἰσοπέδωσα λοιπὸν μὲ κάθε ἐπισημότητα. Καὶ αὐτὸ προεκάλεσε τὸ θαυμασμὸ τῶν Τούρκων, ἐνῶ οἱ Ἕλληνες ἐλύσσαξαν καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἔμειναν κατάπληκτοι. Εἶμαι ἥσυχος,πολὺ περισσότερο γιατί ἀπέκτησα ἀπὸ τὸ ταξείδι μου πράγματα ἱκανὰ νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ θαμπώσουν ὅλους τους σοφούς»’.

Ὅλα τὰ ἡμερολόγια, χειρόγραφα καὶ ἐπιγραφὲς εὑρίσκονται στὴν Βασιλικὴ Βιβλιοθήκη τῶν Παρισίων.

Τέτοια Ἀνθελληνικὰ καθιζήματα λυμαίνονται τὸν πλανήτη ἕως καὶ σήμερα. Διότι ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι μία οἰκουμενικὴ ἔννοια, δὲν συνορεύει μὲ κάποιον καὶ δὲν φυλακίζεται ἀπὸ κάποιον. Ὁ διεθνὴς Σιωνισμὸς λειτουργῶντας πάντα ὑπὸ τὸ σκότος προσπαθεῖ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν νὰ πληγώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ βασικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν δύο ἐννοιῶν. Ὁ Ἑλληνισμὸς προώθει τὴν βελτίωση τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς Γλώσσης, τῆς Κριτικῆς σκέψεως, τῆς Δημοκρατίας. Ὁ Σιωνισμὸς ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀρέσκεται στὴν ὑποδούλωση καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι ἐδημιούργησε θρησκεῖες, ματαιοδοξία, πολιτικὲς ἰδεολογίες ὥστε νὰ καταφέρῃ νὰ διαιρέσῃ τὸν ἄνθρωπο σὲ ὅσες περισσότερες ὑποκατηγορίες μπορεῖ μὲ ἀποτέλεσμα τὴν χειραγώγησή του.

Δυστυχῶς γὶ αὐτοὺς τὸ Φῶς δὲν μπορεῖ νὰ ὑποκύψῃ στὸ σκοτάδι. Κλείνω μὲ μία πρόταση τοῦ Ἀδαμαντίου Κοραῆ: «Τῶν Ἰουδαίων τὸ πρὸς ἡμᾶς μῖσος, ὑπερβαίνει καὶ αὐτὸ τὸ τουρκικὸ μῖσος»
μὲ στοιχεία ἀπὸ Κυριάκο Σιμόπουλο καὶ
«φιλοσοφία κι ἔρευνα 

 https://filonoi.gr/2013/10/21/f-giati-sthn-sparth-den-eyrethhsan-naoi/?fbclid=IwAR1oODWVfCIS-nO9GV0vyTDNyRuIoIuZDinoDMKmF3F2XqRLTQS-L6QGnoE

ΟΙ ''ΝΕΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ'' ΣΤΟ ΚΑΤΆΜΕΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡ. ΜΑΚΕΔ....

ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΑΓΔΑΣ ΘΕΟΣΙΔΟΥ 061

Κρόνος - Πως τιμούσαν οι Έλληνες τον πανάρχαιο θεό τους

Το άγαλμα αντίγραφο του θεού Κρόνου βρίσκεται στο πάρκο Lützschena της Γερμανίας.

Στις μέρες μας κυκλοφορεί η θεωρία ότι ο Κρόνος ήταν ο αρχαίος εχθρός των Ελλήνων, που με τη βοήθεια κάποιων οντοτήτων "ελοχίμ και νεφελίμ" πολέμησε εναντίων των Ελλήνων Θεών όπου και έχασε. Παρουσιάζεται επίσης ως ένα τερατόμορφο όν, το οποίο έτρωγε τα παιδιά του και τα κατάπινε με κυριολεκτική σημασία. Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν είναι αλήθεια. Φυσικά ο Ησίοδος στη θεογονία, δεν παρουσιάζει ορισμούς  "νεφελίμ και ελοχίμ", ούτε ότι κυνηγούσαν τους Έλληνες για να τους εξοντώσουν. Ούτε βέβαια ο Κρόνος αποτελεί τον αιώνιο και αρχαίο εχθρό των Ελλήνων ακριβώς το αντίθετο θα λέγαμε. Όλα αυτά είναι ανυπόστατες και αυτοσχέδιες ιστορίες και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τον πατέρα των θεών των Ελλήνων ενώ φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τα αρχαία γραπτά και κείμενα που διασώζονται.
Στην πραγματικότητα η Τιτανομαχία είναι η αντίληψη των προγόνων μας, για το πώς έβλεπαν τη μετάβασή τους από την μια εποχή στην άλλη. Η μεγάλη Τιτανομαχία ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στους Τιτάνες και στους Ολύμπιους. Οι Τιτάνες Θεοί με αρχηγό τον Κρόνο αντιμετωπίζουν τους Ολύμπιους Θεούς με αρχηγό τον Δία ή Ζεύς.
Ποιος όμως ήταν ο Κρόνος και ποια αντίληψη είχαν οι πρόγονοί μας για αυτόν;
Ο Κρόνος, Υιός του Ουρανού και της Γαίας, νυμφευμένος με τη Ρέα, ήταν ο κυρίαρχος Θεός πριν την επικράτηση του Διός, στην Τιτανομαχία. Προς τιμήν του οι Έλληνες είχαν ονομασία ημέρας ως ημέρα Κρόνου, όχι όμως την ονομασία Σάββατον που λανθασμένα αποδόθηκε. Η λέξη Σάββατον προκύπτει από την αρχαία φράση "εύοϊ σαυοϊ'' θρακική κραυγή, ενώ αναφέρεται και ως λέξη σε αρχαίο κείμενο ''εξέλαμψε των γυναικών ή τρυφή καί ό τυμπανισμός καί οί Σαβάζιοι" (Άριστοφ . Λυσιστρ. 387) Το σαβάζιος ήτο δωρική λέξις και επίθετον του Θεού Διονύσου. Επομένως λανθασμένα έχουμε δώσει στην ημέρα Κρόνου, την ονομασία Σάββατον.
Ο Κρόνος ήταν ο μικρότερος σε ηλικία και δύναμη από τους Τιτάνες. Ανέτρεψε τον πατέρα του με τη βοήθεια της Γαίας, επειδή ο πατέρας του Ουρανός κατάπινε τα παιδιά του. Κυριάρχησε ως κοσμοκράτορας μέχρι και τη πτώση του, από τον υιό του Δία ή Ζεύς. Υπήρχε επίσης Ναός στην αρχαία Ολυμπία προς τιμήν του, καθώς επίσης και Ναός για την Τιτάνια γυναικά του Ρέα.
 Επιπλέον, ο αρχαίος ποιητής Παυσανίας, που επισκέφθηκε την Ολυμπία τον 2ο αι. μ.Χ. και περιέγραψε με ζωντάνια στα βιβλία των Ηλιακών του τα περικαλλή μνημεία, το πλήθος των αφιερωμάτων και όλα όσα σχετίζονταν με την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, αναφέρει, πως οι Ηλείοι, όσοι ασχολούνταν να διέδιδαν τους παλιούς θρύλους και παραδόσεις, έλεγαν πως στον πρώτο βασιλέα του ουρανού, τον Κρόνο, οι τότε άνθρωποι του λεγόμενου "χρυσού γένους" , είχαν χτίσει ναό του στην Ολυμπία, κι έτσι μάλλον εξηγείται πως ο λόφος - Κρόνιο - πήρε το όνομά του από τον Κρόνο. Αναφέρουν ακόμη οι Ηλείοι, πως εδώ πάλεψε ο Δίας με τον ίδιο τον Κρόνο για την βασιλεία, και άλλοι, πως καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες επειδή τον νίκησε.
Κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής ο Κρόνος λατρεύονταν ως θεότητα της σοδειάς και των συγκομιδών, ενώ επιτηρούσε και την πρόοδο των ανθρώπων. Απεικονιζόταν συνήθως με ένα κρυστάλλινο δρεπάνι, το οποίο χρησιμοποιούσε για να συγκομίσει τις σοδειές και ήταν επίσης το όπλο που χρησιμοποίησε για να ευνουχίσει και να καθαιρέσει τον Ουρανό. Μια γιορτή που ονομαζόταν "ΚΡΟΝΙΑ" γινόταν προς τιμή του Κρόνου στην Αθήνα τη δωδέκατη ημέρα του μήνα Εκατομβαιώνα (περίπου 5 Ιουλίου), αλλά και στην αρχαία Ολυμπία.
Η ονομασία Κρόνος φαίνεται να προκύπτει από τη λέξη χρόνος. Η σύζυγός του Ρέα υποδηλώνει επίσης την ροή (ενέργεια). Σε συνδυασμό του χρόνου και της ενέργειας φανερώνεται τι κρύβεται πίσω από τον μύθο. Η αντίληψη ότι μέσα στον χρόνο μια ενέργεια αλλάζει την ιστορία και τον χώρο.
Ο Κρόνος για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε τον σημαντικότερο θεό και προς τιμήν του χτίζανε ναούς καθώς και τελούσαν, με κάθε μεγαλοπρέπεια, λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις.
Συγκινητικά είναι τα λόγια με τα οποία ο διακεκριμένος λόγιος και πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Δημήτριος Βικέλας, περιγράφει τις εντυπώσεις του από την πρώτη του επίσκεψη στην Ολυμπία και στον Κρόνιο λόφο, σε επιστολή του, που έγραψε στον Πύργο στις 28 Απριλίου του 1844:
"Ότε από του Κρονίου λόφου βλέπεις τα ερείπια των ναών, των παλαιστρών, των αναθηματικών μνημείων, απλούμενα υπό τους πόδας σου ως εις χάρτην υπερμεγέθη, νομίζεις ότι αναζεί ενώπιόν σου πάν ό,τι μέγα και ωραίον υπήρξεν εις την Αρχαίαν Ελλάδα".

https://ellhnikhkosmokratoria.com/component/content/article/2-uncategorised/265-%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82.html?fbclid=IwAR2RqT11GSCUf-ghtwGy8uLKk6Ansg6z-lck5zyuDzvZRNukT5lYVw6RwnI

 

Το βανδαλισμένο άγαλμα της Γέννησης της θεάς Αθηνάς στην Στουτγκάρδη Γερμανίας