ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ,Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΛΠΙΔΑΣ - Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου

Νέα παραγωγή και μάλιστα θαυματουργή. Το κάστανο του Παϊσιου, σαρώνει. Η παντόφλα πέρασε σε δεύτερη θέση. Τρέξτε κόσμε τρέξτε βο..α θεραπεύει πάσα νόσο και κάθε μ…….α. Δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρις, αλλά που να ξυπνήσουν τα βό…α.
Την προ προηγούμενη χρονιά μας έφεραν από την Ιταλία το λείψανο της (Αγίας) Βαρβάρας, και παρακολουθήσαμε με μεγάλο προβληματισμό όλα τα τραγελαφικά που διαδραματίστηκαν.
Αλλά η παναγία η Ιεροσόλυμιώτησσα …είναι η τακτική επισκέπτρια της χώρας μας, και παλιά μας γνώριμη. Όμως το μεγάλο ντε πούτο της στην Αθήνα το έκανε το 2003.
«Το 2003 μας την κουβάλησαν από τα Ιεροσόλυμα και την πήγαν στο μητροπολητικό Ναό των Αθηνών και την έθεσαν σε δημόσιο προσκύνημα. Πλήθος προσκυνητών, Μπέέέέ, δημιουργώντας ατελείωτες ουρές έτρεξαν να την ασπασθούν. Μαζί με τους προσκυνητές και οι Δημοσιογράφοι, αφού πήραν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, άρχισαν να παίρνουν συνεντεύξεις από τους προσκυνητές. Οι ερώτηση σχεδόν πάντα στερεότυπη : Ποίοι οι λόγοι που σας ώθησαν να έλθετε για να προσκυνήσετε την εικόνα, και η απαντήσεις σχεδόν παρόμοιες: ήλθα να προσκυνήσω γιατί έχω πρόβλημα υγείας, ή έχει πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου ή μάννα μου ή κάποιο άλλο συγγενικό μου ή φιλικό πρόσωπο. Βέβαια πήγαν να ζητήσουν την βοήθεια της Ιεροσολυμιώτισας διότι τα αγαπητά τους πρόσωπα έπασχαν από κάποια ανίατο ασθένεια, διότι αν έπασχαν από ιάσιμο ασθένεια θα έτρεχαν στους γιατρούς. Αν λοιπόν κάποιος από τους ασθενείς που έπασχαν από ανίατο ασθένεια , θεραπεύονταν τότε θα έλεγαν ότι έγινε θαύμα. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί σήμερα υπάρχουν οι δημοσιογράφοι οι εικονολήπτες, και η τηλεόραση, και είναι δύσκολο να σκαρώσουν θαύματα. Όπως τον παλιό καλό καιρό.
Αν πάμε μερικά χρόνια ποιο παλιά το 1930, τότε είχαμε και πολλές άλλες ασθένειες ανίατες όπως η φυματίωση, η πνευμονία, η χολέρα, η λέπρα, πανώλης. Και επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό, τότε οι προσκυνητές θα ζητούσαν την βοήθεια της Ιεροσολυμιώτισας και γι’ αυτές τις ασθένειες, ελπίζοντας σε ένα θαύμα που σίγουρα δεν θα γινόταν. Και όμως το θαύμα έγινε, όχι βέβαια από την Παναγία την Ιεροσολυμιώτισσα, ή κάποιαν άλλη, από το πλήθος των προσωνυμιών που διαθέτει η ορθοδοξία, αλλά από τον Αλεξάντερ Φλέμιγκ και έγιναν όχι ένα αλλά εκατομμύρια θαύματα, και ιάθηκαν όλοι, γιατί η Πενικιλίνη έκανε το θαύμα της.
Για το Ιερατείο αρκεί ένα δήθεν θαύμα να έχει κάνει κάποιος από το σινάφι τους για να τον ανακηρύξει Άγιο μετά θάνατον. Με τον Φλέμιγκ τι θα κάνει… Αλλά αυτός βέβαια δεν ανήκει στο σινάφι τους. Η μήπως πειράζει ότι του Φλέμιγκ είναι γνήσια, και με αποδείξεις, ενώ τα δικά τους δεν αποδεικνύονται γιατί είναι απάτη.
Βέβαια έφεραν την εικόνα όχι γιατί περίμεναν ότι θα γίνει κάποιο θαύμα, ανεξάρτητα αν κάποιος λόγο υποβολής δει βελτίωση της υγείας του, αλλά για λόγους καθαρά εισπρακτικούς. Κανονικό εμπόριο Ελπίδας, που σύμφωνα με το νόμο διώκεται, διότι η ουρά των πιστών εκτός από την εικόνα κατέληγε και σε ένα παγκάρι......
Το ίδιο εμπόριο ελπίδας γίνετε και στην Τήνο. Εκεί εκτός από το εμπόριο ελπίδας σε πολλές περιπτώσεις έχουμε και τον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αφήνοντας να εννοηθεί, ότι αν πας γονατιστός από το λιμάνι μέχρι τον ναό θα γίνει το θαύμα και το αίτημα σου θα εκπληρωθεί. Για αυτόν το λόγο στρώνουν και χαλί, στην διαδρομή. Ενέργεια που επιβεβαιώνει την πρόθεση.
Αν οι προσκυνητές ήθελαν να ζητήσουν την βοήθεια της Παναγίας θα μπορούσαν να το ζητήσουν και κατ’ οίκον, τι τους προσέφερε παραπάνω ένα ξύλο ζωγραφισμένο με την υποτιθέμενη μορφή της Παναγίας. Είναι η δεν είναι αυτό ειδωλολατρία. Αλλά και όταν ακούμε από τους θρησκευόμενους να λένε η «θαυματουργή εικόνα της Παναγίας» δεν το λένε ξεκάθαρα ότι η εικόνα κάνει το θαύμα. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται ότι σήμερα έχουμε μια σύγχρονη ειδωλολατρία.
Τα τελευταία χρόνια για λόγους και πάλι καθαρά εισπρακτικούς, έχουμε καινούργια εφευρήματα, το δάκρυσε η εικόνα, κουνήθηκε η εικόνα, μάτωσε η εικόνα. Επιτέλους κύριοι θρησκευτικοί ηγέτες, πάρτε θέση, τα εγκρίνετε, η δεν τα εγκρίνετε αυτά τα κομπογιαννίτικα τερτίπια. Αλλά με τόσο κουτόχορτο που έχετε ταΐσει για αιώνες τώρα αυτόν το λαό τον έχετε -Θεολογώντας- φοβίσει και αποβλακώσει. Φαίνεται μάλλον ότι αυτή η κατάσταση σας βολεύει.
Τα μοναστήρια φυτρώνουν σαν τους μαϊντανούς, και είναι αποτέλεσμα και θρησκόληπτων πολιτών, και κομπιναδόρων, που εκμεταλλεύονται την θρησκοληψία των πρώτων. Τα δε παραμύθια για κάθε μοναστήρι οργιάζουν, όπως βρέθηκε εικόνα στο χώρο που χτίσθηκε το μοναστήρι. Το πιο απίθανο είναι ότι βρήκαν την εικόνα, αλλά θέλησαν να χτίσουν το μοναστήρι σε άλλο μέρος, αλλά η εικόνα την κοπάναγε και το έκοβε ποδαρόδρομο κάθε νύχτα, και πήγαινε στην αρχική τοποθεσία. Μα τέτοιο πείσμα η εικόνα να στυλώνει τα πόδια, και να λέει «όχι να εδώ θέλω» ούτε μουλάρι να ήταν.
Όλα τα παλιά μοναστήρια τα παρουσιάζουν οι καλόγεροι ότι ήταν κρυφά σχολειά. Άλλη απάτη και αυτή. Διότι οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν ούτε την μόρφωση ούτε την ίδρυση σχολείων. Αλλά το σπουδαιότερο είναι το πλήθος των θαυμάτων που αραδιάζουν οι καλόγεροι, και τα καταπίνουν αμάσητα οι θρησκόληπτοι, σαν γαλόπουλα. ή γράφονται στο ιστορικό της Μονής, το BEIS-BOOK.
Στα μοναστήρια γίνετε το έλα να δεις, σταυρουδάκια, εικονίτσες, κομποσκοίνια, αγιασμοί, και τι αγιασμοί θεραπεύουν τα πάντα. (Μόνο που ο Χριστόδουλος δεν τους προτίμησε αλλά πήγε στην Αμερική. Όχι βέβαια για πιο θαυματουργό αγιασμό, αλλά απέθεσε τις ελπίδες του στην σύγχρονη επιστήμη). Αλλά και ότι βάλει ο νους σου, κανονικό εμπορικό μαγαζί. Θα μου πείτε ότι και τα μοναστήρια έχουν οικονομικές ανάγκες, θέλουν συντήρηση, ναι, δεν αντιλέγω, αλλά και την εποχή του Δωδεκάθεου γινόταν εμπόριο αγαλματιδίων για της ίδιες ανάγκες, τότε το Ιερατείο τα κατέκρινε, και σήμερα κάνει τα ίδια.
Άσε δε αν εμφανιστεί κανένα χέρι, από τα πολυάριθμα χέρια, η καμία κάρα, από τις διπλές κάρες, που διαθέτουν........ οι Άγιοι, λες και είναι Λερναίες Ύδρες, τότε έχουμε ομαδική πτωματολατρεία που θυμίζει πρωτόγονους Ινδιάνους.
Όλα αυτά γίνονται και επιτυγχάνονται πουλώντας το προϊόν της θρησκευτικής απάτης που δεν είναι άλλο, από την Ελπίδα.
Τι έχουν να μας απαντήσουν οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες και πτωματολάτρες;»
Η Δικαιοσύνη τι κάνει εδώ έχουμε «εμπόριο ελπίδας» που σύμφωνα με τον νόμο διώκετε. Αλλά δυστυχώς και οι δικαιοσύνη άγετε και φέρετε από τους παπάδες και τους «Γιοσάκιδες».

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ Βιντεο ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΗΧΟΥ συγκλονιστικο Η ΑΠΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ Μακ@ριου Καρ@μανλ...

OMAΔΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ Λακεδαιμονίων Πολιτεία.: Υακίνθεια 20108μ.χ.χ μετά την γιορτή.

OMAΔΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ Λακεδαιμονίων Πολιτεία.: Υακίνθεια 20108μ.χ.χ μετά την γιορτή.: Μεθεόρτια Ανακοίνωση. Υακίνθεια 20108μ.χ.χ  Μεθεόρτια Ανακοίνωση  του  Συλλόγου  ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ για τα ΥΑΚΙΝΘΕΙΑ 2018μ.χ.χ....

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ! - Δράση κατά της ομοφυλοφιλίας και του φεστιβάλ Κάναβης στο Γκάζι - Αυτά που προωθεί η παγκοσμιοποιηση...

15 Αυγούστου:Γενέθλιον της Αθηνάς - Και καθόλου τυχαία, ο ναός της παρθένου Αθηνάς στην Ακρόπολη μετατράπηκε σε ναό της Παναγίας Παρθένου.

Θεά Παρθένος, γεννημένη περί τον Δεκαπενταύγουστο. Ισχυρή, αφού οι πινακίδες της Γραμμικής Β’ μαρτυρούν πως τη λάτρευαν από παλιά, και μάλιστα ως Πότνια (σεβαστή). Στρατηγός και προστάτις της πόλεως των Αθηνών. Το όνομά της, προφανώς το μαντέψατε: Αθηνά. Χάρη σε εκείνην και τα Παναθήναια, τις μεγάλες εορτές που ξεκινούσαν με το γενέθλιο της θεάς στην αρχαία Αθήνα, είναι τόσο μεγάλη γιορτή ο Δεκαπενταύγουστος. Σήμερα, η εκκλησία μας εορτάζει την Κοίμηση μιας άλλης Παρθένου, της Θεοτόκου. Καταφανώς, όχι από τυχαιότητα.

Η θεά Αθηνά είχε γεννηθεί σύμφωνα με τις παραδόσεις του δωδεκάθεου την 28η Εκατομβαιώνος, περί τον δεκαπενταύγουστο δηλαδή. Εκείνη την ημέρα, η πόλις- κράτος της Αθήνας, γιόρταζε με θυσία εκατό βοών- εξ ου και ο όρος «εκατόμβη». Η θυσία, σήμαινε ότι οι θεοί θα χόρταιναν με…. την τσίκνα (και κάποια από τα εντόσθια) και οι προσκυνητές- ο λαός- θα απολάμβαναν κρέας. Που τότε δεν περιλαμβανόταν και τόσο συχνά στη διατροφή.

Θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου, η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία, του πατέρα των θεών. Μητέρα της ήταν η πάνσοφη Μήτις. Ο Δίας από προφητεία έμαθε ότι το παιδί που θα γεννούσε η Μήτις θα ανέτρεπε τον πατέρα του από την εξουσία, οπότε την κατάπιε ενώ ήταν έγκυος. Την 28η του Εκατομβαιώνος, αισθάνθηκε τρομερό πονοκέφαλο και κάλεσε τον Ήφαιστο να τον βοηθήσει. Εκείνος του χτύπησε το κεφάλι με ένα βαρύ σφυρί και πετάχτηκε πάνοπλη η Αθηνά φορώντας περικεφαλαία, κρατώντας ασπίδα και πάλλοντας το δόρυ (εξ ου και το επίθετο Παλλάς). Βλέποντας τον Δία, πέταξε ασπίδα και δόρυ στα πόδια του, δείγμα αναγνώρισης της ανωτερότητάς του.

Σύμφωνα με τον καθηγητή αρχαιολογίας Πάνο Βαλαβάνη, η Αθηνά «είναι μια από τις πιο σύνθετες και πολυσήμαντες μορφές της αρχαίας θρησκείας. Στο πρόσωπό της συνδυάζονται προϊστορικές αντιλήψεις, ιδιότυπα λατρευτικά έθιμα, καθώς και εκλογικευμένες αξίες της ιστορικής περιόδου, που την αναδεικνύουν σε κορυφαία μορφή της θρησκευτικής ιδεολογίας των αρχαίων.» («Ιερά και αγώνες στην αρχαία Ελλάδα», εκδόσεις «Καπόν).

Πλούσιοι μύθοι

Από τους γνωστότερους μύθους για την Αθηνά είναι η διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την προστασία και το όνομα της Αθήνας. Οι δυο θεοί κλήθηκαν να παρουσιάσουν τα δώρα τους, με βάση τα οποία οι άλλοι θεοί θα έκαναν την επιλογή. Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του την γη και ένα κατάλευκο άλογο πετάχτηκε. Εντυπωσιάστηκαν οι θεοί καθώς το άλογο θα το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους τόσο για το όργωμα όσο και για τις μετακινήσεις τους. Στην συνέχεια ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία χτύπησε με το δόρυ της τη γη κα μια φουντωτή ελιά πετάχτηκε. Βλέποντάς την η θεοί έδωσαν την νίκη στην Αθηνά καθώς θεώρησαν το ευλογημένο δέντρο χρησιμότερο. (Ο μύθος έχει παραλλαγές, αυτό όμως είναι το κεντρικό του νόημα)

Πολλοί ακόμα μύθο συνδέονται μαζί της, και μας βοηθούν καταλαβαίνουμε καλύτερα ποια ήταν για τους αρχαίους. Η κρίση του Πάρη, ο οποίος κλήθηκε να αποφασίσει ποια ήταν η ομορφότερη θεά μεταξύ της Αθηνάς της Ήρας και της Αφροδίτης δίνοντάς της το χρυσό μήλο που η έριδα έριξε κάτω από την πόρτα. Η βοήθεια της στον Περσέα για τον αποκεφαλισμό της Γοργόνας που πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Ο διαγωνισμός ύφανσης με την θνητή αράχνη, την οποία αν και δεν μπόρεσε να κερδίσει, τιμώρησε για την υπεροψία της αλλά και από ζήλια και την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο έντομο. Η συμμετοχή της στην γιγαντομαχία όπου σκότωσε και έγδαρε τον Πάλλαντα και στην συνέχεια καταπλάκωσε με την Σικελία τον Εγκέλαδο (κατά κάποιους από τον Πάλλαντα πήρε το επίθετο Παλλάς. Κατ’ άλλους από το ότι γεννήθηκε πάλλουσα το δόρυ). Τέλος θα αναφέρουμε την διένεξη της με τον Απόλλωνα για την μαντική τέχνη. Η Αθηνά είχε διδαχτεί από τις Θρίες, τις φτερωτές νύμφες του Παρνασσού την τέχνη του να μαντεύεις το μέλλον από τις πέτρες που παρασέρνουν οι χείμαρροι, όμως ύστερα από τα παράπονα του Απόλλωνα στον Δία και την απόφαση του τελευταίου υπέρ του γιου του εγκατάλειψε με βαριά καρδιά την τέχνη πετώντας σε μια πεδιάδα της πέτρες, η οποία έκτοτε ονομάζεται Θριάσιο Πεδίο.

Η γιορτή των Χριστιανών

Στο γύρισμα του αρχαίου κόσμου από τον πολυθεϊσμό στον χριστιανισμό, όταν δεύτερος άρχισε σιγά- σιγά να επικρατεί, χρειάστηκε η μίξη στοιχείων από την παλαιότερη και τη νεότερη θρησκεία ώστε η δεύτερη να εδραιωθεί πιο εύκολα. Τότε, πολλές από τις αρχαίες τελετουργίες ενσωματώθηκαν στις τελετουργίες των χριστιανών και μαζί τους και κάποιες μεγάλες εορτές. Ανάμεσα σε αυτές και η εορτή του Δεκαπενταύγουστου. Και η Παναγία, από τον 6ο αι. μ.Χ. βαφτίστηκε αειπάρθενος, υπέρμαχος στρατηγός και προστάτις, ανάμεσα σε άλλες ιδιότητες, με κυρίαρχη την μητρική.

Αρχαίες μητρικές θεότητες ήταν και άλλες: η Αστάρτη, η Λητώ, η Γαία, η Ισις, με ρίζες που χάνονται στο βάθος της Νεολιθικής εποχής. Αρχέτυπο όλων όμως θεωρείται η Μεγάλη Μητέρα ή Μητέρα Γη ή Μεγάλη Μητέρα Θεά, εμβληματικό μητριαρχικό μοντέλο.

Η Μεγάλη Μητέρα ήταν άλλωστε η κύρια θεότητα στη Μινωική Κρήτη, από κάποια εποχή μάλιστα παράλληλα με τον «νεαρό θεό» (είτε ως «θείο βρέφος» είτε ως σύζυγό της). Σύμφωνα με τον κύκλο της φύσης για τον θάνατο και την αναγέννηση η Μεγάλη Μητέρα παντρεύεται διαρκώς τον νεαρό θεό που γεννιέται και πεθαίνει κάθε χρόνο.

Με αυτή την πρακτική, η μεγάλη γιορτή της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο συμπίπτει με τα γενέθλια της θεάς Αθηνάς στις 28 του αρχαίου μήνα Εκατομβαιώνα (μέσα Ιουλίου - μέσα Αυγούστου), όταν τελούνταν ανά τετραετία τα Παναθήναια, η μεγαλύτερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας. Και καθόλου τυχαία, ο ναός της παρθένου Αθηνάς στην Ακρόπολη μετατράπηκε σε ναό της Παναγίας Παρθένου. Είναι άγνωστο πότε ακριβώς μετατράπηκε ο Παρθενώνας σε χριστιανικό ναό, το βέβαιο όμως είναι ότι επί Ιουστινιανού (482-565) καθαγιάστηκε και ορίστηκε ως η «καθολική εκκλησία των Αθηνών». Η λατρεία της ειδωλολατρικής παρθένου έδωσε έτσι τη θέση της στη χριστιανή Παρθένο και ο ναός πήρε το όνομα Παναγία Αθηνιώτισσα.

Στρατηγός των στρατηγών, η Παναγία προστατεύει τους πιστούς της - όπως και η θεά Αθηνά τους Αθηναίους - σε κάθε δύσκολη στιγμή. Το 626, στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από Αβαρους και Πέρσες, οι πιστοί που έχουν συγκεντρωθεί στη Μεγάλη Εκκλησία θα δουν ξαφνικά μπροστά τους την Παναγία να έχει απλώσει προστατευτικά το πέπλο της πάνω από την Πόλη (ας θυμηθούμε και τον πέπλο της Αθηνάς στα Παναθήναια). Και η μεγαλύτερη απόδειξη: «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» ψάλλουν οι πολιορκημένοι χριστιανοί στην τελευταία λειτουργία της Αγίας Σοφίας, το 1453.

Το κύρος του ναού ήταν μεγάλο, αφού ακόμη και ο Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος γιόρτασε τη νίκη του κατά των Βουλγάρων σε αυτόν. Επρόκειτο άλλωστε για περίλαμπρο ναό, με τη χρυσή εικόνα της Παναγίας και θαυμάσια ψηφιδωτά. Μόνο 188 ψηφίδες διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν το 1848 στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ σήμερα διακρίνονται ελάχιστα ίχνη των αρχικών παραστάσεων. Κατά την Άλωση των Αθηνών από τους Λατίνους όμως η εκκλησία συλήθηκε και μετατράπηκε σε καθολική με την ονομασία «Σάντα Μαρία ντι Ατένε», ενώ αργότερα έγινε τζαμί.

Στην υποτιθέμενη ομοιότητα της παράστασης μιας μαρμάρινης μετόπης του Παρθενώνα με τη σκηνή του Ευαγγελισμού οφείλεται εξάλλου η διάσωσή της κατά τον Μεσαίωνα από φανατικούς της νέας θρησκείας που κατέστρεψαν τον αρχαίο διάκοσμο του ναού. Η μετόπη βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Ακρόπολης.

http://maniatikoreportplus.blogspot.com/2018/08/15.html 

Πως καταντήσαμε έτσι τη ζωή μας να χτίζουμε μπετά, πιο ωραίο να είχαν όλοι από 500τμ γη και ένα σπίτι μονώροφο ..

Ωραία που είναι η Θεσσαλονίκη άδεια. Ηρεμία. Χωρίς κίνηση. Αυτά μόνον τέτοιες μέρες τα ζεις. Κάποτε έλεγα ότι τα χειρότερα σπίτια είναι οι μεζονέτες και τα διαμερίσματα. Κατάρα για όσους ζουν μέσα. Δεν ξέρω ποιος τα εφεύρε αλλά είναι ο χειρότερος τρόπος ζωής που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Δεν τον αφήνουν να ανασάνει, να ζει ελεύθερος. Η γη έφτανε για όλους τι πιο ωραίο να είχαν όλοι από 500τμ γη και ένα σπίτι μονώροφο ή διώροφο. Πως καταντήσαμε έτσι τη ζωή μας να χτίζουμε μπετά. Και να πηγαίνουν καφενείο ή καφετέριες και να ξοδεύουμε όλα μας τα λεφτά στα μαρκετ και σε καταναλωτικά.
Να αγοράζουμε τον καρκίνο και να χαιρόμαστε μετά που πηγαίνουμε στους γιατρούς και γράφουμε φάρμακα επειδή έχουμε ασφάλεια.
Πίνω έναν καφέ στην υγεία σας, σε όλους αυτούς που έκαναν το μεγάλο τόλμημα και πήγαν στην ΕΞΟΧΗ, στην ελευθερία και στην απλή ζωή. Ένα μεγάλο μπράβο στην αποφασιστικότητα τους, παρ΄όλες τις δυσκολίες γιατί επιτρέπουν στα παιδιά τους να ζήσουν την ζωή που ζήσαμε εμείς. Ζωή στο χωριό, ξέγνοιαστη, ελεύθερη χαρούμενη χωρίς να φοβόμαστε το σηματοδότη, το καυσαέριο, τον θόρυβο, το ασανσέρ μην κολλήσει. Και να τρώμε την παραμύθα ότι ζούμε σε ποιότητα ζωής..

ΣΟΦΙΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ