Θεατρική Ομάδα Μυγδονίας "Θεατροποινίτες" μας παρουσίασε την θεατρική παράσταση "Μήδεια, μια παρωδία".

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΣΑΤΥΡΙΚΑ ΣΚΕΡΤΣΑΚΙΑ ! ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ !!
ΕΥΓΕ  στον Πολιτιστικό Αθλητικό Σύλλογο "Εν δράσει" και τη Θεατρική Ομάδα Μυγδονίας "Θεατροποινίτες"

Δείτε Βίντεο : https://youtu.be/OT-UrrofU_g

Η Θεατρική Ομάδα Μυγδονίας "Θεατροποινίτες" μας παρουσίασε την θεατρική παράσταση "Μήδεια, μια παρωδία".

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Πουλημένη σε ξένους, γοητευτική, πλανεύτρα και μάγισσα, προδομένη, εγκαταλελειμμένη, μόνη, αβοήθητη, καίγεται και αναγεννιέται από τις στάχτες της, σκοτώνει τα παιδιά της. Για ποια πρόκειται; Μα φυσικά για την… Μήδεια! Ο Μέντης Μποστατζόγλου πατώντας στο μύθο , δημιουργεί τη δική του Μήδεια στην οποία δίνει τα χαρακτηριστικά της πατρίδας μας.

Η Μήδεια εγκαταλείπει την Κολχίδα, την οικογένεια, τους συγγενής και φίλους και ακολουθώντας τον έρωτα-Ιάσονα. Φτάνει στην Ελλάδα όπου όλοι την αντιμετωπίζουν σαν ξένη, σαν βάρβαρη. Θεωρείται, λοιπόν, η πρώτη πρόσφυγας στην ιστορία. Σκοτεινή, βάρβαρη, μάγισσα, ιέρεια, μητριαρχική, απρόβλεπτη, μεθοδική, εκδικήτρια, εγκληματική, σαγηνευτική, θελκτική, αλλά και απεχθής και αποκρουστική. Έχει την ικανότητα να είναι -ξέχωρα και όλα- απατημένη, χειραφετημένη, τραγική, δυστυχισμένη, σύζυγος, γυναίκα, ερωμένη, μητέρα.

Όλες οι παραπάνω ιδιότητες συγκλίνουν σε ένα όνομα: Μήδεια, Μedea, Médée. Η Μήδεια του Ευριπίδη είναι παγκόσμια. Η Μήδεια του Μποστ είναι Ελληνίδα.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Μήδεια βοήθησε τον Ιάσονα να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας και άφησε την Κολχίδα φεύγοντας μαζί του. Μετά από διάφορες περιπέτειες έφτασαν στο Βόλο. Εκεί βρίσκουμε την ηρωίδα μας στην αρχή της παράστασης. Τα όμορφα χρόνια έχουν περάσει πια. Ο Ιάσονας την απατά με διάφορες γυναίκες και λείπει συνεχώς από το παλάτι. Η Μήδεια υποφέρει μόνη της και δεν ωφελούν ούτε τα ξόρκια που κάνει ούτε τα γιατρικά. Ξαφνικά εμφανίζεται στο παλάτι μια νεαρή καλόγρια με πολύπαθο βίο. Η Μήδεια την περιθάλπει θεωρώντας ότι θα είναι καλό παράδειγμα για τους δυο γιούς της, οι οποίοι, σύμφωνα με τα λόγια της τροφού, έχουν πάρει κακό δρόμο. Όμως, ακόμη ένας ξένος καταφθάνει στο παλάτι. Είναι ένας καλόγερος αυτή τη φορά που καιρό τριγύριζε στην περιοχή κι ο οποίος εμπιστεύεται στη Μήδεια μια προσωπική του «αδυναμία». Η ανυποψίαστη Μήδεια δέχεται στο τέλος την επίσκεψη του Ιάσονα. Τα νέα που της αποκαλύπτει την ωθούν να διαπράξει το χειρότερο έγκλημα…

ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης)

Μήδεια: Αγγελική Πετροπούλου, Μαρία Μαυρομάτη, Μαρία Λουκοβίτου, Δέσποινα Ελευθερίου

Τροφός: Θωμαή Νικολαίδου, Σοφία Λυτρίδου

Καλόγρια: Πασχαλίνα Βαγγέλα

Ψαράς: Νάνσυ Μάτη

Οιδίποδας: Κούλα Πατμανίδου

Αντιγόνη: Αθηνά Ιορδανίδου

Ευριπίδης: Γιάννης Γιάμπαστος

Καλόγερος: Γιώργος Σιδέρης

Ιάσονας: Γιώργος Γιάμπαστος

Αγγελιοφόρος: Σταύρος Κατιρτζίδης

Δημοσιογράφος: Νάνσυ Μάτη

Κρητικός:Τσολερίδης Νίκος

Χορός: Νάνσυ Μάτη, Αγγελική Πετροπούλου, Σοφία Λυτρίδου, Κούλα Πατμανίδου, Πασχαλίνα Βαγγέλα, Μαρία Μαυρομάτη, Μαρία Λουκοβίτου, Ανδριανή Γκαλέτση.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία-διδασκαλία: Βίκυ Γρηγοριάδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ράνια Καραδέμητρου

Μουσική επιμέλεια, φωτισμοί: Βίκυ Γρογοριάδου, Νίκος Πασσιάς

Σκηνικά-κοστούμια: Βίκυ Γρηγοριάδου, συνολική δημιουργία ομάδας

Δημιουργικό αφίσας: Παναγιώτης Παπαγρηγορίου

Φωτογραφίες: Φανή Χατζημωυσή, Δώρα Καπλανίδου

Δείτε βίντεο : https://youtu.be/PskfY4KM5Mc

Διεύθυνση παραγωγής: Πολιτιστικός Σύλλογος «Εν δράσει»

Πληροφορίες για το χρήστη Θεατρική Ομάδα Μυγδονίας "Θεατροποινίτες"

Θεατρική Ομάδα Μυγδονίας "Θεατροποινίτες"

Theatrical Play · Θεσσαλονίκη

τμήμα του Συλλόγου "Εν Δράσει"

πληροφορίες: 6936 076 595

Nikolaos Pazaitis

npazaitis@hotmail.com

Σαν σήμερα το 1912 o ελληνικός στρατός καταλαμβάνει τα Γιαννιτσά

Η σπουδαιότερη σε σημασία μάχη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, που διεξήχθη στις 19 και 20 Οκτωβρίου 1912 στην τότε Γενιτσά (Γενιτζέ ι Βαρντάρ για τους Τούρκους) του σημερινού νομού Πέλλας, ανάμεσα στον ελληνικό στρατό υπό τον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο και τον οθωμανικό στρατό υπό τον στρατηγό Χασάν Ταξίν Πασά. Η νίκη των ελληνικών όπλων άνοιξε διάπλατα το δρόμο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26 Οκτωβρίου).

Μετά την απροσδόκητη νίκη του στο Σαραντάπορο, ο ελληνικός στρατός διασφάλισε τον έλεγχο της Δυτικής Μακεδονίας και άρχισε να προελαύνει για την απελευθέρωση της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης. Προ του διαγραφομένου μεγάλου κινδύνου, ο τούρκος στρατηγός Χασάν Ταξίν Πασάς αποφάσισε να αντιτάξει την άμυνά του στην ιερή για τους ντόπιους μουσουλμάνους πόλη των Γιαννιτσών, επειδή εκεί είχε ταφεί ο Γαζή Εβρενός, ένας διακεκριμένος οθωμανός στρατηγός του 14ου αιώνα.
Η περιοχή παρείχε σημαντικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα. Περικλειόταν βόρεια από το βουνό Πάικο και νότια από τη βαλτώδη λίμνη των Γιαννιτσών (αποξηράνθηκε το 1932), γνωστή από τον Μακεδονικό Αγώνα και από το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Τα μυστικά του Βάλτου».
Στις 18 Οκτωβρίου ο στρατός του Ταξίν Πασά, αποτελούμενος από πέντε μεραρχίες ελλιπούς σύνθεσης (13 τάγματα πεζικού και 8 ίλες ιππικού) και επτά πυροβολαρχίες με 30 πυροβόλα, είχε οχυρωθεί σ’ ένα ύψωμα 130 μέτρων, από το οποίο μπορούσαν να ελέγχουν την πεδιάδα. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο προελαύνων ελληνικός στρατός, αποτελούμενος από πέντε μεραρχίες και μία ταξιαρχία ιππικού, συνολικά γύρω στους 80.000 άνδρες, είχε μέτωπο προς τα βορειοανατολικά.
Το πρωί της 19ης Οκτωβρίου, η 2η και 3η Μεραρχία επιτέθηκαν μετωπικά κατά του εχθρού, ενώ η 4η και η 5η υπερκερωτικά εναντίον του δεξιού πλευρού του τουρκικού στρατού. Η κατά μέτωπον επίθεση παρακωλύθηκε από τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού, που εμπόδισαν τη διάβαση της γέφυρας Μπαλίντζα, επί της οδού Βοδενών (Έδεσσας) - Γενιτσών, που αποτελούσε και τη μοναδική διάβαση. Αλλά η επιτυχημένη υπερκέραση του εχθρού από τις δύο άλλες μεραρχίες έκριναν τελικά την έκβαση της μάχης.
Βλέποντας την επικείμενη περικύκλωση του στρατού του, ο Χασίν Ταξίν Πασάς διέταξε υποχώρηση και άφησε στο πεδίο της μάχης τις πυροβολαρχίες του κι ένα μικρό τμήμα πεζικού, για να παρενοχλούν τους επιτιθέμενους και να διευκολύνουν την υποχώρηση του κυρίου όγκου του στρατού του. Άλλα και η οπισθοφυλακή αυτή υποχώρησε προ του εφορμούντος ελληνικού στρατού, το πρωί της 20ης Οκτωβρίου, ολοκληρώνοντας την ήττα του τουρκικού στρατού. Η 1η Μεραρχία ανέλαβε την καταδίωξη του εχθρού, αλλά δεν κατόρθωσε να καταλάβει τις γέφυρες του Αξιού και να τον εγκλωβίσει μακριά από τη Θεσσαλονίκη.
Στις 11 το πρωί της 20ης Οκτωβρίου οι πρώτες ελληνικές μονάδες εισήλθαν στην πόλη των Γιαννιτσών, που είχε μικτό πληθυσμό, μουσουλμανικό και χριστιανικό (ελληνόφωνο και σλαβόφωνο). Αμέσως παρέδωσε στις φλόγες τη μουσουλμανική συνοικία της πόλης, ενώ άφησε άθικτη τη χριστιανική.
Στο τέλος της ημέρας, οι ελληνικές απώλειες είχαν ανέλθει σε 188 νεκρούς και 785 τραυματίες, ενώ οι τουρκικές σε 250 νεκρούς, 1.000 τραυματίες και 3.000 αιχμαλώτους. Στα ελληνικά χέρια περιήλθαν 11 κανόνια του εχθρού και πολεμικές σημαίες. Η μάχη των Γιαννιτσών έγινε κάτω από καταρρακτώδη βροχή και οι Έλληνες στρατιώτες χρειάστηκε πολλές φορές να πραγματοποιήσουν επιθέσεις με τις λόγχες για να καταλάβουν τις εχθρικές οχυρώσεις.
Την επομένη, αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος στην ημερήσια διαταγή του σημείωνε μεταξύ άλλων: «Η νίκη των Γιαννιτσών συμπληροί την του Σαρανταπόρου και αποτελεί δια τον Ελληνικόν Στρατόν νέον τίτλον τιμής και δόξης». Ο απεσταλμένος της αθηναϊκής εφημερίδας «Σκριπ» σχολίαζε ότι η «Μάχη των Γενιτσών δύναται να χαρακτηρισθή ως η μεγαλειτέρα, η πεισματωδεστέρα των μέχρι τούδε μαχών», ενώ βασιλιάς Γεώργιος χαρακτήρισε την μάχη «πρωτοφανή εις μεγαλοπρέπειαν, πείσμα και ανδρείαν».

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/830376/san-simera-to-1912-o-ellinikos-stratos-katalamvanei-ta-giannitsa#ixzz4wDbU4pzZ

ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΝΟΣΤΙΜΟ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ, ΜΕ ΜΕΛΙΝΤΖΑΝΑ !!

Η Μελιτζάνα ταιριάζει πολύ με τα ζυμαρικά, ένα Παστίτσιο λοιπόν με Μελιτζάνες είναι κάτι το ιδιαίτερα νόστιμο.  Θα χρειαστεί λίγο δουλειά παραπάνω αλλά αξίζει τον κόπο ..!!

ΥΛΙΚΆ
3 ή 4 Μελιτζάνες, ανάλογα το μέγεθος

4 Πιπεριές κέρατο

Μισό κιλό κιμά, 3 κρεμμύδια, μια σκελίδα σκόρδο

Τσιγαρίζουμε πρώτα τον κιμά

Κόβουμε τις Μελιτζάνες σε μικρές φέτες και τις βάζουμε στο νερό με αλάτι

Ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια και τις Πιπεριές..

Βάζουμε σε ένα μεγάλο ταψί λίγο λαδάκι για να τοποθετήσουμε τις Μελιτζάνες

Τις στρώνουμε στο Ταψί

Και τις γυρίζουμε για να λαδωθουν κι από την άλλη μεριά

Κόβουμε τα Μακαρόνια στα τρία κομμάτια

Όταν τσιγαρίζουμε τον κιμα ρίχνουμε και μια πρέζα ριγανουλα, δίνει ωραίο άρωμα με το τσιγάρισμα

 Παίρνουμε Σάλτσα Ντομάτα..

 Παίρνουμε μερικές ίνες Κρόκο Κοζάνης

 Τσιγαρίζουμε καλά τον Κιμά

 Βράζουμε τα μακαρόνια

 Όταν τσιγαριστεί ο Κιμάς καλά ρίχνουμε το κρεμμύδι το σκορδακι και τις πιπεριές

 Έχουμε βάλει τις μελιτζάνες στον φούρνο...

 κι όταν ψηθούν μετά από 15 λεπτά περίπου τις γυρίζουμε κι από την άλλη μεριά

 και τις αφήνουμε στον φούρνο για ακόμα 10 λεπτά μέχρι δηλαδή να ψηθούν καλά

 Ετοιμάζουμε και δυο Δαφνόφυλλα για την σάλτσα μας

 Ρίχνουμε 6-7 κουταλιές από την σάλτσα ντομάτα στο τηγάνι με τον κυμα και ολα τα αλλα...
Ρίχνουμε Αλάτι, Πιπέρι τον Κρόκο και τα ανακατεύουμε καλά..

 Ετοιμάζουμε τα υλικά για την Μπεσαμελ ( 1 κιλό Γάλα, 4 Κουταλιές μεγάλες Αλεύρι, 1 Αυγό )

Οι μελιτζάνες μας έχουν ψηθεί στο φούρνο , τις βγάζουμε και ρίχνουμε λίγο αλατακι από πάνω..

Τι ς βάζουμε στο ταψί που θα κάνουμε το Παστίτσιο σε μια στρώση...

Τις σκεπάζουμε με μια στρωση απο τα Μακαρόνια...

Ξανά στρώνουμε μελιτζάνες πάνω από τα μακαρόνια....

Και ξαναστρώνομαι τα μακαρόνια πάνω από τις μελιτζάνες.  Δηλαδή βάζουμε στρώση μελιτζάνες, στρώση μακαρόνια δυο φορές...

Μετά στρώνουμε πάνω από όλα τον κυμα..

Ετοιμάζουμε την Μπεσαμελ...

Και την ρίχνουμε από πάνω... Βάζουμε το ταψί στο φούρνο και στους 150 βαθμούς, μετά από 20 λεπτά το βλέπουμε πως πάει, και κάθε 10 λεπτά το παρακολουθούμε για να μην αρπάξει πολύ από πάνω... συνολικά σε μια ώρα το Παστίτσιο μας είναι έτοιμο....

Πριν προλάβω να το φωτογραφίσω έχουμε φάει το μισό από την λαιμαργία μας. Έγινε πράγματι υπέροχο!!! Δοκιμάστε το και θα δείτε......

Νικόλαος Παζαίτης

npazaitis@hotmail.com

Οι λευκές γραμμές που βλέπουμε στον ουρανό δεν οφείλονται σε ψεκασμούς, αλλά όπως ονομάζονται είναι νεφικές συμπυκνώσεις των αεροσκαφών.

Γράφει ο Μιχάλης Σιούτας

Διδάκτωρ Μετεωρολογίας- Κέντρο Μετρολογικών εφαρμογών ΕΛΓΑ αεροδρόμιο Μακεδονία Θεσσαλονίκη
Οι λευκές γραμμές που βλέπουμε στον ουρανό δεν οφείλονται σε ψεκασμούς, αλλά όπως ονομάζονται είναι νεφικές συμπυκνώσεις των αεροσκαφών. Δημιουργούνται από τους υδρατμούς που περιέχονται στα καυσαέρια των κινητήρων των αεροπλάνων και μερικέ φορές εκτείνονται σε μήκος πολλών χιλιομέτρων,. Σχηματίζονται στον ουρανό σε ύψος 8-10 χιλιόμετρα, όπου επικρατούν θερμοκρασίες περίπου μείον 40 βαθμοί Κελσίου ή χαμηλότερες.
Τα νέφη αυτά δεν είναι παρά νερό, δηλαδή οι υδρατμοί που περιέχονται στα καυσαέρια των αεροπλάνων μαζί με διοξείδιο του άνθρακα. Οι υδρατμοί αρχικά γίνονται πολύ μικροσκοπικές υδροσταγόνες οι οποίες λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών ψύχονται και γίνονται παγοκρύσταλλοι. Οι αιωρούμενοι αυτοί παγοκρύσταλλοι ακολουθούν την πορεία του αεροσκάφους και δημιουργούν τους γραμμικούς αυτούς νεφικούς σχηματισμούς
Ανάλογα με τη θερμοκρασία και την υγρασία στο επίπεδο σχηματισμού τους μπορεί να είναι ορατά για μερικά λεπτά ή μπορεί και για ώρες και να επεκταθούν αρκετά και σε πλάτος και να σχηματίσουν θυσανοειδή νέφη. Οι νεφικές αυτές γραμμές ανάλογα με τις πορείες των αεροπλάνων, μπορεί να είναι παράλληλες ή διασταυρούμενες ή σε τυχαία διάταξη.

Πολλές φορές δημιουργούν διάφορα σχήματα, παραλληλόγραμμα, τετράγωνα, ή σταυρούς που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και προκαλούν διάφορους συνειρμούς και σενάρια. Η πιο διαδεδομένη άποψη η οποία όμως δεν έχει αποδειχτεί, είναι ότι πρόκειται περί ψεκασμών στον ουρανό από στρατιωτικά ή εμπορικά αεροσκάφη.
Τα νέφη αυτά δεν είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο, καθώς διαλύονται σε μεγάλα ύψη και δεν φτάνουν στο έδαφος. Θα συνεχίσουμε να τα παρατηρούμε στον ουρανό αρκετά συχνά, καθώς οι αεροπορικές πτήσεις συνεχώς αυξάνονται. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι άμεσα επιβλαβή, ωστόσο η έμμεση επίδρασή τους στον καιρό και στο κλίμα είναι σημαντική καθώς συμβάλλουν και στην κλιματική αλλαγή.

https://vimapress.gr/m-sioutas-oi-lefkes-grammes-sympyknosis-ston-ourano-einai-anthropogeni-synnefa/

"Ελαιουργείο «τσέπης» – Παγκόσμια πατέντα Ηρακλειώτη"

Το πρώτο ατομικό, οικολογικό ελαιουργείο στον κόσμο, «η φάμπρικα» όπως λέγεται, είναι πλέον γεγονός και ανήκει σε Ηρακλειώτη κατασκευαστή, που πρωτοπόρησε καταφέρνοντας να κατασκευάσει τη μονάδα αυτή, παράγοντας το ελαιόλαδο παραδοσιακά με τη μέθοδο της πίεσης και από τα υποπροϊόντα της ελιάς να παράγεται βιομάζα, αποφεύγοντας έτσι την όποια επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά από ατομικά ελαιουργεία που έχουν κατασκευάσει οι Ιταλοί, αφού λειτουργούν όπως τα κανονικά, με τη φυγόκεντρο δύναμη, όπως εξηγεί στη «Νέα Κρήτη» ο Μηνάς Καμπιτάκης, αποκαλύπτοντας δημόσια τη σημαντική του εφεύρεση, που από φέτος είναι πλέον στη διάθεση των ελαιοπαραγωγών!


Σε παγκόσμια κλίμακα πρόκειται για το πρώτο οικολογικό μικρό και μεσαίο ελαιουργείο, που αποτελεί ένα απίστευτο εργαλείο κυρίως για ελαιοπαραγωγούς με μεγάλες ποσότητες ελαιοκάρπου, που πλέον θα μπορούν να παράγουν το ελαιόλαδό τους μόνοι τους, αποφεύγοντας τις επανειλημμένες μεταφορές ελαιοκάρπου στα ελαιουργεία και βέβαια τις ατέλειωτες ώρες αναμονής και ξενυχτιού για να «αλέσουν» και να επιβλέψουν τη διαδικασία παραγωγής του ελαιολάδου τους. Δε χρειάζονται χώρους. Το μικρό ελαιουργείο είναι έκτασης μόλις 2 τετραγωνικών και το μεσαίο 6.
Η εφημερίδα μας, μόλις πληροφορήθηκε την ύπαρξη της πατέντας, επισκέφτηκε το εργοστάσιο του Μηνά Καμπιτάκη στη Βιομηχανική Περιοχή Ηρακλείου και κατέγραψε όλα τα στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας του ατομικού ελαιουργείου, που έχει παραχθεί σε δύο μεγέθη. Το μικρό μέγεθος στοιχίζει μόλις 12.000 ευρώ και το μεγάλο 20.000 ευρώ, που ως κόστος για τους μεγαλοπαραγωγούς, ή για παραγωγούς που θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να το επιμεριστούν για να αλέθουν τις ελιές τους σε κοινό χώρο, δε θεωρείται καθόλου απαγορευτικό.
«Το λάδι που παράγεται από αυτό το ελαιουργείο», τονίζει ο κ. Καμπιτάκης, «είναι πυκνό σαν μέλι. Γιατί τα καλά χαρακτηριστικά δεν έχουν φύγει όπως γίνεται με τη φυγόκεντρο δύναμη. Όλα τα καλά συστατικά του λαδιού είναι βαριά. Όταν τα βάζεις λοιπόν σε ένα μηχάνημα που παίρνει 7.000 στροφές, όλα αυτά θα πάνε μαζί με το νερό. Και το λάδι που θα μείνει θα είναι πολύ λεπτό, όπως γίνεται με τη φυγοκέντριση. Το ατομικό ελαιουργείο λειτουργεί με πίεση και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τα μεγάλα ελαιουργεία», όπως λέει. «Αλλά δεν είναι η πίεση, όπως ήταν παλιά οι μποξάδες, που υπήρχαν μικροοργανισμοί. Εδώ είναι καθαρό το λάδι, με συνεχή ροή, και δεν υπάρχει πρόβλημα μόλυνσης»…
Τρόπος λειτουργίας
Υπάρχει ένα αναβατόριο, που ανεβάζει τις ελιές. Το μικρό ελαιουργείο χωράει 200 κιλά ελιές την ώρα και το μεσαίο 350 κιλά την ώρα. Την ίδια ποσότητα αλέθει και ο σπαστήρας. Υπάρχει ένας μαλακτήρας που παίρνει και μαλάσσει αυτά τα 200 κιλά. Το πρώτο ζυμάρι που παράγεται πηγαίνει σε πιεστήριο, που λειτουργεί με φυσική πίεση. Το πιεστήριο πιέζει τη μάζα της ελιάς και βγάζει από την κάτω μεριά τα υγρά και το λάδι μαζί. Αυτά τα παίρνει μία αντλία και τα βάζει σε ένα δοχείο ανοξείδωτο πάντα από τον πάτο, για να γίνεται το καταστάλαγμα του λαδιού με φυσικό τρόπο.
Όταν γεμίσει λοιπόν αυτό το δοχείο, κάτι που φαίνεται από τον υαλοδείκτη, ενεργοποιείται ένα φλοτέρ. Ο χειριστής ανοίγει τη βρύση για να πάρει το λάδι. Αυτό που παίρνουμε είναι το λάδι από την πάνω μεριά, που είναι καθαρό. Όταν διαπιστώσει ο χειριστής ότι το λάδι σκουραίνει, τότε κλείνει και πάλι τη βάνα και βάζει καινούργια ποσότητα περιμένοντας να κατασταλάξει. Αυτός είναι ο διαχωριστής ο οικολογικός. «Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος που χρησιμοποιούσαν παλιά οι φάμπρικες για να καθαρίζουν το λάδι», λέει ο Μηνάς Καμπιτάκης.

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

 

https://ellaniapili.blogspot.gr/2015/10/blog-post_779.html