Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Ανάπτυξη σημαίνει δουλειά στον Έλληνα εργάτη ! - Γιάννης Λαγός

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ - "ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ" ( άτυπη ομάδα )


Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (390-330 π.Χ.) γεννήθηκε μεν στην Ηράκλεια του Πόντου, αλλά σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα υπό τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη.



Αγαπητοί  φίλοι  

 Η  επιστολή  αυτή  προς  τον  υπουργό  σηματοδοτεί  μια  νέα  Αργοναυτική  Εκστρατεία .  Η  κυβέρνηση είναι  στριμωγμένη  :  ¨η  θα  ενδώσει  ή  (αν  αρνηθεί )  θα αποκαλύψει  και  στους  πλέον  νυχτωμένους  πόσο  ανθελληνική  είναι .  Φυσικά  και  δεν  θα  μας  κάνει  το  χατήρι  .  Αυτό  το   λογικότατο   αίτημα  όμως  μπορεί να  συσπειρώσει  όλο  τον κόσμο  μας  (  του αρχαιοελληνικού  χώρου ) .
  Ας   το κάνουμε  κορυφαίο  σύνθημά  μας 

20  ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ  ΣΧΟΛΕΣ   ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ  ( όσα  ιδεολογικά ρεύματα  υπήρχαν  στην  αρχαιότητα )  ΚΑΙ  ΓΙΑ ΚΑΘΕ HOT  SPOT   ΠΟΥ  ΚΑΝΟΥΝ  ,  ΘΑ  ΑΝΟΙΓΟΥΝ  ΑΛΛΗ  ΜΙΑ   ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ  ΣΧΟΛΗ/ΧΩΡΙΟ  ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

Διαδώστε  το  παντού  με  μειλ  και  FACEBOOK 

(  λεπτομέρειες :   https://www.facebook.com/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD-%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BF-1569946773274074/?ref=bookmarks



ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (14-6-2016)
---------------
ΑΠΟΣΤΟΛΕΥΣ : "ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ" ( άτυπη ομάδα )
Προς
ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ : ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ
Ως γνωστόν :
# οι φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν με διατάγματα αυτοκρατόρων κατά τα πρώτα χρόνια του Μεσαίωνα
# οι φιλοσοφικές σχολές είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με τον Ελληνικό Πολιτισμό
# ο Μεσαίων , κατά γενική ομολογία , έχει λήξει
Είναι , ως εκ τούτου , περίεργο το οτι ουδείς ενδιαφέρθηκε να αναβιώσει τις φιλοσοφικές σχολές μετά το 1827 .
Σήμερα , εμείς οι Φιλόσοφοι , ζητούμε την βοήθειά σας για να επαναλειτουργήσουμε τις φιλοσοφικές σχολές .
Επειδή το σύγχρονο ελληνικό κράτος εμφανίζεται ως κληρονόμος του Βυζαντίου ( πχ αναγνωρίζει χρυσόβουλα αυτοκρατόρων που δωρίζουν εκτάσεις σε μοναστήρια ) οφείλει να ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙ ζημιές που έκανε το Βυζάντιο . Μία εξ αυτών είναι το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών .
Εάν το Βυζάντιο δεν είχε κλείσει τις σχολές , αυτές θα υπήρχαν και θα είχαν και αξιοσέβαστη περιουσία ( λόγω δωρεών και κληροδοτημάτων ).
Υποθέτουμε οτι το πρώτο ερώτημα που θα ανακύψει είναι "Γιατί ΕΣΕΙΣ ; Τί προσόν έχετε ώστε ΕΣΕΙΣ να θεωρείστε οι κληρονόμοι των αρχαίων φιλοσόφων ;" . Απαντούμε "Διότι εμείς έχουμε το σθένος να ζήσουμε σύμφωνα με τα διδάγματα εκείνων ! Πράγμα καθόλου εύκολο για τον μέσο άνθρωπο" .
Εάν δεν αναβιώσουν οι σχολές ΤΑΧΙΣΤΑ , υπάρχει μέγας κίνδυνος κάποια άλλη χώρα να κάνει γενναιόδωρη προσφορά και να προσελκύσει όλους τους σύγχρονους φιλοσόφους . Και τότε η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διεκδικεί την πνευματική κληρονομιά τους . Διότι πραγματική κληρονόμος δεν είναι η χώρα που γέννησε τους φιλοσόφους αλλά αυτή που τους δίνει γή για να ζήσουν .
Θεωρούμε σίγουρο οτι διαθέσιμες εκτάσεις υπάρχουν άφθονες . Το συμπεραίνουμε αυτό απο την ταχύτητα με την οποία εξασφαλίζονται εκτάσεις δια τα λεγόμενα "hot spots" . Εφ' όσον και χρήμα και γή υπάρχει για τα hot spots είναι σίγουρο οτι θα βρεθεί και για τις φιλοσοφικές σχολές .
Εξ' άλλου δεν πρέπει να λησμονούμε οτι οι φιλοσοφικές σχολές θα ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΟΥΝ τουρίστες , εν αντιθέσει με τα hot spots που τους αποδιώχνουν .
Οι φιλοσοφικές σχολές θα είναι κέντρα διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας ( σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς φοιτητές ) , θα διαθέτουν Ασκληπιείο , εκτάσεις βιολογικών καλλιεργειών , βιβλιοθήκες και εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας . Θα είναι κέντρα με διεθνή ακτινοβολία , εφάμιλλη με αυτήν του Αγίου Όρους .
Σας καλούμε λοιπόν να κινηθείτε με αποφασιστικότητα και να ορίσετε ημερομηνία συνομιλιών μαζί μας για να διευθετήσουμε τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος . Περιττόν να απαριθμήσουμε τα ωφέλη για την χώρα όπως περιττόν είναι να τονίσουμε την ζημία που θα επέλθει στην προσωπική σας φήμη ( και πολιτική σταδιοδρομία ) εάν επι των ημερών σας οι φιλοσοφικές σχολές αναβιώσουν σε κάποια άλλη χώρα πλήν της Ελλάδος . 

pitago99@gmail.com

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Η φιλοξενία στην αρχαία Ελλάδα - Όταν οι «αντιρατσιστές» ανατρέχουν στο παρελθόν...

 

Ένα από τα συνήθη επιχειρήματα των επαγγελματιών «φιλάνθρωπων», «ανθρωπιστών» και «αντιρατσιστών», όταν θέλουν να καταδείξουν την «ξενοφοβία» και τον «ρατσισμό» των σύγχρονων Ελλήνων, που επιμένουν να αρνούνται την κατάληψη της Ελλάδος από τις ορδές των τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, είναι αυτό που κάνει επίκληση του θεσμού της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα.
Υποστηρίζουν λοιπόν, πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κατ' εξοχήν φιλόξενοι άνθρωποι κι ότι ο θεσμός της φιλοξενίας, πέραν του ότι αποτελούσε ηθικό χρέος, προστατεύονταν κι απ' τον Ξένιο Δία. Αυτό, σε πλήρη αντίθεση με τους «ρατσιστές» Νεοέλληνες, οι οποίοι αρνούνται -τι θράσος!- να «φιλοξενήσουν» μερικά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.
Όμως, όπως και στην περίπτωση με την πετσοκομμένη ρήση του Ισοκράτη («Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας»), έτσι κι εδώ προβάλλεται η μισή αλήθεια -και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη απ' το ψεύδος...
Πράγματι, ο θεσμός της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερός και προστατεύονταν από τον Ξένιο Δία. Υπήρχε μάλιστα και συγκεκριμένο τυπικό, κατά την υποδοχή, διαμονή και αναχώρηση του φιλοξενούμενου, ενώ υπήρχε και η «δημοσία ξενία», όπου την φιλοξενία αναλάμβανε η πόλη, παρέχοντας στους ξένους διαμονή και τροφή στους «ξενώνες» της. Κάπου εδώ, σταματά η αλήθεια των «αντιρατσιστών» και συνεχίζει το ψεύδος διά της αποσιωπήσεως της υπόλοιπης αλήθειας...
Ως ξένος, στην κλασική αρχαία Ελλάδα, κατά κανόνα εννοούνταν, όχι ο αλλοδαπός κι αλλόφυλος, αλλά ο Έλληνας που κατοικούσε σε άλλη πόλη. Οι αλλόφυλοι, προσδιορίζονταν με τον πασίγνωστο περιφρονητικό όρο «βάρβαροι». Αλλά κι όταν ακόμη προσδιορίζονταν ως ξένοι, ο όρος λάμβανε και πάλι την αρνητική σημασία του βάρβαρου, του εχθρού (π.χ. οι Σπαρτιάτες «ξείνους γὰρ ἐκάλεον τοὺς βαρβάρους» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Καλλιόπη», 11]) και είναι επίσης γνωστό τι γνώμη είχαν οι αρχαίοι Έλληνες, για όσους δεν ανήκαν στη φυλή τους: «Πας μη Έλλην, βάρβαρος». Όπως δε αναφέρει κι ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός, Πολύβιος («Ιστορίαι», Θ'), οι Έλληνες πολεμούσαν «διαγωνιζόμενοι πρὸς τοὺς βαρβάρους ὑπὲρ τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀσφαλείας». Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι οι αλλοεθνείς αποκλείονταν κι απ' τους Ολυμπιακούς Αγώνες («οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Τερψιχόρη», 22]), όπου δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνον όσοι αποδείκνυαν ότι ήταν Έλληνες.
Η φιλοξενία λοιπόν, αφορούσε κατά βάση Έλληνες, ενώ δεν ήταν χωρίς όρους, περιορισμούς και υποχρεώσεις. Στην Σπάρτη μάλιστα, υπήρχε και νόμος περί «ξενηλασίας» (Ξενοφώντος «Λακεδαιμονίων Πολιτεία»), ενώ ο Ηρόδοτος («Ιστορίαι - Κλειώ», 65), αναφέρει ότι οι Σπαρτιάτες ήταν «ξείνοισι ἀπρόσμικτοι».
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά των «αντιρατσιστών», οι αρχαίοι Έλληνες, όχι μόνο φιλόξενοι δεν ήταν έναντι των αλλοεθνών, αλλά «ρατσιστές» και «εθνίκια» του κερατά!
Υπάρχει όμως και συνέχεια...
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η φιλοξενία μπορούσε να αφορά και τους αλλοεθνείς, υπήρχε μια πολύ σημαντική παράμετρος, την οποία οι «ανθρωπιστές», παραβλέπουν: Η φιλοξενία δεν διαρκούσε επ' αόριστον και για οποιονδήποτε. Αφορούσε μόνο τους περαστικούς, τους ταξιδιώτες, τους αγγελιαφόρους, τους εμπόρους και γενικότερα τους προσωρινούς επισκέπτες. Όχι τους μετανάστες. Οι Έλληνες που επιθυμούσαν να μετεγκατασταθούν μόνιμα ή επ' αόριστον σε άλλη ελληνική πόλη-κράτος, δεν θεωρούνταν πλέον φιλοξενούμενοι, αλλά «μέτοικοι» -μέτοικοι θεωρούνταν επίσης και οι απελεύθεροι δούλοι. Στη Σπάρτη, ονομάζονταν «περίοικοι», καθώς δεν κατοικούσαν μέσα στην πόλη, αλλά σε πέριξ οικισμούς. Στην αρχαία Αθήνα, ο κάθε μέτοικος, ήταν υποχρεωμένος να επιλέγει έναν «προστάτη», δηλαδή κάποιον γηγενή εγγυητή, σε αντίθετη δε περίπτωση κινδύνευε να μηνυθεί, αντιμετωπίζοντας την δικαιοσύνη. Ως μέτοικοι, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν ειδικό φόρο, το «μετοίκιον». Όσοι δε, δεν πλήρωναν το μετοίκιον, οδηγούνταν προσωρινά στη φυλακή κι αν δεν έβρισκαν χρήματα να πληρώσουν, απελαύνονταν. Οι μέτοικοι, παρ' ότι είχαν αρκετά δικαιώματα, εν τούτοις δεν επιτρέπονταν να κατέχουν θέσεις εξουσίας και να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και τις αποφάσεις του δήμου.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Aρχαία Ελληνική Ευχή Γενεθλίων - Ὢ Ὑπέροχη Θέαινα γενεθλῶν, Ἀκραία Ἄρτεμη καταδέχου τοῦτον σεμνὸν ὕμνον καὶ ἴστη μεγάδωρος εὐλογίας εἰς τὸν γεναθλιαζόμενος ὑπάρξεως αὐτοῦ ἐντὸς ὑλαίου πεδίου.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΑΫΦΑΝΤΗ_ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ_8 ΙΟΥΝ 2016 - ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ. ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

΄ΕΡΜΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ! ! - Μια ματιά στο μέλλον, διαβάζοντας Παλαμά

https://hellasforce.files.wordpress.com/2016/06/women-eyes-dark-blue-eyes-tears-selective-coloring-faces-black-background_www-wall321.jpg

 Ταξιδεύουμε λίγο μπροστά, στα μέλλοντα. Να δούμε τι καν’ η Ελλάδα μας, εκεί λίγο πέρα από του χρόνου τα δεσμά. Τόλμημα γερό, που τρόμο μπορεί να φέρει. Μα αξίζει να δούμε. Και να λοιπόν η πατρίδα μας! Αλλά, αγνώριστη η χώρα η παινεμένη. Δεν είν’ αυτή που ξέραμε. Συντρίμμια, συντρίμμια, παντού συντρίμμια και καπνός και φωτιά! Μια απέραντη φωτιά, ένα ρημαδιό, μια χαλασιά. Τίποτε όρθιο. Κι ο θρήνος διάχυτος πάνω στα μαύρα ερείπια, στα γκρεμισμένα, στα καμένα.
Ρωμαίικο, δεν είσαι πια για θαυμασμό αλλά για κλάμα.
Τι έπαθες στ’ αλήθεια; Ποιες αμαρτίες πληρώνεις; Σε ποιο γκρεμό κατρακύλησες; Ποιος δαίμονας ζήλεψε την δόξα της ομορφιάς σου; Ποια κακά στοιχειά σε ποια Βαβέλ δεμένη σε κρατάνε; Ποιος απελάτης σου ‘κοψε το δρόμο και σ’ έχει χειροπόδαρα δεμένη;
Που είν’ τα παλάτια, οι εκκλησιές, τα ιερά; Γκρεμίστηκαν …
Που είν’ οι ηγέτες, οι ταγοί, οι τρανοί σου; Λύγισαν…
Που είν’ οι διαβασμένοι, οι ιδεολόγοι, οι σπιρουνάτοι; Νύσταξαν…
Που είν’ οι σοφοί, οι συγγραφείς, οι ποιητές; Σώπασαν…
Που είν’ οι δάσκαλοι, οι καθηγητάδες, οι πρυτάνεις; Κρύφτηκαν…
Που είν’ ο στοχασμός, ο λόγος, η αλήθεια; Χάθηκαν…
Που είν’ η νέα η γενιά, τα βλαστάρια σου; Ξενιτεύτηκαν…
Που είν’ η ιδέα, οι επιστήμες; Μακριά από μας…
Που είν’ οι μεγαλόσχημοι, οι δεσποτάδες; Βυθισμένοι στο θρόνο τους…
Που είν’ οι λεφτάδες, οι ντοτόροι, οι αβοκάτοι; Μετρούν τ’ αργύρια…
Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη ….
Συ το καμάρι της Ανατολής και το ζήλεμα της Δύσης, συ του κόσμου η δασκάλα, η καπετάνισσα, ο αφρός, το θάμα, του πουλιού το γάλα, πως κατάντησες έτσι; Να ‘χουν στήσει χορό γύρω απ’ τα συντρίμμια σου κάθε λογής βάρβαροι κι αλλοεθνείς κι αλλόθρησκοι εχθροί σου;
Το άτι ακόμα μας πατά εκείνου του μισητού Μπραΐμη! Οι τρανοί μας τα γόνατά τους λυγίσαν και γίναν των ραγιάδων ραγιάδες. Παντού η βλαστήμια του άθεου και του άπατρι η ασέβεια. Και δεν μας φταίν’ ούτ’ ο Φράγκος, ούτ’ ο Τούρκος, ούτ’ ο Σλάβος.
Δεν υπάρχουν πια αντρίκειοι στοχασμοί, χάθηκε η αλήθεια, τους στοχαστές και ποιητές τους καταβρόχθισε η λυσσασμένη σκύλα, το σύγχρονο πλυντήριο εγκεφάλων. Μακριά από μας ιδέα και επιστήμη, βάρβαροι σε ναούς τις προσκυνάνε! Απείραχτο το τέρας.
Και τάφοι, παντού τάφοι…
Μη νοιάζεστε, πετιέται ο Νίτσε: »Μόνο εκεί που είναι τάφοι εκεί είναι και ανάσταση». Και του απαντάμε: »Μα, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Γι’ αυτό και δεν ανασταίνεται, μας λέει. Γιατί στου Κακού τη σκάλα στο πιο βαθύ σκαλί ποτέ δεν φτάνει!
Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη, το γυαλί της φυλής εραγίστη, όλα πάνε, μια στάλα έχει μείνει: »Του Χριστού και της μάνας σου η πίστη»!


 Άρθρο του Νίκου Ταμουρίδη,
Αντιστράτηγου (ε.α) – Επίτιμου Α’ Υπαρχηγού ΓΕΣ