Δημήτριος Καψάλας: Η σύγχρονη Ιερά συμμαχία έχει τα ίδια σχέδια.1/3

ΠΑΣΑΡΕΛΑ - ΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ ΤΡΙΑΔΑ

Παρέλαση;'Η επίδειξη γεννητικών οργάνων;
Κατάντια!!Οι εικόνες της ντροπής,
κατέκλυσαν το ιντερνετ,προς τέρψιν των γελοίων,
που καταχειροκρότησαν το αίσχος !Τι να πεις;

Επίδειξη των ειδικών,και χρήσιμων προσόντων,
έκαναν μια σταλιά παιδια!!Γιατί το επιτρέψαν,
δάσκαλοι κι εκπαιδευτικοί;Η σήψη σαν χολέρα,
σκεπάζει,όμως πάνω τους την προσοχή εστρέψαν!

Η άγνοια,η αμορφωσιά, η αδιαφορία,
και σύστημα εκπαιδευτικό που όλα τα ισοπεδώνει.
σβήνουν την ιστορία μας!Τι κρίμα για τους ήρωες!
Που δώσανε το αίμα τους!!Η φρίκη ξεσπαθώνει!!

Έτσι τιμήθηκε λοιπόν,η Εθνική επέτειος;
Με μίνι ως τον αφαλό,κεφάλια ξυρισμένα;
Μπούτια, βυζιά εφηβικά,όλα φόρα παρτίδα,
χάχανα και ξεφωνητά,Νύχια χρυσά βαμμένα;

Μαθητική παρέλαση;Α όχι!!Πασαρέλα!!
Αμίλητοι οι ιθύνοντες,δεν ξέρω πια που πάμε!
Τα βλέπω και συγχύζομαι!Και ντρέπομαι επίσης,
που κάτω απ'τον απόπατο,φτάσαμε μα γελάμε...

Triada Zervou

Αντί για συλλυπητήρια, ο Τσίπρας να ζητήσει συγγνώμη για τα νέα αθώα θύματα ... Π. Ηλιόπουλος

Απάντηση Π. Ηλιόπουλου στον εθνομηδενιστή Φίλη και στο κατάπτυστο μήνυμά του

Ομπάμα: Είμαστε στο πλευρό της Ελλάδας - Ως Αμερικανοί στεκόμαστε στο πλευρό της Ελλάδας ως εταίροι, φίλοι και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ.... ......

Ομπάμα: Είμαστε στο πλευρό της Ελλάδας

http://www.zougla.gr/kosmos/article/ompama-imaste-sto-plevro-tis-eladas-1311354


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ξέρουν πως μας αρέσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και μας δουλεύουνε... Δεν κοστίζει τίποτα να μιλήσει κανείς για "ημέρα ελληνικής και... αμερικανικής δημοκρατίας" (25η Μαρτίου!!!!!), παραλλάσσοντας την ουσία και την ιστορικότητα της δικής μας Εθνικής Εορτής (κι αυτός ο στόχος καλός βεβαίως για τη ΝΤΠ), από τη στιγμή μάλιστα που οι διεθνείς τοκογλύφοι συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους και να μας εξουθενώνουν ακόμα περισσότερο (μέχρις εξοντώσεως, αφού αυτό είναι το σχέδιο!), ενώ, από την άλλη, έχουμε φορτωθεί κι αυτές τις απίστευτες καραβιές από τους λαθρό, χωρίς καμία βοήθεια προς τη χώρα μας και χωρίς καμία ελπίδα πλέον να απαλλαγούμε από δαύτους επί του παρόντος... Είπαμε, τα λόγια δεν κοστίζουν τίποτα όταν θέλεις να κολακέψεις για να κάνεις τη δουλειά σου. Ειδικά τώρα, που και η ομογένεια είναι μια σεβαστή δύναμη, η οποία μπορεί να εξασφαλίσει κάμποσα ψηφαλάκια στη σιχαμένη την Κλίντον! Σ΄εμάς λόγια (και μόνο λόγια) λοιπόν, Ρόλινγκ Στόουνς για την Κούβα, που παίρνει κι αυτή το δρόμο της για της Δύσης τον Παράδεισο (κυριολεκτικά και... καλή ψυχή και για μας και για την Κούβα!)... Τέτοιες χαρούλες κάνανε οι Αμερικανοί και στον Καντάφι το 2009, δυο χρόνια πριν την "Αραβική άνοιξη" του 2011... 

Ντορέτα Πέππα

Ας διδάξουμε την ελευθερία

 

Ως Έλληνας εκπαιδευτικός, έχω την αίσθηση ότι αυτή η επέτειος της 25^ης Μαρτίου θα είναι από τις πλέον καταθλιπτικές. Η ίδια η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς εθνικής υποτέλειας με μια κυβέρνηση ιστορικά ανεπίγνωστη, πολιτικά ολέθρια και ιδεολογικά στρεβλωμένη που ούτε ελπίδα μπορεί πλέον να υποσχεθεί, ούτε σοβαρή πολιτική να κάνει. Αλλά, ούτως ή άλλως, στις εθνικές επετείους οφείλουμε να μην προβαίνουμε σε πολιτικό ή κομματικό σχολιασμό.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν την Ιστορία. Κι ας την (ξανά) διδάξουμε, εμείς οι Έλληνες εκπαιδευτικοί στα παιδιά μας. Επειδή λαός χωρίς  ιστορία, που πάει να πει χωρίς ιστορική μνήμη, δεν έχει μέλλον.
 Κάποτε, λοιπόν κάτι παρανοϊκοί τύποι που «ο κόσμος τους έλεγε τρελούς», γραφικοί της εποχής, ξεκίνησαν να κάνουν την Επανάσταση. Να κάνουν, δηλαδή το ακατόρθωτο, το αδοκίμαστο, το τρομερό. Δεν υπολόγισαν αριθμούς, διότι τη γενναιότητα δεν τη μετράς ποτέ με αριθμούς.
Σε όλους μας, εξάλλου τους αγώνες για τη λευτεριά ήμασταν πάντοτε μικροί σε αριθμό, μα πάντοτε υψώναμε ανάστημα γιγάντων.
Άνθρωποι λεύτεροι ήδη στην ψυχή, αγωνίστηκαν να λευτερώσουν και τους άλλους.
Τι κι αν δεν ήξεραν να διαβάζουν Πλάτωνα στο πρωτότυπο. Αποφάσισαν να γίνουν οι «φιλόσοφοι – αγωνιστές» που θα βγάλουν τους δεσμώτες από το σπήλαιο της σκλαβιάς και της αντίληψης του τύπου «αποκλείεται να απελευθερωθούμε». Από το αίσχος του ραγιαδισμού.
Άνθρωποι αγράμματοι, αλλά βαθιά πεπαιδευμένοι. Που δεν ήξεραν γράμματα, αλλά ήξεραν να κηρύττουν την αξία «του εμείς κι όχι του εγώ». Που είχαν επίγνωση ότι πολεμούσαν για κάτι αγάλματα – κι ας μην είχαν σπουδάσει Ιστορία ή Αρχαιολογία. Που τη λευτεριά της Πατρίδας τη συνέδεαν με τη Θρησκεία τους κι όχι με την αποκομιδή χρημάτων για να καζαντίσουν το καπετανιλίκι τους.
Ήρωες που φύλαξαν πάλι Θερμοπύλες. Που μονάχη τους επιλογή ήταν το «Ελευθερία ή Θάνατος». Που έδωσαν τον ύστατο αγώνα, θυσιάστηκαν, μάτωσαν. Γιατί; Για να φτιάξουν πατρίδα. Να ελευθερώσουν το Ελληνικό Έθνος. Να χτίσουν νέο μέλλον για έναν από τους σπουδαιότερους λαούς της ανθρωπότητας. Για να μην ξαναγίνουν ποτέ, ούτε οι ίδιοι, ούτε τα παιδιά τους, ραγιάδες, σκλάβοι.
Όλα τους πήγαν καλά; Όχι! Στην αρχή όλοι ήταν απέναντί τους: οι Τούρκοι κατακτητές.
Οι ξένες Μεγάλες Δυνάμεις που συγκροτούσαν την Ιερά Συμμαχία και τους θεωρούσαν «ξυπόλητα ανθρωπάρια, ανίκανα για πολιτισμό». Βέβαια, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής «ανέβλεψαν».
Είδαν τον ξυπόλητο ραγιά να κερδίζει νίκες και τον Τούρκο κατακτητή να παλεύει και με τους φλεγόμενους για τη λευτεριά Έλληνες και με την εσωτερική του παρακμή.
Διάλεξαν, λοιπόν στρατόπεδο.
Τους αναγκάσαμε να αλλάξουν γνώμη. Μας είδαν ως εμπόλεμο έθνος.
Και γίναμε ελεύθερο κράτος. Τους διδάξαμε τι θα πει να θυσιάζεσαι για τη λευτεριά σου.
 Τους δώσαμε, όμως και τη δικαιολογία να επέμβουν ως «Σωτήρες», για μας χωρίς εμάς. Ανταλλάξαμε τη σκλαβιά μας με επώδυνο τρόπο και με καινούργια δεσμά – πιο «πολιτισμένα» αυτή τη φορά. Στην ανηφοριά της επανάστασης, στο άνθισμα της λευτεριάς μας, αφεθήκαμε στη διχόνοια. Αφεθήκαμε να επαίρονται ότι μας απελευθέρωσαν – δίνοντας μία και μόνο μάχη – τα «ναυτάκια» του Ναυαρίνου και λησμονήσαμε ότι εμείς οι ίδιοι πολεμούσαμε για χρόνια ολόκληρα μες τη φωτιά, με το σπαθί στο χέρι. Ότι οι ίδιοι πολεμούσαμε με την πείνα, την κακουχία, τις αμέτρητες στρατιές.
Αλλά γίναμε ελεύθερο κράτος. Όσο ελεύθερο μπορεί να είναι ένα κράτος που «χρωστά» την ελευθερία του (και) σε άλλους.
Αυτή η «οφειλή» μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα.
Ένα ευτελισμένο σήμερα που μοιάζει να περιγελά το ένδοξο χθες. Τα νησιά μας «επιτηρούνται» από Τούρκους στρατοχωροφύλακες. Η Μακεδονία μας, δεν είναι πια δική μας.
Η Ελλάδα εποικίζεται με ρυθμούς που οδηγούν όχι στην ομαλή ενσωμάτωση, αλλά στην αλλοίωση της πολιτισμικής μας ταυτότητας και της εθνικής μας κληρονομιάς. Από ελεύθερο κράτος καταντήσαμε εδαφικός χώρος υπό επιτήρηση – οικονομική και στρατιωτική.
Κι όσοι διαμαρτυρόμαστε, όσοι αντιδρούμε, όσοι αγωνιούμε για τη νέα, επονείδιστη αυτή υποδούλωση που ανατέλλει – δίχως ούτε μια ντουφεκιά! –  θεωρούμαστε τρελοί και γραφικοί. Ακόμα κι όσοι αρνούμαστε να μισήσουμε ή να οργιστούμε, ακόμα κι όσοι δεν θεωρούμε τη βία ως απάντηση, ούτε κραυγάζουμε άναρθρα, αλλά διατυπώνουμε λόγο και επιχειρήματα.
Ακόμα κι εμείς θεωρούμαστε τρελοί και γραφικοί. Αλλά τρελούς και γραφικούς θεωρούσαν και τους ανθρώπους που σήμερα, ακόμα κάποιοι, αποκαλούμε ήρωες…
Διακόσια περίπου χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση και τις θυσίες του ελληνικού έθνους, ούτε εθνική κυριαρχία έχουμε, ούτε εθνικούς στόχους. Στην επέτειο της επανάστασης την Παρασκευή, καλύτερα να έχουμε τα κεφάλια σκυμμένα - από ντροπή. Διότι ακόμα ετούτη η Άνοιξη, ραγιάδες. Μάλιστα, ραγιάδες. Άλλου τύπου. Αλλά ραγιάδες…
Απέναντί μας πάντα οι ίδιοι εχθροί: ο φόβος των ισχυρών – πάντα απειλητικών – Τούρκων· η καταφρόνια των δυνατών – που πάντοτε κοιτούν το δικό τους και μόνο συμφέρον – ξένων· ο σκοταδισμός των φανατικών – που συμπεριφέρονται σαν απάνθρωπα ζώα – θρησκόληπτων Ισλαμιστών.
Ο φόβος, η καταφρόνια, ο σκοταδισμός. Τους αντιμετωπίσαμε αυτούς τους εχθρούς κι άλλοτε.
 Και νικήσαμε. Γίναμε λεύτεροι.
Αυτή, λοιπόν ας είναι η ελάχιστη τιμή που έχουμε να προσφέρουμε στους προγόνους μας: να παλέψουμε και πάλι για την ελευθερία.
Στο φόβο που καλλιεργούν, στην καταφρόνια που επιδεικνύουν και στο σκοταδισμό που διαδίδουν, εμείς, οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, ας διδάξουμε την ελευθερία.

Διαβάστε περισσότερα: http://politikiskepsi.webnode.gr/news/as-didaxoyme-tin-eleytheria/

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣ, ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΝΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΟΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ... - Της Ελλάνθειας Εφη Παππά

 
Είμαι Ελληνίς, και γράφω μόνο για σένα, ναι.
Πατρίδα- Μάνα Ελλάδα !
Είμαι ένας στίχος του Σικελιανού, του Παλαμά,
στο δρόμο για την Λευτεριά.
Είμαι το αυτί, που άκουσε τη Γλαυκομάτα,
κι είδε σαν τον Ορφέα, Ξάστερο Ουρανό,
με τα γυμνά του μάτια.
Είμαι Παιάνας, ρυθμικός, ρωμαλέος,
ανδρείος περήφανος κυκλικός, ομαδικός χορός.
ΚΑΙ ΣΥ ΜΑΝΑ, Είσαι Ησίοδος και Όμηρος, Πυθαγόρας, και δίκαιος Αριστείδης.
Είσαι Αριστοτέλειος νους, ΚΟΡΗ ΚΑΙ ΓΗ ΕΣΥ ,ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ , ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Με γέννησες και μ' έθρεψες περήφανη,
σα τα ψηλά βουνά πάνω στο Ψηλορείτη.
ΕΔΩ ΝΑ ΖΩ , ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΩ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΗΘΗ
ΜΑΝΑ, ΕΣΥ σε ραψωδία η φωνή, που γνέθει στον Οδυσσέα,
στην Ιθάκη, πως να γυρίσει.
Η ασπίδα σου είμαι λες, φίλε κι αδελφέ,
που μες τη τρικυμία,
φωνάζεις, ξαρματώνεσαι ευθύς,
"Πάρε τη πανοπλία"...
Είμαι Ιέρεια, και σώζω τους Βωμούς, ερμηνεύω οιωνούς.
Βλέπω στα μαντεία πελώριους καπνούς.
΄Ερχεσαι σαν την Άνοιξη, σαν Περσεφόνη ΠΑΙΡΝΕΙΣ και φέρεις την Ψυχή.
Τον Άδωνη ανασταίνεις, και γίνεσαι αστραπή.
Είμαι Αισχύλος πρωτοχορευτής,
και Πλάτων ιδεαλιστής.
Είμαι Αλκμάνας, Σαπφώ και Φαιναρέτη.
Εσύ ο Λόγος, ο σκοπός ,Παιδί του Μουσαγέτη.
Είμαι Μαία, θεραπενίδα. Εγώ σπονδή, κι' εσύ πηγή
Θάλασσα, κι Ηλίαχτίδα.
Όλα εσύ μου τα μαθες,
μου δωσες την ασπίδα.
Στο θρήνο και το στεναγμό, βρίσκω πάντα έναν σκοπό.
Ένα τόνο μουσικό.
Κι όταν πονώ, δεν τον φωνάζω,
σηκώνομαι και για την Λευτερία προστάζω.
Αυτή είναι η στόφα μου, η στάση μου, κι η τάξη μου.
Γιατί οι Θεοί, το όρισαν, ο λόγος να'ναι πράξη μου.
Είσαι όλη η καρδιά, και η φωνή και το ρόδο το αμάραντο,
μα το Δια, όλοι εμείς παιδιά σου.
Εσύ η Ελλάδα αντέχεις, παρά τα γηρατειά σου.
Είσαι το χώμα των Ιώνων, και γω Φρύγιος σκοπός.
Είσαι Μελωδία, και Απολλώνια αρμονία,
Και Έλληνες στρατό, εσκόρπισες απ' την Άγια Κασταλία.
Είσαι Ανάπεστος και πεντάσημος, εσύ αυδή κι αχός.
Είσαι βουή, γέλιο, κελλάρυσμα, ήχος βροντερός
Είμαι πέτρα,
σκληρή σαν Σπαρτιάτισσα μάνα στην μάχη.
Που στο χωράφι, σέρνω παιδί, κι' άρματα,στη ράχη.
Ελλάδα , θρύλος, μύθος,
αητός, σκοπός.
Εσύ Μάνα το σύμβολο,
Εσύ φιλί, κρασί γλυκό.
Εσύ πάντα δονείς, σαν κύμβαλο μουσικό .
Δεν είμαι δέσμιος της ανάγκης, ούτε της ανημποριάς.
Γεννήθηκα Ελευθερος ! Βοριάς -Ζέφυρος και Νοτιάς.
Είσαι ξαστεριά,
και γω χορεύω κυκλικά,
Είσαι Δίνη που ταράζει,
Ήλιος, Κεραυνός που αστράφτει .
Δίας Νους, αυτογέννητος στου Χρόνου
τη ροή.
Χαίρε Ηνίοχε με τ' άρμα σου, φωνάζεις
"Βάστα σε τούτη τη στροφή" .
Χαίρε Απόλλωνα Κάρνειε,
Χαίρε Χορευτά και Πυθοκτόνε.
Χαίρε Διόνυσε αδελφέ,
χαίρε Δύμορφε, Αγνέ.
Όλοι αδέλφια μου, Έλληνες
Ομότροποι, ομόγλωσσοι, σε τούτη τη
Ζωή,
όλοι τεχνίτες είμαστε φιλόσοφοι,
αρχηγοί.
Αθάνα - Ήρα- Δήμητρα και Άρτεμη κι Εκάτη,
σε τρίστρατο, Ελλάδα μου σε χτίσανε,
Βωμό, στου Διός το χάρτη.
Φωτίζεις λαούς, φέρνεις στο νού σεισμούς.
Και γω φέγγω με τη δάδα, αιώνια άφθαρτη ψυχή,
στο κλάμα σου Ελλάδα
Στη δόξα του γένους μου αδέλφια, πρόποση τρανή να κάνω,
κάλεσμα σ' εννιάμερη γιορτή της Δήμητρας ετοιμάζω.
Φέρτε άρπες, φέρτε λύρες και κιθάρες,
φέρτε αυλούς ,
κι όλου του κόσμου τους ρυθμούς τους διαλεχτούς.
Απόψε στη Πανσέληνο, με τον άρρητο
κείνον τρόπο,
δρόμοι Θεών κι ανθρώπων,
όλα θα ενωθούν.
Στην ίδια μήτρα στην Ελλάδα,
στα σπλάχνα σου Μάνα,
όλα,για όσα πάσχισες,
θα ξαναγενηθούν
Πρώτος ο Έρωτας να προβάλλει , κι έπειτα η Αφροδίτη,
Δία πατέρα σ' ακούω, που μιλάς, πάνω στο Ψηλορείτη.
Όλοι στης Γαίας το χορό παιδιά,
ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ Κορύβαντες, χορεύουν στη Φωτιά.
Απόψε ΕΛΛΑΣ ΜΟΥ, ξαναγεννηθηκα, στα γαλανά νερά.
Ο καθαρμός όλης της Γης, χρειάζεται να γίνει.
Φέρτε λιβάνι και θυμίαμα, στύρακα και κρόκο,
φέρνουνε τύχη στα παιδία , το γέλιο των γερόντων.
Έλληνες είμαστε, λεύτερα πουλιά, αηδόνια, περιστέρια.
Είμαστε και της λευτεριάς θεριά.
Είμαστε Έλληνες, θυμόμαστε,
και Θεϊκή σπορά.
Δίνεις ακατάπαυστα λόγους,
νόμους κι αριθμούς,
Εσύ χορούς, εσύ ρυθμούς,
Εσύ αρμούς,
σοφούς, ορθούς
Ελλάδα λες, "Γροικάτε με , ακλουθάτε με,
στους δρόμους της Αλήθειας".
"Δείτε με που πορεύομαι απ της Γης και
γω τα στήθια"..
Η Λάχεση, η Ατραπώ,
η Ειμαρμένη, κι η Κλωθώ μας πλέκουνε υφάδι,
λαμπρό ομορφοστόλιστο,
Ελλάδα μου όμοια με σε, μ' αίμα , χαρά και δάκρυ ...
Ο βροτός μας νους, υψώθηκε για να ευεργετήσει.
Τα πάτρεια και τους Θεούς, πάλι να τιμήσει.
Καλλιόπη μου, φωνή-ευχή
και Μούσες μου σε σας χρωστώ,
δίπλα μου σταθείτε,
τον Όλυμπο να διαβώ
Όλο μου το είναι, τα έργα και τον Λόγο,
σε σας τ' αφιερώνω
Κι είθε για τους Θεούς πάντοτε να πυρώνω.
Είθε, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,
Θεούς κι ανθρώπους να τιμώ.
Καθήκον και χαρά μου, στ' ολόλαμπρο το βάθρο,
το κάστρο- Ελλάδα, να φυλώ,
και στον δωδέκατο τον άθλο, Ήρωας να στεφθώ.
Είμαι Ελληνίς και τίποτε άλλο, Είσαι η Ελλάδα, σ'αυτο χίλιες φορές, θα μεταλάβω.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

https://youtu.be/Q6P6SmfJj9k 

Ελλάνθεια Εφη Παππά 

 Αθήνα, Ελλάδα ·