Ειρεσιώνη: Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο των Αρχαίων Ελλήνων

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.
Μπορεί να σας ακούγεται... ξένο, είναι όμως η αλήθεια. Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν "Ειρεσιώνη" και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθηνά.
Τα παιδιά έλεγαν τις "καλένδες" με την "Ειρωεσιώνη" στα χέρια

Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα "Πυανέψια", περιφέροντας την "Ειρεσιώνη".
Η "Ειρεσιώνη" προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Συμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ηταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες απο λάδι και μέλι.
 

Ελένη Μανιωράκη

http://www.meganisitimes.gr/2010/12/24/%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BB/ 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

=======================================================================================
Ένα έθνος που δεν έχει αυτοσεβασμό και καμία ντροπή προς τους πρόγονους του, ερωτοτροπεί ...με την αυτοκαταστροφή του.

''Ω...Αναζητούσα να σε βρω ανάμεσα στα καρβουνιασμένα μάρμαρα του παρελθόντος , περπατώντας στης ιστορίας τα δρασκελίσματα ...
Και αντιλήφθηκα πως είναι σκληρός ο χρόνος... φτάνοντας σ' εκείνο το σημείο του, που δεν υπήρχες !''.

Γ.Α

 Λίνα Αλβενιώτη

 

Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα και ο Έλλην

Ένας από τους σημαντικότερους μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας διαδραματίζεται στην περιοχή μας χιλιάδες χρόνια πριν.(υπολογίζεται περίπου στο 9000 π.Χ.) Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού που αναφέρεται πολύ πιο μετά, σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών (όπως π.χ. στην Εβραϊκή παράδοση με τον κατακλυσμό του Νώε.
Κατά τον μύθο την εποχή που στη Φθία και τη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα.
Ο Δευκαλίωνας λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος της Ελλάδας γεμίζει με νερό και οι άνθρωποι χάνονται. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται από τα νερά μέσα στο πλοιάριο. Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος Όρθρυς κατά άλλη εκδοχή στον Παρνασσό.
Εκεί όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτης των φυγάδων). Ο θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος.
Κατά μία άλλη εκδοχή η οποία προέρχεται από την Φωκίδα ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απόκτησαν εκτός από τον Έλληνα, τον Αμφικτύωνα, τη Πρωτογένεια, τη Μελανθώ, τη Θυία (ή Αιθυία) και την Πανδώρα.
Ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Αμφικτύων, κυβέρνησε την Αθήνα μετά τον Κραναό. Ο ίδιος ο Δευκαλίων, έγινε ο βασιλιάς της Φθίας και της Θεσσαλίας.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσυίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.
Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Αμφικτύων ήταν πατέρας του Λοκρού, ο οποίος ίδρυσε την Λοκρίδα.
Η εκδοχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας είναι αυτή που διαδόθηκε ευρύτατα από τις υπόλοιπες σχετικές παραδόσεις και επικράτησε όλων των άλλων και κατά την εποχή του Πλουτάρχου εμπλουτίστηκε και με άλλα στοιχεία και λεπτομέρειες που προέρχονται από ασιατικές παραδόσεις, θυμίζουν σε πολλά σημεία τους την εκδοχή που μας διηγείται η Βίβλος.
Ο Δευκαλίων, λοιπόν, και οι δικοί του ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν από τον τρομερό κατακλυσμό, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Αλλά σε πιο κατακλυσμό αναφέρεται η Ελληνική μυθολογία; Μήπως στο παγκόσμιο κατακλυσμό που σύμφωνα με τον Πλάτωνα έγινε γύρω στο 9600 π.Χ. και βυθίσθηκε η Ατλαντίδα μέσα σε μια μέρα και νύχτα; Η ημερομηνία αυτή επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις άλλων αρχαίων λαών. Ή μήπως υπήρχε και άλλος κατακλυσμός μικρότερος, γύρω στο 7000 π.Χ. ή ακόμα και στο 5000 π.Χ, όπως πολλοί μελετητές παραδέχονται, στον οποίο βυθίσθηκε και το υπόλοιπο τμήμα της Ατλαντίδος που επέζησε; Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή τότε αυτό σημαίνει ότι η Ατλαντίδα δεν καταποντίστηκε στα γρήγορα αλλά σταδιακά, και σ' αυτό το σημείο ο Πλάτων σφάλει.
Το ότι υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει και ο Πλάτων στο διάλογο "Τίμαιος" (22CD και 23 Β).
Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου. Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):
" ...Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει (εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα, άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα. Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, πως διαβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε: ...Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς, και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων, ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη (σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφομένων γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή για πολλά χρόνια, από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη....".
Και παρακάτω ο Αιγύπτιος ιερέας λέει στο Σόλωνα (23B): " Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, για τις δικές σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια. Διότι εσείς ενθυμείσθε μόνο ένα κατακλυσμό της γης (σημείωση: τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), ενώ έγιναν πολλοί πιο παλιά....."
Όσα αναφέραμε δείχνουν το αρχέγονο ιστορικό βάθος των ελληνικών μύθων! Πρέπει δε να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν είναι κατ' ανάγκην παραμύθι αλλά οι αναφορές του έχουν έναν ενδεχόμενο ιστορικό πυρήνα! Ο μύθος συνήθως έχει δυο στόχους να διδάξει και να πληροφόρηση με κωδικοποιημένες εικόνες ή με υπερβολές και αλληγορίες όπως θα λέγαμε σήμερα. Το πόσες πληροφορίες έχουν χαθεί για το απώτατο παρελθόν των Ελλήνων και της μεσόγειου γενικότερα το δείχνει ο μύθος του Δευκαλίωνα τον οποίον αναφέραμε προηγουμένως.
Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε!
«Έτσι έχει ο μύθος του Δευκαλίωνος. Αυτή η γενιά των ανθρώπων δεν είναι η πρώτη, αλλά της πρώτης εκείνης γενιάς οι άνθρωποι όλοι χάθηκαν, αυτοί δε γένος δεύτερο είναι του Δευκαλίωνος που το πλήθος της παντού αποίκησε. Περί δε εκείνων των (πρώτων) ανθρώπων αυτά μυθολογούνται, ότι μεγάλοι υβρισταί έγιναν και αθέμιτα έργα έπρατταν, ούτε όρκους τηρούσαν, ούτε ξένους φιλοξενούσαν, ούτε και ικέτες ανέχοντο, έτσι επήλθε σ' αυτούς η μεγάλη συμφορά. Αυτή η ίδια η γη, πολύ ύδωρ ανέδυε, και βροχές μεγάλες έγιναν και οι ποταμοί τεραστίως διογκώθηκαν και η θάλασσα τόσο πολύ ανέβη, ώστε τα πάντα σκέπασε το νερό και έτσι χάθηκαν όλοι! Ο Δευκαλίων δε, ευσεβής και συνετός, μόνος των ανθρώπων απέμεινε για (να γεννήσει) την γενιά την δεύτερη. Η δε σωτηρία έτσι έγινε. Μεγάλη λάρνακα (κιβωτό) αυτός είχε και σ' αυτήν επιβίβασε παιδιά[8] και γυναίκες. Κατέφθασαν δε και επιβιβάσθηκαν (στην κιβωτό επίσης) και χοίροι και ίπποι και λέοντες κατά γένη και όφεις και ακόμα όλα όσα την γη μοιράζονται, πάντα κατά ζεύγη. Ο δε (Δευκαλίων) τα δέχθηκε όλα, γιατί μεταξύ τους δεν εβλάπτοντο, διότι εκ Διός φιλία έγινε μεταξύ τους και σε μια λάρνακα πάντες έπλευσαν όσο το ύδωρ επικρατούσε. Αυτά ιστορούν οι Έλληνες περί Δευκαλίωνος»
Λουκιανός «περί της συρίης θεού» 12.3
Οι περιγραφές του κατακλυσμού στην Σαμοθράκη έχουν πράγματι εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών του Αιγαίου αρχίζοντας από την Σαμοθράκη... Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες... λένε ότι στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Σαόννησος... Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες» (οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος. Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε σε τέτοιο σημείο που από την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος από τα Ασιατικά παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα. Και γι'; αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις κατακλύστηκαν απ'; τα νερά. Κι'; όσοι γλίτωσαν απ'; τον κατακλυσμό κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν στους θεούς του τόπου κι'; όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απ'; το νησί κι'; έκτισαν βωμούς. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη πριν απ? τον κατακλυσμό»
Διόδωρος Σικελιώτης ιστορική βιβλιοθήκη 5.47

Πηγή: http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr

http://www.synpeka.gr/politismos/item/37118-o-kataklysmos-toy-deykaliwna-osa-den-ypopteyomaste-gyrw-apo-ton-gnwsto-mytho.html 

ΔΕΛΦΟΙ – ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ 2015 - Της Ελλάνθεια Εφη Παππά

ΔΕΛΦΟΙ – ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ 2015
  

«Αρετή τού λογικού είναι η φρόνηση, τού θυμοειδούς η ανδρεία, τού επιθυμητικού η σωφροσύνη, και όλης τής ψυχής η δικαιοσύνη. [...] Η Κακία τού λογικού μέρους είναι η παράνοια, τού θυμοειδούς η δειλία, τού επιθυμητικού η ακολασία, και όλης τής ψυχής η αδικία. Οι αρετές προέρχονται από την ορθή πολιτεία, την καλή ανατροφή και την παιδεία. Οι κακίες προέρχονται από τ’ αντίθετα».

ΣΤΟ ΚΩΡΥΚΕΙΟ ΑΝΤΡΟ ... «Αγαπητέ μου Παν, και όσοι Θεοί βρίσκεστε εδώ, δώστε να γίνω όμορφος στον εσωτερικό κόσμο μου, και τα εσωτερικά αγαθά μου να είναι συμφιλιωμένα με όσα εξωτερικά αγαθά έχω, και πλούσιο να θεωρώ τον σοφό, και το πλήθος τού χρυσού μου να είναι τόσο, όσο ο σώφρων άνθρωπος μπορεί να πάρει και να δώσει».

ΔΕΛΦΟΙ – ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ 2015 Κάθε χρόνο τον μήνα Δεκέμβριο, συναντιόμαστε στον Ομφαλό της Γης. Στους Δελφούς, το φως απλώνεται και διαχέεται σε κάθε γωνιά. Από το Ιερό του Απόλλωνα και το Αρχαίο στάδιο, μέχρι την Κασταλία πηγή, το Ναό της Αθηνάς Προναίας, τις Φαιδριάδες, και το Κωρύκειο Άντρο. Εδώ εμπνεύστηκε ο θεός της Αρμονίας και της Μαντικής Απόλλων το Ιερό του, καθώς μεταμόρφωσε τους Κρήτες κατά την μυθολογία μας, σε Δελφίνια, ώστε να φτάσουν γρήγορα και να το ιδρύσουν, μετά από την υπόδειξη του Διός. Στους Δελφούς η Θεά Αθηνά, ένωσε τα κομμάτια του διαμελισμένου Διονύσου, και του έδωσε ζωή ξανά. Κάθε χειμώνα ο Φοίβος φεύγει για την Υπερβορεία, και έρχεται ο Διόνυσος στην θέση του, γι αυτό και είναι ο Ναός και του Διονύσου και του Απόλλωνος. Έρχεται λοιπόν κάθε χειμώνα, ο Θεός του Οίνου, της ζεστασιάς, του τραγουδιού και της παρέας με τις Μαινάδες και τις Βάκχες, και φέυγει με την επιστροφή του Απόλλλωνα την Άνοιξη. Στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας υπάρχει μια εικόνα που δείχνει την γέννηση του Διονύσου σε ένα σπήλαιο, όπου ο Ερμής και η Δήμητρα σπεύδουν να τον καλωσορίσουν. Η γέννησή του γιορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου. Εμείς οι Έλληνες λοιπόν έχουμε το Διονυσιακό και το Απολλώνιο πνεύμα. Λατρέψαμε τον Ηλίο γιατί γνωρίσαμε καιρούς με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια (μέτρον άριστον). Είμαστε γεωγραφικά ευνοημένοι. Σκεφτείτε πως αν ήμασταν στην Αφρική και ο Ήλιος μας έκαιγε, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ταυτίσουμε τον Απόλλωνα με τον Ήλιο και να αποδώσουμε στον Θεό, το επίθετο του Δήλιου Άνακτα, και του Εκάεργου, δεν θα μπορούσαμε να νιώσουμε ευχαρίστηση, ούτε και ευγνωμοσύνη, κάτω από έναν καυτό ήλιο.
Τα Δελφίνια που αρκετοί πήρατε αναμνηστικά, είναι «Φως και Ήλιος» κατά την παράδοσή μας. Αλλά είναι επίσης η θηλυκή αρχή, Σελήνη και Μήτρα, λόγω της συντήχησής μεταξύ των λέξεων δελφίς (δελφίνι) και δελφύς (μήτρα).
Είναι σύμβολο του Διονύσου, του Ποσειδώνα, της Αφροδίτης και της Θέτιδας. Το δελφίνι, συνδέεται με την λατρεία των πηγών, και την δύναμη των υδάτων. Το Δελφίνι, είναι ο ψυχοπομπός που οδηγεί τις ψυχές στους Νήσους των Μακάρων. Έτσι απλά φθάνουμε σε συνειρμούς όπως Δελφοί- δελφίνι- αδέλφια, και Δελφικός Ομφαλός. Εδώ ξεκίνησε η πρώτη Δελφική Αμφικτιονία, όπου επιθυμία όλων ήταν η Ειρήνη και η αδελφοσύνη των λαών, και μην ξεχνάμε τον αγώνα που έδωσαν για την διάδοση της Δελφικής Ιδέας, ο Άγγελος Σικελιανός και η Έυα Πάλμερ. Σας προτείνω να διαβάσετε έργα του όπως την «Γλαυκομάτα», το «Μυστικό Ελευσίνιο Στάχυ και «Το μήνυμα της Ελλάδας». «Έλληνες γαρ εσμέν . Σοφίης τε παιδίης υμετέρης, μετέχοντες Αρετάς.» έλεγαν οι πρόγονοι-παπούδες μας. Και είναι αλήθεια πως το Προμηθεϊκό πυρ, το Πνευματικό φως, και το μέτρο, η χρυσή τομή ανάμεσα στην έλλειψη και την υπερβολή, η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, οι καθαρμοί στην πηγή, αλλά και η πνευματική διαύγεια, οι χρησμοί δηλαδή οι χρήσιμες συμβουλές, οι αθλητικοί αγώνες όπως οι αρματοδρομίες, οι μεγάλες γιορτές όπως τα Πύθια, σημάδεψαν όλη την ιστορική διαδρομή των Δελφών. Στους Δελφούς λοιπόν ο άνθρωπος καλείται να λατρέψει το Φως και να αναδείξει ποιότητες που ήδη έχει μέσα του. Να γίνει Φωτεινός, να εναρμονιστεί με την Φύση. Καλείται να αγωνιστεί, να τηρήσει την ευγενή άμιλλα, να γνωρίσει τα Δελφικά παραγγέλματα. Γι αυτό και η Εστία στο ιερό των Δελφών έκαιγε ακατάπαυστα. Ο Ηράκλειτος μας μιλάει για την φωτιά με τα εξής λόγια : "Η ύπαρξη του Πυρός δημιουργεί μαζί με τον Λόγο ένα κόσμο άπειρο, άναρχο, ανώλεθρο, αυτορυθμιζόμενο που μετατρέπεται σε ποικίλες μορφές. Ο κόσμος αυτός είναι η αρμονία των αντιθέσεων. Οι αντιθέσεις δημιουργούν την ενότητα των πάντων με την σύνθεση τους. Το καλό και το κακό είναι οι αντίθετες όψεις του ίδιου πράγματος. "Για τον Θεό όλα είναι ωραία και καλά και δίκαια, όμως οι άνθρωποι άλλα θεωρούν άδικα κι άλλα δίκαια". Η Εστία συμβολίζει, τον διακαή πόθο για την ολοκλήρωση των άθλων, για την γνώση, την ισορροπία, την αρμονία. Ίσως να είναι και αυτός ένας από τους λόγους που ο Πλούταρχος, μεγάλος φιλόσοφος και ιερέας των Δελφών, έγραψε τόσα βιβλία όπως : (περί παίδων αγωγής, περί ηθικής αγωγής, περί του ΕΙ εν Δελφοις, περί αρετής και κακίας και πολλά πολλά άλλα ), και μας άφησε 82 περίπου έργα. Τον πρώτο άθλο του έκανε επίσης ο Απόλλωνας εδώ στους Δελφούς, αφού σκότωσε τον Πύθωνα όπου η Γαία φυλούσε στα έγκατά της. Η ανάγκη μας για το Φως,ο δύσκολος και κακοτράχαλος δρόμος της Αρετής, το αρχαίο μονοπάτι προς το Κωρύκειο, είναι συμβολικά η προσωπική μας διαδρομή. Να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας, να έχουμε σθένος, πίστη, να βοηθήσουμε τους συναθλητές μας, να κοπιάσουμε, να φτάσουμε στην κορυφή, και να επιστρέψουμε πιο σοφοί και πιο ολοκληρωμένοι.
Το γυμνάσιο, κοντά στον Ναό της Αθηνάς Προναίας, αποσκοπούσε ακριβώς στην προετοιμασία των αθλητών (μεγάλων αλλά και παίδων) .
Ένας αθλητικός αγώνας μοιάζει, με τον πόθο μας να υπερβούμε τον εαυτό μας, και να ανακαλύψουμε τις δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας. Οι φιλόσοφοι λένε πως είναι κάτι σαν την "αλογόμυγα του Σωκράτη", που έρχεται και μας ξυπνά πράγματι από το λήθαργο και μας καλεί να κάνουμε έργα.
Έτσι λοιπόν λειτουργούν οι Δελφοί. Σαν μαγνήτης και έναυσμα για να γνωρίσουμε τον Εαυτόν μας. Βιωματικά μέσα από τους αγώνες, προσπαθούμε ίσως και ασυναίσθητα πολλές φορές να γνωρίσουμε τα Δελφικά παραγγέλματα και να τα τηρούμε, -όσο μπορούμε.
Και ποιό είναι το 'επαθλο όλης αυτής της προσπάθειας ; Ο Κότινος . Ένα Δάφνινο στεφάνι. Σύμβολο τιμής και δόξας. Οι νικητές του αγώνα, παραλάβατε, τον Κότινο, γιατί απλά καθιερώθηκε, ως έπαθλο, από τον Ίφιτο, ύστερα από χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Κατά την μυθολογία συμβολίζει από μια πρώτη ματιά, τον ανεκπλήρωτο 'Ερωτα του Θεού Απόλλωνα προς την Νύμφη Δάφνη. Η αλήθεια είναι όμως πως ο Απόλλωνας και η Δάφνη στέκουν στον Ναό για πάντα μαζί. Οι αρχαίοι Έλληνες μέσα από τους μύθους, μας λένε τις μεγαλύτερες αλήθειες, αρκεί να μπορούμε να ακούσουμε το θρόϊσμα της Δάφνης και την Λύρα του Απόλλωνα. Στον Αρχαίο κόσμο, όλα είναι ένα. "εν το αγαθόν, το άρρητον, το κρύφιον, το απλούν". Το Ιερό Πυρ στους Δελφούς έσβησε όταν γκρεμίστηκε το ιερό από βαρβάρους, και οι τελευταίοι Ιερείς κυνηγήθηκαν άγρια. Η αφή φλόγας πλέον, γίνεται πάντα στα Χνάρια του Δευκαλίωνα, τιμητικά και ως ένδειξη σεβασμού στην Φύση, στην Εστία, στην Ιστορία αυτού του τόπου.
«ΓΝΩΘΙΣ ΑΥΤΟΝ – ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ.» Μας έλεγε ο Πλούταρχος, και Ο Βοιωτός ποιητής Πίνδαρος έλεγε «γνώρισε τις δυνατότητές σου και αξιοποίησέ τες». «Ελ- λας», λοιπόν, μια πέτρα γεμάτη Φως από την Πύρα και τον Δευκαλίωνα, που στο περάσμά τους, έσπειραν το Ελληνικό Γένος. Μακάρι και εμείς να μπορέσουμε να αναστήσουμε ξανά τα Ελληνικά Ιδεώδη, και τις αξίες του αθλητισμού, και του πολιτισμού μας.
Οι Δελφοί στέκουν πάντα στο κέντρο του κόσμου, με τα αιώνια σύμβολα όπως την Σφίγγα, με το ερώτημα : "Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;"
 Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, ο Λάιος εμπιστεύθηκε μόνο στη Σφίγγα τον χρησμό που πήρε από την Πυθία, ότι θα έκανε ένα παιδί το οποίο και θα τον σκότωνε και της είπε πως ο χρησμός αφορούσε μόνο το παιδί που θα αποκτούσε με την γυναίκα του , Ιοκάστη και τους καρπούς της. Ο Λάιος είχε ήδη παιδιά από παλλακίδες και απέφευγε την συνεύρεση του με την Ιοκάστη. Σε ένα όμως από τα μεθύσια του κοιμήθηκε με τη γυναίκα του και έτσι γεννήθηκε ο Οιδίποδας. Έτσι εγκατέλειψε τον Οιδίποδα στον Κιθαιρώνα και όταν κάποιος από τους γιους του διεκδικούσε τον θρόνο τον έστελνε στην Σφίγγα. Αυτή με τον γρίφο της εξέταζε αν αυτοί ήταν γνήσια παιδιά του Λάιου. Επειδή τη γνώση του χρησμού την είχαν μόνο αυτοί που κατάγονταν από τη βασιλική γενιά, όσοι δεν μπορούσαν να απαντήσουν στον γρίφο της θανατώνονταν. Ο Οιδίποδας πριν συναντήσει τη Σφίγγα είχε μάθει για τον γρίφο στον ύπνο του. Η Σφίγγα ρωτησε : «Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;» «Ποιο ον το πρωί στέκεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;» Όποιον δεν μπορούσε να λύσει το γρίφο, η Σφίγγα τον έσφιγγε, μέχρι να πεθάνει Ο Οιδίπους έλυσε τον γρίφο απαντώντας ότι το ον αυτό είναι ο άνθρωπος, αφού όταν είναι βρέφος περπατάει στα τέσσερα, μετά σηκώνεται στα δύο του πόδια και στα γηρατειά περπατάει όρθιος αλλά χρησιμοποιεί σαν τρίτο πόδι ένα μπαστούνι Μετά την λύση του γρίφου η Σφίγγα έπεσε στον γκρεμό και σκοτώθηκε (ή κατά άλλους ο Οιδίποδας της επιτέθηκε όταν ήταν ξαφνιασμένη από τη λύση του γρίφου και τη σκότωσε). Ο Οιδίποδας αναγορεύτηκε βασιλιάς της Θήβας, από τον προσωρινό βασιλιά της πόλης Κρέοντα, και σύζυγος της Ιοκάστης , χήρας του Λάιου και μητέρας του Οιδίποδα.
 (το έλυσε ο Οιδίποδας· η απάντηση είναι φυσικά «ο άνθρωπος» σε διάφορες ηλικίες).
 Όμως για να προσεγγίσουμε τον άνθρωπο, οι πρόγονοί μας, έφτιαξαν αγάλματα όπως τον Ηνίοχο, τον Κλέοβη και τον Βίτωνα, φύτεψαν τον Κισσό, την Δάφνη,και έγραψαν μουσική με την Λύρα. Έκαμαν και αγώνες προς την Νίκη επικαλούμενοι τις 9 Μούσσες και τηρώντας ευλαβικά τα Δελφικά παραγγέλματα.
Σας παραθέτω κάποια από αυτά : Σαυτόν ίσθι (Γνώρισε τον εαυτό σου) Εστίαν τίμα (Να τιμάς την εστία σου) Άρχε σεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου) Φίλους βοήθε (Να βοηθάς τους φίλους) Θυμού κράτε (Να συγκρατείς το θυμό σου) Μηδέν άγαν (Να μην υπερβάλλεις) Χρόνου φείδου (Να μη σπαταλάς το χρόνο) Γήρας προσδέχου ( Να αποδέχεσαι το γήρας) Επί ρώμη μη καυχώ (Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου) Ευφημίαν άσκει (Να επιδιώκεις καλή φήμη) Σεαυτόν αιδού (Να σέβεσαι τον εαυτό σου) Μη άρχε υβρίζων (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία) Προγόνους στεφάνου ( Να στεφανώνεις τους προγόνους σου) Θνήσκε υπέρ πατρίδος (Να πεθάνεις για την πατρίδα σου).
Είναι στο δικό μας χέρι, να προβάλλουμε τον αθλητισμό, τον πολιτισμό μας, τους τόπους μας, την μεγάλη ιστορία μας, την όμορφη Ελληνική μουσική και γλώσσα. Οφείλουμε στα παιδιά μας, ένα όμορφο μέλλον. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί.

Ελλάνθεια Εφη Παππά

Δεν είναι «ελγίνεια τα μάρμαρα» αλλά είναι τα «Γλυπτά του Παρθενώνα» .

                                                                                                                                                                OMAΔΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ Λακεδαιμονίων Πολιτεία.: Κύριε υπουργέ και τα ελγίνεια σας.: 

Κύριε υπουργέ, από πότε ο κλέφτης δίνει το όνομα του στα κλοπιμαία και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να το υιοθετεί και ο ιδιοκτήτης ή ο κληρονόμος;

Μόνο  σε μια περίπτωση ! Όταν ο ιδιοκτήτης ή ο κληρονόμος  για κάποιο δικό του λόγο είναι ή δείχνει να είναι συνεργός του κλέφτη.

Αν δε το έχετε μάθει ως ακαδημαϊκός να σας γνωρίσουμε λοιπόν ότι δεν είναι «ελγίνεια τα μάρμαρα» αλλά είναι τα «Γλυπτά του Παρθενώνα» .

Ο Παρθενώνας κύριε υπουργέ δεν είναι για εμάς μόνο ένα κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς.

Είναι ένα από τα ιερά των προγόνων μας αλλά και δικό μας.

Τα γλυπτά που μας έκλεψαν είναι μέρος του δικού μας ιερού, κομμάτι από τον Ναό μας όπου εκεί για αιώνες οι προγονοί μας
ερχόντουσαν σε επαφή με τους "θεούς μας" και το ίδιο απαιτούμε και εμείς.

Αν η πολιτεία θέλει όπως  και εμείς την κληρονομιά των προγόνων μας πίσω υπάρχει τρόπος.

Αναγνωρίστε την Πατρώα Ελληνική Παράδοση ως επίσημη θρησκεία των Ελλήνων.

Αναγνωρίστε τους ναούς και τους βωμούς των προγόνων μας ως  θρησκευτικούς χώρους λατρείας.

Αναγνωρίστε το δικαίωμα στον Έλληνα να τιμά την ελληνική του παράδοση ως συνέχεια των προγόνων του.

Αναγνωρίστε το δικαίωμα μας να τιμούμε την παράδοση που έδωσε τον πνευματικό πολιτισμό διαχρονικά στον άνθρωπο χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα.

Μόνο τότε θα πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει ως αδιαπραγμάτευτο  δικαίωμα μας.

  Κύριε υπουργέ δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε ούτε τα λόγια σας ούτε  την πρακτική σας.

  Ίσως τελικά μια και υπάρχει η σύγχυση των ονομάτων λέω το υπουργός (όπως δημιουργός ξυλουργός , αυτός δηλαδή που δημιουργεί κάτι καλό) να το κάνουμε υπούργος όπως κακούργος.

Ελπίζουμε ότι η πολιτεία επιτέλους θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Ομάδα Εθνικών Λακωνίας. 

Μοναδικό εύρημα -Ελληνικό σχολείο στα βάθη τής ερήμου διδάσκει Όμηρο το 300 μ.Χ.

   

 
                                                                                                                                                  

Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στη δυτική έρημο της Αιγύπτου έχουν ανακαλύψει εδώ και   αρκετό καιρό  τον αρχαιολογικό χώρο και πρόσφατα  ένα σχολείο που χρονολογείται περίπου από πριν από  1.700 χρόνια  και που έχει αρχαία ελληνικά κείμενα γραμμένα στους τοίχους του, συμπεριλαμβανομένου ενός κειμένου για την αρχαία χρήση ναρκωτικών ως θεραπευτικό μέσον  και επίσης  παραπέμπει στην Ομήρου "Οδύσσεια".

Το σχολείο - το οποίο περιέχει
παγκάκια όπου οι μαθητές θα μπορούσαν να κάθονται για  να διαβάσουν , ή να σταθούν  και να γράφουν στον πίνακα ;  - χρονολογείται σε μια εποχή που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ελέγχει την Αίγυπτο και τα ελληνικά γράμματα και η Ελληνική Γραμματεία  ήταν ευρέως διαδεδομένα .

Κατά τη χρήση για λιγότερο από 20 χρόνια, η δομή των σχολείων έγινε τελικά μέρος ενός μεγάλου σπιτιού που περιείχε τα πολύχρωμα έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένων των εικόνων των θεών του Ολύμπου , είπαν οι ερευνητές.

 

 

 

 

Το σπίτι και το σχολείο βρίσκεται στην αρχαία πόλη της Trimithis (σύγχρονη Amheida ), η οποία είναι στην όαση της  Dakhla, περίπου 200 μίλια (322 χιλιόμετρα) δυτικά του ποταμού Νείλου. Το σπίτι, και μερικά στοιχεία από την τεχνική, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1979. Το 2001, ένα νέο πρόγραμμα έρευνας στο Amheida, τώρα κατά κύριο λόγο χρηματοδοτείται από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, οδήγησε στην ανακάλυψη του σχολείου, ελληνικά συγγράμματα και περισσότερες σκηνές της τέχνης από το σπίτι.

Μια μοναδική ανακάλυψη

Στον αρχαίο κόσμο, τα σχολεία ήταν συχνά σε διάφορα άλλα μέρη - όπως και σε ιδιωτικές κατοικίες, τα δημαρχεία και σε ναούς - και, ως εκ τούτου, είναι πολύ δύσκολο για τους αρχαιολόγους να προσδιορίσουν ένα σχολείο  ανάμεσα σε άλλα ευρήματα ,αναφέρει η  Raffaella Cribiore, καθηγήτρια  στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης,όπως  έγραψε στο περιοδικό Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (ένα περιοδικό που δημοσιεύει αρχαία κείμενα).

 

 

 

 Παρόλο που οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν άλλο αρχαίο ωδείο στην Αίγυπτο - ένα πανεπιστήμιο στην Αλεξάνδρεια - το ελληνικό σχολείο στην  Amheida είναι μοναδικό, γιατί βρέθηκε με κείμενα στους τοίχους του, είπε η Cribiore. Τα κείμενα αυτά είναι "μια ακόμη απόδειξη ότι η διδασκαλία και η μάθηση πραγματοποιήθηκε εκεί, και επιβεβαιώνουν ότι ανήκει στο μοναδικό κτίριο που έχει ανακαλυφθεί μέχρι τώρα από την αρχαιότητα, που ήταν σίγουρα ένα σχολείο και έδειξε ότι εξελίσσονταν εκπαιδευτικές δραστηριότητες," έγραψε η καθ. Cribiore.

 

 

 

 

Το κείμενο του καθηγητή (όπως φαίνεται εδώ) γράφτηκε πολύ προσεκτικά και ήταν προφανώς ένα μάθημα  για Συντακτικό της ελληνικής  . Εκείνη την εποχή που γράφτηκε η Αίγυπτος ήταν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ελληνική γλώσσα ομιλείται ευρέως. Credit: Φωτογραφία από Paola Davoli CC Attibution 2.5 Generic

Για παράδειγμα, το κείμενο αναφέρεται στην «Οδύσσεια» λέει την  θρυλική ιστορία της Ελένης της Τροίας, για την  οποία έγινε  ο Τρωικός πόλεμος ,όπου  δίνει στους επισκέπτες της ένα φάρμακο (πιθανόν όπιο)και  ότι αυτό …. «παίρνει μακριά τη θλίψη και το θυμό, και φέρνει λήθη για κάθε άρρωστο », το κείμενο έχει ως εξής. "Όποιος πρέπει να πίνει  αυτό εδώ κάτω όταν είναι αναμεμειγμένα στο σκεύος  δεν θα αφήσει να πέσει ένα δάκρυ στο μάγουλό του κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας τουλάχιστον. Μιμηθείτε." Η λέξη να «μιμηθούν» φαίνεται να δείχνει ότι  οι μαθητές θα πρέπει να αντιγράψουν  το «πέρασμα» με κάποιο τρόπο. Αρχαία αρχεία λένε ότι μερικοί άνθρωποι πίστευαν αυτό το απόσπασμα είχε μια μαγική ποιότητα σε αυτό που θα μπορούσε να ηρεμήσει τους νέους.

 

 

 

 

 

 Τα κυμάτια που αντιπροσωπεύουν την θάλασσα ,χαρακτηριστικό στοιχείο από την μυκηναϊκή και Κρητομινωική εποχή, είναι ζωγραφισμένα στον τοίχο .

 

 

Σε ένα διαφορετικό δωμάτιο του σχολείου, η ομάδα ανακάλυψε ένα άλλο κείμενο που αποτελείται από ένα δάσκαλο λέγοντας στους μαθητές να φέρουν ρητορικές τους ικανότητες μέχρι το επίπεδο των διαφόρων θεοτήτων, όπως τον αρχαίο των Ελλήνων  θεό Ερμή.
Προέτρεψε επίσης τους μαθητές να δουλέψουν σκληρά. "Να είστε τολμηροί, αγόρια μου(;)  Ο μεγάλος Θεός θα σας ανταμείψει με το να έχετε ένα όμορφο στέμμα της πολλαπλής αρετής," μέρος του κειμένου έχει ως εξής. "Δούλεψε σκληρά για μένα, ο κόπος  κάνει τους  άνδρες ανδροπρεπής ..."

Το σχολείο τελείωσε
Το σχολείο δεν ήταν σε χρήση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως επειδή ο δάσκαλος είχε μετακινηθεί ή έχασε τη ζωή του, είπαν οι ερευνητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, «σε ένα σχολείο ο δάσκαλος για να πάψει  να υπάρχει μόνον όταν ο τελευταίος μετακινηθεί ή πεθάνει », έγραψε η καθ Cribiore. Αφού πια έχει κλείσει το σχολικό κτίριο ενσωματώθηκε  σε ένα κοντινό σπίτι που ανήκει σε ένα σύμβουλο αξιωματούχο δηλαδή της  πόλης που ονομάζεται Σειρίνος  (  Serenos) , ο οποίος χρησιμοποίησε ένα μέρος του για αποθήκευση.

 

Περισσότερα στο : https://ellinondiktyo.blogspot.com/2014/02/300.html?spref=bl