Ιωάννης Λαγός: Οι βουτηγμένοι στα σκάνδαλα πολιτικάντηδες δεν δικαιούνται να ομιλούν

Αντώνης Γρέγος: Η Χρυσή Αυγή στο πλευρό του αγροκτηνοτροφικού κόσμου με ίδρυση Σωματείων

ΠΑΤΕΡ ΣΩΤΗΡ ΔΙΑ-ΖΕΥΣ ΕΛΘΕ - Της Natasa Arch Vamvaka

Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΜΑΣ ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΑ.
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΙΜΗ ΜΕΤΡΗΣΙΜΗ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΗΡΘΑΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ.
ΟΜΩΣ ΚΑΘΩΣ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΙ ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ, ΚΑΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ Η ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑ ΜΑΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ.

ΠΑΤΕΡ ΣΩΤΗΡ ΔΙΑ-ΖΕΥΣ ΕΛΘΕ, ΥΠΕΡΤΑΤΕ ΙΕΡΕ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, ΑΦΘΑΡΤΟΝ, ΑΕΝΑΟΝ ΠΥΡ, ΚΙΚΛΗΣΚΩ ΠΡΟΣ ΕΣΕ ΑΝΩΤΑΤΗ ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΣΕ ΥΠΕΡ-ΛΑΜΠΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, ΕΚ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΑΣΤΗΡ ΕΙΜΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΝ ΑΝΑΛΛΑΜΠΩΝ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝ ΚΑΛΟΥΜΑΙ, ΠΕΡΙΦΩΤΕ ΜΕΓΙΣΤΕ ΘΕΕ ΑΝΔΡΩΝ ΤΕ ΘΕΩΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΚΡΑΤΩΡ ΣΕΒΑΣΜΙΕ ΟΛΩΝ, ΔΙΑ-ΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑΣ ΘΥΡΑΣ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑ ΚΛΕΙΘΡΑ, ΦΑΝΕΡΩΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΙΝΑ ΚΑΤΑΣΤΩ ΑΞΙΟ ΤΕΚΝΟ ΣΟΥ, ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΕΛΘΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.
ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΜΕ, ΕΝΘΥΜΗΣΕ ΜΕ, ΜΥΗΣΕ ΜΕ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ
ΕΤΟΙΜΗ ΕΙΜΙ.
Σ ΑΓΑΠΩ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Natasa Arch Vamvaka

Κ. Μπαρμπαρούσης: Δρομολογείτε την διάλυση της πρωτογενούς παραγωγής - ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ....

Το τρισυπόστατο της Εκάτης και οι τριαδικές θεότητες του Αντώνη Καμμά, γιατρού, αντιπροέδρου ΤΕΙ Αθήνας

Θα ήταν ιδιαίτερα απλουστευτικό να θεωρήσει κάποιος την αρχαία Ελληνική Μυθολογία σαν εξιστόρηση φανταστικών γεγονότων με διάφορους συμβολισμούς και, ταυτόχρονα, να αγνοήσει το επιστημονικό και μεταφυσικό μήνυμα που αυτή εκπέμπει από τα βάθη των αιώνων.

Γιατί μπορεί μεν η Ελληνική Μυθολογία να πλημμυρίζει από το φως του Ήλιου και την ανθρώπινη διάσταση των Θεών της που δεν διστάζουν να κατεβαίνουν από τον Όλυμπο, να αναμειγνύονται με τους θνητούς, να ερωτεύονται και να συναλλάσσονται όπως αυτοί, εμφορούμενοι από τα ίδια με αυτούς συναισθήματα, πολλοί όμως συμβολισμοί της Μυθολογίας, όπως ο αριθμός τρία και οι, διαφόρων εκφάνσεων τριαδικές θεότητες εκφράζουν μία βαθύτερη φιλοσοφική και υπαρξιακή αντίληψη για τη γένεση, το θάνατο και, γενικά, τη μοίρα του ανθρώπου, χωρίς ιδιαίτερες δαιμονικές ή μοιρολατρικές προλήψεις.
Έτσι και η πιο σκοτεινή θεότητα της αρχαίας Ελλάδας, η Εκάτη δεν έχει τίποτα κοινό με τα ξωτικά της Αγγγλοσαξωνικής μυθολογίας ή τους μυθικούς δαίμονες της Μεσοποταμίας, όπως την πρωτόπλαστη Lilith της Kabbaleκαι του Talmud.
Η Εκάτη ήταν κόρη Τιτάνων (του Πέρση και της Αστερίας), προϋπήρχε των Θεών του Ολύμπου και κυριαρχούσε σε Γη, Θάλασσα και Ουρανό. Και όταν ο Ζευς αναγνωρίσθηκε Θεός των Θεών και των θνητών την τίμησε διατηρώντας όλες τις θεϊκές της δυνάμεις, όπως ο Ησίοδος μας γνωρίζει στη Θεογονία του (στ. 411-412): «η (Αστερία) δ’ υποκυσαμένη Εκάτην τέκε, την περί πάντων Ζευς Κρονίδης τίμησε».
Η Εκάτη ήταν γνήσια Ελληνική θεότητα. Προστάτευε όσους απένειμαν δικαιοσύνη, τους κυνηγούς, τους πολεμιστές, τους ψαράδες και τα κοπάδια των βοσκών, εξ’ ου και η προσωνυμία της κουροτρόφος. Είχε στενή σχέση με τον Άδη και η μυθολογία την θέλει διαμεσολαβητή της επανόδου της Περσεφόνης από τον κάτω κόσμο και της απόδοσής της στη μητέρα της Δήμητρα.
Αργότερα, στους κλασσικούς χρόνους, η θεότητα της Εκάτης αρχίζει να παίρνει άλλη διάσταση. Πρώτος ο Ευριπίδης στη «Μήδεια» την παρουσιάζει σαν προστάτιδα των μαγισσών, άποψη που μετά πολλούς αιώνες μας μεταφέρει και ο W. Shakespeare στην τραγωδία του «Macbeth». Ίσως από την κλασσική αρχαιότητα και μετά, η Εκάτη «ταυτίζεται» με τη Δήμητρα (ή την Άρτεμη) και την Περσεφόνη σε μία τριαδική οντότητα, θηλυκού γένους όπως αυτές που συναντούμε σε πολλές θρησκείες.
Η ταύτιση αυτή είναι καθαρά συμβολική, δεδομένου ότι εκφράζει την επικυριαρχία των τριών θεϊκών οντοτήτων στον Ουρανό και τη Σελήνη (Εκάτη), στη Γη (Άρτεμη) και στον Άδη (Περσεφόνη). Τρεις όμως ήσαν και οι μυθικές Γοργόνες, η Σθενώ (Δύναμη), ηΕυρυάλη (Θάλασσα) και η Μέδουσα (Σοφία), αλλά και οι φοβερές Ερινύες, Τισεφόνη,Αλυκτώ και Μέγαιρα, που γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού όταν αυτός ακρωτηριάσθηκε από τον Κρόνο.
Αλλά και η ίδια η Εκάτη, στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητας, εμφανίζεται σαν τρισυπόστατη εκφράζοντας ουσιαστικά τους τρεις κόσμους (Θεϊκό, Γήινο και Νεκρικό). Οι προς τιμήν της εορτές, τα Εκάτεια ετελούντο σε τρίστρατα, κατά προτίμηση εκτός των πόλεων ενώ, σε μία άλλη γιορτή κάθαρσης των οικιών, τα Οξυθύμια, επικαλούντο το όνομά της για την εκδίωξη των κακών πνευμάτων. Τα αγάλματα της θεάς έφεραν, συνήθως, τρία πρόσωπα ενώ, σε άλλες εκδοχές το πρόσωπο της γυναίκας συνόδευαν ένα πρόσωπο αλόγου και ένα, λέοντα.
Ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε το 3 ως τον αριθμό του Παντός και οι Πυθαγόρειοι πίστευαν στο τριγωνικό (πρωταρχικό) σχήμα της γήινης επιφάνειας γι’ αυτό και οι Ναοί και οι Πόλεις κτίζονταν στις γωνίες ισοσκελών τριγώνων όπως, π.χ. η Ακρόπολη των Αθηνών, ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα και ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Το Ορφικό Τρίπτυχοσυντίθετο από τις έννοιες της Ύπαρξης, της Ζωής και της Διάνοιας ενώ στην Αλχημεία τα αιθερικά στοιχεία ήσαν τρία, το αλάτι, ο υδράργυρος και το θείο.
Το τρίμορφο και τρισυπόστατο της Εκάτης αποτελεί, ίσως, την πιο παλιά και αρχέγονη προσέγγιση του ανθρώπινου υπαρξιακού προβλήματος μέσα από τη συσχέτισή του με το Θείο και τον Θάνατο. Δεν είναι, εξάλλου τυχαία, η -με διάφορες μορφές- υιοθέτηση τριαδικών θεϊκών σχημάτων σε πολλές μεταγενέστερες θρησκείες, όπως τους αρχαίους Κέλτες, τους Βουδιστές, τους προ-Ισλάμ Άραβες, τους Ινδουιστές κ.ά.
Πολλές είναι και οι αρχαιοελληνικές τριαδικές θεότητες, είτε αμιγώς θηλυκές, όπως η Κόρη (της οποίας το όνομα θεωρείται τόσο ιερό ώστε να απαγορεύεται η προφορά του), η Δήμητρα και η Εκάτη, είτε μικτές όπως στην Αρκαδία όπου ελατρεύοντο ο Ποσειδώνας, ηΔήμητρα και η άλλη κόρη τους, η Δέσποινα ή στα Καβείρια Μυστήρια όπου ελατρεύοντο ο Αξιόκερσος (Άδης), η Αξιόκερσα (Περσεφόνη) και ο Καδμίλος (Ερμής). Το δωδεκάθεο χωρίζεται ισότιμα σε 6 (3x2) θηλυκές θεότητες και 6 (3x2) αρσενικές ενώ και ήσσονος σημασίας θεότητες (Ώρες, Χάριτες, Μοίρες) αναφέρονται πάντα σε τριάδες.
Στις δύο από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμό και Ισλάμ) η Τριαδική Θεότητα καταργήθηκε πλήρως, ενώ στο Χριστιανισμό προσέλαβε τη μορφή της Αγίας Τριάδας με τις όποιες δογματικές - θεολογικές ιδιομορφίες της. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι το θηλυκό στοιχείο εξοβελίσθηκε πλήρως από τη Χριστιανική αντίληψη της θεότητας και περιορίσθηκε μόνο στην αναγνώριση της «θεοτόκου» και «παναγίας» Μητέρας του Ιησού, «αειπαρθένου» (;) και «μεσολαβήτριας» υπέρ των ανθρώπων, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΘΕΑΣ .
Μέσα από αυτή την αντίληψη δεν είναι περίεργη η δαιμονοποίηση του θηλυκού στοιχείου στα ύστερα Ρωμαϊκά χρόνια και το Μεσαίωνα. Ακόμα και στον W. Shakespeare, οι μάγισσες («Macbeth») είναι μάλλον (!) θηλυκές και η Εκάτη αναγνωρισμένη από όλους θεά των. Η θεά-μητέρα των αρχαίων θρησκειών υποτιμήθηκε τόσο τα χρόνια της μονοθεϊστικής-θεοκρατικής αντίληψης που θα έπρεπε να περάσουν πολλοί αιώνες για να αναγεννηθεί, έστω και μερικώς, η αρχαιοελληνική άποψη της «ισοθεΐας» των δύο φύλων μέσα από την πρόοδο και την εξέλιξη των κοινωνιών και των πολιτικών συστημάτων.
Τα νερά των ποταμών δεν γυρίζουν πίσω όσο και αν τα διέτασσε ο Κανύτ, ο βασιλιάς των Σαξώνων. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι δαιμονοποιήσεις δεν μπορούν να αποτελούν διαμορφωτές της ιστορίας του μέλλοντος, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Σε μία τέτοια μελλοντική κοινωνία πιστεύουμε ότι «Θεότητες» σαν την Εκάτη θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει στο Πάνθεον της Φιλοσοφίας και της Κοινωνικής και Αισθητικής αρμονίας.
 

Δέσποινα Τραμουντάνη

Έρευνα και Λόγος: Η θλίψη της συνεχιζόμενης άρνησης της Γενοκτονίας

                                                                                                                                                                     

 

Η θλίψη της συνεχιζόμενης άρνησης της Γενοκτονίας και η χαρά της αναγνώρισης

1. Η άρνηση και η υπονόμευση του εγκλήμα- τος και το έγκλημα της άρνησης και της υπο- νόμευσης

Σου προξενεί θλίψη η στάση της επίσημης Ελλά- δας για το ζήτημα της Γενοκτονίας και μαζί απο- γοήτευση και αποστροφή,αφού για δεκάδες πλέ- ον χρόνια η υπονόμευση,η εχθρική στάση και το τελευταίο διάστημα και η ΑΡΝΗΣΗ χαρακτηρίζει τον πολιτικό κόσμο.

Έτσι είχαμε τους λάτρεις του φασίστα και ρατσιστή Μουσταφά Κεμάλ,δασκάλου του Χίτλερ και των Ναζί,στον οποίο κατέθεσαν στεφάνια ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτε- ρικών (!),ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα η πολιτική αυτή έλαβε και άλλες μορφές,με κυρί- αρχη την άρνηση.Ο Υπουργός Παιδείας (!) της Ελλάδας -θυμίζουμε το άρθρο 16 του Συντάγ- ματος για το ρόλο της παιδείας- αποτελεί τον πρωταγωνιστή της άρνησης μιλώντας για εθνο- καθάρση και όχι για Γενοκτονία,αναφέροντας μάλιστα και επιστημονικές απόψεις που υπο- στηρίζουν τη θέση του.

Σε ότι αφορά λοιπόν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων,δηλαδή των ανθρώπων μας,θα αναφέρω τρεις μόνο θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της άρνησης.Η πρώτη είναι η επι- στημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν,ο οποίος για να εισάγει τον σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ,αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμε- νίων και των Ελλήνων.Εκεί βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή που είναι η Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948 (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947).

Η δεύτερη είναι το ψήφισμα της Ένωσής μας,της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέ- τη των Γενοκτονιών,η οποία τέτοιες ημέρες το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλη- μα εναντίον των προγόνων μας.

Θυμίζουμε ότι το σχετικό ψήφισμα από ελληνικής πλευράς στήριξε μόνο η Thea Halo και ο υ- πογράφων,ενώ πρόσφατα όλοι οι πρώην πρόεδροι της Ένωσης,όπως και ο νυν,έστειλαν πρό- σφατα επιστολή στο γερμανικό Κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία.

Και η τρίτη είναι οι αναφορές στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων,το οποίο έχει με- ταφρασθεί στην αρμενική,αγγλική,ρωσική,ισπανική,γαλλική,ιταλική και ρουμανική γλώσσα, που καταγράφονται στο κεφάλαιο για το διεθνές πλαίσιο της Γενοκτονίας τα εξής:

“Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ιδρύει το 1992 τη θέση του ύπατου αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα,ο οποίος ασκεί τα καθήκοντά του στο Πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ,της Παγκό- σμιας Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δι- καιωμάτων.Το Συμβούλιο Ασφαλείας ιδρύει το ίδιο έτος διεθνές δικαστήριο «με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα που θεωρούνται υπεύθυνα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστι- κού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας».

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αφορά εγκλήματα πολέμου,γενοκτονίας,κατά της ανθρωπότη- τας και εχθροπραξιών,αποτελείται από 18 δικαστές με θητεία εννέα ετών και έχει έδρα τη Χά- γη.

Με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης»,την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη,εθνοκάθαρση την οποία ο ΟΗΕ αποδέχθηκε ως σχέδιο Γενοκτονίας.Τα μέτρα εθνοκά- θαρσης είναι τα εξής: 1.Διοικητικά και γραφειοκρατικά (επεμβάσεις στις νόμιμες αιρετές αρχές, απομάκρυνση από τους δημόσιους οργανισμούς τα μέλη της παθούσας ομάδας,διακρίσεις στην διανομή ανθρωπιστικών αγαθών και δικαιωμάτων). 2.Άλλα μη βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες αρνητικές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης,δημόσια αναφορά σε πολίτες με την εθνική/εθνο- τική τους ιδιότητα,ανώνυμες απειλές κατά της ζωής των μελών της παθούσας ομάδας). 3.Μέ- τρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις,βιασμοί,ληστείες,μαζικές μετακινή- σεις των μελών της παθούσας ομάδας,που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας και μένουν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με συμβολικές ποινές). 4.Στρατιωτικά μέτρα (δολοφονίες των ηγε- τών της παθούσας ομάδας,πολιτικοί,αιρετοί,υπάλληλοι,δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί,αρπαγή ομήρων και χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινες ασπίδες).(Βλ. Γενική Συνέλευση ΟΗΕ (47/121-18/12/1992, παρ.9)

2. Οι ΥΕΝΕΔ του 2015 και το ζήτημα της Γενοκτονίας

Ο Σμυρνιός και διασωθείς της Γενοκτονίας Νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης λέει στο μεγάλης αξίας μήνυμά του κατά της Χούντας το 1969 πως “είμαι ένας άνθρωπος χωρὶς κα- νένα απολύτως πολιτικὸ δεσμὸ και,μπορώ να το πω,μιλώ χωρὶς φόβο και χωρὶς πάθος”.Τα πα- ραπάνω λόγια τα ακολούθησα και τα ακολουθώ,και συν Θεώ έτσι πορεύομαι στη ζωή μου.Αυ- τονόητο είναι βεβαίως ότι η στάση αυτή έχει μεγάλο και πολυποίκιλο κόστος,ωστόσο η αν- θρώπινη φύση μου,επιβιώνει,σε αντίθεση με πολλούς και πολλές που την έχουν παραδώσει προ πολλού.

Για το ζήτημα της Γενοκτονίας έχω μιλήσει,προσκεκλημένος ξένων και ελληνικών θεσμών σχεδόν σε όλον τον κόσμο.Διατηρώ ισχυρές και δυνατές μνήμες,για παράδειγμα,από τις προ- σκλήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας και της Αρμενικής Ακαδημίας Επιστη- μών,των Οργανώσεων των Ελλήνων στις ΗΠΑ,στον Καναδά,την Αυστραλία,τη Σουηδία,τη Γερμανία,αλλού,για να μιλήσω για το ιερό και μεγάλο αυτό ζήτημα.Ωστόσο έχει εντυπωσιακό ενδιαφέρον στην Ελλάδα το οξύμωρο σχήμα σιωπή-φλυαρία,που είτε δεν λέει τίποτα,είτε μιλά με ψεύδη και χυδαία προπαγάνδα.Επιπλέον το τελευταίο διάστημα,ειδικά μετά τις δηλώσεις Φί- λη για τη Γενοκτονία,βίωσα για ακόμη μία ακόμα φορά έναν αποκλεισμό στη χώρα μου,τον ο- ποίο δεν έχω ζήσει πουθενά αλλού.Μέσα σε λίγες ώρες και ενώ είχα μετά από δική τους επικοι- νωνία,πρόσκληση για να μιλήσω σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς,ελάχιστα λε- πτά πριν με ενημέρωναν “αρμοδίως” ότι δεν θα γινόταν εφικτή η συνέντευξη για “τεχνικούς λόγους”.ΥΕΝΕΔ δηλαδή το 2015! Γνωρίζω τι συμβαίνει και από που εκπορεύεται.Το έζησα και το ζω τόσο στην Ελλάδα,όσο και στο εξωτερικό,όταν αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες,όταν μιλώ για τη Γενοκτονία.Παρόλα αυτά όμως,θα συνεχίσω να το πράττω αναλο- γιζόμενος το μοναδικό,για μένα,χρέος μου.

3.Η χαρά της αναγνώρισης

Είναι πράγματι ασύλληπτο να είναι αρνητής της Γενοκτονίας ο Υπουργός Παιδείας της Ελλά- δας με υπεκφυγές και τεχνάσματα,με δήθεν επιστημονικά κριτήρια από ιστορικούς (;) και άλ- λους “σχετικούς” επιστήμονες,να προσπαθεί να προβάλλει την άρνηση ως διαφορετική άποψη και μάλιστα ως επιστημονική θέση! Είναι λοιπόν ανώφελο να προσπαθούμε να αποδείξουμε εδώ τη Γενοκτονία,στον τόπο αυτό που παρότι ζούμε τον νοσταλγούμε,όπως γράφει ο ξερριζω- μένος Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης.Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο αίτημα της αναγνώρισης,από την Αρμενία και τη Σουηδία (καλό είναι να διαβάσει κάποιος την εξαιρετικής σημασίας σχετική ανακοίνωση του “Εύξεινου Πόντου” Στοκχόλμης ) μέχρι τη Γερμανία,τις ΗΠΑ,τον Καναδά και την Αυστραλία.Παρόλα τα εμπόδια του φασιστι- κού καθεστώτος του θύτη Τουρκία,τα στεφάνια στον Μουσταφά Κεμάλ από τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή,τις δηλώσεις του Φίλη και άλλων,τους υπονομευτές και τις γιάφκες των κομμάτων τους στην Ελλάδα,τις ΥΕΝΕΔ του 2015,κανείς και τίποτα δεν μπορεί να καλύψει το ιερό ζήτημα της Γενοκτονίας.

Η νίκη θα είναι των προγόνων μας,δική μας και των απογόνων μας,συνεχίζοντας τον αγώνα μας με τους συναγωνιστές μας στο εξωτερικό,έχοντας πάντα δίπλα μας τις ψυχές των προγό- νων μας.Μας αρκούν!

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών,πρωτοστατώντας για την αναγνώριση από αυτήν,της Γενοκτονίας των Ελλήνων το 2007.

 

 https://ereunalogos.blogspot.com/2015/11/blog-post_30.html?spref=bl

 

1585 ) Μοσυνόπολη: μια βυζαντινή πόλη περιμένει στα βαθιά

 
Μοσυνόπολη: μια βυζαντινή πόλη περιμένει στα βαθιά
    Η Μοσυνόπολη, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Θράκης κατά την ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, βρίσκεται 7 χλμ. δυτικά της Κομοτηνής κοντά στο σημερινό χωριό Μίσχος. Η πόλη είχε διαφορετικά ονόματα κατά εποχή: στη ρωμαϊκή περίοδο καλούνταν «Μαξιμιανούπολη» ενώ η ονομασία «Μοσυνόπολη» της δόθηκε στα τέλη του 9ου  αι., εποχή γενικευμένης αναδιοργάνωσης και ανακατάταξης των αστικών κέντρων της Θράκης. 
    Η βυζαντινή πόλη κτισμένη στους πρόποδες του Παπικίου όρους δεν μπορούσε παρά να έχει επαφές με τη σπουδαία μοναστική πολιτεία που είχε αναπτυχθεί εκεί. Επίσης, βρισκόταν ανάμεσα στα δύο σημαντικότερα αστικά κέντρα της εποχής, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός αυτό καθώς και η θέση της πάνω στην Εγνατία Οδό δικαιολογεί τον πολύ σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε κατά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς αιώνες: αφενός, είχε μια σημαντική εμπορική και πνευματική επικοινωνία με τις παράλιες ελληνικές πόλεις (Μαρώνεια, Άβδηρα, κλπ.) και αφετέρου αποτέλεσε το θέατρο των επιδρομών από ξένα φύλλα που εποφθαλμιούσαν τη Βασιλεύουσα. Αξίζει να αναφερθεί ότι στα τέλη του 10ου αι. υπήρξε ορμητήριο του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων.
    Η πόλη υφίσταται σοβαρές ζημιές το 1206 από τον Τσάρο Καλογιάν των Βουλγάρων και τα τείχη της γκρεμίζονται. Φαίνεται όμως πως η πόλη δεν καταστρέφεται εντελώς. Ενάμιση σχεδόν αιώνα αργότερα, το 1343, ο Ιωάννης Καντακουζηνός που διανυκτερεύει στη Μοσυνόπολη κάνει λόγο για μια παλιά και από πολλά χρόνια κατεστραμμένη πόλη. 
    Από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα έχουν λάβει χώρα σημαντικές αρχαιολογικές έρευνες στα ερείπια της πόλης. Έχουν εντοπιστεί τμήματα της οχύρωσης, η οποία μνημονεύεται από την Άννα Κομνηνή. Σύμφωνα με την βυζαντινή πριγκίπισσα, ο Αλέξιος παγίδευσε τους Μανιχαίους (αίρεση της εποχής) στη Μοσυνόπολη και τους φυλάκισε στο φρούριο της πόλης. Σήμερα, είναι εμφανής η θριαμβευτική νίκη τη φύσης έναντι του ανθρώπινου στοιχείου, αφού ρίζες, χόρτα και δέντρα έχουν καλύψει σχεδόν τελείως τα σωζόμενα τμήματα.
    Στο κέντρο σχεδόν της πόλης βρισκόταν ένας ναός που κοιτάζοντάς τον από ψηλά έχει σχήμα εξάγωνου κάτι που τον κάνει σπάνιο στο είδος του. Χρονολογείται μάλλον στον 11ο αι. Σύμφωνα με επιγραφή, το ναό έκτισε κάποιος Κωνσταντίνος «με πολύ πόθο και πίστη χάριν της θεάς ωφέλειας». Ο ναός ήταν διακοσμημένος με καλής ποιότητας γλυπτά, με τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, ίχνη των οποίων βλέπει κανείς ακόμη και σήμερα. Επίσης, τάφοι εσωτερικά και εξωτερικά του ναού φιλοξενούσαν στην άλλη τους ζωή εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης μαζί με τα προσωπικά τους αντικείμενα. Έτσι, μέσα και γύρω από το ναό αποκαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα όπως κεραμικά αντικείμενα, κοσμήματα και νομίσματα. 
    Έξω από το τείχος της πόλης, στα νοτιοδυτικά, υπήρχε νεκροταφείο που χρονολογείται στον 4ο αι. Στην αρχαιότητα, σύμφωνα με τη νομοθεσία οι νεκροί θάβονταν έξω από την πόλη για λόγους υγιεινής. Οι τάφοι έφεραν σημαντικά ευρήματα στο εσωτερικό τους που συνέβαλαν στη μελέτη και χρονολόγηση του νεκροταφείου.
    Τέλος, αίνιγμα αποτελεί το τοπικό εργαστήριο κεραμικής της Μοσυνόπολης το οποίο πιθανολογείται ότι βρίσκεται στα βόρεια του ναού.
Αν και τα μέχρι τώρα στοιχεία της έρευνας για τη Μοσυνόπολη είναι σημαντικά, το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται θαμμένο κάτω από τις σύγχρονες καλλιέργειες καθιστώντας το άλλοτε ακμαίο βυζαντινό κέντρο, πόλη-φάντασμα του παρελθόντος που στοιχειώνει τους λιγοστούς (πλην όχι πάντα αγαθούς) επισκέπτες της!


http://antifonitis.gr/online