Ιωάννης Λαγός: Να πληρώσουν οι μεγαλοκαναλάρχες τα χρέη τους και όχι ο ελληνικός λαός

''ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ'' - Ποίημα της ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

Δεν συμβιβάζομαι!!Με απωθεί η μετριότητα!
Δεν κάνω εκπτώσεις στην τιμή και στην ποιότητα!
Δεν υπακούω πια σε νόμους παραλόγους,
κανόνες αφαιρετικούς και τιποτένιους λόγους!

Γεννήθηκα ελεύθερη κι ελεύθερη θα μείνω!
Την περηφάνια μου, πια πίσω δεν αφήνω!
Ο τόπος που ανατράφηκα μ' έμαθε να παλεύω,
αξιοπρέπεια κι αρετή στην ζήση να γυρεύω.

Λατρεύω να κοιτάζω μες στα μάτια τους ανθρώπους!
Χωρίς προσποιητά χαμόγελα και δήθεν τρόπους!
Η μάνα μου,ποτέ της δεν φοβήθηκε,δεν σκιάχτηκε κανένα!
μου το μετέδωσε,το μπόλιασε επάνω μου,την ώρα που με γέννα...

Μεγάλωσα πατώντας σε κατσάβραχα σε άγρια βουνά,
που τον καθάριο αέρα τους δεν βρίσκεις πουθενά!
Τρεφόμουνα,κυρίως με ότι έδινε η αγιασμένη φύση,
συνήθεια που ακολουθώ σε όλη μου την ζήση.

Δεν έχω ανάγκη την ξεφτίλα μίας σύγχρονης ζωής!
Νιώθω αυτάρκης με τον πλούτο της ψυχής!
Δεν κυνηγάω χίμαιρες,είμαι προσγειωμένη,
τα θέλω μου απλά και ταπεινά! Είμαι ευτυχισμένη!!

Triada Zervou

«Τους υπουργούς βρίζω και την πολιτική…» [επίκαιρο ποίημα Γ. Σουρή]

 

Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος

του ηλίου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

Σε μία καρέκλα τό ‘να ποδάρι μου τεντώνω
το άλλο σε μίαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
Αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός ! τί φύσις !
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.

Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ
και μέσα στο θυμό μου κατά διαόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τον νουν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω
κι επάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
επάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ…
εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

Στον καφετζή ξεσπάω… φωτιά κι εκείνος παίρνει.
Αμέσως άνω κάτω του κάνω τον μπουφέ
τον βρίζω και με βρίζει τον δέρνω και με δέρνει
και τέλος… δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ.

 Γ. Σουρής

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Ν. Γ. Μιχαλολιάκου: Ιδού το έγγραφο του ΥΠΕΞ για το ξεπούλημα ...

Από τους αγώνες ποδηλάτων στον Ορεινό Όγκο του Ωραιοκάστρου 001

O κόσμος μας, ένας κόσμος γεμάτος υλικά, ηθικά και ιδεολογικά σκουπίδια.

Δημιουργήσαμε έναν κόσμο άσχημο, τιποτένιο, όπου η ατομικότητα και η ρουφιανιά βασιλεύουν, όχι ότι ήταν κάποτε καλύτερος αυτός ο κόσμος, αλλά ήλπιζα πάντα ότι εμείς θα τον κάναμε καλύτερο, ποιο ανθρώπινο, ποιο δίκαιο, πιο κοινωνικά άρτιο, δημιουργήσαμε έναν κόσμο επάνω στα ερείπια των παρωχημένων πολιτικών και θρησκευτικών φαντασμάτων, επάνω στους εφιάλτες των ξένων, θαρρείς και εμείς δεν είχαμε ιστορία, δεν είχαμε ταυτότητα, δεν είχαμε προγόνους για να τους μοιάσουμε, έτσι λοιπόν, σκύψαμε το κεφάλι μας στους χθεσινούς τυράννους, που ελπίσαμε ότι θα γίνουν οι αυριανοί μας ηγέτες και σωτήρες και τότε, μέσα από την θολούρα του περίμενε, βγήκαν τα τέρατα που με τόσο κόπο μεγαλώσαμε και έγιναν τρανοί δράκοι και χίμηξαν για να μας φάνε με μιας, αλλά εμείς εδώ, τα ίδια βρώμικα πανιά για ρούχα, τα ίδια ψεύτικα κεριά για ήλιους, τις ίδιες κακάσχημες απόψεις για ιδεολογία, ναι, περάσαμε πολλά εδώ και χιλιάδες χρόνια, μας κατέτρεξαν, μας πολέμησαν, μας έκαναν με το στανιό κάτι που δεν ήμασταν, μας επέβαλαν ξένους Θεούς, ξένους προπάτορες, ξένους προγόνους, ξένα ήθη, ξένες ιδεολογίες, ξένα πρότυπα, ξένες συμπεριφορές, ξένη ζωή, ακόμα και ξένο θρήνο στον θάνατο, δημιουργήσαμε έναν κόσμο ψεύτικο, δήθεν, έναν κόσμο μέσα στον οποίο το τίποτε γίνεται κάτι και το κάτι, μετατρέπεται σε ένα απόλυτο τίποτε, αυτός είναι ο κόσμος μας, ένας κόσμος γεμάτος υλικά, ηθικά και ιδεολογικά σκουπίδια.

Θεόδωρος Σωτηρόπουλος

ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΥΣΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΉΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ''ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ''

Αγαπητέ μου  ------

Παρότι υπάρχουν ορισμένες διαφορές στις συζητήσεις μας, χαίρομαι παρόλα αυτά όταν διαβάζω τις απαντήσεις σου, οι οποίες όχι λίγες φορές με  φέρνουν σε αμηχανία.

Ίσως σε κάποια σημεία δεν μπόρεσες να με καταλάβεις ή ίσως εγώ δεν μπόρεσα να σου δώσω να καταλάβεις τους λόγους που με ώθησαν να προβώ σε ενέργειες και πράξεις που δικαιολογημένα φαίνονται απρόσιτες και ίσως παράλογες.

Μου αναφέρεις ότι ίσως είμαι ενσάρκωση κάποιου από την αρχαιότητα και για τον λόγο αυτό αγωνίζομαι για την αναβίωση ορισμένων γεγονότων που έχουν σχέση με την εποχή της αρχαιότητας. Εγώ δεν πιστεύω στις ενσαρκώσεις χωρίς βέβαια να μπορώ να το αποδείξω. Κανένας μας δεν μπορεί να αποδείξει το αντίθετο απ ότι πιστεύει αλλά ακόμα ούτε και αυτό που πιστεύει. Το σκοτεινό και το αόρατο συνοδεύουν πάντοτε τους αγώνες μας.

Ουσιαστικά εγώ ταυτίζομαι απόλυτα με τις δικές σου απόψεις μόνο που στην επιδίωξη της επίτευξης των στόχων που θέτουμε και που δεν διαφέρουν ακολουθούμε διαφορετικούς δρόμους. Ίσως όμως οι διαφορετικοί αυτοί δρόμοι να μην είναι παράλληλοι και κάπου να συναντηθούν  και αυτό το πιστεύω χωρίς επιφυλάξεις. Τώρα ποιος από τους δύο δρόμους είναι ο συντομότερος και ο οικονομικότερος δεν μπορώ να το προεξοφλήσω.

Έχουμε συζητήσει πολλές φορές και ξέρεις ότι εγώ αγαπώ, σέβομαι τη φύση για την οποία αγωνίζομαι έμπρακτα και διαθέτω το μεγαλύτερο κομμάτι από τη ζωή μου.

Βλέπω όλο τον κόσμο ως συνανθρώπους  είτε αυτοί είναι Τούρκοι, είτε Σκοπιανοί ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι υπέρ μιας ενωμένης ανθρωπότητας με ίσα δικαιώματα απέναντι στους ανθρώπινους νόμους όπως στους νόμους της φύσεως. Λέω της φύσεως γιατί οι ανθρώπινοι εξυπηρετούν συμφέροντα της κλίκας των εξουσιαστών.

Εμπόδιο όμως για την επίτευξη μιας τέτοιας κοινωνίας είναι όλα τα κατεστημένα, είτε αυτά είναι πολιτικά ή είναι θρησκευτικά.

Σίγουρα την στιγμή αυτή σκέφτεσαι και χαμογελάς. Αφού είμαι εναντίον των θρησκειών πως εγώ  αναβιώνω μια θρησκεία; Έχεις δίκαιο. Θέλω στο σημείο αυτό να προσπαθήσεις να καταλάβεις το σκεπτικό που με ώθησε  να αναλάβω πρωτοβουλία για την εν λόγω ενέργεια.

Με την ενέργεια αυτή, επιθυμώ να καταρρίψω τα μυθεύματα των θεών που κατασκεύασαν κάποιοι αποβλέποντας στην  κατάληψη ή την δημιουργία μιας νέας εξουσίας. Έπλασε λοιπόν η αρρωστημένη φαντασία τους ανύπαρκτους θεούς, τους  έδωσε υπερφυσική και επίγεια εξουσία, υποσχέθηκε παραδείσιες αποκαταστάσεις και έτσι μπόρεσε να αλυσοδέσει  όλη την ανθρωπότητα με ψεύτικες υποσχέσεις και ανύπαρκτους προσωποποιημένους  θεούς τους οποίους στη συνέχεια  στόλισε με «αρετές», «αγαθοεργίες» και δυνάμεις που ξεπερνούν και αυτούς τους συμπαντικούς νόμους.

Είναι καιρός και δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη μια ηράκλεια προσπάθεια να αντιληφθεί η ανθρωπότητα τις παγίδες που την έριξαν χωρίς να μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Πρέπει να μάθει ότι οι θεοί είναι δημιουργήματα των ανθρώπων και ο άνθρωπος δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού. Πρέπει να απελευθερωθεί από τον φόβο και τον τρόμο που του προκαλεί «αυτός» ο θεός που κάθεται σε μια πολυθρόνα  κάπου στο κέντρο του τεράστιου σύμπαντος και αποφασίζει ανά πάσα στιγμή για την τύχη του. «Αυτός» ο θεός, που δεν είναι παρά το φονικό όπλο  των εξουσιαστών  πρέπει να γκρεμιστεί και σίγουρα μαζί του το κατεστημένο. «Αυτός» ο θεός δεν μπορεί να αποτελέσει πρότυπο προς μίμηση. Δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε και είναι περιττό να υπάρχει και να τροφοδοτεί τους ανθρώπους με το ναρκωτικό της πίστης.

Τα πρότυπα που απαιτούνται για τον άνθρωπο είναι όλα αυτά που αναφέρεις και σίγουρα οι μεγάλοι πατέρες της αρχαιότητας. Όμως για να  δώσουμε ένα χτύπημα στο ασυνείδητο και ελεεινό κατεστημένο χρειαζόμαστε μια σφήνα όπως έκανε ο Αλέξανδρος για να διαλύσει το υπέρογκο στράτευμα του Δαρείου. Και πάλι το ξέρω σκέφτεσαι ότι χρησιμοποιώ ως παράδειγμα  μια πολεμική πραγματεία. Και πάλι σου δίνω δίκαιο αλλά μην ξεχνάς ότι τα πάντα δυστυχώς διευθετούνται με πόλεμο όταν δεν υπάρχει καλλίτερη λύση «Πατήρ πάντων πόλεμος εστί». Ο πόλεμος δεν γίνεται μόνο με σπαθιά και με δόρατα και με ατομικές βόμβες. Και μια ευγενική διαμάχη είναι ένας πόλεμος. Αυτό εννοούσε ο Ηράκλειτος. Εννοούσε την σύγκρουση των αντιθέσεων που πάντοτε ξεπηδάει κάτι καινούργιο. Εάν βέβαια  οι συγκυρίες  επιβάλουν να πάρεις το σπαθί στο χέρι δεν είναι καθόλου ανήθικο και απάνθρωπο αφού σε μια τέτοια περίπτωση προστατεύεις την απειλούμενη ζωή τόσο τη δική σου όσο και των αγαπημένων σου συνανθρώπων.

Για μένα ο Αλέξανδρος μέσα σε όλα τα λάθη που έκανε δεν χάνεται  το γεγονός της απελευθέρωσης των Ελληνικών πόλεων της Ιωνίας αλλά και άλλων κρατών όπως η Αίγυπτος που καταδυναστευόταν από τον Δαρείο. Ακόμα απομάκρυνε τον μόνιμο κίνδυνο που διέτρεχε η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη από την κατάκτηση των Περσών.

Δεν ξέρω πως το βλέπεις, αλλά εγώ δεν θα ήθελα να είμαστε απλώς θεατές σε μια τέτοια δραματική θεατρική παράσταση. Ασφαλώς δεν είναι ωραίο να σφάζονται και από τις δύο μεριές και όχι λίγες φορές αθώες ψυχές. Αυτή η σφαγή όμως έλαβε χώρα πολλές φορές  στην Ελλάδα χωρίς να φταίνε οι Έλληνες. Μην ξεχνάς τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές.  Και ο κίνδυνος της επανάληψης μιας τέτοιας τραγωδίας ήταν πολύ σίγουρος εάν δεν βρισκόταν ένας Φίλιππος και ένας Αλέξανδρος  να δώσουν ένα τέλος  στο πανηγύρι  της αιματοχυσίας που προκαλούσαν πάντοτε οι Πέρσες.

Η άποψή σου για όσους μεγάλους σοφούς και επιστήμονες αναφέρεις είναι πολύ σωστή. Όλοι αυτοί είναι ήρωες και θεοί και ο Αλέξανδρος κατά ένα μεγάλο μέρος είναι δικό τους δημιούργημα. Με την αναβίωση της θεοποίησις του Αλεξάνδρου δεν πετάχτηκαν αυτοί στον Καιάδα. Αντίθετα θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει τόσο στο ναό όσο και στις εκδηλώσεις. Όλοι αυτοί μαζί με τον Αλέξανδρο είναι μια αδιαχώριστη  μονάδα. Και η μονάδα αυτή λέγεται «Ελληνισμός». Κανένας δεν είναι περιττός και ο καθένας έβαλε το δικό του επιστημονικό λιθαράκι  στον ανεκτίμητο πύργο του ελληνικού πνεύματος.

Ο Αλέξανδρος δεν ήταν επιστήμων αλλά ήταν γεννημένος ηγέτης και η ύπαρξή του ήταν πολύτιμη αφού κατά κάποιον τρόπο έκανε αυτό που οι άλλοι δεν ήταν για κάτι τέτοιο εντεταλμένοι.

Με την αναβίωση της θεοποιήσεώς του δεν αλλάζει  κάτι σχετικά με την προσφορά όλων αυτών που έθεσαν τις βάσεις των επιστημών και φώτισαν την οικουμένη με την δάδα του Προμηθέα. Απλώς υπάρχει ένας ηγέτης πλαισιωμένος από τα μεγάλα πνεύματα των προγόνων του Ελληνισμού, που συνιστούν μια τεράστια πνευματική δύναμη ικανή να σφηνωθεί στα κατεστημένα  των εξουσιαστών  με απώτερο σκοπό να τους αναγκάσει να γίνουν κοινωνικοί  αποβλέποντας στο κοινό και όχι στο ατομικό συμφέρον.  

       Δυστυχώς αγαπητέ - - - -  πρέπει να σταματήσω. Έχω ένα σκύλο με ορό και διακόπτω συνεχώς επειδή μετακινείται και χάνεται η ροή του υγρού. Είναι πολύ άρρωστος. Κάνω ότι μπορώ να τον βοηθήσω και το καταλαβαίνει.

Σε χαιρετώ

Με την αγάπη μου - - - - - - - - - - - - -

Αριστοτέλης 

aristotelis kakogeorgiou

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΠΙΣΤΟΛΉ 2η

Αγαπητέ - - - - - 

Σχετικά με την αναβίωση της θεοποίησις του Αλεξάνδρου, δεν έχω μείνει εγώ τουλάχιστο, μόνο στο θεωρητικό μέρος. Έχω αναφέρει σε πολλές μου απαντήσεις τους λόγους που με ώθησαν να προβώ σε μια τέτοια ενέργεια ζητώντας την νομική αναγνώριση της αναβίωσης της ήδη εδώ και 2351 χρόνια υφισταμένης θεοποίησις του Αλεξάνδρου. Ανάφερα τα οφέλη που θα μπορούσαμε να έχουμε ως έθνος αλλά και τα οφέλη που θα προκύψουν στο θέμα της παιδείας και της γαλούχησής μας ως λαός και εν γένει ως άνθρωποι.

       Εάν μπορούσε να εξαπλωθεί που δεν είναι αδύνατο αλλά πολύ εφικτό η αναβίωση της θεοποίησις του Αλεξάνδρου σε πολλές γωνιές της υφηλίου δεν θα λένε πλέον «των ενδόξων προπατόρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ αλλά των ενδόξων προπατόρων ημών του Έλληνα και της Ορσηίδος ή Δευκαλίωνος και Πύρρας, ή Φιλίππου και Ολυμπιάδος ή  Αστερίωνος και Ευρώπης και πολλά άλλα που θα μηνύουν Ελληνισμό-ανθρωπισμό και όχι Εβραϊσμό-βαρβαρισμό. Ίσως βρεθεί κάποιος και πετάξει την φράση. «Και τι θα κερδίσουμε από αυτό»; Από εδώ και πέρα  τον κόσμο δεν μπορείς να τον κατακτήσεις πλέον με τα όπλα αλλά μόνο με  πνευματικές σφήνες που θα  εισβάλουν στους πνευματικά σάπιους πύργους των κατεστημένων και θα επιφέρουν  διαταραχή αλλά και διάλυση.

     Ο Αλέξανδρος ήταν μαέστρος στις πολεμικές, πολιτικές και οικονομικές σφήνες. Σκέψου ότι το τοίχος του 1.200.000 Περσών το διάλυσε σε  μηδέν χρόνο χρησιμοποιώντας μια σφήνα μόνο με 155 ιππείς με επικεφαλή  τον ίδιο καβάλα στον Βουκεφάλα. Για να μπορέσεις να επιχειρήσεις να χτυπήσεις το καλά ριζωμένο κατεστημένο χρειάζεσαι ζωντανά και υπαρκτά πρότυπα και όχι κατασκευάσματα θεών, αγίων και οσίων. Αυτά όλα  είναι ξεπερασμένα αλλά όχι αυτή η αναβίωση που βασίζεται σε έργα και όχι σε φαντασίες, που πρότυπο ένα θεό διαφορετικό από όλους τους άλλους που γνωρίσαμε μέχρι τώρα. Οι άνθρωποι μπορούν να τον μιμηθούν και να προσπαθήσουν να τον φθάσουν.  Φυσικά και δεν είναι πλέον  εύκολο και δυνατό να επαναλάβει κάποιος τα  έργα του Αλεξάνδρου. Μπορεί όμως να  μελετήσει τον τρόπο που δρούσε και σκεφτόταν  ώστε να διαμορφώσει την σημερινή ζωή του σε όλους τους τομείς. Αυτό έκανε και εκείνος τότε ο οποίος είπε στον Παρμενίωνα όταν επισκέφτηκε τον τάφο του Αχιλλέα στη Μ. Ασία. << Ζω στην εποχή του Ηρακλή και του Αχιλλέα, διαμορφώνω όμως τη δική μου εποχή με πρότυπα  τη ζωή τους >>.

Σε χαιρετώ

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3η

Αγαπητέ ---------                                                                     

       Πολύ σωστά το συνέλαβες. Εγώ πράγματι δεν σκέφτηκα ως απώτερο σκοπό μια θρησκεία που θα ζητήσει ένα κομμάτι από την πίτα των ήδη υφισταμένων καθεστωτικών  θρησκειών. Το ότι ζήτησα την νομική αναγνώριση της αναβίωσης της θεοποιήσεως του Αλεξάνδρου, ήταν απλώς για ν αποκτήσω έναν μανδύα ώστε να  μην έχω πολλά προβλήματα  με τα κατεστημένα εντός Ελλάδος. Λίγα θα έχω όπως και έχω σίγουρα.

     Όπως ανάφερα και σε προγενέστερά μου σχόλια, σκέφτηκα ότι είναι καιρός να  δώσουμε ένα θανατηφόρο χτύπημα στους παραμυθένιους θεούς  των διαφόρων  κατεστημένων, τα οποία  κατασκεύασαν  τους ανύπαρκτους και παραμυθένιους θεούς με σκοπό να εξουσιάσουν την οικουμένη όπως και το πέτυχαν.

     Κατόρθωσαν να τρομοκρατήσουν  όλο τον κόσμο γιατί ο θεός που κατασκεύασαν είναι τιμωρός και κακός. Αυτοί δε είναι οι μεσάζοντες και  έτσι  θα μπορεί ο κάθε φτωχός στο μυαλό να πετύχει ότι θέλει από τον υποτιθέμενο  θεό, τον οποίον στόλισαν αυτοί με ότι κακό και καλό τους βολεύει.

Μιλάμε για επαναστάσεις και χίλια δυο άλλα που θα σώσουν την ανθρωπότητα. Όμως ποτέ δεν τολμήσαμε να κάνουμε μια επανάσταση για να απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από τα δεσμά του κάθε «Μεσσία» και του κάθε «κατασκευασμένου» θεού.

      Το ξέρουμε πλέον, όχι δυστυχώς όλοι, αλλά αρκετοί ότι  οι θεοί είναι δημιουργήματά μας και αφού είναι έτσι κανένας θεός  από αυτούς που δημιουργήσαμε δεν υπάρχει. Τότε δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να αναζητήσουμε πραγματικές υπαρκτές οντότητες που  έζησαν, έγραψαν ιστορία και συνέβαλαν ριζικά στην βελτίωση του κοινωνικού γίγνεσθαι;

Ασφαλώς είναι αρκετοί, δεν είναι μόνο ένας αλλά κάποιος από όλους αυτούς τους αρκετούς πέρασε πολύ μπροστά, έκανε  καλύτερο χρόνο στο μαραθώνιο της ζωής του που δεν κατόρθωσε μέχρι τώρα κανένας να  τον  φθάσει.

                          Και αυτός  δεν είναι άλλος από τον Αλέξανδρο.

       Ο Αυτοκράτορας Τραϊανός σύμφωνα με τον Αρριανό λέει τα εξής:

«Εκείνο που μπορώ να ισχυριστώ είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε τίποτε μικρό ή ασήμαντο στο μυαλό του, ούτε θα έμενε ήσυχος στις περιοχές που ήδη είχε υπό τον έλεγχό του , ακόμη κι αν πρόσθετε την Ευρώπη, την Ασία και τα  Βρετανικά νησιά στην Ευρώπη»

       Ο Αλέξανδρος προβάλλεται στις εθνικές λογοτεχνίες περίπου ογδόντα χωρών. Ο Αλέξανδρος είναι το πλέον διάσημο από τα ελάχιστα άτομα στην ανθρώπινη ιστορία των οποίων το λαμπερό φως διέσχισε το στερέωμα για να σημαδέψει το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης.

Η Meri Bats σε ένα σημείωμα του έργου της «ο Μακεδόνας» το 1931 γράφει:

           «Υπάρχουν άνθρωποι που συνοψίζουν μια εποχή  και άνθρωποι που αρχίζουν μια άλλη.   

           Ο  Αλέξανδρος τα έκανε και τα δύο».

Ο  Αρριανός  στην Αλεξάνδρου Ανάβαση, Ζ:30 ο.π. (Σ.τ.Μ.) συνεχίζει λέγοντας:

       Δεν υπάρχει έθνος, δεν υπάρχει πόλη, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έφθασε τότε το όνομα του Αλεξάνδρου. Και είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να έχει γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους κάποιος που να μη μοιάζει με τους άλλους χωρίς θεϊκή παρέμβαση»

       Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας ο οποίος σύμφωνα με τον Πλούταρχο πλησίασε αρκετά τον  Αλέξανδρο βρέθηκε μπροστά σε ένα άγαλμα του Αλεξάνδρου στο Μουσείο της Σεβίλης, στάθηκε και αφού το κοίταζε επί μία ώρα, ξέσπασε σε κλάματα επειδή, ο Αλέξανδρος είχε πεθάνει στα τριάντα δύο ως βασιλιάς τόσο πολλών λαών, ενώ ο ίδιος στην ίδια ηλικία δεν είχε επιτύχει  κανένα λαμπρό κατόρθωμα.

       Μέσα στα γραπτά των ευρύτερων αρχαιολογικών κειμένων, ανακαλύπτει κανείς την ερώτηση που μένει χωρίς απάντηση. «Τι ήταν αυτό που κινητοποιούσε τον Αλέξανδρο, καθώς και με το πώς και το γιατί μπόρεσε να πετύχει όσα πέτυχε;

Σύμφωνα με τον Paul  Cartledge ο Αρριανός γράφει:

             «Και παρότι είναι δίχως αμφιβολία  απαράμιλλα φημισμένος τόσο στις μέρες μας

             όσο και κατά την διάρκεια της ζωής του, δεν είναι απλώς «μέγας» αλλά

             πολύ περισσότερο από «μέγας», τουτέστι «θεός».

      Οι μόνοι που κατηγόρησαν τον Αλέξανδρο ήταν και είναι οι «σεβαστοί» πατέρας της Εκκλησίας της «Ελλάδος». Ο «άγιος» Αυγουστίνος στο βιβλίο του «Πολιτεία του θεού» αποκαλεί τον Αλέξανδρο  αγύρτη, που η όρεξή του για πλιάτσικο ήταν παγκόσμια».

     Ο Χρυσόστομος  κατηγορούσε όσους  έφεραν στο σώμα τους  διάφορα αναμνηστικά που είχαν σχέση με τον Αλέξανδρο όπως νομίσματα με την προτομή του Αλεξάνδρου.

     Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχουν νομίσματα που σμιλεύτηκαν κατά την ελληνιστική εποχή γύρω από το 200 π.Χ. που δηλώνουν ότι ο Αλέξανδρος λατρεύτηκε σαν θεός και μετά τον θάνατό του.

     Θα μπορούσα να συνεχίσω να σου γράφω μέρες και μήνες αλλά πρέπει να σταματήσω υποβάλλοντας  κάποιες ερωτήσεις σε όλους μας που προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες ώστε να καλύψουμε ένα εθνικό έγκλημα.

     Γιατί φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τον πρόγονό μας και να  μην αμφισβητήσουμε την θεοποίησή του, την οποία κέρδισε ο ίδιος με  τους  θρύλους και τις πράξεις του;

     Ποιος είναι ο λόγος που για μια στιγμή  γίναμε τόσο συντηρητικοί και  αποκτήσαμε ικανότητες «ΚΡΙΤΗ» ώστε να πρωτοστατήσουμε στη διαμάχη εάν και κατά πόσο ο Αλέξανδρος είναι θεός ή όχι ενώ από την άλλη αγκαλιάσαμε ένα θεό που μας πάσαραν οι Εβραίοι αφού συνεργάστηκαν με κάποιους Έλληνες που πρόδωσαν και ατίμασαν τα ιερά του Αλεξάνδρου και όλων των Ελλήνων;

     Και τότε ποιος σε αυτό τον κόσμο θα μπορούσε να είναι θεός  ο οποίος θα πλαισιώνεται, με έναν Αριστοτέλη, έναν Πλάτωνα, έναν Σωκράτη, έναν  Θαλή, έναν Πυθαγόρα, έναν Δημόκριτο, έναν Λεωνίδα, έναν Μιλτιάδη, έναν Θεμιστοκλή, έναν Μίνωα, έναν Ηρακλή και έναν Όμηρο; Δεν αφήνω τους υπόλοιπους απ έξω. Απλώς σταμάτησα στους δώδεκα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος στην οικουμένη που θα μπορούσε να  αντικαταστήσει τον Αλέξανδρο.

      Το τι η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκομίσει δεν περιγράφεται. Δεν μ αρέσει όμως να κάνω εμπορική συναλλαγή. Ότι όφελος θα έρθει είναι ευπρόσδεκτο. Δεν θέλω όμως να σκεφτώ ότι αναβιώνω την θεοποίηση του Αλεξάνδρου για να έχω  οφέλη. Τότε  καταλήγουμε σε ότι καταπολεμάμε. Αναβιώσαμε την θεοποίησή του επειδή το αξίζει και κυρίως επειδή θέλουμε από αγάπη και ευγνωμοσύνη να ανταποκριθούμε επί τέλους στις νομικές και ηθικές μας υποχρεώσεις απέναντί του και απέναντι όλων  των προγόνων του Ελληνισμού.   

      Εκείνο που πρέπει τώρα να συζητάμε δεν είναι κατά πόσο ο Αλέξανδρος είναι θεός ή όχι. Αυτό είναι τελειωμένο και είναι ντροπή μας να σκαλίζουμε μήπως ξετρυπώσουμε κάτι και αποδείξουμε ότι δεν είναι, αλλά πως θα εξαπλώσουμε αυτό το γεγονός διεθνώς περνώντας πλέον ελληνικά μηνύματα και αναβιώνοντας τις  θαμμένες αρχές και αξίες του Ελληνισμού με σκοπό την δημιουργία μιας ενωμένης οικουμένης που όλα τα έθνη θα είναι ισότιμα και θα απολαμβάνουν τα αγαθά της  πραγματικής συμφιλίωσης και συνύπαρξης κάτω από το σκήπτρο του Ελληνισμού που δεν σημαίνει κάτι ρατσιστικό αλλά ανθρώπινο και κοινωνικό με πρότυπο τον Αλέξανδρο και με  τους Έλληνες σοφούς που τον πλαισίωσαν και τον πλαισιώνουν.

     Περιμένω προτάσεις και ερωτήσεις για ενημέρωση και διεύρυνση των γνώσεών μας σχετικά με το εν λόγω θέμα αλλά όχι εάν και κατά πόσο  είναι ή δεν είναι θεός.

     Σε χαιρετώ ------- και όλους τους φίλους που  συμβάλουν στην ενημέρωση του κοινού.

Με αγάπη

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

Υπεύθυνος  για την Διονυσιακή και Αλεξανδρινή Θρησκεία, που ήδη αναβίωσε ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΜΕΛΟΣ ΟΜΑΔΑΣ ''Ε''

Κύριε - - - - - -
Νομίζω πως παρεξηγείς τον Αριστοτέλη στο ότι είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης με την σημερινή της έννοια, προσέξτε τι ακριβώς λέγει :  << Και σου δηλώνω φίλε ότι πράγματι δεν είμαστε κατά μιας ενωμένης ανθρωπότητας, χωρίς κοινωνικές και νομικές διακρίσεις που θα μπορούν όλα τα έθνη να συνεργάζονται ειρηνικά και δημιουργικά μεταξύ τους χωρίς  την απειλή των πολέμων και των αφανισμών  των εθνών. Σε μία ένωση δεν έπεται ότι  εξαφανίζονται τα έθνη. >>  Βλέπετε πως δεν καταργεί έθνη και φυλές όπως η σημερινή παγκοσμιοποίηση. Δεν έχει λοιπόν καμία σχέσει με αυτό που λέτε πως : << επιμένεις προπαγανδίζοντας την παγκοσμιοποίηση >> Δίνοντας την έννοια πως μιλά για την σημερινή....
Στο ότι θεοποίησε, τον ήδη θεοποιημένο Αλέξανδρο, δεν σημαίνει πως θα ήθελε να επιβληθεί σαν νέα θρησκεία παγκοσμίως, αλλά προκειμένου να έχουμε μία ξενόφερτη και ανθελληνική θρησκεία όπως αυτή της Ορθοδοξίας, είναι προτιμότερο, να διδασκόμαστε τούς άθλους του Θεού Αλεξάνδρου και την φιλοσοφία του διδασκάλου του, Αριστοτέλη ! Και γιατί όχι όλων των αρχαίων μας φιλοσόφων !
Δεν δικαιολογώ λοιπόν την επιθετικότητα σας ενάντια στον ΈΛΛΗΝΑ Αριστοτέλη
Με εκτίμηση
Νίκος Παζα'ι'της
Μέλος της Ομάδας ''Ε''


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




 ΕΠΙΣΤΟΛΗ 2η 


Κύριε -----------

Το συμπέρασμά μου πως η παγκοσμιοποίηση καταργεί έθνη και φυλές, προέρχεται από αυτά που βλέπω να εξελίσσονται στην κοινωνία μας η οποία διοικείται τα τελευταία 40 χρόνια από δούλους της παγκοσμιοποίησης αλλά και από μερικούς που υποστηρίζουν, όπως και εσείς, πως αν δεν καταργηθούν τα κράτη οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν ! Εδώ, συγνώμη, αλλά πόλεμοι υπήρχαν και πρίν δημιουργηθούν τα κράτη τα τελευταία 300 χρόνια που δημιουργήθηκαν, διότι πρώτα υπήρχαν, όπως ξέρετε, Αυτοκρατορίες, Φεουδαρχίες κλπ.. Επομένως είστε υπέρ της παγκοσμιοποίησης και της κατάργησης εθνών και Φυλών !!  Οι πόλεμοι κύριε - - - - , είναι Θρησκευτικοί και Οικονομικοί, δεν πολεμά πλέον κράτος με κράτος, όπως στην αρχαιότητα που πολεμούσαν οι πόλεις κράτη μεταξύ τους, πολεμούν οι Θρησκείες και τα συμφέροντα μεταξύ τους εδώ και 1700 χρόνια, από τότε που επικράτησε ο Χριστιανισμός. Εγώ λοιπόν πιστεύω πως αν δεν καταργηθούν οι θρησκείες οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν ποτέ.-
Όσο για το Ιστολόγιό μου, είναι ενημερωτικό,διαφωτιστικό και περιέχει θέματα που δεν ακούγονται από τα ΜΜΕ και τον Τύπο. Άλλωστε στα 2,5 χρόνια που το δημιούργησα έχω πάνω από 100.000 επισκέψεις οι οποίες καθημερινά αυξάνονται !!!

Νικόλαος Παζαίτης