«Διάσωση»-βιασμός, I Γιάννης Σιάτρας, «Οι ζημιές μας κέρδη τους. Η λεηλασία της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα μιας ανεύθυνης πολιτικής», εκδ. EuroCapital, Αθήνα 2013, σελ. 400.

«Διάσωση»-βιασμός, I

Γιάννης Σιάτρας, «Οι ζημιές μας κέρδη τους. Η λεηλασία της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα μιας ανεύθυνης πολιτικής», εκδ. EuroCapital, Αθήνα 2013, σελ. 400.

Η οικονομική ιστορία της Ελλάδας είναι η ιστορία των δανείων της. Από το 1824, με τα δάνεια της Ελληνικής Επανάστασης, μέχρι σήμερα, η χώρα διαρκώς εξαρτάται από χρέη, τα οποία μάλιστα συνδέονται με όλα τα σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Τα δάνεια της περιόδου 1879-1893 είναι διαφωτιστικά για την όλη αρρωστημένη κατάσταση: το ελληνικό δημόσιο είχε χρεωθεί 640 εκατομμύρια φράγκα έναντι πραγματικού ποσού 464 εκατομμυρίων· από αυτά εισέπραξε τα 348 εκατομμύρια και, ενώ μέχρι το φθινόπωρο του 1893 είχε επιστρέψει 367,7 εκατομμύρια, δηλαδή 20 εκατομμύρια περισσότερα απ’ όσα πραγματικά είχε λάβει, εξακολουθούσε να χρωστά 556,8 εκατομμύρια! Η εξάρτηση της χώρας από χρέη συγκαλύπτεται επιμελώς, επισημαίνει ο Γιάννης Σιάτρας στο βιβλίο του «Οι ζημιές μας κέρδη τους», ώστε να μη γίνεται αντιληπτό από τους Έλληνες ότι ζουν σε ένα ανελεύθερο κράτος, με κυβερνήσεις-ανδρείκελα των ξένων δυνάμεων......................

Το πρώτο μέρος της βιβλιοπαρουσίασης, εδώ: http://www.tomtb.com/zhm-kerd-diaswsi-viasmos-i-gstoub-6629/ 

  http://antifonitis.gr/online/

Πυρφορος Ελλην: Οι Αναθεματισμοί εναντίον των Ελλήνων - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ....! !

Κάνε κλίκ >>Πυρφορος Ελλην: Οι Αναθεματισμοί εναντίον των Ελλήνων:   Οι αναθεματισμοί της χριστιανικής εκκλησίας κατά του Ελληνισμού εις το Συνοδικόν της Αγίας εν Αντιοχείας το 267 μ.Χ. και...

 

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ στο χωριό μου. - Της Άνοιξης Πασχαλίδου...

 Με το ξημέρωμα της 1ης του Μάρτη, τα παιδάκια έβγαιναν παρέες – παρέες και τραγουδούσαν τα κάλαντα της χελιδόνας, σ’ όλα τα σπίτια του χωριού. Μερικά κρατούσαν στα χέρια τις ξύλινες χελιδόνες που στροβιλίζονταν δεξιά κι αριστερά κι άλλα τα καλαθάκια για τ’ αυγά που τους έδιναν οι νοικοκυρές.
Με τα χελιδονίσματα αποχαιρετούσαν το βαρύ χειμώνα και καλωσόριζαν τον ερχομό της Άνοιξης. Τραγουδούσαν για το ξύπνημα της φύσης, για τη βλάστηση των φυτών, για την αναπαραγωγή των ζώων και την ευφορία της γης που ήταν άμεσα συνδεμένη με τη δική τους ζωή και προκοπή.
Χτυπούσαν με τη μαγκούρα την πόρτα των σπιτιών κι έβγαινε η νοικοκυρά.
- Να τα πούμει θειά; ρωτούσαν.
- Πέστει τα ….πέστει τα πιδούδια μ’, απαντούσε εκείνη.
Άρχιζαν όλα μαζί όσο πιο δυνατά μπορούσαν.

Χελιδόνα έρχεται από τη Μαύρη Θάλασσα,
θάλασσα επέρασε τη φωλιά θεμέλιωσε,
έκατσε κι ελάλησε και γλυκά κελάηδησε,
Μάρτη – Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη χιοναρέ,
κι ο Απρίλης ο γλυκύς, έφτασε δεν είν’ μακρύς.
Τα κατσίκια να πηδούν και να τρώνε τα κλαδιά,
τα ορνίθια να κλωσούν και να βγάζουνε πουλιά.
Μας ήρθε ο Μάρτης, μας ήρθε ο καλός μας,
έξω ψύλλοι και ποντικοί, μέσα γάμος και χαρά
κι η καλή νοικοκυρά φουρκαλούσε κι έδινε
από πέντε- έξι αυγά.
- Κι του χρόν’ !!!
- Κι του χρόν’ γειρά να είστει να τα ξαναπείτει μάνα μ’, απαντούσε η κυρά κι άφηνε με προσοχή δυο – τρία αυγά στο καλάθι των παιδιών για ρεγάλο.
Από μέρες πριν τα μεγαλύτερα παιδιά έφτιαχναν τη χελιδόνα. Πελεκούσαν ένα κομμάτι ξύλο και του ‘διναν μορφή πουλιού, της χελιδόνας με τα φτερά ανοιχτά και την ψαλιδωτή ουρά. Κάρφωναν στην κοιλιά του πουλιού ένα μεγάλο καρφί. Τύλιγαν γύρω απ’ το καρφί πολλές φορές ένα κομμάτι σπάγκο. Έκοβαν ένα κοντό κομμάτι καλάμι και άνοιγαν μια τρύπα στη μέση. Περνούσαν την άκρη του σπάγκου από την τρύπα και την έβγαζαν στο πλάϊ. Τοποθετούσαν τη χελιδόνα πάνω στο καλάμι και τραβώντας το σπάγκο από δίπλα έκαμναν το ξύλινο ομοίωμα να περιστρέφεται δεξιά κι αριστερά κάνοντας θόρυβο και φασαρία ....φρρρτ – φρρρτ ... φρρρτ - φρρρτ.
Στα πιο μικρά παιδιά την πρώτη του Μάρτη οι μανάδες έβαζαν στα χέρια και στα δάχτυλα βραχιολάκια και δαχτυλίδια από άσπρη και κόκκινη στριμμένη κλωστή την ‘’Μαρτιά ’’.
Στο τέλος του μήνα, τα αθώα παιδάκια έβγαζαν τις κλωστές απ' τα χεράκια τους και τις τοποθετούσαν πάνω σε άσπρες πέτρες. Περίμεναν τα λελέκια να πάρουν τις ασπροκόκκινες κλωστές και να τους φέρουν για δώρο καινούργια παπούτσια για το Πάσχα.

Ανοιξη Πασχαλίδου

Ομήρου Οδύσσεια: Ναυσικά 1/3 - Ανάγνωση στον Ομηρικό κύκλο. Στις 25.2.2015

ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ - Πατρίς είναι η Ήπειρος και η Μακεδονία του Αιγαίου η μαγεία .....

ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ

Πατρίς εστί η οικογένεια μου,

το σπίτι μου  και τα παιδιά μου

η πόλη και το  χωριό μου

τα μνήματα των προγόνων μου

και το δικό μου.

Πατρίς   είναι   ο αέρας  τα πουλιά

τα αγρίμια  , τα θαλασσοπούλια , τα  φυτά

και  τα ελεύθερα σκυλιά τα αμολητά

ποτέ σου το  «λουκάνικο» της Πλατείας  μην ξεχνάς.

Πατρίς   είναι  η Ήπειρος και η Μακεδονία

 του Αιγαίου  η μαγεία

της Πελοποννήσου και της Ρούμελης

τα  κάστρα  της Παλιγγενεσίας

  ο λησμονημένος Ελληνισμός της Διασποράς

  από τη μαμά-Ελλάς

Πατρίς   είναι  των ιερών τόπων η ψυχή

η Ακρόπολη της Αθήνας  ύψιστη και  διαχρονική

  η Ολυμπία η Αμφίπολη και οι Δελφοί

  προσκυνήματα αχράντων μυστηρίων,

όσοι πιστοί προσέλθετε στην ιερή γη

  Πατρίς   είναι  οι τόποι  οι ενεργειακοί

της πατρώας θρησκείας

η Ιλιάδα, Οδύσσεια και η Ελληνική  Παιδεία

      οι θεοί μας  είναι  νοοκρατία 

Έλληνα ξύπνα και  πιάσε τα ηνία.

Διώξε   ληστές και κακούργους από την ιερή γη

πάρε  το «ιερόν έχετλον»  και κάνε παραγωγή

βάλε   νόμους, θεσμούς στην Πολιτεία

καιρός να εγκαταστήσεις την   Άμεση Δημοκρατία

   «ΟΧΙ» στην ναζιστική  τυραννία

Πατρίς  είναι  κάθε  σπιθαμή  Ελληνική

  τα    εορταστικά   συμπόσια   χωρίς  ξενύχτια

   το φεγγάρι  σαν βγαίνει από το γιαλό τη νύχτα

οι μαρμαροκολόνες και του ψαρά τα δίχτυα

  Είναι  ο   Αργοναύτης   και ο   νησιώτης

  μάχεται τα κύματα   σαν Δον Κιχώτης  

 και   ο ξένος  που  στέκει μπρος στη μαγεία

τούτης της χώρας εκστατικός

Ελληνική ψυχή έχει κι’ αυτός 

 Πατρίς είναι η συνείδηση της φυλής ,

 κάθε Έλλην   ένας Ζορμπάς και ένας Ηρακλής

είμαστε παμπάλαιοι σε τούτη τη γη και διαχρονικοί

   κρατάμε το  υποθηκοφυλακείο  της ιστορίας

τρεις κατακλυσμοί χάσαμε το παν

 για  την πατρίδα  δεν χάσαμε την  λατρεία

μόνον σ’ αυτή   γευόμαστε το νέκταρ  και την αμβροσία

  Ξέρουμε από παλιά ποιος  εχθρός

και ποιος  φίλος ,

αν  υπάρχει  μια ράτσα   δουλεμένη  είμαστε εμείς

και τώρα στης αβύσσου είμαστε το χείλος

αλλά η Ελλάδα δεν πεθαίνει πάντα ζει.

Πατρίς είναι η ρίγανη και   το θυμάρι 

 της μυρτιάς η μοσχοβολιά και το πουρνάρι

η αλάνα που παίζαν τα παιδιά

τα μεγάλα του Αιγαίου και τα  μικρά νησιά 

τα ολυμπιακά αγωνίσματα και τα ιδανικά

   οι  χαμένες στου πελάγου τα νερά  πολιτείες 

της ψυχής μας οι θύελλες και οι διχογνωμίες

η Κρητική καρδιά  θερμή σαν  τσικουδιά

και οι ανδραγαθίες

Πατρίς του ξενιτεμένου το όνειρο

το διαρκές

  αγιάτρευτη πληγή  η νοσταλγία

   άφησε την Ιθάκη του και το γλυκό ψωμί

και τράβηξε  μακριά  στην Τροία

Πατρίς   της Αθηνάς η  σοφία και

 του Ορφέα

σε μισούν πατρίδα μου γιατί είσαι πανωραία

    διαρκές το ταξίδι του Έλληνα  Οδυσσέα

του Απόλλωνα το πνεύμα  ο ιστός της Πηνελόπης

και ο γενναίος Έλληνας Στρατιώτης.

Πατρίς  πάσα γη για τον Έλληνα

                και δημιουργία               

  η ψυχή του πάλλεται  σαν  χορδή

που βγάζει  αρμονία

και αποζητά Ελευθερία , Δικαιοσύνη

και Δημοκρατία.

Πατρίς είναι τα  μυθικά κατορθώματα

και του λαού μας οι  Γενοκτονίες

της φυλής μας οι βαθιές λαβωματιές

  των  ηρώων  μας οι  θυσίες

σαν   αναμμένο κάρβουνο   θέρμανε λαούς

                                για πάμπολλα  χρόνια

   και τώρα να την  πετάξουν  θέλουν  στα καταχθόνια

Τούτη η πατρίς έχει δόξα έχει χάρη

  μεγαλούργησε όταν  ανθρωποφάγοι  ήταν  οι άλλοι

σκότωσε νωρίς τον Πύθωνα με το δοξάρι

χαίρε Ω! χαίρε Λευτεριά , όχι σκλαβιά και πάλι

*Αμφικτύων

27/2/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Η γεωργία ξεκίνησε στην Ελλάδα. - Παγκόσμιες πρωτιές στην Κύπρο. Τα "αινίγματα" που έφεραν οι ανασκαφές στην Θεόπετρα. Μοναδικό στον κόσμο το σιτάρι Βοιωτίας. Οι διαφορές σιταριού-κριθαριού. Τα ελευσίνια μυστήρια και το κριθάρι. Οι Ινδιάνοι Τσούμας και η σχέση τους με την... Κύπρο. Το καλαμπόκι, το Μεξικό και οι αρχαίοι Έλληνες...

Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών, ο σπουδαίος έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς.

Παιδί μου,
το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γή του.
Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις.
Κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα
και όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε
τα ξωτικά να φύγουν.
Και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια, 
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Τράβα, ξεσπέρμεψέ το,
χέρσωσε το περιβόλι κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του
και ταμπουρώσου μέσα,
για πόλεμο, για μάτωμα,
για την καινούγια γένα,
π’ όλο την περιμένουμε,
κι όλο κινάει για να ‘ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται
στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια Ιδέα να στο πει,
μια Ιδέα να στο προστάξει

Το νέο του θανάτου του επιφανέστερου ποιητή της γενιάς του 1880 κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.

 Επιφωνήματα