Δημ. Καψάλας: Αλοίμονό μας. - Ομιλία στις 22.1.2015 στο βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειον.

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας - (βίντεο), περιγράφει την ιστορία και τον χώρο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας χρησιμοποιώντας τρισδιάστατη εικονική απεικόνιση προσθέτοντας αδιάψευστες ιστορικές αλήθειες που ακόμα και σήμερα, για λόγους που όλοι μας ίσως γνωρίζουμε, παραμένουν κουκουλωμένες κάτω από το πρίσμα των “ανούσιων ιστορικών λεπτομερειών”. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ (με ελληνικούς υπότιτλους):

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΨΑΛΑΣ, Ανίερες συμμαχίες - Διάλεξη του Δημοσιογράφου Δημητρίου Καψάλα την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015 για τις τελευταίες εξελίξεις στα Εθνικά θέματα. Οι διαλέξεις διενεργούνται στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ", ΕΡΜΟΥ 61, ΤΗΛ. 2310.282782,

Η αλήθεια για το άρθρο 120 του Συντάγματος του Σταύρου Κατσούλη

(Θουκυδίδης 460-398 π.Χ.).

"Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του, δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει.  

Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).

Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία

Η αλήθεια για το άρθρο 120 του Συντάγματος

του Σταύρου Κατσούλη

Ρωτούν πολλοί εάν ενεργοποιήθηκε το άρθρο 120 του Συντάγματος.

Η αλήθεια είναι η εξής:

Πρώτο: Το άρθρο 120 ισχύει, δηλαδή είναι "ενεργοποιημένο", από την στιγμή που έγινε αποδεκτό στην νομολογία του κράτους. Με αυτήν την έννοια, δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί, εκτός και εάν αφαιρεθεί από το Σύνταγμα.

Δεύτερο: Το άρθρο 120 είναι ένα άρθρο μέσα σε ένα κείμενο. Δηλαδή είναι κάτι άψυχο. Δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί, ούτε να απενεργοποιηθεί από μόνο του με την έννοια ότι αυτό το ίδιο θα πράξει πρωτογενώς. Αυτοί που ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται ουσιαστικά με πράξεις, είναι οι ίδιοι οι πολίτες.

Τρίτο: Εφ όσον το ίδιο το άρθρο δεν βοηθά από μόνο του και ούτε πρόκειται απλά δια μέσου της ύπαρξής του να αλλάξει την κατάσταση, θα πρέπει να αποδεχθούμε αναγκαστικά ότι εάν δεν ενεργοποιηθούν οι πολίτες, δεν πρόκειται να "ενεργοποιηθεί" τίποτα.

Οπότε, τα πραγματικά ερωτήματα θα έπρεπε να είναι:

"Παραβιάστηκε το υπόλοιπο Σύνταγμα, έτσι ώστε να ισχύουν οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 120;"

"Εφ όσον παραβιάστηκε το Σύνταγμα, και ισχύουν οι προϋποθέσεις υπεράσπισης του, σύμφωνα με το άρθρο 120,
θέλουμε να το υπερασπισθούμε;"

"Ενεργοποιήθηκαν οι πολίτες με βάση ή στην βάση του άρθρου 120;

Συνεπώς, σε αυτά οφείλουμε να απαντήσουμε.

Τέταρτο: Το Σύνταγμα, έχει παραβιαστεί ξεκάθαρα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος, για να το διαπιστώσει αυτό, άλλωστε, ως θεμελιώδης νόμος του κράτους, έχουμε υποχρέωση να το κατανοούμε πλήρως, κι αν δεν το κατανοούμε, θα πρέπει αν θέλουμε να είμαστε ενεργά μέλη της κοινωνίας μας, να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να το κατανοήσουμε. Το σύνταγμαέχει παραβιαστεί λοιπόν, όχι μόνο πρόσφατα με το μνημόνιο και λοιπούς νόμους, αλλά και πολύ πριν. Θεμελιώδεις διατάξεις του, που έχουν να κάνουν με την ισότητα των πολιτών, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και της αξιοπρέπειας του, έχουν παραβιαστεί κατάφωρα, πολύ πριν την κρίση. Οι κυβερνώντες, άπλα αύξησαν την έκταση της παραβίασης στα ανώτατα όρια της.

Πέμπτο: Εφ όσον λοιπόν έχει παραβιαστεί εδώ και πολύ καιρό το Σύνταγμα, αυτό σημαίνει, ότι οι προϋποθέσεις που αναφέρονται σε αυτό που δίνουν το δικαίωμα, αλλά πιο σημαντικά ακόμα, μας προστάζουν να το υπερασπισθούμε, υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. Αυτό σημαίνει, ότι όλοι οι πολίτες οφείλουν να πράξουν με κάθε μέσο για να το υπερασπίσουν.

Έκτο: Οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, ΔΕΝ ενεργοποιήθηκαν. Οποίος πιστεύει ότι το υπάρχον Σύνταγμα πρέπει λοιπόν να ισχύει πρακτικά, άσχετα εάν το ίδιο δεν είναι και το ιδανικότερο, δεν έχει απλά το δικαίωμα, αλλά έχει την υποχρέωση να το υπερασπίσει.

Έβδομο: Το πραγματικό μέλημά μας δηλαδή, δεν πρέπει να είναι το εάν ισχύει η δεν ισχύει το άρθρο 120, αλλά το πως ακριβώς θα οργανωθούμε μαζικά, για να το υπερασπισθούμε.

Όγδοο: Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια τραγική κατάσταση: Κατηγορούμε τους κυβερνώντες ότι παραβιάζουν το Σύνταγμα, την ίδια ώρα που οι περισσότεροι από εμάς, δεν πράττουμε κατά το Σύνταγμα παραβιάζοντάς το, που μας επιβάλλει να σηκωθούμε, να τους πετάξουμε έξω από την βουλή, να τους δικάσουμε, να τους φυλακίσουμε εφ όσον κριθούν ένοχοι, για να επιστρέψει, έστω, η πρότερη νομιμότητα.

Ένατο: Ακόμη χειρότερα, πολλοί από εμάς, ασχολούμαστε με το να σκεπτόμαστε για ιδανικά Συντάγματα, άμεση δημοκρατία κ.ο.κ., την ίδια ώρα, που έχουμε αποδειχθεί ανίκανοι να υπερασπισθούμε τα θεμελιώδη και βασικά. Πως αλήθεια, περιμένουμε να διεκδικήσουμε και να υπερασπισθούμε ένα νέο, πολύ δημοκρατικότερο Σύνταγμα, όταν δεν έχουμε ούτε την βασική δεξιότητα να απαιτούμε και να κάνουμε πραγματικότητα το θεμελιώδες;

stavroskatsoulis.blogspot.gr

Επειδή έρχονται και εκλογές, διάβαζα Σόλωνα χθες... και θαυμαζα τον τρόπο που σκεφτόταν τον λαό. Τι είναι δίκαιο και τι ιδανικό .....

 

Επειδή έρχονται και εκλογές, διάβαζα Σόλωνα χθες...
και θαύμαζα τον τρόπο που σκεφτόταν τον λαό.
Τι είναι δίκαιο και τι ιδανικό .....
"Σαν ποιό άφησα στη μέση απ’ όσα μ’ έκαμαν
να συγκαλέσω το λαό σε σύνταξη;
Μπρος στου καιρού το δικαστήριο, μάρτυρα
άριστον έχω την τρανή μητέρα εγώ
των θεών του Ολύμπου, τούτη δω τη μαύρη Γη,
που πάνωθέ της πέτρες σήκωσα πολλές,
των χρεών σημάδια. Σκλάβα πρώτα αυτή ‘τανε
και τώρα λεύτερη είναι’ κι Αθηναίους πολλούς,
που δίκαια ή άδικα είχαν πουληθεί μακριά,
στη θεόχτιστη πατρίδα τους ξανάφερα’
άλλοι, που χρέη αβάσταχτα τους πιέζανε,
μόνοι είχαν φύγει, και γυρνώντας δω κι εκεί
την αττική τη γλώσσα είχαν ξεχάσει πια,
κι απ’ της σκλαβιάς άλλοι υπέφεραν τη ντροπή
εδώ στον τόπο, μπρος στ’ αγρίεμα τρέμοντας
των αφεντάδων τους. Όλους τους λευτέρωσα.
Και βία μαζί και δίκαιο συνταιριάζοντάς τα
τα ‘ φερα τούτα εγώ ώς την άκρη, δυνατά, 
έτσι όπως είχα τάξει. Νόμους όρισα
όμοιους για τους μεγάλους και για τους μικρούς
το δίκαιο δρόμο στον καθένα δείχνοντας.
Αν τη βουκέντρα κάποιος άλλος έπιανε,
άνθρωπος φιλοχρήματος, κακόβουλος,
αντίς για με, το λαό δεν θα τον δάμαζε’
γιατί αν παραδεχόμουν όσα θ’ άρεσε
σ’ αυτούς εδώ να πάθουνε οι αντίπαλοι
κι όσα στο νου τους βάζουν τούτοι για κείνους,
η πόλη απ’ άνδρες πλήθος θα ‘μεινε ορφανή.
Γι’ αυτό άμυνα κρατούσα απ’ όλες τις μεριές,
λύκος ζωσμένος από σκυλολόι πυκνό".

Πόση Σοφία θα' πρεπε να διαθέτουν οι πολιτικοί ;.....
αλλά και πόση Ηθική.... αλλά και μεις οι πολίτες που τους εκλέγουμε μήπως έχουμε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης... ;....
Μια υγιής κοινωνία ξεκινά από τον πολίτη ή από τον πολιτικό; Και πως μπορούμε να αφυπνισθούμε και να αφυπνίσουμε....
Ας προβληματιστούμε τουλάχιστον για την ηθική των σημερινών πολιτικών.... την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία... ειδικότερα εν' όψει εκλογών, λειτουργώντας με γνώμονα την Πατρίδα.... το κοινό καλό...

ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά

ΥΠΑΤΙΑ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ - Τιμούμε την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα στο πρόσωπο της Υπατίας της Αλεξανδρινής για την Ημέρα της Ελληνικής Παιδείας, Πολιτιστικός Σύλλογος «Προμηθεύς Πυρφόρος»

Homo Universalis: ΥΦΑΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ "ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΘΗΛΥΚΟ"

   

Τους σύστησε κοινός φίλος
σε βιβλιοπαρουσίαση κάποιας τηλεοπτικής περσόνας.

Ήταν εντυπωσιακό, ζωντανό, περιούσιο θηλυκό!

Η κομψή εμφάνιση, ο λυγερός αισθησιασμός του λικνίσματος
που υποστηριζόταν και από ψηλοτάκουνες γόβες,
ο έβενος των πλούσιων μαλλιών της, το φιλάρεσκο χαμόγελο,
τα παιχνιδιάρικα λακκάκια, το σίγουρο ανάβλεμμα,
το ρουμπινί άνοιγμα και σμίξιμο των χειλιών,
το ερωτότροπο κάπνισμα, το κελάηδισμα της φωνής,
ακόμη και αυτή η φλύαρη γοητεία της σιωπής της...

Όλα της σκορπούσαν άρωμα υπεροχής στην ατμόσφαιρα,
λήστευαν την κούραση και την ατονία της μέρας.
Δυο μαύροι πάνθηρες στην θέση των ματιών της.
Φωτισμένα από λάγνα υγρασία
κατασπάραζαν την αδιαφορία της βραδιάς.
Σαΐτευε η θέρμη της παρουσίας της, πρόδιδε ερωτική σοφία,
γινόταν δήμιος συγκρίσεων, αστείρευτη πηγή ακαταμάχητης έλξης.

Το μαυρισμένο απ' τον βέβηλο ήλιο δέρμα της
μoσχοβολούσε ακριβά φιλιά και χάδια.
Η ποθοκρατούμενη ματιά του γλύστρισε στην στιλπνή κοιλάδα
που διέσχιζε τους φυλακισμένους λόφους του κόρφου της.
Πιο κάτω τα χέρια της αγκαλιασμένα σαν ερωτευμένα πουλιά.
Η αστραφτερή απόχρωση κόκκινου κρασιού των νυχιών της
απόπνεε μοιραίες νότες.

Σειρήνες τα σταυρωμένα αμβρόσια πόδια της,
στέναζαν στο υφασμένο από νήματα φιληδονίας ολόλευκο φόρεμα,
έτρεφαν με φιλοπαίγμονα διάθεση τα υπό ανάπτυξη Βακχικά όνειρα.
Ότι άγγιζε γύρω της - θαρρείς - ανάσαινε (!)
Σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι η γυναίκα των εκπτώσεων.
Τουναντίον και βασίλεια θα μπορούσε να κατακτήσει !

Αιθέρια, περιπαθής σαν… την διεκδίκησή του!
Ήθελε απεγνωσμένα να την φτάσει η αφή του,
να ψηλαφίσει την γεωμετρία της γυμνότητας
όπως δεν την γνώρισε ούτε ο ίδιος ο Ευκλείδης.
Να κοινωνήσει την αρμονία της ομορφιάς,
όπως δεν την φιλοτέχνησε ούτε ο Πραξιτέλης.

Πονούσε απ' την απ-άνθρωπη επιθυμία μετάγγισης βιωμάτων,
λαχταρούσε να χορτάσει το ανδρικό ορμέμφυτο,
μύστης και ιερουργός να φορέσει το πανώριο κορμί της,
-το θρεμμένο με τον στραγγισμένο πόθο των ανδρών-
να περιπλανηθεί στην επικράτειά του,
να συντονιστεί στην θεία μουσική των δερματικών πόρων ,
να κατοικήσει τουλάχιστον στα περίχωρα του μυαλού της,
γι αυτόν, μόνο γι αυτόν να γίνει η αιτία στην αφορμή του,
να γίνει το "τώρα" και το "πάντα" της.

Για καιρό φειδωλά χάριζε στην επιμονή του
μόνον χρόνο διαδικτυακής και τηλεφωνικής επικοινωνίας.
"Πόσο πολύ με ποθείς;” του ψέλλισε με ηδυπάθεια κάποιο βράδυ.
“Θα μπορούσες να με μοιράζεσαι;" συνέχισε…
Πεταλούδες στο στομάχι του...Μέλι μ' αγκάθια...Χαράς κεντρίσματα...
Σφύξιμο...Πόθος...Ίσως θυμός...Ερωτόληπτος εγωισμός...
Γλυκόπικρη έξαψη...Πύρινα χτυποκάρδια...Λέξεις σε απώλεια...

Όλα σε χορό κυκλικό...Όλα αντιφατικά κι απροσδόκητα ανατρεπτικά!
Ο ερωτικός οίστρος, η ασυγκράτητη ανάγκη, η πολεμόχαρη ορμή του
υπερκέρασαν κι αφάνισαν πιθανά φερώνυμα χάδια, ετερόνομα φιλιά.
"Μια τέτοια γυναίκα" σκέφτηκε..."ίσως οφείλει ν' ανήκει σε όλους
σαν αντιπαροχή στη Φύση που τόσο απλόχερα της χαρίστηκε".
Άφατη αποδοχή και παράδοση λοιπόν! Χωρίς όρους! Χωρίς όρια!
Ένοιωσε... να χάνει τον εαυτό του!
Τον… ξαναβρήκε λίγες στιγμές αργότερα στην αγκαλιά της!
Ντύθηκε κεραυνός σαν του ψιθύρισε
πως μόλις είχε κάνει την κίνηση ματ στην σκακιέρα της καρδιάς της!

ΥΦΑΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ "ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΘΗΛΥΚΟ":

 https://homouniversalisgr.blogspot.com/2014/12/blog-post_19.html?spref=bl