ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΕΝΙΠΕΑ - ΛΙΤΟΧΩΡΟ - ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΛΑΚΑΣ

 Μόλις φτάσαμε στο Λιτόχωρο και βλέπουμε από το παράθυρο του σπιτιού, την κορυφή του Ολύμπου να είναι καλυμμένη με σύννεφα και ομίχλες....

 Το σκηνικό δεν αλλάζει, τα σύννεφα κινούνται γρήγορα.....

 Βλέποντας προς την δεξιά μεριά του Ενιπέα, μας εμποδίζει ένα παράνομο κτίσμα, που πρόσθεσε ο απέναντι γείτονας στο διώροφό του, ένα ακόμη όροφο ! Συμβαίνουν αυτά στο Λιτόχωρο.......

 Κατεβαίνουμε στην παραλία της Πλάκας για μπάνιο. Εδώ έχει λιακάδα και διαφορά θερμοκρασίας τουλάχιστον 6 βαθμούς περισσότερο από το Λιτόχωρο. Στη φωτογραφία βλέπουμε το Λιτόχωρο με τον συννεφιασμένο Όλυμπο από πάνω.....

 Η παραλία της Πλάκας είναι σχεδόν άδεια, μόνο στο βάθος που υπάρχει ένα ξενοδοχείο με ξένους τουρίστες εκεί έχει πολύ κόσμο....

 Τα κρυστάλλινα νερά της παραλίας της Πλάνας είναι δροσερά.......

 Λίγο κυματάκι, αλλά η θερμοκρασία είναι πολύ καλή......

 Επιστρέφουμε στο σπίτι για φαγητό και ασχολούμαι με τις παρανομίες της οικοδόμησης, όπου οι περισσότεροι ανυψώνουν τα διώροφα τους σε τριώροφα.....

 Τα δε καινούργια οικοδομήματα γίνονται από κατασκευής τριώροφα ! Φαίνεται ο νόμος άλλαξε στο Λιτόχωρο... ή κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια........

 Ανοίγουν τις σκεπές και χτίζουν δωμάτια !!!!!

Το πρωί ο Ήλιος καθώς ανατέλλει ρίχνει τις πρώτες του ακτίνες στην κορυφή του Ολύμπου....

 Παίρνουμε δρόμο ποδαράτα για το φαράγγι του Ενιπέα. Ο Ήλιος χτυπά με τις πρώτες του αχτίνες την κορυφή του Ολύμπου.....

 Με λίγο ζουμ την φέρνουμε κοντά μας !  Φαίνεται σαν χιονισμένη ! Περπατήσαμε λίγα χιλιόμετρα και μετά φύγαμε για την θάλασσα στην παραλία της Πλάκας....

 Εκεί κάποιος ξεκουράζεται μετά την βουτιά..... και απολαμβάνει τις τελευταίες καλοκαιρινές ακτίνες του Ηλίου.....

 Κάποια ξένη παραπέρα διαβάζει.......ως συνήθως που κάνουν οι ξένοι στην πλαζ.....

 Κάποιο άλλο ζευγάρι απομονώθηκε από τους πολλούς του ξενοδοχείου και απολαμβάνουν μόνοι τους την παραλία.....

 Την επομένη το πρωί η σπιτονοικοκυρά μας ετοίμασε λουκουμάδες..... πεντανόστημους.......

 Κατόπιν παίρνουμε δρόμο με το αμάξι για τα Πριόνια, πάνω στον Όλυμπο......

 Η Θέα από το πρώτο καταφύγιο είναι φανταστική. βλέπουμε τον κάμπο της Κατερίνης και ολόκληρη την πόλη !!!!

 Η τελευταία στροφή ''φουρκέτα'' πριν φτάσουμε στο πρώτο καταφύγιο. Το οποίο είναι του ΣΕΟ Θεσσαλονίκης......

 Η διαδρομή για τα Πριόνια ΕΊΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΉ !!! Περνά κανείς από μια μεγάλη ποικιλία δένδρων. Κέδρους, Οξιές, Πεύκα .... έχοντας πάντα θέα σε κάθε στροφή την κορυφή του Ολύμπου..

 Αυτά τα απότομα βράχια είναι ''καρφωμένα από πάνω μας....

 Φτάνοντας στα Πριόνια , αν γυρίσουμε το βλέμμα μας προς τα πίσω θα δούμε αυτό το υπέροχο τοπίο να μας συναρπάζει..... Αφού φάγαμε την Γίδα την βραστή, εκεί στο καταφύγιο και που ήταν υπέροχη.... πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.....

 Το Λιτόχωρο φάνηκε μπροστά μας όταν κατεβήκαμε....

 Η ίδια εικόνα με λίγο ζουμ......

Κι όταν φτάσαμε στο σπίτι κοιτάμε από το παράθυρο τον Ενιπέα και τον φωτογραφίζουμε μαζί με κάτι παράξενο που πετούσε !!!!!! Ήταν ο Ερμής; Ήταν κάποιο μεγάλο πουλί; Ήταν το ιπτάμενο κεφάλι κάποιου Ταύρου; Ή κάποιο έντομο στο παράθυρο;


npazaitis@hotmail.com

Τα Ελγίνεια ωστόσο δεν ήταν μόνα, ούτε ο πανούργος διπλωμάτης σπάνια περίπτωση. Θα παρακολουθήσουμε τον αρπακτικό αναβρασμό στην Ελλάδα των αρχών του 19ου αι. μέσα από τα κείμενα ενός λιγότερο διάσημου συμπατριώτη του Έλγιν, του Έντουαρντ Κλαρκ, ο οποίος κατόρθωσε την ίδια περίοδο που λεηλατούνταν η Ακρόπολη να κλέψει τη μία από τις δύο Καρυάτιδες των Μικρών Προπυλαίων της Ελευσίνας, πιστεύοντας εσφαλμένα πως ήταν το άγαλμα της θεάς Δήμητρας που είχε φιλοτεχνήσει ο Φειδίας.

  

Τον Οκτώβριο του 1801, με οδηγό το ζωγράφο του Έλγιν, Τζιοβάνι Λουζιέρι, ο Κλαρκ επισκέφθηκε την Ακρόπολη και σημείωσε: “Η ευτυχία μας είναι πλήρης. Ξεχάσαμε όλες τις ταλαιπωρίες μας... Παρά την ικανοποίησή μου, όμως, πρέπει να θρηνήσω για το σχέδιο που ακολουθούν οι πράκτορες του λόρδου Έλγιν στον τόπο αυτό. Με το πρόσχημα ότι σώζουν τις τέχνες από τα χέρια των Τούρκων, κατεδαφίζουν ναούς που αντιστέκονταν στις φθορές του χρόνου και του πολέμου και τους βαρβάρους για αιώνες, για να διακοσμήσουν μια αξιοθρήνητη σκοτσέζικη βίλα (το παλατάκι που είχε υποσχεθεί ο Έλγιν στη μέλλουσα σύζυγό του). Τα λεπτά ανάγλυφα του Παρθενώνα μπαρκάρουν για την Κωνσταντινούπολη και η Αθηνά κοκκινίζει για το άσυλο που προορίζεται για τους βωμούς της”. (“Τhe life and remains of Edward D. Clarke”, London, 1824, σ. 502).

Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, αφού και η δική του επιχείρηση συλλογής αρχαιοτήτων είχε ολοκληρωθεί, έγραψε με παράπονο που δεν μπόρεσε να απομακρύνει και άλλες: “H συλλογή, όπως είναι τώρα, πρέπει να θεωρηθεί απλώς σταχυολόγηση. Το δρεπάνι ήταν στα χέρια άλλων...” (“Greek marbles brought from the shores of the Euxine Archipelago and Mediterranean”, Cambridge, 1809, εισαγωγή).

Το άγαλμα που έμελλε να αλλάξει τη μοίρα του Κλαρκ κείτονταν ανάμεσα στα ερείπια του ιερού της Ελευσίνας. Ήταν τρεις φορές περίπου το μέγεθος του ανθρώπου, σωζόταν μέχρι τη μέση, είχε το πρόσωπο φθαρμένο από τις λεηλασίες και έφερε στο κεφάλι σαν κορόνα ένα κυλινδρικό κουτί, μια κίστη, διακοσμημένη με στάχυα, παπαρούνες και γιρλάντες. Το ιερό φυτό της Δήμητρας έδινε τη βεβαιότητα στους χωρικούς ότι το άγαλμα φρόντιζε για τη σοδειά τους. Είχε εντοπιστεί το 1676, αλλά από τη μια λόγω τους βάρους του, από την άλλη χάρη στη δεισιδαιμονία των χωρικών, έμενε στη θέση του.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και ο Κλαρκ περιγράφει την υπόθεση στον φίλο και βιογράφο του Ουίλιαμ Ότερ, στις 15 Δεκεμβρίου 1801, από την κορυφή του Παρνασσού: “Αφού γυρίσαμε από τον Μοριά, βρήκα τη θεά θαμμένη σ’ ένα σωρό κοπριά μέχρι τ’ αυτιά. Οι βοσκοί της Ελευσίνας και μόνο που έλεγα ότι θα τη μεταφέρω με κοιτούσαν σαν να επρόκειτο να βγάλω το φεγγάρι από την τροχιά του. Τι θα γινόταν το καλαμπόκι τους, έλεγαν, αν έπαιρναν τη γριά με το καλάθι της; Πήγα στην Αθήνα και έκανα αίτηση στον πασά και βοήθησα το αίτημά μου γλιστρώντας ένα εγγλέζικο τηλεσκόπιο στα δάχτυλά του. Η δουλειά έγινε και αφήνοντας τον (συνοδοιπόρο του) κ. Κριπς στην Αθήνα ξεκίνησα για την Ελευσίνα, με τη συνοδεία ενός Τούρκου αξιωματούχου, του Τσοχαντάρη του πασά”. (“Τhe life”, σ. 505-6).

Αναλυτικότερα εμφανίζεται η περιγραφή στο βιβλιαράκι που έγραψε ο Κλαρκ με αφορμή την τοποθέτηση του αγάλματος στη Βιβλιοθήκη του Κέιμπριτζ (“Testimonies of different authors respecting the colossal statue of Ceres”, Cambridge, 1803, σ. 21-25). 



Καμιά εκατοστή χωρικοί μαζεύτηκαν από το χωριό και τη γύρω περιοχή και περίπου πενήντα αγόρια. Οι χωρικοί μοιράστηκαν σαράντα και σαράντα από τη μια και από την άλλη πλευρά, για να δουλέψουν τα σκοινιά, ενώ οι υπόλοιποι με λοστούς σήκωναν τη μηχανή (μια ξύλινη τριγωνική σχάρα, όπου είχαν ξαπλώσει το άγαλμα) όταν συναντούσε πέτρες ή ογκόλιθους στην πορεία της. Τα αγόρια που δεν είχαν αρκετή δύναμη για να δουλέψουν με τα σκοινιά ή τους λοστούς σήκωναν τα κατρακύλια μόλις η μηχανή τα άφηνε πίσω της και τα τοποθετούσαν πάλι μπροστά.

Νικήθηκαν οι τεχνικές δυσκολίες, αλλά όχι πριν προβάλλουν μια τελευταία αντίσταση οι θεϊκές δυνάμεις. Το προηγούμενο βράδυ της μεταφοράς του αγάλματος συνέβη ένα ατύχημα, που παρά λίγο να βάλει τέλος στο εγχείρημα. Την ώρα που οι κάτοικοι συζητούσαν με τον Τούρκο αξιωματούχο που έφερε το φιρμάνι από τον βοεβόδα της Αθήνας, ένα βόδι που είχε λυθεί από τον ζυγό του ήρθε και στάθηκε μπροστά στο άγαλμα και αφού το χτύπησε για λίγη ώρα με τα κέρατά του έφυγε τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα μουγκρίζοντας προς τον κάμπο της Ελευσίνας. Αμέσως απλώθηκε ψίθυρος και καθώς αρκετές γυναίκες ήταν μέσα στο πλήθος πολύ δύσκολα μπορούσε να γίνει συνεννόηση. Πάντοτε, έλεγαν, ήταν ονομαστοί για το καλαμπόκι τους και η γονιμότητα της γης θα έπαυε όταν θα έφευγε το άγαλμα.

Στη συνέχεια, πάντως, αυτοί οι ενδoιασμοί κάμφθηκαν και το επόμενο πρωί, 22 Νοεμβρίου 1801, ο ιερέας της Ελευσίνας φορώντας τα καλά άμφιά του κατέβηκε στο άνοιγμα, όπου το άγαλμα ήταν μισοθαμμένο, για να δώσει το πρώτο χτύπημα με τον κασμά, ώστε οι άνθρωποι να πειστούν ότι καμιά συμφορά δεν θα έπεφτε πάνω στους εργάτες. Το μεσημέρι το άγαλμα είχε φτάσει στην κορυφή του λόφου πάνω από την Ελευσίνα και το ηλιοβασίλεμα, με την επιπλέον βοήθεια του πληρώματος ενός κασσιώτικου πλοίου που είχε μισθωθεί για να το μεταφέρει, είχε τοποθετηθεί στην άκρη της αρχαίας προκυμαίας του λιμανιού.

Την επόμενη μέρα, 23 Νοεμβρίου, το άγαλμα μεταφέρθηκε στο πλοίο και, σαν την “Ξανθούλα” του Διονυσίου Σολωμού: “... να σου η θεά δεμένη για την Αγγλία να περνά από τον Πειραιά για να αφήσει τους Αθηναίους” (“The life”, σ. 506).

Στον δρόμο της επιστροφής, σε ένα παράξενο παιχνίδι της τύχης, το πλοίο βούλιαξε λίγο έξω από τις ακτές της Αγγλίας. Το άγαλμα ανασύρθηκε και τη 1 Ιουλίου 1803 τοποθετήθηκε με δόξες και τιμές στο πιο προβεβλημένο σημείο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης του Κέιμπριτζ. Η σύγκλητος του πανεπιστημίου απένειμε ομόφωνα στον Κλαρκ τον τίτλο “Doctor of Laws” (LLD) και στον συνοδοιπόρο του Κριπς τον τίτλο “Master of Arts” (MA). Τα ονόματα και των δύο χαράχθηκαν στο βάθρο του αγάλματος. Το 1808, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εκλεγεί καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας, ο Κλαρκ εκλέχθηκε θριαμβευτικά καθηγητής Ορυκτολογίας. Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1822.

Δεν είναι δυσεξήγητο ότι ένα από τα πρώτα μελήματα του νεοσύστατου κράτους ήταν η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας ίδρυσε το πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αίγινα το 1829, ενώ το 1835 η Ελλάδα θέσπισε νόμο για την προστασία των αρχαιοτήτων, ο οποίος προέβλεπε την απαγόρευση εξόδου τους από τη χώρα.
(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ). 

Tryfon Graphics

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ! - Η προπαγάνδα αρχίζει από την 1η Δημοτικού - Ο δάσκαλος Δημήτρης Νάτσιος αποκαλύπτει μέσα από τα βιβλία που διδάσκονται οι μαθητές (από την πρώτη κιόλας δημοτικού) την πλύση εγκεφάλου και την προπαγάνδα που γίνεται στις μέρες μας με απώτερο σκοπό την ένταξη της χώρας μας στην πολυπολιτισμικότητα της νέας παγκόσμιας τάξης. Κι ενώ η χώρα μας συγκρίνεται μόνο με την Ουγκάντα στο βιωτικό επίπεδο του πληθυσμού, εκεί την κατάντησαν οι δωσίλογοι που μας κυβερνούν επί δεκαετίες, η αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας αποτελεί κύριο πυλώνα για την αποδόμηση του έθνους μας.. Ο αφελληνισμός της κοινωνίας μας συνεχίζεται καθημερινά και με εντατικούς ρυθμούς. Αυτό το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε αν ανοίξει το χαζοκούτι που νυχθημερόν "βομβαρδίζει" την Ελληνική κοινωνία με τούρκικα σήριαλ, γελοία αμερικανόφερτα shows και κάθε άλλου είδους θολοκουλτουριάρικα σκουπίδια ενώ φυσικά δεν γίνεται ποτέ αναφορά στις αξίες, τα ιδεώδη του Ελληνισμού και την ένδοξη ιστορία μας. Προστατεύστε τα παιδιά και τις οικογένειές σας απ'τα νεοταξικά ανθελληνικά και εβραιοσιωνιστικά σκουπίδια με κάθε τρόπο.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΉΣ - ΠΑΝΕΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ....

 ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕ 98% ΞΕΝΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ.....

 ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΩΡΑ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΕΦΥΓΕ......

 ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΟΙ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ- ΦΑΤΣΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΜΑΡΕΣ, ΑΝΤΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ........

 ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΌΣ ΣΤΗΝ ΣΤΕΝΗ ΠΛΑΖ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ......

 ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΥΟΡΙΣΤΡΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΣ ΜΠΠΑΝΙΟ......

 ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΛΊΓΡΑΜΜΗ.... ΑΝΑΖΗΤΑ... ΚΑΠΟΙΟΝ.......

 Πάνω από το Πευκοχώρι, στον ορεινό όγκο, εκεί που πριν 7 χρόνια είχαν γίνει κάρβουνο από την μεγάλη φωτιά.... Τότε που ο Περιφερειάρχης Ψωμιάδης, έτρεχε από δω κι από κει με την μηχανή του, σαν τον Ζορό, είπε τότε τα εξής: Βάλανε φωτιά από 5 σημεία, ήταν προσχεδιασμένα...... Αλλά ΌΛΑ ΤΑ ΚΑΜΈΝΑ ΘΑ ΑΝΑΔΑΣΩΘΟΎΝ !!!! Τί είπατε κύριε Ψωμιάδη; Ελάτε μια βόλτα με την μηχανή σας και κάντε έναν γύρο στα πρώην καμμένα να δείτε την αναδάσωση....... Συγκροτήματα ολόκληρα γίνανε στις βουνοκορφές !!!!!!!!

 ΤΗΝ ΕΠΟΜΈΝΗ ΠΡΩΊ ΠΡΩΊ ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ.....

 Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΆΔΕΙΑ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ......

 ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΠΛΑΖ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ......

 ΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΟ ΈΝΑΝ ΕΛΑΙΏΝΑ, ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ......

 ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΉ ΚΆΠΟΙΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΌΤΑΝ ΓΙΑ ΟΙΚΟΔΌΜΗΣΗ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΆΖΟΝΤΑΣ ΤΟ .... ΈΔΑΦΟΣ...... ΑΛΛΑ.... ΤΟΥΣ ΈΠΙΑΣΕ Η ΚΡΙΣΗ,  Ε Υ Τ Υ Χ Ω Σ !!!

 ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΞΑΝΑΡΧΊΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ ΤΟΥ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ.....

 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΠΟΘΑΝΑΤΊΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ !

 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΈΝΗ ΤΟ ΠΡΩΊ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΉ.....

 ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΈΣ.... ΠΆΓΩΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.........

 ΣΤΟ ΜΠΙΤΣ ΜΠΑΡ ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΕΦΥΓΑΝ... ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΚΑΛΛΊΓΡΑΜΜΗ ΜΑΣ ΈΚΑΝΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΎΜΕ ΛΙΓΟ.......

 ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, ΑΝΑΤΈΛΛΕΙ !!!! (http://oraiokastromekatiallo.blogspot.gr/2014/01/2014.html)

 Η ΠΛΑΖ ΑΔΕΙΑΣΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ... ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ........

 ΤΗΝ ΕΠΟΜΈΝΗ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝΌΣΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΗΛΙΟΥ....

 ΚΑΙ ΝΑΤΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ........

 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΣΟ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ......

 ΝΕΑΡΟΙ ΞΕΝΥΧΤΙΔΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΝ....

 Η ΠΑΡΑΛΊΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΥΟΜΕΝΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΩΊ ΑΚΟΜΑ.....

 ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕΡΙΑ , ΣΤΗ ΔΥΣΗ, Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΆ....

 ΑΧ... ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΤΙΣ ΠΡΩΗΝ ΚΑΜΕΝΕΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ......

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ ΟΠΩΣ ΦΑΝΗΚΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΊΑ.....


npazaitis@hotmail.com

630 ) ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ...

 

 
Ἀπὸ τὸ 1980 εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ ἀναγραφὴ τῶν ἐπιγραφῶν τῶν καταστημάτων καὶ ἐπιχειρήσεων στὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα.
ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ - τοῦ Β. Καρβουνιάρη*
Ἡ Ἑλληνικὴ εἶναι ἡ μητέρα τῆς λατινικῆς καὶ ὅλων τῶν λατινογεννῶν γλωσσῶν (Ἀγγλικῆς, Γαλλικῆς, Ἰταλικῆς, Πορτογαλικῆς, Γερμανικῆς, κ.ἄ.). Ὁμιλεῖται αὐτούσια καὶ ζωντανὴ ἐπὶ πολλὲς χιλιάδες χρόνια. Εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, τῶν τεχνῶν, τῆς φιλοσοφίας, ὅλων τῶν ἐπιστημῶν. Ἔχει ὑμνηθεῖ ἀπὸ τοὺς μεγίστους ἐπιστήμονες, φιλοσόφους καὶ λογίους παγκοσμίως. Σήμερα οἱ μέγιστοι τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος τὴν σπουδάζουν, καὶ διδάσκεται σὲ ἑκατοντάδες πανεπιστήμια ἀνὰ τὸν κόσμον.
Ὅμως κακοποιεῖται βάναυσα στὴν κοιτίδα της, τὴν ἴδια μας τὴν χώρα. Τὸ κράτος μὲ τὶς ἀλληλοδιάδοχες ἐκπαιδευτικές του μεταρρυθμίσεις, καὶ τὶς ἀντεπιστημονικές του ἐπεμβάσεις τὴν διώκει οὐσιαστικῶς, καὶ ἡ σύγχρονος γενεά μας περιῆλθε στὸ σημεῖο νὰ ἔχει ἀνάγκη μεταφράσεων γιὰ χθεσινὰ κείμενα, τοῦ Ροΐδη, τοῦ Παπαδιαμάντη ἢ τοῦ Παπαρηγόπουλου, ἐνῶ μέχρι πρὸ ὀλίγων δεκαετιῶν, κείμενα δύο καὶ τριῶν χιλιάδων ἐτῶν (ἀρχαῖοι κλασσικοί, Ὅμηρος) ἦσαν κατανοητὰ στὸν μέσον μορφώσεως Ἕλληνα.
Ἀλλὰ καὶ ἡ γενικὴ ἀδιαφορία τῶν Ἑλλήνων συνεπικουρεῖ εἰς τὴν κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, συμβάλλουσα μὲ τὸν τρόπον αὐτὸ στὴν γενικὴ πολιτισμική μας παρακμή. Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1980 ἔχει θεσμοθετηθεῖ νομοθεσία ἐπιβάλλουσα τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀναγραφὴ τῶν ἐπιγραφῶν τῶν καταστημάτων καὶ ἐπιχειρήσεων στὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἐπιτρεπομένης καὶ τῆς ἀπόδοσής της σὲ ξένη γλῶσσα, μὲ μικροτέρου μεγέθους χαρακτῆρες. Προβλέπεται ἀφαίρεσις τῶν ἀμιγῶς ξενογλώσσων ἐπιγραφῶν, ἐπιβολὴ προστίμων ἀπὸ τοὺς ὀργανισμοὺς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, ἀκόμα καὶ ποινικὲς εὐθύνες τῶν δραστῶν! Ὅμως καὶ ἐδῶ παραμένει διαχρονικῶς ἐπίκαιρον τὸ Ροΐδειον: «Εἰς τὴν Ἑλλάδαν ἑνὸς μόνον νόμου ἔχομεν χρείαν: τοῦ περὶ ἐφαρμογῆς τῆς κειμένης νομοθεσίας».








 
 



Ὁ Ὀργανισμός μας πιστεύει εἰς τὸν πατριωτισμόν μας, καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἑλληνικοῦ φιλότιμου. Ἂς ἀνακτήσομεν τὴν ἀτομικὴ καὶ συλλογική μας ἀξιοπρέπεια, σ’ αὐτὸν τὸν μικρὸν ἀλλὰ σημαντικόν μας τομέα. Γιὰ νὰ καταστοῦμε διεθνεῖς, θὰ πρέπει νὰ γίνωμεν γνησίως ἐθνικοί, καὶ σ’ αὐτὸν τὸν τομέα.

* Ὁ Βασίλειος Καρβουνιάρης εἶναι Δικηγόρος καὶ Μέλος τοῦ ΟΔΕΓ.

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ 

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

Άρθρο-φωτιά της κόρης του αρχαιολόγου που ανακάλυψε την Αμφίπολη: "Η κυβέρνηση έχει πάθει εθνικιστική παράκρουση"

 

Για εθνικιστική παράκρουση της κυβέρνησης αναφορικά με τον τύμβο της Αμφίπολης, κάνει λόγο σε άρθρο της στην "Εφημερίδα των Συντακτών" η Αναστασία Λαζαρίδου, κόρη του αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη, ο οποίος έκανε την πρώτη τομή στον τύμβο Καστά το 1964. Η κ. Λαζαρίδου δηλώνει ενοχλημένη για την εθνικιστική παράκρουση, τον όψιμο ζήλο και την αμετροέπεια της ηγεσίας του υπουργού Πολιτισμού, ενώ χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «Ιντιάνα Τζόουνς». 
Διαβάστε το άρθρο
«Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς. Πρόκειται για ένα χωριό, το οποίο δύσκολα βρίσκεις, καθώς η ταμπέλα στην Εγνατία γράφει προς Πρώτη Σερρών, πατρίδα του εθνάρχη, άρα σημαντικότερη.
Ο πατέρας μου Δημήτρης Λαζαρίδης, κλασικός αρχαιολόγος, εγκαταστάθηκε, μετά τον πόλεμο και τις σπουδές του στη Σαλονίκη, στην Καβάλα. Το πεδίο έρευνάς του ήταν εξαιρετικά ευρύ και περιελάμβανε όλη την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη. Σαν παιδί τον ακολουθούσα στις ανασκαφές της Θάσου και της Σαμοθράκης, κάνοντας επικίνδυνα ταξίδια στη θάλασσα, τα πρώτα χρόνια με γρι-γρι.
Εστησε το νέο Μουσείο Καβάλας, Θάσου, Αμφίπολης. Εκανε ανασκαφές στα Αβδηρα και τη Μαρώνεια, όπου στο μουσείο υπάρχει αίθουσα «Δημήτρη Λαζαρίδη». Αναστήλωσε τα αρχαία Θέατρα Θάσου και Φιλίππων κ.λπ.
Η χούντα τον απομάκρυνε για επτά χρόνια. Οταν επέστρεψε αφιερώθηκε στις ανασκαφές της Αμφίπολης, σημαντικής αποικίας των Αθηναίων, λόγω του χρυσοφόρου Παγγαίου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στις ανασκαφές του χρησιμοποιούσε σαν πολύτιμο οδηγό τον ιστορικό Θουκυδίδη, εξόριστο τότε στη σκαπτή ύλη Παγγαίου.
Το ενδιαφέρον του για την Αμφίπολη είχε αρχίσει απ' το '50. Εσκαψε τούμπες με μακεδονικούς τάφους και σημαντικά ευρήματα. Οι πολιτικοί τότε δεν ενδιαφέρονταν για τις ανασκαφές. Με μία εξαίρεση. Το '54 η Φρειδερίκη κι ο Παύλος Γλίξμπουργκ επισκέφθηκαν το Μουσείο Θάσου. Ο πατέρας μου είχε βρει ένα αγαλματάκι με ένα δελφινάκι, την Αφροδίτη στην πλάτη του και τον Ερωτα να παίζει στην ουρά του. Η Φρειδερίκη το 'θελε για την προσωπική της συλλογή. Ο πατέρας μου, επιστρατεύοντας τη διπλωματικότητά του, της είπε ένα έμμεσο μεν, πλην σαφέστατο «όχι». Το «όχι» αυτό και καταγράφηκε και πληρώθηκε το ακριβό του τίμημα.
Ως φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής απ' το '70 έως το '75, τον βοήθησα με αποτυπώσεις στο τείχος της πόλης, μήκους 7 χλμ., της αρχαίας πασσαλόπηχτης γέφυρας στον Στρυμώνα, απ' όπου και το όνομα Αμφι-πολη, ελληνιστικά σπίτια, τον κατασκευασμένο τύμβο Καστά, όπου η πρώτη του ανασκαφική τομή ήταν πάνω στον εν λόγω τάφο, αλλά δεν είχε λεφτά να συνεχίσει. Βρήκε ωστόσο ένα νεκροταφείο της γεωμετρικής εποχής.
Ανάμεσα στις πολλές βοηθούς του που πέρασαν, ήταν και η μαθήτριά του Καίτη Περιστέρη. Ο πατέρας μου ήταν γενναιόδωρος άνθρωπος και γενικά μοίραζε τομείς στις βοηθούς του, υπό την αδιάκοπη γκρίνια της μάνας μου, στην οποία απαντούσε στερεότυπα ότι δεν του φτάνουν 10 ζωές για να δημοσιεύσει τα ευρήματά του. Ισως διαισθανόταν πως θα πεθάνει νέος. Ισως, εκ των υστέρων η μάνα μου να 'χε δίκιο.
Φέτος το καλοκαίρι, εκτός των άλλων, ζήσαμε την εθνικιστική παράκρουση της Αμφίπολης. Με φρίκη έβλεπα τον πρωθυπουργό, τους κ.κ. Τασούλα και Μενδώνη και τα ΜΜΕ να επιβλέπουν την ανασκαφή. Γιατί τόσος όψιμος ζήλος; Κι από πού κι ώς πού, κι αυτό αποτελεί ύβριν, της οποίας επέρχεται τιμωρία, το επιστημονικό έργο συντελείται σε καθεστώς άγρυπνης παρακολούθησης από άσχετους προς το επάγγελμα; Ο καταβασανισμένος λαός μας χρειάζεται μια μεγαλειώδη αφήγηση, μιας μεγαλειώδους ιστορίας, που εξικνείται ώς τον Σαγγάριο, όπου πνίγηκε μεθυσμένος ο Μεγαλέξανδρος, την Αίγυπτο, τη Σαμαρκάνδη, τη Βακτριανή κ.λπ.;
Εύχομαι ο τάφος να μην είναι συλημένος και να προκύψει κάτι στην αρχαιολογική έρευνα. Εδώ θέλω να θυμίσω έναν άλλο μεγάλο αρχαιολόγο, τον Γιώργο Χουρμουζιάδη, προϊστορικό αρχαιολόγο, ο οποίος δημιούργησε μια σχολή αρχαιολόγων για τους οποίους ένα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό από αρχαιολογική σκοπιά μ' ένα χρυσό στεφάνι.
Οι λόγοι που με τσίγκλισαν να γράψω τα παραπάνω είναι:
Φόρος τιμής στη μνήμη του πατέρα μου.
Οργή και αγανάκτηση για το υπερθέαμα και την αμετροέπεια ανθρώπων, που λόγω βεληνεκούς όφειλαν να 'ναι πιο συγκρατημένοι.
Θυμός, γιατί πολιτικοί που απαξιώνουν τον πολιτισμό και ξεπουλούν αρχαιολογικές περιοχές (Ναός Ζωσιμαίου Απόλλωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, Αμνισός, Ισσός, κ.λπ.), που απολύουν έμπειρους μαρμαροτεχνίτες, σχεδιαστές, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών κ.λπ. και αγνοούν τη λεπτή και προσεκτική ανασκαφική διαδικασία, που γίνεται με πενιχρά οικονομικά και αγάπη για τη δουλειά, λησμονιούνται.
Αναστασία Λαζαρίδου – Αρχιτέκτων»